ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAO VOOR ZEEUWSCH-VUANOEREN
De Rijkscommissaris over een nieuw Nationaal Socialistisch Europa.
No, 10.234
MAANDAG 30 JUMI 1941
81e Jaargang
Liefde's Zegepraai
Duizenden menschen bijeen op het IJsclubterrein te Amsterdam.
Een indrukwekkende betooging.
FEUILLETON
TER NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJSBinnen Temeuzen 1,42 per 3 maanden Buiten Temeuzen
fr. per post f 1,73 per 3 maanden Bjj vooruitbetaling fr. per post f 6,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,20, overige landen f 2,65 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: N.V. Firma P. J. VAN DE SANDE GIRO 38150 TELEFOON No. 2073.
Hoofd-redacteur: N. J. Harte, Lange Kerkstraat 21.
ADVERTENTIeN Van 1 tot 4 regels f 0,88 Voor elken regel meer 0,22.
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 52 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement teg-en verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJ NT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
Reeds omstreeks half zeven, meldt de N.
R. *Crt., -d.w.z. ruim een half uur voordat
i&der zijn plaats moest hebben ingenomen
stroomde Vrijdagavond het IJsclubterrein vol
belangstellenden. (Daartoe behoorden in de
eerste plaats de>genen die met de 13 extra
treinen uit alle deelen des lands naar de
hoofdstad waren gereisd en die door de zij-
poorten binnenkwamen.
Het weer was bijzonder gunstig, frisch met
een ietwat bedekte lucht, ofschoon toch tel-
kens de avondzon door de lichte bewolking
drong en aan de kleuren der talrijke vanen
warmte en gloed verleende. Die vanen waren
nu in een gesloten ring om het veld geplaatst.
Tegen den blanken achtergrond der vanen
achter het podium was een vergulde adelaar
met uitgespreide vleugels op gehangen, in de
klauwen het hakenkruis, symbool van het
nieuwe Duitschland. Het podium was om-
zoomd met groene guirlandes, zooals ook de
bundels witte vlaggestokken daamevens met
groen omslingerd waren. Boven de ramen
van het Usclubgebouw aan de zijde van de
van Baerlestraat las men op een breede
strook Mit Adolf Hitler in ein- neues Europa.
Ook op het Museumplein waren geschrif-
ten aangebracht. Op de spandoeken was ge-
schilderd: Met Duitschland naar een nieuw
bloeiend Europa of met Engeland en Sowjet
Rusland naar den ondergang.
In de buurt van het IJsclub-terrein nam de
drukte hand over hand toe men zag er
afdeelingen van de Duitsche weermacht aan-
rukken en daamaast de leden van de Neder-
landsche W.A.,-den nationalen jeugdstorm en
den arbeidsdienst. Tromgeroffel, muzielt en
zang vervulden de lucht. Voor de tentjes van
den geneeskundigen- en gezondheidsdienst, die
buiten het hek geplaatst waren, zag men de
pleegzusters en ziekenbroeders.
De eeregasten schreden binnen onder de
plechtige tonen der muziek. Daama vond met
het gebruikelijke ceremonieel de opmarsch
der vaandels plaats. Wie op een bank klom,
zag nu het IJsclubterrein bedekt met een
duizendkoppige menigte.
Omstreeks acht uur verscheen de Rijkscom
missaris, rijksminister dr. Seyss Inquart. Hij
schreed met zijn geleide langs het middenpad
naar de tribune. Het muziekcorps speelde:
,,Durch gross-Berlin marchieren wir". Hy
werd met grooten geestdrift begroet.
