ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHtVLAANDEREN
Neem "AKKERTJE
In den greep van het nondlot
No. 10.138
MAANDAG 11 NOVEMBER 1940
80f„Jaargang
Feuilleton
Binnenland
Zen u wen punstwer
„Nare dagen"? 6$)
Moe en mat?
OPENBARE RAAUSVERGADERING.
Het is de aarde, die ons voedt
De landman, die het oogsten moet I
Zeker heel veilig!" De Baron onderzocht
ABONNHMENTSPRUS: Binnen Temeuzen f 1,35 per 3 maanden Bui ten Temeuzen
fr. per poet 1,65 per 3 maanden Bft vooruitbetaling fr. per post f 6,per jaai
Voor Belgle en Amerika f 2,10, overige landen f 2,45 per 3 maanden fr. per post
Abormemeaten voor het buitenland alleen bfj vooruitbetaling.
UitgeeCater: Flrma P. 1. VAN DB SANDB
GUM) 38150 TELEFOON No. 2078.
ADVEBTENTIfiN: Van 1 tot 4 regels f 0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
KT.F.TNF, AD VERTENTIENper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd ta,rief, hetwelk op aanvraag
verkrtjgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VEESCHIJNT IEDEBEN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VBIJDAGAVOND.
kunnen worden. Maar veel eervoller is de over-
winning, welke gij op U zelf moet behalen
door U te leeren beheerschen en door anderen
tot beheersching te brengen.
Neernt een voorbeeld aan onze honderden
colporteurs in de residentie, die U alien voor-
gaan in moedige plicbtsbetrachting, in disci
pline en tucht. En volgt den goeden raad op
van onze leden, als zij U tot zwijgzaambeid of
tot doorloopen manen. Het grootsche ideaal,
dat ons bezielt, zal slechts door de strikste
discipline en tucht in acht te nemen bij ieder-
een respect afdwingen. Ons aller Nederlandsch
belang is er ten zeerste mee gediend.
Moed en innerlijke kracbt, geestdrift en
idealisme zij alle worden niet door bruut
geweld bewezen. De groote dingen in het
leven worden geboren in den geest. En daar-
om is er voor de meesten van ons veel beter
werk te doen dan „de straat op te gaan".
Bouwt in den kleinen vriendenkring mee aan
de fundamenten van onze nieuwe Nederland-
scbe volksgemeensohap. Of versterkt de rijen
-van onze gedisciplineerde colporteurs. Een
taak ligt hier ook voor ouders en opvoeders."
De colporteur: de man in de loopgraaf.
Voorts richt het Driemanschap zicb in het
laatste nummer van ,,De Unie" met „een per-
soonlijk woord" van dank en hulde tot de col
porteurs van de Nederlandsche Unie:
„Er is op het oogenblik welhaast geen
plaats meer in ons land, waar de laatste da-
gen van de week niet gecolporteerd wordt
met het weekblad van de Unie. In weinige
weken is iiw aantal gegroeid tot een keur-
korps van duizenden en duizenden.
Wij weten, dat uw werk niet gemakkelijk
is en dat het bovendien hier en daar in het
land van bepaalde zijde ernstig wordt be-
moeilijkt. Uw werk is het werk van den sol-
daat in de loopgraven, waar in de voorste
linies het gevaarlijkste, doch onmisbare werk
wordt gedaan. Als goede soldaten hebt gij
stipt gevolg gegeven aan ons bevel; de meest
strenge orde en discipline te handhaven. Ook
in het vervolg bljjft dit noodzakelijk, omdat
wij van onzen kant uiteraard op het stand-
punt blijven staan, op geen enkele wijze voet
te geven aan straatrelletjes en daden van
terreur.
