ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAO VOOR ZEEUWSCH-VUANOEREN De Rijkscommissaris over een nieuw Nationaal Socialistisch Europa. No, 10.234 MAANDAG 30 JUMI 1941 81e Jaargang Liefde's Zegepraai Duizenden menschen bijeen op het IJsclubterrein te Amsterdam. Een indrukwekkende betooging. FEUILLETON TER NEUZENSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJSBinnen Temeuzen 1,42 per 3 maanden Buiten Temeuzen fr. per post f 1,73 per 3 maanden Bjj vooruitbetaling fr. per post f 6,60 per jaar Voor Belgie en Amerika f 2,20, overige landen f 2,65 per 3 maanden fr. per post Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling. Uitgeefster: N.V. Firma P. J. VAN DE SANDE GIRO 38150 TELEFOON No. 2073. Hoofd-redacteur: N. J. Harte, Lange Kerkstraat 21. ADVERTENTIeN Van 1 tot 4 regels f 0,88 Voor elken regel meer 0,22. KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 52 cent bij vooruitbetaling. Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement teg-en verminderd tarief, hetwelk op aanvraag verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave. DIT BEAD VERSCHIJ NT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND. Reeds omstreeks half zeven, meldt de N. R. *Crt., -d.w.z. ruim een half uur voordat i&der zijn plaats moest hebben ingenomen stroomde Vrijdagavond het IJsclubterrein vol belangstellenden. (Daartoe behoorden in de eerste plaats de>genen die met de 13 extra treinen uit alle deelen des lands naar de hoofdstad waren gereisd en die door de zij- poorten binnenkwamen. Het weer was bijzonder gunstig, frisch met een ietwat bedekte lucht, ofschoon toch tel- kens de avondzon door de lichte bewolking drong en aan de kleuren der talrijke vanen warmte en gloed verleende. Die vanen waren nu in een gesloten ring om het veld geplaatst. Tegen den blanken achtergrond der vanen achter het podium was een vergulde adelaar met uitgespreide vleugels op gehangen, in de klauwen het hakenkruis, symbool van het nieuwe Duitschland. Het podium was om- zoomd met groene guirlandes, zooals ook de bundels witte vlaggestokken daamevens met groen omslingerd waren. Boven de ramen van het Usclubgebouw aan de zijde van de van Baerlestraat las men op een breede strook Mit Adolf Hitler in ein- neues Europa. Ook op het Museumplein waren geschrif- ten aangebracht. Op de spandoeken was ge- schilderd: Met Duitschland naar een nieuw bloeiend Europa of met Engeland en Sowjet Rusland naar den ondergang. In de buurt van het IJsclub-terrein nam de drukte hand over hand toe men zag er afdeelingen van de Duitsche weermacht aan- rukken en daamaast de leden van de Neder- landsche W.A.,-den nationalen jeugdstorm en den arbeidsdienst. Tromgeroffel, muzielt en zang vervulden de lucht. Voor de tentjes van den geneeskundigen- en gezondheidsdienst, die buiten het hek geplaatst waren, zag men de pleegzusters en ziekenbroeders. De eeregasten schreden binnen onder de plechtige tonen der muziek. Daama vond met het gebruikelijke ceremonieel de opmarsch der vaandels plaats. Wie op een bank klom, zag nu het IJsclubterrein bedekt met een duizendkoppige menigte. Omstreeks acht uur verscheen de Rijkscom missaris, rijksminister dr. Seyss Inquart. Hij schreed met zijn geleide langs het middenpad naar de tribune. Het muziekcorps speelde: ,,Durch gross-Berlin marchieren wir". Hy werd met grooten geestdrift begroet. Om kwart over acht besteeg dr. Seyss Inquart, na een openingswoord