Om kwart over acht besteeg dr. Seyss
Inquart, na een openingswoord van den
Letter des Arbeitsbereichs der N.S.D.A.P. in
den Niederlanden, general-kommissar Fritz
Schmidt, het podium. Hij sprak de volgende
rede uit:
Ik heb u, Duitschers en Nederlanders, voor-
al evenwel u, nationaal-socialisten in dit land,
bijeen geroepen om uw standpunt te bepalen
nopens de gebeurtenis van 2i2 Juni. Op dezen
dag zijn over een front van 2000 km de Duit
sche legers en in hun gelederen de door de
Westersche democratieen verraden Finnen en
Roemenen aangetreden tegen de Sowjet-Unie
en het bolsjewisme. Na 26 jaar heeft het uur
van den beslissenden strijd met den doods-
vijand van de Europeesche cultuur en geestes-
houding geslagen. Duitschland en het natio-
naal-socialisme zijn de strijders, behoeders
en redders van Europa.
Op dit oogenblik heb ik u, Duitschers zoo<
wel als Nederlanders opgeroepen, want dit
uur verbindt ons alien als strijdmakkers.
Thans moet het een ieder in het oog sprin-
gen, dat Duitschland dezen oorlog, dien het
door Engeland opgedrongen is, niet voert
voor eigen, zelfzuchtige belangen, maar voor
Euro pa's voortbestaan en gelukkige toe-
Roman van A. HRUSCHKA
17) (Nadruk verboden.)
Eerst nu wierp hij Ilse een beteekenisvollen
blik toe.
U hebt Marc's vader een bezoek ge-
bracht vroeg zij met spanning. O, vertel
dan! Of is er niets te vertellen? 'Heeft hij
u misschien niet eens willen ontvangen?
Zij bespeurde, dat hij aarzelend naar
Marianne keek en ging met een glimlachje
voort:
U kunt gerust spreken in Mara's bijzijn,
doctor. Ik heb uw raad gevolgd. Zij weet nu
alles en zal mij helpen zooveel zij kaa. Uw
mededeelingen zullen haar niet minder inte-
resseeren dan mij.
Turba had een paar stoelen bij zijn bureau
gezet, en zelf plaats genomen tegenover de
meisjes.
Goed, zei hij opgeruimd. 't Verheugt me
zeer, dat we nu met z'n drieen betrokken zijn
in de samenziwering ten gunste van Marc. Wij
zullen dus het bezichtigen van de oude scripta
tot later uitstellen, want jk geloof, dat mijn
mededeelingen aangaande Kronstein u nog
meer zullen interesseeren. Ik werd namelijk
toegelaten bij den graaf en mijn onderhoud
met hem was voor my rijk aan verrassingen...
En hij vertelde alles breedVoerig.
Ilse had groote oogen opgezet. Toen Turba
gesproken had, keek zij peinzend en zwrjgend
voor zich uit.
Marianne hield onrustig haar zuster in het
oog.
Wat zul je doen Er heen gaan vroeg
zij.
Ilse schrok op uit haar mijmering.
Natuurlijk! antwoordde zij. 't Is reeds
weken mijn verlangen geweest. Voor mij 'n
kans te meer om de waarheid op het spoor
komst tegen de thans aan den dag getreden
internationale samenzwering van het groot
kapitaal, het jodendom en het bolsjewisme.
Bij de gebeurtenissen van historische betee-
kenis, die zich thans voor ons afspelen en
waaraan wij reeds actief deelnemen, worden
wij aaneengesmeed tot een gemeenschap van
lot en geesteshouding, die volgens nationaal-
socialistische opvatting het lot van dit wereld-
.deel uit de algemeene onrust en onzekerheid
zal voeren naan nieuwe, echte kracht en naar
het welzijn van zijn bewoners.
Na omstreeks twee jaar oorlog, nadat ge-
weldige slagen geleverd en veldtochten onder-
nomen zijn, treedt de iDuitsche weermacht.
aan tegen een staat, die in omvang en bevol-
kingsaantal bijna de eerste plaats ter wereld
inneemt, en toch voor den buitenstaander
lijkt het onbegrijpelijk ziet het Duitsche
volk met volkomen rust en onwrikbaar ver-
trouwen ook dezen strijd tegemoet. Duidelijlc
bespeuren wij, Duitschers, het bestuur der
voorzieningheid door onze Fiihrer, Adolf Hit
ler. En wat het Duitsche volk thans voelt,
zal morgen de overtuiging van alle waarlijk
goede Europeanen zijn.
