Vrijzinnig Niouws- 6n AdvortGntiGblad voor Zoouwsch-Vlaandoron,
Loting voor de Militie-
BE ¥i
£«n afscheid.
Pc fl-8-5.
jtet eind; der crisis.
No. 2401.
Zaterdag 6 September 1913.
24e Jaargang
loting voor de lichting van 1914,
FEUILLETON.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 76 cent voor binnen en buiteD Ter NeuzeD.
Voor België 95 cent bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
Telef. Interc, No 15.
AD VERTEN TIEPR IJS:
Van 1 tot en met 5 regels 50 cent; elke regel meer
10 cent. Bij abonnement aanmerkelijk ver
minderd tarief. Grootere letters naar plaatsruimte-
Redactie-adres: Noordstraat 10, Ter Neuzen,
Deze Courant Terschjjm eiken Woensdag- en Zaterdagmorgen bjj den Uitgever M- DE JONGE, te Ter Neuzen.
De Burgemeester der Gemeente TER NEUZEN
maakt bekend, dat de
voor deze Gemeente zal plaats hebben te Ter
Neuzen, in het bij school C, op Java, staand
gebouw, op DINSDAG 23 SEPTEMBER 1913,
des namiddags 2,30 uur.
Wie aan de loting deelnemen.
Aan de loting nemen deel alle voor de lichting
ingeschreven personen, met uitzondering van hen
lo. die vóór den aanvang der loting voor de
Gemeente blijken te zijn overleden;
2o. die voor den dienst bij de militie ongeschikt
zijn bevonden;
3o. die vóór 1 September van dit jaar bij onher
roepelijk geworden uitspraak van den militie
raad of van Gedeputeerde Staten of bij
Koninklijke beslissing, op een ingesteld be
roep genomen, voor goed of tijdelijk van den
dienst zijn vrijgesteld;
4o. die vóór 1 September van dit jaar onher
roepelijk, hetzij voor goed, hetzij voorloopig
van den dienst zijn uitgesloten.
De ingeschrevenen, die aan de loting moeten
deelnemen, worden uitgenoodigd om op het
hierboven vermelde uur ter aangegeven plaatse
aanwezig te zijn.
Bepalingen betrekkelijk de loting.
De ingeschrevenen worden in de volgorde van
het alphabetisch register afgeroepen, ten einde
zelf een nommer te trekken. Is de afgeroepen
ingeschrevene niet opgekomen of wel buiten staat
of onwillig zelf een nommer te trekken, dan
kan dit geschieden door zijn vader, moeder, voogd
of curator. Is ook deze niet opgekomen of wel
buiten staat of onwillig een nommer te trekken
dan geschiedt het trekken door den Burgemeester,
het lid van den Gemeenteraad of den ambtenaar
der Gemeente, bij de loting tegenwoordig. Het
lotingsbiljet wordt alsdan bewaard ter Secretarie
van de Gemeente, voor welke geloot werd. Aldaar
kan de loteling het biljet binnen drie maanden
na de trekking afhalen of doen afhalen.
Bezwaren tegen de loting.
Door belanghebbende lotelingen of door hun
vader, moeder, voogd of curator kunnen tegen de
wijze waarop de loting is geschied, bezwaren
worden ingebracht bij den Commissaris der Konin
gin. Het bezwaarschrift kan op ongezegeld papier
worden gesteld, doch moet, behoorlijk met redenen
omkleed en onderteekend, BINNEN TIEN DAGEN
te rekenen van den dag, waarop de loting is afge-
loopen, tegen bewijs van ontvangst, worden inge
leverd bij den Burgemeester. Van de uitspraak
van den Commissaris der Koningin geschiedt ten
Zwitserscbe vertelling van
ERNST ZAIIN.
spoedigste openbare kennisgeving en daarvan wordt
tevens bij persoonlijke kennisgeving mededeeling
gedaan aan hen, die de bezwaren inbrachten.
Bezwaren, die niet ingericht ol niet ingeleverd
op de hiervoren aangegeven wijze, kunnen geen
gevolg hebben.
