ABDIJSIROOP Ter Neuzenschfi Courant HET MYSTERIE I 1ACHTER DEN MUUR Binnenland NACHT-HOEST Vrifdag fi Ha»rt 1942 No. 10.340 TWEEDE BLAD 0ns rijk stort ineen; een nieuwe taak wacht. FEUILLETON Verleden en Heden. Jeugd achter traiies. J Die xat ophouden AKKER'S VAN Hteriele werkloaahe&d zal niet worden geduld. Ken emstig veruiaan. Sir. M. M. Host van Tonningen, president van de Nederlandsche Bank, schryft in het Algemeen Handelsblad: .jNederlands imperium stort ineen! Dai- gene, wat meer dan tien geslachten van Wer ners en strtjders in nagenoeg drie en een halve eeuw hebben opgebouwd, is door een verblinde re gee ring in puin gestagen. Terwyl het Frank- j ijk van P£tain weigerde vazallendiensten aan Londen en Washington te bewijzen, terwijl de Gwvemeur van Fransch Indo-China in het wdlbegrepen Fransche belang met Japan een minnelijke schikking trof, verklaarde Neder- iandsch-IndiS aan Japan den oorlog" aldus de president der Nederlandsche Bank, mr. M. M. Rost van Tonningen in „de Waag". ,,Sinds- dien" zoo gaat hij voort „voltrekt zich h'et noodlot over onze overzeesche gewesten eri "weerspiegelt een dalende beurs de zorgen, wetke het kapitaal-bezittende Nederland ver- vaDen. Daarginder in ons eilandenrijk woedl een modem vandalisme op groote schaalhet voorschrift van de verzengende aarde wordt zoo grondig mogelijk ten uitvoer gelegd, zulks op Britsch-Amerikaansch bevel. In onze over zeesche gewesten beslist immers niet het Nederlandsche belang, doch uitsluitend de An- gelsakslsche baatzucht. Zooals onze zeelieden cmder de roekelooze leiding van een Ameri- kaansch admiraal den beldendood stierven voor vreemde belangen, zoo offert het Yankee- en Jingro-cynisrae de bouwwerken van een trotschen Indischen ondememersgeest op aan een waanzinnige vemielingswoede. Moeten wij soma nog een snelle Japans2hc bezetting wenschen, opdat althans een gedbelte van onze scheppingen gered zal kunnen wor den? Het is te hopen, dat de Nederlanders in Oost-Indid althans gedeeltelljk aan de gedwon- gen evacuatde zullen ontkomen en hun arbeid na de bezetting van ons eilandenryk zullen voortzetten, Alleen een dergelijke houding zal nog kunnen redden, wat te redden valt, indien tenmlnste het moederland in Europa eindelljk zrjn taak in de nieuwe wereldorde zal wilien bcgr^pen. WeUke is nu deze taak? Nederland is voor den duur van den oorlog van den overzeeschen handei afgesneden. Tal van bloeiende ondememingen, zooals brjvoor- beeld onze scheepvaartmaatschapptjen, onze moederlandsche werkgemeenschappen van kdoniale ondememingen, onze intemationaal vertakte grootbedrijven en andere zyn van een gedeelie van hun winstbronnen afgesneden. De ledders dezer ondememingen hebben tot nu toe veelal de houding aangenomen, dat zy beperkt ads zij mbfenen te zyn tot het Nederlandsche grondgebied in Europa gee- oerlei werkzaamheid kimnen ontwikkelen, om hun apparaat wederom In het bedrtjfsleven in te schakelen. De tyd zal deze heeren aldus Owiagea om vroeger of later om steun by de orverheid aan te kloppen voor de instandhou- dtng van hun bedryf in Europa. Welnu, het zy hier met alle duidelrjkheid geaegd: Aan onwilligen, die meenen voor him mor- renden lediggang of voor hun stille tegenwer- kdLng nog een premie van staatswege te mogen ontvangen, zal zulks niet alleen wor den geweigerd, doch zij zullen op hardhandige wijze in het algemeen belang van het Neder landsche volk van him plaats worden verwij- derd en door hnderen worden veiwangen. Gezien ult het belang van de Nederlandsche volksgemeenschap is de taak, die Nederland en in het byzonder dat volksdeel, dat zich uit de fossielen-politiek bevryd heeft, in de Euio- peesche ..grootruimte" heeft, tw661edig! le, De instandhouding der- Nederlandsche economische apparatuur en haar leiderschap, zooals deze zich hebben ontwikkeld in de eeuwen van imperiale ontplooiing. 