Telkens wanneer het vasteland van Europa
zich wilde concentreeren om zich op de eigen
kracht te bezinnen, heeft Engeland zich tegen
dit streven verzet. Zelfs toen het Duitsche
volk na het jaar 1918 als gevolg van Ver
sailles, waarvoor Ehgeland de hoofdschuld
treft, dreigde ineen te storten, waardoor bet
bolsjewisme geheel Europa zou hebben over-
stroomd, en Adolf Hitler het Duitsche volk
ook in het belang en voor het welzijn van
Europa weer oprichtte, verzette Engeland
zich weer tegen deze versterking van Duitsch
land, die voortvloeide uit de wederoprichting.
Evenals in het jaar 1914 moest het Duitsche
volk opnieuw omsingeld en eventueel door een
blokkade eronder gebracht worden.
In den herfst van 1939 werd een conflict
onvermijdelij'k. Joden, vrijmetselaars, inter
nationale kapitalisten. Churchill en zijn hand-
langers, en vooral ook buitenlandsche ver-
tegenwoordigers van de Vereenigde Staten in
Europa hadden reeds veel te lang gewacht op
den nieuwen oorlog, die Duitschland definitief
moest verbrijzelen en vernietigen.
Het verdrag met de Sowjet-unie.
In deze ure des gevaars heeft de Leider
van het Duitsche volk, juist omdat hij de
eenige vertegenwoordiger van de Europeesche
cultuur en beschaving is, die vooruit kijkt en
zijn verantwoordelijkheid beseft, met de Sow
jet-unie een non-aggressiepact gesloten.
Slechts de politieke versterking van het
Duitsche volk door het nationaal-socialisme
deed het mogelijk lijken, dat de betrekkingen
met de Sowjet-unie genormaliseerd zouden
worden, zcnder dat een bolsjewistische be-
smetting optrad, waarin elk ander buurvolk
vroeg of laat ten offer ware gevallen. Slechts
de politieke versterking van het Duitsche
volk door het nationaal-socialisme en de on-
voorwaardelijke trouw van het Duitsche volk
aan zijn Leider maakten het mogelijk, dat
met het oog op het belang van de politieke
en militaire gebeurtenissen de strijd tegen het
bolsjewisme, waartegen het nationaal-socia
lisme zich als beweging had gesteld, onder
welk teeken het Rijk veroverd en opnieuw ge-
sticht werd, werd achtergesteld. Te belang-
rrjker is het te achten, dat op het oogenblik.
waarop de Fiihrer het uur der beslissing
komen zag, het Duitsche volk zonder nieuwe
geestelijke voorbereiding, zonder dralen als
6dn man dezen strijd aanvaardde.
Het non-aggressiepact was geen politiek
te komen. Geloof je niet, Mara, dat ook
Marc's vader ze kent, en ze tot nu toe een-
voudig verzwegen heeft
Ja, dien indruk heb ik...
Ik ben het met u eens, verklaarde Turba,
hoewel ik niet begrijp...
Wij zullen alles te weten komen, doctor,
en als mijn voorgevoel mij niet bedriegt, wach-
ten ons nog groote verrassingen...
Ilse zei dit zeer opgewonden. Snel ging zij
voort:
Wanneer zult u mij aan Marc's vader
voorstellen, doctor?
Zoodra u wilt, juffrouw Ilse.
Dan liefst morgen!
Heb je aan vader gedacht, Use? Hij zal
je nooit toestaan een voet op Kroinstein te
zetten, merkte Marianne, niet weinig onge-
rust op.
Maar Ilse keek haar bijna verwonderd aan.
Dat weet ik, natuurlijk, antwoordde zij.
Doch mag ik mij daaraan storen, nu Marc's
leven en geluk en mijn eigen geluk op 't spel
staan? Bovendien ben ik in geweten over-
tuigd, dat vaders houding op valsche veron-
derstellingen berust. Ik mag dus niet aarze-
len. Vader is den heelen dag ver van huis
aan zijn bezigtoeden, ik zal er voor zorgen, dat
hij van mijn bezoek op Kronstein niets te
weten komt.
