ihre
Er
ijke
;32,
lang'!
T
H
/an 1,
A
(des
^een
selet
deH
nern
IS
10 li
r
beg,j
Zij»!
SOOl'
schi'
de
very
kon
geli1'
toe.
was
C
Dr.
wek
doe/
z.j
de
aai
de
bu
do<
In de jongste beïichtsweek werden de laat
ste, in de petroleum-magazijnen aan de tweede
binnenhaven alhier voorradige 52 vaten pe
troleum afgeleverd, zoodat, op dit oogenblik,
die entrepots weder ledig staan.
Van nieuwen aanvoer verneemt men tot
dusver niets. Vermoedelijk zal die eerst over
een paar maanden kunnen worden verwacht.
Men meldt aan de N. R. Qt. dat Zr. Ms.
stoomschip Atjeh,^ hetwelk zooals wij gemeld
hebben, eerst hier zijne compassen zal regeleD,
op den 1 Februari te ondernemen kruistocht
achtereenvolgens zal aandoen Madera, Tene-
riffe, Sint-Vincent, Gibraltar, Malta, Spezzia
en Toulon, om daarna via Gibraltar naar
xeede Tessel terug te keeren.
Dc commissaris des koningsiu Zeeland,heeft
goedgevonden te bepalen dat de loting voor
de nationale militie in het loopende jaar 2al
plaats hebben in de gemeenten en op de dagen
en uren als hieronder zijn aangewezen:
Te Vlissingen, Donderdag 7 Februari, des
vm. te 9 uren, voor Vlissingen, te 10,4-5 voor
Westkapelle, Zoutelande en Biggekerke, des
nm. te 2 uren voor Kondekerke,Óost- enWest-
Souburg en Ritthem.
Te Middelburg, Vrijdag S Februari, des vm.
te 9 uren voor Arnemuideu en Nieuw- en St.
Joosland, te 10 uren voor Middelburg.
Te Veere, Zaterdag 9 Februari, te 9.80 voor
Veere, Vrouwepolder en Serooskerke, te 10.80
voor Meliskerke, Grijpskerke en St. Laurens,
te 11.30 voor Domburg, Aagtekerke en Oost-
kapelle.
Te Axel, Maandag 11 Februari, des vm. te
9 uren voor Axel, Zuiddorpe,O verslag enWest-
dorpe, te 10.30 voor Ter Neuzen en Hoek,
des nam. te 1.30 voor Sas van Gent, Philippine
Koewacht en Zaamslag.
Te Hulst, Dinsdag 12 Februari, des vm. 9
uren voor Hulst, Ossenisse, Hengstdijk, Hon-
tenisse, Boschkapelle, Stoppeldijk, Graauw,
Clinge en St. Jansteen.
Tc IJzendijke, Donderdag 14- Februari,
des vui. 9 uren voor Groede, Breskens,
Nieuwvliet, Waterlandkerkje, Schoondijke,
Hoofdplaat, Biervliet en IJzendijke.
Te Sluis, des vm. te 9,30 uren, voor
Sluis, Retranchement, te 10,30 voor Cad-
zand, Oostburg eu Zuidzande, te 11,45 voor
Aardenburg, St. Kruis en Eede.
Te Tholen, Maandag 18 Februari, des
v.m. 9,15 uren voor Tholen, Oud-Vosmeer,
St. Philipsland, Stavenisse, St. Annaland, St.
Maartensdijk, Scherpenisse en Poortvliet.
Te Kapelle, Woensdag 20 Februari, des
vm. te 9,15 uren voor Kapelle en Womel-
dinge, te 10,30 voor Yerseke en Kruiningen,
de3 nm. te 1,30 voor Krabhendijke, Schare,
RillandBatli en Waarde.
Te Goes, des vm. te 9 uren, voor Goes,
te 10,30 voor Borsele, 's Heerenhoek, Hein-
kenszand, 'a Heer Arendskerke en Kloetinge.
