HOEST
ABDIJSIROOP
Ter Neuzensche Courant
Strijd en Overwinding
Binnenland
Vrijdag 19 December 1941 No. 10.308
TWEEDE BLAD
PRACTISCHE NAASTENLIEFDE.
FEUILLETON
Dr. Burmesters
in alle vormen
AKKER'S
'S Werelds beste Hoestsiroop
1
HET GEWICHT VA'N HET BROOD EN
HET RANTSOEN.
I
VAN
WAAROM MET DUITSCHLAND
VOOR VRIJ NEDERLAND?
Vrijheid la plicht.
Het was deze vrijheid nlet, waarin Neder-
land dacht te leven, waarvoor de arbeider
werkte, de werkelooze ontbering leed.
Het waa deze vrijheid niet, waarvoor ons
leger geanotriliseepd weixfc en waarvoor onze
be ate, eerlijkste soldaten gesneuveld zijn.
Neen.
nemendheid van pret in den familiekring. van
het bereiden van verrassingen aan verwan-
ten, vrienden en kennissen.
In weerwil van de omstandigheden hebben
wij er ook dit jaar aan vastgehouden. aan
ons St. Nicolaasfeest. Het is waar, wij heb
ben er veel bij moeten missen: onze straiende
winkels, onze uitstallingen van speelgoed,
warbij onze kinderen zich den nens plat druk-
ten tegen de spiegelruiten, om toch maar niets
van dat alles te missen; de 6talages van
onze banketbakkers, met hun vertoon van
boterletters, Sinterklaas-poppen, suikergoed
en marsepein...
Doch, al hebben wij veel moeten missen
wij hebben toch ons St. Nicolaasfeest gevierd;
in veel meer bescheiden mate dan anders
maar gevierd hebben wij het toch. Voorzoover
dat mogelijk was, hebben wij nog wat vreug-
de verspreid om ons been en in stilte ge-
hoopt, dat de tijd weer zou komen, dat het
feest van den populairen heilige weder op
Het was de verkeerde vrijheid, de libera-
listische vrijheid, een zelfgekweetkte vrijheids- 'I ouderwetsche wijze zou kurinen worden ge-
idee. die nergens, maar dan ook nergens op vjer(j
steunde en waaraan vele menschen geofferd
zijn, bijna een heel volk.
Wij hebben gevochten voor een phrase, een
jammerlijke grimas.
En voor ditzelfde wanldee, weerstaan wij
nu nog in gedachte en daad, weerstaan wij,
aan de nieuwe, jonge vrijheid, die wij als
dwang en belemmering bestempelen.
In dit verzet toonen wij weer, zoo bitter
duidelijk, dat wij niet vrij zijn, maar gevan-
gen, gevangen in een fictie, in iets wat niet
bestaat.
Het is een niet echt verhaal, dat ons is
cvergelegd.
Opvoeding is Iraditie, maar traditie kan
verraad beteekenen.
En de traditie waarin wij opgevoed zijn, is
verraad geweest, aan eigen bodem en eigen
volk, een verraad, een traditie die in pijn en
verbittering moest gebroken worden.
Wij grijpen steeds terug, naar wat we mee-
ndn verloren te hebben, wij zien steeds achter-
om en gaan niet vooruit.
Wij denlken slechts aan verlies, niet aan
winst.
De tijd is gekocnen, dat wij niet meer stil
kunnen zijn, maar dat wij opstaan en zeg'gen
wat ons op het hart ligt. want het zwijgen is
niet meer te dragen.
'Het Nederi andsche volk is <5en der sterkste,
geestelijk sterkste en schoonste volken van
Europa.
Het is een volk, dat altijd het vechten heeft
gekend en daardoor eerlijk was en nuchter,
met beide beendn op den grond stond.
Maar het moet sterker worden, over alle
leden en geledingen. over alle klassen: 6dn,
seherp en hard.
Hiervoor is noodig dat de rotte deelen, zon-
der er ook maar overheen te praten, wegge-
sneden worden en dat de dingen bij hun naam
moeten worden genoemd.
De vrijheid waarvoor wij nu staan, doet af-
breuk .aan de eerlijkheid, het is de vrijheid
die naar de catastrophe leidt. En nooit, nddit
is er toen van iedereen zijn hardste en eerlijk
ste plicht geeischt, nooit de uiterste inspan-
ning, omdat die vrijheid nooit alle volksge-
nooten heeft omvat, in haar doelstelling, die
toch moet zijn: de schoonheid en het geluk
van het Nederlandsche volk.
Vrijheid is plicht, is gebondenheid. orde en
tucht.
E!en vrije mensch is. aan al zijn volksgenoo-
ten, eerlijke inspanning van zijn uiterste
Ikrachten verplicht.
