ALGEMEEN NIEUWS- EN AOVERTENTIEBLAB VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
i
Hitler spreekt in den Duitschen Rijksdag.
Arbeiders en fcantoorbedienden,
schenkt bier aandachl aan!
No. 10.362 WOENSDAG 29 APRIL 1942 82« Jaargang
f
0s Filhrer geeft versiag van gebeurtenissen der afgeloopen maanden
V
t
•I-
t
t
T
f
V
f
V
Nederlander^ Zorg voor vrouw en
kind is voor den Nederiandschen
man iets vanzeljfsprekends. Voor
je gezin kan je het best zorgen,
als je werkt. In Duitschland kan
je te alien tijde door te werken
goed verdienen en daardoor in het
onderhoud van je gezin voorzien,
Je kunt je aanmelden bij alie
arbeidsbureaux.
VERSCHIJNT EEREREN MA AND AG-, WOENSDAG- EN VKIJDAGAVOND.
Prysverhooging advertentien toegestaan door het Departement van Handel, Nijverheid en
Scheepvaart onder No. 16236 N.P. d.d. 24 Maart 1942.
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Terneuzen 1,42 per 3 maanden; buiten Terneuzen /1.73
per 3 maanden. Be vooruitbetaling /6,60 per jaar.
TJitgeefster: N.V. Firma P. J. VAN DE SANDE Telefoon 2073 Giro 38150
Directeur: I. van de Sande.
ADVERTENTIENPer mm 10 cent, minimum per advertentie 1,50. Rubriek Kleine
advertentien: 15 regels 60 cent; iedere regel meer 12 cent; max. 8 regels. Dienstaanbie-
dingen en dienstaanvragen 15 regels 52 cent, iedere regel meer 10 cent. Met ver
m-elding Brieven of Adres Bureau van dit blad 10 cent meer. -HandeLsadvertentien bij
regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanyraag verkrijgbaar is. Xn-
zending van advertentien uiterlijk 10 uur v.m. op den dag van verschijning.
HoofdredacteurN. J.- Harte, Terneuzen.
Amerika, heeft dit continent gelbracht tot een
econcmische en politieke beteekenis, die En-
geland zelf nooit meer zal vermogen onge-
daan te maken. Toen Engeland ging deel-
nemen aan den wereldoorlog, streed het voor
zijn twee-mogendhedenstandaard ter zee en
was het niet bereid het Duitsche Rijk een
sterkte van tvijf, laat statin zes tegen tien
toe te staan. Toen Engeland den oorlog, naar
het meende, zegevierend had beeindigd, was
Japan in de plaats van Duitschland gekomen
en Amerika in de plaats van Engeland zelf.
Het Britsche wereldrijk nu, begon door
dezen strijd in zijn voegen te kraken en als
men in dien tijd van de zwaarste militaire
crisis faulp vroeg met beloften, die men van
meet af niet voornemens was naderhand in
te lossen, dan was het duidelijk, dat daardoor
wissels waren getrokken, die vroeg of laat
zouden moeten worden voldaan.
Noch de Voor-Indische noch de Arabische
wereld zal de toezeggingen vergeten, waar-
I door men haar eens tot offervaardigheid voor
de insfandhouding van het Britsctie wereld
rijk heeft verleid.
Dat Engeland daarbij zelf economised ten
zeerste geschokt, financieel belast en wat zijn
volkskracht betjieft, uitgeput uit den oorlog
te voorschijn kwam, kan als nieuw beiwijs
dienen, dat reeds de eerste wereldoorlog een
Pyrrhus-overwinning was, een succes dus, dat
elechts de vader van latere nederlagen kon
zijn. Nog een dergelijke oorlog tot hand-
having van het Europeesche evemwicht en
Engeland moest onontkoombaar binnen het
wereldrrjk zijn noodzakelyke eigengewicht
verliezen, met andere woorden, de kracht,
verspild aan de verdediging van een onmoge-
lijke Europeesche orde, goat verloren voor de
pogingen het eigen imiperium toijeen te houden
en te verdedigen.
Derhalve kan en zal de nieuwe oorlog
slechts eindigen met een ramp voor het Brit-
sdhe wereldrijk. Met iwien Engeland zich
ook verbindt, aan het eind van dezen oorlog
zal het zijn bondgenoot sterker zien dan het
zelf is en kan zijn.
