ALGEMEEN NIEUWS- EN AOVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHtVUANDEREN
In den greep van het noodlot
No, 10.121
WOENSDAG 2 OCTOBER 1940
80© Jaargang
Binnenland
Feuilleton
an mm
k wifiOiwnwtiK.'i iPunmmt'+w
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRLIS: Binnen Temeuzen f 1,35 per 3 maanden Buiten Temeuzen
fr. per post 1,65 per 3 maanden Btj vooruitbetaling fr. per post 6,per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,10, overige landen f 2,45 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen by vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firrna P. J. VAN DE 8ANDE
GIRO 38150 TELEFOON N». 2073.
ADVERTENTIEN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
KLEINE ADVERTENTIEN: per 5 regels 50 cent by vooruitbetaling.
Grootere letters en clichb's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Intending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VEB8CHLINT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAV OND.
NA-INLEVERING RIJKSGOEDEREN.
De Burgemeester van TERNEUZEN brengt
hierbij ter openbare kennis, dat de na-inleve-
ring van rijksgoederen 'voor deze gemeente
zal plaats hebben op Donderdag 10 en Vrijdag
11 October a.s. van 912 en van 1416 uur.
Te HULST vindt de inlevering plaats op
8 October 1940 van 912 en van 1416 uur
en op 9 Oct. 1940 van 912 uur in bet boven-
lokaal van de openbare lagere school.
Te OOSTBURG kan ingeleverd worden in
de gymnastiekzaal van de openbare lagere
school aan de Volderstraat op 15 Oct. a.s.,
van 912 en van 1416 uur en op 16 Oct.
1940 van 912 uur.
Verzoeken om elders in te leveren kunnen
aohterwege blijven. Zij, die zich buiten
Zeeuwsch-Vlaanderen ophouden kunnen voor
de na-inlevering inlichtingen bekomen bij den
Burgemeester in de plaats waar zij thans ver-
blrjven.
Terneuzen, 1 October 1040.
De Burgemeester voornoemd,
P. TELLBGEN.
„I>E NEDERLANDSCHE UNIE" HOUDT
ALGEMEEN APl'EL.
In alle lagen der bevolking werd de
oproep voor een nieuwe Nederland-
sche volksgenraeenschap verstaan.
Van de zijde van De Nederlandscbe Unie
deelt men ons mede:
Toen eind Juli jongstleden de trompetstoot
van de jonge „Nederlandsche Unie" door
onze lagen klonk, verwekte dat signaal „ver-
zamelen" een spontane volksbeweging, zooals
ons land er in zijn lange historie nog nimmer
een gekend heeft.
Ja, dit willen wij, dit is bet al zoo lang
verbeid geluid zoo spraken in enkele dagen
tyds honderdduizenden Nederlanders zicb uit,
Nederlanders van alle rang en stand. En een
ware vloedgolf van aanmeldingen stroomde
het hoofdkwartier van De Nederlandsche Unie
te 's-Gravenhage binnen.
Om dat enthousiasme te registreeren en op
lidmaatschapskaarten vast te leggen daar
was eenvoudig geen enkel administratief
apparaat in enkele weken tijds tegen apge-
wassen. Want waar een andere organisatie,
welke dan ook, jaren over deed, kwam hier
in enkele dagen tot stand.
Twee maanden zijn wij, wij van de Neder
landsche Unie, nu aan het werk en als wij
thans, na twee maanden, een oogenblik ,,alge-
meen appel houden, dan kunnen wij met
groote voldoening nb reeds concludeeren, dat
wij onze volgelingen vermochten te verwer-
ven in alle lagen der bevolking en in alle
politieke kam'pen (zooals wij die v66r 10 Mei
kenden).
„Vroeger" was het immers zoo: Bij verkie-
zingen kregen de twee groote protestantsch-
christelijke partijen ongeveer 25 van de
stemmen; de Kathoheken 30 de Soc.-
Democraten, tezamen met de dezen groep
sociaal-economisch zeer nastaande Chr. Dem.
