VLISSINGSCBE COURANT.
No. 2.
Zondag 4 Januari 1885.
23ste Jaar&ans
reiiLLi?
MICIIEL PAUVRET.
BUREAU:
Kleine Markt I N°. 187.
Prijs per drie maanden 1,Franco per post f 1,15. Afzon
derlijke nummers 10 cent. Men abonneert zich bij alle Boekhande
laren en Postdirecteuren.
UITGEVER
F. VAN DE VELDE Jr. te Vlissingen.
PRIJS DER ADVERTENTFENVan 1 tot 4 regels f 0.40.
Elke regel meer 10 cent. Cliches en groote lettere worden be
rekend naar de plaatsruimte, die zij beslaan.
Eenig agent voor Frankrijk, de firma G. L. DAUBE
Co., te Parijs.
Verschijnt WOENSDAG- en ZATERDAG-AVOND.
Abonnementen voor België, Duitschland, Engeland rn
Frankrijk f 1,65 per drie maanden.
Weder is de tijd aangebroken om even stil
te staan en den gang der wereldgebeurtenissen
gedurende het afgeloopen jaar aan eene meer
aandachtige beschouwing te onderwerpen, al
is liet dan ook niet onder de buitengewone te
rangschikken.
In de eerste plaats treft ons de goede ver
standhouding der verschillende volkereu in
Europa in dat jaar. Nergens werd het zwaard
uitgetrokkeu om vermeende of wezenlijke grie
ven op te lossen. In een nederig Poolsch dorp
kwamen de keizers van Duitschland, Oosten
rijk en Rusland, de machtigste monarchen van
dezeu tijd en vroeger elkanders geslagen vijan
den,bijeer.,om een verbond van vrede en vriend
schap te sluiten. En nu moge menigeen ge
glimlacht hebben over de toen zoo druk ge
wisselde keizerlijke omhelzingen, zeker is liet
dat deze keizershond, zoo lang hij duurt, een
waarborg is voor den vrede van Europa en on
zen nog steeds van revanche droomende na
buur, Frankrijk, dwingt de uitvoering van dat
geliefkoosde denkbeeld tot een meer gelegener
tijd uit te stellen en,al moge in Italië een deel
des volks de annexatie van eenige thans aan
Oostenrijk,maar vroeger aan Italië behooreuda
provinciën, willen, de keizershond is daar om
hun te herinneren, dat de tijd nog niet geko
men is, om hunne voormalige broederen deel-
genooten te maken van de Italiaansche oen
heid. Deze zoo gezegende toestand is voorna
melijk het werk van den grootsten staatsman
onzer eeuw, den Duitschen rijkskanselier, den
bekenden prins Bismarck, die, gelukkig voor
den vrede der volkeren, slechts den wensch
koestert om het vereenigde Duitschland voor
waarts te stuwen op de baan der ontwikkeling
en de met zooveel bloed, tranen en geldelijke
opofferingen verkregen eenheid niet in de
waagschaal te stellen door eeue politiek van
verovering. Wat zou het zijn indien Bismarck
even als Napoleon III eene politiek van an
nexatie volgde, wat zou Europa daveren van
den schok der ontzettende legers van dezen
tijd
Die vredelievendheid, vuornamelijk uit
welbegrepen eigenbelang geboren, is echter
geene deugd der groote mogendheden te noe-
Uil HET FHANSCH.
3.)
Maar, zeide bij, ik ben dertig jaar.
En ik beu ook dertig.
Heel waar, maar gij zijt jong.
Ik keek bem bij zulk diopzinnige en
smartelijke woorden aan, die ik niet dadelijk
begreep.
Zeker, gij zult jong zijn, zoolang or
een zon ia voor uw kind, schaduw voor uwo
vrouw en voor u zei ven een hoekje aan den
haard om daar rookende te droomen.
Gij zult altijd 's morgens door de bosschen
zwerven en de versche lucht inademen zooals
een jonge man de lucht, welke de goede God
voor allen geschapen beeft, met fikscbo teu
gen inzwelgt. Mij is dat geluk niet beschoren,
mijne jeugd is voor goed voorbij. Iu mijn
hart breekt bet morgeulicht niet raeer door.
Ik zal oud zjjn zoolang ik op niets staar dan
men. Met uitzondering van Engeland, waar
Gladstone angstvallig alle gelegenheden tot
internationale verwikkelingen vermijdt, was
bij de overige groote mogendheden een stre
ven merkbaar naar vergrooting vau grondge
bied in andere werelddeelen, Duitschland,
waar vroeger Bismarck zulk een politiek te
genstond, heeft het oog gericht op Afrika en
de Duitsche vlag waait voor het eerst in een
werelddeel, wel eens het Europa der toekomst
genoemd. Of bet daarbij blijven zal, is te be
twijfelen, want reeds in bet vorige jaar ver
breidde zich het gerucht dat Duitschland
meerdere annexatiën .op het oog had en zich
daarbij tot regel stelde zulke streken te an-
nexeeren, waarop geen volk aanspraak maakt
of waar de bezitter zijn macht niet kan laten
gelden. Eene vingerwijzing dus voor Enge
land, dat zijn prestige in de Kaapkolonie met
den dag ziet verminderen. Italië sloeg begee-
rige oogen op een ander deel van Afrika,
waarvan het door de Middellandsche zee ge
scheiden is en zoo ook Spanje. Rusland, daar
entegen, zocht zich uit te breiden op een ge
bied, dat minder de aandacht der volken wekt
dan die van het belanghebbende Engeland.
