Vrijzinnig Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Scboolgeld.
Schoolgeld.
MILITIE TE LAND.
Hoop tp 6e toekomst.
te Veel rtglciiicttteffing.
MARCELLA GRACE.
NADER ONDERZOEK mil YERLOEGANGERS.
No. 2486.
Woensdag 8 Juli 1914.
25e Jaargang
FEUILLETON.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 cent voor binnen en buiten Ter Neuzen.
Voor België 95 cent by vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen by alle
Boekbandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
Telef. Interc. No 15.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 5 regels 50 cent; elke regel meer
10 cent. By abonnement aanmerkelijk ver
minderd tariet. Grootere letters naar plaatsruimte-
Redactie-adres: Noordstraat 10, Ter Neuzen,
Deze Courant verschijnt eiken en Z a t e r d a g m O r g e iT^Tep Uitgever M. DB .TOWftK
zen.
Burgemeester en Wethouders van TEE NEUZEN
brengen ter kennis dat het kohier No. 2. van het
schoolgeld voor het middelbaar onderwijs in deze
gemeente over het tijdvak van 1 Mei - 31 Augustus
1914, in afschrift, gedurende vijf maanden op de
secretarie der gemeente, voor een ieder ter lezing
is nedergelegd.
Ter Neuzen, 6 Juli 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN,
brengen ter kennis dat het kohier No. 2 van het
schoolgeld voor het meer uitgebreid lager onderwijs
in deze gemeente over het tijdvak van 1 Mei -
31 Augustus 1914, in afschrifr, gedurende vijf
maanden op de secretarie der gemeente, voor een
ieder ter lezing is nedergelegd.
Ter Neuzen, 6 Juli 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L' WABEKE, Secretaris.
wmSu, verhinderd zj„ op den tijd e„ de ,tote, hiervoren
Ter Neuzen, 3 Juli 1914.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
Een roman uit Ierland.
ROSA MULHOLLAND.
59)
Het was onmogelijk zich Kilmorey, zooals
by daar stond, met zijnen vurigen, energischen
blik, zyne krachtige jeogdige gestalte, voor
te stellen, gevangen in dit hol, tot de dood
hem zon bevrijden. Marcella kon niet gelooven.
dat dit zijn lot zon zjjn, ofschoon zij eenen
snik niet kon weerhouden, toen zij hem daar
in die kleeding zag staan, verbannen uit de
wereld en verstoken van het licht der zon.
Toch wist zjj eenige opgeruimdheid te too-
nen. Zij had boeken, schrijfbehoeften en bloe
men voor hem medegebracht (ofschoon het
midden in den winter was), zonder te vragen
hoeveel hij van deze gaven zou mogen ge
nieten. Gedurende haar bezoek bleef zjj voort
durend in dien geest spreken, alsof bij hier
voor eene week of veertien dagen op zijn
hoogst eene maand was opgesloten. „Zoolang
zult gy het wel kunnen uithouden, Bryan.
Soldaten hebben dikwijls evenveel te verduren.
Wat zult gij niet dubbel genieten, als gij
weer in uw eigen huis zjjtl En hoe hartelijk
zullen de pachters n verwelkomen Wat zal
ik hun een menigte bezoeken te brengen heb
ben, als ik terugga, om hun te vertellen, hoe
het u gaat
Bryan sprak haar niet tegeD, en zeide niets,
dat haar de hoop kon ontnemen ja hy trachtte
zelfs te do6D, alsof hy bare blijde verwachtin
gen deelde; maar bij had al zijne geestkracht
noodig om zijne smart te bedwingen om de
wanhoop te verbergen, die hem overviel, toen
het oogenblik, waarop zy scheiden moesten,
aanbrak. Vader Daly nam het eerst afbcheid'
van hem, en wachtte bniten de deur op Mar
cella.