Unie, circa 25 en de twee humanistische
groepen, Vrijz. Dem. Bond en Liberalen samen
10 Daamaast waren er dan nog o.m.
de NjS.B. (4 en de Oommunisten (3
Aan de hand van deze groepeering kunnen
wy uitmaken, dat De Nederlandsche Unie
inderdaad op haar eigen nieuw program waar-
in de Nederlandsche volksgemeenschap voor-
op staat, reeds vele, vele honderdduizenden
uit vrijwel alle kringen en kampen achter zich
mocht vereenigen.
Gezien de zoo juist geschetste partij-verdee-
ling van voor 10 Mei is dat gemakkelijk na
te gaan. Eten kort overzicht moge hier volgen.
door
SYDNEY HORLER.
Geautoriseerde vertaling door
Mevr. T. OSIECK—MEIBREBOER.
19) Vervolg.
Hlsie luisterde zonder de vrouw in de rede
te vallen. Ze begreep dat dit de beste manier
was om zooveel mogelijk inlichtingen te krij-
gen, ofschoon ze niets van het verhaal ge-
loofde. Bovendien voelde ze, dat deze vrouw
het goed met haar meende.
,,Ik begrijp er niets van", zed ze, „tenminste
nu nog niet
,,Natuurlijk niet, dat is ook best te begrij-
pen. U hebt een eliendigen tijd gehad; U
bent langer dan een week ziek geweest dit
is de eerste keer, dat U werkelijk geheel bij
bewustzijn bent."
„Wat heeft mij dan gescheeld?"
,,Een soort delirium. U dacht dat U een
meisje was dat Elsie Spain heette en dat
mannequin was in een Londensche mode-
■aak."
„Dat is ook zoo, ik herinner het me nu."
Wlederom een innige omhelzing. „Dat is nu
allemaal voorbij. U behoeft zich over de toe-
komst niet bezorgd te maken. Zooals ik U al
zei: U bent temidden van vrienden vrien
den die er hun leven aan willen besteden om
U in Uw vroegere pcsitie te heratellen. Oh,
Koninklijke Hooghe±d!" vervolgde de vrouw
opgewonden, „ik kan U niet zeggen hoe ver-
eerd ik ben U onder mijn dak te mogen ver-
plegen."
„Vertel mij meer!" smeekte het meisje.
„Waar ben ik?" In welke stad?"
„U bent in Parijs, in mijn huis in de Rue
Prot. christelijken: De adviezen van man-
nen als Dr. Oolijn en Prof. Slotemaker de
Bruine hebben uiteraard de toetreding uit dit
kamp aanzienlyk geremd. Desniettegenstaan-
de blijft het aanmeldingen stroomen uit de
kringen van hen, die vroeger A.R. en C.H.
stemden. Men moet daarbij niet uit het oog
verliezen, (en dit geldt ook voor de andere
politieke formaties, dat slechts een gering
percentage van het tot&al bij verkiezingen
behaalde aantal stemmen van de leden van
de partij-zelve kwam.
Katholieken: Deze volksgroep, die vroeger
al in eigen kringen zooveel gedaan had voor i
de verbreiding van de gemeenschapsgedachte, j
vond voor een belangrijk deel, van ondernemer
tot arbeider, en boer tot middenstander, haar
weg naar de Nederlandsche Unie. Bestaat
niet twee-derde deel van onze Brabantsche
leden uit boeren en arbeiders?
Soc. Democraten en C.D.U. Aanvankelijk
brachten de gebeurtenissen van na 14 Mei
een algeheele terneergeslagenheid en gevoel
van onmacht teweeg in bet socialistische
kamp.