Uw gelederen worden gevuld door men-
schen uit alle lagen van ons volk. Dokters en
advocaten staan er naast arbeiders en boeren,
kathoheken en protestanten en anderen, bont
dooreen. Zonder onderscheid van godsdienst,
klasse of stand bouwt gij aan de nieuwe ge-
meenschap. Zoo wordt in uw gelederen de
geest geboren van het herwordende Neder-
land. Geest van saamhoorigheid en eensge-
zindheid. Geest van kameraadschap en van
dienstbaarheid aan het volk.
Met voorbijzien van alle persoonlijke over-
wegingen hebt gij U op de bescheiden maar
belangrijke plaats van colporteur in dienst ge-
steld van de Unie, omdat gij wist daarmede
de volkszaak te dienen. In het bewustzijn van
uw plicht tegenover ons volk, hebt gij U geen
moeiten ontzegd om dit werk te doen slagen.
Wij vertrouwen, dat gij in volledige toewrj-
ding en volharding dit werk zult doorzetten."
KOBDAAT OPTBEDEN TEGEN
BBANDBOMMEN.
Ervaringen in Zaandam.
In ,,Luchtgevaar", het orgaan van de Neder
landsche Vereeniging voor Luchtbescherming,
'heeft het plaatsvervangend hoofd l.b.d. te
Zaandam, de heer L. A. Ankum, een artikel
geschreven over ervaringen met de brandbom
in Zaandam. Daaruit blijkt, dat kordaat op-
treden een eersten eisch is. De heer Ankum
schrijft:
Wanneer men na zes maanden oorlogserva-
ring nader zou overwegen, welke tevoren ge
geven adviezen moeten worden herzien of aan-
gevuld, dan zal zeker van de reeks van raad-
gevingen er een met veel stelligheid moeten
De Nederlandsche
(Ingez. Med.)
worden herhaald. Behoudt uw kalmte, hebt
geen angst en weest kordaat! Ofschoon angst
altijd een slechte raadgeefster is, blijkt dit de
laatste maanden stellig het geval te zijn ten
opzichte van een der verschrikkingen, waar-
aan de bevolking blootgesteld is, n.l. de brand-
bommen. De ervaring, welke ons volk met
de brandbommen heeft opgedaan, mag geens-
zins leiden tot de houding: ,,Daartegen is
toch niets te doen!" En nog minder tot het
bij de pakken gaan neerzitten.
Laat ons vooropstellen, dat met de meeste
klem de bevolking moet worden ingeprent, in-
gehamerd is waarschijnlijk beter dat de brand
bom, die door de Engelsche luchtmacht wordt
gebruikt, niets met het begrip „bom" gemeen
heeft.
Als men denkt aan een bom, stelt men zich
een projectiel voor, dat explodeeren kan en
dat zonder levensgevaar niet te benaderen is.
Niets is minder waar dan dit, voor wat de
meest gebruikte Engelsche brandbom betreft.
De angst, dat deze soort projectielen zou kun
nen ontploffen, moeten we binnen den kortst
mogelijken tijd de wereld uit helpen, want
daar is geen sprake Van. Naast het terug-
dringen van de angstpsychose voor de brand
bom, zullen wij bij de bevolking onVerzwakt
moeten blijven aandringen op het plaatsen
van zand, water en een schop op elke verdie-
ping van de woning, omdat daarmee ter be-
strijding van het brandgevaar buitengewoon
veel te bereiken is.
iMogen we eenige ervaringen uit de stad
Zaandam hier vermelden, ten einde daarmee
aan te toonen, hoe de practijk is en hoe kor
daat optreden heel veel kan redden, wanneer
een brandbom onze woning treft?
Meer dan veertig brandbommen zijn in den
maeht van 29 op 30 September 1.1. boven deze
gemeente uitgeworpen, welke brand veroor-
zaakten en waardoor zelfs twee huizen geheel
in de asch werden gelegd. In Vele gevallen
had kordaat optreden zulke gunstige gevol-
gen, dat vermelding daarvan niet anders is
dan leerrijk kan zijn en kan bijdragen tot ver-
hooging van het zoo noodige zelfvertrouwen
bij de bevolking en het doen verdwijnen van
den angst, die er ongetwijfeld bij velen nog is.
