Bureau Voedselvoorziening Zeeland.
TERNEUZEN, 24 JULI 1940.
DE HAVEN VAN HOOFDPLAAT
WEER GEHEEL VRIJ.
RECHTSZAKEN.
UITBREIDING DER AMERIKAANSCHE
VLOOT.
President Roosevelt heeft Zaterdag de wet
tot vlootuitbreiding onderteekend, die een be-
drag van 4.600.000.000 dollar besehikbaar
stelt voor den bouw van een zoogenaamde
twee-oceanenvloot, welke tegen iedere
denkbare combinatie opgewassen moet zijn.
Het nieuwe vlootbouwprogramma moet in
1046 of 1947 ten uitvoer gelegd zijn en voor
de eerste werkzaamheden heeft Roosevelt
reeds 83 millioen dollar van het Congres ge-
vraagd.
Roosevelt heeft verder een wet ondertee
kend, waarbij de beperkingen, die reeds gel-
den voor politieke activiteit van personeel in
bondsdienst, ook van toepassing waren ver
klaard voor ambtenaren en beambten in
dienst van de verschillende staten en gemeen-
ten. De wet geldt bovendien voor alle per-
sonen, die werkzaam zijn bij de uitvoering
van bouwontwerpen, welke, al is het ook ge-
deeltelijk, uit bondsmiddelen gefinancierd
worden. Het is dezen menschen verboden,
actief aan politieke campagnes deel te nemen
of van hun betrekking gebruik te maken ran
invloed op verkiezingen uit te oefenen. Ver
der mogen particulieren bij verkiezingen een
politieke partij niet meer dan 5000 dollar per
jaar schenken.
EEN PROEFMORILISATIE IN DE
VER. STATEN?
Vogens de New-York Herald Tribune heeft
de leider van het centrale bureau voor de
staatsmilities, generaal-majoor Williams, 'n
proefmobilisatie in het uitzicht gesteld van
de geheele militie der 48 staten, welke een
sterkte heeft van 235.000 man met 16.000
officieren. Als tijdstip voor deze mobilisatie
is 1 October opgegeven. Een machtigings-
wet, waarbij zulk een maatregel in tijd van
vrede toegestaan zou zijn, is thans bij het
Congres in behandeling. Generaal-majoor
Williams heeft meegedeeld, dat de staats
milities onder de wapens zullen worden ge-
roepen voor de oefening van het volksleger,
dat president Roosevelt heeft ontworpen. In
dit verband meldt de New-York Herald Tri
bune, dat talrijke officieren der militie hier-
van tegenstanders zijn, omdat de Vereenigde
Staten een millioenenleger niet noodig heb-
ben, indien de vloot ten voile haar taak ver-
vult en den vijand verwijderd houdt van de
Amerikaansche kusten.
DE PETROLEUMVOORZIENING
VAN ENGELAND.
De militaire deskundige van de New-York
Post, Fletcher Pratt, heeft een artikel ge-
schreven over den petroleuminvoer van
Engeland. Hij is van meening, dat door de
activiteit van Italie in de Middellandsche Zee
de voor Engeland noodzakelijke olietoevoer
zeer sterk wordt belemmerd, daar Engeland
het grootste gedeelte van de petroleum uit
Mesopotamie via de Middellandsche Zee be-
trekt. Deze waterweg is echter thans voor
de Britsche tankschepen nauwelijks meer te
bevaren. Engeland moet derhalve de olie uit
Mesopotamie om Afrika heen vervoeren. Deze
weg is zesmaal zoo lang en daarom heeft
Engeland, om den olietoevoer op het vroe-
gere peil te handhaven, ten minste zesmaal
zooveel tankschepen noodig. Over zoo'n aan-
tal tankschepen beschikt Engeland echter
niet meer.
Pratt is van meening, dat het acute gebrek
aan petroleum, waardoor Engeland getroffen
wordt, een niet te onderschatten gevaar voor
het eilandenrijk beteekent. (D.N.B.)
11XTLH1 EN MUSSOLINI WISSELEN
TELEGRAMMEN.
Mussolini heeft den Fiihrer het volgende
telegram gezonden: ,,De woorden van Uwe
groote Rijksdagrede zijn regelrecht tot het
hart van het Italiaansche volk gegaan. Ik
dank U en ik zeg U opnieuw, dat het Italiaan
sche volk, wat ook komen mag, met het Uwe
zal marcheeren tot aan het einde, d.w.z. tot
de overwinning".
De Fiihrer heeft hierop het volgende tele
gram van dank gezonden:
,.Ik dank U, Duce, voor Uw vriendschap-
pelijk telegram. Vereend in onze wereldbe-
schouwing en verbonden in de kracht van
onze wapens, zullen het fascistische Italie en
't nationaal-socialistische Duitschland de vrij-
heid voor onze volken zegevierend veroveren".