Ter Neuzen, den 3 September 1913.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
4)
Niemand dacht er aan, hem te bedanken terwjjl
hij zjjn instrument weer in den groenen doek
wikkelde. De een na den ander krabbelde
op de beenen. „Ja ja, zeide deze of gene.
De een geeuwde, de tweede stiet een gillend
jodelen nit, en de vrouwen lieten meest bare
tongen des te jjveriger rammelen, hoe langer
zij stil hadden moeten zijn. Op den weg viel
het vreemde van de zaak, dat zij daar zoo
zwijgend gezeten hadden, geheel van hen af,
en zjj waren allen weer de gewone, alledaagsche
boeren. De Capncijner stapte met zijn brevier
voor zjjn huis heen en weer, de vrouwen
gingen aan hare huiselijke bezigheid, en de
mannen aan het melken. Ook Jakob verzorgde
zijne koe en zijne kalvers, liep met den melkem
mer uit den stal in het buis als ieder ander
kwam, met de hemdsmouwen tot de elleboogen
opgestroopt en blootsvoet, na eeDe poos weer
op de straat, zat daarna tot het vallen van
het donker met het anderen dorpsvolk al rookeod
en politiseerend opeen bankje of in de herberg,
Nu de heer Drost de laatste zitting van
den Gemeenteraad heeft medegemaakt, kunnen
we een woord van leedwezen niet weerhouden,
dat een der beste leden van onzen Raad zijn
mandaat niet zag hernieuwd.
De heer Drost heeft de groote belangen
van Ter Neuzen boven persoonlijke gevoelig
heden gesteld en tot het einde toe is hij op
zijn post gebleven. r'/
We vonden het goed van hem gezien, om
ook nadat hij gevallen was, de raadszittingen
bjj te wonen, zoolang zijn mandaat strekte.
Ook de heer Van den Hoek gat indertijd
een dergelijk voorbeeld.
Er werden toch in die laatste vergaderingen
zaken behandeld, waarin vooral de heer Drost
terdege thuis was.
Nu de heer Drost afscheid genomen heeft
van den Raad, kunne wij zeggen Gij hebt
uw plicht ten volle gedaan, gü gaat heen
met eere.
De heer Drost heeft zich een man getoond
van onafhankelijkheid en initiatief, van kennis
en bekwaamheid, iemand, die over kleine
persoonlijke kwestie's wist heen te stappen,
om de groote zaken te beter te overzien.
In samenwerking met zijne collega's heeft
hij zaken tot stand gebracht, waarvan de
goede gevolgen na verloop van tijd zullen
zichtbaar zijn.
Gelukkig kan hij in de Kamer van Koop
handel en in de Commissie van Toezicht op
het onderwijs nog veel nuttig werk verrichten.
Toch zal zijn heengaan in onzen Raad
maar al te zeer gevoeld worden. Wij zien
hem noode gaan en zeggen bij zijn vertrek
Jammer voor den Raad, jammer voor de groote
belangen onzer Gemeente.
Hij viel als gevolg van eenzijdigheid en
en was in doen en praten een boer als de
aDderen. Intasschen groeide zijn aanzien met
den dag. Zijn roem droDg in de naburige
dorpen door. Hij ontving uitnoodigingen om
zich er te doen hooren, en hij gaf daaraan
ook gevolg.
In dezen tijd was het, dat Katharina Lombar-
di zjjn levenspad kruiste.
Hij zat op een werkdagsavond in zijne
kamer bij bet openstaande, in de dorpsstaat
uitziende venster De aveklok bad juist
gezwegen, de laatste trillingen er van gingen
nog over de daken en verloren zich in de
lucht, Daar begon Troger's viool te zingeo.
In de dorpsstraat lag een rustig licht, dat
op de vervelooze bouten vensterkozijnen als
gouden schijnsel rustte en met matten glans
de brnine wanden aanstreek.
