Vrijzinnig Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Uit Jtettzeu's frad.
£«s, hoor Verneem.
Bekendmaking.
Kit JUeTsJaad.
ZfladagswetgeViag
Caroline's Kerstmis
No. 2232.
Zaterdag 6 Januari 1912.
23e jaargang
FE ILLETON.
BINNENLAND.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 cent voor binnen en buiteD Ter Neuzen.
Voor België 95 cent bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen b\j alle
Boekbandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
Telef. Interc, No 15,
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 5 regels 50 oent; elke regel meer
10 cent. B\j abonnement aanmerkelijk ver
minderd tarief. Grootere letters naar plaatsi uimte-
Redactie-adres: Noordstraat 10, Ter Neuzen,
Deze Courant verschijnt eiken W ea 8 dag- en Z aur (I a ülrrt c n bjj den Uitgerer M DE .TONOS, te T e r N e a s e n.
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN
brengen ter kennis van belanghebbenden dat de
levering der geneesmiddelen enzten behoeve der
armen, gedurende het eerste halfjaar 1912 is op
gedragen aan den apotheker A. J. KLAASSEN
alhier.
Ter Neuzen, 2 Januari 1912.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. A. P. GEILL, Burgemeester.
L. WABEKE, Secretaris
Het voornaamste, dat de laatste raads
zitting in het oude jaar bracht, was de aan
neming van het voorstel tot het bouwen eener
gemeentelijke H. B. S. Het was een moeilijk
punt, overtuigd als we waren, dat meer
subsidie noodig is, dan de minister in uit
zicht stelde.
Maar vaster nog was onze overtuiging,
dat het uitblijven van eene kloeke daad deze
wenschelijke inrichting zou doen uitblijven,
wie weet hoe lang nog.
Nu een besluit genomen is, om in de
naaste toekomst eene H. B. S. te doen
verrijzen, zal de minister ook wel te vinden
zijn, om roijaler voor den dag te komen.
Ook zal het niet moeilijk vallen Z. E. te
wijzen op het weinig waarschijnlijke van de
oprichting eener bijzondere H. B. S. We
zijn vol goeden moed, dat «alles zal reg kom*
Kon de heer Dees thans zijne stem niet
geven, voor dat de finantiëele kwestie vol
komen was opgelost, zijne sympathie voor
het kordate besluit deed hij niettemin blijken,
en treffend was zijne philippica tegen het
onrecht, jaren lang deze streek aangedaan.
Toen hij over de achteruitstelling dezer
streek sprak tegenover andere deelen van
Zeeland en van ons overig land, werd hij
werkelijk warm.
Me dunkt, had de minister den heer Dees
kunnen hooren, hij zou niet langer aarzelen
en onmiddellijk vanwege het Rijk krachtige
hulp bieden.
Wij meenen, dat door eene commissie
uit den Raad en desnoods ook uit de burgerij
veel, zeer veel bij Z. E. gedaan kan worden.
Hoopvol gaan we na het gevallen besluit
de toekomst tegen. We hebben recht op steun
4)
STEPHEN LEACOCK.
Vader en zoon keken elkaar aan.
„Ik begryp watje voor hebt," zeide Enderby
streng.
„We zullen hem zjjn pijpje dichtknijpen,"
zei Henry.
„Of hem de hersens inslaan," zei de vader,
en dan de hypotheek aflossen."
Anna keek nu den een, daarna den ander
aan. Blijdschap en hoop streden met de
zorg op haar gelaat. „Henry, mijn Henry,"
zeide zij trotsch, „ik wist dat hij een uitweg
zou vinden."
„Kom aan," zei Henry, „neem jij de lamp,
moeder, en jij den knuppel, vaderEn
opgewekt, maar met gedempte stemmen, sloop
het drietal de trap op.
De vreemdeling lag in slaap verzonken.
Zijn achterhoofd was naar de binnenkomenden
gekeerd.
