VLISSINGSCBË COURANT
Een te laat Berouw.
No. 63.
Zondag 29 Mei 1892.
30,ie Jaargang.
Gemeentebestuur.
FEUILLETON.
BUREAU:
Kleine Markt I N°. 187.
Prijs per drie maanden 1.—. Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij
alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
UITGEVER:
F. VAN DE VELDE Jr. te Vlissingen.
PRIJS DER ADVERTENTIËN; Van 1 tot 4 regels
ƒ0.40. Elke regel meer 10 cent. Clichés en groote
letters worden naar plaatsruimte berekend.
Benig Agent voor Frankrijk de firma G-. L. DAUBE
Co., te ParijB.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond.
Abonnementen voor België, Duitschlwnd, Enge
land en Frankrijk f 1-65 per drie maanden.
komiog van vervolging, hunne aanslagen
op den daarbij bepaalden tijd aaD te zuiveren.
En is hiervan afkondiging geschied waai
het behoort, den 28 Mei 1892.
De Bargem. voornoemd,
TUTEIN NOLTHENIUS.
«Wees u zelf!» is een van die uit
drukkingen, welke gemakkelijk te be-
zigen, maar moeielijk in practijk te
brengen zijnwant wie zich zelf traclit
te wezen, moet afwijken van het-
gewone.
Menigeen zal die afwijking van het
gewone geheel overbodig vinden, en
vragenEr zijn zoo heel veel menschen
die zich niet door zoo'n afwijking ken
merken, zich door niets karakteristieks
van anderen onderscheidenzijn die
allen dan personen welke niet zich zelf
zijn
Volmondig moeten wij hierop met j a
antwoordenmaar we moeten er bij
voegen, dat zij daarom nog niet schuldig
staanbij de meesten hunner is on
macht de oorzaak van hunne alle-
daagschheid. Het lcekedichtje van uu
Génestet is nog altijd van kracht
.Wees u zelf 1" zei ik tot iemmd;
Maar hij kon oiet liij was niemand.
Het is nu eenmaal zoo in onze heden-
daagsche wereld, dat reeds van de ge
boorte af een kind allerlei kunstbewer
kingen ondergaat, opdat het maar niet
van het gewone zou afwijkenen het
kan dus nooit dan bij uitzondering voor
komen, dat iemand genoeg zelfstandig
heid, genoeg individualiteit overhoudt
om zich te durven of te kunnen
wezen.
Dat dit een fout is en geen ge
ringe in de manier, waarop onze
kinderen worden grootgebracht, lijdt geen
twijfel. Alle oorspronkelijkheid, alle
originaliteit gaat dientengevolge verloren.
Of beter gezegdzij i s reeds verloren
gegaanhetgeen hieruit o. a. blijken kan
dat het woord origineel in onzen tijd,
helaas, steeds een lofspraak inhoudt. Wél
een bewijs dat die hoedanigheid zelden
voorkomt. De groote meerderheid der
menschen is niet origineelheeft geen
kracht, ja, voelt zelfs geen behoefte meer
om zichzelf te weren.
En wie nu maar doet als die meerder
heid, d. w. z. wie zich de weelde niet
veroorlooft er een eigen oordeel op
na te houden, die heeft het gemakkelijk;
rustig ten minstehij komt zelden of
nooit in botsing.
«Het dienstnemen onder de meerder
heid,» zegt een groot man, «belooft eene
aangename loopbaan. Alle kerkhoven
liggen vol nuttige burgers, brave echt-
genooteu, trouwe vrouwen, liefhebbende
moeders en gehoorzame kinderen, die 't
in de gelederen van deze armee tot maar
schalk brachten, zonder zich ooit te
vermoeien met den afmattenden velddienst
van v r ij e studie op 't gebied der
zedelijkheid. Ze deden «als de
meesten/
Zoo gemakkelijk als het is, gee n
eigen oordeel te hebben, zoo afmattend
is het, naar eigen inzicht het goede te
betrachten. Wie dit beproeft, weet voor
uit, kan althans vooruit weten
dat de groote menigte zich tegenover hem
stellen en in den eersten den besten mis
greep of misstap aanleiding vinden zal
om naar steenen te grijpen teneinde hem
onschadelijk te maken. De geschiedenis
leert immers dat het altijd zoo geweest
iswat uitstak, werd neergehaaldwat
rein was, werd bevuildwat edel was,
werd bespuwd en beschimptwat niet
begrepen werd, werd gesteenigd.
