Vrijzinnig Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen,
Jet; oVer de
0 n af hanK elijHhei ds feesten.
BE
pc Standaard aan 't woord.
j(et onrecht Van art. 369.
pure plannen.
No. 2404.
Woensdag IT September 1913.
24e Jaargang
BEKENDMAKING.
FEUILLETON.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 7 6 cent voor binnen en buiteD Ter Neuzen.
Voor België 95 cent bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekbandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
Telef. Interc. No 15.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot tn met 6 ragels 50 cent; elke regel meer
10 cent. Bij abonnement aanmerkelijk ver
minderd tarief. Grootere letters naar plaatsruimte-
Redactie-adres: Noordstraat 10, Ter Neuzen,
Deze Courant verschijnt eiken Woensdag- en Zaterdagmorgen bij den Uitgever M- DE JONGE, te Ter Neuzen.
De Burgemeester van TER NEUZEN maakt be
kend, dat de stremming van het verkeer over de
brug in de vestinggracht te Neuzen vóór den
Sas van Oentschen doorgang, aldaar op Zaterdag
13 dezer, 'des middags te 12 uren, zal worden
opgeheven.
Ter Neuzen, den 12 September 1913.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
Ontmoette het feest voor de herdenking
van het 100-jarig bestaan van Neerlands
onafhankelijkheid in Ter Neuzen geene alge-
meene medewerking, al hebben thans ver
schillenden hier spijt van, op Zaaraslag daar
entegen, waar officieel verklaard was (althans
bij monde van den burgervader in openbare
raadszitting), dat het rechte begrip van der
gelijke feestviering niet in de hersens der
gemeentenaren aanwezig was, werd alles door
allen in het werk gesteld om het juist zoo
schitterend mogelijk te doen zijn.
Te Wolfaartsdijk koD men een drietal
weken geleden lezen werd ook feestgevierd,
Daar werd door eenigen expres voor dien dag
een boottocht uitgerust en zelfs de ouders
opgewekt hunne kinderen mede te laten gaan,
om ook dezen zoodoende van het feest af te
houden.
Er stond niet bij vermeld ot deze tegen-
werkers er ook het motief op na hielden,
zooals in Ter Neuzen, dat de inrichting van
en voorbereiding tot het feest niet naar hun
zin was.
Op enkele plaatsen in het land bleken
zelfs godsdienstverschillen en vooral onvoldaan
heid over den uitslag der verkiezingen genoeg
zaam, om deelneming aan een feest, dat alge
meen kon en moest zijn, te ontzeggen.
Het was dus niet enkel licht, dat deze
eenige herdenking ons te zien gaf. Meer dan
één leelijk vlekje viel waar te nemen.
Ook te Oudshoorn schijnt het niet van een
leien dakje te gaan.
Daar is eene zeer rumoerige vergadering
gehouden.
Zwitsersche vertelling van
ERNST ZAIIN.
7)
Zoo liet bij voor eene poos hare hand los,
naai de viool en speelde vrooljjk, zoodat zij
op de maat er van pas hielden. Da&rna
haakte bjj zjjne vingers weer vast in de hare.
Z(j kwamen door het volgende dorp, en eeD
eind lager weer door een tweede.
„Nu heb je toch weer een heel eind terug,
zeide Kathrine.
„Pali, dat maakt Diks uit," antwoordde
hij. Eigeljjk had hij willen zeggenVoor
m(jn part zou ik tot mjja dood toe wel zoo
willen doorloopen.
Weer een stuk dieper in bet dal zeide
hij„Nn loop ik nog mee tot aan den
Russenhügel, en dan ga ik weerom. Als je
neef je te Schattenhalb wacht, daD hoef ik
daar niet te zijn.
„Ja," antwoordde zij kort.
