Vrijzinnig Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. ÖflzTafgtVaardigdc in de Tweede Kamer. Verschil Van opvatting. j)e Coalitie en ie Zondag. MARCELLA GRACE. GEMEENTERAAD. No. 2426. Woensdag 3 December 1913 24e Jaargang. FEUILLETON. BINNENLAND. ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden 76 oent voor binnen en buiten Ter Neuzen. Voor België 95 cent bij vooruitbetaling. Abonnementen worden aangenomen bij alle Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever. Telef. latere. No 15. ADVERTENTIEPRIJS: Van 1 tot en met 6 regels 60 oent; elke regel meer 10 cent. Bij abonnement aanmerkelijk ver minderd tarief. Grootere letters naar plaatsi uimte- Redactie-adresNoordstraat 10, Ter Neuzen, Deze Courant Terschünt eiken Woensdag- en Zaterdagmorgen bfl den Uitgerer M. DB JQNGB. te Ter Neuzen. Het zal ongetwijfeld velen genoegen hebben gedaan te zien, hoe onze afgevaardigde, Jhr. De Muralt in zooverre hersteld was, dat hij de vorige week reeds enkele zittingen der Tweede Kamer kon bijwonen. Het is ons bekend, dat zijn geneesheer rust nog wenschelijk voor hem achtte, maar men begrijpt ook, dat ons ijverig Kamerlid, nu hjj zijne krachten terug voelde keeren, den drang te sterk voelde, om niet zoo spoedig mogelijk aan den arbeid deel te nemen. Hij heeft dan ook reeds zjjne eerste rede, zijne maidenspeech gehouden. Zijn eerste optreden bewijst reeds, dat hij goed thuis was op het terrein, dat hij betrad. Het was bij de begrooting van Koloniën. Hij is zelf in Indië geweest en kan met zijn breeden kijk op de zaken er dan ook over medespreken. Het betrof bovendien de uit zending van ingenieurs naar Indië, eene zaak, waarin hij zeker een oordeel mag vellen. Onze afgevaardigde wees er op, hoe lang zamerhand het aantal vreemde ingenieurs vermeerderde en hoe in de toekomst dit aantal weldra dat der Hollandsche zou over treffen. Hij zag daarin een gevaar voor de toekomst, een gevaar, dat meerderen, ook de minister bleken in te zien, nu hij er op gewezen had. Voor iedere koloniseerende mogendheid is het natuurlijk een gevaar, dat het aantal buitenlandsche ambtenaren in hare bezittingen dat der landgenooten overtreft. Zelfs in Transvaal, dat nog een eigen staat was, is de uitlanderskwestie een gevaar ge bleken, dat zich maar al te duidelijk heeft getoond. Een roman uit Ierland. ROSA MULHOLLAND. 8) „Lieve Mrs. O'Kelly, wat ziet gij er goed uit!" riep eene jeugdige stem in het dialect van Galway en eene groote, bloeiende joDge vrouw kwam haar met eene eeuigszins plompe beweging tegemoet. „Dank u voor 't compliment, miss O'FIa- bertymaar ik wist niet dat eene klenr van ergernis iemand bijzonder goed staat, vooral niet, als men er eenen rooden neus bij krijgt. Nu krijg ik in dat geval steeds eenen rooden neus en daarom zou het mjj zeer aangenaam zfjn, wanneer gij er geen notitie van naamt." „Wat zjjt gij toch altijd origineel beste Mrs. O'Kelly. Geen wonder, dat gij ugeërgert bebt. Iedereen is vervuld van dien vreeselijken moord. Niemand weet, wie nu aan de beurt zal zjju En ais men bedenkt, dat men hem naar Dublin gevolgd is Dat is in elk geval al weer een troost voor ben, die bet geheele jaar door op hunne plaats durven blijven, zoo als Papa te Mount Hamshackle. Menseben, Onze afgevaardigde heeft dus een zeer goed werk verricht door dpze belangrijke kwestie op de hem eigen duidelijke manier te belichten. Zijne rede vindt eene goede pers. Zoo in het Volk, de N. Rotterd. Courant als in tal van andere bladen van uiteenloopende richting wordt deze rede zoo om vorm en in houd als om voordracht ten zeerste geprezen. Dit eerste optreden verheugt ons Het is ons een bewijs, dat niet alleen uit politiek oogpunt door het district Oostburg met dezen afgevaardigde eene uitmuntende keus is gedaan. Het ministerie laat er geen gras over groeien. Zooals men weet vallen bjj de ouderdoms- verzekering-Talma er velen buiten, die het zeer hard noodig hebben, maar die omdat ze een eigen bedrijfje uitoefenden of een klein zaakje hadden, ondanks hun nooddruft geen aanspraak op eene uitkeering mogen maken. Thans heeft minister Treub bij den Raad van State een wetsontwerp ingediend tot ver leening van ouderdomsrenten aan behoeftigen. Dat is vroeg, gelukkig. Want als er iets urgent is, dan zeker dit. Zelandia is boos, omdat minister Treub niet belet heeft, dat de pers het bekend maakt. Bij de algemeene belangstelling, die bij het volk en bij de, wachtende oudjes