ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSGH-VLAANDEREN
AKKERTJE
Marion's grooteavontuur
No. 9845
VRIJDAG 2 DECEMBER 1938
78e Jaargang
Binnenland
Feuilleton
EERSTE BLAD
DE TOELATING VAN JOODSCHE
VLUCHTELINGEN.
Neem dadelijk
als de Griep U grijpt!
1 of 2 "Akkerljes", direct genomen,
stuiten dien aanval. Die nare hoofd-
pijn, dat grieperige, rillerige gevoel
en die opkomende koorts verdwijnen.
Per koker van 13 stuks - 12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post f 1,55 per 3 maanden Bfl vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overlge landen f 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bfl vooruitbetaling.
Ditgeefster: Fircna P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TEEEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels /0,80 Voor elken regel meer f 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
I)IT BLAD VERSvdilJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
BOUW VAN KOOLHOVEN-VUEGTIJIGEN
VOOR FRANKRIJK?
Bouw ten deele in ons land, Belgie
en Frankrjjk.
Naar het ..Handelrfolad"' van welingelichte
zijde vemeemt, zou de Fransche regeering bij
Kooihorven een bestelling hebben geiaan van
niet minder dan zevenbonderd Koolboven
F.K. 58-toestellen, zooals er ddn werd geexpo-
seerd op de luchtvaarttentoonstelling te
Parijs.
iDeze groote bestelling zou ten deele in
Frankrijk, Belgie en Nederland worden ge-
bouwd.
2ooals men weet zijn er van de F. K. 58
twee toestellen gebouwd. Een er van bevindt
zich op de tentoonsteliing te Parijs en het
ander vliegt proef te Villacoublay. Er zijn
reeds sedert eenigen tijd onderhandelingen
gaande met de Fransche regeering, doch in
hoeverre die tot een resultaat hebben geleid,
was, naar men ons van de zijde der Kool-
hovenfabrieken mededeelde nog niets bekend.
Wei is het een feit, dat de fabriek voor serie-
lx)uw gereed staat. Men wilde noch iets ont>
kenmen, noch bevestigen.
EEN STANDBEELD VOOR PAUL KRUGER
Men sohrijft aan de N. R. Crt.:
In 1925 is ter gelegenheid van den honderd-
sten geboortedag van Paul Kruger, den pre
sident van de Zuid-Afrikaansche republiek
Transvaal, een comitd gevormd bestaande uit
vertegenwoordigers van de afdeelingen
Utrecht van het Algemeen Nederlandsch Ver-
bond, de Nederlandsch Zuid-Afrikaansche
vereeniging, Den Dietschen studentenbond, de
VI aam s ch-Hol land seh e vereeniging en de
Zuid-Afrikaansche vereeniging. Dit comite
stelt zidh ten doel het oprichten van een
standbeeld voor dezen vrflheidsheld in
Utrecht, waar hij zijn ballingschap door-
bracht. In het eere-comite hebben tal van
vooraanstaande Nederlanders zatting geno-
men.
Het comitd betoogt met de oprichting van
een monument niet in de eerste plaats een
president van Transvaal te eeren, het doel is
meer om uiting te geven aan de achting voor
dezen Groot-Nederlander, als een der voor-
naamste vertegenwoordigers van de stamver-
wantscihap tusschen ons volk en dat van
Zuid-Afrika.
Utrecht was Paul Kruger's woonpaats. Hij
woonde in het huis waar nu de kweekschool
voor onderwijzers en onderwijzeressen op
Gereformeerden grondslag Rehoboth geves-
tigd is aan de Maliebaan. Oak heeft hij
eenigen tijd verblijf gehouden in hotel des
Pays-iBas. Als plants voor het standbeeld
heeft men zich dan ook de Maliebaan bij
de Raamstraat gedaoht, 5f het Janskerkbof.
Nu de herdenking van Dingaansdag op 16
December in Nederland ook wordt meebe-
leefd, heeft het comito besloten juist nu een
beroep te doen op het Nederlandsche volk om
den lang gekoesterden wensch: de eereschuld
aan Kruger en aan ziohzelf af te lossen, en te
Utrecht een standbeeld voor den president
der republiek Transvaal op te richten. Er
zijn reeds giften binnengekomen bij 't comitd
o.a. van de Koningin.
