w?
Predikbeurten
Feuilleton-vertellingen
Gemengde Berichten
Laatste Berichten
AXEL.
OVERSLAG.
BRABANTSCHE BRIEVEN.
RECHTSZAKEN.
geloopen. Thans kan men nog geen vergun-
txng krijgen om deze garens af te halen. Waar
het hier seizoenproductie betreft is het van
belang, dat deze artikelen zoo vlug mogelijk
worden betrokken.
Hieraan zit verder vast bet vraagstuk der
betalingen Blijkens de deviezennoodyerorde-
ning mogen geen deviezen Nederland uit. Ook
dit vraagstuk dient opgelost te worden. Uit
de mededeelingen bleek, dat er een soort
clearingverkeer zal ontstaan. (Dit is reeds
voorloopig zoo, want voor betalingen naar het
buitenland dient vergunning te worden ge-
vraa-'d aan de Nederlandsche Bank te Am
sterdam.
De vlasindustrie zit met de moeilijkheden
van den afzet. van het vlaslint.' Bij gebreke
van ai'zetmogelijkheid zal deze industrie stil
vallen. Medegedeeld werd, dat adressen van
Duitsche vlasspinmerijen werden gezocht.
De" klompenindhstrie heeft te kampen met
vervoersmoeilijkheden. De klompen zouden
kunnen afgeleverd worden, doch er is geen
mogelijkheid zete verzenden. In verband
hiermede werd verstrekking van gasolie aan
de met het vervoer hiervan belaste schippers
voorgestaan.
Uit de vergadering werd medegedeeld, dat
er vanuit Temeuzen verzendingsmogelijkheid
naar Amsterdam bestaat. Vorige week is de
vrachtdienst op Amsterdam weer begonnen,
en met de eerste beurt werd reeds een betrek-
kelijk groote opperlast klompen medegegeven.
Ten behoeve van de visscherij werd ver
strekking van gasolie bepleit. Medegedeeld
werd, dat bevordering der visscherij een der
voomaamste bemoeiingen der autoriteiten
uitmaakt.
Op een desbetreffende vraag werd mede
gedeeld, dat maatregelen zullen worden ge-
nomen om het grensverkeer te bevorderen.
Gevraagd werd te bevorderen dat ter plaat-
se gasgeneratoren in auto's kunnen worden
gebouwd, wat thans op grond van verbods-
bepalingen niet mogelijk is.
Tot slot dankte Dr. Linde de vergadering
voor de opkomst. Het verheugde hem dat
deze zoo groot was, daar er geen enkele ver-
plichting bestond om hier te komen, doch
enkel voorzat de bedoeling een gedachten-
wisseling te houden om op de hoogte te komen
van hetgeen noodig is.
Deze bijeenkomst heeft spreker daarvan een
inzicht gegeven. Er is in deze vergadering
gezegd, dat Zeeuwsch-Vlaanderen het ,,stief-
kind" van Nederland is, doch spreker heeft
gezien, dat zich hier een belangrijk industrie-
centrum heeft ontwikkeld, en kan toezeggen,
dat er zijnerzijds van een stiefmoederlijke be-
handeling geen sprake zal zijn. Wat de ben-
zineverstrekking betreft, raadt spreker aan,
uiterste zuimigheid met het benzineverbruik
te betrachten, doch beseft ook, dat men de in-
dustrieelen die voor hun bedrijven naar de
hoofdstad moeten reizen, niet kan vastleggen
op een bepaald aantal liters per maand. A1
schijnen thans de moeilijkheden1 reuzengroot,
het is zooals de Ftihrer zegt, dat „de moeilijk
heden er niet zijn om zich daardoor te laten
overwinnen, doch wel om die moeilijkheden te
boven te komen". Als men dit voor oogen
houdt en krachtig aanpakt dan zal men onder-
vindeni, dat die moeilijkhedten nog wel minder
erg zijn dan ze op het eerste gezicht leken.
Spreker houdt zich aanbevolen voor wen-
ken, wenschen en verlangens, doch geeft in
overweging, waar hij uit den aard der zaak de
toestanden nog niet voldoende kent, deze in te
zendten via de burgemeesters der betrokken
gemeenten.
DE OORLOGSSOHADE OP
ZUID-BEVELAND.
Blijkens een rapport, uitgebracht door den
ddrecteur van bouw- en woningtoezicht te
Goes, bedraagt de oorlogsschade op Zuid-
Beveland f 1.948.888.
DE NEDERLANDSCHE BANK
IN ZEELAND.
Blijkens de Pr. Z. Crt. is het kantoor der
Nederlandsche Bank te Middelburg, in de
Gortstraat, behouden gebleven, terwijl alles er
om been een rujine is.