1. Bij een onzer medeburgers viel een
brandbom door het dak, welke op zijn bed
aan het voeteind bleef liggen. De man reali-
seerde zich wat er gebeurde en handelde
direct. De bom was amper tot ontbranding
gekomen of hij gooide zijn deken erover en
liep snel met bom en deken naar buiten. De
brand was hiermede voorkomen.
2. In een kippenhok nabij een woning viel
een brandbom; de kippen waren er niet in,
In het nachthok stond nog een emmer met
zand. De toeschietende eigenaar denkt
daaraan op het juiste oogenblik, grijpt den
emmer, werpt het zand Over de bom en het
vuur is gedoofd.
3. Een"anderen inwoner trof het ongeluk
dat drie brandbommen in zijn woning terecht
kwamen. Twee in de gang van het huis.
Beide bommen heeft hij zeer moedig met de
hand gegrepen en naar buiten geworpen. Hij
liep daarbij glechts een zeer onbeteekenende
brandverwonding op. De derde viel in de
huiskamer. Deze was reeds verder tot ont
branding gekomen. Hij wierp echter het
vloerkleed over de brandende bom en wist,
mede door het nathouden van het heele geval
het vuur te smoren.
4. In een andere woning sloeg een brand-
De Burgemeester van TERNEUZEN
brengt ter algemeene kennis, dat een open-
bare vergadering van den raad dier gemeente
is belegd tegen Donderdag 14 November, des
namiddags 2 uur.
Temeuzen, 11 November 1940.
De Burgemeester voomoemd.
P. TRTTiT.EGEN
door
SYDNEY HORLER.
Geautoriseerde vertaling door
Mevr. T. OSIECK—MEEREBOER.
36Vervolg.
En nu lag ze hier, in een vreemde, haar on-
bekende kamer, als een gevangene!
De Kabouter was het type van de modeme,
jonge vrouw; dat wil zeggen, dat ze moed
had en onverschillig was voor gevaar, karak-
teristieke eigenschappen van de jongere gene-
ratie. Ze wist, dat ze ai haar moed noodig had
om de situatie onder oogen te zien en ze was
dan ook vast besloten niet toe te geven aan
het gevoel van angst, dat zich hoe langer hoe
meer van haar trachtte meester te maken.
Er was niet veel intelligentie voor noodig
om te begrijpen, waarom men haar zoo ruw
befcandeld had; haar aanrander w£ls natuur
lijk de man, die achter de heele geschiedenis
met deze ex-mannequin zat. In haar had hij
een gevaar gezien en, teneinde haar uit de
bmirt van Philip Wendover te houden, was
geen methode hem te bar geweest.
(Het was typeerend voor Beryl, dat ze zelfs
in deze benarde positie meer aan haar neef
dadht dan aan zichzelf. Wat moest die arme
Phil zich ongelukkig voelen; het melsje, dat
hij zoo lief had in de macht van misdadigers!
Waarschijnlijk wist hij er wel iets van af
daarom had hij natuurlijk de laatste dagen
zoo rusteloos rondgeloopen! Maar waarom
deed hij dan niets, als hij toch wist wat er
aan de hand was
Maar dat was iets, waar ze nu niet over
en rijk gevoel te weten, dat dit alles niet
slechts een lieflijk ddcor is, om eens van te
genieten wanneer de stad verveelt.
Dit is werkelijkheid; dit zijn stoere men-
schen, wier werk een onmishare schakel blijkt
tusschen hetgeen de natuur voortbrengt en
hetgeen wij daarvan tot ons nemen, tot behoud
van onze gezondheid, onze energie, onze
levenskracht.
MAiNYA BEUKMAN.
