PUROL
Liefde's Zegepraal
FEUILLETON
vwi UwHuid
merit de volgende toespraak tot de vertegen
woordigers van het Iraansche volk gehouden:
„Gij weet alien, dat de Iraansche regeering
bij het uitbreken van den oorlog de meest
strikte neutraliteit had afgekondigd in over-
eenstemming met den wensch van den sjah.
Deze politiek werd in volledigen omvang en
naar ons beste vermogen gehandhaafd. Wij
streefden naar vriendschappelijke en harte-
lijke betrekkingen met alle landen, die met
Iran in contact komen, in het bijzonder met
onze buren. Nfettemin heeft de Britsche
regeering in overleg met de Sovjet-regeering
een ultimatum gesteld, waarin zij eischte,
dat den meesten der hier wonende Duitschers
het verblrjf in Iran ontzegd zou worden. iDe
Iraansche regeering gaf beiden regeeringen
de verzekering, dat Iran waakt over iedere
beweging der vreemdelingen en dat uit het
geringe aantal Duitschers geen gevaar kon
ontstaan. De Iraansche regeering deed zelfs
stappen om het aantal Duitschers in het land
te beperken en deed wat zij kon, om de
regeeringen van Engeland en de Sovjet-Unie
tevreden te stellen. Het is zeer te betreuren,
dat, in weerwil van alle pogingen der Iraan
sche regeering om den vrede te bewaren, de
vertegenwoordigers van Engeland en de
Sovjet-unie, in plaats van de aangelegen-
heid op vreedzame wijze te bespreken, Maan-
dag te vier uur mijn huis betraden met het
dreigende ultimatum.
Volgens berichten, die mij zijn geworden,
hadden de Britsche en Sovjetstrijdkrachten
de grenzen reeds overschreden v6or de diplo-
matieke vertegenwoordigers mijn huis betra
den. De Britsche strijdkrachten hebben
schepen in Iraansche havens aangevallen en
de Britsche vliegtuigen hebben reeds eenige
steden met bommen en granaten bestookt.
De Iraansche autoriteiten hebben alle maat-
regelen getroffen om aan den toestand het
hoofd te bieden". (D.N.B.)
RADIO-REDE VAN CHURCHILL.
Winston Churchill, de Britsche minister-
president, heeft Zaterdagavond voor de radio
een rede gehouden. President Roosevelt en ik,
zoo begon Churchill volgens het D.N.B.heb
ben elkaar in een door bergen omzoomde
baai, ,,ergens op den Atlantischen Oceaan",
ontmoet aan boord van het nieuwste Britsche
slagschip am daar gedurende drie dagen, om-
ringd door de leiders van de Britsche en
Amerikaansche weermacht met elkaar te
confereeren. Deze ontmoeting, zoo zeide
Churchill, is het symbool geweest van de een-
heid onder alle Engelsch sprekende volken
der wereld en heeft ten doel gehad ,,alle goede
krachten der wereld tegen de slechte krach-
ten, welke in Europa en over een deel van
Azie heerschen" te mobiliseeren.
Het betreft, ging Churchill voort, de vele
volken te verlossen van de ellende, waarin zij
door de „slechte krachten der wereld" zijn
gestort. Qp het oogenblik zijn er afschu/we-
lijke dingen aan den gang. Geheel Europa
wordt door de oorlogsmachine der Nazi's
vertrapt. De wereld is thans getuigen van
een onder onderdrukking zooals de geschiede-
nis er geen heeft gekend. Vele volken zijn
verslagen, andere naties, zooals de Italianen,
de Hongaren, jBulgaren en Roemenen vor-
mjen, naar Churchill zeide, de ,,jakhalzen van
den naizi-trjger". Zweden, Spanje en Turkije,
zoo beweerde Churchill, vragen zlch bang af
wie van hen het eerste aan de beurt zal
komen.
Vervolgens sprak de minister-president
over het Duitsch-sovjet-Russische conflict,
waarin, naar hij meende te weten, „de Nazi's
voor het eerst veel bloed moeten verliezen".
Wijzende op de door de sovjets in hun land
aangerichte vemielingen verklaarde Chur
chill, sedert den inval der Mongolen in de
zestiende eeuw is er nooit zulke een meedoo-
genlooze strijd gestreden. Doch dit, zoo ging
Churchill voort, is niet de eenige verwoesting
want sedert vijf jaar zwerven nu reeds de Ja-
panners in 't Ohineesche rijk rond en hebben
kort geleden ook hun hand naar Indo-China
uitgestoken. Thans bedreigen zij Singapore,
dat onder Britsche beschenming staat, en de
Philippijnen, die door de Vereenigde Staten
worden beschermd. Het is zeker, dat aan dit
alles een einde moet komen.