Zijn* aartska/pitalisten mogen nu de bols-
jewistische staatslieden met nog zoo groote
huichelachtige vriendschap begroeten, zijn
aartslbisschoppen mogerf de bloedige beesten
van het bolsjewistisdfe atheisme nog zoo in-
nig cmarmen: hoe meer leugens, huichelarlj
en bedrog moeten worden toegepast om
tegennatuurlijke coalities van dit rijk moreel
te dekken tegenover het eigen volk of de
overige menschheid, des te minder zuilen zij
in staat zijn de„ ziende volken werkelijk te
misleiden en den natuurlyken weg van een
onontkoombare historische ontwikkeling te
beletten.
Er is een wijs spreekwoord van de antie-
ken, dat zegt, dat de Goden wien zij willen
verdenven met blindiheid slaan. Ik weet niet,
of alle Engelschen het nog heden ten dage
als een wijize daad zuilen beschouwen, dat zij
de talrijke compromissen, die ik sedert 1933
■heb voorgesteld, afgewezen hebben. Even-
min of zij alien ook thans nog zoo vast over-
tui*gd zijn, dat het zoo verstandig is geweest
mijn aanbiedingen tot het sluiten van een
bondgenootschaip, die ik nog 1 September
1939 had vernieuwd, van de hand te Wijzen
en mjn vredesvoorstellen na den Poolschen
en na den Fransdhen veldtocht te weigeren.
Ik ken thans evenwel nog een ander ge-
bod. Dit behelst, dat de mensch datgene,
wat de goden ten ondergang hebben gedoemd,
zelf nog moet aanpakken. Zoo zal dus ge-
schiedeji, wat gesfhieden moet.
De. britsche jood Disraeli heeft eens gezegd,
dat het rassenvraagstuk de sleutel tot de
\yereklgeschiedenis is. Wij, nationaal-soeia-
listen, zijn door dit inziclht groot geworden.
De verlborgen krachten, die Engeland reeds
in 1914 in den eersten wereldoorlog hebben
gedreven, zijn joden geweest.
De kracht, die ons zelf destijds verlamde en
ten siotte onder het motto, dat Duitschland
zrjn vaandels niet meer zegevierend naar huis
mooht brengen, tot de overgave dwong, was
joodsch. De joden nu hebben sedert 1939 ook
het Bribscfhe wereldrijk naar zijn gevaarlijkste
crisis geloodst.
Joden waren de dragers van de bolsjewis
tische infectie, die eenmaal Europe dreigde
te vernietigen. Zij waren echter ook tegelij-
kertjd de oorlogscphitsersn ina-tJe* getederen
der plutocratieCn.
Door den invloed van de joden werden de
Vereenigde Staten weer,. evenals in 1917,
voetje voor voetje door den joodsoh-besmet-
ten- president en zrjn* volkoauen joodsche om-
geving zonder eenige reden en zonder eenlgen
zin, in een oorlog gedreven tegen volken, die
Amerika mummer iets hadden rmisdaan, tegen
naties, waarvan Amerika nooit iets te winnen
heeft.
Zln van het conflict.
Wlant waarin ligt de zin van een oorlog,
dien een staat voert, welke een land zonder
volk is, tegen volkeren zonder land? In dezen
oorlog gaat het daarom, politick bescihouwd,
in het geheel niet meer om de belangen van
afzonderlijke volken, smaar het gaat om een
conflict tusschen naties, die het leven op deze
wereld voor de hunnen willen waahborgen en
volkeren, die geworden zjn tot de willooze
werktuigen van een intemationalen wereld-
parasiet.
Het werkelijk optreden van deze joodsch-
mtemationale oorlogsophitsing hebben de
Duitsche en verbonden soidaten het beste lee-
ren kenmen in het land waar het jodendom
ui'tisluitend zijn dictatmur oefent en als het
staatkundige wereldideaal van een komende
menschheid laat prediken.