DE NEDERLANDSCHE UNIE VERKLAART
ZICH SOCIALISTISCJI.
moest piekeren. Ze moest zien zoo gauw mo-
gelijk hier vandaan te komen, dan kon ze Phi
lip alles vertellen wat ze wist. Ze was er van
overtuigd, dat hij, na het relaas van haar on-
dervindingen, wel zou beseffen, dat er direct
ingegrepen moest worden.
Maar hoe kon ze dit plan ten uitvoer bren
gen? Ze was zoo stevig met leeren riemen
vastgebonden, dat elke beweging, die ze
rnaakte, haar huid schaafde. Ze poogde vijf
minuten lang tevergeefs zich te bevrijden,
maar het eenige resultaat was, dat ze er nu
nog veel slechter aan toe was; de riemen
hadden niets meegegeven en haar polsen
bloedden hevig.
Haar hoofd viel vermoeid terug op de harde
peluw en om zichzelf moed te geven, hield ze
de volgende alleenspraakMisschien besef je
het nog niet zoo, maar je hebt het heuseh
nogal getroffen. Je bent hier midden in het
vijandelijk kamp en alles wat je te doen hebt
is goed te luisteren en zien achter de plannen
te komen. Vroeger of later krijg je de kans
om te ontsnappen en dan heb je een koffer vol
inlichtingen.
In een kamer een etage lager waren twee
mannen met elkaar in gesprek.
,,Wees geen dwaas, Giraud", zei Zuberra,
„ik zei je toch al, dat ik het meisje nergens
anders heen kon brengen! Je zult er heusch
geen spijt van hebben als je haar hier houdt,
dat beloof ik je!"
„Ik loop er veel te veel risico mee", gromde
de gebochelde dokter, bovendien, beste
vriend, weet ik nog niet zoo zeker, of ik ver
der wel iets met je te maken wil hebben. Het
lijkt je misschien vreemd, maar Vanelli was
een vriend van me..."
IDe ander trachtte hem gunstiger te stem-
men. „Als ik dat geweten had, zou ik niet
zoo overhaast gehandeld hebben. Maar de
man begon me te dreigen en toen moest ik
me, uit zelfverdediging, wel van hem ontdoen.
•Maar wat heeft Vanelli dan voor jou betee-
kend
versterking van de volkskracht o.a. door be-
vordering van gezinsvorming en gezinswel-
vaart en bevordering van bezitsvorming voor
alien;
beteugeling van bedrijfsconcentraties en
trustvorming.
Deze programmapunten zal De Nederland
sche Unie verwezenlijken, want zij zal haar
ideaal omzetten in practijk.
De verwezenlijking van deze socialistische
gemeenschap zal echter moeten overeenstem-
men met den nationalen eigen aard van ons
volk. De gedachte van het socialisme in zijn
diepste beteekenis als de strijd voor sociale
gerechtigheid en een harmonisch georienteer-
de samenleving, kan zijn en is in feite boven-
nationaal. De practische verwezenlijking ech
ter zal steeds rekening moeten houden met
den eigen aard en de eigen levensomstandig-
heden van een volk. Voor ons zal een socia
lisme slechts aanvaardbaar zijn indien het
typisch Nederlandsch is en niet Andruischt
tegen de onvergankelijke Nederlandsche
waarden.
De strijd voor de nationale gedachte is de
strijd om de redding van ons volk. En door-
drongen van deze nationale gedachte een
nieuwe gemeenschap op te bouwen, beschouwt
de Nederlandsche Unie dit als haar grootste
taak in dit historisch uur.
DRIEMANSCHAP N. U. RICHT EEN
OPROEP TOT HET NEDERLANDSCHE
VOLK.
Men late ieder uitdagend optreden ach-
terwege. Opwekldng tot zelfbeheer-
sching en tact. Politieke wilsvorming
moet zich legaal en rusttg ontwikkelen.
Het is de leiding van de Nederlandsche
Unie gebleken, dat, tegenover het optreden
van politieke bewegingen, in het bijzonder te
's Gravenhage, door het publiek niet steeds
de noodige reserve in acht wordt genomen.
