VLlSSlYGSCilE COURANT
No. 25.
Vrijdag 26 Februari 1892.
303te Jaargang.
VL1SS1NGSCHE COiMNT.
tóïelks. Zondaï 28 FeUrnari Yerschünt.
Gemeentebestuur.
F I i t L L S T
AUssd tt.
B i n li e n 1 a n d.
BUREAU:
Kleine Markt 1 N°. 187.
Prijs per drie maanden 1.—. Franco per post 1.15.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij
alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
U 1 T G E V E Ii[:i
F. VAN DE VELDE Jr. te Vlissingen.
PRIJS DER ADVERTENTIËNVan 1 tot 4£regels
0.40. Elke regel meer 10 cent. Clichés en groote
letters worden naar plaatsruimte berekend.
Eenig Agent voor Frankrijk de firma Q-. L. DAUBE
Co., te Parijs.
Verscliijut Dlusdng-, Donderdag-en Zaterdagavond.
Abonnementen voor België, Duitscbland, Enge
land en Frankrijk f 1.66 per drie maanden
INHOUD VAN No. 9,
Rechercheurs van politie op ouderroek ■MfiUustra-
tie - Voedingsuiiddeleu - Waar blijveD do spelden T
- Karakteristiek - Nagerecht - National van top
tot teon - Juclit op Olifanten met ilhuirctfie - Een
nieuwsgierige dienstbode met illustratie - Edison en
zijn piano - Een goede portij'Vn^ illustratie - Hij
kent haar met illustratie - Ecu nieuwe vinding van
Cupido met illustratie - Het wegbrengen der lijken
van Christen martelaars uit het Colyssenm mol illustra
tie - Gesneuveld met illustratie - Voorde huisvrouw
- Do voet bij de. Indiaueu - De maag van een
struisvogel - Echt Engelseh met'illustratie - Het
Ëngelsclie Parlement met illustratie - Knasbovrqncrs
- Voor het gemak met illustratie - Koning door
Gods gonsde - Het beste middel tegen Rhcuinatiek -
De philosophie van tegenstrijdige machteu - Ancc-
doten - Schaakrubriek - Mededeeliugen.
Verschijnt elke week in 8 pagina's.
Prijs 30 Cents fr. per post 45
Censt per 3 maanden.
Het Geïllustreerd Zondagsblad wordt
slechts geleverd als Bijvoegsel der FL's-
singache Courant. Afzonderlijke abonne
menten, zonderinteekening op
ons blad, worden niet aangenomen.
DE UITGEVER.
OPENBARE VERGADERING
van den
GEMEENTERAAD VAM VLISSINGEN.
Op Vrijdag 26 Februari 1892,
des nam. te 21/<l aren.
Te behandelen zaken
Voorstellen,
lo. Tot onderhandschen verkoop van ge
meentegrond.
2o. Tot aankoop grond op het zoogenaamde
gEiland."
8o. Betrekkelijk de Gemeentebegrooting
voor 1892.
Dat er aan den maatschappelijken toe
stand nog veel ontbreekt, zal zeker door
niemand worden tegengesproken. Het is
zelfs bij velen eene hebbelijkheid geworden
Uit het Fransch.
De korporaal zat schrijlings over een stoel
met rieten zitting voor de kazerne der gen
darmes te Pierrefonds zijn pijp te rooken
langzaam, langzaam kronkelde de rook zich
opwaarts in regelmatige figuren, maakte
kringen, die van lieverlede grooter werden,
trilden, en eindelijk in de warme lucht van
dien Juli-avond verdwenen.
Martial Tharaud had reeds dikwijls derge-
ljjke rookkringen op dezelfde wijze boven den
mond van het kanon zien zweven.
Hjj leidde thans een gemakkeljjk leven in
zjju kleinen tuin als hoofd van een gezin en
om te klagen en te morren over die tekort
komingen en gebreken, tot vervelens toe.
Vreemd, zou men zoo zeggeu, dat men
dan niet krachtiger de hand aan het werk
slaat om den slechten toestand beter te
maken dat men niet méér poogt, zij het
ook in beperkten kring, het een of ander
tot stand te brengen om een beleren toe
stand te doen ontstaan. Er is toch meer
dan genoeg, dat aangegrepen zou kunnen
wordun 1
Toch is bet inderdaad zoo vieemd niet
dat er slechts bij uitzondering
iemand is, die den moed en de kracht be
zit om zich op te werpen als de man die
het initiatief neemt. Wij zeggen den moed
en de kracht, want boide zijn even on
misbaar.
Wie misschien betwijfelen mocht, of er
ook moed voor zoo'n optreden noodig is,
bedenke dat hij, die zich opwerpt, door alle
anderen, wier plicht het zou geweest zijn
e«eneens pogingen aan te wenden tot ver
betering van fouten en tot aanvulling van
wat ontbreekt, op eene wijze wordt aange
blaft, die alles behalve bemoedigend is. En
niet alleen ditook wordt de man, die het
goede doet, omdat hij dit zijn plicht acht,
door alle anderen die zoo'n belangeloosheid
niet kenneD, van allerlei nevenbedoelingen
beschuldigd.