Op dit oogenfblik heft dit schijnbaar ver-
ouderde Europa iweer, als steeds in de geschie-
denis, de fakkel van zijn inizicht omhoog en
zijn mannen treklken op, thans als de ver-
tegenwoordigers van een nieuwe, betere orde.
als de ware jeugd der soqiale en nationale
yrijheid van de wereld.
Ails ik vandaag naamens deze ware jeugd
van Europa en daarmee van een jongere we
reld tot u spreelc, dan doe ik dat met het ge-
voel van een man, die den zwaarsten strijd van
De Duitsche F.jksdag Zondagmiddag in
de KrolJ Opera bijeengeroepen om een verkla-
ring van de Rgksregeering aan te hooren
heeft op veriamgen van den Fiihrer een door
/•ijStsmaarschaik Gbi'ing opgestelde motie
aangenomen, waarin de Rijfksdag Adolf Hitler
het recht toekent alles te doen, wat dient of
b^draagt tot het behalen van de overwinning.
De Rjksdag gaf den Fiihrer de uitdrukkelij-
ike bevestiging, het wettige recht te bezitten,
e*ken Duitscher met alle middelen, die hem
gepast voorkam-en, tot de vervu'lling van zijn
plichten te nopen en hen, die bun plicht ver-
waarloozen, uit hun functies te verwijdeien of
host een gepaste straf op te leggen.
In zijn groote rede zeide Hitler, zulks wel
jotet daarom te wenschen, oondat het onder
miBioenen slechts om emkelen gaat.
^tttler legde voor den Rijksdag rekenschap
af van de oorlogvoering in de afgeloopen win-
terunaanden, waartoj laaj* gewaagde van de
bovenmenschelijke verrichtingen van z jn
weerinacht en in het bijzonder was het
weer de infant'erie, welke hy huldigde -en
de inSpannihgen am in die rmoeilyke periode
de ravitailleering, waarvan het bestaan of
ondergang der legers afhaiikelijtk is, te hand-
haven.
De fiihrer constabeerde, dat de beproeving
van den winter ook een leer geweest is en
dat hj, zuiver organisatortsoh, die schikkin-
gen getioffen heeft, welke noodzakelijk zijn
orri a priori de moeilijkheden voor mensch en
matei'iaal van de afgeloopen maanden te
voorkounen.
Voorts waarsetmnvde Hitler Engeland, dat
van nu af aan eLke slag, door de Britsche
lachtntacht aan het Duitsche volk toege-
bracht, weer zal worden vergolden met een
sfckg van het Duitche luchtwapen.
Sprekende over de voortzetting van den
dufkibootoorlog zeide de Fiihrer, dat de om-
vang van het duikbootwapen thans reeds het
hoogste aantal onderzeeers uit den wereldoor
log ver aclrter zich heeft geiaten.
DE REDE VAN HITLER.
(DJSTJB.) In zyn Rijksdagrede begon de
Fiihrer met er aan te herinneren, dat hy in
de laatste zitting van den Rijtksdag van «1
Deceimiber j.l. rekensdhap had afgelegd over
het verloop der gefbeurtenissen van het afge
loopen jaar.
Deze zijn, zoo verklaarde hy o.a., in haar
triitorische grootheid en duurzame politieke
ibeteekenis van een formaat, dat wellicht
eerst eeuvwen later in geheel zyn omvang zal
worden overzien.
Na de verpiettering van den opstand te
Belgrade, door Engeland en Moskou ge-
meenschappelijk aangestlcht, begon Europa
reeds erikele weken later, wellicht voor het
eerst sinds eeuwen, de gemeenschappelrjke
toedreiging uit het Oosten te beseffen. Van de
suocesvolle afwending daarvan heeft bestaan
of ondergaan van ons continent reeds zoo
cfitov.'ijls afgehangen.
Voor vele menschen traden mu de oorzaken
van den bloedigen oorlog, die ons in Septem
ber 1939 opgedrongen was, duidelijkeraan
den dag. Wlant deze oorlog droeg niet meer
de kenteekenen van de van oudsher bekende
interne Europeesche conflicten. In toenemende
mate won de indruk veld, dat deze histori
sche worsteling een der elementaire conflic
ten is, die veelal de wereld in duizenden
jaren eenmaal aan het wankelen brengen en
daardoor een nieurwe duizendjarige periode
inleiden.