Geleidelijk aan keerde echter ook daar de
levensmoed en de daadkracht terug en paral
lel daarmee groelt, vooral de laatste weken, in
steeds sneller tempo 't aantal modem geor-
ganiseerde arbeiders, dat, met het oude ge-
meenschapsideaal voor oogen, in de Neder
landsche Unie mee willen bouwen aan een
ware volksgemeenschap, een in daden zich
uitende sociple rechtvaardigheid voor alien,
en een verzoening van Kapitaal en Arbeid in
aller belang. Ook vele voormannen van de
oude S.D.A.P. gaven reeds zonder eenig voor-
beboud het goede moedige voorbeeld. Ook de
C.D.U.-ers van vroeger geven thans dagelijks
te kennen, dat de N. U. waarlijk die christe-
ltjke staatkunde brengen wil, waarnaav in die
kringen reeds zoolang werd uitgezier..
Liberalen en Vrijz. Dem. De toevloed uit
het V. D.-kamp is eveneens verrasser.d groot.
Er zijn liberalen, die zich nog op advies van
Professor Telders meenen te moeten onthou-
den. cioch tegelijk zijn er gelukkig reeds vele
liberalen, waaronder tallooze werkgevers, die
inzien en erkennen, dat eveneens in het eco-
nomische leven de tijd van bet ongebondt n
individualisme voorbij is en dat ook het kapi
taal de arheid moet dienen, zooals ook in
dezen kring reeds v66r den lOden Mei wel
betoogd werd.
Zoo groeien wij gestadig, ook nu nog steeds
met duizenden per dag. Wij weten het, er is
nog veel kaf onder dit koren. Maar ons
koren", onze hechte kern dus, is nog altijd
quantitatief en qualitatief ontzaglijk veel
belangrijker dan elke andere groep, welke
,,het nieuwe" brengen wil.
Intusschen blijft de Unie onvermoeid verder
werken, bereid om een ieder de hand te rei-
ken, die, met ons, het „nieuwe" en het Neder
landsche evenzeer als een onverbrekelijke een-
heid ziet.
WINKEL VAN DE NEDERL. UNIE.
De vliegende winkel van de Nederlandsche
Unie, Damrak 58 te Amsterdam, is Maandag-
morgen door den stedelijken leider, den heer
J. G. Suurhoff, geopend. Van het huis wap-
perde het rood wit en blauw en in de uitstal-
kast zag men o.a. de beeltenissen van het drie-
manschap.
HET RANTSOEN VOOR KOFFXE EN THEE.
De heer de Hoo de directeur van het cen-
trale distributiekantoor heeft op de perscon-
ferentie een korte opmerking gemaakt over
de wijziging, die er is gebracht in den loop-
tijd van de bons voor koffie en thee. Deze
golden tot dusver voor vier weken, nu wordt
het zes weken. De hoeveelheid koffie, die men
over dien tijd krijgt is dezelfde gebleven, zoo-
dat men in werkelijkheid een kleiner rant-
soen koffie zal kunnen verbruiken, het thee-
rantsoen is naar evenredigheid verhoogd. Dit
is geschied omdat er in vergelijking met de
thee te veel koffie werd gebruikt. De bedoe-
ling is een verlegging van het accent te ver-
krijgen.
HET OPENSTEELEN VAN ONTVANG-
KANTOREN.
Voor het betaJen van directe
iy-lastingen.
De secretaris-generaal, wnd. hoofd van bet
departement van Financien, beeft bepaald:
A. De ontvangkantoren zijn niet voor de
betaling van directe belastingen opengesteld:
1. gedurende de maanden December en
Januari:
a. op de eerste vijf werkdagen der week
v66r 9 uur en na 15 uur;
b. des Zaterdags vodr 9 uur en na 12 uur;
2. gedurende de maanden November en
Februari:
a. op de eerste vijf werkdagen der week
vdor 9 uur en na 15.30 uur;
b. des Zaterdags v66r 9 uur en na 12 uur.
B. Voor het overige blijven de voor de be
taling van directe belastingen thans aange-
wezen dagen en uren gehandhaafd, behoudens
de wijzigingen, welke, met inachtneming van
het onder A voorgeschrevene, voor bepaalde
ontvangkantoren door de daartoe bevoegde
autoriteiten mochten worden vastgesteld.