2e. De inzet en dienstbaarmaking dezer apparatuur aan de huidige oorlogvoering en aan de Europeesche samenwerking in het ttjd- perk van vrede. dat op dezen oorlog zal volgen. Wat het eerste punt betreft, is reeds aan enkele der leidende mannen van koloniale be- dryven de vraag gesiteld, hoe zij zich voor- stellen hun apparaat ten spoedigste aan een actieve deelname in de Europeesche voiks- huishouding dienstbaar te maken. Zooals te verwachten was; hebben enkele dezer mannen zich beroepen op bet geheel verschlllend ka- rakter hunner werkzaamheid in het verleden en de werktaken, die in het huidige Europa voor het grrjpen liggen. Het is te hopen, dat deze heeren ten spoed'gste hun houding her- zien. iEen steriele werkloosheid zal niet langer worden geduld en hier zrj egelijkertijd mede- deeling gedaan van het feit, dat thans reeds in alle stilte voorbereidirgen worden getref- fen, om het beboud van het apparaat en de Een Nederlandsche speurdersgeschiedenis door FRANK VAN FALCKENOORT. (Nadruk verboden) 18 Brandsma schudde de verstrjfde vingers van z'n collega op een hartelijke wijze. ,/Goeie help, man", bracht Koks er verbaasd hit, „je wilt ons toch niet doen gelooven, dat je al die weken hier vastgebonden hebt ge- legen?" Teunder gllmlachte flauwtjes. ,,Neen", ant- woordde by, „dat getaeurde alleen maar als er onraad was. Overigens was ik hier aan het helpen. Ja, ja, daar staan jullie van te kijken, maar als je de keus hebt tusschen gebonden te liggen in een donkere bergplaats of val sche bankbiljetten helpen vervaardigen, dan kiest iedereen op den duur het laatste. Maar apropos, hebje de bende?" Koks knikte toestemmend. „En die ontsnapte gevangene? Hebben jul- die die al?" Koks slaakte een verwensching. Daar bad hy, nu hij den leider met z'n bende gevangen waren, in het geheel niet aan gedacht. ,J3n die vrouw, de vrouw van den Span- jaard?" voegde Brandsma er aan tee. „We hebben noch Keesman, noeh de vrouw gezien", lichtte Koks den Bloemendaalscben schatten van ervaring, die in het verleden zyn verzameld, Nederlandsche specialisten in or- ganlsch verband in de Europeesche werkge- meenschap in te schakelen. De mannen, die zich op dezen weg begeven, werken mede aan een waarachtige nationale politiek ten bate van het Nederlandsche Vblk, Widen wy in dit nieuwe Europa onze rol als lid der statengemeenschap en van den Ger- maansehen statenbond vervulien, dan zullen wy, evenals elk gerrnaansch volk, inderdaad ons leiderschap tot uiting moeten brengen op die gebieden, waarop wy by ultstek deskundig zyn. Zouden wij dit thans weigeren, dan zou de harde noodzaak de Duitsche leiding dwin- gen, op al deze gebieden het leiderschap van het zelfstandige Nederlandsche bedryfsleven over te nemen. Dan zouden door de tegen- strevende sabotage van enkele handlangers van Londen en Washington, de Nederlandsche bedryfsleiders tot het peil van procuratiehou- ders worden neergedrukt. De Asmogendheden stryden tegen de bols- jewistische regeering van Moskou en de met hen verbonden democratieen. In dezen strijd op leven en dood zal Duitschland alle krachton moeten inschakelen voor het onmiddeliyke doel: het wtnnen van dezen oorlog. Het lut- stellen van de keus is niet 1 anger mogelijk. Wie door zyn passleve houding zich tot een bondgenoot maakt van het menschonteerende bolsjewisme, zal