Een vrij land is aan alle landen, eerlijkheid
en inzicht verplicht.
Zoo zal er geen mensch zijn, die doello&s en
werkeloos tusschen zijn volksgenooten staat
en geen volk, dat doelloos en verdrukt tus
schen de andere volkem staat, want Vrijheid
is Eenheid.
Dit, is de vrrjheid, die Wij moeten overgeven
aan onze kinderen en dan zal de opvoeding
een eerlijke traditie zijn.
Wij kunnen niet neutraal zijn in het ge-
vecht dat woedt tusschen het oude en het
nieuwe, het jonge.
Een Eiigelsch schrijver schreef: ,,Uit ruim-
heid van geest zoowel tegen koningen als stel-
sels zrjn, noemt men onzin. Men moet kiezen
tusschen die twee of men is geen natie."
Wij moeten kiezen tusschen democratie en
nationaal-socialisme, kiezen tusschen ouder-
dom, die voorbij 's en jeugd, die niet te ver-
slaan is, kiezen tusschen de on-echte vrjj-
heldsidee waarin Wij gevangen waren tegen
wil en dank en het nieuwe stelsel, de ge
dachte van de gerichte vrijheid, de idee der
eenheid, het afbrdken der schrijnende tegen-
stellingen.
Wij vechten voor de jeugd, voor het geluk
van iederen mensch in zijn volk, de schoon
heid van ieder volk tusschen de volken en de
eenheid in gedachte en daad.
Daarom vechten wij nu met Duitschland
tegen Bolsjewisme en Kapitalisme, vechten
wij met Duitschland voor Nieuw-Europa, Vrij
Europa, vechten wij voor de idee: de vrijheid
die plicht is en het woord dat daad is.
Wij, volk van Nederland, met Duitschland
voor Vrij-Nederland.
Want wij zijn bewust. B. F.
De eerste feestdag van dezen winter ligt
weder achter ons: Sint Nicolaas, een echt
Nederlandsche feestdag, dien de meeste bui-
tenl anders niet, ol slechts zeer vaag van hoo
ren zeggen kennen. Voor ons Nederlanders,
ec'hter een van de huiselijke feesten bij uit-
Terwille van wat eigenlijk? Voor zoover
wij het kunnen zien slechts terwille eener
schijn-zelfstandigheid, die aan Nederland als
eenige gunst zou veroorloven te fungeeren als
voorpost van het Britsche Rijk.
De loop dezer gebeurtenissen vindt een
sterken weerslag in vele Nederlandsche har-
ten. Weinige zijn de gezinnen in ons land,
die niet door banden des bloeds of van vriend-
schap met de blanke bevolking van Insulinde
zijn verbonden. Weinigen zullen er zijn, die
openstellen voor het nieuwe dat komen moet
en ook komen zal. Nadrukkelijk werd bij
monde van den heer Mussert verklaard, dat
hij iedere gedachte aan gelijkschakeling of
staatsabsolutisme ten sterkste afwijst. Hij
gooide hier weer een van die waandenkbeel-
den ondersteboven, welke helaas te lang het
Nederlandsche volk hebben verblind of ver-
hinderd hebben juist te zien.
Maar wat dringend noodig is, in ieders
eigen belang alsmede in het belang van het
Z1JI1 veruuiiueii. \y O
thans door het onverantwoordelijke en nood- geheele land, is, dat gebroken worde met
idio /iriipiiwpn alle negativisme, met onwil tot begnjpsn, met
Wij hebben bescheiden vreugde verspreid
in den kring der onzen! Zeker, wij hebben
gedaan wat wij konden om hun enkele aan-
gename oogenblikken te verschaffen. Maar
heeft onze blik ook verder gezien dan den
eigen kring? Hebben wij gedacht aan de
velen daarbuiten, voor wie St. Nicolaas is
voorbijgegaan zooals alle andere dagen, als
een dag, waarop niet alleen geen bescheiden
vreugde heeft geheerscht, maar waarop het
zelfs ddkwijls^ aan het sillemoodlgste heeft
ontbroken
Het Nederlandsche volk heeft te alien tijde
bekend gestaan om zijn warm hart waar het
betrof het medevoelen met zijn naaste. Er is
nooit tevergeefs een beroep op gedaan om te
steunen, waar dit noodig was. En nooit is
het noodiger geweest dan op dit oogenblik,
nu de oorlog met zware hand drukt op ons
alien doch het zwaarste op de armsten
onder ons.
Velen hebben het bejammerd, dat zij dit of
dat niet konden koopen voor een lid van het
gezin, waarvan zij wisten, dat hij of zij er bui-
tengewoon mede zou zijn ingenomen geweest.