Op den Atlantischen Oceaan hebben Roo
sevelt en hij Churchill derhalve het be-
sluit genomen, alien volken der wereld een
verklaring te geven, volgens welke de Ver
eenigde Staten en Groot-Britannie bereid
zijn hun den weg te toonen om de wereld
„van de onderwerping te bevrijden". Hitler
en zijn medewerkers hebben jaren lang van
een nieujwe wereldorde gesproken. Deze we-
reldorde, beweerde Churchill, is echter niet
anders dan „de heerschappij van het Pruisen-
dom, van den paradepas, van het concentra-
tiekamp en het ,,pelotonvuur". Het lot van
de „onderdrukte™ volken is zwaar. Zij dienen
echter te bedenken, dat, als de tunnel mis-
schien ook lang mag zijn, het einde van den
tunnel eenmaal zal worden bereikt.
Vervolgens beweerde Winston Churchill,
dat machtige strijdkrachten op het punt staan
zieh te wapenen om de bezette landen te hulp
te komen. Dit is de boodschap van Roosevelt
en Winston Churchill, die zich steeds hebben
gehaast de ,,zaak der geheele wereld te die
nen". Qp den Atlantischen Oceaan is tot de
definitieve vemietiging van de ,,nazi-tyran-
nie"' besloten. Churchill veronderstelde van
Roman van A. HRUSCHKA
40 (Nadruk verboden)
HOOFDSTtJK XXVII.
Juist om zeven uur verscheen Kurt Holder
in het kabinet van meneer Trebitsch. Deze
ontving hem stijf en koel.
Maak het kort, inspecteur. Ik ben ver-
moeid van den langen autotocht. Wat hebt
u te zeggen In hoeverre hebt u het vertrou-
wen in u gesteld, onwaardig getoond?
In zooverre, mijnheer Trebitsch, dat ik
aan uw dochter mijn hart verloor en dit,
helaas, te laat begreep. AI het andere is een
gevolg daarvan. Juffrouw Ruth interesseerde
zich sterk voor alles, wat den land'bouw be
treft; en in plaats van die belangstelling te
temperen, vuurde ik ze nog aan. Ik handelde
als een verliefde dwaas. En toen eindelijk
mijn oogen open gingen voor het gevaar, was
het te laat...
Wat bedoelt u met te laat
Dat ik mijn gevoelens niet langer mees-
ter was en ze ook niet altijd kon verbergen
zooals 't mijn plicht geweest zou zijn.
Wit dat zeggen, dat u Ruth uw liefde
hebt bekend?
O, neen, neen, dat niet! Nooit zou ik mij
zdd ver vergeten hebben. Maar ik was niet
sterk genoeg om mij in blik en toon genoeg-
zaam te beheerschen en ik vrees... ik vrees
dat juffrouw Ruth...
Ik begrijp...
Voor die zwakte moet ik u vergiffenis
Adolf Hitler, dat deze voornemens is na een
„eventueele" onderwerping van de Sovjetunie
Groot-Britannie te ondeiwerpen, waama hjj
een ..aanval op de Vereenigde Staten en de
rest van het Westelijke half rond" zal begin-
nen, omdat, naar Churchill verder beweerde,
hij „streeft naar de verovering van de ge
heele wereld". Het is echter goed dat er
oogen zijn, die dit gevaar hebben gezien. Hoe
lang ook de strijd zal duren, „wij zullen, zoo
besloot Churchill, nooit ophouden onzen plicht
te doen am de wereld de vrijheid en recht-
vaardigheid te hergeven".
Over den toestand in het Verre Oosten ver
klaarde Winston Churchill nog, dat aan de
Japansche ,/bedreigingen" thans een einde
zal worden gemaakt. De Vereenigde Staten
heibben blijk gegeven van een oneindig geduld
ten einde de moeilijkheden met Japan langs
vriendschappelijken weg op te lossen. Enge
land hoopt ernstig dat dit zal gelukken. Zou
dit echter niet het geval zijn, dan zal Enge
land zich natuurlijk zonder aarzelen aan de
zijde der Vereenigde Staten stellen.
De Vdlkische Beobachter noemt deze rede
„vervloed van gemeenplaatsen naar het oude
recept, dat men den vijand niets mag ver-
raden"'. Het blad schrijft, dat de Duitsche
oorlogsschepen op de ,,bezweringsformules"
van Churchill het juiste antwoord hebben ge
geven, nu zij ondanks een krachtige bescher-
ming van het konvooi binnen enkele dagen
een tonnage hebben vernietigd, waarvan de
amVang overeenkomt met de maximum bouw-
capaciteiten van de Britsche scheepswerven
in een periode van zes weken. ,,Feiten tegen-
over gegoochel met woorden", aldus schrijft
het Zwdlf Uhrblatt boven zijn hoofdartikel.
Als Churchill in zijn rede sprekende over de
Engelsch-Aimerikaansche belofte „de nazi-
tyrannie te vernielen", zegt ,,vele uitvoer-
bare regelingen zijn getroffen", zal, naar het
blad verklaart, Churchill wel heel goed weten,
dat ook Duitschland van zijn kant bij dit spel
van .regelingen" niet werkloos toeziet, doch
op alle mogelijkheden militair is voorbereid.