„Nou, moeder," zei de boer met vaste stem,
„licht wat bij. Ik geloof, dat het 't beste
is achter h6t oor, Henry."
en we vertrouwen, dat deze er ook
werkelijk zal komen.
Merkwaardig was ook de laatste raads
zitting in Axel. Daar kwam eene principiëele
kwestie aan de orde.
Door een viertal leden werd voorgesteld
de zittingen voortaan met gebed te openen.
Ieders overtuiging en ieders godsdienstige
meening ten volle eerbiedigende, doet het ons
toch genoegen, dat het voorstel gevallen is.
De heer Dekker heeft het o.i. treffend be
streden. Op waardige wijze zette hij uiteen,
waarom hij er tegen was. Hij, zelf gods
dienstig zijnde, hield er niet van dit luide uit
te bazuinen, van de hoeken der straten te
verkondigen, hij was bang voor een immer
veroordeeld Farizeïsme. Bovendien was de
verdediging door de voorstellers weinig
geestdriftig.
Wij voor ons hebben niet begrepen, hoe
thans bij de tegenwoordige samenstelling van
den Raad met dit voorstel werd voor den dag
gekomen.
Wij zagen reeds zoo vaak, hoe in sommige
gemeenten adressen inkwamen tot afschaffing
der kermis, als de raad niet anti-kermisgezind
was.
Wij hebben het gezien, hoe aan liberale
ministerie's adressen gingen tot afschaffing
der verplichte vaccinatie, terwijl men zweeg,
als eene coalitie-ministerie aan het roer zat.
W ij dachten altijd hierbij aan een onver
dedigbare manier van propaganda.
Wij hopen, dat bij de voorstellers van dit
voorstel heilige ernst vooropzat.
De gedachte aan verkeerde propaganda
konden wij nochtans niet geheel van ons zetten.
De Regeering heeft aan de Tweede Kamer
medegedeeld, dat zij niet verzuimd heeft, de
Zondagswetgeving andermaal in onderzoek te
nemen zij kan echter nog geen toezegging
doen dat een wetsontwerp spoedig zal worden
ingediend.
«Dat verstaan we«, zegt de «Zutphensche
Couranti
De Regeering is blijkbaar huiverig dezen
knuppel in het hoenderhok te werpen. Want
zoo zij de vrijheid, om op Zondag feest te
„Nee," zei Henry, zjjn mouw opstroopecde,
en in zijn stem lag iets bevelends, dat hem
eigen was, „over zfjn kaken, vader, dat gaat
gauwer."
„Goed, goed," zei de boer, fier glimlachende,
»ga JÜ je gang, mfjn jongen, jjj weet het 't
best."
Henry hief den knuppel op.
Maar terwyl hjj dat deed wat was dat
Heel uit de verte kwam het zware gelui van
de dorpskerkklok, die middernacht begon te
slaan. Een, twee, drie, de tonen kwamen
helder door de ijle lucht. Bijna op hetzelfde
oogenblik begon de klok beneden in de kamer
met diepe stem bet middernachtelijk uur aan
te geven; in het kippehok op bet erf kraaide
een haan twaalf maal, de koeien loeiden luid
en de varkens knorden zacht
De knuppel viel Henry uit de hand en met
een harden slag op den grond.
De slaper werd wakker en kwam overeind.
„Vader! Moeder!" riep hjj.
„Mjjn zoon! Mijn zoon!" snikte de vader.
„W(j dachten wel, dat j(j het was. Wij
kwamen je wekken."
„Ja, ik ben het," zei William, terwjjl hjj
zjjn ouders glimlachende aanzag „en ik heb
de millioen dollar meegebracht. Hier zijn ze,"
en h(j legde een millioen dollar op tafel.
„Den hemel zfj dank riep Anna„onze
vieren, aan banden ging leggen, zou er uit
het Zuiden van ons land een geweldige storm
ontsteken. En dan kon de heele coalitie wel
eens uit elkaar geblazen worden.