Maar vele anderen hebben op datzelfde
oogenblik dringend gebrek gehad aan voed-
sel en dekking, aan dingen, die veel harder
noodig waren dan het geschenk, dat, wij had-
den willen koopen.
Hebben wij daaraan wel genoeg gedacht?
Is het wel geheel tot ons doorgedrorfgen Er
wordt onnoemelijk veel geleden, ook in ons
land; en wij hebben den plicht, dat leed te
verzachten, zoovegl dit in ons vermogen ligt.
Dat is zelfs geen weldadigheid; dat is plicht.
Zoo besehouwt bet ook ieder weldenkende.
Het is de onafwijsbare plicht van de bezitters,
om de niet-bezitters te Yielpen en te steunen.
Niet met schoone woorden is de arme ge-
holpen. Onze hulp moet hem geboden wor
den in meer stoffelijken vorm. Aan aan-
sporingen om dit te doen, ontbreekt het wer-
kelijk niet. Wij moeten niet het oor sluiten
voor de roepstem, welke tot ons komt: Geeft,
helpt, steunt! Deze steun is zoo hard noodig.
Overal, in de steden zoowel als in de dorpen
en de gehucht.en. Wie zou van harte kunnen
genieten van hetgeen hem gebleven is, wan-
neer hij weet, dat er medemenschen zijn, die
ook dit weinige moeten ontberen?
lottige handelen van hen, die dezen nieuwen
zwaren slag aan eigen volk en eigen goed
toebrachten, niet in groote onzekerheid en in
uiterste bezorgheid verkeeren.
Wat er van ons Indie worden zal is natuur-
lijk in geen enkel opzicht te voorspellen. Het
is nu eenmaal zoo, dat dit Nederlandsch ge-
bied meer nog dan een uitgesproken Neder
landsch, een iguropeesch probleem vormde.
Daardoor is het vrij aannemelijk, dat t.z.t. ook
diplomatieke factoren hun woordje zullen
medespreken. Deze zijn evenwel voorloopig
zeker niet te beoordeelen, zoodat ons wel niets
anders overblijft dan tot het bekend worden
van nadere gegevens, in het lot, dag over ons
-werd gebracht te berusten. Zoodra evenwel
iets naders omtrent deze voor ons land zoo
uitermate belangrijke aangelegenheid tot ons
komt, hopen wij nader hierop terug te komen.
Een gebeurtenis van eerste groote in ons
land en die dan ook in het middelpunt der
algemeene aandacht Stond, was wel de her-
denking van het 10-jarig bestaan der N.S.B.,
welke op 14 dezer te Utrecht plaats heeft
gehad.
Inderdaad mag worden gezegd, dat de
datum van 14 December 1941 een uiterst
belangrijke in de Nederlandsche geschiedenis
zal blijken te zijn. s
Deze herdenking, voor de bijwoning waar
van vele duizenden bezoekers naar Utrecht
waren gestroomd was wel daarom zoo bijzon-
<Jer, omdat hier o.m. het woord werd gevoerd
door den Rijkscommissaris en door den Leider
der N.S.B. Ir. A. A. Mussert, nadat laatst-
genoemde -nauwelijks was teruggekeerd uit
Berlrjn, waar hij een onderhoud had gehad
met den Fiihrer.
Van voor ons land ontzaglijk groote betee-
k_gnis zijn de verklaringen, welke door beiden
tijdens de herdenkingsredevoeringen werden
afgelegd. Wlanneer wij alles nauwkeurig
overwegen, dan springen vier hoofdmomenten
van dezen beteekenisvollen dag bij zonder in
het oog.
Ten eerste is daar de verklaring van den
Rijkscommissaris, dat alle vereenigingen of
bewegingen van politiek karakter in ons land
zullen worden ontbonden, met uitzondering
de N.S.B. Er is thans derhalve nog
slechts een politieke v£L der Nederlanders;
welke wortelt in de beginselen der Nationaal-
Socialistische beweging.
In de tweede plaats de ve;rklaring van den
leider der N.S.B., welke deze tegenover den
Fiihrer heeft afgelegd en welke verklaring
gebaseerd is op de stelling: ,,Verbondenheid
op leven en-dood''.
Ten derde, dat aan het volk van Nederland
op dezen 10-jarigen verjaardag van de N.S.B.
het geschenk kon worden aangeboden, inhou-
dende, dat Nederland, met ingang van den
"Lift geeft van harte, geeft met vollej iOden December 1941 is toegelaten als gelijk,
_..u - rroi„irVicror I hprechti2"den deelefenoot in t Nieuwe Europa.
hand gij zult er u zelfgelukkiger door
gevoelen!
Roman van HANS HIRTHAMMUR
(Nadruk verboden)
43
De woning van de Miillers bevond zich op
de eerste verdieping.