De zon was nu boven de bergen en bestraalde
warm de velden langs den weg. Hier en
daar stond reeds woud, en de dennen glinsterden
in den zachten gouden stroom, die zich al
Het comité vergaderde aldaar onder leiding
van ds. v. d. Heijden, Geref. predikant. De
vergadering was openbaar en er zou besproken
worden, op welke wijze de onaf hankelijkheids-
feesten te Oudshoorn, te Alfen a/d Rijn en
Aarlanderveen zouden worden gevierd.
De zaal was eivol en buiten stonden velen,
die niet konden worden toegelaten. In de
vergadering was de bestrijding, ook van Geref.
zijde, van de houding der predikanten, ds.
Veldhoen, ds. v. d. Heijden en ds. Gispen,
die van den kansel de gemeentenaren hadden
aangemaand geen deel te nemen aan de feesten
ter gelegenheid van den verjaardag der Koningin
van dien aard, dat de overgroote meerderheid
der vergadering tegen het comité scheen.
De bespreking en de houding der vergade
ring werden zoodanig, dat deze door den voor
zitter gesloten en de zaal door de politie
ontruimd moest worden. Buiten ontstonden
volksoploopjes en werden door de menigte,
die blijkbaar tegen het comitié was, volks
liederen gezongen.
Ook daar dus gebrek aan vrede en eendracht,
gemis aan samenwerking, al is de oorzaak
eene andere, dan op overige plaatsen.
Opmerkelijk, maar geheel in den toon,
waarop het blad zich gewoonlijk uit, is wat
de Standaard schrijft
»Van meer dan één kant wordt de vraag
gefluisterd, waarom de aanvrage om ontslag
van de H. H. Heemskerk e.s. niet is afge
wezen. Bij conflict had de Koningin dan
immers de Kamer kunnen ontbinden, en zulk
een ontbinding, zoo voegt men er bij, zou
hoogst waarschijnlijk tot een zeer gewijzigde
samenstelling van de Tweede Kamer geleid
hebben, niet onwaarschijnlijk zelfs tot een
meerderheid voor rechts.
Ingang vond die gedachte vooral na den
verrassenden uitslag in Rotterdam I. Daar
sloeg de electorale opinie vierkant om. Eilieve,
waarom zou geljjke uitslag niet ook elders
te verwachten zijn geweest
Toch acht de Standaard het een geluk, dat
er geene ontbinding gekomen is, ten eerste,
omdat de kiezers zich niet op die wijze de
wet willen laten stellen en ten tweede, omdat
links, dat zich uit wrevel tegen het Christelijk
milder over heo uitgoot. De berglijsters floten
in de heesters en tusschen de steenen. De
weg echter was ledig slechts heel in de verte
zagen zjj af en toe den knecht met het koffertje
op den mg. Straks kwameD aan den Russenhügel
zoo geDoemd omdat daar in het jaar 1799
een troepje Russen door eene Frsmsche
overmacht was omsingeld en neergesabeld.
De heuvel scheidde twee laagten, en de weg
liep om hem heen. Jakob en Kathrine echter
klommen aan de eene zjjde tegen hem op
Het was aangenaam loopen over het korte
gras.
„Nu keer ik daar boven om," zede Jakob,
eu op de hoogte bleef bjj staan.
,Zoo nou dan 't ga je goed," zeide
hfi.
„En jou van 't zelfde," antwoordde
Kathrine.
Zjj drukten elkaar hartelijk de hand en
keken elkaar vrjj en flink in de oogen.
Daarop wendde Kathrine zich om. Maar toen
zjj reeds een paar schreden bad gedaan stak
Jakob haar nogmaals de hand toe.
„Adjuus, goede reis,„ zeide bjj. Dat was
hem zooeven nog ingevallen. En het meisje
sloeg nogmaals toe en ze-'de „Dank ja
Hierop ging zij werkelijk. Bjj het afdalen
nam zij zich den hoed van het hoofd. Daarbij
viel het donkerejhaar over het voorhoofd, en
Jakob zag, terwijl zjj in haar doDkore kleedje
gracieus en slank afdaalde, hoe zjj telkens
element liet verleiden tot zijn optreden bij de
stembus, de gerechte straf nu maar moet
dragen. Zoo, meent de Standaard, leert men
zulke politieke halswagerij af.