Vele der daahby optredende historisdhe ver-
schijnselen zijn zieh de diepste opdracht en
zin van hun handelen even weinig bewust.
als het een gewoon soldaatje wel gaat by een
groote militaire operatie.
Ook zyn de tydperken van dergelijke erup-
tieve perioden zoo groot, dat de afzonderlijke
rtensoh maar a! te gemakkeljk den samen-
bang of ook de beteekenis van zijn optreden
in verhouding tot hetverloop van het totaal
miskent.
Maar desondanks zijn ook daar weer profi-
teurs, waar scbjTtbaar zin en nut van een
dergeltjk proces, dat de volken of zelfs de
continenten aan het wankelen brengt, niet
zichtbaar is. Velen gelooven derhalve te stu-
wen en zijn zelf slechts de gestujwden en an-
deren willen slaan en zijn ten siotte de ver-
slagenen.
Engeiand en het Continent.
Toen 3 September 1939 na eindelooze Duit
sche vredespogingen aan het nieuwe Rijk de
oorlogsverklaringen van Engeland en Frank-
rijk waren overhandigd, nadat deze staten
door de verstr*ekJdng van een bianco vol-
macht om te toeginnen Polen als actieve
kracht ten tooneele hadden gehracht, moest
men wel wanhopen aan het verstand van een
wereld, die schjjmbaar zonder eenige reden
de catastrophe letterhjk naar zich toe haalde.
tn plaats van het ongeJuk van een dergelyken
wa.anzinnigen oorlog te raijden.
N*u weten wy alien, dat Engeland zich.
sedert de innerlijke staatkundige desorganisa-
tie van het vasteland van EJuropa had vast-
geklajnpt aan een politieke leerstelling, die
meende in de versplinterlng van het vaste
land de eerste voorwaarde te moeten zien
voor de welvaart en de uitibreiding van het
Britsche wereldrijk.
Ongetwijtfeld had deze gedacbte, die de
Britsche polltlek beheerscbte, veel overtui-
gends. Terwijl Europa in tallooze Interne oor-
logen doodbloedde, zag Groot-BrlttanniS kans
met een minimaie opoffering van menschen-
levens een iwereldcamvattend gebowv op te
richten. Hleraan werd dfe titel ..Imperium"
verleend, maar de aard van dit imperium vie!
met het imperiaie Rome even weinig te ver-
gelijken ails een intemationaal handeiscon-
cem met een wereldondememing, die goede-
ren produceert.
Daarby zou men de Britsche staatmans-
kunst zoowel als het eimpele politieke en
mihtaire vermogen der Engelschen over-
schatten, als men aannam, dat hun optreden
de oonzaak zou zijn van het destructieve ver-
yal.van Europa. Dat zou beteefkenen, dat men
het ontstaan van een toestand verwlsselde
met het ^profiteeren er van.
Want het verval van Europa vloeit deels
voort uit natuurlrjke veroudering van de con
tinental mogendheld, die na de ineenstorting
van het Romeinsche wereldrrjk de leiding
had, deels uit de ondermijiring van de ele-
menten, die aan dit voormalige centrum van
het avondland zijn ethnischen en politieken
grondslag hadden verleend. In de tweespalt
tusschen de antieke Romeinsche staatsidee
eenerzijds en de niet 'minder imperiaie
eischen steliende Roomsohe kerk anderzijds,
werden de fundamenten der centrale staats-
vorming in Europa langzamerhand vernield.
Daarlbij kwam nog de diepe emst, waarmee
de toenmalige wereld opging in vraagstu'k'ken
die aanleiding gaven Europa in eindelooze in
terne godsdienstige conflicten te venwikkelen,
terwijl diezelfde problemen thans als politiek
volkomen zonder beteekenis worden be-
schouwd en diendvereenkomstig getaxeerd.