Dorothy's moeder was in alle opzichten een
gedistingeerde, maar bijna popperig teer
uitziende, oude dame. Lorenz drukte heel
voorzichtig haar kleine, smalle hand, alsof
hij bang was haar pjjn te doen. Min of meer
verlegen, stamelde hij een paar woorden om
zijn laat bezoek te verontschuldigen, maar
mevrouw Mliller viel hem laehend in de rede.
,,De hoofdizaak is, dat Dory u eindelijk
heeft gevonden. Ik begon me werkelijk al
ongerust over haar te maken, want zc had
zilch dat plan nu eenmaal in haar hoofd ge-
zet,. en wat daar eenmaal in zitEnfin,
dat zult u zelf nog wel ervaren. Ik neem aan,
dat u intusechen alles reeds met haar hebt
besproken. Maar gaat u toch zitten, dokter!
U drinlkt toch nog eerst een kopie thee mee,
ja? Jij ook, Dory?"
„Graag, moeder!" Zij schoof voor Lorenz
een fauteuil dichterbij en ging tegenover hem
zitten. ,,Hier zult u dus voor een poosje uw
RINNENLANDSOH OVERZICHT.
Met onbegrijpelijke lichtzinnigheid heeft de
commissie van voormalige, sedert Mei 1940
voortvluchtige, Nederlandsche regee.rders het
noodlottige besluit genomen om Nederlandsch-
Indie in den waagschaal te werpen, door het
in het front der z.g. A.B.C.D.-staten tot deel-
irame aan den oorlcg tegen Japan te doen
deelnemen.
Zij heeft daarAiede volbracht waarvoor wij
reeds geruimen tijd vreesden, maar dat, in
dit stadium althans, beslist niet noodzakelijk
s. Reeds geruimen t\jd had de regeering
in Ned.-Indie kunnen voorzien waartoe de
ontwikkeling in Oost-Azie moest leideh.
De gelegenheid om wegen te vinden waar-
langs Indie aan den goeden kant zou zijn ge
bracht was aanwezig. Maar in volslagen
blindheid heeft men deze niet kunnen zien.
Zelfs van eenige poging om althans de zeker-
heid te verkrijgen dat eene redelijke mate
van zelfstandigheid bewaard zou blijven is
niets gebleken.
iZonder over voldoende afweermiddelen te
beschikken, met de kennis, dat, hoe het con
flict ook moge eindigen, Indie door 66n der
drie groote mogendheden, Japan, Engeland
of Amerlka zou worden bezet, heeft men Indi£
in den strrjd gestort. En het is toch waarlijk
al te kinderlijk, dat men het waagt zich te
beroepen op de toezegging van Engelsche
hulp, nadat langzamerhand toph wel algemeen
bekend is, wat Engelsche hulp in feite te be-
•teekenen heeft.
Ons land schijht waarlijk niets bespaard te
zullen worden. Na Curasao en Suriname
volgt thans Nederlandsch-Indie. Door een
aantal bewtndvoerders, die zich nooit iets aan
nationale belangen lieten gelegen liggen. die
ter wille van klein persoonlijk of politiek ge-
win de verdediging des lands en der kokmien
verwaarloosdenwordt nu ook het laatste
deel van Nederlandsch overzeesch be zit Weg-
gesmeten.
tehuis vinden", zei ze glimlachend. ..Hopen
li)k bevalt het u nogal".
„Tehuis! Ik kan mi) diie plotselinge ver
andering van mjjn levensomstandigheden zelf
nog niet goed voorstellen. Een uur geleden
hield ik mtj nog met meer bescheiden plan-
nen bezig".
„Mijn dochter heeft mij een en ander ver-
teld", nam de oude dame het woord. ,Dat
moet toch vreeselijk voor u zjjn geweest, ik
bedoel dat samenleven met zulke onbeschaaf-
de, ruwe menschen. Verschrikkelijk lijkt me
dat!"
Lorenz vertrok zijn mond tot een glimiach.
„Dan vergist u zich, mevrouw! Ik heb on
der die zoogenaamde onbeschaafde, ruwe
menschen de beste, trouwste kaaneraden ge
vonden".'
Mevrouw Miiller scheen eenigszins getrof-
fen te zijn.
„Maar moeder!" kwam Dorothy tusschen
beiden, om het gesprek een -andere wending
te geven. ,,Zou het op het oogenblik niet
verkieslijker zijin dr. Burmester eenigszins in
te wijden in de regels van bet huW?''