Kilmorey hield haar vast in zijne armen
geklemd en eindelijk verstijfden de woorden
van hoop op de lippen der jonge vronw. Het
was, alsof zy plotseling nit eene geestvervoe
ring ontwaakte. Zy zag hulpeloos rond, als
iemand, die aan boord van een schip gedroomd
heeft van zyn vriendelijk tehuis vol zonne
schijn, en opgeschrikt wordt uit zynen slaap
door sen woedende orkaan. Zy hing aan zijneu
hals, alsof zy hem nooit zou loslaten. Op dat
oogenblik wist zy bet maar al te goed, dat zy voor
altyd moesten scheiden, dat zy hem daarvoor
eeuwig achterliet. Maar Pr was geen tijd meer
tot spreken, geen oogenblik meer om het werk
te vernietigen dat zij met zooveel inspanning
voltooid had. Hare diepe wanhoop vond geene
uitdrukking, voor hy haar zelf van zich afge
schoven had buiten de deur der cel en de
Nu de Kamer naar huis is, komt de Nieuwe
iov. Gron. Courant (a.-r.) eens vertellen,
hoe weinig het huidige ministerie nog heeft
gedaan. De heeren, zegt de Nieuwe Prov.
Gr. Ct., hebben het volk een zwaarderen last
mogen opleggen, maar nog niemand blij kunnen
maken met een Hinken greep uit de schatkist.
Dit blad doelt natuurlijk op de fiuantiëele
wetten van dit ministerie, die in de Tweede
Kamer zijn aangenomen en dienen moesten,
om het gat te stoppendoor het Christelijk
ministerie nagelaten.
Maai dat zegt het blad liever aan zijne
lezers niet.
Wij meenen, al zij ons niet alles naar den
zin, dat we over den gang van zaken tevrêe
mogen zijn.
den eerste heeft de linksche overwinning
rust en vrede over ons land gebracht qp een
oogenblik, dat onrust en onzekerheid beden
kelijke vormen aannamen.
En al heeft de ministeriëele crisis lang
geduurd en al moest op het eind een extra
parlementair kabinet optreden, juist dit kabinet
heeft in breede lagen der bevolking vertrouwen
weten in te boezemen en de regeering staat
o.i. hechter dan in het beginin zooverre
dat men van coalitiezijde terugschrikt om op
al te roekelooze wijze dit ministerie te doen
vallen.
Weet deze regeering naast hare belasting
wetten, hel begin van staatspensioneering
zonder uitsluiting der bedeelden te geven en
nog daarenboven het Algemeen Kiesrecht te
biengen, dan zal ze eene taak vervuld hebben,
die recht geeft op dankbaarheid.
Wij weten het. Gemakkelijk is de positie
der regeering niet.
Om alle klippen te ontzeilen, is veel stuur
manskunst noodig.
Maar tot nog toe heeft deze regeering een
zeemanschap getoond, die ons zeker voor de
naaste toekomst vertrouwen inboezemt.
Natuurlijk zien de coalitiebladen (vooral
de a.-r.) gaarne, wat ze wenschen.
Uit hun eigen schrijven blijkt evenwel, dat
het ministerie naar hun zin te sterk staat.
grendels achter haar dichtgeschoven waren.
Vader Daly gevoelde, dat het eenige mid
del om haar verstand te redden was, haar
terstond terog te brengen naar haar eigen huis,
naar huis bij de uitgestrekte poelen ea rollende
golven, en al die vertroostende natuurtafe
relen, die, door haar gelukkiger tyden te
herinneren, mischien de macht zouden hebben
bare hoop weer te doen herleven, als deze
vreeselyke crisis voorby zou zyn.
Zij volgde hem lydelyk en zwygend, maar
met zulk eene uitdrukking van diepe wanhoop
op baar gelaat, dat iedereen den blik op baar
richtte, toen zy in een hoekje van den wag
gon neergedoken zat, strak voor zich uitstarend,
terwyl zy niets voor zich zag dan steile ste
nen muren, die zich tusschen haar en den
hemel verhieven. Toen zy eindelijk Crane's
bereikt hadden, droeg met men haar naar hare
kamer en legde baar op bed, de blinden
werden gesloten en de bedienden liepen op
hunne teenen rond. Het was eene treurige
omgevingin de eene kamer eene vrouw, die
het verdriet van haar verstand beroof i bad,
in de andere dat arme, uitgeputte schepseljte
op baar bed uitgestrekt, niet in staats het dag
licht te verdragen.
Het kleine landhuis op Inisheen werd ge
sloten, nadat Mrs. Kilmorey met Bridget naar
Crane' Castle vervoerd waren. Miss O'Dono-
van bleef bjj hare vrienden iD Dublin daar
zy zich er niet toe berekend voelde zulk eene
Er is in onze hoofdstad, Amsterdam, eene
nieuwe regeling voorgesteld van de vacantie-
eu verlofdagen voor de gemeentewerklieden.
an de zijde dei werklieden was gevraagd
nm plaats van de bestaande 54 uren 108
uren vacantie te mogen hebben met een toe
slag op het loon van 50°/o.