van den Letter des Arbeitsbereichs der N.S.D.A.P. in den Niederlanden, general-kommissar Fritz Schmidt, het podium. Hij sprak de volgende rede uit: Ik heb u, Duitschers en Nederlanders, voor- al evenwel u, nationaal-socialisten in dit land, bijeen geroepen om uw standpunt te bepalen nopens de gebeurtenis van 2i2 Juni. Op dezen dag zijn over een front van 2000 km de Duit sche legers en in hun gelederen de door de Westersche democratieen verraden Finnen en Roemenen aangetreden tegen de Sowjet-Unie en het bolsjewisme. Na 26 jaar heeft het uur van den beslissenden strijd met den doods- vijand van de Europeesche cultuur en geestes- houding geslagen. Duitschland en het natio- naal-socialisme zijn de strijders, behoeders en redders van Europa. Op dit oogenblik heb ik u, Duitschers zoo< wel als Nederlanders opgeroepen, want dit uur verbindt ons alien als strijdmakkers. Thans moet het een ieder in het oog sprin- gen, dat Duitschland dezen oorlog, dien het door Engeland opgedrongen is, niet voert voor eigen, zelfzuchtige belangen, maar voor Euro pa's voortbestaan en gelukkige toe- Roman van A. HRUSCHKA 17) (Nadruk verboden.) Eerst nu wierp hij Ilse een beteekenisvollen blik toe. U hebt Marc's vader een bezoek ge- bracht vroeg zij met spanning. O, vertel dan! Of is er niets te vertellen? 'Heeft hij u misschien niet eens willen ontvangen? Zij bespeurde, dat hij aarzelend naar Marianne keek en ging met een glimlachje voort: U kunt gerust spreken in Mara's bijzijn, doctor. Ik heb uw raad gevolgd. Zij weet nu alles en zal mij helpen zooveel zij kaa. Uw mededeelingen zullen haar niet minder inte- resseeren dan mij. Turba had een paar stoelen bij zijn bureau gezet, en zelf plaats genomen tegenover de meisjes. Goed, zei hij opgeruimd. 't Verheugt me zeer, dat we nu met z'n drieen betrokken zijn in de samenziwering ten gunste van Marc. Wij zullen dus het bezichtigen van de oude scripta tot later uitstellen, want jk geloof, dat mijn mededeelingen aangaande Kronstein u nog meer zullen interesseeren. Ik werd namelijk toegelaten bij den graaf en mijn onderhoud met hem was voor my rijk aan verrassingen... En hij vertelde alles breedVoerig. Ilse had groote oogen opgezet. Toen Turba gesproken had, keek zij peinzend en zwrjgend voor zich uit. Marianne hield onrustig haar zuster in het oog. Wat zul je doen Er heen gaan vroeg zij. Ilse schrok op uit haar mijmering. Natuurlijk! antwoordde zij. 't Is reeds weken mijn verlangen geweest. Voor mij 'n kans te meer om de waarheid op het spoor komst tegen de thans aan den dag getreden internationale samenzwering van het groot kapitaal, het jodendom en het bolsjewisme. Bij de gebeurtenissen van historische betee- kenis, die zich thans voor ons afspelen en waaraan wij reeds actief deelnemen, worden wij aaneengesmeed tot een gemeenschap van lot en geesteshouding, die volgens nationaal- socialistische opvatting het lot van dit wereld- .deel uit de algemeene onrust en onzekerheid zal voeren naan nieuwe, echte kracht en naar het welzijn van zijn bewoners. Na omstreeks twee jaar oorlog, nadat ge- weldige slagen geleverd en veldtochten onder- nomen zijn, treedt de iDuitsche weermacht. aan tegen een staat, die in omvang en bevol- kingsaantal bijna de eerste plaats ter wereld inneemt, en toch voor den buitenstaander lijkt het onbegrijpelijk ziet het Duitsche volk met volkomen rust en onwrikbaar ver- trouwen ook dezen strijd tegemoet. Duidelijlc