ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
In den greep van het noodlot
No. 10.106
WOENSDAG[|28 AUGUSTUS;i940
80e Jaargang
Binnenland
Feuilleton
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Temeuaen 1,35 per 3 maandao Buiten Temeuzen
fr. per post 1,66 per 3 maanden Bfl rooruitbetaling fr. per part 6,per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,10, overlie landen f 2,45 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alle«n bjj vooruitbetaling.
Ultgeefster: JFirma P. J. VAN DE SAND it
GIRO 38150 TEU5FOON N». 2073.
ADVERTENTIENVan 1 tot 4 regeda 0,80 Voor elken regel meer j 0,20.
HT.FUNK ADVERTENTIENper 5 rageis 50 cent bjj vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd taxied, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Intending van advertentien liefst e6n dag voor de uitgave.
MT BLAD VERSOKUNT IKDKKKN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
LUCHTBESCHERMINGSDIENST.
De Bu.rgemee.ster van TERNEUZEN maakt
bekend, dat het hem is opgevallen, dat het
publiek nog steeds niet schijnt te begrijpen,
dat opeenhooping van menschen op den
openbaren weg in oorlogstijd gevaarlijk is.
Zoo kan men telkens constateeren, dat zeer
vele nieuwsgierigen zich ophouden, wanneer
een der schutkolken vol schepen ligt. Dit
dringt des te meer, a Is die schepen voor mili-
taire doeleinden bestemd zijn, daar zij dan
een aantrekkingspunt voor militaire vliegers
zijn.
Teneinde in deze onnoodige ongelukken te
voorkomen, wordt een ieder in zijn eigen be-
lang aangeraden zich onder bovenstaande
omstandigheden niet bij de schutkolken op te
houden.
Terneuzen, 28 Augustus 1940.
De Burgemeester van Temeuzen,
L. J. GEELHOEDT L.B.
MOTORVERKEER
EN BETREDEN ZEESTRAND.
Op last van den Rijkscommissaris is met
ingang van 27 Augustus 1940 tot nader order:
1. Tusschen 22 uur 's avonds en 4 uur
's ochtends ieder verkeer van Nederland-
sche motorvoertuigen verboden.
Deze bepaling geldt niet voor taxi-
auto's voor zooverre zij rijden ten be-
hoeve van artsen, vroedvrouwen of zieken.
Overtreding heeft politioneele dwang-
maatregelen en inbeslagname van het
motorrijtuig tengevolge.
2. In geheel Nederland verboden het zee-
strand te betreden tusschen het vallen
van de avondschemering en het hcht
worden.
De Duitsche kustbewaking heeft ten
deze bijzondere aanwijzingen van den
Bevelhebber der Weermacht ontvangen.
Temeuzen, 28 Augustus 1940.
De Burgemeester van Terneuzen,
L. J. GBEtLHOEDT L.B.
VEMJGHEIDSMAATREGELEN OP DEN
WEG GEDURENDE DE DUISTERNIS.
De fietsers wordt aangeraden niet naast
elkaar op de fietspaden te rijden, doch uit-
sluitend achter elkaar met een matige gang;
bjj het oversteken van een straat, dit lood-
recht te doen.
Ieder wordt aangeraden bij het verlaten
van de woningen een paar minuten te blijven
stilstaan, opdat de oogen ingesteld kunnen
worden op de duisternis.
Terneuzen, 28 Augustus 1940.
IDe Burgemeester van Terneuzen,
L. J. OHIHIT ,HOh:i it L.B.
SECRET ARIS-GENERAAL VAN SOCIALE
ZAKEN VAN ZIJN FTJNCTIE
ONTHEVEN.
Officieel wordt medegedeeld:
De Rijkscommissaris voor de bezette
Nederlandsche gebieden heeft den secretaris-
generaal van het departement van sociale
zaken, mr. dr. A. L. Scholtens, van zijn func-
tie onthcven. Met de leiding; van het depar
tement van sociale zaken is de ambtenaar
met bet grootste aantal dienstjaren, ir. R. A.