De Vereenigde Staten en Groot-Britannie,
zoo zeide Churchill nog, gelooven thans niet
meer, dat er nooit meer een oorlog zal komen.
„Integendeel, wij hebben het voornemen, ver
strekkende voorzorgmaatregelen te nemen,
ten einde een nieuwen oorlog in de periode,
die wij kunnen overzien, door een doeltref-
fende ontwapening van „schuldige" volken te
voorkomen, tecwijl wij zelf in een passende
mate onize wapening zullen behouden".
Commentaren op de rede van
Churchill.
Het A.N.P. meldt uit Berlijn:
„Wij zijn den heer Churchill bijzonder dank-
baar voor hetgeen hij gezegd heeft. Wij zul
len daaruit de avereenkomstige lessen en con-
sequenties trekken."
Aldus verklaarde men ironisch in de Wil-
helmstrasse ten aanzien van de rede van
Churchill, welke hier beschouwd wordt als de
zwakste want meest aantastbare van al
zijn tot dusver afgelegde verklaringen. Bij
zonder opdringerig acht men de godslaste-
ring om arm in arm met het bolsjewisme voor
de ,,afrenwinning van het goede tegen het
kwade" te willen strijden. De wijze waarop
de Russische metropoliet van Belgrado, lie-
den van het slag Churchill en den aartsbis-
schop van Canterbury, van repliek gediend
heeft, zal wel voldoende zijn, zoo betoogt men,
om dergelijke beweringen te weerleggen.
Overigens is het voldoende, naar de meening
van dezelfde kringen, slechts enkele punten
uit het door Churchill geboden materiaal te
voorschijn te halen om zijn persoonlijkheid en
zijn politiek te karakteriseeren.
Wanneer hij de ontmoeting met Roosevelt
op den Atlantischen Oceaan ,,symbolisch"
noemt, ligt er inderdaad een symboliek in den
vrij onveribloemden eisch van Washington, nu
eindelijk aan den oorlog mee te doen, omdat
volgens de s.preuk ,,de een na den ander"
anders oak Amerika aan de beurt zou komen.
Juist dit „de een na den ander" krijgt in het
licht van den overval op Iran een heel bij-
zondere beteekenis. Het karakteriseert de
Engelsche politiek: ofwel den een na den
ander in den oorlog tegen Duitschland hitsen,
of den een na den ander overvallen.
De in edn adem tegen Japan geuite dreige-
menten vormen, naar men hier verder op-
merkt, een. besohimping, waarvan men het
aan Tokio overlaat ten aanzien daarvan een
standpunt te bepalen, temeer angezien men
daar de beteekenis van de door Churchill ge-
kozen spreuk ,,de een na den ander" wel niet
aver het hoofd gezien zal hebben. Churchill's
bespreking van den toestand in de bezette
gefoieden is volgens het oordeel van Berlijn-
sche kringen ten hoogste een bevestiging voor
het al lang bewezen feit, dat Engeland al die
landen, die het op onverantwoordelijke wijize
in den oorlog gestort heeft, niet tot rust wil
laten komen en ook voor den hongeroorlog
niet terugschrikt. Wanneer hij tegelijkertijd
van een „vertrapt Europa" spreekt, behoeft
men slechts eraan te herinneren, door wien
in het Westen en het Oosten sinds de aftoch-
ten wijde landstreken vernietigd en verwoest
zijn. Als van beteekenis acht men het voorts
in kringen van de Wilhelmstrasse, dat Chur
chill volkomen in strijd met de oorspronfce-
lijke mededeeling over de ontmoeting op den
vragen, mijnheer Trebitsch. Dringend ver-
zoek ik u, niet te gelooven, dat het driestheid
of gebrek aan zelfbeheersching was. Als man
van eer vertzeker ik u op mijn woord, dat ik
al mijn krachten heb ingespannen om die
zwakte te bestrijden, doch mijn gevoelens
waren sterker dan alle goede voornemens...
En wat moet er nu van dit alles wor
den, inspecteur? U bemint Ruth en meent,
dat u haar niet onverschillig bent. Ligt het
in uw ibedoeling, aanzoek am haar hand te
doen?
Trebitsch blik was vorschend op den jon-
gen man gericht.
Holder werd bleek,, zenuiwachtig klemde hij
de lippen opeen. Doch zijn aarzeling was van
korten duur en op vasten toon antwoordde
hij:
Neen, mijnheer Trebitsch, de achting
voor mij zelven verbiedt mij dien stap. Als
Ruth een arm meisje was, zou niets mij kun
nen beletten, u om haar hand te vragen; ik
zou het dan als 't hoogste geluk van mijn
leven beschouwen, voor haar te werken en
haar op Birkenried, het landgoed van mijn
vader, een tehuis te mogen verschaffen. Maar
ten aanzien van uw dochter, meneer Tre
bitsch, is dat een onmogelijkheid. Daarom
neem ik de vrijheid u mijn ontslag aan te
bieden.
