VLISSINGSCHE COURANT.
KI
ZIEKHANDEL.
ltd
No. 98.
Zondag 5 December 1886.
nhoven's
Ioonde Valt"
MEEBUIG,
24sle Jaargang.
BIHH1SL48D.
blikjes Engelsche
5, in diverse soorlen,
>jg en keurigen inhoud
Ideaux.
iclitige collectie GOU-
VERWERKEN, als
es, Parures, Knop-
rloges enz., tot coii.
iles zeer geschikt voor
1 e a u x.
VAN DALSUM.
Hoek Qroenewoud.
handel van P. ROL-
voorhanden: ptloto-
3 albums, pracht-
voor de jeugd,
jS, enz., enz., allts
iet a. s. St. Nico-
nheid bestellingen aan
l bolle, koster
ïenige verhoogiüg
jroote sorteering
DEKEN, in alle prij-
fES in alle genres.
SCHRIJFMAPPEN,
ZIEBOEKEN, waar-
itreerde, VERFDOG-
;en, teekenbe-
EUILLES, PASSER-
TASSCHEN, BOUW-
orten.
llectie PHANTASIE-
ie SCHILDERSTUK-
en Gravures.
)ERS, ALMANAK-
ARS-BRIEFKAAR-
•aad.
j, Cohen en Koster
;eerde prijzen zonder
lenlijke Brood- en
cers alhier, bren-
;n geachten begun-
it zij het voornemen
'LAASDAG op ZA-
0 VEMBER te hou-
CTfgP Niet
M aangezet
j 1 met Alcohol.
DORDRECHT.
BORDEAUX, MAR-
<ïT WERPEN.
/BOURNE 1880.
[NICE 1884'.
i de Hospitalen te
NTWERPEN.
KiilJGUAAI.
or namaak.
■maakt zijnen geëerden
Bid, dat hij een
WINKEL
éne prompte bediening
ertrouwen waardig te
Groote Markt, C 72,
Hoek Weststriat.
I
jd, dat het ATELIER,
de Badhuisstraat,
tijd zal gesloten
EENE WONING,
pers, Aleoof, Zelden
BUREAU:
Kleine Markt I N°. 187.
Prijs per drie maanden 1,Franco per post 1,15. Afzon
derlijke nummers 10 cent. Men abonneert zich bij alle Boekhande
laren en Postdirecteuren.
UITGEVER
F. VAN DE VELDE Jr. te Vlissingen.
PRIJS DER ADYERTENTIENVan 1 tot 4 regels f 0.40.
Elke regel meer 10 cent. Clichés en groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Eenig agent voor Frankrijk, de firma G. L. DAUBE
Co., te Parijs.
Verschijnt WOENSDAG- en ZATERDAG-AVOND.
Abonnementen voor België, Duitschland, Engelanden
Frankrijk f 1,65 per drie maanden.
i; ni :i. ui: li tsriT li,
W A T I K A L E MILITIE.
Eerste - oproeping ter inschrijving voor de
nationale militie.
Dc burgemeester en wethouders vau Vlissingen
gezien art. 19 der wet van den 19 Augustus 1861,
(Stbl. no. 72);
maken bokend:
dat liet register tot inschrijviug van alle mannelijke
ingezetenen, die op den Isten Januari aanstaande bun
)9e jaar zullen zijn ingetreden, derhalve zij die in 1868
zijn geboren, zal gereed liggen ter gemeen te-secretarie,
vau dun eersten tot en met den 3Isten Januari J887,
van des voormiddags 9 tot des namiddags 3 uren, met
uitzondering van den Zondug
dat voor ingeZetencu wordt gehouden -.