Op Vrijdag 22 Februari, des vm. 9 ureu
voor •'s Gravenpolder, 's Heer Abtskerke,
Kattendijke en Wolfertsdijk, te 10 uren voor
Hoedekenskerke, Baarland, Oudelande en
Ellewoutsdijk, te 11 uren voor Nisse, Ove-
zand en Driewegen.
Te Zierikzee, Maandag 25 Februari, des
vm. 9 uren voor Zierikzee, te 10,30 voor
Bruinisse, Oosterland, Ouwerkerk, Dreischor
en Nieuwerkerk.
Te Brouwershaven, Dinsdag 26 Februari,
de9 vm. 9,30 voor Brouwershaven, Duiven-
dijke en Zonnemaire, 10,30, voor Eikerzee,
Ellemeet, Serooskerke, Noordwelle en Re-
nesse, te 11,30 voor Haamstede, Burgb,
Kerkwerve en Noordgouwe.
nissen nieuw leven te geven en hunne in de
nevelen des tijds bijna uitgewisebte omtrekken
een helderder en frisscher gestalte te geven.
Dertig jaar geleden ben ik, kind,® zeide
hij eindelijk, »met mijne eerste vrouw van
hier vertrokken, om een linnenhandel in Ja
maica, waar de broeders verscheidene zen-
diogsposten gesticht hadden, uit te oefenen.
Wij kwamen daar in Mei aan en gevoelden
er ons spoedig thuis bet land is er im
mers wonderbaar schoon, maar na den regen
tijd in den herfst, als de vochtige grond door
de groofce warmte verdampt, kregeu wij beiden
de koorts. Mijn krachtig gestel kwam de ziekte
tamelijk spoedig te boven, maar mijne arme,
zwakke kleine vronw werd er maar al te spoe
dig bet slachtoffer van. Ik was nu twee jaar
lang weduwnaar, leefde eenzaam en moeBt hard
werken. Het liefst zon ik naar Europa terng-
beerd zjjn, maar ik kon de eenmaal begonnen
zaken zoo dadelijk niet aan don kant doen
dal zon met te veel verlies gepaard zijn ge
gaan. Ik schreef dus naar hier, dat ik eene
vrouw noodig had en men er enjj eene zenden
pon, Ik noemde twee vau de zusters, die ik
Te Cortgene, Donderdag 28 Februari, des
vm. 10 uren voor Wis3enkerke, te 11 u.
voor Cortgene, Cats en Colijnsplaat.
Bij kon. besluit is benoemd tol directeur
vau het postkantoor te Goes, de heer H. F. L.
Klippink, thans directeur vau het postkantoor
te Barneveld.
Tot uitvoering van art. 187 der grondwet is
een ontwerp van wet omtrent den staat van
oorlog en beleg door het departement van oor
log in gereedheid gebracht. De indiening van
dit ontwerp kan bij de tweede kamer spoedig
worden tegemoet gezien. (V. R. Cl.)
Tengevolge het niet uit den dienst ontslaan
van de zesde liohting, hebben de bezettings
troepen zoodanige sterkte bekomen, dat in de
forten geene voldoende ruimte aanwezig is, om
ze onder dak te brengen.
In verband daarmede zullen de miliciens
der zesde lichting, eventueel gedeeltelijk bij de
depots onder de wapenen komen.
De Haagsche wandelaar.
XXXVII.
Ik zal u nu maar geen „Heil eu zegen" in hc*
Nicuwejaar toeroepen, want 1889 ia al zóó oud, da'
iemand, die nog al gewoon is ooi briereu te schrijven,
zich niet meer vergist door 1888 to schrijven. Wij jagen
alweer maar zoo hard als we kunnen naar hot Oude
jaar en vergeten bij het telkens „Ouda-on-Nioiiwe-
viereu," dat niet alleen de tijd een jaar ouder geworden
is, maar dat wij eveneens eon jaar van ons leven heb
ben afgelegd
Het menschclijk leven werd door den Psalmist reeds
vergeleken bij eene bloBmo des vclda," zoodnt de som
bere gedachte vaB gaan en verdwijnon reeds vroeg op
den meusch blijkt indruk gemaakt te kobbnu.