Hoe... in vollen oogsttijd zoudt u mij in
den steek willen laten, inspecteur?
Neen, niet zoolang de oogst nog aan den
gang is. Als ik zoo gewetenloos had willen
zijn, zou ik al een maand geleden mijn ont
slag ingediend hebben, maar ik weet wel, dat
zoo iets niet betaamt en ik wil u geen schade
veroor'zaken. Maar tegen het einde van
Augustus is de oogst zoo goed als binnen en
dan bestaat er geen ernstig beletsel meer
voor mijn vertrek. En daar u nu zelf hier
bent... en juffrouw Ruth niet meer zult toe-
laten zich met landbouwaangelegenheden
Atlantischen Oceaan met president Roose
velt, thans verzekert, dat men in het geheel
niet geprobeerd heeft, de oorlogs- en vredes-
doeleinden definitief vast te stellen.
Eigenlijk, zoo verklaart men hier, neemt hij
dus terug, wat hij pas kort geleden als begin
van hetgeen later zou komen, in het vooruit-
zieht stelde, en wel heel duidelijk daarom, om
dat hij met het oog op de wenschen van de
bolsjewisten de vrije hand wilde houden voor
de latere ontwikkeling.
De Berlijnsche bladen leveren cammentaar
op de rede van Churchill. Vooral halen de
bladen de uitspraken aan, die in rechtstreek-
sche tegenspraak staan tot vroegere uitingen
em Churchill tot een „politicus van tegen-
spraken" stempelen. Zoo schrijft de Berliner
Borsenztg.In woorden van de diepste hui-
chelarij eert dezelfde man, die eens verklaar
de, dat het bolsjewisme ,,geen politiek en
geen geloaf, maar een ziekte en een pest" is,
thans de soldaten van het Engelsch-Bolsje-
wistisohe front als de „soldaten van Chris-
tus". Hij, die reeds in 1936 verklaarde:
„Duitschland wordt te sterk, wij moeten het
vernietigeri", gaat nu voor de radio staan en
beschuldigt ons den oorlog veroorzaakt te
hebben. Natuurlijk, zoo vervolgt het blad,
stelt hij ook de Sovjets voor als de arme
overvallen slachtoffers, hoewel het na de
oorlogsgebeurtenissen van dezen zomer voor
de hand ligt, dat de geweldige wapening was
gereed gemaakt, om binnen afzienbaren tijd
het bolsjewisme Duitschland en Europa te
laten bestormen.
Teleurstelling in Engeland, ook over
de houding der Ver. Staten.
Unitedd Press meldt uit Londen:
Nu Churchill zijn aangekondigde rede heeft
gehouden en als eerste van de beide deel-
nemers aan de conferentie op den Atlanti
schen oceaan gesproken heeft, heerscht in
vele kringen in Engeland en ook in de Ver
eenigde Staten teleurstelling, daar men de
aankomdiging van sensationeele gebeurtenis-
sen had verwacht. Hoofdizakelijk had men
gehoopt, dat Churchill iets zou zeggen over
een concrete samenwerking der beide demo-
cratieen, vooral echter over een uniforme
politiek, die een einde zou maken aan het
tegen elkander in werken, dat op vele punten
gebleken is en dat volgens de critici alle ge
meenschappelijke inspanning te niet deed.
Churchill heeft echter in zijn rede geen
enkele aanwijzing gegeven. Hij heeft zelfs
niet gesproken over de Britsche planmen tot
hulpverleening aan de Sovjet-unie, afgezien
dan van zijn uitlating over de beschikibaar-
stelling van de onontibeerlijke materialen.
Churchill heeft ook niet over Iran gesproken.
In Engeland uit de Vereenigde Staten ont-
vangen berichten wekken den indruk, dat de
Amerikaansche openbare meening in de laat-
ste twee weken sterk verward is. Hierdoor
wordt de wapenindustrie getroffen. Nog
slechts enkele wekem geleden stelden vele
Engelschen groote verwachtingen op een
spoedige intrede der Vereenigde Staten in
den oorlog. Wanneer men echter de stem
ming in de Vereenigde Staten op het oogen
blik in aanmerking neemt, dan zullen er nog
weinige Engelschen zijn, die bereid zijn hun
geld te zetten op een spoedige intrede der
Vereenigde Staten in den oorlog. Men be-
grijpt, dat Churchill onder deze omstandig-
heden buitengewoon voorziohtig moest zijn.