Zoo is de ineenstorting van het oude Duit
sche rijk en daarmee van het middelpunt van
een interne Europeeis-cide organisatie, die in
dezen tijd bestond, even weinig veroorzaakt
door de Engelschen als destijds de ineenstor
ting van Rome door de Germanen. Zoo heeft
Engeland zelf ook niet primair het continent
kunnen versplinteren, maar wel is het er in
geslaagd in zooverre profijt te trekken uit de
ontstane versplintering van Europa, dat het
dank zij zijn 4nsulaire positie nog slechts een
minimum aan' kracht, zij* het dan ook gecom-
bineerd met een maximum aan sluwheid,
noodig had om de Europeesche onmacht in
stand te houden en met de resteer&ide eigen
kracht een andere wereld te veroveren, die
ten deele nog niet doorvorscht of althans
cultured en militair inferieur was, gedeelte-
lijk zichzelf in eeuwigen tnnerlyken strijd
uitputte.
Slechts een dwaas kan daafbij over het
hoofd zien of bestrijden, dat ook dit evenal*s
elk ander politiek ordeningsproces nut heeft
gefoad voor de menschheid. Maar even dwaas
zou het zijn aan te nemen, dat het Britsche
imperium dit zgn. evenwicht der krachten itt
Europa eeuwig zou kunnen handhaven.
Alle oorlogen, die Engeland sedert eeuwen
onafgetbroken tegen het continent heeft ge-
voerd, konden in wezen slechts zoolang suc-
cesvol verloopen als het ging om de bestrij-
ding van zuiver staatkundige bouwsels van
dynastiek kara'kter door andere, dergelijke
lichamen. Op het oogentolik evenwel, waar-
op de volkeren begonnen te ontwaken, afge-
zien dus van dynastieke belangen, moesten
de middelen van de tot dusver gevolgde Brit
sche politiek in Europa schipbreuk lrjden.
On'danks talrijke oorlogen was het Enge
land op den duur niet mogelijk d4h nationa-
len Franschen staat te verrfietigen, ondanks
alle pogingen zag het geen kans de aaneen-
sluiting der Itallanen te beletten. En ondartks
alle inmenging is het Duitsche Rijk uit zyn
puinhoopen van weleer door den wil der Duit
sche stammen en dank zij het optreden van
'groote helden ontstaan.
Het Engelsche denkbeeld op den duur met
wat sla.ppe argumenten de Europeesche naties
verdeeld of in onderling conflict te kunnen
houden, moest schipbreuk lrjden. Daardoor
was Engeland gedworrgen in plaats van op
zijn gemak profijt te kunnen trekken van een
bepaalden toestand dezen toestand te verde
digen of zelfs voortdurend in stand te hou
den. Daardoor nu kwam een einde aan de
tounst van het intrigeeren en in plaats daar
van kwam de noodzaak zelf te strijden en
niet alleen de bereidheid daartoe, maar «ook
het vermogen.
Maar evenals Engeland werd gedworrgen in
Europa zelf zyn bloed te vergieten, zoo moet
pok eenmaal het oogenblik komen, waarop
de handhaving van de Europeesche verdeeld-.
held van Engeland meer kracht eischt dan
het kan missen voor het in stand houden van
zijn eigen wereldrijk.
Afgezien echter daarvan, was de meening,
dat het Britsche wereldryk als bestaansvoor-
waarde een in onmacht versplinterd Europa
r.oodig heeft, slechts zoolang geldig als aan
de peripheric van dit wereldrijk zelf geer.
equivalente staten bestonden, die het bedreig-
den.
0 Priucipicel gewijzigd.
Op fact moment, dat de Russische kolos
zich al strydende een weg tot in Oost4Azie
baande, de Amerikaansche Unle eep, van, En
geland even onafihankelijk als volkodbeh vodr
aanvallen gavrijwaard lichaam werd en voor-
al toen het Japansche keizerryk evenals
ItaliS en Duitschland uit zijn siaap ont-
waakte en de oppeiheerschappij in Oost-Azie
verwierf, waren de voorwaarden voor het
voortbestaan van het Britsche wereldrrjk prin-
cipieel gewijzigd.
