ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAO VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
De Erfenis van een Zonderling,
No. 10.072
MAANDAG 10 JUNI 1940
80e Jaargang
Binnenland
Feuilleton
HET NEDERLANDSCHE AMBTENAREN-
CORPS.
VERBOD VERKOOP TEERPRODUCTEN.
TER NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Temeuzen 1,35 per 3 maanden Buiten Temeuzen
fr. per post f 1,65 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 6,per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,10, overige landen 2,45 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 2073.
ADVEBTENTIEN: Van 1 tot 4 regels f 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
KLEINE ADVEBTENTUSNper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
GEMEENTE TEBNEUZEN.
De Burgemeester van Temeuzen maakt be-
kend: dat ieder in zijn eigen belang wordt
aangeraden steeds zijn paspoort of bewijs van
Nederlanderscbap bij zicb te hebben, in ver-
band met passen-controle, welke aan de brug-
gen gehouden wordt.
Temeuzen, 7 Juni 1940.
De Burgemeester voomoemd,
P. TEDLiEGEN.
HET DUITSCHE BEWIND HIEB
TE LANDE.
De vier commissarissen-generaal.
De vier commissarissen-generaal, met wier
medewerking de rijkscommissaris Seys-
Inquart ingevolge paragraaf 4 van zijn de
creet zijn bevoegdbeden uitoefent, zrjn, naar
van bevoegde zijde is meegedeeld:
1. voor het algemeene beheer en de justi-
tde dr. Wimmer, oud-staatssecretaris;
2. voor de openbare veiligbeid brigade-
fiihrer Bauter;
3. voor financien en economische zaken
minister Eisobbock;
4. als commissaris-generaal voor bijzonde-
re opdrachten Hauptamtsleiter Schmidt.
EERLIJKE MEDEWERKING GEVRAAGD
EN GEBODEN.
Deze week zijn de verordeningen gepubli-
ceerd, welke den staatsrechtelijken status van
Nederland regelen. Alleen reeds hierom,
doch zeker niet minder om haar inhoud, ver-
dient deze regeling, schrijft de N. R. Crt., de
aandacht ook van anderen dan de vakjuristen.
Militaire bezetting in oorlogstijd is om te
foeginnen een feitelijke toestand, waaraan
door het intemationale recht echter ook
zekere juridische gevolgen zijn verbonden.
Welke deze gevolgen zijn, is in hoofdljjnen
geregeld in de artikelen 42 tot en met 56 van
het Landoorlogsregilement, hetwelk geldt
krachtens een PVe Haagsche Conventie van
1907 (iS. 1910 no. 73). Het spreekt vanzelf,
dat een dergelijike algemeene regeling niet in
alles kan voorzien, zoodat zij in elk concreet
geval van bezetting aanvulling en uitwerking
behoeft. Het is deze aanvulling en uitwer
king van het intemationale ooiHogsrecht,
welke het doel en den inhoud vormt van het
decreet van den Fiihrer van het Duitsche Rijk
d.d. 18 Mei, betreffende de uitoefening van de
regeeringsbevoegdheden in Nederland en van
de verordening van den Rijkscommissaris
voor het bezette Nederlandsche gebied d.d. 24
Mei, de twee staatss'tukken waarop wij hier-
boven reeds doelden.
Wie beide verordeningen aan de bovenge-
noetmde artikelen van het Landoorlogsregle-
ment toetst, zal niet anders kunnen doen dan
erkennen, dat letter en geest dler bepaldngen
door de uitgevaardigde Duitsche voorsebrif-
ten ten voile zijn geeerbiedigd. Zelfs zal men
verder kunnen gaan en erkennen, dat de uit
werking, welke aan de beginselen van inter-
nationaal recht betreffende de bezetting is ge-
geven, getuigt van matiging en van den duide-
lijken opzet de Nederlandsche instellingen en
den Nederlandschen eigen aard zooveel moge-
lijk te ontzien. Wij zeggen dat niet bij wijze
van slaafsche hulde aan hen, die tbans in
Nederland het gezag uitoefenen, doch na
zorgvuldige bestudeering der teksten en in
voile overtuiging. Het hienonder volgende
moge tot adstmctie van dit oordeel strekken.