On R.-K. medeburgers zijn op een Engel-
schen Zondag volstrekt niet'gesteld. Dat weten
de anti-revolutionnairen wonderwel.
Zij durven het daarom niet aan, hun wil op
dit punt door te zetten.
Dat kon hun te staan komen op verlies van
de hun zoo dierbare macht. En dien prijs achten
zij zelfs de meest voortreffelijke Zondagswet
blijkbaar niet waard.
Dat neemt niet weg, dat er wel eens een
ontwerp komen zal. Daar twijfelen we niet aan.
De anti-revol. kiezers wil men gaarne in 't gevlei
komen. In het voorjaar van 1912, als toch
alle kans op afhandeling uitgesloten is, zal
er wel een nieuw Zondagswetje worden inge
diend, waaruit dan blijken moet de wil der
Regeering om de beginselen »levende ter rech
terzijde* in onze wetgeving op te nemen.
Hees, hoor, verneem, wat hier en daar en
ginds wordt afgespeeld.
Lees het «Getrouw verhaal* van Ds. De
Groot te Voorst, waar de zoogenaamde chris
telijke school door Ds. Lingbeek tegen den
zin van zoovele gemeentenaren gesticht en
als erfdeel aan Ds. De Groot nagelaten, weer
het middelpunt is, waarom zich alle kerke
lijke strijd in die gemeente beweegt. Ds. De
Groot weigerde mee rond te gaan in de ge
meente om giften en gaven voor de bijzondere
school in te zamelen.
»Ik heb* schrijft deze predikant in zijn
«Getrouw verhaal* «onmiddellijk weerstaan
«zonder eenige de minste aarzeling. Ik achtte,
«wetende met welke middelen menigmaal
«christelijke scholen er bovenop geholpen
«worden, dit een ongeoorloofde drukoefening.
ln dit laatste zit een wereld van ongerech
tigheid aangegeven, voor ons ontsloten door
wie het weten kan. 0 ja, wij weten het ook
welhonderden en duizenden malen ervaren
wij het, hoe onze school-voor-de-kinderen-
zonder-onderscheid, onze openbare school, met
allerlei middelen «er onder geholpen* wordt,
maar deze stem heeft voor wie zich blind
staren op kerkelijke strevingen, allicht meer
beteekenis.
Mochte dat «Getrouw verhaal* meer ge
lezen worden
zorgen zijn voorbjj. Met dit geld zullen wij
de hypotheek kuunen afdoen en de hebzucht
van Parsuit Co. kau ons niet meer deren."
„Was de hoeve verhypothekeerd riep
William stom verbaasd uit.
„Ja", zei de boer. „verhypothekeerd aau
menseben zonder geweten, mensehen wier be-
geerige hand ons bijna in het graf bad gestooten.
Kijk, hoe je moeder vergrijsd is, mijn jongen
Eu hij wees naar Anna.
„Vader," zei William on verslagen toon.
„Ik ben Persuit Co. De Hemel vergeve het
mijIk kom nu tot inkeer. Ik besef nu,
ten koste van hoeveel lijden ik fortuin heb
gemaakt. Ik zul het kwaad, dat ik heb be
dreven, goedmaken. Heel dat millioen dollar
zal ik teruggeven aau de menscheu, die ik uitge
perst heb."
„Neen," zei de moeder zacht. „Je hebt be
rouw, mijn zoon, met waar Caristelijk berouw.
Dat is voldoende. Het geld mag je boudoD.
Wij zullen het beschouwen als eeu schat ons
toevertrouwd, ea telkens als wjj er een dollar
van teu ouze bate zullea wij dien beschouwea
als een gave ons toevertrouwd,"
„Ja," zei de boer geroerd, „je moeder heeft
gelijk. Het geld is ons toevertrouwd. Wij
zullen er vee voor koopen en het land vao
Jones bij ons land trekken en de heele zaak
beschouwen als ons toevertrouwd."
