Vrijzinnig Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen,
VACCINATIE.
Burgewccstgr? benoemingen.
G ebrandmerkt.
Ooi; eene Verdediging
D« benoeming Van dr. Noordtzij.
No. 2278.
Zaterdag 22 Juni 1912.
23e jaargang
FEUILLETON.
Een nienw chr.-historisch dagblad?
BINNENLAND.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 76 cent voor binnen en buiten Ter Neuzen.
Voor België 96 cent bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
Telef. latere No 15.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 6 regels 50 oent; elke regel meer
10 cent. Bij abonnement aanmerkelyk ver
minderd tarief. Grootere letters naar plaatsruimte-
Redactie-adres: Noordstraat 10, Ter Neuzen,
Deze Courant verschijnt eiken Woensdag- en Zaterdagmorgen by den Uitgever M DE JONGE, te Ter Neuzen.
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN
maken bekend, dat gelegenheid tot gratis vaccinatie
en revaccinatie door den heer D. BU1JZE, gemeente
geneesheer aldaar, zal bestaan in de kom der ge
meente op Dinsdag 26 Juni 1912, in het zieken
huis (Smidswal) 's namiddags twee ure, en te Sluiskil
op Zaterdag 29 Juni 1912, in een der lokalen van
de openbare school, 's namiddags drie ure.
Oe zoogenaamde trouwboekjes moeten worden
medegebracht.
Ter Neuzen, 19 Juni 1912.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Secretaris.
De huidige regeering heeft ook Axel weer
een burgemeester geschonken. De beer Den
Hollander, secretaris van Westkappele is de
gelukkige. Van welke politieke kleur hij is
Natuurlijk anti-revolutionair. Wie zou het in
deze dagen ook anders verwachten
Hij wordt afgeschilderd als verdraagzaam.
Wij willen het hopen. Dan zal hij tenminste
andersdenkenden niet dwingen in een bepaald
gareel te loopen. Dan zal hij, zich vasthoudende
aan eigen beginsel, aan hen, die andere mee-
ningen koeateran, die eigen meening niet ontzeg
gen en als burgemeester voor allen, niemand
zijne persoonlijke vrijheid trachten te ontnemen.
Dan zal hij zeker niet den weg betreden, dien
Zaamslags burgervader meent te mogen be
wandelen.
In dat opzicht neme hij een voorbeeld
aan zijn voorganger, tevens partijgenoot.
Deze heeft getoond, dat, al durft hij voor
zijne partij uitkomen, hij niet voorbijziet, dat
er ook andere meeningen zijn, waarmede de
vertegenwoordiger der Koningin heeft rekening
te houden.
Een goed burgemeester zij toegankelijk
voor ieder, die op geoorloofde en gepaste
wijze weet op te treden. Het onderdrukken
van vrijheden, die niet in strijd zijn met
algemeen zedelijkheidsbegrippen, al wenscht
men zelf van die gepaste vrijheid geen
gebruik te maken, is in strijd met onzen
volksgeest en verdient uit het oogpunt van
verdraagzaamheid strenge afkeuring.
Of de regeering met den volksgeest in eene
38)
Roman van
Gr. BISS.
Voor het eerst ïd haar leven was haar
gemoed werkelijk verzacht geworden, was zij
begonnen te voelen wat liefde is, wat liefde
wezen kon jnist in de weinige ont
zettende oogenblikken, toen zij wist dat zij
alles ging verliezen. De plotselinge catastrophe
bad haar als verpletterd gelaten, met een
dof besef dat zjj nu alleen was, hoog en
droog gestrand op de kust van een nienw
leven. Lionel had haar verlaten, Lionel
kende haar en verafschuwde haar
Deze twee gedachten woelden door haar
brein en verjoegen al het andere.
