Vrijzinnig Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
ÖflzTafgtVaardigdc
in de Tweede Kamer.
Verschil Van opvatting.
j)e Coalitie en ie Zondag.
MARCELLA GRACE.
GEMEENTERAAD.
No. 2426.
Woensdag 3 December 1913
24e Jaargang.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden 76 oent voor binnen en buiten Ter Neuzen.
Voor België 95 cent bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
Telef. latere. No 15.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 6 regels 60 oent; elke regel meer
10 cent. Bij abonnement aanmerkelijk ver
minderd tarief. Grootere letters naar plaatsi uimte-
Redactie-adresNoordstraat 10, Ter Neuzen,
Deze Courant Terschünt eiken Woensdag- en Zaterdagmorgen bfl den Uitgerer M. DB JQNGB. te Ter Neuzen.
Het zal ongetwijfeld velen genoegen hebben
gedaan te zien, hoe onze afgevaardigde, Jhr.
De Muralt in zooverre hersteld was, dat hij
de vorige week reeds enkele zittingen der
Tweede Kamer kon bijwonen.
Het is ons bekend, dat zijn geneesheer rust
nog wenschelijk voor hem achtte, maar men
begrijpt ook, dat ons ijverig Kamerlid, nu
hjj zijne krachten terug voelde keeren, den
drang te sterk voelde, om niet zoo spoedig
mogelijk aan den arbeid deel te nemen.
Hij heeft dan ook reeds zjjne eerste rede,
zijne maidenspeech gehouden.
Zijn eerste optreden bewijst reeds, dat hij
goed thuis was op het terrein, dat hij betrad.
Het was bij de begrooting van Koloniën.
Hij is zelf in Indië geweest en kan met zijn
breeden kijk op de zaken er dan ook over
medespreken. Het betrof bovendien de uit
zending van ingenieurs naar Indië, eene zaak,
waarin hij zeker een oordeel mag vellen.
Onze afgevaardigde wees er op, hoe lang
zamerhand het aantal vreemde ingenieurs
vermeerderde en hoe in de toekomst dit
aantal weldra dat der Hollandsche zou over
treffen.
Hij zag daarin een gevaar voor de toekomst,
een gevaar, dat meerderen, ook de minister
bleken in te zien, nu hij er op gewezen had.
Voor iedere koloniseerende mogendheid is
het natuurlijk een gevaar, dat het aantal
buitenlandsche ambtenaren in hare bezittingen
dat der landgenooten overtreft.
Zelfs in Transvaal, dat nog een eigen staat
was, is de uitlanderskwestie een gevaar ge
bleken, dat zich maar al te duidelijk heeft
getoond.
Een roman uit Ierland.
ROSA MULHOLLAND.
8)
„Lieve Mrs. O'Kelly, wat ziet gij er goed
uit!" riep eene jeugdige stem in het dialect
van Galway en eene groote, bloeiende joDge
vrouw kwam haar met eene eeuigszins plompe
beweging tegemoet.
„Dank u voor 't compliment, miss O'FIa-
bertymaar ik wist niet dat eene klenr van
ergernis iemand bijzonder goed staat, vooral
niet, als men er eenen rooden neus bij krijgt.
Nu krijg ik in dat geval steeds eenen rooden
neus en daarom zou het mjj zeer aangenaam
zfjn, wanneer gij er geen notitie van naamt."
„Wat zjjt gij toch altijd origineel beste
Mrs. O'Kelly. Geen wonder, dat gij ugeërgert
bebt. Iedereen is vervuld van dien vreeselijken
moord. Niemand weet, wie nu aan de beurt
zal zjju En ais men bedenkt, dat men hem
naar Dublin gevolgd is Dat is in elk geval
al weer een troost voor ben, die bet geheele
jaar door op hunne plaats durven blijven, zoo
als Papa te Mount Hamshackle. Menseben,
Onze afgevaardigde heeft dus een zeer goed
werk verricht door dpze belangrijke kwestie
op de hem eigen duidelijke manier te belichten.