bespeuren wij, Duitschers, het bestuur der voorzieningheid door onze Fiihrer, Adolf Hit ler. En wat het Duitsche volk thans voelt, zal morgen de overtuiging van alle waarlijk goede Europeanen zijn. Telkens wanneer het vasteland van Europa zich wilde concentreeren om zich op de eigen kracht te bezinnen, heeft Engeland zich tegen dit streven verzet. Zelfs toen het Duitsche volk na het jaar 1918 als gevolg van Ver sailles, waarvoor Ehgeland de hoofdschuld treft, dreigde ineen te storten, waardoor bet bolsjewisme geheel Europa zou hebben over- stroomd, en Adolf Hitler het Duitsche volk ook in het belang en voor het welzijn van Europa weer oprichtte, verzette Engeland zich weer tegen deze versterking van Duitsch land, die voortvloeide uit de wederoprichting. Evenals in het jaar 1914 moest het Duitsche volk opnieuw omsingeld en eventueel door een blokkade eronder gebracht worden. In den herfst van 1939 werd een conflict onvermijdelij'k. Joden, vrijmetselaars, inter nationale kapitalisten. Churchill en zijn hand- langers, en vooral ook buitenlandsche ver- tegenwoordigers van de Vereenigde Staten in Europa hadden reeds veel te lang gewacht op den nieuwen oorlog, die Duitschland definitief moest verbrijzelen en vernietigen. Het verdrag met de Sowjet-unie. In deze ure des gevaars heeft de Leider van het Duitsche volk, juist omdat hij de eenige vertegenwoordiger van de Europeesche cultuur en beschaving is, die vooruit kijkt en zijn verantwoordelijkheid beseft, met de Sow jet-unie een non-aggressiepact gesloten. Slechts de politieke versterking van het Duitsche volk door het nationaal-socialisme deed het mogelijk lijken, dat de betrekkingen met de Sowjet-unie genormaliseerd zouden worden, zcnder dat een bolsjewistische be- smetting optrad, waarin elk ander buurvolk vroeg of laat ten offer ware gevallen. Slechts de politieke versterking van het Duitsche volk door het nationaal-socialisme en de on- voorwaardelijke trouw van het Duitsche volk aan zijn Leider maakten het mogelijk, dat met het oog op het belang van de politieke en militaire gebeurtenissen de strijd tegen het bolsjewisme, waartegen het nationaal-socia lisme zich als beweging had gesteld, onder welk teeken het Rijk veroverd en opnieuw ge- sticht werd, werd achtergesteld. Te belang- rrjker is het te achten, dat op het oogenblik. waarop de Fiihrer het uur der beslissing komen zag, het Duitsche volk zonder nieuwe geestelijke voorbereiding, zonder dralen als 6dn man dezen strijd aanvaardde. Het non-aggressiepact was geen politiek te komen. Geloof je niet, Mara, dat ook Marc's vader ze kent, en ze tot nu toe een- voudig verzwegen heeft Ja, dien indruk heb ik... Ik ben het met u eens, verklaarde Turba, hoewel ik niet begrijp... Wij zullen alles te weten komen, doctor, en als mijn voorgevoel mij niet bedriegt, wach- ten ons nog groote verrassingen... Ilse zei dit zeer opgewonden. Snel ging zij voort: Wanneer zult u mij aan Marc's vader voorstellen, doctor? Zoodra u wilt, juffrouw Ilse. Dan liefst morgen! Heb je aan vader gedacht, Use? Hij zal je nooit toestaan een voet op Kroinstein te zetten, merkte Marianne, niet weinig onge- rust op. Maar Ilse keek haar bijna verwonderd aan. Dat weet ik, natuurlijk, antwoordde zij. Doch mag ik mij daaraan storen, nu Marc's leven en geluk en mijn eigen geluk op 't spel staan? Bovendien ben ik in geweten over- tuigd, dat vaders houding op valsche veron- derstellingen berust. Ik