Maar, teiwjjl de dagen voorbijgingen, begon,
hare verbijstering te wijken, en er trad eene
reactie in. Haar trots kwam tegen den staat
van zaken in opstand, haar instinct van zelf
behoud ontwaakte, en de oude Phyllis her
leefde weêr. Zachtjes aan keerde haar haat
tegen Lionel met verdubbelde heftigheid terng,
terwijl zij onlogisch de schuld van alles op
zijn rug begon te schuiven. Zij redeneerde
bij zichzelf, dat zjj een nieaw leven met hem
had willen beginnen, dat zij zijne slavin had
gemeente rekening houdt Stellig Diet.
Daar zullen in Axel zelf wel mannen geweest
zijn, die het eerste-burgerschap ambiëeren en
wier benoeming algemeene voldoening zou
gewekt hebben.
De benoemingen van de laatste jaren in
onze streek zijn louter partij benoemingen ge
weest.
Toch kan zoo'n benoeming wel eens mede-
vallen. Men denke aan den vorigen titularis
in Axel, nu te Ter Neuzen. Maar veel vaker
is het anders. Dat leert ons Zaamslag, dat
leeren ons tal van andere gemeenten in ons
vaderland.
Hopen wij voor Axel, waar we liever eene
andere keuze hadden gezien, dat ook hier de
benoeming medevalt.
In het belang van gemeente en ingezetenen
is dat te wensehen, want, als gezegdvoor
de huidige regeering is de vraag alleen Is
de man anti-revolutionair De rest is bijzaak.
Voor ons evenwel bestaat er ook nog zoo iets
als gemeentebelang.
De Standaard spreekt ook over de gebeurtenis
met de amendementen, geesteskinderen van
den heer Lohman, later geadopteerd door den
heer Roodhuijzen.
De Standaard herinnert aan het bekende
spreekwoord »Als twee hetzelfde doen, dan
is het daarom nog niet hetzelfde*, en betoogt,
dat de heer Lohman met zijne amendementen
bedoelde Regeering en rechterzijde tot een goed
accoord te brengen, hoewel op »zeer onhandige
wijze*, maar de heer Roodhuizen wilde ze
gebruiken als stormram om regeering en meer
derheid in de knel te helpen.
En de Standaard neemt dat den heer
Roodhuyzen en de linkerzijde niets kwalijk.
Het blad schijnt dergelijke handelwijze, als
het veronderstelt, zoo natuurlijk mogelijk te
vinden.
Ons dunkt, de Standaard ware beter met
hare verdediging achterwege gebleven.
Eerstens kïijgt de heer Lohman nog een duw,
zooals hij er van dr. Nolens reeds een in
de Kamer zelf kreeg, maar bovendien ver
dedigt het blad hier tamelijk onomwonden
de meening, dat bjj beoordeeling van zaken
politieke overwegingen het zwaarst moeten
willen zijn. indien bg het gewild had, om het
verledene uit te wisschen. Maar hij bad baar
teruggestooten, haar gesmaad, haar wegge
worpen als een oude schoenDeze gedachte
verbitterde haar zóózeer, dat zij nn weer
spijt voelde, haar oorspronkelijke plan niet
te hebben uitgevoerd. Na beschouwde zij hare
korte opwelling van liefde en berouw als
eene nietswaardige zwakheid, waarover zjj
zich schamen moest. En zoo spitste zich al
haar denken op bet middel om voor haarzelf
zoo goed en voordeelig mogelijk van den loop
der gebeurtenissen partij t0 trekken. Dos
besloot zij te beginnen met naar Londen te
gaan.
Binnen acht dagen was zij dan ook geheel
zichzelf weer en droeg geen sporen meer,
althans uiterlijk, van de crisis die zjj had
doorstaan. Zjj had van Lionel's zaakgelastigde
de schriftelijks mededeeling ontvangen, dat
haar elk kwartaal een bedrag van vijfhonderd
pond zou worden uitbetaald door eene bank;
dat het dienstpersoneel op Ëawndon Hall zou
verminderd worden, maar dat bet landgoed
zelf ter bewoniDg tot hare beschikking bleef,
onder voorwaarde evenwel dat zjj er geen
gasten ontvangen en alle loopende huisschulden
zelf vereffenen zon. Mocht Sir Lionel vóór
het begin van den herfst nog niet terug
gekeerd zyn, dan zou de jacht op zjjne goederen
verhuurd worden. Zóó luidden de instructies.