Mevrouw MUller knikte Lorenz minzaam
laehend toe. ,,Ja, de klejne heeft gelijk". En
daarop begon zij een heel verhaal over de ge-
woonten van de huishoudi:ng, den dagelijk-
schen loop der dingen, welke bij het ontbijt
plachten te beginnen om bij het gemeenschap-
pelijk conversatie-uurtje op den latm avond
hun einde te vinden en die in hun angstwek-
kende regelmaat dr. MUller zaliger reeds tot
een kwelling moesten zijn geweest. Lorenz
Burmester trachtte nochtans alles zoo goed
mogelijk in zich op te nemen en een half uur
het vasthouden aan oude, starre, vergane
principes.
VERiVOEDEREN van broodgraan
ONTOELAATBAJAR.
Mensch en dier moeten beiden eten. Het
spreekt echter vanzelf, dat de mensch het
eerst aan de beurt komt en dan het digr.
Men kan het dan ook uit een sociaal en
volksgezondheidsoogpunt niet toe staan, dat
producten, die in de eerste plaats menschen-
voedsel zijn, in tijden van schaarschte ten
goede zouden komen aan de dieren, die met
andere producten, die niet voor menschelijk
voedsel geschikt zijn, met evenveel succes in
het leven zijn te houden.
Zoo is het beslist ontoelaatbaar, dat brood
graan en zaaigranen tot veevoeder worden
verwerkt, wanneer voldoende hoeveelheden
van andere graansoorten beschikbaar zijn
voor de dieren en speciaal daarvoor zijn aan-
gewezen.
Dat men het vervoederen van broodgraan
ook in Duitschland als een zeer ernstig mis-
drrjf besehouwt, bljjkt uit een bericht'in het
Duitsche landbouwtijdschrift Die Landware,
waarin is verm eld, dat een moienaar terzake
tot vier jaren en drie^ maanden tuchthuisstraf
is veroordeeld, terwrjl zrjn burgerlijke eere-
rechten hem voor den duur van vijf jaren zijn
ontnomen.
De man had meermalen aan een grooten
kring van afnemers van zijn handel in brood,
rogge en broodtarwe alsmede zaaigranen voor
voederdoeleinden afgeleverd, deels onver-
mengd, deels vermengd met acdere voeders.
Het Sondergericht, waarvoor de man terecht
moest staan, achfte eei ernst'g geval van
kwaadwillige overtreding van de betreffende
voorschriften bewezen.%
ENGELSCHE LUCHTA ANVAI.LEN.
In den nacht van Dinsdag op Woensdag
Zijn enkele Engelsche vliegtuigen boven ons
grondgebied verschenen. Er zijn oott eenige
bommen geworpen, Een ervan is terecht ge-
komen op een boerenwoning, die geheel is
vemield. Van de bewoners werd de vrouw
zwaar gewond en een kind gedood. Verder
is een andere boerenwoning getroffen, waarbij
geen menschen zijn getroffen, maar wel 10
koeien en een varken zijn gedood.
HET POSTVERKEER MET AMERIKA.
Het gezamenlijk postverkeer met de Ver-
eenigde Staten van Noord-Amerika en hun
bezittingen, daarbij inbegrepen de Philippij-
nen, is gestaakt. Bij gebrek van verkeers-
mogelijkheden kan voorts ook bet postverkeer
met Zuid- en Midden-Amerika, de Faroer-
eilanden, Groenland en IJsland niet meer wor
den gehandhaafd. Luchtpostzendingen naar
Zuid- en Midden-Amerika voor zoover niet
tot de Vereenigde Staten behoorend zijn
echter voor verdere expeditie toegelaten.
WMZIGING VAN DE HINDERWET.
Bij besluit van den secretaris-generaal van
berechtigden deelgenoot
Ten vierde de door den heer Mussert gefor-
muleerde zeven punten, waarin hij in duide-
lijke woorden uiteenzette, welke, taak hij van
de N.S.B. en daardoor van het Nederlandsche
volk verwacht.
Het zal voor velen in het eerst niet gemak- euj oesiuu van u™ ,c"*
keliik valien om zich een voldoend helder sociale zaken zijn enkele wrjzigmgen gebracht
3 te vormen van de draagwijdte der aan- in de hinderwet. Allereerst heeft schrappmg
behfLndeling
vraag dient
gekondigde beslissingen. Menigeen staat nog i plaats gevonden van het onduidelijke artikel
steeds vrij ohbekend tegenover de nationaal- 10, waardoor is komen vast te staan, dat de
socialistische gedachte. Niets ter wereld kan gewone behandeling eener hmderwe's-aan-
hem evenwel beletten, om daaraan tegemoet
te komen, door daar vftn nu af aan grooter
aandacht aan te besteden.
Voor alles diene men er zich helder van
bewust te zijn, dat het hier gaat om de wer-
kelijkheid en dat hij, die zich moedwillig bui-
ten die werkelrjkheid plaatst. op den duur
zichzelf uitschakelt.