mag dus niet aarze- len. Vader is den heelen dag ver van huis aan zijn bezigtoeden, ik zal er voor zorgen, dat hij van mijn bezoek op Kronstein niets te weten komt. Je wilt het dus heimelijk doen? Ik moet wel, hoe ongaarne ook. Je zult me toch niet verraden, Mara? Mooie vraag! Ik geloof, dat ik in jouw plaats op dezelfde manier zou handelen... Maar kind, als vader het door een of ander toeval te weten kwam! Je weet, hoe driftig hij zich kan maken. Kom, ik waag het er op. En ik moet je -ronduit zeggen. dat ik niet bang ben. HOOFDSTUK XII. Reeds in den loop van den volgemden mor gen brengt Richard Turba de jonge dame 1 naar Kronstein. verbond, naar steeds met nadruk is verklaard. In den herfst van 1939 was het van Duit sche zijde bezien de natuurlijke kwalifi- catie van den toestand, dien Duitschland des- tijds kon wenschen. Of had Duitschland op het moment, dat Enge ,ind en zijn volgelingen Frankrijk en Polen den oorlog begonnen, van zijn kant den oorlog aan de Sowjet-unie moe- ten verklaren? Nooit echter heeft Duitsch land besloten tot een strijdend verbond met de Sowjet-unie of zich dit te laten opdringen, zooals thans bij Engeland het geval is. Zoo ver heeft deze geproinonceerd ehristelrjke Winston Churchill het gebracht, dat hij als schietgebed moet uitroepen: ,,Rusland's ge- vaar is ons en Amerika's gevaar". en dat de Nederlanders door hun gevluchte leiding, die thans geen verantwoordelijkheid meer draagt, worden aangespoord de bolsjewisten als hun bondgenooten te beschouwen, legt getuigenis af omtrent de innerlijke ineenstorting en de verloren houding van deze groep emigranten. Reeds destijds, in Augustus 1939, hebben wij ons afgevraagd, of de bereidwilligheid van de Sowjets om dit non-agressiepact te sluiten, een krijgslist \vas dan wel uitzicht opende op een evolutionnaire ontwikkeling. Er waren eenige uiterlijke teekenen, die ook het laat- ste mogelijk deden schijhen, vooral werd al- thans naar buiten de inVloed van het joden dom bepekt en in plaats van de nihilistische grondbeginselen van het bolsjewisme traden daar bepaalde ordeningselementen aan den dag. Het bewustzijn van de zwaarte der offers van den toekomstigen strijd moest de over- weging doen ontstaan, of het toch nog niet mogelijk zou zijn, langs den weg van een evo lutionnaire ontwikkeling en toenemende ont- spanning de gevaren van het bolsjewisme voor de Europeesche cultuur en gemeenschap uit te schakelen. Wij hebben het destijds ook zeer goed moge lijk geacht, dat de Sowjet-unie een poging deed door zulk een niet-aanvalsverdrag Duitschland eerst recht in een oorlog te lok- ken, die Duitschland en Europa op den duur zoo zou verzwakken, dat ten slotte de bolsje wistische heerschappij op de puinhoopen van het Avondland kon worden gevestigd. Deze mogelijkheid hebben wij nuchter onder het oog gezien, doch er moest gehandeld worden over- eenkomstig de eischen van het oogenblik. Voor de toekomst van Europa wierp de Fiihrer groot-Duitschland in de waagschaal der geschiedenis. Dezen moeilijken weg kon men gaan in ver- trouwen op den Fiihrer en zijn roeping tot redding van Europa en op de trouw en de op- offeringsgezindheid van het Duitsche volk. Het resultaat van dit nuchtere besluit was de mogelijkheid, alle Duitsche strijdkrachten destijds te concentreeren op de plaats, waar de militaire beslissing gezocht en gev.onden moest worden, in Polen, in het noorden, in het westen en tenslotte, na