Verwey, belast.
door
SYDNEY HORLER.
Geautoriseerde vertaling door
Mevr. T. OSIECKMEEREBOER.
Vervolg.
4)
De dag bij Yolande was niet zwaarder ge-
weest dan menige andere, maar toen ze daar
zoo stond en naar al die menschen keek, die
het prachtige hotel in- en uitgingen, voelde
ze dat ze aan het einde van haar lijdzaamheid
was en dat ze, als er niet gauw verandering
in haar toestand kwam, een wanhoopsdaad
zou hegaan. Ach, gebeurde er toch maar
eens iets! Als toch maar eens een van al die
mannen en vrouwen, die haar in hun prach
tige auto's voorbijreden, stopte en haar uit
haar ellende bevrijdde
Maar wat had het voor nut daar zoo te
blijven staan en te hunkeren naar het onbe-
reikbare, te hopen op iets, dat toch nooit zou
gebeuren! Ze kon maar beter deze omgeving,
die haar onvervulbare wenschen influisterde,
den rug toe keeren en zich op weg begeven
naar de burgerlijke Ladbroke Grove. Die om
geving paste haar, in haar tegenwoordige
positie, beter...
IMet een zucht draaide ze zich om en liep
verder. Juist toen ze den ingang van den
ondergrondschen spoorweg wilde binnengaan,
stopte een prachtige Daimler vlak bij haar.
Een vrouw leunde uit het portier en riep:
„Venetia!"
Elsie herkende de dame, die ongeveer een
half uur geleden het Augusta Bernard ipodel
had gekocht.
,,iStap in, ik zou U graag eens willen
spreken."
ATJTOVERKEER DES NACHTS VAN
10 TOT 4 UUR VERBODEN.
Op order van den Duitschen militairen
bevelhebber in Nederland en op bevel van
den rijkscommissaris voor de bezette Neder-
landscne gebieden, wordt het volgende be-
paald
li Van 27 Augustus 1940 af moet tot
nadere aankondiging tusschen 22.00 en 4.00
uur alle verkeer van Nederlandsche auto's i
worden stopgezet.
Onbeperkt wat den tijd betreft is het auto-
verkeer toegelaten voor auto's:
a. Van de Duitsche weermacht, van de
Waffen-S.S. en van de Duitsche politie, van
de bureaux van den Rijkscommissaris, van
den douanedienst, van de „Technische
Nothilfe" en van de Rijksduitsche bureaux
met officieele Duitsche onderscheidings-
teekenen.
b. Van de Nederlandsche politie en brand-
weer, van den ambtelijken luchtbeschermings-
dienst, evenals van ambulanceauto's, kraan-
wagens, auto's van artsen en vroedvrouwen
bij de uitoefening van den desbetreffenden
dienst.
c. TaXi's, voorzoover zij rijden voor artsen,
vroedvrouwen of zieken.
Het in strijd handelen met deze bepaling
leid tot dwangmaatregelen van de zijde der
politie en tot inbeslagneming van het voer-
tuig.
Betreden van het strand 's nachts
verboden.
2. Van 27 Augustus 1940 af is het betre
den van het strand in geheel Nederland tus
schen het invallen van de duisternis en het
aanbreken van den dag tot nadere aankon
diging verboden.
De Duitsche kustwacht heeft hiertoe bij
zondere aanwijzingen van den Duitschen mi
litairen bevelhebber ontvangen.
w.g. RAUTESR,
S.S.-Brigadefiihrer.
„WIJ ZIJN GEEN POLEN".
..Het Vaderland" betoogt, dat de Polen
altijd een element van onrust aan de Duitsche
grens hebben gevormd en het blad acht het
begrijpelijk, dat Duitschland tot ingrijpende
maatregelen overgaat om aan die onrust eens
en voor altijd een einde te maken. Vandaar,
dat dr. Frank, de gouvemeur-generaal van
het Poolsche gebied, dezer dagen heeft mee-
gedeeld, dat Polen deel van het Duitsche Rijk
zal blijven uitmaken.