De agent dier Bank, Jhr. G. A. A. van
Nispen, heeft aan de redactie een en ander
meegedeeld, omtrent de voorzorgen die men
voor dat kantoor had genomen om het in te
richten tegen luchtgevaar en brand. ,,Men
was klaar''. De bovenverdieping zou in geval
van nood nat worden gehouden met water der
waterleiding en zoodra de sirenes gingen loeien
nam volgens de instructie en repetities ieder
der beambten een deel van het geld mee en
werd dit ijlings in de kluis geborgen. Binnen
twee minuten werd dit werk verricht en zaten
beambten en het in het kantoor aanwezige
publiek in den schuilkelder.
De agent verklaarde bewondering te hebben
voor het werk van zijn personeel. Geen
oogenblik is de kas dicht geweest. Dit was
van groot belang om de rust onder de burgerij
te handhaven en ineenstorting van burger-
front" te voorkomen. In Zeeland heeft de
Bank zoowel die P.T.T. als de gemeenten
steeds ter zijde gestaan. Waardoor, voor zoo-
ver men deze bereiken konden, in de gemeen
ten niet de noodzakelijkheid tot het uitgeven
van noodgeld bestond, hetgeen elders wel
noodig gebleken is.
Verbroken verbindingen.
Sprekende over de correspondentschappen,
met wie geen geregeld contact mogelijk was,
zeide de heer van Nispen o.m. het volgende:
Niet alleen het personeel van het agent-
schap der Ned. Bank in de Gortstraat heeft
zich goed gehouden, maar ook dat van de
correspondentschappen heeft getoond den
goeden geest te bezitten. De Bank heeft vijf
correspondentschappen in Zeeland, n.l. te
Zierikzee, Vlissingen, Goes, Temeuzen, en
Oostburg, benevena een in Bergen op Zoom.
Met deze correspondentschappen waren ech-
ter al gauw de meeste verbindingen verbro
ken.
Zooals men weet, hebben de correspondent
schappen in IZeeuwsch-Vlaanderen het nog een
week langer vol moeten houden dan die in
de rest der provincie. Zij verdienen dan ook
een extra woord van lof. Speciaal de corres
pondent te Temeuzen, de heer L. J. Geelhoedt,
heeft het niet gemakkelijk gehad. Temeuzen
was geheel geevacueerd, doch hij bleef op zijn
post. Het verdient hierbij de aandacht, dat
de heer Geelhoedt in April j.l. reeds zijn 25-
jarig jubileum bij de Bank vierde.
Toen het brandde
Op den beruchten Vrijdag 17 Mei braken
dan overal in de stad de branden uit. Ook
in de onmiddellijke omgeving van het bank-
gebouw sloegen links en rechts de vlammen
ten hemel.
Nu moest dan blijken of de voorbereidende
maatregelen doeltreffend waren! De zolder
werd natgehouden. Langs alle muren droop
het water. Het hielp! Maar al minder en
minder werd de druk op de waterleiding. Dat
was een schrik voor de koortsachtig werkend'e
menschen. iZij versaagden echter niet. Nu
ging het met emmers. Mannetje naast man-
netje gaf het redding brengende water door.
Heel de stad scheen te branden. Dikke rook-
wolken stegen overal op. Het vuur vloog door
de lucht. Een ware regen van vonken viel
neer. Dat maakte het blusschen op vele plaat-
sen haast onmogelijk.
In den tuin en op het dak van de Bank kwa-
men brand'ende papieren neer van Rath en
Doodeheefver uit de Noordstraat, welk pand,
zooals men weet, ook volkomen is uitgebrand.
Als door een wonder bleef het Bankgebouw
echter gespaard.
„De wind draaide", zei Jhr. Van Nispen be-
scheiden.
Inderdaad: het leek een wonder. Maar het
was niet alleen een wonder, dat de wind be-
werkstelligde! Het water heeft het gedaan.
Doch dit kwam ook niet vanzelf boven. Het
is een wonder geweest, dat de menschen ge-
wrocht hebben, met him onversaagd doorwer-
ken, hun niet opgeven onder de gevaarlijkste
omstandigheden.
Zoo bleef de Bank behouden. Duizenden en
duizenden gaan hier iedereen dag om. Ook
in de angstvolle dagen van 10 tot 17 Mei. En
geen beambte heeft zich ook maar een cent
vergist. Er is geen enkel kasverschil geweest,
ook niet het geringste.
Gelukkig zijn er geen slachtoffers te be-
treuren. Hoewel het wel herhaaldelijk erg
,,warm" was. Op de gelijkvloersche ver-
dieping vloog bijv. op een gegeven oogenblik
een granaatscherf door een ruit, vlak langs
het hoofd van een beambte. Onverstoord ging
men door. De geest bleef goed.
Aldus bracht het personeel van de Ned.