Uit hetgeen door den heer Mussert in zijn
bovenbedoelde zeven punten als opdracht aan
de leden der N.S.B. werd medegegeven, mag
de verwachting worden geput, dat de Neder
landsche NationaaLSocialist het zjjne land-
genooten bij het streven naar een juister be-
grip zeker niet moeilijk zal maken. Integen-
deel, verwacht mag worden, dat van die zijde
iederen vorm van tegemoetkoming zal
worden geboden.
Het feit dat Adolf Hitler onzen grootsten
,zorg heeft weggenomen, door den heer Mus
sert de verzekering te geven, dat Nederland
deelgenoot zal zijn in het Nieuwe Europa en
derhalve ook zal deelnemen aan de kolonisatie
en de exploitatie der Oost-Europeesche gebie-
den. is een geschenk van wel zeer bijzondere
grootte.
Er ligt in besloten, dat wij te Berlyn met
langer worden beschouwd als een overwon-
nen volk, niet als een kolonie, een pYotecto-
raat, maar dat wij vanaf dit oogenblik een
eigen plaats onder de Germaansche volkeren
mogen innemen, en bij zullen mogen dragen
aan de vjormgeving van het nieuwe Europa.
Dit alles hebben wij te danken aan het
bemiddelende en onvermoeide streven van den
heer Mussert, den Leider der N.S.B., wien
daarvoor met recht een plaats toekomt onder
de allergrootste v^derlanders onzer geschie
denis. Welke taak wordt nu van het Neder
landsche volk verwacht? Allereerst het zich
:ham
te geschieden, ongeacht den af-
stand, waarop de meest nabijzijnde perceelen
van andere belanghebbenden zich bevinden.
Voorts is door wijziging van artikel 17 de
mogelijkheid geopend om, meer dan tot dus-
ver, tegemoet te komen aan klachten over
een onbevredigende toepassing der hinderwet.
Dit in dier voege, dat aan belanghebbenden
het' recht wordt toegekend om aan het ge-
meentebestuur het verbinden van nieuwe
voorwaarden aan een hinderwetsvergunning
te verzoeken, waarbij tevens is bepaald, dat
zij tegen niet-inwilliging van zulk een ver-
zoek in beroep kunnen komen bij het hooger
gezag. Het gewqzigde artikel 32 verklaart
ten slotte, dat de Hinderwet niet van toepas- j
sing is op de ondergrohdsche werken van
mijnen, benevens de bjj een mijn behoorende
bovengronds gelegen werken en inrichtingen,
later verloste Dorothy hem van den woor-
denstroom door haar gast zijn kamer te
wijaen. Toen zij zich overtuigd had, dat hier
alles voor eetr behoorlijke ontvangst geieed
was, stafli ze hem laehend haar hand toe. ,,Ik
wensch u een aangename nachtrust, dr. Bur
mester! Slaapt u maar goed in uwe nieuwe
rijk! En zorgt u er in 's hemelsnaam voor
morgenochtend op trjd aan het ontbijt te ver-
schnnen!
Magda Helling ontving haar bezoekers met
open armen. Zij drukte Marlene hartelijk de
hand, gaf den jongen een zoen en schoof bei
den voor zich uit de eetkamer binnen, waar
de tafel reeds gedekt was.
,,Dat heeft me wat moeite gekost voor ik
uw gezdllige woning ontdekt had. Wij zijn
bij de stadsspoor in de verkeerde richting in-
gestapt. Het is om duizelig van te worden,
als je in die zee van huizen den weg moet
zoeken".
,A-ls u maar eerst een beetje geacclimati-
seerd bent, valt dat -niet meer op En hoe
gaat het er overigens mee? U ziet er al heel
wat beter uit dan gisterra".
„Dat heb ik aan u te danken, mevrouw
Helling. Mijn man heeft nog steeds niets van
zich laten hooren, maar ik maak me nu ook
ndet ongerust meer."
„Zoo mag ilk het hooren! Maar nu zullen
we eerst maar eens aan tafel gaan, ja?
Hansje heeft natuurlijk honger als een wolf,
nietwaar, m'n jongen?"
De jongen knikte toestemmend en probeer-
de heimelijk een blik in de schalen te werpen.
Daar de tafel te hoog bleek, kreeg Hansje
veroorzaakt door een kou
gebruike men Abdijsiroop
die de vastzittende slijm
zal doen loskomen en Uw
hoest snel zal verdrijven.
Vanouds beproefd by hoest,
griep, bronchitis, asthma.
tenzij daarop de Arbeidswet 1919 van toepas
sing is. Krachtens de Mijnwet worden ngme-
lijk bij algemeenen maatregel van bestuur
ter zake de noodige voorschriften gegeven,
zoodat op dit gebied aan ingrijpen uit hoofde
van de Hinderwet geen behoefte bestaat.