lo. hij, wiens vnder, of is deze overleden, wiens
moeder, of, zijn beide overleden, wiens voogd ingezeten
is volgens de wet van den 28 Juli 1850 (Stbl. no. 44;)
2o. hij, die geen ouders' of voogd hebbende, gedu
rende de laatste achttien mnandcu, voorafgaande aan
den Isten Januari van het jaar, waarin hij zich moet
laten inschrijven in Nederland verblijf hield;
3o. hij, vau wieus ouders de langstlevende ingezeten
was, al is zijn voogd geen ingezeten, mits bij binnen
het rijk verblijf houdt;
dat niet voor ingezetene wordt gehouden de vreem
deling, hehooreude tol eeu staat, waar de Nederlander
niet aan den verplichten krijgsdienst is onderworpen,
of waar ten aanzien der dienstplichtigheid het beginsel
van wederkeerigheid is aangenomen, (art. 18 der wet
van 19 Augustus 1869) Stbl. uo. 72);
dat hij. dio eerst na het intreden van zijn J 9e jaar,
doek vóór het volbrengen van zijn 2(1 ste ingezeten
wordt, verplicht is, zich. zoodra dit plaats heeft, ter
inschrijving aan to geven bij burgemeester en wethou
ders der gemeente, wnnr de inschrijving volgens art. 18
moet geschieden (art. 20 der wet);
dat voor de militie niet wordt ingeschreven:
lo. de in een vreemd rijk achtergebleven zoon van
een ingezeten, die geen Nederlander is
2o de in een rijk verhlijfhoudcndc ouderlooze zoon
van eeu vreemdeling, al is zij" voogd ingezetou;
3o. de zoon van den Nederlanderdie ter zake van
's lands dienst in 's rijks ovcrzeesche bezittingen of
kolouieu woont (art. 17 der wet);
dat de inschrijving geschiedt:
lo. van een ongehuwde in de gemeente, waar de
vador, of, is deze overleden, de moeder, of zijn beide
overleden, de voogd woont;
2o. van eeu gehuwde en van een weduwnaar in do
gemeente, waar hij woont;
3o. van hem, die geen vader, moeder of voogd
heeft of door dezen is achtergelaten, of wiens voogd
buiten 's lands gevestigd is, in de gemeente waar hij
woont;
4o van den buiten 'slands wonenden zoon van een
Nederlander, die ter zake van 's lands dienst iu een
vreemd land woont, in de gemeente, waar zijn vader
of voogd liet laatste in Nederland gewoond heeft (art,
16 der wet);
dat ieder, die volgens art 15 behoort te worden
ingeschreven, verplicht is zich daartoe bij burgemeester
en wethouders ter boven aangegeven plaatse en binnen
den daar bepaalden tijd aan te geven, en dat bij dieus
ongcste'dheid, afwezigheid of ontstentenis, zijn vader,
oi is deze overleden, zijn moeder, of. zijn beiden over—
den, zijn voogd tot het doen van die aangifte verplicht
is, (art. 18 der wet.)
Belanghebbenden worden mitsdien dringend aange
maand aan do op hen rustende verplichting te voldoen
en wordt huu ten overvloede onder de aandacht ge
bracht dat bij bovengeaueinde wet, onder meer is be
paald .-
dat met boete vau f 25 tot f 100 wordt gestraft de
overtreding van art. 18, en dat bij elke veroordeeling
tot boete, tevens door den rechter wordt bepaald, dat
indien daaraan niet is voldaan binnen twee maanden
nadat de veroordeelde tot betaling is aangemaand, de
boete door gevangenisstraf van ten hoogste tieo maan
den zal worden vervangen.
Eu is hiervan afkondiging geschied waar het
behoort, den 4 December 1886.
Dc burgemeester en wethouders voornoemd,
A. SAllT.
De secretaris,
F. N. VAN DER 13ILT, L. S.
HEBBEN EN... HOUDEN.
„Wat een bespottelijk, overdrevene
voorstelling-!1' zal menigeen zeggen.
„Welk menscb, die goed bij zijn zinnen
is, zal nil zoo dwaas zijn, om zijne be
zitting op zulk eene wijze weg te wer
pen als die domme Steven
Zoo gaat het meestal in de wereld.
De beste stuurlui staan gewoonlijk aan
den wal en men ziet wel den splinter
in 't oog zijns buurmans, maar den balk
in eigen oogen bemerkt men niet.
In de laatste jaren is de landverhui
zerswoede wel een weinig bedaard, maar
toen die in alle hevigheid woedde, kon
men geheele scharen van menschen zien,
die hunne bezitting* te g-elde gemaakt
hadden en hun dorp verlieten, waar ze
ten minste wisten, wat ze hadden, om
een land op te zoeken, werwaarts ze
door allerlei schoonklinkende voorstel
lingen werden heeng-elokt, maar waar
van de ware toestand evenwel voor hen
nog een geheim was. Wanneer de oor
log woedt en de vijand de inwoners uit
hunne vreedzame woningen verdrijft, of
die verblijven in de asch legt, na vooraf
alles, wat maar waarde heeft, geplun
derd te hebben, dan levert het voorzeker
een akelig, bedroevend schouwspel op.
Weenend staan ze daar hij die puinhoo-
pen, arm, van alles beroofd, en ze boe
zemen medelijden, diep medelijden in,
omdat hun dat verlies door anderen en
buiten hunne schuld berokkend wordt.
Wanneer men in eene zeeplaats een
kijkje g-aat nemen een paar uren voor
dat het schip met" landverhuizers'ver
trekt, dan wekt dat gezicht al zeer ver
schillende aandoening-en op. Daar lig-t
de groote stoomboot, gereed, om die
honderden menschelijke wezens in hare
betrekkelijk kleine ruimte op te nemen.