'Militaire bezetting in oorlogstijd sluit in,
dat het bezette gebied feitelijk is onderwor-
pen aan het gezag van het bezettende leger.
Aldus uitdrukkelijk art. 42 van het Landoor-
logsreglement. Art. 43 voegt daaraan echter
onmiddellijk toe, dat de bezetter, in wiens
Oorspronkelijke roman van
WILLY WATERMAN.
(Nadruk verboden.)
16)
Vervolg.
Pete zuchtte:
,,Wat doen we met dien sehat van ge-
gevens
..We kunnen hem altijd een serenade bren
gen!" lachte Lois, „misschien wordt hij zoo
nijdig, dat hij ons zijn opgezette parkiet naar
het hoofd gooit!"
John schudde het hoofd:
,,Ik heb het geval overdacht en het lijkt me
het beste, naar hem toe te gaan en hem de
geheele gescfhiedenis te Vertellen... dat hebben
we bij onze kennissen ook gedaan!"
Lois bromde en stak haar lippen een beetje
vooruit
,,En wat een gezanik hebben we er niet mee
gehad! Allemaal wilden ze er wat van weten
de helft wilde eerst den advocaat opbellen en
alles te zamen hebben we vier maanden
noodig gehad, om die paar dingen bij elkaar
te sleepen! En wat denk je, dat het Worden
zou, als we bij een wildvreemde komen aan-
dazen, om zijn opgezette parkiet en een ver-
haal vertellen van een erfenis? Tien tegen
edn, dat ze allemaal denken, dat we stapel-
gek zijn, of een smoesje verzinnen om den boel
te gappen of zoo!"
John woelde met -zijn handen door het haar:
banden het wettig gezag in feite is overge-
gaan, alle maatregelen zal hebben te nemen,
die in zijn vermogen staan, om zooveel moge
lijk de openbare orde en het openbare leven
te herstellen en te verzekeren. Het gezag,
dat de bezetter over het bezette gebied uit
oefent, heeft dus een tweeledlg karakter: het
dient eenerzijds zijn militaire doeleinden, doch
het behoort anderzijds er op te zijn gericht,
het openbare leven en de publieke orde in het
bezette gebied zaoveett mogelijk te herstellen
en te beschermen. Het is kennelijk met bet
oog op deze internationaal-rechterlijke voor-
scbriften, dat de considerans van het decreet
van den Fiihrer luidt: „Om de openbare orde
en het openbare leven in het onder de be-
scherming van de Duitsche troepen staande
Nederlandsche gebied te hand-haven, bepaal
ik...".
'Doch niet slecbts de considerans, ook de be-
palingen van het decreet en van de verorde
ning van den Rijkscommissaris zelf leggen
van de tweevoudige taak van het Duitsche
bewind getuigends af. Het Duitsche gezag
wordt uitgeoefend door of namens twee auto-
riteiten: den Duitschen weermachtsbevelheb-
ber in Nederland, die voor de uitoefening van
zijn militaire taak en de militaire beveiliging
van het onder hem staande gebied het hoog-
ste militaire geizag uitoefent, en den Rijks
commissaris voor het bezette Nederlandsche
gebied, die met het opperste regeeringsgezag
met betrekkdng tot het burgerlijk bestuur in
dat gebied is belast. Paragraaph 2 van het
decreet van 18 Mei bepaalt, dat den militairen
bevel-hebbers in het bezette gebied het laat-
ste woord tOekomt en zulks is ook in verband
met den aard der bezetting niet anders te
verwachten, doch binnen de grenzen der mili
taire ruoodzakelijkheden berust het gezag in
het (bezette gebied geheel bij den Rijkscom
missaris en degenen, die deze bij de uitoefe
ning van zijn taak betrekt. In dit verband
is van groot belang hetgeen in Paragraaph 4
van het decreet is bepaald, t.w. dat de Rijks
commissaris zich voor de uitvoering van zijn
lnstrueties en voor het uitoefenen van de ad-
tainistratie van bet Nederlandsche bestuur
kan bedienen. Van deze bevoegdheid toch
heeft de Rijkscommissaris een zeer royaal ge-
bruik gemaakt.