Niet tegen EurApa kon dit lichaam op den
duur in stand gehouden worden, maar hoog-
stens met Europa. Toen Engeland derhalve
in 1914, ondanks langdurige Duitsche vredes
pogingen, wederom in den geest van zijn oude
leerstelling het toenmalige Rijk met een ster-
kere coalltie van mogendheden den ooilog
verklaarde, had het Duitschland zelf wei
tijdelrik in Europa verawakt, en uit de rest
van de wereld verdreven, maar twee feiten
moest ieder, die niet volkomen verblind was,
aan het slot van deze tot dusver bioedigste
worsteling in de wereWgeschiedenis inzien en
erkennen:
1. Dat het slechts een kwestie van tijd
was, alvorens Duitschland zich van zijn ban-
den zou ontdoen;
2. .De door Engeland in den loop van de2en
oorlog zelf aangezocht helpers waren er nu
eenmaal, ci.w.z. het ber-oep, dat de Engelsche
regeering in ultersten nood had gedaan op
zijn leven voor een heilige zaak achter zich
heeft. Voorts spreek ik tot u als de aanvoer-
der van legers, die een lot hebben overmees-
terd, dat als zwaarste beproeving der Voor-
zienigheid slechts kan worden opgelegd aan
degenen, die tot het hoogste zijn geroepen.
WereJdstrijd.
In dezen winter is een wereldstrijd beslist,
die in zijn proibleemstelling ver uitsteekt boven
wat in normale oorlogen moet en kan worden
opgelost. Wij kennen het theoretische begin-
sel en de gruwelijke werkeiykheid der oog-
lperken van de joodsch-bolsjewistische we-
reldipers. Heerschapprj van het proletariaat
heet het en dictatuur van het jodendom is het.
Uitroeiing van de nationale leiding en intel
ligentsia der volken en heheersching van het
proletariaat, dat dan zonder leiding en daar
door tevens door eigen schuld, weerloos is
geworden, uitsluitend door de joodsch-inter-
nationale misdadigers.
Wat zich in Rusland in zoo afschuwelyken
omvang had voltrokken, de uitroeiing van
tallooze millioenen leidende geesten, moest in
Duitschland worden voortgezet. Wij hebben
in enkele deelen van ons Rijk de inliiding tot
dezep toestand beleefd en met opoffering van
het bloed vap talrijke idealisten, weer opge-
heven. Ziwaarder drukte de vloek van dit sa-
tansiwerk op Hongarije. Oolc daar slaagde
men er slechts in, met inspanning van alle
nationale krachten, de macht der joodsche
heerschappij te breken. De naam van den
man, die als aanvoerder in den strijd tegen
deze snoodheid de redder van Hongarije werd,
leeft nog thans onder ons voort als een der
eerste vertegenwoordigers der beginnende
Europeesche verheffing.
Het zwaarste conflict evenwel met d§ drei-
gende vemietiging van volk en staat werd in
Italie uitgevochten. In een heroieken opstand
zonder weerga, hebben Italiaansche deelne-
mers aan den oorlog en Italiaansche jeugd,
onder aanvoering van een uniek begenadigde,
het compromls van democratische lafheid en
bolsjewistische heerschappij in een bloedige
worsteling verpletterd en in de plaats daar
van een nieuwe, positieve volks- en staatsidee
gesteld.
Eerst na de overwinning van het fascisms
kon men spreken van een beginnende redding
van Europa. Wlant nu was op de plaats van
een conglomeraat van gedacfaten van destruc-
tieven, ontbindenden aard, niet louter de
macht der bajonetten gekomen, doch een
waarlijk eonstruetieve, nieuwe idee. Voor de
eerste maal werden de bolsjewieken in een
staat niet slechts verslagen, doch vooral de
marxisten gewonnen. Gewonnen voor den
pieuwen opbouw vap eep betere. gezopdere
maatschappelijke ordering, die in den staat
niet ziet de belichaming der protectie van
een bepaalde klasse der maatschappij, doch
de bestaansvoorwaarden voor alien.
Ten tyde dat deize historische gebeurtenis
sen zich voltrokken, groeide de nationaal-
socialistische beiweging naar de vervulling
van haar roeping onder ons eigen volk. Ook
hier sloeg het uur, waarop in het conflict tus
schen joodsch internationaiisme en nationaal-
socialistische volks-- en staatsgedachte de ge-
zonde natuur doortorak.
Wij alien herinneren ons voorts nog den
volgenden grooten, beslissenden stryd in
Spanje, waar ook onder leiding van een en-
kelen man een duidelijke, definitieve beslis-
sing werd afgedwongen en ©veneens na een
bloedigen burgeroorlog, de nationale revohi-
tie den bolsjewistischen aartsvijond ter nper
wierp.