(Naar aanleiding hiervan richt het Drieman
schap zich in het jongste nummer van „De
Unie" in een oproep tot het Nederlandsche
volk, waarin het volgende wordt verklaard:
,,De Nederlandsche Unie keert zich natuur
lijk fel tegen de molestatie van Nederlanders
enkel en alleen omdat zij met het weekblad
,,De Unie" colporteeren of het Unie-insigne
dragen. Een ieder kennen wij dan ook het
recht van zelfverweer in dezen toe, indien er
geen politie ter plaatse mocht zijn of deze
politie om de een of andere reden niet in staat
zou zijn om de orde te handhaven.
Maar de Nederlandsche Unie keert zich
eveneens tegen dat deel van het publiek
(meestal gaat het hier om opgeschoten jon-
gens van een jaar of twintig), dat zich op
straat misdraagt wanneer het een wettelijk
goedgekeurden optocht van geuniformeerde
leden van een politieke beweging lastig valt
door een uitdagende houding en door gejouw.
Een herhaald onderzoek heeft ons er reeds
van overtuigd, dat het hier bijna steeds per-
sonen betreft, die niets met onze Nederland
sche Unie uitstaande hebben, al maken zij
dan ook bij hun optreden masbruik van onzen
naam. Het spreekt vanzelf, dat wij voor een
dergelijk optreden geen enkele verantwoorde-
lijkheid kunnen dragen.
De Nederlandsche Unie en het overgroote
deel van ons volk zijn niet gebaat bij een sfeer
van anarchie en terreur. Wiant zal de politieke
wilsvorming van ons volk (waarover Rijks-
commissaris dr. Seyss-Inquart sprak) tot haar
recht kunnen komen, dan dient het staatkun-
dige leven zich zoo legaal en rustig mogelijk
te kunnen ontwikkelen.
Wie het dus wel meent met ons volk, ont-
houde zich van iedere provocatie en iedere
uitdaging.
Wie het in dezen tijd wel meent met ons
volk, houde zich verwijderd van al die punten,
waar politieke relletjes te duchten zijn.
Wij weten het, dat een lichamelijke kracht-
meting gemakkelijk door U gewonnen zou
„,Dat doet er niet toe", snauwde de .dok
ter", „bovendien bewees Vanelli mij groote
diensten."
„En ik zou jou ook groote diensten kunnen
bewijzen, Giraud, zeer groote diensten zelfs.
Help me hier uit en je zult er, dat beloof ik
je nogmaals, geen spijt van hebben."
Hoe lang moet ik het'meisje hier houden?"
.Slechts een paar dagen; ik heb nog niet
besloten wat ik met haar zal doen. Haar fa-
milie is heel rijk, snap je? Ze zullen er elk
bedrag voor over hebben om haar terug te
krijgen. Of..." -er vertoonde zich een wreed
lachje op zijn gezicht ,,je zou haar kunnen
gebruiken voor je anatomische experimenten."
Rafael Giraud gaf hierop geen antwoord;
hij keerde den spreker zijn rug toe en zei over
zijn schouder: ,,Goed dan, ik zal haar een
week hier houden, voor logics moet je me
vijfhonderd pond betalen."
Zuberra staarde hem verbaasd aan. Vijf
honderd pond!" herhaalde hij. ,,Dat zeg je
toch zeker maar voor de grap?"
,,Je zult wel moeten erkennen, dat ik meen
wat ik zeg. Vijfhonderd pond is precies het
bedrag dat ik noodig heb; sommige vergiften
zijn heel duur!, voegde hij er veelbeteeke-
nend aan toe, „en ale ik het geld niet krijg,
weet ik nog niet zeker of ik me een nieuwen
voorraad kan aanschaffen."