Bank te Middelburg de gevaarvolle dagen van
den oorlog door: onverstoord tot het einde.
Zoo leidde de directeur van het agentschap
steeds weer het gesprek op de goede, plichts-
volle houding van het personeel.
Laten wij verklappen, namens het personeel,
dat de directeur zelf het goede voorbeeld heeft
gegeven, haast niet uit de kleeren kwam en
ieder oogenblik van den dag en den nacht
op zijn post was!
LUXOR-THEATER.
„Maria Ilona".
Maria Ilona", een historische film, welke
ons verplaatst naar de jaren waarin de voor-
laatste Oostenrijksche keizer Franz Jozef den
troon besteeg, Hongaarsche van geboorte, is
zij de jeugdige weduwe van een Oostenrijksche
edelman, die op een hoflbal in relatie komt
met den Oostenrijkschen diplomaat vorst
Karl van Sdhiwatrzenberg. De groeiende gene-
genheid tusschen den wereldbereisden diplo
maat en de teedere en lieve vrouw wordt vol
komen natuurlijk weergegeven.
Tot een lieflijk idylle en een arcadisch hu-
welijksleven kan deze verhouding evenwel
niet uitgroeien, omdat allerled politieke ver-
wikkelingen zich tusschen deze twee men
schen komen plaatsen. Belast met een missie
naar den leider der Hongaarsche patriotten,
geraakt zij in den ban van haar geboorte-
grond. Toch blijft zij haar opdracht getrouw,
totdat (blijkt, dat het Oostenrijksche hof, waar
keizer Ferdinand ten gunste van zijn nog
jeugdigen neef Franz Jozef afstand heeft ge
daan van den troon, den vreedlzamen diplo-
matieken weg heeft verlaten om het oorlogs-
pad op te gaan. Teruggekeerd naar Weenen
en naar haar geliefde, die gedwongen wordt
om zijn ministerschap te blijven vervullen,
komt Maria Ilona in een ingewikkeld com
plex van verfhoudingen. Haar liefde tot den
man blijff oprecht, maar even oprecht haar
liefde voor haar land en voor haar breeder,
die als vurig Hongaarsch patriot als Oosten-
rijksch officier is gedeserteerd.
Beiden, Karl en Maria Ilona, strijden voor
hun levehsgeluk en voor de verzoening tus
schen de twee broederVolken. Zonder resul-
taat, omdat de nationale hartstochten zulk
een verzoening verijdelen.
Wlanneer Maria Ilona's broeder is gearres-
teerd, doen beiden al het mogelrjke om het
leven van den jongeman te redden en daar-
mede ook hun eigen geluk. De jonge officier
weigert efvenwel op de gestelde voorwaarden
in te gaan, waarmede hij zijn eigen doodvon-
nis bekrachtigt.
In de reactie op deze executie gaan Maria
Ilona en Karl zu Schwarzenburg van elkaar,
wetend hoeveel zij van elkaar houden, maar
ook beseffend, dat de overbrugging van hun
beider oprechte nationale gevoelens eene
illusie is geworden.
Zoo eindigt deze film zonder happy end.
Typische contrasten.
Terwijl dan het leven in ons land meer en
meer zijn gewonen loop herneemt, blijft er
niettemin maar al te veel dat ons blijft her-
inneren aan de ibange weken, die achter ons
liggen. Gelukkig zijn er ten onzent tot hier-
toe en dat is wel zeer merkwaardig en uit-
zonderlijk nog geen namen bekend van
jongens of mannen die voor het v'aderland
vielen. In dat opzicht schijnt de gemeente Axel
met zijn ruim 300 onder de wapenen geroepe-
nen, het er al heel gelukkig te hebben afge-
bracht, een feit waar wij niet dankbaar ge-
noeg voor kunnen zijn. Intusschen zijn er
echter gezinnen waarin de versche wonden,
ontstaan door het verlies of de verwonding
van 6en in enkele geVallen ook van meer-
dere der gezinsleden, nog schrijnen. Het
brute oorlogsgeweld ging ook in dit opzicht
niet zonder gevolg aan onze gemeente voorbij
en zeven onzer inwoners lieten zelfs het kost-
baarste, n.l. het leven. Zijn er alzoo bijna
voorzoover ons bekend is geen gezinnen
te d'ezer plaatse waar men nog in onrust
verkeert over verwanten van welke men nog
geen bericht ontving, of die nog niet uit
krijgsgevangenschap terug keerden, ook have
en goed van onze burgerij bleef voor plunde
ring, roof en brandschatting gespaard, zij het
dan, dat zeer vele luxe auto's en vrachtwagens
(tegen vorderingsbewijs van de bezettende
overheden) van bezitter veranderden. Ook
met werkpaarden was dit het geval. En dit
gemis wordt in vele gevallen zwaar gevoeld.