Phyllis krulde hare lip bjj het lezen van
gelden. Op zoo'n manier snijdt het mes van
twee kanten. Men is zoetsappig tegenover
de tegenpartij, en tracht tegelijkertijd zijn
eigen paadje schoon te vegen.
Ziedaar nu die hoogstaande Christelijke
politiek.
Men meldt aan de »Nieuwe Ct.« uit Am
sterdam, dat aldaar Woensdag een besloten
bijeenkomst gehouden is van eenige heeren,
ter bespreking van het oprichten van een
nieuw christelijk-historisch dagblad.
Men achtte in die bijeenkomst daartoe den
tjjd gunstig, wegens de groote ontstemming
over de benoeming van dr. Noordtzij tot
hoogleeraar te Utrecht.
Een der aanwezigen maakte de opmerking,
dat vele Ned. Herv. predikanten, die niet
coalitiegezind zijn toch De Nederlander lezen,
van welk orgaan men meende te weten dat
de geheele redactie behoort tot de gerefor
meerde kerk.
Een tweede bijeenkomst,«uitgebreider dan
deze eerste, zou dezer dagen gehouden worden
daarin zouden difinitieve voorstellen ter tafel
worden gebracht.
Ds. Joh. W. Groot Enzerink, Ned. Herv.
predikant te Leeuwarden, schrgft in de
Nederlander
Tegen die benoeming »dient geprotesteerd
en niet alleen geprotesteerd, maar ook hande
lend opgetreden.
Men wil bij de gescheiden broeders zoo
gaarne daden van ons zien. Welnu, daartoe
wil ik door dezen opwekken.
»Er zal een protest uitgaan van de classicale
vergaderingen. Bestmaar dat zal niets
uitwerken.
>lk zou willen voorstellen, dat men op alle
classicale vergaderingen de Synode verzocht,
om aan de Regeering te vragen intrekking
van deze benoeming. Wordt daaraan geen
gevolg gegeven, dan besluite onze Synode
dezen zomer nog, om da Kerkelijke hoogleerarea
uit Utrecht weg te nemen. Zoo dreigde
coll. Van Gheel Gildemeester.
Welnu laten alle classicale vergaderingen
dit epistel. Dat was weer juist iets voor
Lionel, dacht zjjen zjj lachte schamper bjj
de gedachte, dat zy van tweeduizend pond
's jaars zon moeten leven. Zy zoa hem wel
naar een ander deuntje laten dansen Wat
echter Bawndon betrof, daarvoor draaide zij
hare band niet om, en zjj was bljj dat zy
het stof van die plaats kon afschudden van
hare voeten. Zjj wist wel dat zjj in Londen
aan heel wat onaangenaamheden het hoofd
zou moeten bieden. Maar dit zou ook overal
elders het geval wezenen te Londen althans
kon men zich het best nog amuseeren. Dus
beantwoordde zjj kort, met aanwjjzing van
baren bankier, het schrjjven van den zaak
gelastigde, zonder zich verder over hare
eigene plannen uit te laten. En toen, met
al hare roerende have, verliet zjj Bawndon
Hall, enkel vergezeld door bare kamenier.
Haar eerste stap te Londen was bet boren
vaö eene elegante gemeubileerde verdieping
in het hartje van Mayfair, voor zes maanden.
En zoodra zjj zich daar gevestigd had schreef
zij een briefje aan Lord Shelford, waarin zjj
hem haar adres meêdeelde en tevens terloops
kennis gaf van Lionel's afwezigheid.
De markies had het raadzaam geoordeeld,
na het publiek worden van Phyllis' waren
naam, zich voorloopig terug te trekken.