Troger scheen den weggetrilden klokketoon
te hebben opgevangen en hem op zijne viool
met gebrokene akkoorden te omspelen, eerst
fluisterend, dan gespierder. Iu de straat stonden
een paar dorpelingen stil, en gaandeweg, daar
de veldarbeid afgeloopen was groede het troepje
der luisteraars aan. Er kwamen er en er
gingen er dan een paar mannen, dan een
paar vrouweu, slenteren voor het avondmaal.
Toen Troger zich eveu naar het venster
wendde, lag juist Katharina met hare slanke
armen breed op het kozijn en keek naar binnen.
Hjj lachte haar toe, speelde zijne melodi
bekrompenheid, door persoonlijke tegenwer
king.
Wij brengen hem een woord van dank voor
het vele door hem in bet belang van Ter-
neuzen verricht.
Er gaan wel eens menschen uit onze plaats
zelfs weg, wier heengaan heelemaal niet ge
voeld wordt, die geene leegte achterlaten.
Bij den heer Drost wordt het heengaan ook
door tegenstanders gevoeld.
Dat zij eene eere voor hem en voor die
voor hem streden.
Zoo is deze inrichting, bron van langen,
onverkwikkelijken strijd thans zoo goed als
gereed om de leerlingen, die van haar gebruik
wenschen te maken, te ontvangen.
Ofschoon de officieele opening nog niet
heeft plaats gehad en we dus de volgende
week gelegenheid zullen hebben op die opening,
den in- en uitwendigen bouw enz. terug te
komen, is het ons thans reeds eene behoefte,
onze oprechte voldoening uit te spreken over
het groote aantal leerlingen, dat zich heeft
aangemeld.
Naar wij vernemen moet dit reeds ongeveer
70 bedragen.
Dat is voor een begin een getal, dat onze
stoutste verwachtingen overtreft.
Wjj hadden werkelijk een oogenblik gevreesd,
dat de langdurige strijd en de tegenwerking
van enkelen drukkend op het bezoek zou
werken.
Dat zoovelen zich hebben aangemeld is een
bewijs, dat er waardeering kan gewekt worden
voor de nieuwe stichting.
Wij hebben deze, als bekend, steeds voor
gestaan en verdedigd, omdat wij in de hoop
waren en daarin nu nog sterker staan, dat
de H. B. S. in onze plaats een invloed ten
goede zoo stoffelijk als geestelijk zal oefenen,
die niet licht te overschatten is.
We vertrouwen, dat menig oorspronkelijk
tegenstander ook zal leeren belangstellen in
deze inrichting en dat bijna alle ingezetenen
na verloop van enkele jaren met blijmoedig
oog het gebouw zullen aanzien, dat ze vroeger
twijfelachtig bekeken.
Eene algemeene samenwerking tot behoud
uit en schoof toen zijnen stoel nog dichter
bij het venster.
„Zoo ben je daar ook weer?" vroeg hij.
„Ja ja, vanmiddag ben ik teruggekomen,"
antwoordde zij.
De waardin uit de Gouden Ster, de moeders-
zuster van het meisje, stond in hare volle
breedte achter haar en mengde zich nu in het
gesprek.
„Nou, kan hij niet mooi spelen, Trini?"
zeide zij. Het meisje keek met hare groote,
donkere oogen Jakob Troger aan en zeide:
„ik heb er onderweg al van gehoord, hoe
mooi je spelen kant."
Hjj haalde de schouders op, lachte, en leunde
op zijnen stoel achterover. Zoo zat hjj genoege-
lijk in den zonneschijn van zijnen roem.
„'s Zondags speelt hij dikwijls voor het heele
dorp", verklaarde de praatgrage waardiD.
„Dan kom ik deu volgenden keer ook eens",
zeide Kathrine.
Nu wilde Jakob weten hoe het haar in den
vreemde, van waar zjj teruggekeerd was, wei
had bevallen, en zij kwamen over allerlei
dingen te praten. Andere dorpers sloten zich
er bij aan, en zoo ontstond er aan Troger's
venster een levendig gesprek. Daarbij was
de aantrekkingskracht minder in Jakob
gelegen, dan in Katharine, die in haar zestiende
jaar was weggegaan en nu eerst in haar twintig
ste Daar haar dorp terugkeerde. Er werden
begroetingen gewisseld tusschen het meisje
en verbetering van wat wij verkregen is,
meenen wij, in de toekomst niet uitgesloten.