Op het dek loopen er al verscheidene
op en neer; anderen hangen over de
verschansing en turen naar de voor hen
liggende stad of in het onder hen gol
vende water. Ze zijn nu reeds vele, vele
uren van de plaats hunner inwoning
verwijderd en als nu de touwen zijn los-
g-emaakt, dan zal hunne werkelijke reis
over den oceaan eenen aanvang nemen.
Ze zouden nu nog kunnen terugkeeren
en konden we in menige ziel lezen, wie
weet, hoevele weemoedige aandoeningen
en herinneringen we daar zouden vinden!
Dat oude moedertje, dat daar op dien
zak zit, kan vooruit berekenen, dat ze
haar vaderland, menschelijker wijs ge
sproken, niet zal wederzien. Ze zit daar
te peinzen en denkt aan 't dorp, waar ze
geboren is en waarin zoovele belangrijke
gebeurtenissen uit haar leven zijn voor
gevallen. Ze heeft nu hare kinderen niet
willen verlaten, die naar Amerika gin
gen, maar 't heeft haar veel gekost, om al
die plekjes en hekenden voor altijd vaar
wel te zeggen
Ik erken het, er zijn onder die men
schen ook opgeruimde gezichten. Er zijn
jonge lieden onder, die onbezorgd de toe
komst tegeugaan en droomen van al den
voorspoed, die in het verre land hun
deel zal zijn, maar dat zijn uitzonderin
gen en hij de meesten valt ernst en be
zorgdheid op te merken. Maar waarom
verlieten ze dan toch hunne woonplaats
Er zijn er, die door gebrek en hoop op
beter daartoe worden gedreven, maar er
zijn er ook, die 't waarlijk tamelijk goed
hadden en dat goede niet erkenden en
waardeerden en zich overtuig-d hielden,
dat iedere verandering eene verbetering is,
Zulk een aanblik kan den toeschou
wer somber stemmen en onwillekeurig
komt de vraag bij hem op, of die men
schen niet heter deden te blijven, waar
ze waren en of die menschen dan niet
weten, dat er in dat verre land ook leed
en gebrek en kommer heerscht.
Maar nog een veel treuriger aanblik
levert het op, wanneer gij toevallig dien
trein kondet zien, waarvan de beide
laatste wagens geheel met landverhui
zers zijn gevuld, die teleurgesteld terug--
komen. Dat noem ik eerst een schouw
spel, dat medelijden verwekt en een
rijkdom van nuttige lessen in zich bezat.
Achhoe diep ongelukkig' is 't voor
komen van die menschen, wier droomen
en verwachtingen als in rook zijn ver
dwenen Toen ze vertrokken, hadden ze
nog- iets, dat ze 't hunne mochten noe
men. In 't vreemde land gekomen, was
ook daar groot gebrek aan werk, en
wat ze in hun land duur noemden, was
inderdaad goedkoop in vergelijking van
de groote sommen, die daar" gevraagd
werden. Zoo teerde het weinige, dat ze
hadden, dagelijks in, en bij sommigen
kwam al spoedig Jt besluit tot rijpheid,
om met het overblijvende naar 't va
derland terug te keeren, te erkennen,
dat zij veel leergeld hadden betaald en
door hard werken, maar nu op heken
den grond, in hun onderhoud te voor
zien.
*Eü- ging ,!t nu met die menschen zuu-
veel anders als met Steven, die met eene
koe uitging en met een varken terug
kwam? I-lij bracht nog een varken te
rug, maar onder die teruggekeerde land
verhuizers zijn er genoeg, die hunnen
overtocht hebben kunnen betalen, maar
ook toen niets meer overhielden.
We behoeven evenwel zoo ver niette
gaan, om die onberadene Stevens op te
sporen. Wanneer we om ons zien, dan
zijn er genoeg betreurenswaardige voor
beelden van menschen, die bet tamelijk
goed hadden, het beter wilden hebben,
onophoudelijk ruilden en veranderden
en meestal na die ruilingen er niet beter
door werden.
„Een rollende steen vergadert geen
mos" zegt het spreekwoord en daarin
ligt veel waarheid. Tal van voorheelden
uit het dagelijksch leven kunnen die be
wijzen. Ieder, die een zaak heeft, moet
natuurlijk beginnen, met alles aan te
wenden, om die te doen bloeien, maar
daarom niet verwachten, dat alles maar
dadelijk zooveel voordeelen zal afwer
pen. We leven wel in eenen tijd van
stoom, maar niet op alles is dat toepas
selijk. Vooruitgang, geregelde vooruit
gang vereischt tijd en geduld. Bij 't ge
duld behoort volharding en waar deze
twee faktoren vereenigd zijn, daar kan
mos vergaderd worden.