B. en W. stellen voor een verlof van onge
veer 9 dagen met een toeslag van 10 gulden,
mits zoo zuinig mogelijk gebruik is gemaakt
van de bevoegdheid om verlof ;te bekomen
voor allerlei huiselijke omstandigheden.
Er is tevens bij bepaald, dat de 10 "gulden
toeslag niet aan den verlofkrijgenden werkman
persoonlijk doch bij wijze van subsidie aan
de organisatie zal worden uitgekeerd.
Deze voorgestelde regeling vindt veel verzet
bij den Eederatieven Bond van Gemeente
werklieden en bij de beide «christelijke* ver-
eenigingen, die reeds gezamenlijk vergaderd
hebben om tegen deze voorstellen'op te komen.
Sprekers waren de heeren G. J. H. Wesselinoh
en de S. D. P. man D. Wijnkoop.
Beiden wekten de werklieden op tot eene
krachtige actie op 8 Juli, den dag, dat de
voordracht van B. en W. in den Raad be
handelt wordt.
Op die vergadering werd het noodige gezegd
over de bepaling, waarbij de werklieden niet
de vrije beschikking over de 10 gld. toesla^
verkrijgen.
«Het Volk* is zachtjes in zijn critiek. Men
vergete hierbij niet, dat in het college van B. en
N\ thans ook zetelt de partijgenoot Wibaut.
«Het olk« na vindt het ook verkeerd, dat
de toeslag aan de organisatie zal ten deel
vallen en komt tegen dat te veel reglemen
teeren op.
el en, ook wij, zullen het hiermede eens zijn.
Maar wij vragen tevens, of juist in eene
socialistische maatschappij niet de reglemen
teering tot het uiterste zou doorgevoerd worden.
Juist bij de socialisten is de reglementeering
het sterkst ontwikkeld en wordt de individuëele
vrijheid het meest gebonden.
Daarom achten wij het een gelukkig ver
schijnsel, dat het socialistische dagblad tegen
al te veel reglementeering bij deze voorstellen
te velde trekt.
treurige huishouding als die te Distresna te
besturen. De trouwe Bridget bezorgde alles
zoo goed zij maar kon, en hoopte slechts op
het oogenblik, waarop hare jonge meesteres
weder oogen zon hebben voor de wereld ron
dom haar on de vreeselyke wolk, die over de
sombere huisbouding hing, een weinig zou
optrekken. Vader Daly kwam en ging zyn
baar was witter geworden en de rimpels in
zyn goed, oud gelaat waren dieper dan op
den dag, dat w(j hem het eerst ontmoetten.
Eiken dag kwamen de bewoners van de
hutten tusschen de bergen en moerassen naar
het kasteel, om te hooren, hoe het met Mr.
Bryan en met hanne lieve meesteres was. Zy
hadden een levendig begrip van het drama,
dat doorleefd was en nog doorleefd moest
worden. Hunne gebeden en hunne „ululus"
rezen eiken morgen en avond open verbraken
telkens de stilte, die zelden door iets anders
verstoord werd dan door bet gernisch der
golven en de kreten der zeevogels. Men kon
iien voortdurend blootsvoets zien loopen op
de oneffen wegen, welke naar woningen leid
den, alleen door beu te vinden, die den weg
er heen wisten. Marcella en Kilmorey had
den zich de moeite gegeven deze wegen te
leeren kennen, en daarom werden zy nu ook
in hunDe droefheid vereerd en aangebeden
door pelgrims, die in dit leven geen aodere
wegen kenden dan deze ongebaande kronkel
paden, die Daar eenzame hooglanden of dood-
sche vlakten voerden.
TER \EimS('H VOLKSBLAD.
NAAK HET EnGELSCH VAN
B
a
Jaar
l—^=
--
B o
3 crïf
NAMEN en VOORNAMEN.
der lichting,
Gemeente,
KORPSEN.
pt
waarvoor de verlofgangers zijn ingelijfd.
Harms Jan Cornelis
1909
Ter Neuzen
2e reg. vesting-artillerie,
III bat. 2e comp.
2
Mouthaan Anthonie
1909
idem
idem.