„In zijn groote rede te Krakau, waarin hij
dat woord over de toekomst zeide, heeft dr.
Frank ook de Duitsche nationaal-socialisten
opgewekt, zich voortaan als de mannen van
het heerschende en leidende volk onder de
Polen te gedragen. Den volgenden dag heeft
W. Zarske, perschef van Gouvemeur-Gene-
raal Frank, nog een nadere beschouwing
laten verschijnen in de Warschauer Zeitung.
In dit artikel werd gewezen op de plichten
van de Duitsche nationaal-socialisten in een
veroverd gebied.
Dit heeft aanleiding gegeven tot eenig mis-
verstand. Een groote cpurant hier te lande
had trouwens een verkeerden kop geplaatst
boven de vertaling van het stuk. Het heette
daar namelijk: De taak der N.S.D.A.P.'in be-
zet gebied. Zarske echter had niet geschreven
over ,,bezet" maar over veroverd" gebied.
De vergissing heeft sommige Nederlanders er
toe gebracht te denken: het zou ons 66k wel
eens zoo kunnen vergaan.
Neen: Dat kan ons nooit overkomen, want
wij zijn geen Polen, wij zijn Nederlanders en
ons land is wel bezet, maar het wordt niet
beschouwd als veroverd gebied. Wij zijn geen
Polen. Wij zeggen dat met alien eerbied voor
de ongetwijfeld zeer talrijke fatsoenlijke men
schen onder de Polen, ook onder diegenen, die
politiek volkomen verkeerd gehandeld heb
ben. Maar het is belachelijk en verkeerd, alle
volken en alle staten over 66n kam te willen
Ze vertrouwde haar ooren niet. Waarom
stelde die vrouw belang in haar en wat had
ze met haar te bepraten? Jaren geleden had
ze tot diezelfde klasse behoord, maar nu was
ze slechts een mannequin met een weekloon
van drie pond...
Voor ze echter tijd had weg te loopen,
sprong een chauffeur in uniform van zijn
plaats af en hield het portier voor haar open.
Toen ze goed en wel in de automat, zei de
dame: „Vergeeft U me dat ik U „Venetia"
noemde, maar dit was de eenige naam, die ik
van U kende."
,,Natuurlijk." Het klonk erg onbenullig,
maar ze wist niets anders te zeggen.
„Mijn man en ik," vervolgde de dame, met
een hoofdbeweging naar den knappen beer,
die tegenover Elsie zat en haar vriendelijk
toeknikte, „zouden vanavond graag met U
willen dineeren. Oh, maak U alstublieft niet
be^orgd over Uw kleeren we hebben onze
eigen zitkamer in het hotel."
,,Maar ik was van plan naar huis te gaan
met de ondergrondsche," antwoordde ze en
ze voelde duidelijk hoe groot het contrast was.
Het was twee uur later. Het heerlijkste
diner in Elsie's leven, waarhij ze champagne
van een bijzonder fijne kwaliteit had gedron-
ken, was afgeloopen. Tot nu toe had ze zich
de weldaden, haar door haar gastheer en
gastvrouw bewezen, zonder vragen laten wel-
gevallen, bang dat er anders een einde aan
het sprookje zou komen.
Dat dit vroeger of later zou gebeuren, wist
ze; het zou toch al te gek zijn dat deze men
schen, voor wie ze totaal een vreemdelinge
was, haar louter en alleen uit vriendelijkheid
zoo zouden behandelen.
Ten langen le'ste echter kreeg haar nieuws-
gierigheid de overhand. „Wlaarom bent U
toch zoo aardig voor me?" vroeg ze aan de
dame.