DE VRIJSTELLINGEN WEGENS
BROEDERDIENST.
Minister Van Dijk heeft in zijn rede over
de defensie-b&grooting o.m. mededeelingen
gedaan over de vrijstellingen wegens broeder-
dienst.
Naar gemeld wordt bedraagt het aantal
ingeschrevenen voor de lichting 1940 ongeveer
86.000, of eenige duizenden meer dan voor de
lichting 1939. Dit grootere getal vloeit voort
uit de stijging van het geboortecijfer na het
Roman van I. F. J. Groothedde.
Nadruk verboden.
31)
Veirvolg.
„Wlat zou dat?" vroeg Hall, „ik mag het
wel, zoo'n beetje wind".
Pat lachte.
,;Heb je wel eens een flinken storm meege-
maakt in New York? Ja? Wel, de ergste
storm, die je meagemaakt kunt hebben was
nog maar een teer en lieftjjk briesje vergele-
kem bij een bizzard, een sneeuwstorm, zooals
ik er al meerdere meegemaakt heb. Enfin, ik
zal je maar niet uitleggen, wat het is, ik denk
dat je er spioedig van genieten zult."
Een plotselinige windstoot vloog gierend
over hen heen, even plotseling gevolgd door
een vreemde, diepe stiite.
,,Dacht ik het niet?", schreeuwde Pat,
„vooruit Hail, zet de honden aan, iik zal op
de sledie letten. We moeten zoo snel mogelijk
naar beneden."
'Een tweede windstoot volgde op zijn woor-
den. Hall greep de lange zweep en liep knal-
lend langs de honden, diie krachtig aantrok-
ken, De slede, door Pat bestuurd, sclhoot kner-
send naar benelden, schokkend soons over een
steen en dan woest slingerenld, zoodat de ac li
terate honden omjgewoirpen werden en Hall de
greets te moeite had, ze weer in het gareel en
aan het draven te krijgen. Daar hij voor en
achter tegelijik moest zijn, liep hij zich in het
zweeit en vervloekt© in state Long Pat met
zijn cverdrevan haast.
Toen de volgende winddruk hem echter bijna
van de been wierp begon hij snel in te zien,
dat de Ier toch wel eens gelijk kon hebben
einde van de mobilisatie. Het afkeuringsper-
centage in aanmerking genomen, wordt er op
gerekend, dat het aantal goedgekeurden voor
de lichting 1940 ongeveer 56.000 zal bedragen.
Daar deze lichting een 43.000 man zal tellen,
zullen er derhalve 13.000 vrijstellingen wegens
broederdienst kunnen worden verleend. Voor
de lichting 1939, die uit een veel lager getal
goedgekeurden moest worden geformeerd, be-
droeg het aantal vrijstellingen slechts 1300.
Het is een onbetwistbaar feit, dat er in
Nederland op dit oogenblik een wijde klove
gaapt tusschen de houding die de regeering
aanneemt ten opzichte van de Duitsche
vluchtelingen, en de publieke opinie, zooals
deze in courant en gesprek en op vergade-
ringen tot uiting komt.
Onder den druk dezer opinie heeft, meldt
de Midd. Crt., de regeeringspersdienst Woens-
dag op het departement van buitenlandsche
zaken een persconferentie belegd, waar vrjj-
wel de geheele Nederlandsche dagbladpers en
ook enkele buitenlandsche journalisten aan-
wezig waren.
Mr. J. R. M. van Angeren, secretaris-gene-
raal van het departement van Justitie, gaf
een uiteenizetting van het probleem der
Joodsche vluchtelingen.
Voorop stelde spr., dat Nederland het
eenige land is geweest, dat practisch iets
voor de Joodsche vluchtelingen gedaan heeft.
Van directe toelating in andere landen is wei-
nig te merken. Hoezeer de regeering ook be-
gaan is met het lot der Joden in Duitschland,
toch kan zij slechts een beperkt aantal toe-
laten. Daarover zijn bijna alien het eens.
Nederland kan niet zijn grenzen openstellen
voor 7 a 800.000 Joden. Wij moeten ons dus
beperken, met andere woorden een keuze doen.