TEGENSTAND VAN ENGELAND NUTTE-
LOOS, ALDUS EEN AMERIKAANSCH
OORDEEL.
De correspondent van het weekblad Colliers,
Frank Gervasi, die met de Dixie Clipper uit
Lissabon te New York is aangekomen, heeft
verklaard, dat Engeland zonder eenige kans
tegenover een Duitschen aanval staat en tot
geen succes belovenden tegenstand in staat
is. Ieder, die eenmaal een Duitschen bom-
aanval heeft medegemaakt, moet hiervan
overtuigd zijn. Er bestaat geen land, dat aan
dergelijke aanvallen tegenstand kan bieden.
Ook bij de beste bewapening kan men van
Engeland een tegenstand van ten hoogste ddn
of twee maanden verwachten. Zooals de zaak
op het oogenblik staat is iedere tegenstand
nutteloos. (D.N.B.)
DE TOESTAND IN FRANSCH
NOORD-AFRIKA.
Voce d'ltalia houdt zich in een artikel bezig
met den toestand in Fransch Noord-Afrika
en wel voomamelijk in Tunis.
Fransch Noord-Afrika, zoo schrijft het
blad, is een soort dominion geworden, waar
autoriteiten en particulieren zich in een iso-
lationistische atmosfeer bewegen. De be-
velen der regeering te Vichy ten spijt regeeren
de Fransche autoriteiten vooral in Tunis naar
eigen goeddunken, hetgeen voomamelijk tot
uiting komt in de hevigste onderdrukkingen
en vervolgingen van de Italiaansche kolonie.
Daar heerscht bij de Fransche autoriteiten
thans nog dezelfde vijandige stemming tegen
over Italie, als voor en tijdens den oorlog.
Het is duidelijk te merken, dat Frankrijk in
Tunis met de wapenstilstandsvoorwaarden
hetzelfde spel wil spelen als eens met de con-
ventie van 1896.
DE KATHEDRAAL VAN REIMS IS
ONBESCHADIGD.
Tegenover een vertegenwoordiger van de
Jour-Echo de Paris heeft de burgemeester
van Reims verklaard, dat, anders dan van
zekere zijde beweerd is, de kathedraal ge-
durende den oorlog geen schade heeft ge-
leden.
MALTA ZWAAR GEBOMBARIDEERD.
Het 42ste legerbericht van het Italiaansche
algemeen hoofdkwartier, dat Zondag is uit-
gegeven, luidt als volgtj
Onze vliegtuigen hebben bij een nachtelijk
bombardement van geringe hoogte een tor-
pedofabriek op Malta doeltreffend met bom-
men bestookt, waardoor geweldige branden
ontstonden. Al onze vliegtuigen keerden be-
houden op hun basis terug.
In Noord-Afrika werd- een Britsch vlieg-
tuig neergehaald en de bemanning, bestaan-
de uit drie personen, gevangen genomen.
In Oost-Afrika hebben onze vliegtuigen
doeltreffende bombardementen uitgevoerd op
de vliegtuigbasis van Buna (Kenya), op de
vlootbasis van Berbera en op de vijandelijke
stellingen in het gebied van Koerkoemin in
den Engelsch-Egyptischen Soedan. Een van
onze vliegtuigen keerde niet terug.
Gmtrent het bombardement op de torpedo-
fabriek van Calafram op het eiland Malta
meldt de speciale luchtvaartcorrespondent van
Stefani nog de volgende bijzonderhedenDe
actie, die met verscheidene verkenningsvluch-
ten was voorbereid, werd in den nacht bij
voile maan uitgevoerd. De Italiaansche bom-
menwerpers verschenen bij verrassing boven
hun doel. Ondanks het hevige vuren van het
luchtafweergeschut, dat terstond in werking
kwam, werden de fabriek en de torpedo-
opslagplaats door voltreffers geraakt, zooals
de gemaakte foto's bewijzen. Op den terug-
tocht konden de bommenwerpers nog op ver-
ren afstand de vlammen zien van den brand,
die in de fabriek was uitgebroken.
Eenige uren later, in den vroegen ochtend
werd een bommenwerper bij een nieuwen
Italiaanschen luchtaanval op Malta door een
projectiel van het luchtdoelg.eschut getroffen.
Hoewel twee van de drie motoren buiten wer
king werden gesteld, wist de bestuurder de
machine nog tot bij de Siciliaansche kust te
brengen, waar hij op het water daalde. Spoe-
dig was een Italiaansch watervliegtuig ter
plaatse, dat de bemanning aan boord nam.
Toen de bemanning van den bommenwerper
op het water ronddreef, werd zij door een
Engelsch vliegtuig beschoten. Het Engelsche
vliegtuig werd aangevallen door twee Ita
liaansche jagers en stortte brandend neer.
UITDIJING VAN DE SOWJET-UNIE.