De verhouding tusschen den bezetter en de
rechterlijke en bestuursamlbtenaren van net
bezette gebied is door het intemationale recht
desbewust aan den goeden wil en den tact van
beiden overgelaten. Eenerzijds geldt, dat de
bezetter behalve de belangen van de burger-
bevolking ook zijn eigen, met de oorlogvoe-
ring verband houdende belangen heeft te be-
hartigen en dat het den organen van het be
zette gebied zelf bij gelegenhedd moeilijk zal
kunnen vallen naar eer en geweten hun mede
werking aan die maatregelen van den bezetter
te verantwoorden. Doch anderzijds geldt niet
minder en wij aarzelen niet als onze
meening uit te spreken, dat daaraan nauwe-
lijiks te veel gewicht kan worden gehecht
dat het vloor de burgerbevolking van het be
zette gebied zelf van het grootste belang is,
dat zij tensiotte wordt bestuurd door haar
eigen, bekende en vertrouwde bestuursorga-
nen. Wie dit in twijfefl mocht willen trekken
denke slechts aan de moeilijkheden, die reeds
door het versehil in taal bij sen bestuur, dat
zicb uitsluitend van funetionnarissen van den
bezetter zelf zou bedienen, zouden kunnen
ont staan.
Dat de IVe Haagsche Conventie hieroni
tre nt geen apart voorschrift inhoudt, heeft
dan ook zijn goede reden. Aanvankelijk had
men wel een bepaling op dit stuk ontworpen,
doch tensiotte is van opneming daarvan af-
gezien, omdat men van oordeel was, dat den
bezetter de vrijhedd moest fcoekomen onder
omstandigheden nieuwe, door hem'zelf gescha-
pen organen met zekere functies in het be
zette gebied te belasten en dat, anderzijds, de
in het bezette gebied reeds bestaande orga
nen, indien zij zulks naar eer en geweten
noodzakelijk zouden achten, het recht moes-
„Weet jij dan niets beters, o vrouw?"
steunde hij.
Ook Pete keek haar in spanning aan:
„Vrouwenlist is nog nooit overtroffen," be-
aamde hij; „ontvouw uw plan, o Eva..."
Eva ontvouwde haar plan:
,,Primstone is advocaat en heeft zijn kan-
toor aan zijn particulier adres. Wat is nu
eenvoudiger, dan dat we met ons drieen daar-
heen gaan alsof we elkaar niet kennen; ik ga
binnen bij Primstone om advies en jullie blij-
ven in de wachtkamer. Staat de parkiet in
zijn studeerkamer en daar is veel kans op,
dan krijg ik een appeiflauwte, geef een gil,
Primstone rent de deur uit om een dokter te
halen, of water, of zooiets en intusschen heb
ik de parkiet in mijn taschje. Jullie fun-
geeren tegelijk als uitkijk!"
,,En als het ondier nu eens niet in zijn
werkkamer staat?" informeerde Pete belang-
stellend.
,,In dat geval ik zie dadelijk, of het ding
er staat of niet, vertel ik hem, dat ik een
nicht ben van zijn goeden, overleden vriend,
oom Panniford en vraag, of ik even het huis
zien mag, waar hij me zooveel over heeft ver-
teld. Ik kan den ouden baas wel zooveel liefs
van mijn oom vertellen, dat hij, tot tranen
toe bewogen, me het huis rondsleept. Fin als
ik in een van de kamers de parkiet tegen-
kom, krijg ik weer mijn flauwte!"1
,,En als er nu eens andere menschen in die
kamers zijn?" wilde John weten.