Rationeeler zou het zijn, als de vraag ge
fluisterd werd, waarom de H. H. Heemskerk
c.s. hun ontslag aanboden.
Dat H. M. de Koningin het moest weigeren,
heeft geen zin.
Wat de verkiezing van den c.-h. heer
Gerretson in Rotterdam I betreft, de Standaard
geloolt toch zeker zelf niet, dat de reclitsche
candidaat zou gekozen zijn, als het niet een
c.-h. man en dan nog de heer Gerretson ge
weest was.
Maar ook deze hadde het niet gehaald, als
hij in plaats van tegenover een S. D. A. P.
man tegenover den heer de Klerk had moeten
staan.
De eerste stemming bewees toch duidelijk,
dat Rotterdam I linksch is.
Door de houding der S. D. A. P. behaalde
hun candidaat niet het vereischte aantal
stemmen. Alleen hieraan is het te wijten,
dat een rechtsch vertegenwoordiger zit voor
een linksch district.
De kiezers wilden links en we durven
zeggen, ze willen nog links.
Moge de langdurige ministeriëele crisis bij
een aantal eenige teleurstelling hebben gebaard,
geen van hen verlangt terug naar de zege
ningen van een z.g. Christelijk ministerie.
Een ieder hunner begrijpt, dat het voor de
vrijzinnigen, die staan tegenover de coalitie,
maar in vele opzichten ook tegenover de
starre S. D. A. P., een moeilijk tijdsgewricht
was en is.
Maar ze weten ook, dat juist de vrijzinnigen
moeten beschouwd worden als de redders uit
de misère, en dat wie hen, nu en in de toe
komst, steunt, het best het landsbelang be-
griipC
Nu de tusschenpersonen, belast met het
invullen der lormulieren, om in December a.s.
2, ouderdomsrente te bekomen, kunnen
nagaan, wie voor ouderdomsrente in aanmer
king komen, komt de schreeuwende onrecht
vaardigheid van art. 369 pas recht aan den
dag.
met de hand het haar terugstreek. En telkens
groette zij nog eeDs. Hem kon zjj laog duidelijk
onderscheiden, want het zonlicht achter hem
teekende in scherpe lijnen zijne magere,
hoekige figuur. Ook den dunnen, langen
baard zag zij in den wind opwaaien, en zijn
over den hemdskraag golvende haar.
Toeu zjj weer beneden op den weg gekomen
was, nam Jakob zijne viool. Scherp streek
bij er op los, zoodat het meisje terstond
opkeek, toen haar de klank bereikte. Zij
wenkte met de hand. Nu lachte Jakob te
vreden, en lustig speelde hij voort. De wind
woei haar de tonen na. Na een poosje wist
hij niet meer óf zij hem nog boorde maar
hij speelde voort, forsch en krachtig. En
daarbij waa het hem alsof hij baar iets nawierp
iets schoons en blijds tot aandenken, iets
als bloemenruikertjes. Toen hij haar niet
meer zag, hield hij op. Hij wikkelde de viool
iu den doek en wendde zich naar Alpien toe.
En op den terugweg dacht hij bij zichzelf:
„Als je thuiskomt, zal je de handen duchtig
uit de mouwen moeten steken, want al het
werk ligt nog te wachten.
Het spoor van Kathrine Lompardi was
spoedig uitgewischt te Alpien, en ook op den
levensweg van Jakob Troger liet het nauwelijks
eeu indruk meer achter. Als nalatenschap
liet zjj hem slechts de grootere diepte en
warmte en hartstochtelijkheid van zijn vioolspel
Maar toch, wanneer bjj, bjj het voeren van
Een tusachenpersoon deelde o.a. de volgende
feiten mede
No. 1 vroeger schipper bjj een reederij.