Zijne rede vindt eene goede pers.
Zoo in het Volk, de N. Rotterd. Courant
als in tal van andere bladen van uiteenloopende
richting wordt deze rede zoo om vorm en in
houd als om voordracht ten zeerste geprezen.
Dit eerste optreden verheugt ons
Het is ons een bewijs, dat niet alleen uit
politiek oogpunt door het district Oostburg
met dezen afgevaardigde eene uitmuntende
keus is gedaan.
Het ministerie laat er geen gras over
groeien.
Zooals men weet vallen bjj de ouderdoms-
verzekering-Talma er velen buiten, die het
zeer hard noodig hebben, maar die omdat ze
een eigen bedrijfje uitoefenden of een klein
zaakje hadden, ondanks hun nooddruft geen
aanspraak op eene uitkeering mogen maken.
Thans heeft minister Treub bij den Raad
van State een wetsontwerp ingediend tot ver
leening van ouderdomsrenten aan behoeftigen.
Dat is vroeg, gelukkig.
Want als er iets urgent is, dan zeker dit.
Zelandia is boos, omdat minister Treub
niet belet heeft, dat de pers het bekend maakt.
Bij de algemeene belangstelling, die bij het
volk en bij de, wachtende oudjes heerscht,
is het toch geen wonder, dat minister Treub
niet het minste bezwaar heeft, dat zijn voor
stel van wet openbaarheid erlangt.
Dat noemt Zelandia reclame.
Och, och. Laat Zelandia eens aan het af-
raffelingssysteem van rechts denken in het
laatste jaar, om toch iets aan de kiezers te
kunnen toonen.
Dat was verkiezingsreclame.
Maar we begrijpen Zelandia.
Het had liever, dat de minister nog niets
had gedaan, dat hij heelemaal niets deed. Dat
zou eene mooie reclame voor rechts wezen.
Wat minister Treub deed, zal zekerheid
brengen, waar onzekerheid, gerustheid waar
ongerustheid heerschte.
Wjj zien dan ook het afkeurenswaardige
van deze openbaarmaking niet in.
die wegloopen, varen er niet beter bij, naar
bet Fcbjint."
„Hm!" zeide Mrs.O'Kelly, terwijl zij de
einden van bare sjaal zenuwachtig in elkan
der draaide. Zij wist ter dege goed, waarom
Mr. O'Flaherty steeds te Mount Ramshackle
woonde. Hij bad zijn groot vermogen zoo ver
kwist, dat bet hem niet mogelijk was elders
te wonen, en daarbij was het een publiek ge
heim dat bij een weinig te veel hield van bet
druivensap en daarom liever ongezien opzijn
landgoed bloosde, dan zijn karmozijn rood ge
laat op 's heeren straten te vertonnen En
daarom zeide Mrs. O'Kelly steeds „hm !M als
Miss O'Flaherty er op pochte, dat haar papa
zijoe post tehuis nooit verliet, terwijl andere
lieden woonden, waar het hun goed dacht, ver
van hnn landgoed.
„Maar ik kan mjj best begrepen," ging
Mis O'Flaherty voort, haar kopje tbeo met
kleine teugjes uitdrinkende, „dat iedereen die
ondankbare halve wilden ontlooptals ik er
zelf niet af en toe eens uitkwam zou ik ster
ven van walging."
Mrs. O'Kelly wist zeer goed, dat, al kon
zij reebt hebben, op de dankbaarheid barer
pachters, de O'Flaherty's daar niet de minste
aanspraak op kondon maken. Zij hadden geen
buizen gebouwd en geen kleereo uitgereikt.
De familie-traditie, die nu nog steeds boog
in eere gehouden werd, was altijd geweest om
twee stuivers uit te geven van eiken stuiver,
Wij juichen ze integendeel toe.
Maar Zelandia viDdt het verdrietig, dat een
goede maatregel juist van links uitgaat.