Zuberra zweeg; hij wist heel goed dat dit
chantage was in zijn brutaalsten vorm, maar
hij durfde zijn woede niet te toonen. Giraud
had hem in zijn macht. want als hij weigerde
Elsie Spain verder te ..behandelen", zou ze
weer heelemaal gezond en normaal worden;
ze zou haar geheugen weer geheel terug krij
gen en dan zou er zeker niets met haar te
beginnen zrjn; ze bleek nu alreeds zeer on-
handelbaar.
„Je zult je vijfhonderd pond hebben, Giraud,
maar denk er aan dat de bron niet onuitputte-
lijk is; tot nu toe heb ik aan dit zaakje nog
geen cent verdiend."
De dokter gluurde door zijn oogharen naar
hem. ,,Je hebt een invloedrijke vriendin aan
de Gravin", zei hij, „en naar wat ik van je
gehoord heb, ben je handig genoeg om daar
van te profiteeren knijp haar uit!" en
toen plotseling ongeduldig, zei hij: ,,Nu moet
je gaan, ik heb nog te werken."
Zuberra aarzelde. ,,Voor ik ga zou ik me er
graag van willen overtuigen, dat het meisje
goed opgeborgen is".
„Dat kan je hoeft anders heusch niet
bang te zijn, dat ze kan ontsnappen."
,,Mijn vertrouwen in jou is oneindig, Gi
raud", klonk het antwoord, maar laat me toch
maar even kijken; er hangt erg veel van af
dat deze jonge dame hier veilig opgeborgen
is."
„Volg me maar", gromde „le Dooteur".
Beryl hoorde de deur zachtjes open gaan
en direct hield ze zich alsof ze sliep; dit leek
haar de beste manier om iets te weten te
komen.
Voorzichtig gluurde ze door haar oogharen
en ze zag twee mannen het bed naderen. Een
van de twee kende ze; het was de zooge-
naamde baron, waarmede ze die ruzie had ge-
had. De ander was een vreemde een
groote, zware man met hooge schouders, een
mank been, dat hij achter zich aan sleepte
en een bleek, ongezond gezicht, van lemand,
die altijd binnenshuis was.
Plotseling begreep ze, dat de man een dok
ter, of misschien een scheikundige was... dit
leidde ze af uit de aanwezigheid in haar kamer
van een groote plank langs den muur, waar-
op alle mogelijke flesschen en instrumenten
stonden.
Nu bogen de beide mannen zich over haar
heen; het kostte haar heel wat wilskracht
haar oogen gesloten en haar lichaam onbe-
wegelijk te houden, maar gelukkig slaagde
ze er In.
,,Je kunt zelf zien dat ze hier veilig op
geborgen is." De dreunende stem moest den
tweeden man toebehooren, dengeen van wlen
ze dacht, dat hij een dokter was.
nauwkeurig de leeren riemen om haar polsen
en enkels en ze moest al haar best doen om
het niet uit te schreeuwen van de pijn. „Maar
wat zal er gebeuren, als je die riemen hebt
losgemaakt
Het antwoord gaf haar een gevoel van on-
passelijkheid. „Ik weet heelemaal nog niet of
ik die riemen wel los zal maken het is
heel wat veiliger om alles maar te laten zoo-
als het is."
,,Dat ben ik met je eens.'.'
En de beide mannen verlieten de kamer
weer.
HOOEDSTUK XXVH
De gesloten Deur.
,,Zoo, dat was dus maar een uitvlucht!"
Het meisje, dat rood van woede was gewor-
den, keek de Gravin verontwaardigd aan.
,,Mijn lieve", haastte Millie zich te zeggen,
,,ik heb er geen idee van wat U eigenlijk be-
doelt."
,,Wat ik bedoel? Ik zou anders denken dat
ik duidelijk genoeg ben. Daamet kwam u de
kamer binnen en zei dat de modiste er was.
Natuurlijk vertrouwde ik U..."
„U bent onbillijk, Prinses!"