Je wilt het dus heimelijk doen?
Ik moet wel, hoe ongaarne ook. Je zult
me toch niet verraden, Mara?
Mooie vraag! Ik geloof, dat ik in jouw
plaats op dezelfde manier zou handelen...
Maar kind, als vader het door een of ander
toeval te weten kwam! Je weet, hoe driftig
hij zich kan maken.
Kom, ik waag het er op. En ik moet je
-ronduit zeggen. dat ik niet bang ben.
HOOFDSTUK XII.
Reeds in den loop van den volgemden mor
gen brengt Richard Turba de jonge dame
1 naar Kronstein.
verbond, naar steeds met nadruk is verklaard.
In den herfst van 1939 was het van Duit
sche zijde bezien de natuurlijke kwalifi-
catie van den toestand, dien Duitschland des-
tijds kon wenschen. Of had Duitschland op
het moment, dat Enge ,ind en zijn volgelingen
Frankrijk en Polen den oorlog begonnen, van
zijn kant den oorlog aan de Sowjet-unie moe-
ten verklaren? Nooit echter heeft Duitsch
land besloten tot een strijdend verbond met
de Sowjet-unie of zich dit te laten opdringen,
zooals thans bij Engeland het geval is. Zoo
ver heeft deze geproinonceerd ehristelrjke
Winston Churchill het gebracht, dat hij als
schietgebed moet uitroepen: ,,Rusland's ge-
vaar is ons en Amerika's gevaar". en dat de
Nederlanders door hun gevluchte leiding, die
thans geen verantwoordelijkheid meer draagt,
worden aangespoord de bolsjewisten als hun
bondgenooten te beschouwen, legt getuigenis
af omtrent de innerlijke ineenstorting en de
verloren houding van deze groep emigranten.
Reeds destijds, in Augustus 1939, hebben
wij ons afgevraagd, of de bereidwilligheid van
de Sowjets om dit non-agressiepact te sluiten,
een krijgslist \vas dan wel uitzicht opende op
een evolutionnaire ontwikkeling. Er waren
eenige uiterlijke teekenen, die ook het laat-
ste mogelijk deden schijhen, vooral werd al-
thans naar buiten de inVloed van het joden
dom bepekt en in plaats van de nihilistische
grondbeginselen van het bolsjewisme traden
daar bepaalde ordeningselementen aan den
dag. Het bewustzijn van de zwaarte der offers
van den toekomstigen strijd moest de over-
weging doen ontstaan, of het toch nog niet
mogelijk zou zijn, langs den weg van een evo
lutionnaire ontwikkeling en toenemende ont-
spanning de gevaren van het bolsjewisme voor
de Europeesche cultuur en gemeenschap uit
te schakelen.
Wij hebben het destijds ook zeer goed moge
lijk geacht, dat de Sowjet-unie een poging
deed door zulk een niet-aanvalsverdrag
Duitschland eerst recht in een oorlog te lok-
ken, die Duitschland en Europa op den duur
zoo zou verzwakken, dat ten slotte de bolsje
wistische heerschappij op de puinhoopen van
het Avondland kon worden gevestigd. Deze
mogelijkheid hebben wij nuchter onder het oog
gezien, doch er moest gehandeld worden over-
eenkomstig de eischen van het oogenblik.
Voor de toekomst van Europa wierp de
Fiihrer groot-Duitschland in de waagschaal
der geschiedenis.
Dezen moeilijken weg kon men gaan in ver-
trouwen op den Fiihrer en zijn roeping tot
redding van Europa en op de trouw en de op-
offeringsgezindheid van het Duitsche volk.
Het resultaat van dit nuchtere besluit was
de mogelijkheid, alle Duitsche strijdkrachten
destijds te concentreeren op de plaats, waar
de militaire beslissing gezocht en gev.onden
moest worden, in Polen, in het noorden, in
het westen en tenslotte, na het toetreden van
Italie, in het zuiden op' den Balkan.
De ware bedoelingen van de Sowjets.