Naarmate het inzieht groeide, dat de jood
de parasitaire verwekker van deize ziekten
was, werd nu in de afgeloopen jaren vrijwel
iedere staat in Euxopa gedwongen, zijn stan<f-
punt te hepalen in deze levenskwestie der vol
ken, Als gevolg van den drang tot zeifbehoud
moesten zij de maatregelen nemen, waardoor
de eigen volken definitlief konden worden be-
schermd tegen deze internationale vergifti-
gmg.
Al is nu ook het bolsjewistische Rusland
het plastische product van deze joodsche be-
smetting, toch mag men niet vergeten, dat het
democratische kapitalisme de voorwaarden
daarvoor scheipt. Hier bereiden de joden voor,
wat dezelfde joden in het tweede deel van
dit proces voltooien.
Het jonge, ontwakende Europa heeft nu'
den oorlog verMaard aan dittproces. dat vol-
gens Mo-mmsen bestaat in ontleding van vol
ken en staten door de joden. Met dit Europa
hebben zich trotsdhe volken met eerfbesef ook
in andere werelddeelen verbonden en bij hen
zuilen zich nog honderden miliioenen men
schen voegen, onderdrukten, die hoe huh
leiders van het oogenblik het 'ook mogen be-
zien op zekeren dag hun ketenen zuilen
vertorijzelen.
Het einde der leugenaars zal komen, die
vcorgeven. de wereld te beschermen tegen
vreemde overheersching, die haar zoogenaamd
bedreSgt-, maar in waarheid slechts probeeren
hun eigen wereldheerschappij te redden.
In deze geiweldige, waarlijk historische be-
weging der volken, bevinden wij ons nu alien,
ten deele als leidende, handelende of uitvoe-
rende menschen. Aan den eenen kant staan
de mannen der democratic, dat wil zeggen
van het joodsche kapitalisme en aan hun zijde
de bolsjewistische staat, d.w.z. de massa van
een verdierlijkte menschheid, waarover de
jood, als in Sovjet-Rusland, zyn bloedigen gee-
sel zwaait. Aan den anderen kant staan de
volken die vechten voor hun vrijheid en on-
afhankelijkheid en die voora'l strijden om het
dagelijksche brood van hun menschen te
waar/borgen.
Het Oosteiijke strydtooneel.
In het Oosten van Europa riu ligt het
strydtooneel, waar de beslissing zal val-
len. Over de oorlogshandelingen van het
afgeloopen jaar heb ik 11 December j.l;
voor dte' laatste maal gesproken. Ik zou
er hier in het bijzonder op willen wijzen,
dat deze redevoerlngen in de eerste plaats
steeds zijn bestemd voor het Duitsche yolk
en zijn vrienden. Ik spreek niet om men
schen van iets te overtuigen, die, hetzij
t
t
uit domheid of met boos opzet, de waar
heid opzettelijk niet kunnen zien of wil
len hooren.
Want als ik nu om maar een voorbeeld
te noemen den werkehjken loop der din-
gen vergelijk met de conclusies, die mr.
Churchill daaruit trekt, dan treedt hier een
zoo gapende tweespalt t&sschen de gebeurte
nissen en haar uitleg aan den dag, dat elke
poging tot overforugging van deze wederzijd-
sche opvattingen vergeefsch moet zijn.
Sedert het begin toen het nationaal-socia-
lisme aan de macht kwaim, is er geen stadium
waaraan de heer Churchill niet het karakter
van een „bemo<£liging" heeft toegekend, en
waarschijnlijk ook wel tot de laatste minuut
zal toekennen. Dat Engeland ons eens den
oorlog heeft verklaard, was voor hem een he-
moedigend teeken.
Dat er anderen 2yjn verschenen om zicii
voor het Britsche egoisme naar de slachtbank
te laten brengen, was niet minder bemoedi-
gend. De, besprekingen tusschen twee of meer
geallieerde generaals zijn even bemoedigend
als een praatje by den haard van den zieken
man in het Witte Huis.