Deze keek den man, dien ze haar echtge-
noot genoemd had, aan. ,,Omdat we allebei
scheren. Een volk van 9 millioen zielen heeft
een andere positie in de wereld dan een van
negentig millioen zielen en een land, dat door
Nederlanders wordt bewoond, is een heel
ander land dan de streken, waar een intelli-
gente en dikwijls zeer charmante, maar wan-
hopig onsociaal en onpolitiek denkende leiden
de stand heerscht over een menigte van nog
primitief levende boeren van verschillende
nationaiiteit, die door middel van een domme
nationalistische ideolcgie worden opgehitst
tegen een meer ontwikkelde minderheid, die
onder hen leeft.
Twee, drie jaren lang hebben wij het hier
ter plaatse telkens herhaald: wij zijn geen
Tsjechen, wij zijn geen Polen. De domme
doctrinaire gelijkschakeling van allerlei sta
ten en volken, die ons op den duur allerlei
min of meer wilde volkstammen tot voorhgeld
deed nemen, heeft de zelfstandigheidspol^jk,
althans wat de geestelijke nouding "befrtft,
ook verzwakt. Than® zou dit doctrinaire spel
eerst recht gevaarlijk zijn.
Want men kan dit leert de psychologie
maar al te gemakkelijk worden, wat men
zich voorstelt te zijn. Er zijn thans reeds
Nederlandsche propagandisten in het buiten
land, die er blijkbaar trotsch op zijn dat ons
volk samen met de Polen genoemd. wordt in
de rede van een of anderen Engelschen staats-
man. Ons kan dat niet bekoren. Wij wen
schen allerminst een invasie van romantiek
in de Nederlandsche politiek. Dat emigranten
de aangewezen slachtoffers zijn van een pro
paganda met holle frasen, weet iedereen,
maar dit is juist 'n reden te meer om hier,
waar het gezonde licljaam van het heele volk
leeft, zij het dan ook in zorgen, met den
grootst mo'gelijken nadruk te zeggen: wij
zijn geen Polen. Wij zijn te nuchter voor de
romantiek van een erfvijandschap; wij wil
len nuchter de nieuwe situatie in Europa er-
kennen: wij willen samenwerken met de
Duitsehers, zoodra een waarlijk Nederland
sche samenwerking mogelijk is. Dat er hard
heden zijn in de politiek, dat weten wij. Wrj
hebben zelfs als volk langen tijd aandeel ge-
had in de leiding der groote wereldzaken.
Hardheden echter zijn reeele dingen, die men
verwijderen kan. De slepende ziekte eener
verkeerd ingestelde geesteshouding is veel
erger. Als een Germaansch volk, dat den
adel kent der nuchtere zakelijkheid, willen
wij gezond blijven. Dus: geen Polen.
En ons land is ook geen veroverd gebied.
Het land is bazet, niet veroverd. Dr. Seyss
Inquart heeft dat volkomen duidelijk gezegd.
Hij heeft ook de taak besproken van de Duit
sche nationaal-socialisten hier te lande. Die
taak is een heel andere, dan die welke Frank
in Krakau aan de Duitsche nationaal-socialis
ten in Polen heeft opgedragen. Daar heette
het; heerschen en leiden, zij het dan ook z66,
dat de Poolsche mensch er tenslotte zelf goed
bij vaart. Hier heette het: bemiddelen tus
schen het eigen Duitsche volk en het broeder-
volk der Nederlanders; Nederland beter lee-
ren kennen in Duitschland en Duitschland
beter leeren kennen in Nederland.
Een heel andere taak dus dan in Polen.