Lois lachte:
,,In dat geval lach ik twee keer achter
elkaar heel hard en hoog, zoo'n filmsterlacn.
als-je dat-hoort, hef jullie een kolossaal ge-
brul aan en begint te vechten. Als ik jullie
gezang in het bad goed beoordeeld heb, zijn
jullie tot heel wat lawaai in staat, dus doe je
best
ten hebben de uitoefening van hun functies
tijdens de bezetting te staken. Alleen door
deze wederzijdsche vrijheid kon worden ver-
kregen, wat juist werid beoogd, dat het be
stuur in het bezette .gebied, voor zoover in
handen van de eigen landsorganen gelaten,
zou worden uitgeoefend in dien geest van
wederzijdsch vertrouwen en samenwerking in
het belang, niet in de laatste plaats, van de
bevolking van het bezette gebied zelf.
Het is in de geschiedenis wel eens voorge-
komen, dat zekere organen uit een naar onze
meening misplaatst gevoel van trots him dien-
sten aan den bezetter hebben opgezegd. Het
gevolg daarvan was slechts, dat toen de be
zetter zelf, noodgedwongen, de opengevallen
plaatsen moest bezetten, hetgeen door hem
wel niet anders dan met zijn eiigen onderdanen
kon geschieden. De magistraten, die meen-
den hun waardigheid te hebben hoog gehou
den, hebben bij die gelegenheid dus niet an
ders bereikt, dan dat de burgerbevolking van
het bezette gebied, voor welker belangen zij
hadden behooren te waken, van hun diensten
en zorgen werd verstoken. Zoo iets ligt ech
ter niet in den aard van den nuchteren Neder-
lander en wij maken ons er dan ook geen zor
gen over, dat iets dergelijks ten onzent zou
kunnen voorvallen. Integendeel, de Neder
landsche ambtenaar hij make nu deel uit
van de rechterlijke macht of van de bestuurs-
organen zal de bereidheid van den Rijks
commissaris, van de Nederlandsche autoritei-
ten een zoo ruim mogelijk gebruik te maken,
op de juiste wijze weten- te waardeeren en hij
zal, reeds ter wille van de landsbevolking
zelVe, zijn medewerking aan recht'spraak en
bestuur in het bezette gebied op de meest
ioyale wijize blijven verleenen.
In dit verband is mede van belang, hetgeen
in paragraaph 7 der verordening van den
Rijkscomimissaris is bepaald, t.w. dat alle
rechters, ambtenaren en beambten, met inbe-
grip van hen, die bij het onderwijs zijn betrok-
ken, een ,,eidesstattliche Erklarung" moeten
afleggen, dat zij de verordeningen en andere
bepalinjgen van den Rijkscommissaris en de
aan hem ondergeschikte Duitsche organen
stdpt zullen nakomen en dat zij zich zullen
onthouden van handelingen gericht tegen het
Duitsche Rijk of de Duitsche weenmacht.
Tegen deze verklaring waarvian het slot
zelfs voor een ieder geldt kan o.i. geen
loyaall ambtenaar eenig bezwaar hebben. De
verplichting, welke zij inhoudt, vormt de
tegenprestatie, welke onverbrekelijk is ver
bonden aan het vertrouwen, dat blijkens het
in functie laten in hem wordt gesteld.
Die fonmule der verklaring is bovendien met
klaarblrjikelijke omzichtigheid gekozen: arti-
kel 45 van het Landoorlogsreglement ver-
biedt den bezetter den eed van trouw van on
derdanen van het bezette gebied te vorderen.