Maar velen zagen helaas door en tijdens
het voorlbijtrekken van het oorlogsgeweld hun
werkgelegenheid verloren gaan, zoodai de
zorg voor de nabije toekomst nijpender werd.
Op dit probleem wezen we in een vorig over-
zicht en nu weer een zomersche week achter
ons ligt, mogen we er op bogen, binnen onze
muren, ten stadhuize een conferentie van de
betreffende autoriteiten met industrieele
directeuren uit onze omgeving te hebben ge
had, waarvan elders in ons blad een verslag
is opgenomen.
Zoo blijkt men druk doende allerwege zich
te bezinnen op de vraagstukken van herstel of
wederopbouw, in casu van oplossing der
werkloosheid en van de d'istributie der goedie-
ren, waarvan we vreezen, dat deze voorloopig
niet zoo gemakkelijk meer zullen worden aan-
gievuld.
Dit juichen we van harte toe, omdat we te
goed weten, dat er vooralsnog allerlei dingen
zijn, die ons herinneren zullen, dat de nor-
male toestand niet is teruggekeerd. Daarvoor
waren de gefoeurtenissen te geweldig en
schokkend.
En we weten het zeer zeker het leven
moef zoo gewoon mogelijk zijn gang gaan.
Wij moeten herstellen en weer opbouwen en
het economise!! en sociaal leven weer in zijn
verband brengen.
Zal het werkelijk goed zijn, dan moet de
storm die over ons vaderland ging, ons leven
verdiept en verfijnd hebben. We zullen het
en dat als heilzaamst contrast niet meer
aan den buitenkant, maar aan de binnenzijde
van ons persoonlijk lejven moeten gaan zoe-
ken. We beddelen van ons gezins-, familie-,
vriendschaps- en ook van ons gemeenschaps-
leven! Wat groote winst zou dit zijn bij zoo-
veel verlies!
Nemen we den ruimsten kring: die van het
gemeenschaps- of vaderlandsch leven. De bin
nenzijde daarvan is toch altijd een herinnering
geweest aan God en Zijn dienst. En in de beste
en moeilijkste tijden van ons nationale leven
en geschiedenis was het godsdienstig leven
het sterkst.
Zoo zij het in1 het bamen van een nieuwen
tijd, die achter de helle oorlogsluchten reeds
gloort, en gaan we ons dlagelijksche leven
steeds meer inrichten naar de omstandig-
heden die nu eenmaal wel verbijsterend maar
toch een typisch contrast vormen met wat
was!
Want, in het verleden ligt het heden, maar
in het nu... wat worden zal!
Veertigjarig jubileum.
Op 1 Juli a.s. zal het veertig jaar geleden
zijn, dat de heer A. P. J. de Blieck als secre-
taris en ontvanger in dienst trad dezer ge
meente.
In al die jaren heeft de heer De Blieck zich
doen kennen als een plichtsgetrouiw ambte-
naar, accuraat in zijn werk, steeds op zijn
post. Altijd was hij genegen anderen te hel-
pen of raad te geven.
Jammer is het daarom, dat de jubilaris, in
verband met de tijdsomstandigheden, van elke
feestelijke herdenking wenscht verschoond te
blijiven.
ZONDAG 23 JTJNI 1940.
Ned. Hervormde Kerk.
TERNEUZEN. 9.30 u. en 2.30 u., Dr. L. J.
Cazemier.
SLUISiKIL. 9.30 u., leesdienst; 6.30 -u„ Dr.
L. J. Oazemier.
HOBK. 10 u. en 3 u., Ds. E. Raams.
ZAAMSLAG. 10 u. en 3 u., Ds. Korevaar.
SAS VAN GENT. 10 u., leesdienst.
PHILIPPINE. 2.30 u., Ds. Van Oeveren, van
Axel.
Gereformeerde Kerk.
TERNEUZEN. ,9.30 u., Ds. G. W. van Houte;
2.30 u., Ds. G. W. van Houte, voorber.
H. Avondmaal.
AXEL. 2.30 u., Ds. F. Pijlman Jr., van Hoek.
HDEK. voorm. Ds. F. Pijlman Jr.; 3 u., Ds. J.
S. Post, van Axel.
ZAAMSLAG. 10 u. en 3 u., Ds. Kok.
Chr. Geref. Kerk.
ZAAMSLAG. 10 en 3 u., Ds. J. Tolsma.
Gereformeerde Gemeente.
TERNEUZEN. 10 u., 3 u. en 6.30 u., lees
dienst.
Nederduitsch Gereformeerde Gemeente.
TERNEUZEN. 10 u., 3 u. en 6.30 u., lees
dienst.
Oud-Gereformeerde Gemeente.