Churchill heeft als resultaat van de confe
rentie met Roosevelt slechts een verplichting
genoemd en wel de eemzijdige Engelsche toe-
zegging, dat Engeland de Vereenigde Staten
te hulp zal komen, indien deze in een oorlog
met Japan verwikkeld zouden geraken. Dit
beteekent, naar men hier aanneemt, dat En
geland den Vereenigde Staten in dat geval
het vlootsteumpunt Singapore ter beschikking
zou stellen, alsmede alle in het Verre Oosten
aanwezige Britsche vloot- en legerstrijd-
krachten. De eenige verdere aanwijzing, die
Churchill over de op de Atlantische confe
rentie genomen besluitem gaf. was de mede
deeling, dat men reeds bezig was de in de
gemeenschappelijke verklaring genoemde acht
punten te verwezenlijken.
Japansche reacties.
Als eerste reactie op de radiorede van Chur
chill schrijft het blad Kokoemin Sjimboen,
dat hier weer gesproken kan worden van een
op dreigementen berustende propaganc arede
van den Britschen minister-president. Het is
de gd'oruikelijke tactiek van Churchill om de
onrust in de wereld nog te vergrooten, sinds
de Engelschen de z.g. crisis in den Stillen
Oceaan hebben uitgevonden. Men moet in
Londen echter niet gelooven, schrijft het
blad, dat Fransoh-Indo-China, Thailand en
andere staten van het Zuidzeegebied in deze
plompe Engelsche true zullen loopen. Chur
chill heeft op deze wijze geprobeerd Japan en
Thailand van elkaar te vervreemden, en
tevens ond§r verwijzing naar beweerde onder-
handelingem tusschen Japan en de Vereenig
de Staten, een breuk te verwekken onder de
staten van het drie-mogendhedenpact. Hoe
wel men een zgn. bedreiging van Thailand,
door Japan propageert, Vermijdt men angstig
in de oorzaak van deze onrust in het Verre
Oosten te treden, n.l. de Britsche troepen-
concentraties in Singapore, Malakka en Bir-
ma, alsmede gemeenschappelijke Engelsch-
Amerikaansche pogingen om Japan te om-
singelen.
In 'n commentaar van 't persbureau Domei
wordt gezegd, dat de rede van Churchill is
opgebouwd op volkomen valsche gegevens en
veronderstellingen. Wanneer Churchill erover
spreekt, dat Japan het voorbeeld van Hitler
en Mussolini met betrekking tot zijn optreden
in China volgt, dan moet men Churchill er
aan herinneren, dat het Ohineesche conflict
twee jaar voor den Europeeschen oorlog is
uitgebroken. Wat Indo-China betreft, zijn de
Japansche troepen daar thans gestationneerd
op grond van vreedzame overeenkomsten.
Een bedreiging van Thailand echter spruit
voort uit de zeef intensieve Engelsch-Ameri- j
kaansche machinaties voor de volledige om-
singeling van Japan. (D.N.B.)
DE WEDLOOP OM WIBORG
BEGONNEN.
United Press verneemt uit Helsinki: De
wedloop om Wiborg is nu voor goed begon-
nen. Overal aan het Karelische front dringen
de Finsche troepen door de reusachtige
wouaen voorwaarts. In enkele sectoren zijn
ze reeds meer dan 20 km opgerukt en de aan-
valsstrijd tegen vijandelijke mijnenvelden en
stellingen wordt ook in den naeht voortge-
zet. De Finsche opmarsch heeft vaak op ter-
rein plaats, waar kilometers diep wouden
zonder een enkelen weg of een enkel pad moe
ten worden doorschreden. De Sovjet-aftocht
gaat wel is waar snel, de Sovjets nemen
echter altijd voldoende tijd om uitgebreide
mijnenvelden aan te leggen, die reeds bij dag,
eerst bij nacht uitermate gevaarlijk zijn.
Achter elken boom, aarden wal kunnen boven-
dien Sovjet-scherpschutters verborgen zijn,
Machinegeweren en voornamelijk machine-
pistolen alsmede de eenvoudige geweren zijn
de voomaamste wapens van dezen oorlog.
De grootste moeilijkheid is de zware wapens
snel genoeg nar voren te brengen. Kilometer
na kilometer moeten de stukken geschut door
het dichte akkermaalshout en door nauwe
openingen in de prikkeldraadversperringen
voorwaarts worden getrokken. Al deze fac-
toren maken den Finschen opmarsch op de
landengte allesbehalve tot een parade. De
Finnen moeten tegen zich met doodsverach-
ting werende tegenstanders om elken voet
gronds strijden. Zij passen daarbij de oude
tactiek toe dozijnen van ketens te vormen,
waarbinnen dan de tegenstanders wordt ver
nietigd. Wiborg wordt thans uit het Westen,
Noorden en Zuiden bedreigd. Het Finsche
artillerievuur op de stad is echter voorloopig
nog zwak, daar de Finnen de vemieling van
de stad willen vermijden. Men vreest echter,
dat de Sovjet-soldaten vele der voornaamste
gebouwen van deze oude Finsche stad in
brand zullen steken, wanneer zij bemerken,
dat hun toestand hopeloos is geworden. De
kansen, dat de Sovjets zich uit Wiborg kun
nen terugtrekken, worden hier zeer gering
geacht. Slechts via de Finsche Golf naar Pe
tersburg is nog een weg open. Vele vroegere
inwoners van Wiborg, die over geheel Fin
land als vluchtelingen zijn verpsreid, wachten
op den dag, dat Wiborg wordt veroverd.