In zijn rede Van Vrijdagavond heeft, schrijft
de N. R. Crt., Hitler ten aanzien van de be-
trekkingen tusschen Duitschland en de Sow
jetunie geconstateerd, dat deze definitief be-
paald zijn. Men was gekomen tot een nuch-
tere vaststelling der belangen, ten einde eens
en voor altijd duidelijk te maken, wat Duitsch
land voor zijn toekomst als belangengebied
meent te moeten beschouwen en wat omge-
keerd Rusland voor zijn bestaan belangrijk
acht. Volgens deze duidelijke afbakening van
de wederzijdsche belangengebieden was de
nieuwe regeling van de betrekkingen tusschen
de twee grootste Europeesche staten getrof
fen. Alle hoop, dat in het kader daarvan
nieuwe spanningen zouden kunnen optreden,
was kinderachtig. Noch Duitschland, noch
Rusland hadden stappen gedaan, welke het
buiten zijn belangengebied brachten.
Wanneer men dus thans vemeemt, dat twee
Oostzeelanden, Litauen en Letland, zich tot
Sowjetrepubliek hebben uitgeroepen, terwijl
het derde, iBstland, deze kwestie ook in het
pas gekozen parlement aan de orde heeft ge
steld, dan behoeven deze berichten geen nieuwe
opschudding te wekken. Engeland heeft wel
wat anders te doen, dan zich zijn belangstel-
ling voor de lOostzee-vraagstukken van twin-
tig jaar geleden te herinneren. En uit Duit
schen mond heeft men het nu nog eens uit-
drukkelijk bevestigd gehoord, dat de belan-
gengrens tilsschen Duitschland en de Sowjet-
unie duidelijk getrokken is eri geen van beide
totdusver neiging heeft vertoond om haar te
overtreden.
Toen trouwens de Sowjetunie in den zomer
van het vorige jaar de gelegenheid kreeg om
vooruitgeschoven stellingen in de Oostzeelan
den te vestigen, liet de verdere ontwikkeling
zich wel .reeds voorzien. Toen reeds hebben
we er op deze plaats op gewezen, dat nu een
maal een belangengrens getrokken was, waar
door de Oostzeelanden binnen de Sowjetsfeer
waren komen te iiggen, deze landen zich niet
aan verdere inwerking van den Sowjetinvloed
zouden kunnien onttrekken. Een formeele
annexatie was daartoe niet noodig. Bvenals
later het nationaal-socialistische Duitschland,
heeft ook Sowjet-Rusland aan de geleidelijke
omwerking van het gebied van zijn belang-
stelling meer waarde gehecht dan aan recht-
streeksche veroveringen en de geheele latere
geschiedenis heeft ook wel bewezen, dat on
der de zich Voltooiende ontwikkeling van tech-
niek en verkeer tusschen groote en kleine
mogendheden een samenleving is ontstaan,
waarin het pverwicht van de groote zich veel-
eer organisch laat gelden, dan dat het zich
formeel hoeft door te zetten. De formalitei-
ten regelen zich dan wel vanzelf.
Nochtans heeft de snelle voortgang van de
intemationale gebeurtenissen de Sowjetunie
onlangs genoopt om den pas, waarin de Oost
zeelanden hun toenadering tot den Oosterbuur
voltrokken, nog te verhaasten. Men herin-
nert zich, dat de Sowjetunie zich een maand
geleden erover heeft beklaagd, dat de buiten-
landsche politiek van de Oostzeelanden, met
name de politiek van versterking van hun on-
derlinge band, in strijd gekomen was met de
verleden jaar gesloten verdragen van weder-
zijdsehen bijstand. De Sowjetregeering heeft
bij deze gelegenheid aanmerkelijke uitbreiding
bedongen van haar recht tot bezetting van
strategische punten en tevens het optreden
van nieuwe regeeringen geeischt, die in staat
waren de voorwaarden van de bestaande ver
dragen eerlijk na te komen. Zelve heeft zij
aan de totstandkoming van deze regeeringen
naarstig medegewerkt, door bemiddeling van
leden van den raad van volkscommissarissen,
die zich naar de Baltische hoofdsteden heb
ben gespoed.
Sindsdien heeft zich de ontwikkeling, voor
de buitenwereld Vrijwel onopgemerkt, maar
daarom niet minder intensief Voortgezet. In
enkele dagen tijds was de bezetting van de
landen een feit. Spoedig zaten ook de nieuwe
regeeringen in elkaar, waarbij in sommige ge-
vallen tot arrestatie van oude bewindslieden
is overgegaan. De parlementen werden ont-
bonden, nieuwe verkiezingen uitgeschreven,
die onlangs ook gehouden zijn en waarbij een
eenheidslijst, op de samenstelling waarvan de
communisten overwegenden invloed gehad
hadden, negen tienden van de stemmen der
bevolking op zich vereenigde.