Trouw geldt onverbrekelijk, „tot in den doet"
en dat -vergt paragraaph 7 der verordening
dan ook van niemand. lets geheel anders is
het evenwel te verlangen, dat een ambtenaar,
eoolang hij zijn functie gedurende de bezet
ting blijft uitoefenen, zulks doet op een wijze,
die ook tegenover den bezetter als volkomen
loyaal is te beschouwen. Meent een ambte
naar iets. dat van hem gevraagd wordt, naar
eer en geweten niet te kunnen uitvoeren, dan
staat het hem -vrij ontslag te nemen en zijn
functie neer te leggen al hoipen en vertrou
wen wij, als gezegd, dat geen Nederlandsch
ambtenaar zicb in de noodzakelijkheid zal zien
gesteld tot een dergelijken, voor de eigen be
volking zoo betreurenswaardigen stap te be-
sluiten doch zoolang de ambtenaar in func
tie blijft, behoort hij zich onvaarwaardelijk als
goed en loyaal ambtenaar te Mijven gedragen
en dat sluit stipte naleving van wetten en ver
ordeningen, ook voorzoover zij van den bezet
ter afkomstig zijn, in. Alleen z6o kan de
wederkeerigheld van vertrouwen worden ver-
kregen, welke de ontwerpen van het, indertijd
ook door Nederland aanvaarde, Landoorlogs
reglement aan de continuatle van rechtspraak
en bestuur door de bestaande organen hebben
vddrooidersteld.
„We zullen de muren doen splijten!" be-
loofde Pete, ..dan vliegt natuurlijk iedereen
naar voren, en..."
.iE5n ik sleep de parkiet in de wacht!" zei
Lois.
John keek zijn zuster met zwijgende bewon-
dering aan.
..Lois!" zuchtte hg, „je bent een wonder!"
Pete viel hern zoo krachtig bij, dat John
plotseling zijn mond hield en hem verbaasd
aanstaarde. Pete hield op en 'werd rood.
..Ik bedoel... ik bedoel... je bent een won
der!" zei hij toen, en stond op. „We gaan
Bealie ophalen!"
Het ophalen van Bealie was een gemakke-
lijk werkje. Ze reden in twee wagens, die
van Lois en die van Pete naar de blokhut
van dezen laatste.
Bealie lag op zijn maag op de matras en
las vol aandacht een detectrveroman. Hij be-
groette hen uitbundig en rees ietwat onzeker
overeind. Pete bekeek hem uit de deurope-
ning met critischen blik:.
.,Het lijkt me beter, voortaan niet zooveel
rum in zijn thee te doen!" merkte hij op,
..dadelijk rolt hij nog van zijn matras af!"
Die vrees was inderdaad niet ongegrond.
Bealie begon een omstandig verhaal te doen,
waaruit ze ten laatste distilleerden, dat hij
zijn detective roman aan het navertellen was.
Pete deed hem ophouden, door zijn water-
laarzen aan te trekken en hem naar de deur
te dragen. Hij keerde terug en keerde de
thermoflesch om. De flesch was totaal leeg.
Pete schudde het hoofd:
..Eigenlijk zonde van zooveel goeie rum!"
Ze bonden Bealie's handen op zijn rug vast
en zetten hem in Pete's wagen. Met restee-
rende eind touw werd hij netjes bevestigd aan
de bank en Pete nam plaats achter het stuur,
S Lois kroop in haar eigen wagentje en John
Naar het A.N.P. ter oore is gekomen be-
staat in zekere kringen eenige ongerustheid
omtrent de verplichtingen van de Nederland
sche ambtenaren in het algemeen krachtens
de verordening van den Rijkscommissaris, ge-
dateerd 29 Mel, welke Donderdag is bekend
gemaakt.