TERNEUZEN. 9.30 u., 2.30 u. en 6 u., de heer
M. A. Mieras.
Roomsch-Katholieke Kerk.
TERNEUZEN. 7 u., 8.30 u. en 10 u., H.H.
Diensten; 2.30 u., Lof.
Ulvenhout
Amioo,
Dre III hee zijnen
vraohtwagel weer
verom. Deti fieren,
blinkenden wagel is
er wel 'n bietje kaal
afgekomen van den
otorlog, maar mee 'n
streek verf, nen
kwast vemis en 'n
bus poets doede veul.
De twee mannekes
hebben dagen ge-
werkt om den wagel
weer toonlbaar te
maken. Den Eeker hee-t-er op staan zweeten
in de gloei ende zomerzon, dat-ie er weer 'n
mil'lioen spnoeten bij kreeg. Hier en daar zit-
ten ze lijk 'nen volksoploop, in secties bij mal-
kaar, plekiken als 'nen cent zoo groot.
Naee, moclht ge twijfeien of den Corner dan
toch wezenlijk gekomen is, na ddeen onafzien-
baren Winter, dan zaet ge onzen Eeker maar
'ns aan! 'n Kievitsei is er 'nen peerl bij...!
Z'n rosse stekelharen en braauwen zijn licht
•versohoten n/ou.
Wat is ie lillijk, ons Eekerke. Hij mocht
eigenlijk wel eens geschild worden! Maar 't
manneke hee-t-er gin weet van. Wel denk 'k
eomtijen bij m'n eigen 'k weet nog nie, hoe
't loopen zal trouwens, want 't keareltje lot
zich nooit over z'n eigen uit hoe zal't gaan
als dieen sproetenkoning ooit 'ns veur de
klas zal staan, als schoolmeester Maar nog
eens: ik iweet op gin stukken na, hoe 't jonk
erjinen weg zal kiezen in 't leven. Dr6 HI, die
z'n affaires mee kracht deuirzet, kan z'n aan-
staaride ,,Groentencentrale" nie anders veur-
stellen, dan mee den Eeker aan 't Grootboek.
Onzen mieester, die 't manneke leidt, ziet 'nen
geleerfde groeien uit de SproetenVerzameldng.
En ik? Mij zou 't nie verwonderen als deus
stille kwiebuske op "nen goeien dag 't kloos-
ter initreikt, om daar, in totale vergetelheid,
uit te groeien tot 'nen wijnstok, die blossemt
en vruchten draagt tot sier van den Goddelij-
ken boogerld, tot zege Van de menschen.
Maar laat ik zoo wijd veruit nie peinzen!
Dat doet d'n Eeker eigens ook nieZoo
min als 'nen veugel, die vliegt naar de zon:
zoo min als 'n blom, die bloeit naar het licht.
Zooals gezeed: Drd in hee zijnen wagel
weer in bezit en de mannekes hebben 'm op-
•gekalefaterd, dat g'oew pet kunt recht zetten
in den glans!
In den schrikkelijken mergen van dieen
tweeden Vrijdag in Mei, hadden ze m'n baaske
zijnen wagel afgenomen. ,,Ze". De soldaten,
lijk geverstat. Ja, we wisten wel, dat er oor
log was gekomen over ons land, we hadden
er 's mergens in de vroegte in onz' akkers
genogt van bespeurd, maar den echten boer
zet z'nen arbeid alleen maar stil op Zondag.
Daar waren hier in de contreien boeren, die
zatten te wieen onder de bommenwei'pers en
onder 't vuur van 't afweergeschut, opgesteld
op huilien eigen erf! En 't ennige, maar
overtuigde boerenargument was, als de sol
daten waarschouwden nie den akker op te
gaan: ,,ik heb den oorlog nie geroepen, 'k
heb dus niks mee 'm te schaften". En hij
veegde den koffie mee den rug van z'n hand,
langs den mond weg, gooide z'n petje „ergens''
op d'n kop en gong de velden weer in. Rooide
daar de nuuwe piepers, schoffelde 't onkruid
uit den groeizamen grond, dat alles mee den
natuurlijken heldenmoed van den tiep, die van
heldenmoed weinig besef heeft, maar die wit
dat zijnen tijd nie gekomen is, na 'n leven
van zwaren arbeid, van zaai en oogst, waarin
den boer ginnen anderen baas kende, dan Dien
daarboven, die zijn akkers zoodikkels zegende.
Ook mijn baaske, ge weet 't, is gezaagd uit
dat taaie, kwastige bout, waaruit boeren ge-
snejen worden. En om acht uren, na 't eer
ste schaft in den akker, klom ie zijnen wagel
in en ree naar de klanten. Zonder den Jaan,
die was in gin veldien of wegels te zien
Om twee uur was den Dre al verom, nie
mee zijnen auto, maar mee 'nen grooten hand-
wagel, torenhoog gelajen mee den koopwaar
uit den vrachtauto. Hoe ie die handk^er
thuisgekregen heeft, is me nog "n raadsel!