Juist daarop willen de meeste men
schen niet wachten en de tegenwoordige
tijd leidt er wel eenigermate toe, om aan
't gevoel van bestendigheid een gewel
digen schok toe te brengen. Er ligt in
alles meer eene zekere rusteloosheid, ge
jaagdheid en zucht naar verandering.
Dezelfde haast, die men aan een station
van een spoorweg- en op de reis zelve
kan opmerken, deelt zich ongemerkt aan
de menschen mede in al de toestanden,
waarin zij verkeeren. Voort! voort!
klinkt het onophoudelijk en met meer
en meer doordringende stem.
Is die zucht naar onophoudelijke ver
andering ook niet bij zoovele jonge lie
den zichtbaar, die, eenmaal en eindelijk
eene betrekking, eene bestemming, ver
kregen hebbende, al zeer spoedig daarin
een tegenzin betoonen, die ben aandrijft,
om ze weer voor eene andere te ver
ruilen, die hun oneindig aangenamer en
voordeeliger toeschijnt en die ze, na
eenigen tijd van kennismaking, minder
vinden dan ze dachten en derhalve al
weer voor eene andere moeten ruilen
Van daar dat aantal van zoogenaamde
scharrelaars, die langzamerhand tot grove
diamantslijpers overgaan en een last
voor de maatschappij worden.
Hebben is een heerlijk woord, maar
„houdt, wat gij hebt" is niet minder van
belang. Eenmaal in 't bezit, span dan
alle krachten in, om te behouden. On
wrikbaar volhouden, doorzetten, aanhon-
den, niet opgeven; dan kan de steen
mos verzamelen. Hoe menige onderne
ming werd met moeite tot stand ge
bracht, zoodat het hebben aanwezig was,
maar de ambitie verminderde, de belang
stelling verdween, de volharding ontbrak
en het houden werd eene onmog-elijkheid.
Wat al spijt, wat al teleurstelling is er
door die flauwhartigheid veroorzaakt, en
wat is bitterder dan 't gevoel van zelf
verwijt, dat men niet wist te houden,
wat men had.
Nogmaals- met allen* ernst„houd wat
gij hebt." Wanneer iedereen waarach
tig doordrongen was van de waarheid
dier leuze, hoeveel beter zou dan onze
maatschappelijke toestand zijn.
CASACARA.
Vlissingen, 4 December.
Mazcleu-cpttlcinlc in Zeeland,
De berichten omtrent de in verschillende
gemeenten onzer provincie heerschende roaze-
len-epidemie, luiden iets gunstiger dan bij
onze vorige opgave.
In Goes blijft de ziekte gestadig afnemen.
Dinsdag werden aldaar 9, Woensdag 6,
Donderdag 8 en Vrijdag 10 nieuwe gevallen
Aangemeld; te zamen dus 33, terwijl daaren
tegen op die dagen als hersteld werden aange
geven respectievelijk 33, 28, 33 en 28 te
zamen 122. Het aantal lijders is dus sedert
onze vorige opgave weder met 89 verminderd
Dat der overledenen is echter weder met een
vermeerderd, daar Vrijdag weder een peroon
tengevolge van de ziekte is gestorven.
In het geheel werden thans aangegeven
700 lijders. Daarvan zijn 460 hersteld eu 14
overleden, zoodat in behandeling hieven 226.
Ook te C o 1 ij n s p 1 a a t schijnt de epi
demie eenigszins tot staan te komen, ofschoon
aldaar toch Dog 196 personen van 114 ver
schillende gezinnen aan de ziekte lijdende zijn.
Te Kloetinge breiden, tot dusverre, de
mazelen zich niet zeer uit. Zij komen alleen
voor in huisgezinnen waarvan de kinderen of
te Goes school gaan of bij kinderen van perso
nen die van elders de besmetting overbrachten.
Te 'sHee r-A rendskerke zijn thans
ook in de kom van het dorp gevallen van ma
zelen voorgekomen bij twee volwassenen.
Te Zonnemaire eindelijk is de ziekte
ook eensklaps uitgebroken en wel op één dag
in eene groote menigte huisgezinnen.
Op de werf der kon. maalsch. de Schelde al
hier, werd jl. Donderdag de kiel gelegd voor
den stalen raderstoomboot, genaamd Voor-
xoaarts, welke voor rekening der vennootschap
Zeewsche Oesterput te Bergen-op-Zoom, ge-