Reeds voordien had het gerueht geloopen,
dat de Oostzeelanden door de Sowjetunie zou
den worden „ingelijfd", zooals United Press
het in een telegram uitdrukte. Het besluit,
waarbij de Opperste Raad van de Sowjetunie
de Oostzeelanden in haar samenstelling op-
neemt, moet nog volgen, maar het besluit tot
toetreding van de staten zelf is nu een feit of
staat op het punt een feit te worden. Even-
als dat ook het geval was, toen Westelijk Wit-
Rusland en de Westelijke Oekraine zich na
het uiteenvallen van Polen bij de Sowjetunie
aansloten, zijn deze besluiten gepaard gegaan
met regelingen van het agrarische vraagstuk
en de onteigening van groote banken en
fabrieken. Bijzonderheden omtrent een en an-
der ontbreken nog, maar men mag aannemen,
dat het ook hier, evenals kort geleden in
West-Wit-Rusland en de Westelijke Oekraine,
overgangsmaatregelen zijn, bestemd om de
schokken op te vangen van dezen snellen over-
gang van burgerlijke republieken tot het
Sowjet-regiem.
REKLEMMEND ANTWOORD.
Niet Churchill, maar Halifax heeft Maan-
dagavond in een radiorede tot het Britsche
Rijk en de Vereenigde Staten het eerste ant-
woord van de Engelsche regeering op de rede
van Hitler en het daarin vervatte beroep op
het gezonde verstand laten hooren. Dat zou
een reden kunnen zijn, om dit antwoord nog
niet als definitief op te vatten. Wanneer de
leider van het eene land de meest repressen-
tatieve plaats uitkiest om zijn inzichten te
verkondigen, dan is het niet meer dan een
kwestie van hoffelijkheid, wanneer het ant
woord door den verantwoordelijken leider van
het andere land, eveneens van een represen-
tatieve plaats gegeven wordt.
Maar wanneer na de vorige rede van den
Fiihrer Chamberlain tenminste in het Lager-
huis gekomen is om zijn weigering om over
vrede te praten een viorm te geven, waarvan
Hitler thans zeide, dat hij er zich voor het
oog van de wereld door bespuwd gevoeld had,
dan is het niet uitgesloten, dat Churchill dit-
maal zijn geringschatting voor de woorden
van zijn tegenstander tot uiting heeft willen
brengen, .door het antwoord te leggen in den
mond van zijn minister van buitenlandsche
zaken, sprekend bij een officieuze gelegenheid.
Engeland heeft den oorlog nooit gewild,
aldus heeft Halifax gesproken, en het wenscht
ook niet, dat de oorlog langer dan noodzake-
lijk wordt voortgezet. Maar terwijl 'Hitler
thans, gelijk trouwens reeds op 6 October,
verklaard heeft geen reden te zien tot voort-
zetting van dezen strijd, waarvan hij ook het
uitbreken onnoodig heeft geoordeeld, is de
Engelsche regeering van andere meening.
Engeland wenscht zijn eigen leven te leven,
vervolgde Halifax. „Wij willen een Godsdienst
en een vereering van God zooals het ons be-
lieft. De volkeren van het Britsche gemeene-
best zullen nooit de nieuwe wereld van Hitler
aanvaarden."
Engeland wenscht zijn eigen leven te leven.
Het is een troebele formule, ontoereikend om
het Engelsche standpunt duidelijk te maken,
zooals het Duitsche streven, dat op het te
niet doen van den vrede van Versailles en de
schepping van voldoende Duitsche levens-
ruimte gericht was, in zijn wezenlijke trekken
steeds duidelijker is geweest. Ja maar, dat
is dan de meest voor de hand liggende opmer-
kmg, dat is nu ook juist hetgeen het Derde
Rijk Engeland nimmer heeft misgund. Nog
Vrijdagavond heeft Hitler eraan herinnerd,
hoe gaarne hij het door hem nagestreefde her-
stel van Duitschland's vrijheid en eer had
laten steunen op twee zuilen van buitenland
sche politiek, zijnde vriendschap met Enge
land en vriendschap met Italie. Hitler heeft
zelfs op een oogenblik, dat de loop der ge
beurtenissen zich al vervaarlijk begon te ver-
snellen, nog een aanbod gedaan tot waarbor-
ging van het Britsche Rijk, dat wanneer men
zich toentertijd, met voorkennis van de toe
komst, rekenschap had kunnen geven van de
kracht der Duitsche wapenen, wellicht niet
zoo hooghartig ontvangen zou zijn, als het ge
val is geweest. En in den laatsten tijd is het
opnieuw uitgesproken, dat het Duitsche Rijk
het voortbestaan van het Engelsche imperium
met zijn aspiraties niet onvereenigbaar acht
Wanneer Engeland zich dan ook bij monde
van Halifax beroept op zijn wensch zijn eigen
leven te leven, dan moet men dit wel lezen in