Een opdracht, die wij als Nederlanders met
vreugde begroeten. Want er is, mede onder
invloed van vele verkeerde ideologieen, veel
misverstand ontstaan, dat uit den weg dient
geruimd te worden en er zijn ook dingen ge-
beurd, waarover menig Nederlander zich niet
gemakkelijk been kan zetten. Historisch in-
zicht en beter begrip voor wat de geschiedenis
van beide volken gemaakt heeft, zal de
samenwerking in de toekomst gemakkelijker
en vruchtbaarder doen zijn. Alles wat de
Duitscher hier in Nederland, als Duitscher en
als nationaal-socialist, bijdraagt tot zulk een
betCre verstandhouding, is werk, dat ook aan
het Nederlandsche volk ten goede komt.
De verhouding tusschen Duitsehers en
Polen is die van leidend tot een geleid volk,
dat blijkens de historie leiding noodig heeft.
een groote sympathie voor je hebben opge-
vat, lieve kind. We willen je gelukkig maken!
Je moet onmiddellijk uit die nare zaak weg-
gaan en hij ons blijven."
,,Maar wat wilt U dan eigenlijk van me?"
vroeg Elsie.
De vrouw glimlach-te. We zijn van plan
een Prinses van je te maken!" antwoordde ze.
HOOFDSTUK HI.
De beslissing.
Elsie staarde haar ongeloovig aan. „Een
Prinses!" herhaalde ze. Natuurlijk maakte
die vrouw maar grapjes.
De spreekster, die een vermanenden blik
van den man had opgevangen, verklaarde haar
woorden aldus: ,,Dat was maar hij wijze van
spreken, lieve kind. Je bent z66 charmant,
dat je er werkelijk uitziet als een Prinses en
daarom zei ik het."
,,Oh, juist. ..f' Haar verbazing maakte
plaats voor wamhoop. Dus de vrouw had toch
maar grapjes gemaakt ten koste van haar.
Waarom had ze dat niet direct begrepen?
Maar wat nu volgde deed haar hoop her-
leven.
„Ik hen altijd geneigd tot overdrijving,
liefste," zei de vrouw, ,,maar ik meen wel
degelijk wat ik zooeven zei - ofschoon
natuurlijk niet letterlijk. Mijn man en ik stel-
len heel veel belang in je en we vinden het
meer dan onbillijk dat een meisje als jij haar
tijd zou verspillen in een modezaak, terwijl de
wereld daarbuiten vol vreugde en schoonheid
is. We zijn gelukkig rijk genoeg om aan
onze grillen te kunnen toegeven. Tioewel je
ons nog beelemaal niet kent en niets van ons
afweet. kunnen we je bewijzen dat we werke-
lijke vrienden van je zijn. Wll je ons toe-
staan dit voor je te zijn, Venetia? of hoe
is eigenlijk je naam?"
Elsie Spain."
Elsie Spain! Wat een lieve naam is dat!
Eln Venetia dat klinkt ook alleraardigst!"
Nederland is een mondig volk en de ver
houding tusschen den Duitscher en den
Nederlander kan er dan ook een zijn van broe-
derlijke samenwerking.
Maar daartoe is allereerst noodig, dat wij
niet vluchten in de politieke romantiek, dat
wij met beide beenen gezond op den vrucht-
baren bodem der werkelijkheid blijven staan.
Wat Frank in Krakau zei voor Polen, moge
goed zijn voor dit land en daar genezing
brengen. Wat Seyss-Inquart hier in Den
Haag heeft gezegd, was echter goed voor
Nederland. Ieder misverstand op dat gebied
ware noodlottig. Als Nederlanders hebben
wij een heel andere houding tegenover de
Duitsehers dan de Polen. Dit geeft ons ook
uit de dingen zelf voortspruitend recht op een
heel andere houding van de Duitsehers tegen
over ons dan tegenover den Pool. Zoolang wij
echte Nederlanders blijven, zal de Duitscher
ons inderdaad ook anders blijven behandelen.
Wij zijn geen Polen en vyij willen het niet
worden. Een soort van Poolsch nationalisme
hier te lande zou een geestesziekte zijn. Iedere
ziekte heeft pijnlijke gevolgen. Wij willen ge
zond blijven".
