Zondag 16 April 1883.
26,tp Jaargang.
flEHBltfcTBIESTBüK.
BlIMUfSD.
riltLLIT
No. 3!
BBBÏIO:
Hoek Korte Walstraat-Groenewoud, IN0. 1.
Advertentiën gelieve men aan den Uitgever in te zenden
uiterlijk Woensdag en Zaterdag voormiddag 12 uren.
pe prijs van 1—4 regels 40 Cents.
Voor eiken regel meer 10 Cents.
UITGEVER:
F. VAN DE VELDE Jr., te Vlissingen.
Dit blad verschijnt 2 maal per week, Donderdags en Zondags.
Abonnementsprijs per 3 maanden l,franco per
post 1,15. Afzonderlijke nummers 10 Cents. Men
abonneert zich bij alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
EENIG AGENT VOOR. FRANKRIJK: DE FIRMA G L. DAUBE O0., TE PARIJS.
Abonnementen voor België, Duitschland, Engeland en Frankrijk 1,65 per drie maanden.
No. 3). PERSONELE BELASTING.
Afkondiging van het kohier der personele belasting no. 6,
dienst 1881jR5,
De Burgemeester van Vlissingen. maakt bekend
dat op heden bij hom ontvangen on mm deu rijks
ontvanger is gczo.iden het executoir verklaarde kohier
wegens tie personele belasting no. 6, dienstjaar
1 88i|s2, dat de daarop voorkomende belastingschuldigen
worden uitgenoodigd, om hunne nanslagen op den bc-
pnnldrn tijd aan te zuiveren, ook ter voorkoming van
vervolgingen;
en herinnert:
dat de buzwaarsehrtften binnen drie maanden na heden
beboeren te worden iugedieud, terwijl de aangiften ter
bckoming van ontheffing, ingeval van verhuizing, op
grond van art. 27 der personele wet, moeten wor
den gedaan hij den rijks-ontvanger, binnen éêne maand,
volgende op die, waarin bet perceel ia ontruimd.
En is hiervan afkondiging geschied waar het behoort,
deu 14. April 1882.
De Burgemeester voornoemd,
A. SMIT.
Vlissingen, 15 April.
Tu den laten namiddag van jl. Woensdag
betaalde een der oudste en algemeen geachtsfce
burgers van Vlissingen, de heer l'r. J. W.
Callehfels,in den ouderdom van ruim 89 jaren
deu tol der natuur.
Een woord van dankbare berinnering, wie
hij was en wat hij voor de zijnen en andere
gewees' is, vinde daarom hier eene plaats.
Deu 22 Augustus 1792 teSluisin Zeeuwscli-
Ylaanderen geboren, openbaarde zich bij hem
in zijne jongelingsjaren de neiging tot de be
oefening der medische wetenschap. Hiervoor
opgeleid en na zijne voorbereidende studiën te
hebben volbracht, werd hij reeds in het j^ar
1810 als student op de hooge school te U-
trecht ingeschreven. Tengevolge van de toen-
LAK»
Uit het Engelsch van E. LIJNN LINTON.
6.)
Zij dacht uiet,dat het kwaad kon, hom eonige
oogenblikken alleen te laten. Welk kwaad zou
hem in eene zoo veilige plaats als deze ook
trouwens kunnen overkomen I Zij zag niets
van die vrouw met dat donker gelaat, die,
kruipende, steeds naderbij kwam, steeds nader,
zoo als de panther zijn prooi volgtzij vreesde
geen kwaad in den ovanjetuin, waar zij zoo dik
wijls speelden en zij zich'achter de boomen vor-
borg en de bambino baar als een verloren schat
vond en uet uitgildo van de pret als bij baar
ontdekte. Zij praatte en lachte met Luigi den
maals zeer benarde tijdsomstandigheden moest
hij deze echter een jaar Inter veilaleu en ver
wisselen mei de hooge school te Leiden.
Ook hier moest hij zijne studiën voer eenigen
tijd laten varen.
Door den Franschcu prefect als garde
Whonneur aangewezen, werd hij genoodzaakt
«.ls zoodanig op te trekken uaur Versailles,
waar hij bij liet depot van liet daar in garni
zoen liggende 3e regiment Fianselie troepen
werk ingelijfd. Met liet 3e escadxou va» dat
regiment naar liet Fransclio leger in Duitsch
land gezonden, woonde hij aldaar deu bloedi
ge» veldslag bij Leipzig en Hannover bij.