In het Noordelijk vak.
Duitsche gevechtsvliegtuigen en duikbom-
menwerpers hebben Maandag in onverpoosde
aanvallen in het Noorden van het Oostelijke
front spoorwegen, transport- en ravitaillee-
ringswegen der Sovjets met bommen van elk
kaliber bestookt. In het gebied van Reval
werden Sovjet-batterijen en veldstellingen
door bomtreffers vernietigd. Een Sovjet-koop-
vaardijschip van 3000 ton is in de Finsche
Golf zwaar beschadigd.
Duitsche gevechtsvliegtuigen hebben Zon- i
dag met bijzonder succes scheepsdoelen in de
Finsche Golf met bommen van elk kaliber
bestookt. Een zwaar geladen troepentrans-
portschip van 6000 ton werd door verschei-
dene bomtreffers zoo zwaar beschadigd, dat
het onmiddellijk in brand vloog en zonk. Bij
de soldaten aan boord ontstond, naar het
D.N.B. verneemt, een wilde paniek. Ze spron-
gen aan alle kanten over de reeling van het
zinkende schip en trachtten zich in veiligheid
te brengen. Talrijke andere schepen werden
door voile treffers ernstig beschadigd, o.a.
drie koopvaardijschepen van bij elkaar 5000
ton.
Tegen spoorwegverbindingen in het
centrale deel.
De aanvallen der Duitsche luchtmacht wa
ren Zondag in het middengedeelte gericht op
Sovjetspoorweginstallaties en wegen van den
etappendienst. Op talrijke stationsempace-
menten veroorzaakten bommen omvangrijke
vemielingen. Talrijke spoorwegtrajecten wer
den gestoord. In den omtrek van Gomel vielen
Stuka's Sovjetpantsertreinen in scheervlucht
aan. Deze treinen werden zoo vernietigend
getroffen, dat slechts wrakhoopen overbleven.
Maandag werden belangrijke spoorlijnen
door gevechtsvliegtuigen herhaaldelijk ver-
broken en treinen vernield. Een olie-opslag-
plaats werd in brand geworpen en talrijke
colonnes vrachtauto's en vijf stukken geschut
vernietigd.
Krachtige luchtactie in het Zuiden.
Volgens tot dusver ontvangen berichten
werden de gevechtshandelingen van de Duit
sche luchtmacht in den Zuidelijken sector
Maandag met onverminderde kracht voort-
gezet. In het gebied ten Oosten van Dnje-
propetrowsk werden bij aanvallen op de
terugtochtcolonnes der Sovjettroepen ver-
zuivert.g
zuivert.geneest en verFraait
OOQ3 3Q-6Q,TUBS »5CT.
bezig te houden, zal op dat punt haar belang
stelling wel spoedig verdwijnen.
Trebitsch' blik rustte nog even op Holders
gezicht. Toen stak hij den jongen man de
hand toe, em zei:
Goed, ik neem uw ontslag aan. Het ver-
heugt me, dat u toch nog de rechtschapen
man bent, voor wien ik u altijd gehouden
hebt. Dus, tot Augustus. Met Ruth zullen we
binnenkort op reis gaam dat zal voor u
beiden de scheiding verlichten.
Holder drukte de hem toegestoken hand.
Ik dank u zeer, mijnheer Trebitsch. En
ik hoop, dat u niet boos op mij zult zijn.
Geen woord meer daarovee. De zaak is
afgedaam. Moest ik op iemand boos zijn, dan
zou het zijn op mij zelf, want eigenlijk ben
ik de schuld van de gansche historie. Als
man van jaren had ik verstandiger en voor-
zichtiger moeten zijn...
Kurt Holder "heeft zich verwijderd. Maar
Trelbitsch blijft nog lang, in dieip nadenken
venzonken, op dezelfde plaats zitten.
Een flinke, nette, brave kerel! Ik ben
nu maar benieuwd, hoe het meisje de zaak
zal opnemen.
Den volgendem morgen neemt hij Ruth in
verhoor. Zij wil juist heimelijk uitgaan, want
papa heeft haar 'vriendelijk te verstaan ge
geven, dat ze hem plezier zal doen, door het
boerenwerk te laten varen...
Hallo! roept hij haar door het wijd ge-
opend venster toe. Waarheen met zooveel
haast kleimtje Zou je niet beter doen mij een
ochtendfoezoek te brengen? Ik moet je spre-
ken...