heerscht, is het toch geen wonder, dat minister Treub niet het minste bezwaar heeft, dat zijn voor stel van wet openbaarheid erlangt. Dat noemt Zelandia reclame. Och, och. Laat Zelandia eens aan het af- raffelingssysteem van rechts denken in het laatste jaar, om toch iets aan de kiezers te kunnen toonen. Dat was verkiezingsreclame. Maar we begrijpen Zelandia. Het had liever, dat de minister nog niets had gedaan, dat hij heelemaal niets deed. Dat zou eene mooie reclame voor rechts wezen. Wat minister Treub deed, zal zekerheid brengen, waar onzekerheid, gerustheid waar ongerustheid heerschte. Wjj zien dan ook het afkeurenswaardige van deze openbaarmaking niet in. die wegloopen, varen er niet beter bij, naar bet Fcbjint." „Hm!" zeide Mrs.O'Kelly, terwijl zij de einden van bare sjaal zenuwachtig in elkan der draaide. Zij wist ter dege goed, waarom Mr. O'Flaherty steeds te Mount Ramshackle woonde. Hij bad zijn groot vermogen zoo ver kwist, dat bet hem niet mogelijk was elders te wonen, en daarbij was het een publiek ge heim dat bij een weinig te veel hield van bet druivensap en daarom liever ongezien opzijn landgoed bloosde, dan zijn karmozijn rood ge laat op 's heeren straten te vertonnen En daarom zeide Mrs. O'Kelly steeds „hm !M als Miss O'Flaherty er op pochte, dat haar papa zijoe post tehuis nooit verliet, terwijl andere lieden woonden, waar het hun goed dacht, ver van hnn landgoed. „Maar ik kan mjj best begrepen," ging Mis O'Flaherty voort, haar kopje tbeo met kleine teugjes uitdrinkende, „dat iedereen die ondankbare halve wilden ontlooptals ik er zelf niet af en toe eens uitkwam zou ik ster ven van walging." Mrs. O'Kelly wist zeer goed, dat, al kon zij reebt hebben, op de dankbaarheid barer pachters, de O'Flaherty's daar niet de minste aanspraak op kondon maken. Zij hadden geen buizen gebouwd en geen kleereo uitgereikt. De familie-traditie, die nu nog steeds boog in eere gehouden werd, was altijd geweest om twee stuivers uit te geven van eiken stuiver, Wij juichen ze integendeel toe. Maar Zelandia viDdt het verdrietig, dat een goede maatregel juist van links uitgaat. Dat is vervelend voor de reclame van Ze landia. Want de menschen worden zoetjes aan wat wijzer. En ook Zelandia houdt ze op den duur niet aan het touwtje. De »Nederl.« schrijft: Wij ontvingen een programma van de groote huldebetooging »van« oud-minister Talma, Zondag 30 Nov. door een aantal R.-K. Ver- eenigingen te Tilburg te houden. Met het verzoek daarbij om tot het meewerken aan deze betooging aan te sporen. Wij kunnen aan dat verzoek niet voldoen. Een dergelijke huldebetooging op den Zondag, ook al is daar een »hulde-rede« van een rechtsch Kamerlid (dr. van Best) aan een rechtsch minister aan verbonden, heeft onze instemming geenszins. En wij hebben reden om te twijfelen of zij had men den heer Talma vooraf eens geraadpleegd ook zijn instemming wel hebben zou. Wij gelooven dat de oud-minister te zeer doordrongen is van bet hoog sociaal belang der Zondagsviering om van Zon dagsheiliging nog maar te zwijgen dan dat een dergelijke feestbetooging, hoe goed bedoeld ook, maar die voor zeer velen iets anders dan rust op en hfeiliging van den Zondag beteekent, zijne instemming zou hebben. Heft Kanaal wan Ter Neuzen. Uit de Memorie van Antwoord op het Voor- loopig Verslag der Tweede Kamer betreffende de Waterstaats-begrooting 1914 leest men o.a. het volgende betreffende het Kanaal van Ter Neuzen Voor den aankoop van terreinen ten behoeve van de havens voor diepgaande zeeschepen te Ter Neuzen is slechts f (30.000 uitgetrokken, omdat de onteigeningswet, waarvan het ontwerp het Departement heeft verlaten, vermoedelijk dien zij de ellendige laodbouwers in bunne rotsachtige en moerassige wildernis konden persen, en zoodoende stonden zij bij ieder een in schuld die hen maar wide borgen. Miss O'Flaherty beschouwde de arme lieden van baars vaders bezitting uit hetzelfde oog- puut als de magere paarden, die haar de heuvelachtige wegen op en aftrokken, en de schapen, die gedood werden om Je schapen- boutjes voor de tafel te leveren. Zij waren er voor haar gemak en om in haar onderhoud te voorzien en iederen onwillige zucht hunner zijds werd door haar tot in het oneindige be spot. Mrs. O'Kelly wist zeer goed, dat er in werkelijkheid veel meer sympathy bestond tas- scüen haar eigen denkbeelden over het volk en die van Miss O'Flaherty. En daarom, hoe wel zjj tegen ieder, die het maar hooren wilde, hare