DE CHR. HIST. EN DE TOURNJfE VAN
DR. H. COLIJN.
De pogingen om dr. H. Colijn, de leider
der Anti-Rev. partij, ook te Overijsel te
doen optreden tezamen met een voorman der
Chr. Hist. TJnie zijn mislukt door de weige-
ring van de Chr. Hist. Unie in deze provincie
om aan een gemeenschappelijke samenkomst
mede te werken. De weigering is gegrond op
de overweging, dat de houding van dr. Colijn
zooals die is gebleken uit diens artikel in De
Standaard van 15 Mei j.l. en hetgeen is voor-
afgegaan aan het interview dat deze staats-
man einde 1939 aan det dagblad ,,De Tele-
graaf" toestond, voor de Chr. Hist, een on-
overkomelijk bezwaar is voor samenwerking
op politiek terrein, voor zoover dr. Colijn voor
zichzelf of als vertegenwoordiger van de
Anti-Rev. partij daarbij optreedt.
Ook in de provincie Groningen hebben de
Chr. Hist, bezwaar gemaakt mede te doen
aan een gemeenschappelijke meeting met de
Anti-iRev. Dr. Coijn treedt nu alleen te
Groningen op.
In Friesland en Zeeland daarentegen doen
de Chr. Hist, wel mede.
ECHTE HOLLANDER".
Men schrijft ons uit Berlijn:
Nederland heeft in Duitschland een goeden
naam. Wanneer iets uit Nederland komt, is
dit een aanbeveling. De Nederlanders zijn in
Duitschland geliefd; voor de voortbrengselen
van ons land en zijn kolonien geldt hetzelfde.
Echte Hollander", zegt ons de winkelier,
wanneer hij ons zijn „echte Gouda" of echte
Edammer" verkoopt. Echte Hollander",
zegt de eigenaar van het ,,Griinkramgeschaft"
die zijn bloemkool, komkommers, tomaten,
kropsla, sluitkool, druiven, meloenen of peren
aanbeveelt. Goudreinetten, die hier ,,Bos-
koop" heeten, smaken eveneens het best,
wanneer het echte Hollander" zijn. Als
Echte Hollander" beveelt de bloemenkoop-
man zijn rozen of chrysanten aan. Echte
hollandische Blumenzwiebeln" zijn in alle
warenhuizen uitgestald. De beste cacao is
ook weer „echter Hollander". De beste kof-
fie en thee koopt men sedert een eeuw te
Berlijn in een Hollandische Lagerei".
In de keuken is een .Hollandische Tunke" het
heerlijkste sausje, dat zich over bloemkool
denken laat: melk, room, boter, meel, eieren,
citroen, suiker, zout, enz. Een hollandische
Torte" is een verrukkelijk baksel, gegrond-
vest op een afwisseling van deeg, suiker, jam;
een eerste verdieping van kersen en gelei;
een dak van room. Ehi dan de „hollandischen
Likore" en ,,,Schnapse"de namen der Neder
landsche genever-stokers zijn in Duitschland
even bekend als in onze goede land.
Nederlanders, wij genieten in Duitschland
Elsie moest glimlachen. ,,Ik vrees, dat ik
op dien naam geen aanspraak kan maken,"
antwoordde ze. .Venetia was een vinding
van Mrs. Goodbody ik bedoel Yolande."
Ze wilde deze menschen niets voorspiege-
len, integendeel, ze zou heel open en eerlijk
tegen hen zijn. Ofschoon wat deze vrouw haar
voorstelde zooiets ongehoords was, dat ze het
nog altijd niet kon gelooven. moest zij, van
haar kant, in ieder geval oprecht zijn.
Zonder twijfel heeft het voorstel van mijn
vrouw U verrast, miss Spain" het was de
man, die sprak „en U zult er, denk ik, eerst
eens kalm over willen nadenken."