Na het doorstanu van eene ernstige ziekte
te Hamburg bij Zvveibrucken en het zien en
ondervinden van ellende va» allerlei aard,
mocht het hein gelukken, na dan intocht der
geallieerde mogendheden in Frankrijk, be
houden huiswaarts to lceeren.
Alstoen zette hij zijne studiën met kracht
door,met dat gevolg, dat hij den 13 Juni 1815
als med. en deu 17 April 1S16 alsckir. et art.-
abst. doctor promoveerde.
korten tijd daarna vestigde hij zich Uier
als doctor in de geneeskunde en trad op
den 23 October 1816 in het huwelijk met
mej. M. W. Heunequin uit Sluis, met wie
hij tot in hoogeu ouderdom eeu rechtj ge
lukkig huiselijk leven leidde. Was hij een
liefhebbend echtgenoot, voor zijne kinderen,
die latsr allen met eere verschillende be
trekkingen in de maatschappij mochien be-
kleeden, was hii niet minder een vader in
den waren zin des woords.
Mocht hij gedurende een tijdvak van meer
dan 60 jaren der naar liet licliuam lijdende
menschheid niet alleen tot hulp, maar ook
tot troost hu bemoediging verstrekken? in
ruime mate bracht hij ook liet zijue bij, om
in menig opzicht, het lot zoowel vau rijken
kok over eenige grapjes, die het kind onlangs
had uitgehaald toeu plotseling een sluier
over zijn boofd geworpen en bij in twee sterke
armen werd vastgekiiela. Met dezelfde gezuebt-
looze tred als te voren kroop de heldin door
het donker wordende bosch en was reeds lang
buiten de kronkellaneu, voor bet meisje terug
keerde en het kind miste.
Toen het verlies ontdekt werd od de uaspo-
riugen begouuen, was Sabina iu het bosch, iu
de verlaten hut, die aan niemand bekend was
en was zij veilig voor alle ontdekking.
Het knaapje schreeuwde niet. Het scheen
dat de vrees bem stom had gemaakt. Hij zat
op den aarden vloer van do hut stilzwijgend,
als verlamd ter neder, terwijl bij, zoo lang het
licht was, beurtelings zijn blikken van haar ge
laat wendde naar deu bal, dien zij bem gegeven
had, maar zonder zich te bewegen, te lachen of
te spreken. Toeu bet geheel donker was ge
worden, viel hij in slaap alsof bij te buis was
geweest en legde zij hem op een bed van bla-
nls vau armen te verzachlen. Zooveel hij ver
mocht, trachtte hij vo„or allen, alles te ziju.
Geen wonder dan ook. dut dit eeu eu
onder hem tofc veler huisvriend maakte
eu hij door zijneu minznmen omgang mei
allen, die met. hem in aanraking kwamen,
tot verschillende maatschappelijke betrek
kingen geroepeu werd. Voor menige» kring
en menig college was hij do gewilde man.
Onder de oude gemeentewet reeds tot lid
van den gemeenteraad verkozen, bekleedde
hij tevens gedureude een tal van jaren het
wethouderschap dezer gemeente, tot hij in
1848 door Z. M. den koning tot. burge
meester van Vlissingen werd benoemd, welke
betrekking hij tot Januari 1859 met waardig
heid vervulde. Bij ziju aftredeu als zoodanig
werd hij dan ook door een tal van gemeente
leden met een prachtig album vereerd.
Bij de komst van Z. M. deu .kuuiug i« Zee
land, in 1862, werd li ij bij H.D. bezoek te
Vlissingen benoemd tot officier derEikekroou;
daarenboven was hij gerechtigd tot het dragen
vau het metalen ou hetzilvereu kruis der oud
strijders; liet eerste viel hem teil deel als erken
ning zijuer bewezen diensten in de vesting
Vffisingeiijgedurende den Belgischen opstand,
het tweede voor het dienen iu de jartn] 813 en
1814, als chirurgijn voloutair bij het groot,
militair hospitaal ie Leiden.
Beletten zijn lidmaatschap der provinciale
staten, dat van lid van den geneeskundigen
raad, alsmede dat van zoovele anders mnal-
scliappelijke en kerkelijke colleges, gevoegd
bij eene drukke praktijk, waarin hij zich vau
zijne vestiging afann, had uiogeu verheugen,
hem in de kracht zijns levens, zijn tijd iu le
digheid door te brengen, in stilleu eeuvoud
bracht bij het laatste gedeelte vau zijn leven
door, tot eindeljjk door een langdurig sukke
len zijn lichaam werd afgemat en hij Woens
dag bezweek.
doion eu dekte bem zorgvuldig toe.