DE HYGIENE IN DE BOTER-VERPAK-
BEDRUVEN.
Controleurs van den centralen crisiscont-
trdledienst treffen soms bij boterverpak-
kingsbedrijven toestanden aan, welke men in
het geheel niet zou verwachten. Pakmachines
en paktafels, welke in weken niet gereinigd
zijn, vormen geen zeldzaamheid, evenals be-
schimmelde houten schotten, vervuilde vloeren
en gebrek aan waterafvoer.
Dergelijke wantoestanden zijn niet alleen in
kleine bedrijfjes aangetroffen, doch zelfs
soms bij een belangrijke melkinrichting in
groote steden.
Aan de Nederlandsche zuivelcentrale is be-
voegdfceid verleend om dischen te stellen,
waaraan verpakbedrijven moeten voldoen om
hun bedrijf te mogen uitoefenen.
In samenwerking met den centralen crisis-
controledienst, de rijkszuivelinspectie en het
rijkszuivelstation te Leiden wordt nu ieder
verpakbedrijf gekeurd. Indien het niet aan
strenge eischen betreffende de hygiene vol-
doet, wordt het bedrijf gesloten of indien de
mogelijkheid tot verbetering aanwezig wordt
geacht, worden voorwaarden opgelegd, waar
aan het bedrijf binrien een bepaalden tijd moet
voldoen. Een geregelde strenge controle
zorgt ervoor, dat de voorwaarden worden na-
geleefd.
Enkele bedrijven moesten reeds gesloten
worden, andere zrjn verbeterd.
KROONKURKEtf EN ALUMINIUM
CAPSULES.
Wederom heeft de economische voorlich-
tingsdienst van het departement van handel,
nijverheid. en scheepvaart het initiatief ge
nomen tot een voorlichtingscampagne. Dit-
maal wordt de aandacht gevraagd voor
kroonkurken en aluminium-1 capsules, goede-
ren waarvan mem in den regel het belang
nauwelijks beseft. maar welker beteekenis
ons in tijden van schaarschte scherp voor
oogen moet komen te staan.
Het doel van de nieuwe actie is het.publiek
te overtuigen van de noodzakelrjkheid, met
kroonkurken en aluminium capsules spaar-
zaam om te gaan. Bij het openen van de fles-
schen moeten zij zoo min mogelijk worden
beschadigd. Nahet gebruik moeten zij niet
worden weggeworpen, maar tegelijk met de
ledige flesschen aan den leverancier terug
worden gegeven. Op zgn beurt levert deze de
kroonkurken en aluminiumcapsules, bij de
aanvulling van zijn winkeivoorraad, in bij den
grassier en zoo wordt de kringloop gesloten
bij den fabrikant.
Uiteraard zal bij de regeneratie waar-
mede de Nederlandsche-'industrie zal worden
belast een zoodanig procedd worden toege-
past, dat de oUde kurken zonder gevaar voor
de volkshygiene, wederom op de flesschen
kunnen wOrden aangehracht.
Het slagen van dit plan vereischt aller
medewerking.
Bij de geldende rantsoeneering van levens-
middelen wordt steeds precies aangegeven, op
welke hoeveelheid de voor een bepaalde
periode aangewezen bom recht geeft. De ver-
bruiker kan zich dan ook op eenvoudige wijze
ervaii overtuigen, of hij de hem toekomende
hoeveelheden levenslmiddelen ook ontvangt.
n.l. door deze artikelen ma te wegen.
Naar in de practijk blijkt, vormt hierbij
het broodrantsoen wel eens een moeilijkheid.
i Een rantsoen brood wordt n.l. in officieele
mededeelingen vastgesteld op 100 gram (400
gram voor 4 rantsoenen, d.i. een ,,half brood'
of 800 gram voor S rantsoenen, d.i. een ,,heel
brood"). In de practijk worden echter meer
malen afwijkende gewichten afgeleverd, hoo-
gere maar ook lagere.
Daarbij komt nog, dat onlangs eenige bak-
kers zijn veroordeeld wegens aflevering van
brood van te gering gewicht. Dit alles heeft
den Lndruk gewekt, alsof de heele en halve
brooden steeds precies 800 en 400 gram moe
ten wegen, zoodat de kooper wellicht meent,
dat men van den broodleverancier steeds dit
gewicht kan eischen. Dit is evenwel niet ge
heel juist. Het gaat er bij de controle, hie de
ambtenaren, belast met het toezicht op de
naleving van de warenwet, uitoefenen, in de
eerste plaats om, dat het brood de v&reischte
hoeveelheid droge stof bevat. Dit is ee.i zaak.
die de leek bezwaarlijk kan beoordeelen. Daai -
toe is een nauwkeurig onderzoek nood'g. Het
brood moet dus eerst worden onderzocht op
de samerstelling, voor een bakker wegens
overtreding van de wettelijke bepakngen kan
worden gestraft.