Een beetje bedremmeld, maar toch ook we,
een weinig boos, keerde Ruth zich om en geeft
gevolg aan de uitnoodiging. Zij heeft in stilte
gevleid, dat papa haar vandaag zou vergeten,
althams zich niet speciaal met haar bezig-
houden. Tenwijl ze de trap opgaat, klopt haar
hartje nog al snel, maar zij is niettemin be
sloten, zich niet bang te laten maken door
papa, zoo noodig dapper te strijden om haar
wil door te zetten.
Wat verlangt u van mij, papa?
Dat klinkt- strijdvaardig, zoo niet uitdagend.
Trebitsch glimlacht.
Ga eens zitten, mijn kind. Wij kunnen
de 'zaak, waar 't over gaat, niet zoo maar
staande afhaspelen, en zullem ze kalm bespre
ken, nietiwaar?
Zooals u wilt, papa... Waarover wilt u
eigenlijk met mij spreken? ,Betreft het de
boerderij, laat mij dan vooruit zeggen, dat
praten nutteloos zou zijn. Die dingen vallein
zoozeer in mijn smaak, interesseeren mij zoo
sterk, dat ik ze niet kan laten varen.
Och, dat is misschien maar verbeelding,
Ruth. Je hebt hier betrekkelijk weinig ver-
strooiing en ik begrijp, dat je ontspanning
zoekt in bezigheden die niet voor je passen en
je op den duur ook niet kunnen bevredigen...
Dat meent u papa, omdat u mij niet
kent, zooals ik mijzelve niet kende voordat
wij naar Kranneibitten kwajmen. Maar thans
weet ik bepaald, dat ik niet gelukkig kan zijn,
papa, tenzij hier, waar alles mij interesseert,
en waar ik eindelijk de ernstige bezigheid
vind, naar welke ik steeds heb verlangd.
Eenmaal terugkeerende, temidden van
het stadsleven zul je dit intermezzo hier spoe
dig vergeten. Geloof mij, Ruth.
Nooit, ik haat de stad, en wil er niet
meer terugkeeren. Zelfs niet met tien paar-
den trekt u mij van hier, papa. Dat zeg ik
vooruit.
Toch zul je ertoe moeten besluiten, al
was't maar om wille van mij.
Om... om wille van u?
Ja, want je kunt toch niet van mij vor-
deren, dat ik ter wille van je passie voor het
buitenleven zoo'n bekwaam inspecteur als
scheidene stukken geschut en talrijke vracht
auto's vernietigd. Bij aanvallen op een vlieg-
veld ten Oosten van Kiew werden talrijke
vliegtuigen op den grond beschadigd. Negen
werden in luchtgevechten neergeschoten en
op den Dnjepr werd een Sovjet-monitor door
bomtreffers tot zinken gebracht.
In het gebied, dat de Duitsche troepen
thans zuiveren van de resten der legers van
Boedjenny bevindt zich ook het groote water-
werk Dnjeprostroi, dat in 1932 werd geopend.
Het ligt aan de stroomversnellingen van den
Dnjepr op den Westelijken oever in de nabij-
heid van de stad Zaporozie bij het voormalige
dorp Kitsjikas, dat onder water werd gezet.
Deze electrische centrale is in zooverre van
groote beteekenis D.N.B. herinnert eraan
dat ze een reeks belangrijke fabrieken
van stroom voorziet. De stuwdam sluit zich
aan bij de rotsachtige oevers van den Dnjepr.-
Door een sluis in de Dnjepr over de geheele
lengte van Kiew tot aan de Zwarte Zee be-
vaarbaar geworden en de geheele rotsbarriere
van tachtig kilometer tusschen Dnjeprope-
trowsk en het eiland Chortitsa, die vroeger
het verkeer onmogelijk maakte, onder water
gezet.
In den loop van den Zondag en den daarop
gevolgen nacht zijn in luchtgevechten boven
het Oostelijke front 54 Sovjet-vliegtuigen
neergeschoten. Bovendien werden er 14 op
den grond vernield. In totaal verloor die
luchtmacht in die uren 68 vliegtuigen; vijf
Duitsche worden vermist, aldus de gegevens
van D.N.B.
BOLSJEWISTISCHE AGITATIE.
De Fransche minister van binnenlandsche
zaken heeft, naar A.N.P. uit Vichy meldt,
Moskou beschuldigd van communistische agi-
tatie op groote schaal, die ten doel had,
moeilijkheden tusschen het Fransche volk en
de Duitsche bezetting te veroorzaken. Niet
temin heerscht er volkomen orde en rust, zoo-
wel in het bezette als in het onbezette gebied.
Verder deelde de minster mede ,dat de com-
munisten de hand hebben gehad in den moord
op Marx Dormoy, minister van binnenland
sche zaken in de vroegere volksfrontregee-
ring op 26 Juli. Vier van de zeven betrokken
personen, 'bij wie de moordenaar, hebben be
kend, aldus de minister de andere drie zijn
als gevolg der ontploffing van hun eigen bom
om het leven gekomen.