Maar déze gelegenheid leek hem nu toch te
Bchoon om er niet van te profiteeren. Dus,
keurig gekleed als altjjd, met zjjne zwarte
dit verzoek in bovenstaanden zin aan de
Synode overbrengen.
»Ik besluit met mijn Haagsche collega
»Dat men onze Kerk frappen kan is gebleken.
Maar men durft dat en kan dat alleen zoolang
de Kerk dat zelve wil.»
In een volgend nummer van de Nederlander
schrijft dr. Van Gheel Gildemeester:
Twee uwer lezers komen in vriendelijke en
sympathieke termen op tegen eene bewering,
die ik meen te moeten staande houden, n.l.
dat de Gereformeerde Kerken als' zoodanig
vijandig jegens onze Ned. Herv. Kerk zgn
gezind. Zeker daar zgn er velen die persoon
lijk vriendelyke menschen zijn ik ken er die
mij zeer lief zijn mild, ijverig, vriendelijk,
een voorbeeld in menig opzicht. Maar dit
neemt toch niets weg van het feit dat men
van onze Nederl. Herv. Kerk heeft verzekerd
dat zjj »driewerf en nog eens driewerf van
den Heere der heirscharen is vervloekt
Dat is gezegd van onze Kerk.
Gezegd, niet door »den eerste, den beste*,
maar door dr. A. Kuyper.
En niet in het vuur der improvisatie hejn
ontvallenmaar door hem neergeschreven
en gedrukt in de Heraut, dat machtige orgaan
der Gereformeerde Kerken.
Het is taal die onder de strafwet kon
vallen.
Maar heeft nu de Gereformeerde Kerk
dr. A. Kuyper om deze woorden onder censuur
gesteld Heeft men den schrijver eenige be
risping toegediend, en gemaand die woorden
terug te nemen
Niets van dit alles hebben de Gereformeerde
Kerken gedaan.
Is het dan onbillijk, te zeggen dat die
Kerken onzer Ned. Herv. Kerk »geen goed
hart toedragen
Mg dunkt, het is nog heel zacht gezegd
TWEEDE KAMER.
Zitting van 19 Juni.
Den ganschen dag heeft de Kamer zich
bezig gehouden met de vraag wat, in de
Radenwet, verstaan moet worden ohder het
begrip »arbeider«. Het ontwerp is nameljjk
beperkt tot die arbeiders die >in dienst vam
snor zorgvuldig in de was gezet, verscheen
hjj volgenden namiddag reeds eu begroette
Phyllis met een groot vertoon van belangstelling
hare band veel langer dan noodig was in de
zjjne houdend.
„Wel, lieve mevrouw, wat hoor ik? Wat
beteekent dat?" vroeg hjj, terwjjl hjj naast
haar plaats nam op de sofa.
„Enkel dat ik nu een onbestorven wedewe
ben," antwoordde Phyllis, hare schouders
ophalend. „Mjjn man is naar Centraal-Afrika
vertrokken, om olifanten en njjlpaarden te
schieten."
„En heeft n hier alléén gelaten vroeg
de markies luchtig. Dat geeft geen boog
denkbeeld van zgn smaak."
„Neen", lachte Phyllis. „Maar ik tracht
mjj zoo goed mogeljjk er in te schikken.
Laf, zooals de meeste mannen, dnrft hjj
tegenover de wereld het ongelukkige accident
van mjjne geboorte niet trotseeren, maar gaat
op den loop en laat mjj aan mjjn lot over.
Er is tnsschen ons geen openljjke breuk, na
tuurlijk, want hjj wist alles vóór wij trouwden,
en destjjds, in het eerst, zon hjj voor mjj
ook door elk vuur geloopen zjjn. Maar wjj
weten hoe de heeren der schepping zijn en
wat wij van hunne beloften en eeden te gelooven
hebben
Zjj had deze tirade tevoren klaargemaakt,
om zich zelve in het geljjk te stellen en al de
schnld op Lionel te schuiven.
TER inn VOLKSBLAD.