ONDERHOUD VAN HITLER MET
RIJKOOMMISSARIS EN N.S.B.-LEIDERS.
De correspondent van het Handelsblad te
's-Gravenhage meldt:
Naar wij vememen heeft de Rijkscommis-
saris voor de bezette Nederlandsche gebieden
in de afgeloopen week een bezoek aan Berlijn
gebracht, waar hij door den Ftihrer is ont-
vangen. In zijn gezelschap bevonden zich de
Commissaris-Generaal Schmidt en de heeren
Mussert, Van Geelkerken en Rost van Ton-
ningen. Deze namen deel aan het onderhoud
met den Fiihrer, dat verscheidene uren duur-
de. Elen officieel communique over het be-
sprokene is niet verstrekt.
De Haagsche redacteur van ,,De Telegraaf"
teekent bij dit van officieele Duitsche zijde
verstrekte bericbt het volgende aan:
-Het was hedenmiddag niet mogelijk, bij be
voegde instanties nadere mededeelingen om-
trent dit onderhoud van den leider der N.S.B.
en twee der voomaamste voormannen van
deze beweging met den Fiihrer van bet Duit
sche rijk te verkrijgen.
Dat deze reis van den Rijkscommissaris
naar Berlijn ecbter van groot belang is voor
de naaste toekomst van Nederland behoeft
zeker geen nader betoog. Ten bewijze hiervan
is het nog niet eens noodig te herinneren aan
hetgeen zich onlangs op staatkundig gebied in
Noorivegen heeft voltrokken.
Wie Zaterdagmiddag zooals wij de
rede van Rijkscommissaris Seyss-Inquart in
de brjeenkomst van den Nederlandscben cul-
tiiurkring heeft aangehoord of wie zijn be
langrijk betoog aandachtig heeft gelezen, zal
weinig moeite hebben om te reconstrueeren,
wat daar de vorige week in de rijkskanselarij
is besproken.
Men moge hier thans dan zeer karig zijn
met naderen commentaar over deze Berlijn-
sche conferentie, zoo veel is ons wel duidelijk
geworden en wij hebben alle aanleiding om
aan te nemen, dat onze indruk in overeen-
stemming is met hetgeen zich in deze voor
ons land historische bespreking beeft afge-
speeld dat de heer Mussert en zijn naaste
medewerkers met den Rijkscommissaris war-
me pleitbezorgers zijn geweest voor het be-
houd van de Nederlandsche vrrjheid na den
oorlog.
Dan krijgen de woorden van den Rijkscom
missaris,- Zaterdagmiddag in Pulchri Studio
gesproken, ook een zeer groote beteekenis:
,,Ik kan u verzekeren. dat juist die Neder
landsche mannen, die men boosaardig of on-
Daunau. Ik ben Gravin de Ldpiney."
„Maar U heeft al dien tijd Bngelsch met mij
gesproken."
„Natuurlijk, mijn lieve. Ik ben van geboorte
Amerikaansche; mijn man, de Graaf, stierf
enkele jaren geleden en nu ben ik alleen ach
ter gebleven. Wat wilt U nog verder weten?"
,,iHoe ben ik hier gekomen?" Wie heeft me
gebracht?"
Dat is een vreemde geschiedenis. Twee heel
goede vrienden van mij, Mr. en Mrs. Chap-
pelle, hebben U in die modezaak in London
ontdekt U, Prdnses Corisande van Caronia."
Ze kon het maar niet gelooven dat ze wer
kelijk een Prinses was en daarom ging ze
door met vragen stellen, want in dezen dool-
hof was elke vingerwijzing welkom. ,,Hoe
wisten ze dat ik Prinses Corisande was?"
,,Als U weet geheel hersteld bent, zullen zij
U dat zonder twijfel vertellen. Maar nu moet
U weer gaan rust en."