moeten verdwynen. Op kor- ten termyn zyn thans reeds maatregelen te verwachten, die den vollen inzet van elker. werker op het Europeesche vasteland zullen bewerkstelligen. Elk initlatief, dat thans van Nederlandsche zyde wordt genomen, bepaalt mede de plaats, die ons volk na het sluiten van den vrede In het nieuwe Europa zal in- nemen. Voor het zoeken naar nieuwe wegen zullen telkens grootere ruimten ter beschikking staan. Als gedurende dezen zomer de Duir- sche legers de bolsjewistische horden in hun barre, hongerende achterland zullen hebben teruggeslagen, dan zullen in de Russische ge bieden de werktaken voor het grijpen liggen. Voor het eerst zal in de Europeesche ge- sehiedeins het heele vasteland onder een ge- iijkvormig beheer zijn samengevat. De natio- r.ale orgsnisaties worden reeds thans in vol len oorlogstijd zoodanig op elkander afge- stemd, dat zij zonder eenige moeiiykheid in Europeesci \erband kunnen samenwerken als de geheele ruimte voor bet vrge verkeer be- schikbaar zal komen. Ik wil als vonrbeeld de organisatie van het bedrijfsleven licemen. In groote trekken heeft men in den herbouw van het Nederlandsche bedryfsleven het Duitsche voorbeeld gevolgti. Zoo is men ook in andere landen hezig en elke groep deskundigen in elk land zal zonder lastige en verwarrende overkrulsing van com- petenties een overeenkomstige organisatie als legenspeelster aantreffen. De bedrijfsorgar.i- satie heeit auti ondernemers en bedryfsleiders de gelegenheid gegeven, vrywillig him diens- ten ter beschikking te stellen van het Nieuwe Europa. Nederlaud is als eerste mogendheid op het vasteland nog f en stap verder gegaan op den weg naar het vrye verkeer door de opheffing van de douane- en cieviezengrens. In alle stii te wordt op de Nederlandsche Bank gewerkt aun een onderlinge i er binding der organisa'ties op het gebied van het geld- en kapitaalver- keer. De model-regeling die tusschen Neder land en Duitschland zoo langzamerhand haar beslag gaat krygen, zal zonder twyfel gelei- delyk ook met andere landen worden getrof- fen, aangepast aan de nationale verhoudingen. Hoe snel echter de tijcl gaat, bewyst de af- kondiging van den burgerlyken dienstplicht voor Nederlandsche arbeiders in Duitschland. Het gaat hier, zooals hterboven reeds is uit- eengezet, om den maximum-inzet van de Europeesche arbeidskracht in een strijd tegen het bolsjewisme en de daarmede verbonden machten. Het vernietigen dezer machten is een socialistisch belang van de allereers e orde. 150.000 Nederlandsche arbeiders, die thans reeds in Duitschland werken, arbeiden voor de gemeenschappeiyke zaak, evenals de meer dan twee millioen werkers, die hier te lande dag in, dag uit hun krachten ter be schikking stellen. Nederlandsche ondemerners krijgen nu een laatste kans om by de inscha- keling in de Europeesche productie zelf de lei ding te nemen of hun desktmdige medewer- kers naar andere organisaties te zien over- hevelen. Wy blyven gelooven in het Nederlandsche leiderschap, in he1 doorzicht van het Neder landsche volk. Wy vertrouwen dan ook, dat in de naaste toekomst tienduizenden. die tot nu toe nog aarzelden, zich zullen voegen by diegenen, die reeds vroeger tot de overtuiging zyn gekomen, ,,dat een eensgezind en gelukkig Europa allien kan groeien, als de mannen en vrouwen van het vasteland de handen in^en slaan." De tyden veranderen en wy met ben. Noolt is de waarheid van dit oude gezegde duide- lyker gebleken dan in de laatste tientallen jaren. Welk een ver3chil toont reeds ons uiter- iyk met dat van onze voorouders! De kalme gezichten van overgrootouders