In den loop dezer gebeurtenissen werd het
evenwel steeds duidelijker, dat het sluiten van
het non-agressiepact voor de bolsjewiki niet
het uitgangspunt van een evolutie was. maar
slechts diende om tijd te wir^ien, teneinde alle
nihilistische krachten ter wereld te concen
treeren tegen dit volksche ontwaken van
Europa. De plannen van het groot kapitaal
onder Joodsche leiding en van het boljsewisme
tef bereiking van de wereldheerscbappij ver-
eenigden zich tegen het nationaal-socialisme
en fascisme en vinden thans hun uitdrukking
in de invoeging van de Vereenigde Staten in
de reeks onzer tegenstanders en in de deel-
neming van de Sowjet-unie aan het conflict
van wereldhistorische beteekenis.
Tevergeefs deden de tegenstanders moeite,
deze samenwerking te verbloemen. Hoe koel
de ontvangst van den heer Cripps te Moskou
naar buiten ook mocht zijn, hoe veel stakin-
Graaf Klemens, die er nog slechter uitziet
dan den vorigen dag, ontvangt hen met zicht-
bare blijdschap. Niet zonder aandoening
merkt Turba op, dat zijn gelaat een veel zach-
tere uitdrukking heeft aangenomen.
De oude man houdt Use's hand lang in de
zijne gekneld.
Ik ben je dankbaar voor je komst, Ilse...
ik mag je immers bij je voomaam aanspre-
ken?
Natuurlijk, mijnheer de graaf.
Noem my niet... mijnheer de graaf. Ik
ben Marc's vader, en je bemint hem en zult
eenmaal zijn vrouw zijn. Dus betaam het,
dat ook jij mij „vader" noemt, zooals hij.
Use is te zeer ontroerd om te kunnen ant-
woorden. Zij buigt zich over de smalle, witte
hand van den grijsaard en drukt er een kus
op. Minder dan ooit te voren begrijpt ze nu
de spanning tusschen vader en zoon...
Een vraag van den graaf ontrukt haar aan
die gedachten:
i Mijn lieve kind, mag ik weten, onder
welke omstandigheden je Marc hebt leeren
kennen? Dat punt interesseert mij, en ik
vrees, dat men ons ^later zou kunnen storen.
Want ik ben gezwicht voor het aandriifgen
van Dr. Turba en Evert, en heb tegen van-
daag een geneesheer ontboden.
Maar u voelt zich, naar ik hoop, toch
niet zieker... Vader?
Neen, ik voel mij eigenlijk heelemaal niet
ziek, maar ik kan niet slapen en mijn oud hart
is nu en dan onwillig. Bij iemand van mijn
leeftijd is dat, om zoo te zeggen, normaal.
Maar ik moet Richard gelijk geven: 't is altijd
voorzichtig, een medicus te raadplegenTot
nu toe hechtte ik geen waarde aan het leven,
maar dat is veranderd. Ik wil leven om Marc
weer te zien en mij ervan te overtuigen dat
hij gelukkig is. Maar vertel nu, Ilse.
Een verzoek, alvorens te beginnen... De
stemming van mijn vader ten opzichte van
Marc is zod, dat ik hem niets van mijn bezoek
op Kronstein kon zeggen. En ik zou niet
gaarne hebben, dat hij er later iets van te
gen de communisten in de Vereenigde Staten
schenen te organiseeren, en ook al hebben de
Vereenigde Staten volgens krantenberichten
nog onlangs den uitvoer van oorlogsmaterieel
naar de Sowjetrepubliek stop gezet, de Duit
sche regeering liet zich niet misleiden. Wij
hebben deze samenwerking reeds te vaak aan-
schouwd in de jaren na den wereldoorlog, toen
de Westersche staten den wereldoorlog van
Joden en vrijmetselaars van buiten af het
Duitsche volk den gewelddadigen vrede van
Versailles opdrongen en tegelijkertijd het bols
jewisme het Duitsche volk van binnenuit
geestelijk en zedelijk wilde verwoesten. Het-
zelfde hebben wij weinige jaren geleden weer
beleefd, toen de Sowjets en Engeland met het
toenmalige Frankrijk gemeenschappelijk par-
tij kozen tegen de macht der orde in Spanje
en hulp verleende. Ook de bereidheid tot
hulpverleening, die Engeland tegenover Fin-
lands lot huichelde, kon ons niet misleiden,
want Engeland heeft nooit aan wezenlijke
hulp voor Finland gedacht, doch slechts aan
een voorwendsel om, tegen Duitschland's be
lang in, troepen aan land te kunnen zetten in
Noorwegen.