Drie categorieen komen in aanmerking
voor toelating: zij, die een vergunning heb
ben van den Minister van Justitie, zfl die
kunnen doorreizen en de noodgevallen.
Een vergunning wordt o.m. afhankelijk ge-
steld van het feit, dat gegadigden niet ten
laste komen van de gemeenschap. De regee
ring moet waarborgen hebben, dat familie-
leden zich hun lot aantrekken. Wat de kin-
deren betreft, over hun toelating adviseert
het -kindercomitd. Voor die kinderen is in de
eerste plaats quarantaine noodig en later te-
huizen. Bij families kunnen zij maar niet zoo
worden binnengelaten. Daarvoor kan de re
geering niet de verantwoordelijkheid dragen.
Spr. is zelf vader van kinderen en zou nimmer
zijn kinderen afstaan aan een willekeurige
familie.
Over de noodgevallen zou Mr. Van Angeren
uren kunnen praten. Ons systeem is, aldus
spr. als volgtr
Wij sluiten de grenizen, maar wij laten de
menschen beperkt toe. Iemand, die de reis
naar de grens heeft ondernomen, zonder papie-
ren is niet plotseling noodgeval geworden.
Bij werkelij'ke emstige noodgevallen (zooals
een vrouw met een klein kindje) hebben de
grenswachters instructies om zich in verbin-
ding te stellen met het hoofd van de grens-
bewaking en den vreemdelingendienst. Het
geval wordt dan grondig bekeken. Men gaat
na of die vrouw met haar kindje, ergens kan
worden opgenomen.
Stel dit geval: een man meldt zich aan de
grens met 4 kinderen, over wie hij zich ont-
fermd heeft. Dat is geen noodgeval. Die man
moet de verantwoordelijkheid over die vier
hem vreemde kinderen, waarvan hij misschien
niet eens de namen kent, zelf en alleen dra
gen. Aan den opzet van het door spr. uiteen-
ge&ette systeem moet worden vastgehouden.
Hoe druk het departement van justitie het
heeft, blrjkt, dat er wel eens 300 aanvragen
per dag zijn binnengekomen.
Dag en naeht wordt er gewerkt. Van de
groep, die door families worden opgenomen,
en gaf hij die honden stuk voor stuk een tdk
met de zweep. Met de tong ver uit den bek
zwoegden de dieren voorwaarts. De slede
sprong en danste en Pat spirong en danste
mee. Het ging hem nog met snel genoeg en
hjj trachtte door razen en tieren de beesten
tot nag grootere snelheid aan te vuren, daar
de voorboden van de blizzard snel venmeerder-
den in aan tail en kracht. Gelukkig was de
shack niet ver meer af. In voile vaart stoven
ze het dial in en stopten met een ruk precies
voor de hut. Hall moest al zijn krachten in-
spannen, om de deur van den stal te kunnen
openen. En toen hij ze open had, sloeg zij met
zoo'n geweld tegen hem aan, dat hij wel een
yard of tien werd weigigeslingerd en hals over
kop in de sineeuw bujtelde.
,,'t Is pas het begin", zei Pat droog, terwijl
hij de deur op den haak zette en de honden
met slede en al naar binnen dreef.
,,Zeg diat wel", laohte Baby, die met Tom
druk doende was, de honden van hun slede
van het tuig te ontdoen.
(Hall sloot de deur aohter zich en zel, zich
met een pjjmlijk gazicht de heup wrijvend:
,,Ook al hder?"
,,Natuuirdijik", zed. Tom, „ik voelde hem aan-
komen, de blizzard, ik rook hem, om zoo te
zeggen en we wdlden graag terug, al waren
we nog niet half klaar. Goede vangst gehad,
juiliie?"
,,Een zilverviois!"
Hall liet vol trots het beest zien, dat door
de anderen beurtelings betast en bewonderd
weird.
,,Wij een paar hermelijnen, anders niet",
bromide Tom, zich naar de huiskamer bege-
vend; gevolgid door Hall en Pat.
,,iDat dacht je maar", klonk de stem van
Baby achiter uit de stal. ,,ik heb ook nog wat
meeigeibracht".
IHij voegide zidh bij de anderen, een klein
sparretje op de tafei lagigend.