Dit is een van de oorzaken, waarom
fouten in de maatschappij zulk een taai
leven hebben. Wie een poging wagen
wil om verbetering aan te brengen, weet
vooraf dat bij door allen, die verzuimd
hebben de hand aan 't werk der verbe
tering te slaan, vijandig bejegend worden
zal. En al ware bet mogelijk dat iemand
zich hoven die vijandige bejegeningen
verheffen kon, dan nog moet het besef
dat allen, die zijn arbeid aanschouwen,
met loerende blikken zoeken of zij niet
't een of ander kunnen vinden om te la-
keu, reeds zoo'n verlammende» invloed
uitoefenen, dat er reuzenkracht naar den
geest noodig is om niet moedeloos ineen
te zinken.
De navolgende personen worden in hun
belang aangemaand zich ten spoedigste
ter inschrijving* voor de schutterij ter
secretarie aan te melden
Jacobus van den Berge, Karei An-
thonij de Boer, Arie de Bruin, JanCas-
tel, William Cremer, Adriaan Dekker,
Balthazar Jacobus van Dierendonck,
Franciscus van den Dop, Wilhelm Ei-
chelberg, Jacobus Engels, Cornelis Flo-
russe, Christinus Martinus van Gelder,
Pieter Augustinus Gelijn, Pieter Giffard,
Jan Haak, Woltherus Hagenaars, Otto
Mozes Hartog, Johannes Heeres, Johan
nes Hendrikse, Frans Adriaan Hille-
brand, Teunis Hoftijzer, Pieter Holle-
brandse, Jacobus Janse, Cornelis Kasse,
Christiaan Frederik Keersemaker, Cornelis
Koning, Willem Jacob Koster, Anthonie
Adrianus Kroon, Jan Francois van Mee-
len, Johannes Christoffel Meijnderts,
Pieter Moens, Marinus Moerland, Carel
Hendrik Marinus Mol, Pieter Mos, Jo
hannes Cornelis de Mul, Hendrikus Le
onardo Mnrre, Gillis Jacobus de Nooijer,
Jan de Nooijer, Johan Franciscus van
Opbergen, Abraham Johannes Paasse,
Johannes Frederik Poleij, Leendert Reijn
bout, Dingeman Roelse, Jacobus Cornelis
de Ruijter, Cornelis van Schagen, Reinier
Schot, Adriaan de Smit, Adrianus Wil
helmus Smits, Aarnout Sohier, Abraham
Sutherland, Izaak Uiterschout, Joost Va
der, Marinus Visser, Jan Johannes Vos,
Martinus de Vos Burchart, Janes Wil-
leboordse.
VliBsingen, 28 Mei 1892.
Namens het Gemeentebestuur
De Secretaris,
F. N. VAN DER BILT.
BASBOTES®.
Afkondiging van het kohier 4e kwartaal der
patenten over het dienstjaar 18w/9a.
De Bargemeester van Vlissingen,
maakt bekend
dat op beden bij hem ontvangen en aan
den rijka-ontvanger ter invordering ia ge
zonden, bet executoir verklaarde kohier
wegens het patentreoht, over het 4o kwar
taal dienstjaar 1891/98
en noodigt mitsdien de daarop voorko
mende belastingschuldigen uit, om, ter voor-
Falkland schaamde zich over de verne
derende gedachte, die een oogenblik bij
hem opkwam. Hij legde zijne hand zachtkeDs
op de bare, terwijl eeu glimlach, alsof hij
zich verontschuldigen wilde, zich op zijn ge
laat vertoonde.
«Niemand, natuurlijk. Ik spreek zonder na
te denken* zeide hij.
«HaWelnu, dan wensch ik u goeden
Dacht ik ga heen.'
Met deze woordeD wendde Bride zich naar
de poort, maar Falkland sprong snel Daar
voren.
«Laat u door mijoe tegenwoordigheid niet
verschrikkenDaar gij toch hier zijt eu ik
zoo zelden de gelegenheid heb u alleen te
onlmoeteD, zult gij wel een poosje langer
willen blijven, niet waar
Met zijn sterke arm omsloot hij de teere
vingers vau het meisje vastzijn gelaat,
door het maanlicht verzacht, en in zijn won
derbare schoonheid uitkomende, boog zich tot
bet hare. De invloed van het landschap, het
uur, de glans van het maanlicht op het
water, de voorbijdrijvende wolken en het
droomerig geluid van het water, alles ver-
eenigde zich om in het meisje een zonderling
ongewoon gevoel op te wekken. Te vergeefs
worstelde zij er tegente vergeefs trachtte
zij hare hand weg te trekken. Falkland was
er de man niet naar om zulk eene gelegen
heid ongebruikt le laten voorbijgaan. Zijn arm
sloot zich roud haar middel, sloeg met lief
kozende vingers den dunnen doek om- het
goudblonde baar, en drukte bij, zich bukkende,
een kus op de bevende lippeo
«Gij lieve schoone Bride ik bemin u,
ik bemin u innig!' fluisterde hij hartstoch
telijk.