Wij zagen wat er geschiedde, wij zagen de
overweldiging van de Oostzeestaten en be-
leefden aan de Oostelijke grens van onze be-
langenssfeer de vemietiging van het volks-
leven. Wij constateerden, dat de bolsjewiki in
1939 en 1940 met precies dezelfde methoden
werkten als in 1917, hoe zij b.v. bewoners der
door hen bezette steden en dorpen lieten aan-
treden en een ieder, die een intelligent of
blond germaansch uiterlijk vertoonde, uit het
gelid lieten treden en doodschoten, de gezin-
nen der vermoorden in eindelooze colonnes
naar het binnenland van de Sowjetrepubliek
overbrachten, zonder dat deze ooit hun plaats
van bestemming bereikten Wij zagen de
namelooze oeconomische verarming, die ter-
stocid aanving, en de prijzen van de belang-
rijkste levensmiddelen en voorwerpen van
dagelijksch gebruik tot het tien-, twintig- en
tenslotte honderdvoudige verhoogen.
Destijds heeft Duitschland Molotow, die
voor de buitenlandsche politiek aansprakelijk
was, uitgenoodigd in Beriijn te komen, en
Molotow was niet in staat, de roofplannen der
Sowjets te verbergen. Finland, Roemenie en
Bulgarije moesten overweldigd worden en de
Turken beroofd van de Dardanelles. Waar
was destijds Engeland, dat zijn garantiebelof-
ten aan deze staten had opgedrongen Als
Finland, Roemenie, jBulgarije en Turkije zich
op deze betrekkingen hadden verlaten, waren
deze staten denzelfden weg gegaan als de aan
Engeland en de Joden onderhoorige regeerin-
gen van Polen, Noorwegen, Nederland, Belgie.
Frankrijk, Zuidslavie en Griekenland. Eerst-
genoemde staten hebben zich op het oogen
blik van het gevaar bedacht en de Duitsche
garantie gevraagd of de Duitsche vriendschap
gekozen.
Thans heeft Bulgarije zijn volksgenooten
bevrijd, die onder Grieksche en Servische heer
schappij smachtten, thans marcheeren de troe
pen der met ons bevriende volken met de
Duitsche divisies op om hun volksgenooten de
vrijheid te brengen en thans hebben de Tur
ken, die goede waarnemers gebleken zijn, een
vriendschapsverdrag gesloten met Duitsch
land, waardoor een lang ingehouden beproef-
de hartelijkheid uit de zware tijden van den
wereldoorlog weer te voorschijn treedt.
De staking te Amsterdam in Februari.
Onophoudelijk streefden de Sowjets onder
actieve medewerking van den Engelscfaen ge-
heimen dienst naar de stichting van centra
voor propaganda tegen Duitschland en voor
bereiding van sabotagedaden, waartoe scho-
lingscursussen waren opgericht. Een voor-
beeld daarvan hebben wij hier in deze stad
beleefd, want thans kan worden gezegd, dat
de algemeene staking van twee dagen in
we ten-kwam...
Ik begrijp je. Je wilt dus niet, dat Dr.
Wenk je hier te zien krijgt. Maar, lief kind,
dat is heel eenvoudig: mocht de dokter komen,
terwijl je nog hier bent, verwijder je dan met
Turba, voordat hij binnenkomt, door gindsche
deur, links. Die leidt naar Marc's kamer en
van ddar kun je onbemerkt het kasteel ver
laten. Is 't z66 goed
Zeer goed, dank u. En nu zal ik u ver
tellen, hoe ik met Marc kennis heb gemaakt.