Dat is vervelend voor de reclame van Ze
landia.
Want de menschen worden zoetjes aan wat
wijzer.
En ook Zelandia houdt ze op den duur niet
aan het touwtje.
De »Nederl.« schrijft:
Wij ontvingen een programma van de groote
huldebetooging »van« oud-minister Talma,
Zondag 30 Nov. door een aantal R.-K. Ver-
eenigingen te Tilburg te houden. Met het
verzoek daarbij om tot het meewerken aan
deze betooging aan te sporen.
Wij kunnen aan dat verzoek niet voldoen.
Een dergelijke huldebetooging op den Zondag,
ook al is daar een »hulde-rede« van een
rechtsch Kamerlid (dr. van Best) aan een
rechtsch minister aan verbonden, heeft onze
instemming geenszins.
En wij hebben reden om te twijfelen of
zij had men den heer Talma vooraf eens
geraadpleegd ook zijn instemming wel
hebben zou. Wij gelooven dat de oud-minister
te zeer doordrongen is van bet hoog sociaal
belang der Zondagsviering om van Zon
dagsheiliging nog maar te zwijgen dan
dat een dergelijke feestbetooging, hoe goed
bedoeld ook, maar die voor zeer velen iets
anders dan rust op en hfeiliging van den
Zondag beteekent, zijne instemming zou hebben.
Heft Kanaal wan Ter Neuzen.
Uit de Memorie van Antwoord op het Voor-
loopig Verslag der Tweede Kamer betreffende
de Waterstaats-begrooting 1914 leest men o.a.
het volgende betreffende het Kanaal van Ter
Neuzen
Voor den aankoop van terreinen ten behoeve
van de havens voor diepgaande zeeschepen te
Ter Neuzen is slechts f (30.000 uitgetrokken,
omdat de onteigeningswet, waarvan het ontwerp
het Departement heeft verlaten, vermoedelijk
dien zij de ellendige laodbouwers in bunne
rotsachtige en moerassige wildernis konden
persen, en zoodoende stonden zij bij ieder
een in schuld die hen maar wide borgen.
Miss O'Flaherty beschouwde de arme lieden
van baars vaders bezitting uit hetzelfde oog-
puut als de magere paarden, die haar de
heuvelachtige wegen op en aftrokken, en de
schapen, die gedood werden om Je schapen-
boutjes voor de tafel te leveren. Zij waren er
voor haar gemak en om in haar onderhoud
te voorzien en iederen onwillige zucht hunner
zijds werd door haar tot in het oneindige be
spot. Mrs. O'Kelly wist zeer goed, dat er in
werkelijkheid veel meer sympathy bestond tas-
scüen haar eigen denkbeelden over het volk
en die van Miss O'Flaherty. En daarom, hoe
wel zjj tegen ieder, die het maar hooren wilde,
hare pachters formeel belasterde, en zich be
klaagde over de behandeling, die zij van ben
ondervond, zou zij zich toch nooit aan zulk
eene zwakheid overgegeven hebben in tegen
woordigheid van een O'Flaherty. Zij trok zulk
eene scherpe lijn tusschen hen en baarzelve,
dat noch toeval noch opzet en haar toe koD-
den brengen, zich tegenover hen over hare
grieven nit te laten. En om haar recht te
doen weervaren, moet men bekennen, dat bare
bezwaren om de O'Flaherty's tot hare erfge
namen te maken, niet uitsluitend uit haren af
keer van hen voortkamen. Ondanks bare tegen
woordige verstoorheid op de boeren van Distres-
wel niet vóór het einde van 1914 tot uit
voering zal kunnen komen en dus de meeste
terreinen eerst in het begin van 1915 aan
het Rijk in eigendom zullen overgaan. Als
de geldmiddelen dit toelaten zullen echter in
genoemd jaar de werken zoo krachtig mogelijk
worden aangevat.