Het is dnu treurig ook.
Ei kom, treurig 1 Hoe komt ge er toe om dat te
zeggen
Erkent gij-zelf niet, dat hier in ons land en in heel
de beschaafde wereld de menschon elkander bijua het
onderst boven loopen vanwege hun talrijkheid?
Ja, dat erkent gij.
En erkent gij ook niet, dat do menschen, als ze eens
bleven leven, op aarde weldra schouder san schouder
zouden staan en dat er zelfs geen plekje zou overblijven,
groot genoeg om één graankorroltje tot ontwikkeling te
brengen
Ja, dat erkent gij ook, gij vindt hot zelfs noodig,
dat er aan het mouschenlcven een einde komt, maar
Ik begrijp u waarom gij indien volzin bij het woordje
„maur" blijft steken. Ge zoudt eigenlijk wel willen
zeggen, als ge maar durfdet: „maar ik zou toch wol
willen blijven leveu."
Stumperd, gij weet niet wat go wilt. Op het laatst
zoudt ge moederziel alleen staan. Geen echtgenoot, geen
kindovco, geen kleinkindercu, slechts verre, zeer verre
bloedverwaoten zoudt ge om u heen viudeu. In den
ouderdom wordt men conservatief, dat wil zeggen,
liberale opmerker, als gij eenmaal de vijftig achter den
rug bebt en zelfs reeds voor dien tijd, blijft ge op het
punt staan waarop gij ecnige jareu geleden stoiidt. Toen
streedt gij in do voorste gelederen, maar dolle door
jagers zijn n voorbijgesneld en nu behoort ge reeds tot
de reserve. Wacht nog een poosje dan noemt men u
een lid van „De oude Garde." Hoe ouder men wordt
hoe conservatiever onze beginselen worden en de libe
raal van heden zou, als hij nog eene eeuw leefde, zelfs
in hot auti-revolutionnaire kamp als te achterlijk be
schouwd worden. Wat zoudt gij u dag aau dng verbit
teren, bIb men u „den ouden Paai," zelfs niet moer
aauhooron wilde. Uw leven zou goon genot meer
kennen. Neen, mijne vrienden, laten we als meusch in
de maatschappij Zelfs, den meusch op godsdiensfc-
Kcbictl laat ik er nog buiten, verheugd zijn dat ons
leven „een hand breed gesteld ia." Ons egoïsme zou
ons hier ougelukkig maken.
Toch, al praat men er nog zoo logisch en wijsgeorig
over, ontegenzeggelijk waar is liet, dat de dood indruk
maakt. Dat is goed ook die indruk zul ous tot ernst
stemmen. Meent nu niet dat ik ernst synoniem noemen
zal met geklaag, gezeur, gejammer, geween en cflcu-
kijkerij. Het lijkt er niet naar; want hierin zit de ernst
niet. Ernst is met zich omdragen hel volle begrip van
mensch-zijn. God gaf slechts twee oogen, die tranen
kunnen maken, maar een geheel gelaat mot de oogen
erbij om te kunnen lachen. En wat Jacht zoo ai Dc
liefde lacht, de opgewektheid lacht, de vroolijkheid
lacht, het geluk lacht, do tevredenheid lacht. Dc spot
zucht eu moedwil, de laster en de ondeugd lachen toch
ook Zeker, maar ook de nijd en ontevredenheid, de
haat en de wangunst Weeuett ook. Maai' ik spreek vau
gaarne zou gehad hebben, en vroeg of een van
beiden mij wilden volgen. Eod der genoemden
was echter gestorven, de andere ondertusschen
la gehuwd, en dus lieten de broeders door
bet lot beslissen, wie mij zou toebehooreu.