Maar t is geen romantiscfae geschiedenis
eigenlijk 'n zeer alledaagsche... Ik bevond
mij op de terugreis van ZWitserland, waar ik
in den omtrek van Geneve, verscheidene jaren
op een pensionaat ben geweest. Bij het
douane-onderzoek aan de grens had ik een
kleine moeilijkheid, ik kon mijn koffer niet
meer open krijgen. Wij hadden maar een
kwartiertje tijd. Wat gedaan? Een jonge
man, wiens bagage reeds voor de mijne was
gevisiteerd kwam naar mij toe en vroeg
,,Mag ik het eens probeeren, dame?" 't was
Marc, en bukte zich over mijn koffer. Nog
geen vijf minuten later werkte het slot weer
onberispelijk en alles kwam in orde.
Heeft Marc zich aan je voorgesteld?
Neen. Maar hij nam plaats in hetzelfde
compartiment als ik, en wij Eiadden een pret-
tige conversatie, zonder te weten. dat we naar
dezelfde plaats gingen. Eerst toen we niet
ver meer van Bruck waren, vernamen wij het
toevallig van elkaar...
Reeds toen heeft Marc indruk op je ge
maakt
Edm zoo diepen indruk, dat ik ervan
versclirok. Ook hem ging het zoo, wij wer-
den plotseling verlegen en ons te voren zoo
aangenaam onderhoud wilde niet meer vlot-
ten. Te Bruck aangekomen, nameti wij in de
coupe zelf afscheid, waarbij we het nauwelijks
waagden elkander aan te zien...
Mijn vader en mijn zuster wachtten mij in
Bruck. Ik zei hun geen woord van mijn ken-
nismaking met den jongen reiziger een
voudig omdat ik het niet van mij kon ver-
Februari van dit jaar werd opgezet in samen
werking van de communistische partij met
den Engelschen geheimen dienst en het joden
dom van deze stad. Wij hebben destijds niet
geschroomd met alle kracht in te grijpen en
het Nederlandsche volk en de inwoners van
deze stad door tijdig toegepaste hardheid te
bewaren voor de emstige vemietigende gevol-
gen, die de voortduring van zulk een staking
in verband met de georganiseerde onlusten
bij het optreden van de Duitsche militairen,
vooral van het luchtwapen, had meegebracht.
Wij hebben hier in deze stad reeds in Februari
van dit jaar een coalitie tusschen bolsjewisme,
Joodsch kapitalisme en Engelschen geheimen
dienst benevens handlangers verslagen. Ik
dank u, nationaal-socialisten in deze stad,
dat gij reeds in deze Februari-dagen hebt ge
weten, waar gij behoort te staan en met in-
zetting van uw persoon bent toegetreden tot
het front der volksche reorganisatie.
Het plan onzer vijanden was als steeds een,
zoutelooze herhaling van den gedachtengang
in 1914. Ook destijds werd Servie in beroe-
ring gebracht em het Balkanfront ontstond,
gesteund door wapenleveranties. Evenzoo
moest ditmaal van den Balkan uit via Zuid
slavie de oorlog, die in tusschen in het Westen
verloren was, opnieuw worden ontketend,
opdat omstreeks Augustus van dit jaar de
Sowjetlegers konden losbarsten tegen een
Duitschland, dat op den Balkan werd vast-
gehouden en door twee jaar oorlog was ver-
zwaikt. Maar met Duitschland zou ook Euro
pa platgedrukt en geworgd zijn. Hieromtrent
is geen twijfel mogelijk: het slagen van de
plannen onzer vijanden zou tengevolge heb
ben gehad, dat met de vernietiging van het
Duitsche rijk in Europa niet een overleefd
liberalisme, doch nog slechts het bolsjewisme
zou heerschen als tegenspeler van de Vereen.
Staten, die zich onder de macht van het
grootkapitaal bevinden, beide bestuurd vol
gens de plannen der Joden, die hun wenschen
aflqidden uit de hun zoogenaamd gegeven be-
lofte van wereldheerschappij.