„Kpt, dat is mijn vangst, niets waard op
de markt, maar mij morgen meer waard, dan
jouw zilvervos, Hall."
zfln er sinds 7 November ongeveer 2500 toe-
gestaan en los van die groep 130 kinderen.
Het kindercomitd heeft thans voorgesteld
op zeer korte termijnen nog vele kinderen toe
te laten. Daarvoor zuHen nog besprekingen
worden gevoerd.
De kwestie der campementen, quarantaine
enz. is een kwestie van binnenlandsche zaken.
Daar wordt met alle kracht aan gewerkt.
Hoe is de financieele gang van zaken
Spr. heeft groote lof voor de Joodsche ge
meenschap, die millioenen per jaar uitgeeft.
Als men /1,50 per persoon rekent en 4000
vluchtelingen zou toelaten komt men tot
2.200.000 per jaar. Spr. zegt, dat de groot-
ste opbrengst eener collecte de Ernma-
bloem 64.000 heeft opgebracht. Hoe goed
die collectes ook zijn, men overschatte haar
nut niet."
Het is sprekers overtuiging, dat de pers de
zaken niet steeds goed heeft gezien, enkele
uitzonderingen daargelaten. De regeering kon
niet anders handelen dan zij deed, eenmaal
het systeem aanvaard hebbende, dat spreker
geschetst heeft. Het is hard voor sprekers
medewerkers, om te hooren, dat justitie geen
christelijke liefde kent. ,,Die hebben wij wel,
maar wij hebben ook vaderlandsliefde! zoo
besloot spreker.
WAAR RLMVEN DE VLUCHTELINGEN?
Nog steeds blijven de verzoeken om ver-
blijfsvergunningen voor Duitsche vluchtelingen
in ons land bij het departement binnen-
stroomen. Maarde vluchtelingen blijven
uit. Sinds verleden week Maandag, dus in
een week tijds, heeft de regeering een aantal
vergunningen verleend, dat veilig op 3000
mag worden geschat, doch tot nu toe zijn de
betreffende vluchtelingen, op een enkele uit-
zondering na, nog niet gearriveerd. Te Rot
terdam, waar ook vele uitwijkelingen bij
familieleden zullen worden gehuisvest, is er
nog geen aangekomen.
De cijfers bewijzen, dat de regeering geens-
zins onverschillig staat tegenover den nood
der verdrukten in het derde rijk en tegenover
de bereidwilligheid der Nederlanders hen te
helpen; 3000 is inderdaad een groot aantal
als men rekent dat de ljjsten nog steeds
groeien in zeer snel tempo, Dat tempo be-
wijst eveneens, dat Den Haag zeer dilligent is.
Honderden aanvragen worden in samenwer-
king met de plaatselijke politie-autoriteiten
vooral Amsterdam heeft het zeer druk
per dag behandeld.
En daar dit zoo is, vraagt men zich thans
overal af: waar blijven de vluchtelingen?
Voor wat de menschen betreft voor wie deze
verblijfsvergunningen worden gevraagd, is het
uitblijven te verklaren. Het zijn voor het
meerendeel de meer-gegoeden, die hier bij
familie of vrienden komen logeeren. Zij heb
ben zaken gedaan of betrekkingen gehad,
die niet zoo een-twee-drie geliquideerd kun
nen worden, doch men laat hen niet gaan
voordat al hun zaken geregeld zijn. Hun
schulden b.v. moeten eerst afbetaald zijn en
menigeen valt dat juist in dezen tijd, nu voor
de Joden alle bronnen van inkomsten prac
tisch droog gelegd zijn, zeer moeilijk. Zoodra
men bemerkt, dat een adspirant-uitwijkeling
eenig vermogen heeft, wordt zijn vertrek
heelemaal problematisch. Het is immers wel
te verwachten, dat men de vermogende Joden
niet zal laten gaan voor het milliard, dat hun
als schatting is opgelegd, volledig is ge-
toucheerd. Zoolang dit alles niet geregeld is,
houdt men de paspoorten van de vluchtelin
gen in.
Dit is dus de reden, waarom de menschen
van deze categorie nog niet gearriveerd zijn;
hun komst zal wellicht nog een paar weken
kunnen duren.