.jNoem me niet zoo! Ik wil niet met „Prir-
ses" aangesproken worden, dat heb ik toch al
gezegd!"
..Zooals U verkiest". Werkelijk, dit meisje
werd buitengewoon lastig en, ofschoon ze erg
op haar gesteld was, moest ze zichzelf eerlijk
bekennen, dat zij niet in staat was haar een
krachtige leiding te geven; er zouden stappen
gedaan moeten worden om het meisje ergens
anders geplaatst te krijgen. Millie ver-
beeldde zich, dat zijzelf tot deze ontdekking
was gekomen; maar inderdaad deed ze niet
anders dan Charles Ghappelle napraten. Hij
was het ook geweest, die het noodig had ge-
vonden, dat de Prinses de kamer onder het
een of andere voorwendsel onmiddellijk ver-
liet.
(Wordt vervolgd.)
Op een modeme boerderij.
Hoe velen hebben het landleven tot nu toe
slechts beschouwd als „heerljjk rustig voor
eens een zomervacantie" of misschien ook
,,mooi, met het oog op af en toe eens een
tochtje", waarbij dan de boeren, de akkers en
het vee voor een zekere schilderachtigheid
•orgden, waar we met welgevallen naar keken,
zonder ons evenwel al te zeer te verdiepen in
hun beteekenis voor heel het Nederlandsche
volk.
Maar ziet: de oorlogstoestand heeft ons ge-
leerd, dat onze akkers en weiden nog heel wat
m66r zijn dan rustig" en ,,schilderachtig", nl.
letterlijk en figuurljjk de gezonde basis, zon
der welke wij niet zouden kunnen bestaan, en
bovendien heeft hij ons het werk van land- en
tuinbouw meer doen waardeeren. Nu we im-
mers bijna uitsluitend van de producten van
eigen bodem afhankelijk zijn, beseffen we eerst
recht, wat de grond, z'n sappige groenten,
voedzame aardappelen, de melk van ons vee
envooral ook de man, die dit alles tot ons
brengt door zijn zwaren arbeid van vroeg tot
laat, voor ons beteekenen. En dat is dan van
deze dagen een positief resultaat; was het niet
verkeerd, dat een zoo groote groep van onze
bevolking zoo weinig waardeering ondervond,
waarschijnlijk door verouderde begrippen, als
zou de boer zoo „stug en dom en overdreven
behoudend" zijn?
Dat dit in onzen tijd niet meer opgaat, toon-
de mij wel heel duidelijk een bezoek, dat ik
kort geleden aan een weidebedrijf bracht,
waarvan de eigenaar mjj voorkomend en vrien-
delijk alles toonde en uitlegde, en waar alles
z66 uiterst hygienisch toeging, dat van een
,,vasthouden aan verouderde ideeen" wel aller-
minst sprake was! Het vee werd er electrisch
gemolken en bevond zich in perfecte conditie.
Honderd stuks vee bezit deze boer waarvan er
vijflenzeventig worden gemolken. Hij woont in
een polder, waarvan de slootjes bijna schijnen
over te loopen, maar de koebeesten staan vei
lig in lange rijen op een betonnen vloer. Nadat
een melker de uiers heeft gereinigd1 en nage-
gaan, of alle beesten goede, deugdelijke melk
leveren, wordt het modeme apparaat met de
zachte uiteinden aan de spenen bevestigd,
electrisch wordt er luoht weggezogen en de
melk komt in de overigens hermetisch geslo
ten emmers, zonder in aanraking te zijn ge
weest met de handen of wat dan ook. De be-
noodigdheden voor de melkerij reinlgt en
spoelt men machinaal, evenals de flesschen,
waarin de melk en daaruit bereide kostelijke
pappen tien slotte de huisvrouw bereiken:
liters gezondheid, liters met klle voedings-
waarden, die de mensch noodig heeft.