Ofschoon ze doodmoe was, wilde ze hier
niets van weten. ,,Ik kan niet rusten", ant-
woordde ze, „v66r ik alles weet wat er is ge-
beurd waarom ik hier ben gebracht wat
deze menschen met me voor hebben
„Dat heb ik toch al gezegd? Ze willen U
Uw rechtmatlge positie teruggeven. Oh, het
is een wonder? Men dacht dat U dood was en
U leeft nog! Mijn lieve, U weet niet wat dit
alles beteekent U zult de beroemdste
vrouw van de wereld zijn! U hoeft nergens
zorgen voor te hebben; iedereen zal goed en
vriendelyk voor U zijn. De dokter, die U be-
handelt, is buitengewoon knap hij zal U
wel gauw weer heelemaal gezond maken."
Plotseling ging de deur open en een tweede
vrouw verscheen. De Gravin keerde zich tot
haar met de woorden: ,,Oh, Sybil, lieveling,
ze is wakker!" en zich tot Elsie wendende,
zei ze: ,,Dit, Prinses, is Mrs. Chappelle, de
vrouw die U naar Parijs heeft gebracht."
Elsie kromp onwillekeurig in elkaar. Mrs.
Chappelle was haar vijandin zij was de
vrouw met die boosaardige grijns op haar
gezicht.
HOOFDiSTUK XV.
Bezoek van „De Kabouter".
Het ontbijt was genuttigd, de koffers ge-
pakt en nu gaf Philip Wendover zijn laatste
instructies aan het personeel.
,,Ik weet nog niet hoe lang ik wegblijf,
Stevens, stuur mijn brieven maar op naar
Hotel Meurice te Parijs."
,.Heel goed. Sir."
Er restte Wendover nog wat tijd en daarom
strekte hij zich behagelijk in een gemakke-
lijken stoel uit en overdacht de situatie.
Waarom' had hij gisteravond ineens het be-
sluit genomen naar Parijs te gaan? Hij wilde
de zaak eerlijk onder oogen zien en met zich-
aelf in het reine komen.
Precies een week geleden had hij hier in
dezen zelfden stoel gezeten en was toen tot
de verrassende ontdekking gekomen dat hij
verliefd was op een meisje, dat hij temauwer-
nood kende. De tijd, die sindsdien verstreken
was, had deze gevoelens versterkt. Steeds en
temidden van de drukste bezigheden was
slechts een gevoel overheerschendLonden
scheen hem verlaten toe, hij was dezelfde niet
meer. Hoe was het mogelijk dat een enkele
bilk in een paar vrouwenoogen zoo'n omwen-
teling in het leven van een man kon teweeg
brengen
Als bij eenmaal een besluit genomen had,
kwam by er niet meer op terug. Gisteravond
had hij. toen hij in zijn kantoor was gezeten
en het gedreun van de machines hem in de
ooren klonk, het vaste besluit genomen dat
zijn plaats in Fleet Street zou zijn, dat niets
hem van zijn werk daar weg mocht lokken.
Zelfs had het hem geleken alsof de machines
hem een boodschap brachten.
Eh toch vijf minuten later was hij alles
vargeten.
Wlaarom
Omdat een kwellend gevoel hem hinderde.
Hoe het zoo kwam wist hij niet, maar hij wist
nadenkend verraders noemen wil, bij de op-
perste leiding van het Rijk beel goede en
waardige vertegenwoordigers van de Neder
landsche zaak en de Nederlandsche vrijheid
waren, over welk laatste punt door het Rijk
nooit eenige twijfel was gelaten."
Men zou het dus ook als volgt kunnen om-
sehrijven. Juist voormannen der N.S.B., die
tot dusver door zoovelen in allerlei toonaar-
den voor landverraders zijn uitgemaakt, heb-
ben zich nu sterk gemaakt voor de Nederland- j
sche zaak, voor onze staatkundige vrijheid in j
het bij zonder. En zij hebben bij de hoogste
leiding van het Duitsche rijk en volk, dat
naar het woord van den Rijkscommissaris
in volledige kameraadschap met het Neder
landsche wil leven, blijkbaar een open oor ge-
vonden.