Anders is het gesteld met de vluchtelingen,
die in de kampen worden verwacht. Ook on
der hen zullen er natuurlijk velen zijn, die
zaken hebben te regelen voor zij de beschik-
Deze staarde hem niet begirijpend aan en
mompelde
Morgen? Wat morgen?"
„Morgein is het Kerstmis", verklaarde Baby
plechtdig, ,,igeen van jullie schaapskoppen heeft
er aan gedacht natuurlijk. Ik ben Baby, ik
kan niks, ik weet niks,,maar....i."
Hij was ktlaarblijkelijik pas aan het begin
van zijn rede, doch een woeste windstoot deed
de shack op zijn gnondvesten trillen. Toen was
het, of buiten alle duivals d'er hel tegelij'k los-
braken. In een minimum van tijd was de
lucht vervuld van een dionderend geraas, een
snerpend gieren, een joelend gehuil, vermengd
in een razende, overweldiigende oacaphonde. De
hut kraakte en kreunde in haar voegen,
schudde en triilde en soheen ieder oogenblik
te zuHen bezwijken onder de si age n van het
aanstormend geweld der vlagen. Vemietiging
en vemieiing dreigde aJom, scheen als een
dreigend monster rond den shack te waren,
zoekend naar een opening, een spleet, waarin
het z^jn grijpsiklauwen kon slaan, om dan alles
aan splinters te scheuren.
Hail stond onbeweeglij'k in het midden van
de hut, met zijn rechterihand op de tafel ge-
steund en luisterde met half open mond naar
dit ontzettend concert, dat hem met ontzag
vervuide.
,,'t Is nog maar het begin, steeds maar een
begin!" schreeuiwde Pat, hem lachend aan-
stootend. Hij had werkelijk gelijk, want de
storm nam met de minuut in hevigheid toe,
groeide aan tot een orkaan zoo gruwelijk, dat
Hall, die toch heusch voor geen kleintje ver-
vaard was, de handen op zijn borst drukte en
ieder oogenblik verwachtte, met shack en al
opigenomen te worden, om kilometers verder
totiaal verpletteird n.eer te komen.
In het korte oogenblik, siinds hiet begin van
den storm, had een diepe duistemis zich in de
hut genesteld en tegelijik werd hij zich bewust
van een doordriragende koude, die hem deed
huiiveren1.
Tom ontstak de olielamp, die vervaarlijk
king over hun paspoort krijgen. Maar onge-
twijfeld zullen er meer zijn, die niet kunnen
bijdragen aan het milliard, die niets hebben
om te liquideeren, zelfs geen belastingschuld.
En ook op hen wacht men nog steeds.
De Quarantaine-inrichting is nu sinds Don-
derdag kant en klaar voor de huisvesting van
300 vluchtelingen. Vrijdag reeds verwachtte
men de eerste groep van tachtig; men wacht
nog! De toelating van deze menschen is in
handen van de Rijkspolitie en begrijpelijker-
wijs heeft men reeds van vele kanten ge
vraagd, waarom de hulpverleening, die geheel
is voorbereid, stagneert. Een duidelijk ant-
woord, dat het ongeduld van de wachtenden
zou kunnen wegnemen, is nog niet gegeven,
doch in ieder geval schijnt er gegronde hoop
te bestaan, dat ook de Quarantaine-inrichting
binnenkort bevolkt zal worden.
(Rott. Nwsbl.)
VLUOHTELINGEN AAN DE GRENS.
Op initiatief van het Comit4 van Waak-
zaamheid van Nederlandsche Intellectueelen
heeft Zaterdag en Zondag aan een deel van
de NederlandschDuitsche grens een coin-
missie, bestaande uit de heeren F. J. W. Drion,
oud-lid der Tweede Kamer, Mr. Dr. G. J. vein
Heuven Goedhart, hoofdredacteur van het
Utrechtsch Nieuwsblad en Mr. G. C. M. van
Nijnatten te Nijmegen, een onderzoek inge-
steld naar de toelating en afwijzing van
Duitsch Joodsche vluchtelingen door de Neder
landsche autoriteiten.
Door mededeelingen van regeeringswege is
de indruk gevestigd, dat bij de toelating van
Duitsch Joodsche vluchtelingen zooveel tege-
moetkoming en voortvarendheid zou worden
betracht als mogelijk is, aldus het rapport.