DE DIPLO OVER STAUNING.
Naar aanleiding van Staunings verklarin
gen over IJsland schrijft de Deutsche Diplo-
matisch-Politische Korrespondenz, dat de
Deensche minister-president heeft gesproken
als woordvoerder van het Noorsche broeder-
land van Denemarken.
Hoewel in de briefwisseling tusschen Roo
sevelt en den IJslandschen premier uitslui-
tend wordt gezegd, dat een Duitsche bezet
ting die in werkelijkheid geenszins dreigde
voorkomen moest worden, is gebleken,
dat de Amerikaansche president van dit
voorwendsel gebruik heeft gemaakt om LTs-
land te maken tot een overlaadplaats voor
Amerikaansche oorlogsleveranties aan Enge
land. Juist daardoor, aldus de Diplo,, heeft
Roosevelt het eiland in de sfeer van den
oorlog gebracht. Niet door op macht te bluf-
fen, maar door het gewicht van moraal en
recht geeft Stauning den Amerikaar.schen
president te verstaan, dat hij met de bezet
ting van IJsland den perker. van het recht
te buiten is gegaan, dat hij dus in Noord-
Europa niets te maken heeft.
TERUGTOCHT DER SOVJET-RUSSEN
AAN DEN BENEDENLOOP VAN
DEN DNJEPR.
Duitsche eskaders duikbommenwerpers en
batterijen van Hongaarsche Jegerformaties
heblben op 24 en 25 Augustus de laatste
bruggehoofden van de Sovjet-Russen aan
den benedenloop van den Dnjepr, welke den
aftocht van vluchtende Sovjet-Russische
troepenresten moesten dekken, bestookt. Alle
pogingen der Sovjets om door het gebruik
van maasa's infanterie den Duitschen aan
val te stuiten, mislukten door het geconcen-
treerde vuur van de Duitsche en Hongaar
sche wapens. Zoo werd in den nacht van 24
op 25 Augustus verscheidene compagnieen
der Sovjets. die met bootjes naar den weste
lijken oever wilden oversteken, volkomen in
de pan gehakt. Een tweede tegenaanval der
Sovjets werd verijdeld, voordat zij zich kon-
den verzamelen. Toen de ochtend aanbrak,
was de oostelijke oever van den Dnjepr kilo
meters ver in een reusachtig veld van ver
woesting veranderd. Duizenden doode Sovjet
Russen lagen langs den oever, planken en
omgeslagen booten dreven in den stroom en
uit verlaten fabriekspanden kiwamen wolken
rook en stoom te voorschijn. De Sovjet-Rus
sen hadden hun bruggehoofden prijsgegeven.
iHet Duitsche luchtwapen heeft ook Maan
dag de operaties van het leger door veelzij-
dige aanvallen aan het geheele Oostelijke
front gesteund. Verscheidene spoorlijnen naar
Holder laat gaan. Gisteren heb je mij de lof
van dien jongeman verkondigd...
Ruth wordt erg rood, zet groote oogen op.
Holder laten gaan? ter wille van mij?
stamelt zij venward.
Je weet, dat hij gisteravond bij mij is ge
weest
Ja, miaar ik begrijp niet, hoe dat...
Je hebt misschien niet gemerkt Ruth,
dat Holder je bemint?
Ruth kleurde nog heviger. 'n Hoopvolle
spanning glimt in haar oogen. Maar Trebitsch
haast zich, die illusie koelbloedig te vernie-
tigen.
Nu, je mag het al dan niet bemerkt heb
ben, maar h(j heeft 't mij gisteravond eerlijk
bekend en in verband daarmede zijn ontslag
ingediend.
Papa!... u wilt dus zeggen, dat u hem
hebt afgewetzen?
Neen kindje, want daarvoor heeft hij
mij geen gelegenheid gegeven. Hij heeft mij
zijn dienst opge'zegd, maar niet om je hand
gevraagd.
Ruth zit daar als gebroken. Ze slaat de
handen voor 't gezicht en begint hartstochte-
lijk te schreien. Trebitsch komt op haar toe,
strijkt zacht met de hand over heur prachtig
haar.
Je bemint hem dus ook Ruth?
Boven alles ter wereld, papa! snikt zij.
Hem niet meer zien, niet meer kunnen spre
ken, dat zou ik niet overleven...
Men overleeft zooveel als het moet, mijn
kind. Je zult er overheen komen, zooals je
ook de teleurstelling met von Wiedeman hebt
kunnen vergeten...
Maar papa, dat was iets heel anders.
Von Wiedeman beminde ik heelemaal niet...
maar nu... Neen, ik kan er zelfs niet aan den-
ken... Papa, lieve goede papa, u zult hem
niet laten vertrekken, nietwaar?
(Wordt vervolgd.)