samenhang met die andere uitspraak, dat de
volkeren van het gemeenebest nooit de nieuwe
wereld van Hitler zullen aanvaarden". Dat
valt nog te bezien, zou men zoo zeggen wan
neer men bedenkt. dat Engeland vlak bij huis
in Ierland, een volk heeft, dat met hardnek-
kigheid zijn recht verdedigd om neutraal te
blijven in den tusschen het Engelsche wereld-
njk en het opstrevende Duitschland aange-
vangen strijd; wanneer men ziet, dat in Zuid-
Afnka de oorlogspartij alle list van den slim-
men Smuts behoeft om de vredespartij van
Hertzog in bedwang te kunnen houden; wan-
neer men overweegt, dat Indie zijn hulp aan
het Britsche rijk afhankelijk maakt van een
toezegging van onafhankelijkheid, welke het
nog steeds niet verkregen heeft en dat een
bondgenoot als Egypte al te hoorbaar met de
ketenen van zijn verplichtingen rammelt om
den mdruk van trouw en aanhankelijkheid te
kunnen maken. Maar bovendien: ook de
nieuwe wereld van Hitler"' heeft een inho'ud
die het onbegrijpelijk zou voelen in zijn vrij
heid om zijn eigen leven te leven, wanneer
dat met beteekende, dat Engeland inderdaad
met voldoende heeft aan zijn imperium, maar
ook thans nog niet zonder strijd, en een
wanhopigen strijd, waarin alles op het spel
moet worden gezet de overmacht, welke
het tot voor kort in de zaken van het Euro
peesche vasteland heeft kunnen oefenen wil
prijsgeven.
Halifax heeft het beroep van Hitler op het
gezonde verstand als een dreigement bestem-
Pe u tf opmerkelijke van de jongste rede
van Hitler is juist geweest, dat de toon van
dreigement er vrijwel geheel aan ontbrak op
een oogenblik na, toen Hitler zeide, dat het
antwoord van Duitschland op den door En
geland sedert eenige weken gevoerden lucht-
oorlog nog niet begonnen was. In de positie
waarin Duitschland als gevolg van zijn snei
Devochten overwinningen verkeert, kon Hit
ler zich veroorloven een in de beslissende pas
sages objectief bredeneerenden toon aan te
slaan, die veeleer als een waarschuwing klonk,
een zeer emstig gemeende waarschuwing bo
vendien, omdat men wel degelijk den indruk
kreeg, dat het Duitsche Rijk ook nu nog het
voortbestaan van het Britsche imperium een
groot belang acht, juist voor de orde, welke
het beoogt te vestigen. Dat kan men ook nu
nog aflezen uit woorden, als de Deutsche All-
gemeine Zeitung schrijft, over een nieuw
Kuropa, sterk genoeg, om ook het gat op te
vullen, dat zou ontstaan door de uitschakelinsr
van de Engelsche macht.
Goed, het Britsche Rijk moet tenslotte zijn
eigen politiek bepalen. Het heeft het recht om
zijn eigen aspiraties te formuleeren en naar de
verwezenlijking daarvan te streven met de
middelen, waarover het beschikt. Maar be
schikt het daartoe thans nog over de midde-.
lenj? Halifax beweerde Maandagavond dat de
volkeren bidden, dat de Duitsche aanvallen op
de verdedigingswerken van Engeland zullen
stranden. Misschien zijn er zulke volkeren
misschien is het waar, dat zij, in de termino-
,°glVan Halifax' ..reikhalzend uitzien naar
den dag, dat wij een uitval uit onze vesting
doen en Hitler slag voor slag terug geven".
Het zouden volkeren zijn, die nog weinig uit
het verloop van dezen oorlog geleerd hebben,
maar waarschijnlijk toch wel zooveel, dat zij
met zonder aarzeling geloof zullen slaan aan
Halifax woorden, dat Engeland hen zeker niet
zal teleurstellen.
Tot dusver is de wereld er slechts getuige
van geweest, dat Engeland slag voor slag bin
nen zijn vesting teruggedreven is. En wat voor
een vesting? Van een „Churchill-linie" hoort
men de laatste dagen gewagen. Wat een op-
pervlakkigheid van benaming alweer, wan
neer men bedenkt, dat de verdediging van
Engeland dan toch opgebouwd moet zijn op
de in dezen oorlog opgedane ervaring, dat dit
geen oorlog meer is, die op linies wordt uit-
gevochten. De ,,Churchill-linie" zal geen Ma-
ginotlinie zijn, voor de inrichting waarvan ook
geen tijd meer zou zijn geweest. Het zal een
verdedigingsstelsel zijn, dat rekening houdt
met de versche oorlogsenvaring. Maar zoolang
de fantasie nog zoo traag blijft, dat zij geen
andere benaming dan de „zus-en-zoo-linie"
vinden kan, is nog altijd niet te zien, hoe zij
een werkelijk doeltreffende verdediging tegen
de Duitsche vemietigingsleer moet hebben
gevonden.