K&n het moderner? En kan het modemer,
dan dat de huisvrouw een flesch openmaakt,
waaruit Ze de heerlijke pap maar voor het
schudden heeft, die kant en klaar voor haar
is hereid? Zij beschikt op deze wijze over de
uit voedingsoogpunt bijkans ideale combinatie
van melk met de een of andere graansoort.
Toen ik de boerderij verliet, bekoorde m(j
weer dat schilderachtige van de Hollandsche
weiden, de vriendelijke groet van een boer, die
voorbij kwam, de blonde kopjes van een paar
spelende kinderenWant het is een mooi
Maar een socialisme losgemaakt van
Iedere gedachte aan klassenstrijd.
„In bloed <*n tranen gaat een oude
wereld ten onder".
In het jongste nummer van het weekblad
van De Nederlandsche Unie komt een belang
rijke verklaring voor over Nederlandsch so
cialisme, het parool van den nieuwen tijd. In
dit artikel wordt gezegd:
,,Wij leven in een kenitering der tijden. Hoe
de wereld er na den oorlog zal uitzien, is on-
zeker, maar zeker is, dat zij er anders zal
uitzien dan voor dien tijd. In bloed en tranen
gaat een oude wereld ten onder, die eenmaal
in bloed en tranen werd geboren.
De oude wereld, dat was de wereld, die ge-
bouwd was op de beginselen van de Fransche
revolutie. Het zijn de beginselen geweest,
waaruit in de negentiende eeuw het liberalis-
me is gegroeid, die tot op de kleinste gebieden
van het leven toe het individu hebben geplaatst
boven de gemeenschap. In de practijk hebben
deze dingen geleid op politiek gebied tot het
huidige stelsel van evenredige vertegenwoor-
diging en tot het kapitalisme op economisch
gebied, allebei dingen, waarvan wij hopen, dat
zij in Nederland voor altijd tot het verleden
zullen behooren.
In plaats daarvan bouwt De Nederlandsche
Unie aan een nieuwe gemeenschap. Een socia
lisme willen wij, dat is teruggekeerd tot zijn
meest fundamenteele waarden en dat zich
heeft losgemaakt van het marxisme, van
iedere gedachte aan klassenstrijd. Den strijd
van de arbeiders voor de vrijmaking van den
arbeidersistand van de kapitalistische wereld-
macht erkennen wij als rechtvaardig. Maar
wij meenen, dat deze strijd in de historische
ontwikkeling een fase is geweest, een fase,
waarvan nu het eindpunt is bereikt. In de
nieuwe socialistische gedachte immers wordt
de zaak van den arbeider, van iederen arbei-
der, opgenomen in de zaak van het gansche
volk.
De gemeenschap, die De Nederlandsche Unie
wil, gaat uit van het Nederlandsche volk als
een ondeelbaar geheel. Voor klassentegen-
stellingen en klassenstrijd is in deze gedachte
uiteraard geen plaats meer. In deze socialis
tische gemeenschap zal, van de gemeenschap
uit bezien, de arbeid gelden als de basis voor
de sociale en economische verhoudingen. En
vervolgens zal deze volkshuishouding, met be
houd van den eigen aard van ons volk, haar
plaats moeten vinden in de nieuwe ordening,
die zich in Europa aan het voltrekken is.
Een daadwerkelijk bewjjs van onze nieuwe
gemeenschapsgedachte is de spontane steun,
dien wij gegeven hebben en zullen blijven
geven aan de Winterhulp, al meenen wij aan
den anderen kant, dat in iedere waarachtige
socialisitische maatschappij een Winterhulp
eigenlijk overbodig moet zijn.
De socialistische gedachte, die aan De Ne
derlandsche Unie ten grondslag ligt, blijkt o.a.
uit de volgende punten van haar program:
doelbewuste leiding van de voortbrenging en
verdeeling van de stoffelijke goederen;
dienstbaar maken van geld en credletwezen
aan de eischen der volkswelvaart
afweer van de proletariseering des volks en