Toen mijne nieuwe vrouw bij mij kwam,
verschrikte ik; zij was leelijk van goziebt en
mismaakt van gostalte. Toch bedwong ik mijn
belecdigd schoonheidsgevoel en hoopte dat zij
deze gebreken door schoonheid van gemoed
vergoeden zou. Maar, belaas, haar ziel was
koud eu dof; er was geea toon in te vinden,
die weerklank bij mij vond. Zij bad en ar
beidde wel vljjtig, juist zooals het ons voor-
geschreveu is, doch bare gedaebtea strekten
zich niet verder uit dan tot het prozaïsch
werk harer handeD, en als bare lippen zich
niet tot het gebed openden, wa8 zij zwijgend
en verdrietig, wantrouwig en gierig, Ik bad
bijna aebt jaren met baar met steeds toeoe-
menden afkoer samengewoond, toen het ongeluk
wilde dat een handolsvriond uit Jamaica, die
mij veel schuldig was, stierf. In zijne zaken
heer8cbtle eene groote verwarring, en ik moest
voor mijne schuldvordering zjjee plantage
ernstige menscken, die er naar streven zoo goed moge
lijk to zijn.
Maar om lot sterven terug te koeren. Soms kan de
dood van iemand zeer ongewonsoht zijn, niet eukcl voor
echtgenoot en kinderen, maar voor een heoJo gemeente,
eeu heel gewest, een heel volk, het gansche meDSchdom.
Voor een volk I
„Leeft-ie nog, menner?» vroeg mij onlangs oon onde,
in de uniform vnn het oudemannenhuis, toen ilr voor
het bureau van het Dagblad het bulletiu van deu ziekte
toestand van onzen Koning lus De oude had twee me
dailles en het Metalen kruis op de borst, maar zijn
oogen waren ook gpdecoroord met twee tranen,
„Ja, goede vriend I Hij ia iets beter," antwoordde ik.
„He, meneer, hoo gelukkig tuoh," sprak hij toen
weer en «reep mij gejaagd bij den arm, eu oumiddoifijic
liet hij er op volgen „Als God hem nog maar laag
in het leven wil laten."
„Houdt ge zooveel van den Koning, vriend vroeg
ik, en wandelde met hcra even de straat op.
„Ja, meneer! Ik ben oud-soldaat, ziet u en, hij
wees op zijne borst, eerlijk verdiend, nl zeg ik het
zelf, meneer 1 Maar ik zag hem ook nog graag lang in
het leven, omdat ik veel van mijn laud houd. Onze
Koning regeert alleen, maur als hij dood is, regeert er
meer dan ééu. Er is dan immers een Raad van voogdij
schap
„Ja.l"
„Nu, twee van die Heoren kon ik speciaal. BoveDst
beste mensehen zijn het en geleerd ook, maar .als
er in ons huis eens eenige mannen waren, die zeiden
wat Vader doen moest, waarachtig, meneer, dan kwam
het er nog vau, dut we op eeu uiooicn avond allomaal
„cr van door® gingen. Maar ik moet hier wezen."
Do oud-gediende stak mij dc hand toe al kende hij
mij niet, eu al zag hij wel dat ik een heer was en
denkelijk iVel nooit als kostganger aaet zijn gesticht
kennis maken zon Ik nnm dc hand aan en waarom zou
ik dat niet gedaan hebbcu Bij veol maatschappelijk
verschil klopte oas hart in ééne zaak tocli even warm
en vurig.