Men vestigt er onze aandacht op, dat deze
ongerustheid geheel op een misverstand moet
berusten, krachtens art. 7 van deze verorde
ning wordt binnen een termijn, die door den
Rijkscommissanis wordt bepaald, van de Ne
derlandsche ambtenaren gevraagd, dat zij
onder eede een verklaring afleggen, dat zij de
verordeningen en bepalingen van den Rijks-
commisaris en Van de hem ondergeschikte
Duitsche organen stipt zullen nakomen en dat
zij zich zullen onthouden van elke handeling,
gericht tegen het Duitsche rijk of de Duitsche
weermacht.
Deze verklaring is noodig teneinde een
basis te vonmen voor samenwerking tusschen
Duitsche en Nederlandsche autoriteiten. Een
eed van trouw wordt in het geheel niet ver-
langd, doch men begrijpt, dat er een zekere
grondslag moet zijn, welke samenwerking
waarborgt.
In dit verband kan nog worden gewezen op
de aanwijzingen, door den Nederlandschen
ministerraad in 1937 vastgesteld, welke dien-
den am de houding aan te geven van Neder
landsche ambtenaren en personeel van Neder
landsche overheidsdiensten in geval van een
vijandelijken inval. In artikeil 9 van deze aan
wijzingen wlordt vermeld, dat van den ambte
naar, die tijdens de bezetting in functie blijft,
geen trouw kan worden geeischt, doch dat het
niet tegen het volkenrecht is, dat men van
hem eischt, dat hij zich niet verzet tegen het
belang van de bezettende partij.
De Rijkscommissaris heeft dus in bedoelde
verordening niet meer bepaald dan de Neder
landsche regeering destijds als aanwijzing aan
alle overheidsambtenaren adviseende en voor-
schreef.
Deze bepaling is dan Ook niets anders en
bedoeit niets anders te zijn, dan een bindmid-
del waardoor een soepele werking van het
geheele ambtenarenbestel in samenwerking
met Duitsche autoriteiten mogelijk wordt ge
maakt.
DE POSITIE .VAN DEN GULDEN.
Een beschouwing van staatsrat
dr. Wohltat.
In het eerste nummer van de Deutsche Ztg.
in den Niederlanden" wordt aan de hand van
inliohtingen, die de redactie heeft ontvangen
van dr. Wohltat, Rijkscommissaris bij de Ne
derlandsche Bank en voor het Nederlandsche
baftkwezen, het vraagstuk van de positie van
den gulden aan een nadere beschouwing on-
derworpen.
Uit destoetreffende bespreking blijkt, schrijft
de H. Crt., dat alles zal worden gedaan om den
gulden als betaalmiddel en als financlerings-
middel soMde te htouden, vanzelfsprekend in
een zelfstandige verhouding met de Duitsche
en Europeesche levensruimte en zijn economi
sche krachten. Dit laatste is niet anders denk-
baar en als gevolg van de blokkade ook in het
Nederlandsche belang. Dientengevolge moet
ook en dat is voor de waardeverhouddng
tot de Rijksmark van belang rekening
worden gehouden met de koopkrachtpolitiek
van het Duitsche Rijk.
Voor de instandhouding van den gulden,
den omloiap van betaalmiddelen en de produc-
tdviteit zijn ook de economische wederzijdsche
aanVullingsmogelijkheden tusschen Duitsch-
land en Nederland van belang. De goede be-
trekkingen die te alien tijde van Duitsehland
uit met de Nederlandsche bankwereld zijn on-
derhouden, zullen het hare diaartoe bijdragen
De vraagstuikken betreffende den buiten-
landschen handel, de prgsconcurrentie enz.
moeten zoodanig worden opgelost, dat de voed
selvoorziening der geheele bevolking ver-
zette het contactveertje van Bealie's auto
weer op zijn plaats, zocht den sleutel op en
stratte den motor.
,,Het is het beste, als je zonder licht tus
schen ons in blijft rijden," riep Lois, niemand
kan dan het nummerbord lezen!"