Hij was op 'nen troep soldaten gestooten,
buiten de stad, langs den singel. En de kapi-
tein had den vrachtauto opgevorderd. M'n
baaske dee nie geren afstand van z'n kustelijk
gereedschap en toen ie dan vaneigens nie rap
van den bok kwam, had de kapitein gebul-
derd: ,,hierr, die wage, of je krijgt de kogel!"
Nouja, oorlogstaal. Maar Dre HI zee: ,,mij
is den wagel duurder gewist. Ge kunt 'm lee-
nen, maar 'k mot oew adres hebben. Oew
legeradres natuurlijk!"
Dr6 HI kreeg 'n briefke, las 't sjecuur na
en stapte toen uit. ,,Maar eerst, opa", ver-
telde-n-ie me, dat wakkere jonk: „eerst had
ik "t contactsleuteltje uitgenomen. Toen ze
wilden rijen, gong 't dus nie". Den kapitein
was veul kwaad, trok zijnen paffer, maar
Dre EH zee: eerst den wagel leegmaken, 'k
zal eigens wel meehelpen natuurlijk en
anders
,,En anders?" bulderde den kapitein.
„En anders", zee Dre IH, die op z'n beenen
te beven stond: anders zeil ik 't sleuteltje
in de gracht!"
En zoo, amico, redde m'n kordate baaske
zijnen weerdevollen inventaris. Alleen d'eiers
waren kapot gegaan. Nouja, de kiepen
zijn nog open! Zoo stond ie op 'n oogenblik
van dieen lOen Mei mee heel z'nen inventaris
op straat, wijd van huis, mee de razende
vliegmachines boven zijn hoofd. 'Nen kearel
kwam langs mee 'nen behangerswagen, den
Dre gong zaken doen. Booi 'nen gulden huur
veur den wagel, betaalde op 't end 2 rijks-
daalders, laaide z'n groentes, bussen en fles-
schen inmaak, fruit en eerpel en kwam in den
middag, nat-bezweeten thuis. Woedend, zwij-
gend, verbeten.
Mee z'n briefke, dat ie als 'n effect be-
waard had in z'n eigen geldkistje en mee de
handteekening van den kapitein, vond ie later
zijnen wagel rap verom. Die stond onder Til-
burg ieverans. Daar trof ie werendig den
kapitein ook. Nou, die herkende m'n baaske
rap.
„:Hoe oud ben je? had-ie gevraagd g'had.
,,Zeuventien".
,JS die wagon van jezelf".
„Ja".
,,Hij heeft wel wat geleje, maar
„Gif nie!"
,,Je. bent 'n flinke vent!"
Toen had Dre HI z'n oogen 'n bietje dicht
geknepen en geantwoord: ,,gij ok! Maar...
Wat maar?*"
„Maar als ge ooit nog 'ns in den oorlog
gerokt, motte nie zoo zenuwachtig doen. Ge
had m'nen wagel toch wel gekregen. Ter leen".
Toen had de kapitein z'n eigen omgedraaid.
En den Dr6 was in z'nen wagel geklommen.
En nou rijdt ie er weer mee de klanten af.
Op 6en P.K. Onzen Bles staat er veur!
Ja, dieen goeien beest heb ik kunnen
behouwen veur m'n baaske. Ge wit, 't is zijn
,,r£npeerd".
"Dat kwam zoo: ze vroegen aan mij of ik
'n peerd had op de boerderij.
Ik zee: ,,Jazekers".
„Waar staat 't?"
'k Wees naar de wei.
„Wat vraag je er voor?"
,,Driehonderd gulden".
Toen kreeg ik honderd gulden, waarmee 't
werkp£6rd voldoende betaald was. Bles stond
op stal, ziede, die wierd sjuust geroskamd
deur den Eteker. 't Liefste wat dat manneke
doet: de eigendommen verzorgen van zijnen
patroon, Dre IH.
Zoo is hier op onzen hof alles weer op
regel. De oogsten staan er prachtig veur!
Den barren winter dee aan den grond gin
kwaad.
Integendeel! Er is 'n hoop klein ontuig
doodgevrozen, den eerde is zoo zuiver als 'n
zonneke; en open als 'n blom.
't Koren staat mee dikke trossels. Rijp-
bakkend in de heete zomerzon, die genade-
loos te zinderen staat aan den hoogen blaau-
wen hemel over de wije velden, de golvende
akkers, waarover de lucht te dansen staat van
hette.
Ge ruukt den Zomerdag! Ge ruukt 't wer-
me koren, den broeienden eerde, den groenen
sloot waarin 't water dik is van 't bojem-
gewas.