Toen de beer Cripps voor de eerste maal
naar Moskou vloog, was dat niet minder be
moedigend dan zijn terugkeer uit Indie. Dat
generaal MacArthur kans heeft gezien nog
juist op tijd van de Philippijnen te ontkomen
was eveneens een bemoedigende factor. Even
als het bemoedigend is, als 20 Engelschen er
in slagen, met zwartgemaakte gezichten en
guorumizolen, met een Britsch vlot hier of
daar aan de door ons bezette kust* aan land
te gaan, om by de verschijning van een Duit
sche patrouille weer uit te knypen.
Als een emigrantenregeering, een verzame-
ling van nullen dus, een verklaring tegen
Duitschland aflegt, werkt dit bemoedigend,
evenals wanneer de heer Churchill de vernie-
tiging van de Duitsche duildbooten verkon-
digt of spreekt van een nieuiwe uitvinding,
een nieuw offensief, een tweede front enz.
Daaraan valt niets te doen. Ieder volk heeft
zijn eigen soort bemoediging. rIk heb het b.v.
destyds als bemoedigend beschouwd, dat wij
er in slaagden binnen 18 dagen den Poolschen
staat in een aantal van de geweldigste ver-
nietigingsslagen weg te vagen, dat in dien
heelen tijd noch Frankrrjk, noch ook Engeland
het waagde den Wtestwall ook slechts te na-
deren.
Ik geloof, dat, het ook bemoedigend was,
dat wij in Noorwegen konden landen en wel
niet des nachts met zwartgemaakte gezich
ten en op gummizolen, maar op klaarlichten
dag en op bergschoCnen met spijkers en dat
wy dit Noorwegen in amper zes weken vol
komen in ornze macht kregen.
Het was evenzeer voor ons alien zeer be
moedigend te beleven, hoe het Britsche expe-
ditieleger in weinige weken uit Nooi-wegen
werd verdreven.
Eveneens meen ik, dat wij alle aanleiding
hebben het bemoedigend te achten, dat het
ons mogelijk was in amper zes weken de
Fransch-Britsche legers volkomen vemieti-
gend te verslaan, in nog geen week Nederland
en in amper drie wejken ook Belgie in oriZe
macht te krijgen-,, de Britsche strydkrachben
te verpletteren, gevangen te nesneh of bij
Duinkerken in zee te jagen.
Ikizelf achtte het een bijeondere bemoedi
ging, dat wij te zamen met Italie niet slechts
in Frankryk, maar ook in Noord-Afrika
groote successen konden behalen. Even be
moedigend was het in mijn oogen, dat wij
kans zagen den Servischen opstand met onze
bondgenooten in enkele weken kapot te slaan.
Voorts was het voor ons bemoedigend te be
leven, hoe de Britsche expeditie ook daar in
zeer snel tempo eerst naar den Peloponnesus
en daarna via Kreta ten siotte in de richting
van de zee» verxJween, voorzoover zij niet door
ons eveneens werd vemietigd.
Niet minder bemoedigend was het* overi-
gens voor het Duitsche volk, dat wy sedert 22
J*uni van het vorige jaar met onze bondge
nooten in slagen, die uriiek waren in de we-
reldgeschiedenis, het bolsjewistische gevaar
meer dan 1000 km van onze grenzen konden
terugslaan en dat in dezelfde periode reeds
meer dan 16.000.000 ton vijandelrjke koop-
vaardijscheepsruimte tot zinlien gebracht
werd, hetgeen thans nog steeds voortduurt.
Ik beschouw het als een bemoediging, -dat
wij daarby kans hebben gezien in de wijde
luimte van het Oosten een spoonwegnet op
de Europeesche spoorbreedte te brengen en
in dienstte stellen, zoo uitgestrekt, dat het
thans grooter is dan dat fan het gefleeje En
gelsche moederland.
Ook omtrent de Japansche heMendaden dien
unieken zegetocht, kan ik niet anders zeg
gen, dan dat zy in onze oogen eveneens bui-
tengeiwoon bemoedigend zijn.
Het bemoedigendste, dat ik voor Duitsch
land en zijn bondgenooten zie, is evenwel
mlsschien wel, d.at mr. Churchill en Roosevelt
te Londen en te Washington optreden en piet
te Berlyn of Rome.