,,Het verraad."
Wij hoorden het dezer dagen z66 uitdruk-
ken: „Niet zij, die steeds gewaarschuwd heb
ben en die tijdig zagen aankomen, dat de
Westelijke democ'ratische staten, in bet bijzon-
der Frankrijk, door inwendige vermolming in-
een zouden storten, en die steeds weer pleit-
ten voor een betere verstandhouding met bet
naburige Duitschland, zijn de verraders, doch
eerder zij, die vroeger niet voor de goede
politiek hebben gezorgd en nu het volk met
de gebakken peren hebben laten zitten."
Ook al zou men in het geval van Nederland
bet element kwade trouw willen uitschakelen,
dan nog zou men onderschrijven, wat de Rijks
commissaris Zaterdag over het begrip ver
raad zeide:
het verwijt van heulen met den tegen-
stander of zelfs verraad, treft volkomen ten
onrechte de mannen, die voor het Nederland
scbe volk een weg aan de zijde van het Duit-
fche volk zoeken.
Wat beteekent verraad dan eigenlijk? Wij
Duitschers weten het maar al te goed. Wan-
neer wij volk en volkskarakter als hoogste
goed beschouwen, dan pleegt diegene verraad,
die zich juist aan dit hoogste goed vergrypt.
Wie volksvreemde of zelfs voor het volk scha-
delijke biologische, geestelijke en moreele in-
vloeden toelaat of zelfs bevordert, is evenzoo
een verrader, als diegene, die de kracbt. van
bet volk meedoogenloos voor zelfzuchtige doei-
einden misbruikt. In tyden van plotselinge
nederlagen hoort men dan ook steeds het
woord verraad, maar nooit hoort men bet uit
den mond der dappere soldaten in de ^oorste
linies, die de overweldigende militaire macht
van den tegenstander leerden kennen en
respecteeren. Men noemt ook die menschen
graag verraders, die tegen stands- en klasse-
grenzcn optomen, wanneer deze verschillen
hun economiscben en geschiedkundigen zin
verloi'ei- hebben en het leven van bet voik
beklemmen."
Wij mtenen, dat overweging van dit alles
den achtergrond moet vormen bij beoordeeiir.g
van de verdere binnenlandschc politieke ont-
v/ikke-irg.
HET TOEKOMSTIGE ECONOMISCHE
LEVEN VAN NEDERLAND.
Dr. Hans Fischboek, de commissaris-gene-
raal voor financien en economische zaken bij
het Rijkscommissariaat, schrijft in de Deut
sche Zeitung in den Niederlanden over de
toekomstige taak voor het Nederlandsche
economische leven.
In de eerste plaats besteedt hij zijn aan-
dacht aan de kwestie van de grondstoffen en
het productieprogramma. De capaciteit van
de Nederlandsche industrie wordt wel beter
gebnuikt dan in vele jaren voor den oorlog,
maar nog geenszins bevredigend. Het doel is
om te komen tot een volledige ingebruikne-
ming van alle productieve, voor het geheele
economische leven nuttige krachten, gelijk
dat in het Duitsche Rijk het geval is. Voor
zoover hiertoe de verschaffing van grondstof
fen wordt vereischit, die binnenslands niet ter
beschikking staan, kan er mee gerekend wor-
zeker dat het meisje, dat hem, sinds hij haar
voor het eerst ontmoette, niet uit de gedach-
ten was geweest, in gevaar verkeerde.
Iedereen zou zooiets natuurlijk belachelijk
vinden. Maar dat gevoel was zoo sterk, dat liij
vast besloten was haar te gaan helpen.
Den heelen nacht had hij niet kunnen sla-
pen; hij had met ongeduld op den morgen ge-
wacht.