en vergeelde portretten zyn als de spiegels van een tijd, toen het leven nog rustig voortgleed en schok- agent in, ,,maar wellicht zyn die twee ergens andeirs verborgen. De hoofdzaak is voorloopig, dat we het geheele nest te pakken hebben en we zullen naderhand wel zien, in boeverre die Keesman in betrekking staat met deze affaire." De mannen gingen naar boven, waar Teun der allerhartelykst door z'n Haarlemsche collega's werd begroet. Koks ging naar de telefoon en draaide tiet nummer van het Hoofdbureau te Haatlem. Na enkele seconden kon hij den commissaris de heuglyke tyding brengen: „We hebben ze, naar ik meen, allemaal", zei hij, „behalve de vrouw en dien gevluchten gevangene... Wat zegt U Zoo Dus dan is alles compleet G-eweldig. Ja, ik ben binnen het half uur by U!" Nadat hy de boorn op den haak had ge- hangen, zei Koks tot den Spanjaard: „Uw zuster en Keesman zyn reeds in Haarlem op het 'Hoofdbureau. My dunkt, dat beiden wel wat te vertellen zullen hebben, denkt U ook niet Maar deze antwoordde niet meer; hy was verslagen. HOOFOSTUK Vin. Koks combineert en dednceert. In de groote kamer van den oommissaris zaten zy bijeen: de commissaris zelf, een in- spectsur, Koks, Brandsma, Teunder, Kees man en de zuster van den Spanjaard. ,,Ja," begon Koks, ,,zoodra ik wist, dat de JDolle" er bij betrokken was en hoorde, dat kende gebeurtenissen zelden voorkwamen. Natuurlijk speelt ook de mode, de veranderde kieeding en haardracht een rol, maar onbe- twistbaar bes .aat er een kenmerkend verschil tusschen overgrootvader's trekken en die van zyn achterkleinzoon ult 1942. De levensvormen in dien „gouden, ouden tyd, waren eveheens anders dan de onze. De steden waren pittoresker, de kieeding zwieri- ger dan beden en derhalve is men licht ge- nelgd dat verleden in een romantisch waas ce zien. Een romantiek, die inderdaad wel aan- wezig was, maar ook haar keerzijde had. Een keerzyde van onhygienische toestanden, die ons begrip te boven gaan. Steden zonder rio- leering, huizen zonder baden en wat dies meer zy. En tochdie ouderwetsehe hoffelijkheid, dat savoir vivre, schijnt voorgoed verdwenen te zyn. Vooral in de verhouding tusschen man en vrouw is veel veranderd. Hoe verontwaar- digd zou grootvader, die zyn beminde hoffe- hjk voor een wals of polka noodde, over onze dancings zijn! En met welk een afkeer zou hij de onbeleefdheid tegenover dames in tram en bioscoop aanschouwen! Neen, dat was in zyn tyd toch anders en beter. Juist deze verwaarloozing der uiterlyke vor- men wijst op den verkeerden invloed, dien het modeme leven ook op ons ulteriyk heeft. Het razende tempo, dat na de eeuwswisseling de wereld beheerscht, is aan den mensch niet ongemerkt voorbygegaan. De ontwikkeling der techniek, de sport, de geesteiyke vervlak- king door een overvloed van couranten en boeken, kortom, bet „moderne leven" maakt, dat wy steeds rusteloozer worden en steeds sterker prikkels noodig hebben om onze aan- dacht nog, op te wekken. Men vergelykt maar eens coursmten van 1900 en van onzen tyd. Toen kalme koppen en eenvoudig lettertype, nu koppen over vele kolommen, tusschen- koppen en wat verder noodig is om de aap- dacbt terstoird op het allerbelangrijkste te vestigen. Natuurlyk is niet ieder mensch zoo. Er zijn nog vele menschen, die rustig kunnen conver- seeren en van een goed boek genieten. Maar het feit, dat zoo angstwekkend vele lieden zich laten leven aan de oppervlakte der woe- lige golven van hun rusteloozen geest is een verschijnsel, dat veel belangryker is dan alia uiterlyke versehillen met dien goeden, ouden tyd. Een bezoek aan