Want met de prijsgave van Londen aan de
verwoesting komt men er niet. Indien dit de
som zou zijn, welke men zou willen betalen
voor het profijt, dat Engeland verwacht van
zijn voortdurende luchtacties boven een ge
bied dat door zijn uitgestrektheid reeds tot
een weinig doeltreffende spreiding dwingt,
waarbij in de meeste gevallen de nacht de
trefkans nog aanzienlijk vermindert, dan
wordt een poover resultaat w61 duur betaald.
Laat het zijn, dat de Engelsche luchtaanval-
len zich in hun voile kracht eerst boven het
West-Duitsche gebied ontladen. Zelfs dan
kunnen de resultaten, naar verhouding van de
ervaringen, welke wij in eigen omgeving op-
doen, de verwoesting van Londen niet waard
zijn.
En.wanneer men dan bedenke, dat het bij
de verwoesting van Londen, een onafzienbaar
leed voor millioenen menschen, gejijk Hitler
heeft gezegd, niet blijven zal, maar dat deze
de symbolische inzet is van het lot van het
geheele Engelsche wereldrijk, dan vraagt men
zich af, of Halifax werkelijk het laatste woord
gesproken heeft, of Engeland, het Engelsche
volk, werkelijk zoo onmachtig, zoo ongezind is
om zich in een nieuwe wereldconstellatie in te
denken, dat er zelfs niemand is om het woord
van hem over te nemen, geen orgaan en geen
„HET ENGELSCHE ANTWOORD" WAS:
TAL VAN BOMAANVALLEN OP
DUTTSOHE STEDEN EN DORPEN.
Het D.N.B. meldt uit Berlijn: Uit een zorg-
vuldige registratie van de vijandelijke lucht-
bombardementen van den laatsten tijd, blijkt
dat de Britsche luchtmacht haar aanvallen
op niet-militaire doelen sedert Vrijdag, den
dag van de rede van den Fiihrer, verveel-
voudigd heeft. Groot was het aantal gewor-
pen bommen en daarmede is geen verhouding
staand de geringe militaire schade. Het is
duidelijk te zien, dat de vijand er op uit is,
de Duitsche burgerbevolking te treffen. Tal
rijke Duitsche plaatsjes, open steden en dor-
pen zijn de laatste dagen herhaaldelijk aan
gevallen. Zoo zijn in den nacht van 20 op 21
Juli bommen geworpen in de binnenstad van
Wismar en eveneens in den daarop volgen-
den nacht. Daarbij waren 5 dooden en 20
zwaargewonden te betreuren. De stad Bre
men heeft een der laatste nachten krachtige
aanvallen op verscheidene woonwijken te ver-
duren gehad. Drie dooden en drie zwaarge
wonden vielen aan den Britsehen aanval ten
offer. Vele badplaatsen op de Duitsche Noord-
zee-eilanden zijn het doelwit van zinnelooze
bombardementen geweest. Ook de stad
Hamburg is in den nacht van 20 op 21 Juli
aangevallen. In woonwijken en dicht bevolk-
te stadsdeelen kwamen bommen terecht. In
het naburige Pinneberg werd het ziekenhuis
bescjaadigd. Ook boven de steden Paderborn,
Hagen en Bochun hebben herhaalde malen
vijandelijke vliegers gevlogen, die meedoogen-
looze aanvallen op burgerlijke doelen onder-
namen. In Schwerin werden vier mannen,
drie vrouwen en drie kinderen door Engel
sche bommen gedood. Talrijke gewonden zijn
te betreuren. In Wllhelmshaven werden het
crematorium en een lijkenhuis vernield. Het
verdient opmerking, dat de vijandelijke vlie
gers, alvorens zij hun bommen wierpen, tal
rijke lichtfakkels gebruikten, waardoor zij
ondubbelzinnig hadden kunnen vaststellen,
dat zij geen militaire doelen voor zich hadden.
De stad Kassel is in den nacht van 21 op
22 Juli eveneens het doelwit van vijandelijke
aanvallen geweest. Ook hier werkte de
vijand met een aanzienlijk aantal lichtfak
kels. Desondanks kwamen alle bommen
terecht op niet-militaire doelen in de woon
wijken en tuinen. O.a. zijn hier wagens van
den geneeskundigen dienst getroffen. Daaren-
boven werden de Landkreis Kassel en de na
burige gouw Hannover-Zuid door Engelsche
bombardementen geteisterd. Op vele plaat-
sen, en wel boerendorpjes, werden vijandelijke
bommen geworpen.