Zij kan niet anders dan bevorderlijk wezen
aan den bloei dezer nuttige inrichting en
tegelijk aan den bloei en goeden naam van
onze plaats.
Twee maanden na de stembusuitspraak heeft
de ministerieele crisis haar oplossing gekregen.
Het kan geen kwaad in onzen tijd van snel-
leven nog even stil te staan bjj de verschillende
phases, die de crisis doorliep.
Nadat Hare Majesteit spoedig na de stem
busuitspraak de heeren Troelstra, DejMeester,
Tydemau, Bos en Nolens over den politieken
toestand had geraadpleegd, ontving dr. Bos
de opdracht een kabinet te formeeren uit de
geheele linkerzijde. De adviezen, die de
politieke adviseurs aan de Koningin gaven,
blijven geheim, doch waar de geheele concen
tratie zich eenstemmig uitsprak voor een
vrijzinnig-socialistisch kabinet, is het advies
der heeren De Meester en Tydeman zeer zeker
in denzelfden geest geweest, floe Mr. Troelstra
er over dacht, weet men.
Dr. Bos kon aan de koninklijke opdracht
niet voldoen, doordat de sociaal-democraten
den onhandigsten politieken zet deden, dien
zjj konden doen, door de aangeboden drie
ministerzetels en het program-Bos te weigeren.
Daarop volgde de vraag aan de concentratie,
of zij het bewind wilde aanvaarden.
Hoewel, zooals »De Nederlanderc mede
deelde, de overgroote meerderheid der concen
tratievergadering van oude en nieuwe Kamer
leden, voor de aanvaarding was, moest een
weigerend antwoord volgen, toen er geen
eenstemmigheid was.
Daarop volgde de opdracht aan Mr. Cort
van der Linden. Welke groote moeilijkheden
hij te overwinnen had op finantiëel gebied,
hebben wi) voor enkele dagen uiteengezet.
Dat hij geslaagd is, is een pak van het hart
laten we het maar ronduit erkennen
van de geheele linkerzijde. Zoowel van de
sociaal-democraten als van de concentratie
mannen. Was de heer Cort Van der Linden
niet geslaagd, dan zou een opdracht aan rechts
zijn gekomen en men stelle zich voor, welk
en verschillende personen die haar nog niet
gezien hadden, en tusschendoor praate zjj
met Jakob. De dorpelingen monsterden haar
met nieuwsgierige oogen, om te zien wat er
van het nichtje der waardin, dat een Italiaan
tot vader had gehad, wel gegroeid was. De
vrouwen meenden dat zjj nu toch wel iets
Italiaansch' over zich had, daar zjj slanker
was van figuur, maar in hare kleeding ook
opzichtiger dan de bewoners van het dorp.
De mannen daarentegen staken hunne oogen
niet in den zak en vonden dat Kathrine echt
eene mooie, knappe deern geworden was.
Zjj bleek spraakzaam en vrooljjk, en alles
behalve op haar mondje gevallen. Wanneer
zjj echter eens zwaeg en slechts luisterend
tegen den muur leunde, met eene zekere
luie gratie in hare bonding, dan kwam er
op hare fjjne blanke gezicht een eigenaardig
peinzend trekje iets verlangends, iets dat
om medelfjden scheen te vragen, zonder men
begreep wat daarvan eigenljjk de oorzaak kon
zjjn.
Het gesprek aan het venster duurde zoo
eene poos. Van lieverlede, als een ebbend
water verflauwde het toen de menschen dropen
een voor een afen toen de dikke herbergiers-
vrouw, die altijd een hoog woord placht te
voeren, mee naar haar aan den overkant gelegen
haardstede schommelde, zeiie ook Katharine
„Komaan, 't wordt mjjo tjjd. „Adjuus, Jakob!"
En Jacob knikte terug„Adjuus, Trini 1
TER NEll