het toetreden van Italie, in het zuiden op' den Balkan. De ware bedoelingen van de Sowjets. In den loop dezer gebeurtenissen werd het evenwel steeds duidelijker, dat het sluiten van het non-agressiepact voor de bolsjewiki niet het uitgangspunt van een evolutie was. maar slechts diende om tijd te wir^ien, teneinde alle nihilistische krachten ter wereld te concen treeren tegen dit volksche ontwaken van Europa. De plannen van het groot kapitaal onder Joodsche leiding en van het boljsewisme tef bereiking van de wereldheerscbappij ver- eenigden zich tegen het nationaal-socialisme en fascisme en vinden thans hun uitdrukking in de invoeging van de Vereenigde Staten in de reeks onzer tegenstanders en in de deel- neming van de Sowjet-unie aan het conflict van wereldhistorische beteekenis. Tevergeefs deden de tegenstanders moeite, deze samenwerking te verbloemen. Hoe koel de ontvangst van den heer Cripps te Moskou naar buiten ook mocht zijn, hoe veel stakin- Graaf Klemens, die er nog slechter uitziet dan den vorigen dag, ontvangt hen met zicht- bare blijdschap. Niet zonder aandoening merkt Turba op, dat zijn gelaat een veel zach- tere uitdrukking heeft aangenomen. De oude man houdt Use's hand lang in de zijne gekneld. Ik ben je dankbaar voor je komst, Ilse... ik mag je immers bij je voomaam aanspre- ken? Natuurlijk, mijnheer de graaf. Noem my niet... mijnheer de graaf. Ik ben Marc's vader, en je bemint hem en zult eenmaal zijn vrouw zijn. Dus betaam het, dat ook jij mij „vader" noemt, zooals hij. Use is te zeer ontroerd om te kunnen ant- woorden. Zij buigt zich over de smalle, witte hand van den grijsaard en drukt er een kus op. Minder dan ooit te voren begrijpt ze nu de spanning tusschen vader en zoon... Een vraag van den graaf ontrukt haar aan die gedachten: i Mijn lieve kind, mag ik weten, onder welke omstandigheden je Marc hebt leeren kennen? Dat punt interesseert mij, en ik vrees, dat men ons ^later zou kunnen storen. Want ik ben gezwicht voor het aandriifgen van Dr. Turba en Evert, en heb tegen van- daag een geneesheer ontboden. Maar u voelt zich, naar ik hoop, toch niet zieker... Vader? Neen, ik voel mij eigenlijk heelemaal niet ziek, maar ik kan niet slapen en mijn oud hart is nu en dan onwillig. Bij iemand van mijn leeftijd is dat, om zoo te zeggen, normaal. Maar ik moet Richard gelijk geven: 't is altijd voorzichtig, een medicus te raadplegenTot nu toe hechtte ik geen waarde aan het leven, maar dat is veranderd. Ik wil leven om Marc weer te zien en mij ervan te overtuigen dat hij gelukkig is. Maar vertel nu, Ilse. Een verzoek, alvorens te beginnen... De stemming van mijn vader ten opzichte van Marc is zod, dat ik hem niets van mijn bezoek op Kronstein kon zeggen. En ik zou niet gaarne hebben, dat hij er later iets van te gen de communisten in de Vereenigde Staten schenen te organiseeren, en ook al hebben de Vereenigde Staten volgens krantenberichten nog onlangs den uitvoer van oorlogsmaterieel naar de Sowjetrepubliek stop gezet, de Duit sche regeering liet zich niet misleiden. Wij hebben deze samenwerking reeds te vaak aan- schouwd in de jaren na den wereldoorlog, toen de Westersche staten den wereldoorlog van Joden en vrijmetselaars van buiten af het Duitsche volk den gewelddadigen vrede van Versailles opdrongen en tegelijkertijd het bols jewisme het Duitsche volk van binnenuit geestelijk en zedelijk wilde verwoesten. Het- zelfde hebben wij weinige jaren