pachters formeel belasterde, en zich be klaagde over de behandeling, die zij van ben ondervond, zou zij zich toch nooit aan zulk eene zwakheid overgegeven hebben in tegen woordigheid van een O'Flaherty. Zij trok zulk eene scherpe lijn tusschen hen en baarzelve, dat noch toeval noch opzet en haar toe koD- den brengen, zich tegenover hen over hare grieven nit te laten. En om haar recht te doen weervaren, moet men bekennen, dat bare bezwaren om de O'Flaherty's tot hare erfge namen te maken, niet uitsluitend uit haren af keer van hen voortkamen. Ondanks bare tegen woordige verstoorheid op de boeren van Distres- wel niet vóór het einde van 1914 tot uit voering zal kunnen komen en dus de meeste terreinen eerst in het begin van 1915 aan het Rijk in eigendom zullen overgaan. Als de geldmiddelen dit toelaten zullen echter in genoemd jaar de werken zoo krachtig mogelijk worden aangevat. De spoorwegmaatschappij Mechelen —Ter Neuzen is volgens de met haar gesloten over eenkomst verplicht de aan haar in exploitatie gegeven werken en terreinen, met uitzondering alleen van de nog te maken beschoeiingen, steigers en kaaimuur voor diepgaande schepen, voor hare rekening te onderhouden en den kaaimuur, de kaden, beschoeiingen en steigers voor hare rekening te verlichten. Daarentegen mag de Maatschappij van alle goederen, welke langer dan 2 etmalen op den bedoelden kaaimuur, de steigers, kaden en terreinen, verblijven, kaai- of opslaggeld heffen, volgens een door de Kroon vast te stellen tarief. Haar is dus het recht, om kade- of opslag- geld te heffen, verleend als compensatie voor de verplichting in zake bedoeld onderhoud en de verlichting. Reeds daarom bestaat er geen reden om de gemeente Ter Neuzen een aandeel in de op brengst dier kade- of opslaggelden te geven. Dit zou trouwens ook niet meer mogelijk zijn, waar de overeenkomst, met de spoorweg maatschappij reeds tot stand is gekomen. Deze is gesloten, vóórdat voorstellen be treffende de uitvoering der werken zijn gedaan, ten einde vooraf zekerheid te verkrijgen om trent de exploitatie. Voor het opslaan van hout en andere koopmansgoederen op de kruin van den Oost kanaaldijk tusschen Ter Neuzen en Sluiskil geldt een, in overleg met het Departement van Financiën vastgesteld tarief'. Dit tarief is in vergelijking met die in andere havens als zeer matig te beschouwen. De heffing geschiedt niet alleen voor hout, doch voor alle koopmansgoederen welke op de Rijksgronden (kanaaldijk) in opslag worden gebrachtde vergoeding is niet alleen ver schuldigd als bron van inkomsten voor den Staat, maar tevens als middel om een drang tot ontruiming en plaats maken voor anderen uit te oefenen, opdat de beperkte ruimte in de behoefte zou kunnen voorzien. na, bad zij eenen onverkomeljjken afkeer van het denkbeeld, dat zij in de banden van O'Fla herty zonden vallen. En deze afschuw werd nog grooter, wanneer bet af en toe gebeurd", dat zij, na zooals nu naar Miss O'Flaherty's denkbeelden geluisterd te hebben, haar tegen iemand anders toespelingen op Distresna hoorde maken, alsof bet reeds in het bezit harer familie was. Miss O'Flaherty wist dit alles best, maar dacht, dat zij de ouden dame zonder gevaar eens kon plagen. Zjj bad geen nadere bloed verwanten om hare landerijen aan na te laten. Maar Mrs. O'Kelly weigerde hare opmerkin gen te beantwoorden, en toen zij de einden van hare sjaal in elkander begon te draaien vond Miss O'Flaherty het geraden het gesprek eene andere wending te geven. „Ik kwam zooeven Bryan KUmorey in Nas- saustraat tegen," zeide Miss O'Flaherty „en ik vroeg hem, wat hij van dien moord dacht en of h\j nu nog dacht voort te gaan met het volk te verdedigen en over hunne goede eigenschappen te praten." En wat gaf hjj ten antwoord vroeg Mrs. O'Kelly, met haar hoofd in den nek, alsof zij wilde doen blijken, dat dit een ander harer lievelingspaarden was, dat onder baar weggenomen werd, om voor bareoogen dood gereden te worden en dat zfj dat niet zoa dulden, en bet liever zelfs in de teugels zou grijpen om tot staan te brengen, dan dat Do Burgemeester der gemeente TER NEUZEN maakt bekend, dat Openbare Vergadering van den Gemeenteraad zal worden gehouden op Donderdag d n 4 December 1913, des voormiddags te 10 ure. Ter Neuzen, den 1 December 1913. De Burgemeester voornoemd, J. HUIZINGA. NAAR HET EnGELSCH VAN

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensch Volksblad / Zeeuwsch Nieuwsblad | 1913 | | pagina 1