Wanneer men nu het gewicht van bet ge-
leverde brood nagaat, dient men zich er
rekenschap van te geven, dat brood van
lager gewicht dan 400 of 800 gram wit of
bruin brood, het meest gangbare toch aan
de voorgeschreven bepalingen omtrent de
samenstelling kan voldoen, zonder dat den
consument door dat lagere gewicht tekort
wordt gedaan.
In dit geval (ook bij hooger gewicht. doch
dit wordt hier buiten beschouwing gelaten)
zal bet brood als regel toch aan de eischen
van bepaalde voedingswaarde voldoen, behou-
dens in opzettelijke gevallen van overtreding.
die overigens zooveel mogelijk door de con-
eenige sofakussens op zijn stoel en daar zat
hij nu als op een echten troon. Hij voelde
zich zoo trots als een pauw en zelfs het feit,
dat zjjn moeder hem een servet voorbond,
teneinde te voorkomen, dat hij zrjn parade-
pak besmeurde, vermocht daaraan geen af-
breuk te doen.
Hopenlijk smaakt het u!" moedigde Mag-
dauiaar gasten aan en dan werd het 'n poosje
stil. Slechts het eentonige geklikkak van
lepels en vorken verbrak de stilte.
Toen de groente werd opgediend, kwam
Magda Helling met haar nieuws voor den
dag. j
„Ik heb vanochtend al mijn heelen kenms-
senkring telefonisch gealarmeerd. Een dame,
die eenige verplichting aan mij meent te heb
ben, is bevriend met een arts en had gehoord,
dat die iemand zoekt. Zij wilde vandaag nog
naar hem toegaan en zou mij dan onmiddel-
lijk meedeelen of het werkelijk iets is. Een
andere dokter, onder wiens behandeling ikr
zelf eenigen tijd ben geweest, is helaas voor
zien, maar hij heeft beloofd, dat hij eens Dij
zijn collega's zou informeeren. Mochten al
deze pogingen desondanks zonder resultaat
blijven, dan zullen we eens een advertentie in
een of ander vaktijdschrift plaatsen. U zult
eens zien, hoe gauw ons streven met succes
bekroond wordt."
„Dat zou werkelijk heerlijk zijn. Ik heb er
intusschen al met uw moeder over gesproken
en die heeft zich direct bereid verklaard over-
dag op den jongen te letten."
,,Ja, daar heb ik geen oogenblik aan getwii-
feldAlleen vrees ik, dat zij den knaap op een
gruwelijke manier zal verwennen."
Mevrouw Helling schoof haar jeugdigen
gast juist een bord met een om-vangrijk stuk
appeltaart toe, toen de telefoon ging. Zij
haastte zich naar het kleine schrjjfbureau.
dat in een hoek bij het raam stond en nam
den hoom van den haak.
.Mevrouw Helling! Ach, Lenie, ben jij
het! Ben je er al op uit geweest? - Ja. een
oogenblik, dan zal ik het «ven op^chrrjven!"
Ze bedekte den microfoon met haar hand en
knipoogde naar Marlene. ..We hebben al wat,
mevrouw ^unmester." Ja, hallo, daar ben
ik weer. Linkstraat 16? Dokter... boe
heet die man!? Spel het eens even! Aha,
Welkenlaub, ja, ja, Welken-laub! Vanmiddag
tusschen vier en vijf uur? Prachtig, hoor. ik
zal er met die dame heengaan en me op jou
beroepen. Dat kan ik toch gerust doen. niet?
Prachtig! Nou, Lenie, dat heb je keurig
voor elkaar gebracht, dank je wel, hoor! -
Nee, dat kan ik nog niet met zekerheid zeg
gen, misschien de volgende week eensJe
weet, ik zit tot over m'n ooren in het .verk.
ja tot zi^ns dan en nogmaals hartelijk
dank, hoor Lenie!"
Zij legde den hosrn weer op den haak en
trad verheugd op Marlene toe. ,,Nou u
hebt het zekdr gehoord vanmiddag moet
u zic'h gaan voorstellen. Ik zal met u mee-
gaan. Ep, bent u nu tevreden met me?"
Marlene straalde over het heele gezicht.
Zoo goed meende Fortuna het dus met haar
als ze maar den moed had om zich te hand-
haven! O. Lorenz zou opkijkeii! Hoe innig
verlangde ze naar het oogenblik, dat ze het
hem zou kunnen vertellen.
(Wordt vervolgd