Bride luisterde alsof zij droomde. Het was
alles zoo onwezenlijk en fantastisch dien avond,
dacht zij, en wat nu gebeurde was geheel
gelijk het vorige, slechts een droom, waaruit
zij spoedig ontwaken zou om zich weder
terug te vinden in de armoedige ontbijtkamer
met de morsige gordijnen, boekenplanken od
de oude rammelende piano, die zoo akelig
valscb was I Slechts een droom, die weer
voorbij zou gaan en te liefelijk en schoon
was om van duur te zijn.
«Luistert gij, Bride?*
Weer streelden die zachte tonen haar oor;
hij sloot zijn arm slechts om haar gestalte,
trok haar nader tot zich, tot zij in zijne
armen rustte tot het gouden haar zijn
borst aanraakte.
«Ik heb u dit alles reeds zoo lang gele
den willen zeggen, liefste, maar ik durfde
niet. Ik was bang dat gij boos op mij zoudt
zijn gij weet niet hoe bang ik ben voor een
toornigen blik uil die schoone oogeD. Kom,
Bride, zie eens op zeg mij dat gij niet
boos zijtl'
Bride zag op, terwijl een zonderlinge gloed
oit hare oogen en haar gelaat straalde.
Wat afwijkt, wordt niet geduldwant
liet komt niet overeen met liet gewone,
waardoor de groote meerderheid zich
kenmerkt. Wie dus iets ondernemen en
daarbij slagen wil, moet zich niet storen
aan het oordeel van een groot man,
van een man van beteekenis; maar hij
wende zich tot een nietig mensch.
Prijst deze hem, keurt deze zijne manier
van handelen goed, laat hij zich dan
verheugen, want hij zal succes hebben.
Zoo'n wetenschap is ontmoedigend voor
hen, die werkelijk zich zelf willen zijn
voor hen, die van het leven iets meer
willen maken dan een tredmolen. Maar
toch is het zoo. Des te gelukkiger dan,
dat sommigen menschen, ondanks allerlei
invloeden, toch nog genoeg kracht en
genoeg individualiteit gebleven is om
onafhankelijk van het oordeel der me
nigte, den weg te gaan, dien zij voor
den juisten houden.
Onder dezulken treït men de groote
mannen aan.
Dat de toestand zoo geworden is, kan
ons hij eenig nadenken niet verbazen.
Behalve andere oorzaken heeft daartoe
veel bijdragen de staathuishoudkundige
en technische ontwikkeling. Tengevolge
van die ontwikkeling toch is verdeeling
van arbeid eene zóó gewone zaak ge
worden, dat we moeite moeten doen om
ons te kunnen indenken in toestanden,
waarbij ieder zijn eigen bakker, zijn eigen
bouwmeester, zijn eigen landbouwer was.
Thans kennen we dat niet meer ja
zelfs, de afzonderlijke vakken zijn weer
onderverdeeld. Wanneer men b. v. eene
fabriek bezoekt waar horloges gemaakt
worden, dan zal men daar menschen
aantreffen, die gezamenlijk keurige uur
werken afleveren; maar hoewel ze ge
zamenlijk in staat zijn er duizenden
te leveren, is ieder afzonderlijk
niet hij machte er één voort te brengen.
Hoe kunstig het mechanisme ook zij dat
eindelijk de fabriek verlaat, de arbeid
door ieder individu er aan verricht, was
geheel werktuiglijke arbeidieder maakt
maar wat hem opgedragen is als deel
van 't geheelzoodat als het horloge
geheel in orde is, niemand de zelf
voldoening heeft van te kunnen zeggen:
Ziedaar, dat is mijn werk!
«Boos P' Hoe kan zij boos zijn als haar
zoo iets liefelijks toegefloisterd wordt Ik
bemin u ik bemin u innig!' had Falk
land gezegd, en bet was Bride alsof deze
woorden bet zonderlinge geluk, dat zij ge
voelde, verklaarden.
«Boos 1 Hoe zou ik boos zijn Ik ben er
veel te blij om* riep zij uit.
Falkland was in de wolken. Gaarne zon
bij nog een uur langer gebleven zijn. Af
gescheiden van bet natuurlijke genoegen van
te weten dat zijne liefde beantwoord werd,
paarde zich daarbij een zeer sterk gevoel van
triomf. Hij en Drayton hadden zich voor bet
zelfde doel gespannen, raaar bij had gewon
nen. En Drayton, de onoverwinnelijke Dray
ton, die er zich op beroemde dat geene vrouw
hem ooit had kunnen weerstaaD was schandelijk
verslagen. Hij vroeg waarom Bride den brief
bad ternggezonden, en Bride vertelde hem dat,
waarop Frank zich verkneukelde van boos
aardig genoegen over de nederlaag zijns me
dedingers.
{Wordt vervólgd.)