Toen begon de keidiu van gedaante te ver
wisselen. Iu het beekje, dat langs don kant der
hut liep, wasckte zij de verf vau baar huid af eu
verborg ouder de dorre bladereu van de
kastatijeboomen het lange zwarte haar,dat haar
gelaat en hals zoo weelderig bad bedekt. Zij
ontdeed zich van den helder geel rooden zak
doek, dien zij om het hoofd had godragen, en
deed een langen weduweslnier voor, welke baai-
haar verborg en baar voorkomen geheel ver
anderde; zij beroofde het slapende kind van
alle versierselen en woud rond ziju hoofd een
doek, die zijue gouden lokken even volkomen
verborg als do bare en, herschapen in eeue
boereuweduwe met een povergekleedeu knaap
in hare armen, vertrok zij iu do duisternis en
sloeg den weg naar Salevmo in. Toen zij voor
bij het huis van Giacomo Paoli giug, hoorde zij
het klaaggeschrei vau oene vrouw eu zij lachte»
zooals zij reeds eenmaal gelucbeu had, met
woeste vreugde over hetgeen zjj gedaan had.
Blijve met het oog op wie bij was, en wat
hij in zijn loven verrichtte, zijne nagedachte
nis bij ons in eere.
Heden werd zijn lijk in slillen eenvoud
grafwaarts gevoerd.
Aan deu ingang van de begraafplaats geko
men, voegden zich bij den lijkstoei de burge
meester met de leden van den raad, alsmede
de heeren predikanten der Nederd. herv. ge
meente.
Aan de geopende groeve, alwaar tul van be
langstellende vrienden eene laatste hulde aau
den overledene kwumeu hreugeu, werd, nadat
de lijkkist daarin gelaten was, door den heer
Van Uije Pielerse namens den gemeenteraad
hel woord gevuerd eu in heiiuneving gebracht,
dat de man, die daar ten grave was gedaald,
de vriend van i\;ken en armen, de achting en
toegenegenheid had verworven van jong eu
oud en schetste den overledene als een voor
beeld van trouwe plichtsbetrachting en bur
gerdeugd, uil muntende door eenvoud, min
zaamheid en hulpvaardigheid.
Wij gevoelen, zeide spr., leden der familie
van den ontslapene, uwe smart bij deze plech
tigheid bij het verlies, vu» wat voor u alleen
dierbaar was, en verzekeren u vun onze op
rechte deelneming en tevens dat we nimmer
onzen vriend Callenfels zullen vergeten.
Ook ds. Gezelschap had na het gesprokene
nog iets te zeggen. Wijzende op Hem, die
wonden slaat, maar ook heelt, wenschte hij
der familie dien troost toe, die met gelaten
heid weet to berusten in Gods wijzen wil.
Vooris nog gewagende van den Overwin
naar des doods, die alleen het ware licht over
de graven onzer dierbare afgestorvenen kau
doen rijzen, besloot hij zijue toespraak met
den weusch, dat allen zijnen geest mochien
deeluchlig worden, en door dien geest bezield,
blijmoedig hunnen levensweg vervolgen.
In het eerst bad zij er over gedacht het kind
onmiddellijk, op de plaats zelve, te doodon en
het lijk voor de deur vau zijn moudorsbuis te
leggeu; maar neen, de marteling moest langer
dureu, zeido zij bij zich zelve. Zij zouden moe
ten wachten voor zij het ergste wisten, wach
ten tot de hoop verdwenen eu do spauniug zoo
vreeselijk was geworden, dat zelfs het ergste als
het bekend werd, eeae verlichting zou zijn van
hetgeen gevreesd werd. Als hij geschreid had
zou zij hem misschien gedood hebben, want,
half kraukziuuig als zij was, zou zij dat niet
hebben kuunen uitstaan; maar zijne roerende
onderworpenheid en geduld, zijue stomuie vrees
zelve, prikkelden hare zenuwen niet en deden
haar geene vrees koesteren voor hare eigene
veiligheid, al troffeu zij haar hart niet. Dus
spaarde zij hom voor hot oogenbhk en redde nu
ziju leveu on met den eersten morgentrsin was zjj
onverdacht eu onontdekt naar Napels vertrok
ken.
Wordt vervolgd,