Slaagt hij in zijne pogingen, dan wordt er
nergens meer van gereptdus ook niet van
's mans verdiensten wegens de poging die
hij wel maar anderen niet aanwendden.
Doch slaagt hij niet, dan is zijn toestand
geheel ondraaglijk. Niet genoeg dat hij^door
de mislukking van zijn pogen reeds teleur
gesteld en dus ODtstemd is o neen, dan
staan er rechts en links en vóór en achter
personen op, die de mislukking al lang had
den voorzien die wel vooraf begrepen hadden
dat er van zoo'n plan toch niets komen
kon. Het leedvermaak viert dan feest j de
kleinheid, de armoede van ziel openbaart
zich dan in vroolijkheid over de mislukte
vlucht van hem, die zich te groot achtte om
niets te d o e n, en die te veel hart
bezat om de verkeerdheden, de foateD, de
tekortkomingen in zijne omgeving te luien
voortbestaan met den dooddoener ,/t zal
mijn tijd wel dureD."
Gelukkig dan nog, zoo hij die teleurge
steld werd, financieël onafhanke-
ij k is. Wij leven in eene maatschappij,
die scherp toeziet op feilen en alles be
oordeelt naar het succes, in tegenspraak met
met do korporaalstrepen op zijn mouw en
wenschte niets beters zelfs niet om sergeant
te worden, omdat bij dan misschien naar
Eymoutiers St.Leónard of Limoges had moeten
verhuizen. Hjj hield veel van zijn klein
lapje grond te Pierrebuffière, bij hield van
de rozeD,die hij zelf geënt had,en ook van de
slingerplant, die zich langs de witt9 muren
van het huis slingerde en in kransen rond
de blikken driekleurige vlag hing, die boven
de deur opgehangen was.
Terwijl de Korporaal rookte, sloeg hij eenige
jongens gade, die op een korten afstand van
hem op eene kleine hoogte zich vermaakten
met het pique-romme spel, waarbij zjj lange
puntige stukken ijzer in gaten in den grond
wierpen, alsof zij naar een schijf gooiden. Nu
en dan riep hij hun waarschuwend toe: «Past
op, jongens, past op dat je ze niet in je
beenen krijgt.
Daarop wendde bij zich om en keek over
zijn schouder door het open venster naar
eene mooie, nog jonge, donkerkleurige vrouw,
die druk bezig was in de keuken, waar de
potten en pannen als zilver blonken. Hij
Tollens woord „Men rekent d' uitslag niet,
maar telt het doel alleen l" en die dus
altijd gereed is om hem, wiens pogingen
geen succes hebben, te veroordeelen. Is de
veroordeelde financieël onafhan
kelijk, dan is hij voor een groot deel,
juist door die onafhankelijkheid, gevrijwaard
tegen de vergiftigde pijleD, die anders wor-
deu afgeschoten op den vermetele, die het
waagde iets meer te doen dan kalm toezien
want ouder ons volk worden nog vele aan
bidders van het gouden kalf aangetroffen.
Maar is bij onbemiddeld, en daardoor de
kans om hem pijnlijk te treffen grooter,
dan heeft hij zijne teleurstelling over mis
lukt pogen nog de zekerheid zoowel in het
openbaar als zijdelings eeDe bejegening tö
ontvangen, die wel in staat is hem voor
goed den lust te benemen om eene nieuwe
poging te wagen.
Men zegge niet, dat hier overdreven wordt
wie zijue oogen niet sluit, kan dagelijks
zien dat eene karige levenswijze als s c h a u-
d e wordt aangerekend. Uit da manier,
waarop een finantiësl niel-onafhankelijk man
door de wereld bejegend wordt, blijkt de
waarheid ten volle men zet hem weg, men
eerat geen notitie van hem en zijn hande
len, óf zoo dit al w e 1 geschiedt, dan is het
met eeDe neerbuigende vriendelijkheid, die
hem beleedigt, martelt, verlamt, en hem
alle zelfvertrouwen beneemt.
Is bet dan te verwonderen, dat er zoo
weinig personen gevonden worden die zich
voor het tot stand breDgen eener zaak op
werpen Zou het niet veeleer verwondering
moeten wekken, al9 het anders was P
Maar betreurenswaardig b I ij f t het. Veel,
zeer veel kon er gedaan worden tot ver-
boogiDg van aller levensgeluk en het
zou gedaan worden als er maar meer
waardeeriDg was van edel pogen. Doch de
waardeeriDg is vreemd geworden aan onze
sameuleving, evenals bet streven naar het
ideale. Het verhevene wordt belachen, en
wie niet zich zeiven zoekt, heet een dwaas.