Dat was wat een geloop naar de bureaus der ver
schillende dagbladen en naar de sigaren-winkels om
die bulletins te lezen. Bij die gelegenheid viel het mij
op, dat pleit niet voor mijn gave van opmerken,
dat de sigaren-winkels steeds met die bulletins bedacht
worden. In andere winkels ziet men ze niet voor de
glazen, en als dat tuoh wol geschiedt, dan heb ik het
nooit gezien. Bij al den ernst, die er in die dagen vau
spanning in Den Haag was, kon ik toch niet nalaten de
ondengende gedachte terug te dringen In Nederland
behooren sigaren en tabak thuis bij vreugd en droef
heid. zooals de politiële b{j een bittertje. Zou het ons
volk ook karakterizeercu, dat plakkeu van bulletins voor
de ramen van sigaren-winkels Is bet een bewijs van
ons nationaal gebrekje of misschien wel een bewijs vau
onzen dichterlijken aanleg door deu duur van vreugd
eo smart te vergelijken bij de uilgeblazen rookwolkjes
van een sigaar of pijp Go mort bot mij niet euvel
duiden, dat ik me aau bet „gebrekje" houd. Hier in
Den Haag althans struikelt men bijna over sigaren
winkels en koffiehuizen in het groot en klein, en als
men zoo eeDS nagaat, wat cr icdoren dag aan rook uit
den mond en aan spiritualiën door de keel gaat, dan
zou men niet zeggen, dut men in oen toestand van
malaise verkeert, misschien nog erger dan in don afge-
loopen zomer, natter gedachtenis. In November vond
men goed hier niet te doen aan .Herstellings-feesten,"
hoewel duizenden er, zoo al niet op gerekend, dan toch
op gehoopt hadden. Allerlei beroemdheden, die onze
tientjes door do opera-deur in eigou beurs werken,
soms nog inut een serenade voor het Lfltol op deu koop
toe, maakten den Sinterklaas-dag in vorhouding tot
audere jaren, povertjes. Het Kouinklijk Hof, dat
anders ieder jaar hior in de stad kwam en menigen
Hof-leverancier een aardig voordeel opleverde, bleef
wcg- Diners on partijen waren bepaald, doch bij den
ernstigpn keer van de ziekte van onzen Koning, werden
ze afbesteld of op bescheiden schaal gebonden. En dat
alles te moeten missen in een stad, die uit de weelde
grootendeels hare iukomstoa trekt, dat zegt onbegrijpe
lijk veel. Het is daarom geen wonder, dat alle recht
geaarde Hagenaars met ongeduldig verlnngen naar een
zeehaven uitzien. Ik deel in dat verlangen niet. Er wordt
hier in Den Haag buileugewooa veul gedaan voor een
betere aansluiting te water, met andero gemeenten in do
ptovineie. Men spreekt over werken vau vijftien tonnen,
alsof onze ooievaar erfgonuam geworden is van bet
kunstje, dat zeker ezeltje eenmaal bezat. En wat zal het
geven Eeu boer wilde op zijn schuur, ilie er prachtig
.voor gelegou was. een ooiovaars-nest hebben. Op liet
beste plekjo van het dak zette hij stokken en legde
daar takkeu tnssohen om do roudzwevcude ooievaars, die
hier een nest bijna kant en klaar vouden, te lokken.
En wat deden de domme dieron Zu begonuen op het
dak-vnn buurmans schuur, die zeer slecht gelegen was
en waar men geen nest gemaakt had, hun verblijfplaats
op te slaan. Die vogels zijn daar nog eu van jaar tot
jaar neemt het ne9t in ornvuug toe. Op do mooio schuur
eu op het beste plekje ligt liet loknest geheel uit elk
ander geslagen eu ledig. Alleen komt zoo uu eu dan
eeu musch op zoo'n stok zitten picpun, wat misschien
wel zeggen wil„hoe jammer dat dit mooie plekje zoo
ledig is." Geheel in overeenstemming met dit verhaaltje
waren do woorden, die ik onlangs iu een courant las
„Koopsteden ontstaan en worden niet gemaakt," Zeker,
overnemen. Deze bovond zich in een hache-
Igken toestand, en, om het mijne niet te ver
liezen, besloot ik aan oen zaakwaarnemer mijn
handel in de missie over te geven en met
mijne vrouw naar de plantage te verhuizen
eD maar daar trof mij hot noodlot, en in
mijne verduisterde ziel word de troostlooze
ledigheid van mijn gemoedsleven verhelderd
door het vnur eener groote hartstocht.