Aldus geschiedde. John volgde Pete's ach-
terlichtje en zonder ongelukken kwamen ze
thuis aan. Bealie had zich den geheelen rit
merkSwaardig rustig gehouden en toen Pete
hem eruit wilde halen, bemerkte hij wat de
reden was. De kerel was kalm in slaap ge-
vallen: Pete wikkelde het touw los en gaf
hem een por. Bealie ontwaakte met een
schok, pruttelde iets en werd snel over het
tuinpad meegetrokk-en, naar binnen. Op een
stoel in de hall viel hij prompt weer in slaap,
terwijl Lois hem met haar pistool bewaakte.
Toen restte nog het pcobleem, wat met
Bealie's wagen te doen. Maar Lois deed hun
de oplossing aan de hand:
.,-Zet hem stiekum in Bealie's eigen igarage
bij zijn huis!"
De blikken van John en Pete rustten vol
bewondering op haar. Waar kon Bealie's
wagen beter staan dan in zijn eigen garage!'
John keek op zijn horloge.
„Het is nu half twaalf en er is tvaarschijn
lijk nielnand meer, die ergens op let... ik zal
den wagen zonder licht gauw erheen brengen
terwijl jij Bealie in den kelder stopt!" en met-
een verdween hij door de voordeur.
Het in den kelder stoppen van Bealie was
een interessant werk. Het huis van Lois en
John lag op een heuveltje en de kelder was er
diep, in uitgegraven. Fir lagen drie kelders
achter elkaar, zooals hem was verteld en in
elk van die drie was naderhand electrisch
licht aangelegd. (Omdat het huis op een heu-
vel stond, was elke volgende kelder dieper ge-
zekerd wordt en niet slechter is dan in
Duitsehland het geval is, dat de bijzondere
prestaties, die de oorlogstoestand vergt, be
reikt en de natuurlvjke mogelijkheden voor de
toekamst niet afgesneden worden.
Een belangenstrijd in de econjomisch en va-
lutapolitiek dient uitgesloten te zijn. Nieuwe
vormen van de valuta- en creddetpolitiek, die
andere middelen kennen dan die van een zui-
vere automatische en commercieele markt-be-
invloeding en die in het nationaal socialisti-
sche Duitsehland reeds beproefd zijn, kunnen
met inachtneming van de bijzondere verhou-
dingen ook in Nederland tot een oplossing
van de vragen van den dag worden aange-
wend.
Voor ons alien staat tensiotte de groote
taak van de economische wrvolmaking.
Ministerialdirektor Wohltat, die bij zrjn eco-
nomisch politieken arbeid reeds vele verbin-
dingen van EJuropeesche volkshuishoudingen
met het Rijk heeft aan'geknoopt, schetste
kortelings als het doel van Duitsehland, een
nieuwe Flu rope esche economische ordening tot
stand te brengen.
De directeur van het Rijksbureau voor'che-
mische product en, sectie koolteer, Parkweg
17, Den Haag (tel. 554890), vestigt er de aan
dacht op, dat binnenkort meer uitvoerige
richtlijnen voor den verkoop van teer en teer-
producten zullen worden gepubliceerd. Het
officieele afleveringsverbod van 24 Mei 1.1.
noeimt als artikelen welke vrij zijn, mastiek,
asphaltpapier, daklak, naftaline, vruchtboom-
carbolineum, creoline en cresolproducten, w.o.
lysol. Alle verdere earbolineumsoorten en
diaarmede onder speciale benamingen overeen-
komende teerolieverven, zijn dus niet vrijge-
steld.
Ten opzichte van koolteer, carbolineum,
black Varnish en ijzerlak geldt het afleve
ringsverbod tijdelijk niet voor den detaillist,
die minder dan een normaal vat van 180 a 200
kg aflevert. Indien bij de laatstigenoemde hoe-
veelheid wordt afgeleverd, moet daarvoor dis-
pensatie aan genoemd bureau worden ge
vraagd.