de bijzondere stral- gevangenls voOt jonge mannen. Tot de brandendste problemen, waarmede deze tyd te worsteler- heeft, behoort onge- twyfeld dat van de jeugdcriminaliteit. Men behoeft slechts de jongste gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek te zien, om zloh een weinlg rooskleurig beeld te kun- nen vormen van de steeds toenemende mis- dadigheid onder de jeugd. ■Het ontbreekt een groot gedeelte van de huidige rypere jeugd in ons land aan een zedelyk fundament by den opbouw van haar levenshouding. Het gevolg hiervan is. dat by velen het bruutste egpisme alle andere ge- voelens in de kiem heeft verstikt. Anderen, opgegroeid in een zich aan bandeloosheid en tuchtelooaheid te buiten gaand jeugdleven, ontwikkelden zich tot jonge kerels zonder "ig'g'egraat. die in geen enkel verleideiyke situatie weerstand vermochten te bieden en onverbiddeiyk met den strafrechter in aan- raking moesten komen. Het is naar aanleiding van deze brandende kwestie, dat een verslaggever van de V.P.B. een bezoek bracht aan de Bijzondere Straf- gevangenis voor jonge mannen te Zutfen. In een tweetal artikelen zal hy een indruk trach- ten te geven van dit wel zeer belangt-yke in- Stltuut, waar, zy het helaas in zeer beschei- den mate, een gedeelte van deze ontspoorde jeugd voor de samenleving behouden kan wor den en, geestelyk en zedelijk gesterkt, op- nieuw een plaats in deze maatschappij kan Innemen. In de ruime, frissehe gymnastiekzaal van de Byzondere Strafgevangenis voor jonge mannen te Zutfen staan een zeventigtal ge- vangenen opgesteld. Stram in de houding, in driegescheiden groepen. Jonge kerels, van 17 tot 22 jaar, gekleed in bruine manchesterpak- ken. Het is een groote dag in het leven van de jeugdige gevangenen. Vandaag zal, aan de hand van de uitgebrachte rapporten, een aan- tal hunner worden bevorderd tot een hoogere klasse en zy, die tot de bevorderden behoo- ren, weten dat zij een nieuwe schrede hebben gezet op den weg naar de vryheid. De direc- teur en zyn staf van medewerkers weten ech ter ook, dat in, deze jeugdige ontspoorden iets is gerijpt; het besef, dat hun levenshou ding behoort te steunen op een zedelyk fun dament. De plechtigheid duurt niet lang. In een korte, kemachtige toespraak heeft de direc- teur van de gevangenis, de heer Sohotsman. zich tot de jongens gewend. Striemend zijn de woorden, waarmede hy het gedrag van een tweetal jongens geeselt, die zich hebben vergrepen aan bezittingen van deze kleine gemeenschap want dit is deze jeugd- gevangenis en het in hen gestelde vec- trouwen hebben besohaatmd. Maar als hij zich richt tot de bevorderden en vooral tot de be vorderden naar de hoogste klasse, is hij geen strenge gevangenisdirecteur, dan is hij een opvoeder van deze jongens, die immers nooit onze vriend Keesman voor een vervalsching deze straf had, vermoedde ik de reden van de ontvoering. Ik zeg expres: ..ontvoerlng", want dat het geen ontvluehting was, bewees wel het feit, dat de jongeman als het ware overrompeld was. Toen Ik in het Posthuis aan het Stationspleln voor het raam stond, zag ik 6§n moment de gelaatsultdrukking van Keesman en daar stond niets als verbazing en schrik op te lezen. Toen ilj later den offi- cier van Justitie, den veldwachter en een hoofdbewaarder van het Huis van Bewaring had gesproken, werd ik versterkt in myn meening, dat Keesman van deze heele ont voering nlets vooruit heeft geweten, zoodat hy dus min of meer tegen zyn zln was opge- llcht. Doch de reden van die ontvoering? Waar am moest men hem hebben? Keesman stond niet in verbinding met beroepsmisdadi- gers, dat