't Is stil van Zomer. Den steenweg langs
't akkerland ligt verlaten. Alleen 't windeke
is er, dat moei en traag over den buiten
sleept. Maar ook de veugeltjes, die onzicht-
baar in de dichte blarenkruinen, den blaauwen
hemel vol kwetteren, waartusschen den „bas"
van de mearel, die zoo schoon zijnen slag deur
de stilte rolt.
Hah! 't Is nou goed in den akker, waar den
oogst te rijpen staat om oe henen, zoo wijd
ge zien kunt. 't' Is goed daar in die werme
stilte, waardeur 't geurend boschwindeke gaat
zoo nou en dan. 't Is een geluk zoo oewen
arbeid te meugen doen, daar in dieen wijen
vrede van den akker, die na barren winter
zoo rijkelijk draagt!
En als ten leste veul slagen uit den kerke-
toren gonzen over de rosse velden, gloeiend
in d'avondzon, over de groene Mark, die te
blinken ligt deur de hooiriekende wei, dan is
't wel plazierig naar huis gaan, naar de klas-
sende pomp, die koel schuimt over oewen
blooten-bast, waarin de zomerhitte zit gekro-
pen diep in elken porie.
Dan is 't goed rusten hij Trui, daar onder
onzen notenleer, bij 'n koud kruikske bruin
en 'nen verschen stop in den jneerschuimert.
En stDlekes luisteren naar den mearel, daar
op den rand van de schouwpijp, waar dlen
fieren veugel z'n avondlied fluit!
En als dan ten ende van den zwaren zomer
dag den lesten klont vuur van de zon te ver-
smeulen ligt op den brandenden kim, 'n avond-
windeke koel over oew vel trekt,. oew hoofd
begint te knikken op den moeien romp, dan
mot ge rap tusschen de geblijkte lakens schui-
ven, wilde nie slapen veur ge in de bedstee
ligt! 't Zijn lange dagen, die den boer mokt
deus tijMaar 'k zou ze nie gdren missen.
Want den vree in oew, ten avond na zodnen
dag, 't is het loon van God, die Zijnen dag-
looner goed betaalt.
Ja, op d'hofstee is alles weer in rustigen
regel. En wij waardeeren 't, elke minuut van
den langen dag; vooral nou, deus gezegend
tij, na barre dagen, deuzen gezegenden zomer
na barren winter..,...-!
Veul groeten van Trui, Dre HI, den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen
t.fi.v. DRE.
DE KNOEIERUEN MET WATTEN.
Zooals men zich herinnert werd in Februari
van dit jaar ontdekt, dat partijen watten door
het rijk ter b^schikking gesteld van particu-
liere confectiefabrikanten, om te verwerken in
militaire kleeding, opnieuw werd'en aange-
boden. Bij de vervaardiging van de uniformen
bleek minder materiaal noodig dan ter be-
schikking was gesteld. Eenige fabrikanten
beschouwden de overgebleven vellen watten
als speer (afval) en zij meenden vrij over deze
restanten te mogen beschikken.
Een achttal confectiefabrikanten moest zich
wegens verduistering voor de rechtbank ver-
antwoorden. Twee verdachten zijn tot voor-
waardelijke gevangenisstraffen van 3 maan-
den veroordieeld, drie tot geldboeten van 360,
twee tot een boeten van f 100 en een verdach-
te hoorde zich tot 50 boete veroordeelen.
Twee kooplieden werden wegens schuld-
heling veroordeeld tot voorwaardielijke gevan
genisstraffen van een maand, aan een ver-
dlachte werd een voorwaardelijke straf van
twee maanden opgelegd', de vierde verdachte
werd tot f 100 boete veroordeeld.
VLUCHT NAAR HET GAS.
Het Haagsche Gemeentelijk Gasbedrijf, dat
in het verleden een grootsche campagne voer-
de van: „Kookt op gas", kan thans deze
reclame rustig achterwege laten, want de
laatste dagen zijn er meer dan duizend Hage-
naars geweest, die zich bij het gasbedrijf zijn
komen melden voor een aansluiting.
Dit is hoofdlzakelijk een gevolg van de be-
perking in het gebruik van petroleum en
kolen, waardoor een andere verwarmingsbron
gezocht moet worden.
DRIE BOMMEN IN HET NET.
Bij' de schokkervloot, welke Maandagavond
te iScheveningen van de eerste vischvangst
terugkeerde, bevond zich de U.K. 105, schipper
K. Ras, die drie vliegtuigbommen in zijn net
had. opgehaald ter hoogte van den Wassenaar-
schen Slag. Militaire deskun-digen zullen de
bommen demonteeren.
EEN
BOM INGESLAGEN
BERGEN OP ZOOM.