geleden weer beleefd, toen de Sowjets en Engeland met het toenmalige Frankrijk gemeenschappelijk par- tij kozen tegen de macht der orde in Spanje en hulp verleende. Ook de bereidheid tot hulpverleening, die Engeland tegenover Fin- lands lot huichelde, kon ons niet misleiden, want Engeland heeft nooit aan wezenlijke hulp voor Finland gedacht, doch slechts aan een voorwendsel om, tegen Duitschland's be lang in, troepen aan land te kunnen zetten in Noorwegen. Wij zagen wat er geschiedde, wij zagen de overweldiging van de Oostzeestaten en be- leefden aan de Oostelijke grens van onze be- langenssfeer de vemietiging van het volks- leven. Wij constateerden, dat de bolsjewiki in 1939 en 1940 met precies dezelfde methoden werkten als in 1917, hoe zij b.v. bewoners der door hen bezette steden en dorpen lieten aan- treden en een ieder, die een intelligent of blond germaansch uiterlijk vertoonde, uit het gelid lieten treden en doodschoten, de gezin- nen der vermoorden in eindelooze colonnes naar het binnenland van de Sowjetrepubliek overbrachten, zonder dat deze ooit hun plaats van bestemming bereikten Wij zagen de namelooze oeconomische verarming, die ter- stocid aanving, en de prijzen van de belang- rijkste levensmiddelen en voorwerpen van dagelijksch gebruik tot het tien-, twintig- en tenslotte honderdvoudige verhoogen. Destijds heeft Duitschland Molotow, die voor de buitenlandsche politiek aansprakelijk was, uitgenoodigd in Beriijn te komen, en Molotow was niet in staat, de roofplannen der Sowjets te verbergen. Finland, Roemenie en Bulgarije moesten overweldigd worden en de Turken beroofd van de Dardanelles. Waar was destijds Engeland, dat zijn garantiebelof- ten aan deze staten had opgedrongen Als Finland, Roemenie, jBulgarije en Turkije zich op deze betrekkingen hadden verlaten, waren deze staten denzelfden weg gegaan als de aan Engeland en de Joden onderhoorige regeerin- gen van Polen, Noorwegen, Nederland, Belgie. Frankrijk, Zuidslavie en Griekenland. Eerst- genoemde staten hebben zich op het oogen blik van het gevaar bedacht en de Duitsche garantie gevraagd of de Duitsche vriendschap gekozen. Thans heeft Bulgarije zijn volksgenooten bevrijd, die onder Grieksche en Servische heer schappij smachtten, thans marcheeren de troe pen der met ons bevriende volken met de Duitsche divisies op om hun volksgenooten de vrijheid te brengen en thans hebben de Tur ken, die goede waarnemers gebleken zijn, een vriendschapsverdrag gesloten met Duitsch land, waardoor een lang ingehouden beproef- de hartelijkheid uit de zware tijden van den wereldoorlog weer te voorschijn treedt. De staking te Amsterdam in Februari. Onophoudelijk streefden de Sowjets onder actieve medewerking van den Engelscfaen ge- heimen dienst naar de stichting van centra voor propaganda tegen Duitschland en voor bereiding van sabotagedaden, waartoe scho- lingscursussen waren opgericht. Een voor- beeld daarvan hebben wij hier in deze stad beleefd, want thans kan worden gezegd, dat de algemeene staking van twee dagen in we ten-kwam... Ik begrijp je. Je wilt dus niet, dat Dr. Wenk je hier te zien krijgt. Maar, lief kind, dat is heel eenvoudig: mocht de dokter komen, terwijl je nog hier bent, verwijder je dan met Turba, voordat hij binnenkomt, door gindsche deur, links. Die leidt naar Marc's kamer en van ddar kun je onbemerkt het kasteel ver laten. Is 't z66 goed Zeer goed, dank u. En nu zal ik u ver tellen, hoe