Is bezitter van twee eigen huizen. Krijgt
ouderdomspensioen.
No. 2 vroeger huisknecht. Geniet een
rente van zijn vroegeren meester van 5
per week. Krijgt ouderdomspensioen.
No. 3 een arm schoenmakertje. Was alleen
werkend baasje. Krijgt geen pensioen.
No. 4 is een doodarm winkeliertje, die
thans met een karretje negotie loopt. Krijgt
geen ouderdomsrente.
Wij zouden zoo kunnen voortgaan. Talloos
zijn de gevallen, dat door de eischen der wet
een rente zal worden uitgekeerd, waar ze
veel minder noodig is dan bij honderden,
wien ze wordt geweigerd.
Juist dit onrecht wordt het krachtig pleidooi
voor staatspensioneering.
De tegenstanders der staatspensioneering,
vooral die uit den clericalen hoek, hebben
vreeselijk gejammerd over de ondeugden, die
dit stelsel met zich bracht.
Wat blijkt nu bij de uitvoering van art.
369? Zooals men weet moet de aanvrager
aannemelijk maken, dat hij een bepaalden
tijd in loondienst gedurende de laatste tien
jaar heeft doorgebracht.
Vele oudjes, vooral vrouwen, brengen nu
de verklaring, dat zij den vereischteu tjjd
in loondienst bij een zoon werkten I
Wij nemen dat de stumperds niet kwalijk.
Het is volkomen begrijpelijk, dat zij op
deze wijze de luttele 2,'s weeks, die
ze niet kunnen ontberen, trachten te verkrijgen.
Had men elk behoeftig 70-jarige de ƒ2,
toegekend, zonder het criterium van loondienst
te laten gelden, dan zou men dit gescharrel
zijn misgeloopen.
Brenge minister Treub die uitbreiding ten
spoedigste
Wij hebben reeds vroeger iets medegedeeld
uit het rapport van de Staatscommissie, dia
ingesteld was om te onderzoeken, wat gedaan
moest worden om Nederlandsch-indië in staat
van verdediging te brengen.
Deze commissie bestond bijna geheel uit
militaireu. Bovendien maakten drie ministers
den strijkstok, innerlijk meer dan vroeger
meevoelde en meeleefde, wat bjj speelde, wist
hij nanweljjlijks dat bjj dit aan Kathrine te
daDken had. Hjj was uiterlijk dezelfde als
vroeger, deed zjjn dagwerk, bad schik in
z(jne mooie geiten en in zjjn geldkist, omdat
de effecten daarin eer meer dan minder
werden.
Evenwel, in dit voor het uiterlijk zoo kalme
en vergenoegde leven waren uren, iu welke
hem iets plaagde. Die plaag was iets innerlijks,
eene soort van ziekte leek het wel. In deze
uren had bijeen verlangen Daar iets onbepaalds,
had hij bet gevoel, dat er in zijn leven
eenmaal iets veel schooners was geweest en
nooit meer terng zou komenen dit gevoel
wekte in hem eene soort van honger, die,
zoolang bij duurde, heftig aan hem teerde.
En jnist in dien hongertijd greep bij het
vaakst naar zijne viool, en hij voelde dat hij
Dooit zoo goed speelde als jnist daD. Ja, bij
ontdekte ook dat de Alplnaars en ook de
vreemdelingen, die hem bjj gelegenheid te
booren kregen, nooit zoo aandachtig en zichtbaar
ontroerd luisterden, als wanneer hij met zjjn
spel aan die knagende gemoedsstemming in
hem lacht gaf.
Al was na Kathrine Lombardi uit bet dorp
verdwenen vergeten was zjj toch nog niet.
De schoonheid van bet meisje, te Alpien iets
zeldzaams, had toch een indrak gemaakt, die
joist na baar vertrek weer opgewarmd en
TER MMSCH VOLKSBLAD.