De spoorwegmaatschappij Mechelen —Ter
Neuzen is volgens de met haar gesloten over
eenkomst verplicht de aan haar in exploitatie
gegeven werken en terreinen, met uitzondering
alleen van de nog te maken beschoeiingen,
steigers en kaaimuur voor diepgaande schepen,
voor hare rekening te onderhouden en den
kaaimuur, de kaden, beschoeiingen en steigers
voor hare rekening te verlichten.
Daarentegen mag de Maatschappij van alle
goederen, welke langer dan 2 etmalen op den
bedoelden kaaimuur, de steigers, kaden en
terreinen, verblijven, kaai- of opslaggeld heffen,
volgens een door de Kroon vast te stellen
tarief.
Haar is dus het recht, om kade- of opslag-
geld te heffen, verleend als compensatie voor
de verplichting in zake bedoeld onderhoud en
de verlichting.
Reeds daarom bestaat er geen reden om de
gemeente Ter Neuzen een aandeel in de op
brengst dier kade- of opslaggelden te geven.
Dit zou trouwens ook niet meer mogelijk zijn,
waar de overeenkomst, met de spoorweg
maatschappij reeds tot stand is gekomen.
Deze is gesloten, vóórdat voorstellen be
treffende de uitvoering der werken zijn gedaan,
ten einde vooraf zekerheid te verkrijgen om
trent de exploitatie.
Voor het opslaan van hout en andere
koopmansgoederen op de kruin van den Oost
kanaaldijk tusschen Ter Neuzen en Sluiskil
geldt een, in overleg met het Departement
van Financiën vastgesteld tarief'. Dit tarief
is in vergelijking met die in andere havens
als zeer matig te beschouwen.
De heffing geschiedt niet alleen voor hout,
doch voor alle koopmansgoederen welke op
de Rijksgronden (kanaaldijk) in opslag worden
gebrachtde vergoeding is niet alleen ver
schuldigd als bron van inkomsten voor den
Staat, maar tevens als middel om een drang
tot ontruiming en plaats maken voor anderen
uit te oefenen, opdat de beperkte ruimte in
de behoefte zou kunnen voorzien.
na, bad zij eenen onverkomeljjken afkeer van
het denkbeeld, dat zij in de banden van O'Fla
herty zonden vallen. En deze afschuw werd
nog grooter, wanneer bet af en toe gebeurd",
dat zij, na zooals nu naar Miss O'Flaherty's
denkbeelden geluisterd te hebben, haar tegen
iemand anders toespelingen op Distresna
hoorde maken, alsof bet reeds in het bezit
harer familie was.
Miss O'Flaherty wist dit alles best, maar
dacht, dat zij de ouden dame zonder gevaar
eens kon plagen. Zjj bad geen nadere bloed
verwanten om hare landerijen aan na te laten.
Maar Mrs. O'Kelly weigerde hare opmerkin
gen te beantwoorden, en toen zij de einden
van hare sjaal in elkander begon te draaien
vond Miss O'Flaherty het geraden het gesprek
eene andere wending te geven.
„Ik kwam zooeven Bryan KUmorey in Nas-
saustraat tegen," zeide Miss O'Flaherty „en
ik vroeg hem, wat hij van dien moord dacht
en of h\j nu nog dacht voort te gaan met
het volk te verdedigen en over hunne goede
eigenschappen te praten."
En wat gaf hjj ten antwoord vroeg
Mrs. O'Kelly, met haar hoofd in den nek,
alsof zij wilde doen blijken, dat dit een ander
harer lievelingspaarden was, dat onder baar
weggenomen werd, om voor bareoogen dood
gereden te worden en dat zfj dat niet zoa
dulden, en bet liever zelfs in de teugels zou
grijpen om tot staan te brengen, dan dat
Do Burgemeester der gemeente TER NEUZEN
maakt bekend, dat Openbare Vergadering
van den Gemeenteraad zal worden gehouden op
Donderdag d n 4 December 1913, des voormiddags
te 10 ure.
Ter Neuzen, den 1 December 1913.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
NAAR HET EnGELSCH VAN