TE
In den nacht van Maandag op Dinsdag om-
streeks kwart voor twee werd de bevolking
van Bergen op Zoom opgeschrikt door een lui-
den knal. Spoedig kwam men tot de ontdek-
king dat een bom was geworpen op het kruis-
punt van de Blauwe Hamdstraat en de Gewel-
digerstraat.
Slechts enkele inwonenden, die te bed lagen,
werden door rondvliegende glasscherven licht
gewond.
De aangerichte materieele schade blijkt ech
ter vrij aanzienlijk te zijn. Niet alleen zijn tot
in den verrem omtrek de ruiten van de huizen
gesprongen, doch in de onmiddtellijke omge
ving van den bomaanslag zijn gevels ontzet
en gescheurd, ramen weggeslagen, en de in-
boedels in sommige huizen voor een belang
rijk deel vemield.
De gewonden waren meest oude lieden van
wie er enkelen naar het Gasthuis werden ver-
voerd.
LANDBOUWER VERDRONKEN.
Toen de landbouwer M. V. V. te Lleshout
Dinsdagavond laat per fiets naar huis terug
keerde, verloor hij op de noodbrug over het
Willielminakanaal de maeht over het stuur,
tengevolge waarvan hij in het kanaal terecht
kwam. Ofschoon de man spoedig op het droge
was gehracht en kunstmatige ademhaling
werd toegepast, moest dr. Drjkmans den dood
constateeren. Het slaehtoffer laat een vrouw
en zes kinderen achter.
ACHTER SLOT EN GRENDEL.
De poliitie te Nijkerk heefft talrijke sueces-
sen geboekt bij het opsporen van plunderaars.
Tot nu toe zijn veertig personen achter slot
en grendel geborgen. Een aantal gedupeerden
kon weer in het bezit van hun rijwielen wor
den gesteld.
BOERDERIJ AFGEBRAND.
Door nog niet opgehelderde oorzaak is te
Doornspijk brand uitgebroken in een schuur,
behoorende bij de boerderij van den landbou
wer J. v. d. Veen en staande aan den zgn.
Rooden landiweg. Door gebrek aan water kon
de brandweer niets uitrichten. De vlammen
sloegen dan oOk weldra over op het woonhuls
en den hooiberg, die evenals de schuur, een
prooi der vlammen werden. Ook de inboedel
en de land/bouwinventaris gingen verloren.
Het huis werd bewoond door de familie v.
de Veen en het gezin van diens zoon. De eer
ste was laag, laatstgenoemde in het geheel
niet tegen brandschade verzekerd.
BOSCH- EN HEEDEBRANDEN.
De laatste dagen hebben bosch- en helde-
branden aanzienlijke schade aangericht In
verscheidene deelen van Denemarken. Zoo is
op een der grootste helden van Jutland, ten
Zuiden van Aalborg, .brand ontstaan. Door
omploegen van het bedreigde terrein gelukte
het weliswaar een zekere beperking te berei
ken, maar het vuur heeft toch op enkele
plaatsen verder om zich heen gegrepen. Een
boschbrand, die dezer dagen bij Vejers, in de
nabijheid van Esbjerg uitbrak, is dank zij het
ingrijpen van Duitsche militairen gebluscht
voor hij grooteren omvang aannam.' Dinsdag
is een gevaarlijke brand uitgebroken in de
onder natuurbeschenming staande heide bij
Hundested in Noordseeland.
DE RUITEN BIJ ZIJN ZOON INGEGOOID.
De politie van het bureau Admiraal de Ruy-
terweg te Amsterdam tracht thans een man
op te sporen die tot twee maal toe de ruiten
van de waning van zijn zoon heeft ingegooid.
De man had ruzie met zijn vrouw gemaakt,
die hem daarop had verlaten en! haar intrek
bij haar zoon had genomen. De vader wilde
den twist weer bijleggen, doch hem werd de
toegang in de woning geweigerd. Uit baloorig-
heid heeft hij nu Woensdagnacht en in den
morgen die ruiten van het huis vemield.
DIEFSTALLEN OPGEHELDERD.
De marechauissee te Leusden heeft na ijve-
rig zoeken de daders ontdekt van de diefstal-
len van sieraden en andere kostlbaarheden uit
huize „Voskuilen" te Stoutenburg. De daders
bleken militairen te zijn, die na de demobdli-
satie naar huis gezonden waren.
DE BROODIHSTRIBUTIE.
DEN HAAG. De Secretaris-Generaal, waar-
nemend Hoofd van het Departement van
Landbouw en Visscherij maakt bekend: Ge-
durende de week van 24 t/m 30 Juni a.s. geven
de met 31 t/m 40 genummerde bonnen van het
bonboekje voor distributie van brood, recht
op het koopen van 2000 gram brood, met dien