Een neger was van do plantage eens Span
jaards, die op een afstand van twee uren van
de mijne verwijderd lag, weggeloopen en tot
mij om bescherming gekomen de slaven
wisten, dat myoe zwarten vrjjo arbeiders
waves, es dit lokte de ongelukkigen aan. Don
Manuel was geen hard heer, maar de neger
was ontvlocht en was nu bang terug to keeren,
ik besloot dus eens naar den Spanjaard te
rijden en met dezen zelf over den neger te
spreken. Toen ik daarop de hacieuda vau den
Spanjaard bereikte, zag ik onder de palm-
boomen in een hangmat eene slanke, teedere
vrouwengestalte in oen wit gewaad rusten.
Zij had hare armen om bet boofd geslagen
en de omgeslagen kanten aan de blanke
als de behoefte spreekt, dan komt er alles voor veel
geld en men laat op eene andere plaats ongebruikt
liggen, wat kant eu klaar is on dus geen geld van aan
leg meor kost Zoo cr ooit een sprekend bewijs geloverd
is vau „Koopsteden outstuau eo worden niet gemaakt,"
dan is Vlissiugon liet, met zijn prachtige havens en
dokken en ruime terreinen tot hot bouwen vnn alles
wat oon koopman behoeft. Wat is er nl niet gedaan
sinds Z. M, de Kouing met ziju Broeder de havenwer
ken kwam openen. Heel Vlissingen laat ik liever zeg
gen heel Zeeland, was vol hoop en verwachting. Er
is nu wel wat, maar beantwoordt dat weinige aan al de
moeite, die men deed en nl dc pogingen, die men aan
wendde Zie, ik vroue zoo, dat de Haagsche haven, op
het best, niets meer zou Worden dan een gelegenheid
voor de vis9ciicrs om mot loggers iupioats van met
bomschuiten naar zee te gaan. Do reeders klagen dat
dc voordceleu. die de visschorij vroeger opleverden,
steeds met ieder jaar minder worden. Men zoekt de
oorzaak in het vissollen met bomschuiten, die met log
gers niet roucurrcere» kuuueu. Ik wag lijdendat de
reeders in dat viaschoo met bomschuiten de ware oor
zaak van deu achteruitgang gevonden hebben, maar men
verguuno mij de bescheiden vraag, of men wel eens ge
dacht heeft aau Dteusche boter en AmerilcaaDsch frhit
iu dun handel? Hoeft niet de Deensche boter de Ncder-
landseho op de markten voor een groot deel verdrongen
Is de uitvoer van nieuwe aardappelou en van fruit uit
het Westland naar Eugelaud niet buitengewoon ver
minderd door don iuvocr in Engeland uit Amerika
Voor alles is een redon voor achteruitgang, zoowel als
vooruitgang, en het is zeer de vrnug of onze boter-
handolnnrs, vruobtcu- en groeutenteleis, visschers, enz,
wel altijd geconcurreerd hebben met het oog op de toe
komst. Een paar jaren geleden kocht ik hier op de
Prinsengracht, waar de Westlandsehe markt gehouden
wordt, naD eene vrnchtenschuii. ecu mandje blauwe
pruimen. Ze zagen er uit om ze te stelen, en het is
zeer de vraag, of van Alpheus bravo Janlje, d i e prui
men ziende, ze had laten hangen en op eeu galop hcen-
geloopeu was. Toen de mand thuis geledigd werd, was
de bovenste laag er nauwelijks 3f, of pruimen, klein en
akelig, groen als gras on hard als een bikkel, vulden
drie vierden vau de heele mand. En als dat aan het
grocno hout geschiedt, wat zal dan ann het dorre ge-
achioden? Ik was toch eeu Noderlandseh burger, zoowel
als die fruitboer, en als het zoo op een nationaal leest
pas had gegeven, dan had hij met my mede gegalmd
Vereend alt broeders juichen wij
Gezegend is ons lot."
Let wel op dat „broeders". Ik zou hen het „groene
hout" willen hoornen. Beleend is het, dat men in Lon
den ook mandjes met fruit te verkoop aanbood, zoowat
ia den geest van de Boulanger-broodjes die zo nu in
Parijs rondventen. Hot korstjo ziet er prachtig uit, maar
wie erin hapt. bijt door de korst heen in stroo. Het
is er verre af, dat ik al onze boterhaGdelaars, froitver-
koupers en visschers bcsehuidigeu wil van het verkno
pen van Boulanger-broodjes doch cén, die niet met hot
oog op de toekomst concurreert, eu alleen verkoopt om
zich oogenblikkelijk te bcvoordceleu, kan oorzaak zijn,
dat de handel van een gehcele streek te niet loopt.