Voor benzol, xylol, toluol en solvent-naphta
gelden andere regelen, levering door produ-
cent, grossier of importeur van laatstgenoem-
de artikelen mag slechts met dispensatie
plaats hebben. Dit geldt vloor deze artikelen
en voor de genoemde categorie van betrokke-
nen voor iedere hoeveelheid.
„MIDDENSTANDSOFFER 1940".
Onder het motto ,,Middenstandsoffer 1940"
„Voor herovering van zelfstandig bestaan",
hebben de drie Ned. Middenstandsbonden een
actie op touw gezet tot steun aan door den
oorlog zwaar getroffen middenstandszaken.
In een oproep wordt onder meer gezegd: Het
is mede onze taak een aanvan-g te maken met
den opbouw van hetgeen verwoest is aan
zelfstandig maatschappelijk bestaan, in Rot
terdam vooral, doch ook in andere geteisterde
plaatsen.
Het is verheugend te zien met welk een
energie de getroffenen hun uiterste krachten
inspannen om binnen den kortst mogelijken
tijd hun bedrijven te heropenen. In iedere
plaats is een comite van actie opgericht, dat
contact zal zoeken met de K.'s van K. en de
gemeentebesturen. Tevens is er dan een cen-
traal comitA Alle vakbonden doen verder
mee.
iHet oentraal comitd meent asm alle deel-
nemers aan deze actie in overweging te mogen
geven giften in te ^tenden ten bedrage van 1
pet. van het gespaard gebleven bezit, te be-
talen in zooveel termijnen als men zelf ver-
kiest. „Hen procent van wat U gespaard
bleef in huis en bedrijf".
De gelden voor deze actie kunnen worden
gestort bij de Ned. Middenstandsbank of op
girorekening 60.000 van de Ned. Midden
standsbank te 's Gravenhage, ten gunste van
de rekening Contact-Oentrale 3 Ned. Midden
standsbonden te 's Gravenhage, onder motto:
Middenstandsoffer 1940.
legen dan de eerste, om onder den grond te
blijven en alle stonden ze door twee lood-
rechte schachten in verbinding met de buiten-
lucht. Die schachten waren zoo nauw, dat er
geen mensch door kon en ten overvloede af-
gedekt met een stalen rooster.
In tegenstelling met Pete's onderaardsehe
hoi was de eerste en grootste kelder prachtig
droog, er stonden enkele tafels en wat stoe-
len en Lois vertelde, dat hier vroeger veel
lawaaiige huishoudelijke bezigheden werden
verricht, die hun oom niet boven wilde dul-
den, zooals het timmerwerk, het repareeren
van allerlei voorwerpen en dergelijke.
In den eenen hoek stond de enorme ketel
van de centrale verwarming en ernaast lag
een groote hoop cokes. De atmosfeer was er
frisch, droog en koel en Pete bekeek het ge
heel en krabde zijn schedel.
,,Ik weet nog niet, of onze gevangene niet
het beste deel heeft verkoren!" zuchtte hij.
„W|ij puff en overdag van de hitte en hij leidt
een genoeglijk leventje. Maar rum krijgt hij
niet meer!" voegde hij er even later aan toe.
,,Ik duld geen bacchanalen onder de gevan-
genen!"
Lois haalde dekens en Wat eetgerei van
boven, Pete bouwde een slaapplaats van stoe-
len en doorzocht den kelder, of er geen ge-
reedschap lag. Hij vond een bijl, die hij con-
fisceerde.
Thee, boeken, een doos sigaretten en een
aansteker zette hij op tafel, het eten borg hrj
in een lade daarvan en keerde zich naar zjjn
gevangene. Bealie zat met zijn rug tegen den
muur en snorkte.
„Hei!" zei Pete, en porde hem wakker met
den steel van de bijl.
Bealie hief slaperig het hoofd op en keek
hem aan.
(Wordt vervolgd,