Verkeerde begrippen in ons land.
Tot dusver waren er stellig genoeg men
schen in Holland, die deze ontwikkeling van
de' dingen niet hebben gezien of niet wilden
zien, die van meening zijn, dat zij 't aan de
humanistische traditie van dit land verplicht
zijn, vrijen toegang te verleenen aan het bin-
nendringen van Joodsche, vrijmetselaars- en
dientengevolge onvermijdelijk ook nihilisti
sche en bolsjewistische elementen en ideeen.
Dit is een verkeerd begrip. ja, zelfs een ont-
aard humanisme, dat de kringen van de
Nederlandsche intelligentia de gevaren niet
doet ondergaan, die voor land en volk voort-
vloeien uit de verbreiding van den Joodschen
geest. En toch hebben de humanisten, op wie
men zich steeds beroept, dit gevaar onder-
kend. Erasmus immers heeft in 1619 ver
klaard: ,,als het Ghristelijk is de Joden te
haten, dan zijn wij in dit opzicht alien buiten-
gewoon goede Ohristenen". Hugo de Groot
heeft in zijn Remonstratio verklaard, dat de
Joden geen openbare ambten mogen beklee-
den, dat zij niet werkzaam mogen zijn bij de
rechtspraak en dat zij in geen geval een
huwelijk mogen sluiten met de dochteren des
lands. En dr. Kuyper heeft op een oogenblik,
toen het liberalisme dit land reeds over-
stroomde, verklaard: ..Langzamerhand komt
men tot de ontdekking, dat de Joden onder
den mantel van het liberalisme metterdaad
heer en meester zijn geworden in ons wereld-
deel, en niet slechts de openbare meening in
de meeste landen, doch ook de internationale
betrekkingen tusschen de kabinetten be-
heerschen".
Welk een verandering heeft zich sindsdien
voltrokken in de hoofden van juist die men
schen, die van opvatting zijn, dat de geeste
lijke of politieke leiding van dit land hun
toekomt.
krijgen... waarom, dat begreep ik zelf niet.
De auto van Krannebitten, bestuurd door in-
specteur Holder, een vriend van onze familie,
stond voor ons gereed. Van Marc zag ik
niets meer. In de blijdschap van het weder-
zien en bij de op het station heerschende
drukte, had ik hem uit het oog verloren.
Maar vergeten kon ik hem niet. Heel dien
dag en de volgende dagen moest ik aan hem
denken...
En ja wist nog altijd niet, wie hij was?
Neen, en ik had er ook geen vermoeden
'van.
Wanneer en waar heb je hem voor de
tweede maal ontmoet?
Een week later, toen ik in de bosschen
van Kronstein een wandeling maakte. Op
een kruispunt stonden wij plotseling vdor el
kaar. Dat werkte als een wonder op ons bei-
den. Ik had kracht noch moed om zijn gezel-
schap te weigeren. Samen iegden wij een
eind weegs af
Maar toen heb je toch vernomen, wie hij
was
Ja, Marc had zich voorgesteld, en ik zei
hem van mijn kant, wie ik was. Dat wist hij
trouwens al, want aan het station in Bruck
had hij mijn vader herkend. Wat_zal ik ver-
der zeggen? Van toen af zocht Marc mijn
tegenwoordigheid, en... ik ontweek hem niet.
Zeer spoedig wisten wij, dat we elkander be-
minden en dat zeiden we elkander ook. Eens
bij het winkelen in het dorp, verloor ik mijn
zakdoek en dat was 'n gelegenheid om Marc
in kennis te brengen met mijn zuster, in wier
gezelschap ik mij bevond. Nu konden we zoo
genaamd toevallige gelegenheden scheppen
om elkaar vrij dikwijls te zien, en 't verheug-
de mij, dat Marc ook Marianne goed aan-
stond. Toch verzette ik mij instinctmatig
tegen het aandringen van Marc, die mijn
vader wilde gaan 'opzoeken, om mijn hand te
vragen...
(Wordt vervolgd.)