Maar misschien 19 zelfs handelsbedrog uog niet altijd
de oorzaak van handelsvervalwant dc veranderlijkheid
van den mensch speelt ook een groote rol in deworeld.
Zoo zou het kunnen gebeuren dat een zeehaven ie
Seheveninpeu een hcelen omkeer in den Noderlandschen
handel bracht, maar om nu enkel om dat „kunnen ge
beuren" honderdduizenden te wagen, is wel wat kras.
Het kim ook gebeuren, dat Vlissingen eenmaal ™u
Metropolis worilt on heel Wulclieruu siecncs Vlissingen
is. Als cr van het kloiuo Londen in den loop der eeuwen
een stad als een koninkrijk komen kon, waarom dan
ook van Vlissingen, waarom dan van Den Haag, ja,
waarom dun vau Zoutelande niet. Er is maar één ge
lukje noodig, doch dat gelukje koopt meu niet met
geld. Het gaat met dat gelukje al9 met den haas, die
bij een doiniué, die graag hazepeper wilde eten, doch
die geen geld genoeg had oiu ecu haas te koopen, door
het openstaande raam iu zijn studeerkamer sprong en
daar gevangen word. Dit geschiedde bij winterdag en
bij felle koude, Hoe kwam dat raam nu open? Er wna
een kauw door den schoorsteen gevallen en in de
kachelpijp terechtgekomen, zoodat .do kamer vol rook
stond en hot raam wel open moest. Domiué had
nooit kunnen denken dat een kauw in dc kachelpijp
ham een haas bezorgon zou eu tooh gebeurde dat.
Wat ik nu als oud-Zeeuw hoop is dit, dat er te
Vlissingen ook eun kauw iu dc kachelpijp komt en den
gewensehten hans bezorgt. Als inwoner van 's Gravenhage
weiisch ik iels dergelijks voor de stad mijner inwoning,
dau weet ik zeker dat mijn hoofdelijke onulag niet
hooger wordt. ÏUCTOR.
Kerk- en Schoolnieuws.
Ned. Htiw kerk. Beroepen te Biggekerke
de keer W. P. K. Goeree, pred. te Kerkwerve
idem te Hien eu Dode waard de keer dr.
W. van der Beke Gallenfels, pred. te Bie-
zelinge.
Naar men verneemt, keeft de synode
der ckr. ger, kerk besloten, geen, verbond te
armen bedekten de sckoone vormen niet* Het
stampen van mijn paard deed haar opschrik
ken zjj liet zich bevallig uit de hangmat
gigden en zag don vreemdeling blozend en
verbaasd aan, want zij .bad nooit een blanken
man gezien. Zij was bijna nog een kind, pas
vijftien jaar oud, maar het schoonste liefelijkste
bneid, dat mijne oogen ooit aanschouwd hadden
Inez, uwe moeder.
Zij voorde mij tot baar vader, en, terwijl
ik met hem aan het spreken was, zag ik haar
onder de waranda de pauwen eten geven en
oon klein aapje liefkozen ik kon mijne oogen
niet van haar afwonden oik barer bewe
gingen teekende do grootste bevalligheid, hare
gansche gestalte was een heerlijk kunstwerk
en als zij sprak, moest men luisteren,, want
hare woorden waren de zoetste muziek. Ik
was toen het Spaansch reeds machtig en wij
spraken uu in die taal. Toen ik daarop weg
reed, zag ik Idoz onder de palmen lezen en
mij 'met hare blanke kinderhand een groet
toowuiven, en, een poos later omziende, zag
ik hare slanke gestalte nog steeds op dezelfde
plaats.1'
(Wordt vervolgd