stond vast. Maar Keesman moest hen echter veel waard zyn, anders had men het toch zekec niet gewaagd om hem op klaar- lichten dag als het ware uit de handen van een Rijksveldwachter te rukken en met hem in een razende vaart weg te ryden. Zooals bekend volgde lk de auto in een taxi en zoo kwamen wij op de zoo berueht geworden plek op den Bergweg in Aerdenhout met z'n sinis- tere boschjes en z'n geheimzinnigen muur. C - letra Teunder. die ik in Ov-erveen had op- gepikt, gaf me de gelegenheid om over dezen muur heen te kijken en daar zag lk enkele ..heeren" loopen, waaronder de ,,Dolle". Van toen af vermoedde ik al zoo ongeveer iietgeen wy nu weten. Zooals bekend, loopt de „Dolle" mank, vanwege een geweersehot, dat hy eens van een grenskommies heeft gekregen. Zoo- doer.de loopt hij met z'n rechterbeen op het i een goede opvoeding ontvlngen en meer nog, dan Is hy een vaderlyk vriend. En als hij dan ook het woof'd tot deze jonge mannen richt, en hen vraagt, of zij hun eerewoord wiilen geven om het in hen gestelde vertrouwen niet te beschamen, hun opdracht naar hun beste weten ult te voeren en al hun krachten te wil ien stellen in dienst van de gemeenschap, dan kyken vier paar oogen hem open en recht aan en duideiyk klinkt het antwoord: ,,Ik wil!" Opvoeding van een gedetineerde. Met den directeur maken wy vervolgens een rondgang door de gevangenis. Eerst langs de cellen van de observatieklasse. Want hier vangt het nieuwe leven van den veroordeelde aan. Een maand verblijft hij in de observatiecel. Geen versiering is in het kale vertrekje te vinden, slechts een opklap- bare brits, een stoel en een klaptafel vormen het meubilair. Alleen voor de godsdienstoefe- ningen, voor de morgejiexcetcitie en voor de verdere lichaaansoefening verlaat hij de cel. In deze maand wordt een onderzoek naar zyn geestelyken, intellectueelen en physieken toestand ingesteld en wordt de gevangene nauwkeurig door den directiestaf en de ove- rige ambtenaren geobserveerd. Dan, als blykt, dat hy voor verdere strafopvoeding in aan- merking kan komen en zyn gedrag hiertoe aanleiding geeft, volgt plaatsing in de tweede klasse. Nu Is de eel voor hem slechts verblijfplaats geworden voor den nacht en die uren, welke hy niet doorbrengt in gemeenschappelyken arbeid, by school- en godsdienstondenvijs, en orde-oefenmgen stalen geest en lichaam, het meestal gebrekkige en grootendeels ver- geten onderwiis wordt opgefrischt en uitge- breid. In de boekbinderij, de stoffeerdery, de meubelwerkplaats en de smedery leert hjj een vak en hy leert het grondig. Daarvan ge- tulgen de meubels, die wy zagen, het bind- werk en de overige vervaardigde artikelen. De weg naar de maatscbappy. Ten slotte komt de bevordering naar de derde klasse. De eel, welke op de bovenver- dleping ligt en een onbelemmerd uitzlcht geeft op de velden, rondom de gevangenen is geen eel meer. Het is een ruim vertrek, met een kast, een teekentafel voor hen, die vak- onderwiis krijgen, een vloermat, tafelkleed en foto's aan den wand. Hier slaapt de gede tineerde, hier studeeit hy. Hy eet met zyn klasse-genooten, hij verblijft met hen in de mime, frissche recreatiezalen. Hy wandelt, zy het onder bewaking, met zyn klasgenoo- ten in de vrije natuur en in den zomer trekt de directeur er een enkele maal met zyn jon gens op uit. Een geheelen dag buiten de muren van de gevangenis! En het is hier, in deze klasse, dat de ontspoorde jeugd nieuwe levenskraehten krygt, een nieuw zedelyk oe- wustzijn. Hier, in een omgevmg van onop- vallende bewaking, van grootere bewegings- vryheid krygt de voormalige" slappeling aen nieuwe ruggegraat, leert hy sociaal voelen en denken en van hier uit kan hy tenslotte voorvvaaideink in vryhe d worden sresteld. In enkele trekken is in dit artlkel getraoht t' - Hun vrye tijd brengen de derde klaa sera in een gezellige r ec-reatiezaal door. De ,,cel" dient nog slechts als slaap- en studeervertrek. (Foto V.P.B.