«Ik acht het verkeerd* zoo gaat Ds. De
Croot verder «als b.v. de diakenen de
«ouders bedeelen alleen van kinderen, die ter
«christelijke schole gaan. Of dat de opzichter
«over een bosch verbiedt hout te sprokkelen
«aan menschen, wier kinderen alsnog de
openbare school bezoeken.*
En eindelijk lezen we nog van Ds De Groot
«Ik heb bedankt als lid der christelijke school
«te Voorst. Hopende, dat zij inzie, op ver-
«keerde wegen te zijn geraakt, en niet te
«werken tot heil der gemeente, die mjj zeer
«lief is.«
En waarom heeft Ds. De Groot dit alles
zoo uitvoerig verteld? Hij zegt het: «opdat
«mijn ambtgenooten (hoort bedienaren van
«Gods woord voorzichtig zijn met het stichten
«\an zulke scholen, die niet uit den boezem
«der gemeente voortkomen. Zulke van hooger-
«hand opgelegde dingen, in 't Jeven geroepen
«met overwegingen van politieken aard doen
«niet veel goed.*
Juist, zoo is het. De kerkelijke politiek
sticht die scholen en zegt, dat zij in het
belang der kinderen dit moet doen.
Wie, die kinderen kent en inderdaad hun
ontwikkeling bedoelt, zou dit werkelijk in het
belang dier kinderen èn van ons land en
volk, zeggen wij er bij - künnen achten?
Het Hofbal.
In het Paleis aan het Noordeinde te 's Graven-
hage is Maandagavond het galabal, ter ge
legenheid van het Nieuwjaar, gegeven.
Daartoe waren uitgeuoodigdde vreemde
gezanten en verdere leden van het corps
diplomatique; de ministers, hoofden der
departementen van algemeen bestuur, de minis
ter van Staat, de Raad van State, de Reken
kamer, de buitengewone Staatsraden, de leden
van de Staten-Generaal, verblijf hebbende te
's-Gravenhage, de Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland met den commissaris der Koningin
in die provincie, de burgemeester met den
gemeenteraad der residentie, de leden van de
rechterlijke colleges en de rechterlijke amb
tenaren daarbij werkzaam, hoofd- en andere
ambtenaren bij de departementen en de
Rekenkamer, de inspecteurs en andere hoofd
ambtenaren van den rijks waterstaat, die te
's-Gravenhage standplaats hebben, de vlag-,
opper-, hoofd- en verdere officieren van de
Koninkl. marine en net Indische leger met
verlof of actief werkzaam en van de verschil
lende garnizoenscorpsen der residentie. Met
Op dit oogenblik ging de deur van de
kamer open. Een vrouwegedaante verscheen.
Het was Caroline, gekleed in een van Anna's
directoire-uachtjaponneD.
„Ik hoorde uw stemmen," zei zij. Toen.
Henry ziende, slaakte z(j een luiden kreet.
„Mjjn man
„Mjjn vrouwzei Henry en prangde
haar aan zjjn hart.
„Ben je uit Siog Sing weg vroeg Caroline
opgetogen.
„Ja, Caroliue," zei Henry. „Ik keer er
nooit naar terug."
Vroolyk ging de familie de trap af. Anna
droeg de lamp, Henry droeg den knuppel
William droeg da millioen dollar.
Weer loeide het lorkevuur i*d den haard.
De karnemelk ging van hand tot hand.
William en Henry vertelden telkens weer
het verhaal vao hun avonturen. De eerste
straal van den Kerstmisochtend viel door
de ramen.
„Mjjn zonen," zei John Enderby, „laten
wij voortaan ons op het smalle pad honden
Zegt niet het Boek; „De rechte l(jn is de
kortste weg tusschen twee punten"
EINDE.
TINtt
i Ém
DOOR