Nu zou hy spoedig op weg zijn. Parijs was
weliswaar een groote stad, maar hij was er
vast van overtuigd, dat hij het meisje zou vin
den en dan zou hij ook wel weten door te
dringen in het mysterie, waardoor ze werd
omringd! Wel had ze hem dien avond in het
Midnight Cabaret van zich gestooten, maar
door zooiets liet hij zich niet afschrikken. Als
ze werkelijk een oplichtster was, zou hij haar
op het rechte pad terug brengen en als ze in
handen van misdadigers was gevallen, zou hij
haar bevrijden. Zijn besluit stond vast en de
oplossing leek hem zeer eenvoudig.
De schel van de telefoon maakte plotseling
een einde aan zijn cverpeinzingen. Hij nam den
hoom van de haak en hoorde een bekende
stem zeggen: ,,Ben jij het, Wendover Je
spreekt met Lomax."
Wat is er aan de hand?"
,,Zou ik je vanavond kunnen ontmoeten?"
,,Ik vrees van niet."
Waarom niet? Ben je weer bezig met het
oprichten van een nieuwe afdeeling, ergens in
Alaska, of zoo?"
,,Laat me je zeggen dat het een detectlve-
inspecteur van het Criminal Investigation
Departement niet past zoo vroeg in den mor
gen al zoo idioot te doen. Op het oogenblik
moest je ijverig rondsnuffelen en trachten uit
te vinden wie de kippen heeft gestolen uit dat
kippanhok in Acacia Grove."
„Ha! 'Ha!" lachte de ander. „Het groote
niEUwsblad ,,The Messenger" heeft een nieuwe
humorist aan zijn blad verbonden! Je moest
je grappen laten drukken, Wendover, je cou-
irant zou er heel wat vroolijker uitzien!"
en op emstiger toon vervolgde hij„Maar wer-
den, dat deze grondstoffen in dezelfde mate
en onder dezelfde voorwaarden aangeworven
en verschaft zullen worden, als in het Duit
sche Rijk. Het Nederlandsche economische
leven zal zich daarbij moeten vej-zoenen met
het feit, dat de door de beperking noodzake-
lijk geworden voorzieningswijze voor den in-
kooper andere problearten stelt, dan op de
vrije wereldmarkt waren op te lossen. Voor
den ondernemer zelf volgt daaruit de verdere
taak zijn productieprogramma niet alleen te
regelen naar de vraag van zijn clientele, maar
in de eerste plaats naar de noodzaak van den
staat, die ibij de verdeeling van de aanwezige
voorraden grondstoffen den doorslag geeft.
Tot de problemen, waarvoor de Duitsche
volkshuishouding gestaan heeft, behoort naast
de verschaffing van de noodzakelijke grond
stoffen in vele gevallen ook besehikbaarstel-
ling van de noodzakelijke werkkrachten en de
vrije industrieele capaciteit. Beide zijn in vele
bedrijfstakken in Nederland nog rijkelijk,
menigmaal al te rijkelijk, voorhanden en de
taak bestaat nu daarin de in 't Duitsche rijk
bestaande behoefte in Nederland te dekken.
Om de belanghebbenden nader tot elkaar te
brengen en de bestaande mogelijkheden te
onderzoeken bestaat het plan om in besprekin-
gen van vooraanstaande industrieelen uit het
Duitsche Rijk en uit Nederland tot resultaten
te komen, welke zullen leiden tot de grond-
slagen voor een arbeidsverdeeling binnen de
lijst der bestaande productietaken op den
grondslag van gelijkgerecbtigdheid. Daarbij
wordt er geenszins aan gedacht de in Neder
land sedert den wereldoorlog bedreven indus-
trialisatie terug te schroeven, integendeel, de
bedoeling is daar, waar de industrialiseerings-
positie van het geheele Europa de uitbreiding
of de oprichting van nieuwe industrieele in-
richttngen wenschelijk laat schijnen, een der-
gelijke taak op te dragen aan de Nederland
sche economie en daardoor aan de ondeme-
merswerkzaamheid ook op industrieel gebied
de overeenkomstige nieuwe mogelijkheid te
openen.