Langzaam maar zeker naderden zijne grenzen
die van Engelsch Indic en de tijd is misschien
niet ver meer verwijderd dat eene botsing tus-
schen beide rijken ontstaat.
Was er dus bij de groote mogendheden eene
algemeene annexatie-zucht waar te nemen,
Frankrijk bleef niet alleen niet achter, maar
streefde allen vooruit. Jammer datde repu
bliek daarbij geen rekening hield met de ge
volgen. Het is waar, de Fransche troepen stre
den dapper in Tonkin en bewezen den Chinee-
zeu de superioriteit van het Europeescbe ge
schut,maar met alle hunne triomfen konden zij
niet beletten, dat zij reeds op bet einde van het
vorige jaar als een muur door hunne vijanden,
die zij, ouder gewooute, te licht telden, om
sloten waren. Hoe het echter niet de expeditie
op Madagascar gesteld was, bleek niet. De mi
nisters, die het weten konden, hulden zich in
een diep stilzwijgen en de gewone berichten
van triomfen ontbraken. En juist hierin viudt
de opmerkzame beschouwer grond tot de ver
onderstelling, dat even als in Tonkin de expe
ditie op Madagascar eene mislukking is en de
op acten en op mijne met inkt bemorste
vingers en ik met gebogen ruggegraat leef in
een vertrek zonder licht, zonder luebt, to mid
den van het stof dor neten.
Hij stak mij zijne hand toe.
Als er iets is dat mij troost over mijn
vroegen ouderdom, is het dat gij voor mij
jong wilt zijn.
Zij vergezelden mij tot aau de straat.
Terwijl ik mijzelven afvroeg of ik naar de
sociëteit zou gaan of to huis blijven, ging
een 'man aaD den arm van haar vader voor
bij. Zij ging naar hot bal, want de sloep van
haar witte japon was langer dan haar met
bont afgezette mantel. Het-was Marthe Rubin,
Ik groette haar.
Zjj stond stil om mij naar Suzanna te vra-
geD, maar haar vader zeide tot haar
Laat toch mijnheer Pierre naar de so
ciëteit gaan, waar ik spoedig ook heeDga.
Wij zullen anders te laat komen.
Dat is waar. Gij weet dat mij dezen
avond een aanbidder moet voorgesteld wor-
deD, god maD, die van Parijs komt om met
mjj te trouwen. Gij kunt begrijpen dat ik
republiek de straf ontvangt voor hare avon
tuurlijke koloniale politiek.
Vlissingen, 3 Januari.
Van 27 Dec. tot 2 Jan. zijn alhier uit
Queenboro met do mailbooten aangekomen
451 en daarheen vertrokken 510 passagiers.
In betjaarl884 zijn aan het telegraafkan
toor alhier behandeld 62 472 telegrammen.
Verzonden werden 29.150, ontvangen
12.437.Opgenomen en verder geseind 20.835.
Te Middelburg zijn behandeld 35.428 te
legrammen, verzonden 15.815, ontvangen
18.278; opgenomen en verder geseind 1336.
Te Goes werden 24,713 telegrammen ver
handeld.
Wij vestigen de aandacht onzer kunstlie
vende stadgenooten op eene kenrige verza
meling, veel talrijker dan die van vorige jaren,
van teekeningen, zoogenaamde aquarellen, uit
eene portefeuille van de Maatschappij Art.
en Amicitiae te Amsterdam, allen van le
vende meesters, welke zal gehouden worden
op Zondag en Maandag in de zaal van den
heer Kuijpers op de Groote Markt alhier.
De l'ereeniging voor Volksvoordrachten en
Volksvermaken, die de kosten voor deze ex
positie op zich neemt, en thans eene eerste
maal als proeve daarvoor de zaal van den heer
Kuijpers beeft ingericht, hoopt dat een ruim
bezoek haar zal ten deel vallen. De leden en
donateurs der vereeniging hebben daartoe
vrijen toegang, terwijl overigens eene geringe
contributie wordt gevorderd om gedeeltelijk
de kosten van zaalhuur enz. te kunnen be
strijden. Bij genoegzame deelneming zal een
of meer der kunststukken ter verloting worden
aangeboden.
Den 80 December kwam alhier van Mid
delburg aan, het Duitsche driemastschip Alice
gezagvoerder B. von Hagen,in ballast bestemd
naar Nieuw-Orleans, om aldaar katoen te
laden voor Bremerbaven.