„Ja, dat lijkt me in ieder geval het beste,"
antwoordde ze. Door zich al te begeerig te
toonen mocht ze alles eens bederven. Het dui-
zelde haar, ze was er heelemaal van in de
war.
„Dan zullen we deze zaak voorloopig laten
rusten," zei de man, wiens heldere, heschaaf-
de stem een zeer goeden indruk maakte. En
zich tot de vrouw wendende, zei hij: ,,Wat zou
je er van zeggen als we de radio eens aanzet-
ten, liefste?"
Terwijl de klanken van het voortreffelijke
Radio Orkest de kamer vulden, -trachtte Elsie
haar gedachten te ordenen. Ze was den man
dankbaar dat hij haar gelegenheid gaf tot
zichzelf te komen en al spoedig herkreeg ze
haar geestelijk evenwicht.
Er gebeuxden soms wonderlijke dingen in
het leven ze had er wel eens iets over in
de nieuwsbladen gelezen het leven was on-
berekenbaar, vol opgerijmdheden. Maar dit
aanbod overtrof alles. Het leek wel of haar
bede verhoord was geworden ofschoon ze,
toen ze daar buiten het Ritz Hotel had ge-
staari, alles behalve in een stemming om te
bidden wafe geweest. Integendeel, ze was hevig
in opstand gekomen tegen haar noodlot.
En nu, slechts enkele uren later, deed men
haar een voorstel, waardoor ze, als ze het
accepteerde, weer geheel in haar vroegere
milieu zou kunnen leven. Wat deze menschen
een goede faam. Laten wij er voor zorgen,
dat dit zoo blijft, door Duitschland goederen
van uitstekende hoedanigheid te leveren.
HET HOUDEN VAN BIJZONDERE
GODSDIEN STOEFENIN GEN.
Naar wij in de „A'damsche Kerkbode"
lezen, kwam bij den kerkeraad der Geref.
kerk van Amsterdam-Centrum een schrijVen
in van het gemeentebestuur van Amsterdam,
dat speciale godsdienstoefeningen en kerk-
diensten op verjaardagen of andere gedenk-
dagen van leden van het Huis van Oranje
moeten worden beschouwd als door de Duit
sche autoriteiten verboden handelingen.
„DE REFORMATIE" NIET VERSCHENEN.
Naar de Prov-. Z. Crt. vemeemt, is alles wat
op het weekblad ,,De Reformatie" onder
hoofdredactie van Prof. Dr. K. Schiller, hoog-
leeraar aan de Theol. Hoogeschool te Kam-
pen, betrekking heeft, door de Duitsche auto
riteiten in beslag genomen zoodat het blad
vorige week niet verschijnen kon.
INZAMLLINO EN HANDEL IN OUDE
MATERIALEN EN AFVALSTOFFEN.
De secretaris-generaal, hoofd van het de
partement van Handel, Nijverheid en Scheep-
vaart, deelt mede, onder verwijzing naar zijn
bekendmaking van 7 Augustus, dat de mede-
werking van hen, die betrokken zijn bij de
inzameling en den handel in oude materialen
en afvalstoffen aan de enquete, welke daar-
naar is ingesteld door het centraal bureau
voor de statistiek, over het algemeen zeer
onbevredigend is geweest.
Vele formulieren, welke door genoemd
bureau rechtstreeks aan inzamelaars en han-
delaren werden toegezonden, bleken na indie-
ning zeer onvolledig en onjuist te zijn in-
gevuld, waama de formulieren weder aan de
betrokkenen ter verbetering werden terug-
gezonden. Ook voor de tweede maal werden
door velen nog niet alle vragen beantwoord,
terwijl anderen het formulier nog steeds niet
opnieuw bij het centraal bureau voor de
statistiek hebben ingediend.
Ook een groot aantal van hen, die niet
rechtstreeks een formulier toegezonden kre-
gen en die zich moesten wenden tot het ge
meentebestuur ter plaatse van hun inwoning
ter invulling van de aldaar verkrijgbaar ge-
stelde formulieren, hebben aan deze taak nog
steeds niet voldaan.