ik met Marc kennis heb gemaakt. Maar t is geen romantiscfae geschiedenis eigenlijk 'n zeer alledaagsche... Ik bevond mij op de terugreis van ZWitserland, waar ik in den omtrek van Geneve, verscheidene jaren op een pensionaat ben geweest. Bij het douane-onderzoek aan de grens had ik een kleine moeilijkheid, ik kon mijn koffer niet meer open krijgen. Wij hadden maar een kwartiertje tijd. Wat gedaan? Een jonge man, wiens bagage reeds voor de mijne was gevisiteerd kwam naar mij toe en vroeg ,,Mag ik het eens probeeren, dame?" 't was Marc, en bukte zich over mijn koffer. Nog geen vijf minuten later werkte het slot weer onberispelijk en alles kwam in orde. Heeft Marc zich aan je voorgesteld? Neen. Maar hij nam plaats in hetzelfde compartiment als ik, en wij Eiadden een pret- tige conversatie, zonder te weten. dat we naar dezelfde plaats gingen. Eerst toen we niet ver meer van Bruck waren, vernamen wij het toevallig van elkaar... Reeds toen heeft Marc indruk op je ge maakt Edm zoo diepen indruk, dat ik ervan versclirok. Ook hem ging het zoo, wij wer- den plotseling verlegen en ons te voren zoo aangenaam onderhoud wilde niet meer vlot- ten. Te Bruck aangekomen, nameti wij in de coupe zelf afscheid, waarbij we het nauwelijks waagden elkander aan te zien... Mijn vader en mijn zuster wachtten mij in Bruck. Ik zei hun geen woord van mijn ken- nismaking met den jongen reiziger een voudig omdat ik het niet van mij kon ver- Februari van dit jaar werd opgezet in samen werking van de communistische partij met den Engelschen geheimen dienst en het joden dom van deze stad. Wij hebben destijds niet geschroomd met alle kracht in te grijpen en het Nederlandsche volk en de inwoners van deze stad door tijdig toegepaste hardheid te bewaren voor de emstige vemietigende gevol- gen, die de voortduring van zulk een staking in verband met de georganiseerde onlusten bij het optreden van de Duitsche militairen, vooral van het luchtwapen, had meegebracht. Wij hebben hier in deze stad reeds in Februari van dit jaar een coalitie tusschen bolsjewisme, Joodsch kapitalisme en Engelschen geheimen dienst benevens handlangers verslagen. Ik dank u, nationaal-socialisten in deze stad, dat gij reeds in deze Februari-dagen hebt ge weten, waar gij behoort te staan en met in- zetting van uw persoon bent toegetreden tot het front der volksche reorganisatie. Het plan onzer vijanden was als steeds een, zoutelooze herhaling van den gedachtengang in 1914. Ook destijds werd Servie in beroe- ring gebracht em het Balkanfront ontstond, gesteund door wapenleveranties. Evenzoo moest ditmaal van den Balkan uit via Zuid slavie de oorlog, die in tusschen in het Westen verloren was, opnieuw worden ontketend, opdat omstreeks Augustus van dit jaar de Sowjetlegers konden losbarsten tegen een Duitschland, dat op den Balkan werd vast- gehouden en door twee jaar oorlog was ver- zwaikt. Maar met Duitschland zou ook Euro pa platgedrukt en geworgd zijn. Hieromtrent is geen twijfel mogelijk: het slagen van de plannen onzer vijanden zou tengevolge heb ben gehad, dat met de vernietiging van het Duitsche rijk in Europa niet een overleefd liberalisme, doch nog slechts het bolsjewisme zou heerschen als tegenspeler van de Vereen. Staten, die zich onder de macht van het grootkapitaal bevinden, beide bestuurd vol gens de plannen der Joden, die hun wenschen aflqidden uit de hun zoogenaamd gegeven be- lofte van wereldheerschappij. Verkeerde