De Alice is hetzelfde schip dat op 12 Dec.
des vorigen jaars, bij hevig stormweder op de
dus erg ontroerd beu
Zij ging j,weg, terwijl zij heel coquet haar
japon ophief en ik hoordo haar helderen lach
in de straat, waarvan reeds lang alle bewo
ners in do rust lagen, weerklinken.
II.
Eonigo dagen later had mynheer Rubin ons
op een buitenpartijtje genoodigd, onder voor
wendsel vau een bezoek te brengen aan de
brug, die over de Gard gebouwd was. Een
twingtigtal huisvrienden waren zoo goed als
het kon bij elkander gestuwd in do twee
breach van den gastheer en men was heel
vroeg 's morgens op weg gegaan, terwijl men
de boeren wakker maakte door een uitbun
dig gelach. Tot hut gezelschap behoorden,
zooals van zelve spreokt, de heer en me
vrouw Rubin, mijne vrouw, de twee dochters
van den burgemeester, fcouterigo, traankleu-
rige eu door eeu eeuwigdurend celibaat ver
bitterde schoonheden. Daarna bad men vijf
of zes kostschoolvriendinnen van Suzanna,
met lichte japonnen eu de wangen hoogge
kleurd door de scherpe buitenlucht, lachende
om bare mooie wilto tanden te laten zien
Spijkerplnat nabij deze stad strandde en des
tijds S. B. Weldon heette.
Men zal zich kunnen herinneren, dat de
toenmalige eigenaars van de Weldon, na de
stranding, vele kostbare, doch vruchteloozo
pogingen aanwendden om het schip af te bren
gen maar het ten slolte als verloren beschouw
den en bij publieke veiling verkochten aan
twee Middelburgsche industrieelen.
Deze, den moed niet zoo spoedig verloren
gevende, togen met alle inspanning weder aan
bet werk om te trachten liet vaartuig, dat be
trekkelijk weinig geleden had, in vlot water
te krijgen, hetgeen hun met belangrijke kos
ten en na langdurige volharding, eindelijk,
nadat bet schip zeven maanden op de zand
bank had gezeten, mocht gelukken, wat een
groote uitzondering was op den regel, dat wat
eenmaal op de Spijkerplaat zit, er niet weer
afkomt.
Getooid met vlaggen, als vreugdebetoon
over het welslagen hunner ouderneming, voer
den de afbreugers het schip hier binnen en
naar Middelburg, waar het thans gedurende
ruim vijl' maanden beeft gelegen, in welken
tijd het bij onderhandschen verkoop is overge
gaan in handen van de grootste der particulie
re reederijeu van Duitschland, de firma D. H.
Watjen Co. te Bremen, die het voormalige
zoogenaamde wrak heeft doen herscheppen
in een prachtig eerste klasse fregat, dat eene
eereplaats zal innemen onder hare zoo gunstig
bekende vloot van ruim 40 groote zeilschepen.
Het schip oorspronkelijk eenNova-Scottiër,
dat eerst weinige jaren geleden werd gebouwd,
meet ongeveer 1500 registertonncn, en heeft
een laadvermogen van ruim 2200 ton.
De St. Ct. bevat de wet, houdende bekrach
tiging van provinciale belastingen in Zeeland
t. w.:
a. van twee en dertig opcenten op de hoofd
som van de grondbelasting over 1885, en b.
van vier eu twintig opcenten oP de hoofdsom
van de belasting op het personeel over deu
dienst 1885/86.
Te Tholen is in de laatste dagen weer een
geval van diptkeritis en een ge val van typhus
(met doodelijken afloop) geconstateerd.
Tholen, eene gemeente van 2700 inwoners,
eu zich met alles vermakende. Zij waren door
evenveel cavaliers vergozuld, dio onafscheide
lijk van haar waren.
Ik mout hier nog eenige jongelui uit Ro-
quemaure bijvopgen.Het waren mijne societeits-
vriuuden, die zich gelukkig achtten een niet al-
ledaagsch pretje te kunnen maken. Onder hen
bevond zich ook Miehei Pauvret, dien ik aan
hen had voorgesteld. Op mijne aanbeveling
was bij goed door hun ontvangen. Hg had
overigens, door mijn aandringen zjjn kastan
jebruinen grootvaders]as eu garen handschoe
nen afgelegd en door een gepasto kleeding
vorvangen, welke hem voel jonger maalito.
Terwjjl de paarden stapvoets do kust van
Romouillois opredeD, was bijna elkeen *it
hot rijtuig gestegeD. Eenigen liepen langs den
weg. Men zette elkander tot lachen aan som
migen wierpen steenen in de struiken om do
meerlen te verschrikken of staken den draak
met de roode oogen der trangsten. Dan bleef
men weder stil staan om naar de zon te zien
welke de dampen, die ovir deu vijver vbu
Pnyau hingen, uiteendreef. Voor ons strekte
zich de vlakte uit, waar de weilanden eu