-I.P.R.S.-v. Suchtelen. corvee en lichamelijkc oefeningen. De inrioh- ting van de eel verandert, hy mag er enkele eigen bezittingen hebben, er is een tafel ge komen, een wandversiering. De gevangene leert vveer arbeiden; vrye- een indruk te geven van het leven in de By zondere Strafgevangenis voor jonge mannen te Zutphen. In een volgend artikel meer over de resultaten van dit belangiyke opvoedingis- werk. BINNENXANDSiiOH WEEKOVERZICHT. De groote rede van den Leider der N.S.B. voor het kader van den Nederlandschen Arbeidsdlenst heeft voor een oogenblik de aandacht van het Nederlandsche Volk van de gebeurtenissen in Oost-Azie afgeleid en ge- vestigd op een probleem, dat momenteel zeer zeker tot ddn der actueelste op binnenlandsch politiek terrein moet worden gerekend, het probleem van de opvoeding onzer Nederland sche jeugd. Het is geen toeval, dat dit probleem door den Leider der N.S.B. wordt aangesneden op een moment, dat zich de toekomstige machts- vechoudingen in den staat duidelijk gaan af- teekenen. Kenmerkend toch voor de natio- naal-socialistische levensbescirouwmg is juist, dat zy, waar zy in de jeugd het voornaamste element ziet, waarop haar idealen eenmaal zullen zijn gegrondvest, dit vraagstuk zoo vroegtydig mogelyk, ja vddr alles tracht tot een oplossing te brengen, teneinde zoo het fundament te leggen voor haar hoogste ideaal, de volksgemeenschap. Een der eerste maat- als het vastzittend slijm oorzaak van de hoestprik- keling regelmatig loskomt. Neem daarvoor de beroemde slymoplossende Abdijsiroop. Vanouds beproefd bij hocst, grlep, bronchitis, asthma. voorste gedeelte van z'n voet. Onze vriend Teunder had even van tevoren voetafdrukken gezien, die van den weg af. door het kreupel- hout naar de achterzijde van die bewuste villa voerde. Daat- hielden de voetstappen plot- seling by een dikken boom op. Een van die voetstappen nu was een recbtervoet zonder hak. Dit gaf me te denken. Toen ik de .jDolle" gezien had, wist ik meteen van wien deze afdruk was en uit dien afdruk kon ik tevens opmaken, dat de ,,Dolle'-' iets zwaars vervoerd had van den boom naai den weg. Ik begreep later, dat dit zwaars de bewuste- looze Peters was geweest, die tijdens de ont voering binnen den muur had vertoefd. Toen Keesman dus ..gehaald" was, werd Peters weer teruggebraeht naar z'n taxi. Dit gebeuc- de in die enkele mlnuten, dat wij Teunder en ik in de taxi op den Overveenschanweg heen en weer laveerden op zoek naar den be- wusten grijzen wagen. Waarsohijnlijk zullen ze wel het plan gehad hebben om den wagen met Peters een eindje van het pad naar den muur vandaan te rijden. Ik vermoed echter, dat dit plan verydeld is door onze komst in den Berg weg en de jongens dus hals over kop weer hun scbuilplaats moesten opzoeken. Voor hen was het natuurlijk een leelijke kink in den kabel, dat wy hen zoo dieht op de hielen zaten, want anders hadden ze de auto wel in een andere laan neergezet en zouden wy wel licht het spoor gel:eel bijster zijn geworden. Dooh nu de reden van de ontvoering. Het bleek later, zooals ik vermoedde, dat ze Kees man ergens voor noodig hadden. Maar waar- vooc? De „Dolle" gaf me alweer de oplos sing. Zooals U wel weet, is deze jongeman eenige jaren geleden veroordeeld geworden regelen