Toch is het niet mogelijk dat er verbe
teringen komen, zonder dat men de zelf
zucht het zwijgen oplegge; zonder dat men
bewondering leere gevoelen voor de zelfop
offerende toewijding van de weinigeD, die
toch ook in onze dagen nog den moed
hebben om iets edels te ondernemen zonder
dal de humaniteit meer algemeen worde
beschouwd als de leidstar van onze hande
lingen.
glimlachte tegen haar en zeide, al dampende
i Ze zijn weer aan 't spelen die kleine deug
nieten 1»
Daarop kwam de vrouw met bloote armen
mooie blanke, half door bloem bestoven
armen naar het vensterkozijn, stak haar
prettig, van geestkracht getuigend gelaat
(rood van den heeten kachel) door het ven
ster en keek naar de jongens, die vol opge
wondenheid hunne stukken ijzer naar het
doel gooiden.
«Kom, er is geen gevaarDaarenboven
maakt het hen behendig en moedig.»
«En wekt hun eetlust op voor üwe
clafoutis, Catissoü!» De clafoutis een ge
recht te Limousin, dat even stevig is als de
dikke koolsoep, die op het land gegeten
wordt stonden met hunne zwarte bessen,
in de bloem als steenen in kalk gestoken, in
den oven te bakken.
«Zullen de clafoutis goed zijn vroeg do
korporaal.
En Catissou haalde de schoüders op alsof
ze wilde zeggen
Ben je mal! Is je huishoudster gewoou
Dan alleen is er heil te wachten van de
toekomstdan alleen zullen de donkere
wolken, die zich allengs dichter aan den ho
rizont vertoonen, verdwijnen dan alleen kan
men iD iederen menscb een broeder leerea
zien, een broeder, ook al zijn de gaven
zeer verschillend verdeelddan alleen kan
er in de plaats van den toenemenden klas
senhaat, wederzijdsehe waardeering komen
dan alleen kan de verbittering, die zich
somwijlen in enkele kringen dreigend opeu-
baart, wijken voor edeler aandoeningen.
Maar hnmaniteit eischt daden. Geen
hongerende wordt gevoed met zalveude woor
den geen terneergeworpene wordt opgehe
ven uit zijn verval door veroordeeliüg of
beschimping. Geef den hongerende brood, en
steek de handen uit om hem die daar
neerligt, op te richten I Dit is het eerste, wat
te doen is.
Och, mocht die toestand eens geboren
wordeD, wat zouden er vele talenten, die
du begraven liggen, aan het licht komen 1
Wat zou men verbaasd staan over de kracht
die nitging van menigeen, van wieu men
zulks het minst verwachtte 1
En thans. alle of nagenoeg alle gaven
worden gesmoord ouder een berg van voer -
oordeelenalle of nagenoeg alle talenten
worden begraven de rookende vlaswiek wordt
vaak uitgebluscht en het gekrookte riet ver
broken. De spot is het wapeu van dezen
tijd wie in het strijdperk treedt met zwaard
en schild, zal als een andere Don Quichot
wordeD uitgelachen wegens zijne verouderde
begrippen.
En daartegen helpt geen schild of slag
zwaard.
Toch den moed niet opgegeven, gij, die
nog iets hoogers in u gevoelt Volgehouden
in uw edel streven, al staat gij bloot aan
spotteude aanmerkingen. Put moed uit de
overtuiging dat al wat hoog is, gehaat wordt
door het lage, maar dat toch eindelijk het
hooge zal zegeviereD, gelijk het licht over
de duisternis
Vlissingen, 25 Februari.
Jl. Zondag werd door de bemanning van
Hr. Ms. stoomkanonneerboot „Vos" alhier
haar commandant den luitenant t/zJ.E.Sickeus
wegens zijn aanstaand vertrek naar elders,
met eene toepasselijke toespraak een hulde-
haar gebak te bederven
HOOFDSTUK II.
«Een goede vrouw,» zeide Martial Tha
raud tot ons, toen wij hem een oogenblik
later met een knik voorbijgingen.
Hij was juist in de rechte stemming voor
een praatje.
«Ja, ja,» (hij werd altijd spraakzaam als
hij over Catissou sprak)«het is eene goede
vrouw en ook niet malsch als zij begint. Als
men haar het water ziet koken en de jon
gens wasschen wij hebben er drie, ginds
zijn zij zou niemand gelooven dat zij met
een spel op de kermissen gereisd heeft1 En
toch is het maar al te waar. «Ja, het is
öene heele geschiedenis. Ik zal ze u in al haar
kleuren mededeelen.»
«Het is ongeveer tien jaar geleden ik
was juist van onder de jagers gegaan en in
dienst getreden bij de gendarmerie te Limo
ges, dat naar men zin was omdat ik uit die
streek afkomstig ben. De adjudant deelde
ons op zekeren morgen mede dat er een