Bij de verwezenlijking van deze of dergelijke
taken zal bet ook dikwijls nuttig blijken
nauwere economische betrekkingen tusscben
Nederlandsche en Duitsche belanghebbenden
te vestigen, maar levendig zal ook worden be-
groet, dat Nederlandsche ondernemers en
kapitalisten meer dan tot dusver reeds het
geval was belangen in het Duitsche Rijk zoe
ken. Moeilijkheden o-p het gebied van het be-
talingsverkeer zullen dergelijke transacties
niet in den weg staan. Het laat zich aanzien,
dat binnenkort verdere uitbreiding gegeven
zal worden aan de reeds tot stand gekomen
vergemakkelijking van overmakingen tus
scben het Duitsche Rijk en Nederland.
Het in Nederland bestaande prijsniveau
schijnt voorloopig door den wettelijk veror-
denden prijsstop vastgelegd. Uitzonderingn
zullen geenszins worden toegelaten, indien
daardoor het Duitsche prijsniveau zal worden
overschreden. Inzooverre hierdoor een aan-
passing van de Nederlandsche prijzen aan die
van het Duitsche Rijk zou volgen zal moeten
worden overgegaan tot een herziening van de
bestaande invoerrecbten ten aanzien van bet
Duitsche Rijk. Deze herziening wordt.overi-
gens reeds daardoor vereischt, dat er niet
meer gerekend kan worden, dat de tot dusver
geldende Duitsche maatregelen ter bevorde-
ring van leveranties naar Nederland zullen
worden gehandhaafd. Ook de Duitsche invoer-
rechten uit Nederland zullen dienovereenkom-
stig behandeld moeten worden, wanneer den
Nederlandscben producenten voor hun leve
ranties aan het Rijk de Duitsche binnenland-
sche prijzen verzekerd zullen worden.
Belastinghervorming.
De te verwachiten achteruitgang van de
douane-inkomsten van den staat en de huiten-
gewone uitgaven, welke op de begrooting
drukken, maken menige belastinghervorming
kelijk, ik zou je vanavond erg graag willen
spreken."
,,Dat gaat niet ik sta op het punt naar
Parijs te vertrekken."
Parijs! Wordt je lichtzinnig op jouw leef-
tijd? Parijs!" hoorde Wendover den ander
herhalen. ,,Dan neem je zeker den boottrein?
Je hebt dan nog net tijd om op weg naar het
station even ibij de Yard aan te wippen... Ja,
het is heusch erg belangrijk. Ik heb iets ge-
hoord over zekere menschen".
,,Ik zal komen, zei Wendover kort. De
woorden: „over zekere menschen" hadden
plotseling zijn belangstelling gaande gemaakt.
Hij hing den hoorn weer op den haak en
draaide zicb, diep in gedachten verzonken, om.
Hallo, Phil! Je kijkt of je van Lotje ge-
tikt bent! Wat mankeert er vanmorgen
aan?"
Het was de Kabouter, die door haar spot-
tende woorden toch niet den angst in haar
stem kon verbergen.
.Hallo, kind!"
„Je doet niet erg enthousiast, vind je wel?
Is dat je manier om een liefhebbende nicht
te verwelkomen?"
,,Neem me niet kwalijk, beste kind, maar,
zooals je misschien wel kunt zien, heb ik ver-
schrikkelijke haast. Ik sta op het punt naar
Parijs te vertrekken en op weg naar bet sta
tion moet ik eerst nog Scotland Yard aan-
doen."
Beryl Trentham klapte in haar handen en
juichte
,,Naar Parijs! Oh, wat is dat grappig!"
,,Wat is er grappig?"
.Natuurlijk dat jij naar Parijs gaat1 Ik
moet zelf ook met den boottrein mpe, tenmin-
ste, dat ben ik van plan."
,,'Het is nog te vroeg voor raadkeltjes, mijn
kind! Wees alsjeblieft een beetje duidelijker."
,,Geef me eerst een cigaret."
(Wordt vervolgd.)