van het natlonaal-socialisme in Duitschland na het overnem-en van de macht alaaai- was het saneeren van de verhoudingen binnen de Duitsche jeugd. En wy behoeven thans waarachtig niet scherp van blik te zyn om te onderkennen, tot welk een prachtig resultaat deze maatregelen voor het Duitsche volk hebben geleid. Met dit bewustzyn voor oogen behoeft het waarachtig geen verwon- dering te baren, dat het Nederlandsche natlo naal-socialisme bij monde van zyn Leider reeds thans daadwerkelyk propageert voor een samenbundeling der geheele Nederland sche jeugd en hartstoehtelijk pleit voor de op voeding van elken Nederlandschen jongen of meisje tot gemeenschapsmensch. ,,Ick dien" zal moeten komen in de plaats van het korter lings nog geldende, volksondermijnende „ik moet verdienen" en de plaats, waar dit ge- meenschapsbesef den jongen Nederlander by uitstek kan worden geleerd, is, de Leider de»- NjS.B. heeft dit duidelijk genoeg uiteengezet, de Arbeidsdienst. In dezen Arbeidsdienst zal gemeensdhappe- lyk door jonge menschen van alien rang en stand staatsdienst worden verricht; hier zal de eerbied voor den arbeid in de harten der jonge Nederlanders weer plaats nemen, de vreugde voor den arbeid, het waardeeren van elkanders kunnen en kennen zal hier tot ont- waken en tot levendig besef worden ge- bracht. Het egoisme, de bron van zooveel ellende, zal langzaam maar zeker worden teruggedrongen om tenslotte ondergeschikt te wet den gentaakt aan het gemeenschaps- gevoel van elken volksgenoot. Als schakel in de opvoeding onzer jeugd, zal de Arbeids dienst. in den toekomstigen Nederlandschen Staat een groote plaats innemen,dit zal voor een ieder, die de ontwikkeling der verhoudin gen met aandacht gadeslaat, thans wel dui delijk zyn. Wy verwezen terloops naar het prachtig resultaat, dat deze maatregelen in Duitschland voor het geheele Duitsche volk hebben afge- worpen. Zoover behoeven wij echter niet eens te zien wanneer wij herinneren aan het prach- tige voorbeeld van dienstbaarheid aan het volk", dat ons werd gegeven door de Haag- voor het vervaardigen van valsche rywiel- plaatjes en een tiental jaren daarvoor even- eens voor valsche sigarettenbons. De „Dolle" was weer geruimen tijd vry en niemand.wist fe.telijk precies, waarheen hij zicii had be geven. Zyn aanwezigheid .in, de villatuin tracht me op het denkbeeld, dat daar in huis wei weer iets dergelijks vervaardigd zou wor den, bijvoorbeeld valsch geld. In dat vermoe- den werd ik dienzelfden middag in Amster dam versterkt, toen ik vernam, waarvoor Keesman had terechtgestaan, n.l. voor valsch- heid in geschrifte, plus opliehting. Waar- schijnlijk had men op de publieke tribune tydens de terechtzittingen uitgezien naar een handlgen vervalscher en het oog was geval- len op Keesman. De ..Dolle" Ls een gerouti- neerde graveur, maar handteekeningen na- •x'tfin'kan h niet en daarvoor had men dus Keesman noodig. Zoo was aanvankelijk mijn theorie, hoewel ik natuurlijk niet de minste bewyzen had Het heele geval was ondanks nog viij raad- selachtig. Het kardinale punt was de ge- teime iir-ang. Want dat die er was, en in de opmiddellyke nabyheid van den muur, daar van was ik rotsva.st overtuigd. Een paar meter voor dien muur hielden de voetafdruk ken plotting op. Waar waren de menschen gebleven? In de boomen? Door den grond heen? Eerst vermoedde lk, dat er een deur j; iets dergelijks in den muur zou zitten en dat men de voetstappen voor. de veiligheid en paar meter had weggeveegd. Maar dit bleek niet het geval te zyn. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1942 | | pagina 5