In verhand hiermede is in de Nederlandsche
Staatscourant van Maandag een beschikking
afgekondigd, waarin aan bovenbedoelde in
zamelaars en handelaren (zoowel klein- en
tusschen- als groothandelaren) de verplich-
ting wordt opgelegd de betreffende formulie
ren naar waarheid, volledig en zonder voor-
behoud ingevuld, gedagteekend en ondertee-
kend voor of op uiterlijk 31 Augustus 1940
in te dienen, resp. brj het centraal bureau
voor de statistiek, indien het formulier recht
streeks van dit bureau werd ontvangen en
bij het gemeentebestuur, indien het formulier
aldaar verkrijgbaar werd gesteld.
De aandacht wordt er op gevestigd, dat het
niet voldoen aan bovenbedoelde verplichting
kan worden gestraft met gevangenisstraf van
ten hoogste vier jaar of geldboete van ten
hoogste tien duizend gulden.
DISTRICTSBIJEENKOMST VAN DE
N. S. B. TE ZANDVOORT.
Zaterdag heeft de N.iS.B. eeji districtsbijeen-
kemst gehouden in het wandelpark Kosiver-
loren te Zandvoort.
Na een openingswoord door den heer
Kruyshop sprak eerst de heer Ten Hoom,
plaatsvervangend leider' van het Arbeidsfront.
Er zijn nog vele -volkstammen, die het niet
leeren, aldu- spr., en in het bijzonder blijkt
de oud-mimster Mr. de Wilde nog niet over-
tuigd te zijn van het feit, dat er na de bezet-
ting door het Duitsche leger iets veranderd
is. Deze oud-minister heeft toch medegedeeld,
er mee voor hadden, zou ze onmogelijk kun
nen zeggen en het leek haar ook maar beter
in haar omstandigheden, om zich niet al te
veel in hun beweegredenen te verdiepende
herinnering aan haar groote wanhoop lag nog
te versch in haar geheugen.
In dit overweldigende oogenblik was de
wetenschap, dat deze menschen, die tot haar
waren gekomen als de goede fee in Assche-
poester, meenden wat ze zeiden, meer dan vol-
doende. Het waarom kwam er op het oogen
blik minder op aan. Misschien waren ze wel
kinderloos en ofschoon beiden nog tamelijk
jong waren wilden ze iemand om zich been
hebben, die een dochter voor hen zou zijn. Het
had geen nut naar andere gronden voor hun
gedrag jegens haar te zoeken en ze schudde
energiek het ontoehagelijk gevoel, dat haar ge-
durende het heele gesprek niet had verlaten,
van zich af. Was zij soms in een positie om
kieskeurig te zijn, mocht ze het geluk, dat ze
slechts voor het grijpen had, aan zich voorbrj
laten gaan?
Maar haar gezond verstand begon ook een
woordje mee te spreken en ze begon de beide
menschen, tusschen wie ze voor den haard ge-
zeten was, aandachtig te bestudeeren. De
radiomuziek, die het gesprek had doen ver-
stommen, gaf haar hiertoe ruimschoots ge
legenheid.
Beiden schenen te behooren tot de klasse
van rijke lieden met veel vrijen tijd. Ze droe-
gen onmiskenbaar het stempel der beschaving,
iets wat men of hij zijn geboorte meekrijgt,
of verwerft door jarenlange omgang met de
6lite der burgerij. In haar werkkring bij
Yolande had ze geleerd kleeding te taxeeren
en haar critische blik kon geen enkele fout
in het voorkomen der vrouw ontdekken. Haar
kleeren waxen, hoe wel zeer eenvoudig, van
uitstekende kwaliteit en coupe en getuigaen
van een bewonderenswaardig goeden smaak.
Zonder twijfel was deze vrouw zeer rijk.
(Wordt vervolgd.)