Van Duitsche zijde wordt vastgesteld: Nog
in den nacht van Vrijdag op Zaterdag hebben
de Engelschen het grootmoedige aanbod van
den Fiihrer beantwoord, door in nog grooter
getale vliegtuigen naar het Duitsche rijks-
gebied te zenden. Ze hebben nog meer dan
voorheen op misdadige wijze hun bomaanval-
len op de burgerbevolking gericht en open
steden, boerendorpen, gehuchten, lazaretten
en scholen als doelwit gekozen. Deze opzet
blijkt hieruit, dat de laatste nachten bijzon-
der helder waren en den Engelschen vliegers
goed zicht boden.
Bovendien hebben de Engelschen een groot
aantal lichtfakkels uitgeworpen, die hun geen
twijfel erover konden laten, dat zij zich boven
open steden, boven woonwijken en dorpen
bevonden. Geen enkel noemenswaardig mili-
tair doel hebben zij in den loop der laatste
nachtelijke vluchten getroffen. Wij zijn er
van overtuigd, dat zij hiemaar niet gezocht
hebben. Uit den geheelen opzet en de wijze
van uitvoering der Britsche luchtaanvallen
blijkt, dat Churchill het Duitsche yolk wil
laten zien, hoe hij zich het antwoord op de
vredesdaad van den Fiihrer denkt. Het is
moord op Duitsche vrouwen en kinderen, ver
woesting yan vreedzame Duitsche steden en
dorpen.
De Duitsche pers over dit, zooals zij
schrijven, antwoord van Churchill".
De Duitsche bladen, aldus het D.N.B. uit
iBerlijn, wijden Dinsdgg- op de frontpagiina
veel aandacht aan het bericht, dat het Engel
sche luchtwapen zijn aanvallen op niet-mili
taire doeleinden sedert de jongste Rijksdag
rede van den Fiihrer heeft verveelvoudigd,
waarbij ook onder vrouwen en kinderen tal
rijke slachtoffers zijn gevallen. In scherpe
commentaren stellen de bladen dit „antwoord
van Churchill" als een misdaad aan de kaak.
Was het reeds tevoren gebruik bij de Royal
Air Force, zoo schrijft de Berliner Borsen-
Zeitung, om gevaarlrjke militaire doelen te
vermijden en in plaats daarvan groepen woon-
huizen, hospitalen of Duitsche reddingsvlieg-
tuigen op de korrel te nemen, dit gebruik is
thans klaarblijkelijk tot systeem verheven.
Het doel is duidelijk: men hoopt het Duit
sche volk door systematische moordterreur
murw te kunnen maken en het te kunnen
doen gelooven, dat deze des nachts neerge-
worpen bommen een teeken geven van Brit
sche kracht. Alsof niet ieder mensch in
Duitsche gouwen wist hoe het gesteld is met
Engelands militaire positie, met de kansen
van het Engelsche luchtwapen tegenover de
aan overwinningen gewende Duitsche eska-
ders. Alsof niet iedere Duitsche soldaat of
burger, man of vrouw, op ieder oogenblik be-
reid was voor Fiihrer en volk het laatste offer
te brengen. Aan degenen, die in Londen ge
looven de menschelijkheid van een van de
overwinning zekeren en toch tot vrede be-
reiden tegenstander te kunnen beantwoorden
met onmenschelijke misdaden, moge gezegd
worden, dat zij zich met hun amokloopen op
het eigen zwaard storten. Brutale hoon,
grove beleedigingen, pogingen tot een syste
matische moordterreur, dat is het antwoord
van Engeland op het grootmoedige aanbod
van den Fiihrer. Wanneer het den heer Chur
chill werkelijk te doen was om het Engelsche
volk, dan zou hij zich nooit hebben laten
overhalen tot de waanzinnige onderneming
om Duitschland op zoo nietswaardige wijze
te provoceeren.
Overal in het buitenland, zoo verklaart de
Deutsche Allgemeine Zeitung is het woord
van Adolf Hitler gewaardeerd als het groot
moedige aanbod van een man, die na zijn
weergalooze overwinning deze taal nooit had
behoeven te spreken. Churchill alleen heeft
anders geantwoord dan het veelstemmige
koor uit alle overige landen. Hij heeft aller-
eerst zijn persorganen aangemoedigd om lui-
der dan ooit op te ruien. En nu heeft hij zijn
achtelijke misdaden tegenover Duitsche woon
wijken in versterkte mate geensceneerd. Zoo
antwoordt dus de Britsche premier op een
aanbod, dat uitdrukkelijk was gekenmerkt
als een broep op het verstand. Wat het En
gelsche volk over deze wijze van gebruik van
het verstand denkt, wordt de wereld ver-
zwegen.
SLUITINGSUUR VOOR CAFE'S.
Met ingang van heden is het sluitingsuur
voor cafd's bepaald op half elf uur, terwijl
men zich tot 11 uur op straat mag begeven.
MACHINESCHRIJVEN.
Voor het examen machineschrijven, diplo
ma C (hoogste snelheidsdiploma) van het In-
stituut Rients Bait te Den Haag slaagden
dezer dagen mej. A. van Riet en de heer P.