begrippen in ons land. Tot dusver waren er stellig genoeg men schen in Holland, die deze ontwikkeling van de' dingen niet hebben gezien of niet wilden zien, die van meening zijn, dat zij 't aan de humanistische traditie van dit land verplicht zijn, vrijen toegang te verleenen aan het bin- nendringen van Joodsche, vrijmetselaars- en dientengevolge onvermijdelijk ook nihilisti sche en bolsjewistische elementen en ideeen. Dit is een verkeerd begrip. ja, zelfs een ont- aard humanisme, dat de kringen van de Nederlandsche intelligentia de gevaren niet doet ondergaan, die voor land en volk voort- vloeien uit de verbreiding van den Joodschen geest. En toch hebben de humanisten, op wie men zich steeds beroept, dit gevaar onder- kend. Erasmus immers heeft in 1619 ver klaard: ,,als het Ghristelijk is de Joden te haten, dan zijn wij in dit opzicht alien buiten- gewoon goede Ohristenen". Hugo de Groot heeft in zijn Remonstratio verklaard, dat de Joden geen openbare ambten mogen beklee- den, dat zij niet werkzaam mogen zijn bij de rechtspraak en dat zij in geen geval een huwelijk mogen sluiten met de dochteren des lands. En dr. Kuyper heeft op een oogenblik, toen het liberalisme dit land reeds over- stroomde, verklaard: ..Langzamerhand komt men tot de ontdekking, dat de Joden onder den mantel van het liberalisme metterdaad heer en meester zijn geworden in ons wereld- deel, en niet slechts de openbare meening in de meeste landen, doch ook de internationale betrekkingen tusschen de kabinetten be- heerschen". Welk een verandering heeft zich sindsdien voltrokken in de hoofden van juist die men schen, die van opvatting zijn, dat de geeste lijke of politieke leiding van dit land hun toekomt. krijgen... waarom, dat begreep ik zelf niet. De auto van Krannebitten, bestuurd door in- specteur Holder, een vriend van onze familie, stond voor ons gereed. Van Marc zag ik niets meer. In de blijdschap van het weder- zien en bij de op het station heerschende drukte, had ik hem uit het oog verloren. Maar vergeten kon ik hem niet. Heel dien dag en de volgende dagen moest ik aan hem denken... En ja wist nog altijd niet, wie hij was? Neen, en ik had er ook geen vermoeden 'van. Wanneer en waar heb je hem voor de tweede maal ontmoet? Een week later, toen ik in de bosschen van Kronstein een wandeling maakte. Op een kruispunt stonden wij plotseling vdor el kaar. Dat werkte als een wonder op ons bei- den. Ik had kracht noch moed om zijn gezel- schap te weigeren. Samen iegden wij een eind weegs af Maar toen heb je toch vernomen, wie hij was Ja, Marc had zich voorgesteld, en ik zei hem van mijn kant, wie ik was. Dat wist hij trouwens al, want aan het station in Bruck had hij mijn vader herkend. Wat_zal ik ver- der zeggen? Van toen af zocht Marc mijn tegenwoordigheid, en... ik ontweek hem niet. Zeer spoedig wisten wij, dat we elkander be- minden en dat zeiden we elkander ook. Eens bij het winkelen in het dorp, verloor ik mijn zakdoek en dat was 'n gelegenheid om Marc in kennis te brengen met mijn zuster, in wier gezelschap ik mij bevond. Nu konden we zoo genaamd toevallige gelegenheden scheppen om elkaar vrij dikwijls te zien, en 't verheug- de mij, dat Marc ook Marianne goed aan- stond. Toch verzette ik mij instinctmatig tegen het aandringen van Marc, die mijn vader wilde gaan 'opzoeken, om mijn hand te vragen... (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1941 | | pagina 1