Smolders, beiden te Temeuzen, terwijl voor
diploma A slaagde de heer A. Bonte te Ter-
neuzen.
OOK DE BOOT
WALSOORDEN—HANSWEERT VAART
WEER.
Met ingang van j.l. Dinsdag is ook het
veer WalsoordenHansweert weer in exploi-
tatie gekomen. Volgens mededeeling van
Gedep. Staten van Zeeland, zal, voor zoover
en tot zoolang zulks mogelijk zal blijken, de
boot van Walsoorden vertrekken te 7,40, 10,40.
13,40, 16,40 en 19,20 en van Hansweert ver
trekken te 9,10, 12,10, 15,10, 18,10 en 21,40.
TELEFOONVERBOD OPGEHEVEN.
Nadat Zeeuwsch-Vlaanderen als gevolg
van een bevel van den militairen commandant
sinds Zondag van het gebruik der telefoon
was verstoken geweest, is dit verbod Dinsdag-
namiddag opgeheven en is door den tech-
nischjen dienst van de telefoon weer begonnen
met het herstellen der verbindingen met de
abonne's.
Vooral voor handel en bedrijf is het een
voorrecht, dat de storing in het verkeer
spoedig is opgeheven, want vooral bij het
spaarzame postverkeer werd het gemis van
het gebruik der telefoon in ons ten opzichte
van het overig deel van ons land excentrisch
gelegen gebied door de betrokkenen zeer diep
gevoeld en veroorzaakte dit heel wat stag-
natie.
Eenige dagen geleden werd de voor de
haven tot zinken gebrachte Roode Kruisboot,
volgens de Pr. Z. Crt., gelicht en naar elders
vervoerd, waarmede de ingang van de haven
vrij kwam. Hiermede waren de in de haven
liggende schepen nog niet gebaat, daar deze
nog ingesloten waren door eenige schepen,
welke totaal vernield en in hun geheel niet
te verwijderen Waren. In den loop der vorige
week zijn deze midden door gebrand en Don-
derdag is een bergingsfirma uit Rotterdam
met de bok .Giraffe" begonnen de stukken op
te ruimen, waarmede deze Vrijdagmiddag ge-
reed was. Hiermede waren de schippers uit
hun geVangenschap verlost. Spoedig hoorde
men de motoren draaien en geen tien minuten
later bevonden zij zich in het ruime sop, om
te trachten elders weer een reisje te bemach-
tigen, wat him na een gedwongen rustperiode
van ruim twee maanden voorzeker weer wel-
kom zal zijn.
EXTRA TOEWUZING VAN ZEMELEN.
De Provinciale Voedselcommissaris voor
Zeeland maakt hierbij bekend, dat de rund-
veehouders alsnog in de gelegenheid kunnen
worden gesteld, om een kleine hoeveelheid
zemelen af te nemen.
Rundveehouders die voor een "kwantum
zemelen in aanmerking wenschen te komen,
dienen zich v66r Zaterdag 27 Juli a.s. bij hun
plaatselijke secretaris te vervoegen en aldaar
opgave te doen van het kwantum zemelen,
hetwelk zij wenschen te betrekken.
ARRONDISSEMENTS-REGHTBANK
TE MIDDELBURG.
Zitting van Dinsdag 23 Juli 1940.
Het volgende vonnis werd uitgesproken:
C. P. F., oud 38 j., klein-landbouwer te
Cadzand, verdacht van diefstal gepleegd te
Cadzand op 19 Mei 1940 is veroordeeld tot 2
maanden gevangenisstraf met aftrek voor-
arrest tot aan de uitspraak.
De volgende zaak werd behandeld:
Verdacht van diefstal van een paar vaten
en een hoeveelheid hout, gepleegd te Breskens
op of omstreeks 12 Juni 1940 stond terecht
de 67-jarige sluiswachter J. de V. te Breskens.
Verdachte door den President gehoord geeft
in 't algemeen de feiten wel toe. De Officier
eischte 3 maanden gevangenisstraf.
Mr. Kuipers trad in deze zaak als ver-
dediger op.
Pleiter betoogde, dat de verdachte een be-
hoorlijken staat van dienst heeft. Hij heeft
35 jaar trouw zijn werk gedaan. Tegen J.
Aug. a.s. kreeg hij eervol ontslag. Verdachte
heeft 44 jaar geleden een kleine veroordeeling
gehad, maar dit kan gevoegelijk buiten be-
schouwing blijven. Hij heeft het betwist hout
niet weggenomen. Alleen heeft hij slechts
het vlot gesloopt, maar het hout bleef ter
plaatse Iiggen. Verdachte kan dus niet we-
gens ,,wegneming" veroordeeld worden. Hoog-
stens wegens vemieling of zaakbeschadiging.
Verdediger vraagt dan ook vrijspraak, subs.
Clemen tie.