Men zou op grond hiervan verwachten, dat in
al die gevallen, waarin niet onmiddellijk op
grond van voldoende gegevens tot toelating
kan worden besloten, overgegaan zou worden
tot tijdelijke detineering om door een onder
zoek een volledig beeld te verkrijgen. De
commissie heeft geconstateerd, dat de instruc
ties dit niet toelaten.
Eenige feiten.
Het rapport vermeldt dan eenige sprekende
gevallen, zooals
Een man, in het bezit van een visum van
een ander land, maar zonder een voor dat land
geldige verblijfsvergunning, wordt niet't>e-
gelaten. Alleen door volhardend ijveren van
particuliere zijde werd tenslotte alsnog toe
lating verkregen.
Twee jongens kwamen aan de grens, waar
een brief van een in Den Haag wonenden oom
op het grenskantoor gereed lag, meldende,
dat deze oom bereid was zich het lot van beide
jongens aan te trekken. Zij werden aanvan-
kelijk teruggezonden, maar dank zij particu
liere tusschenkomst, kon het stuk opgespoord
worden, waarna zij na uitvoerig onderhandelen
toegelaten werden.
Een man, verloofd met een in Engeland
v/onende vrouw, die voor hem reeds een he-
trekking in dat land had weten te vinden,
werd ondanks langdurig onderhandelen met
het departement van Justitie naar Duitsch
land uitgeleid. Hij zag tegen het hem drei-
gende lot zoozeer op, dat hij bij het Neder
landsche douanekantoor een revolver vroeg.
Den dag daama vond men dicht bij de Neder
landsche grens op Duitsch gebied een man
aan een boom hangen.
Een bejaarde rabbijn, die geen Engelsche
verblijfsvergunning kon toonen, doch wel
door brieven aannemelijk kon maken, dat hij
in Engeland een werkkring bij Joodsche in-
stellingen zou kunnen verkrijgen en die
bovendien reeds in het bezit was van een
Tsjechisch paspoort, hem als Tsjech verleend,
een spoorkaartje tot Vlissingen en een boot-
kaart tot Londen, werd uitgeleid. Bij zijn
uitleiding verzekerde hij, dat zijn terugkeer
in Duitschland zijn dood beteekende.
Van een ruim tachtigjarigen man was het
slingerde en famtastische flikkeringen ver-
spreidde.
,,Maak je maar geen zorgen", taromde hij,
ze zijn er op gemaakt."
iBaby wierp de kachel open en liet er een
paar houtblokikien in verdwijnen. In een oogen
blik snorde het ding lustig en werd rood-
gloeiiend.
,,Je kan er nu wel bij blijven staan", lachte
hij tegen Hall, ,,dde stormwind vreiet het bout
op. Lekker warm, niet?"
Haill knikte. De onbezorgdhedd der mannen
kalmeeirde hem en even later laohte hij om
zijn vrees. Wat kon er gebeuren in een stevig
gebouwdie shack? Hij begreep, wat er gebeurd
zou zijn, als hij de ervaren Ieren niet ontmoet
had.
„We hebben voorloopig een paar dagen den
tijd!" riep Pat, ,,wat denken de heeren van
een speiletjle kaart?'
IHij dui'kelde een spel kaarten uit een kist
op en zette zich aan tafel. Het idee vond bijval
en spoediig waren ze zoo zeer in het spel ver-
duept, diat ze storm en gevaren vergaten. Hall
hief eenskiaps zijn hoofd op en liet de kaarten
in zijn handen rusten.
,,AUO, Hail, met droomen. Jij bent aan den
slag", stoobte Tom hem aan.
,,Ik hooirde wat", merkte Hall op.
,,H16 kwamen ze alle drie spot tend.
,,Ik bedoei, ik hoorde wat bijizonders, een
kreet van een meniscih of zoo iets!"
Ze luisterden nu allemaal scherp toe, maar
behalve het raizen van den storm was er niets
hoorbaar.
,,Je zult de honden gehoord hebben", zei
Tcm, ,,vooiruit, je bent aan den slag".
Hall, nog met geheel overtuigd, kaartte
door en er werd verder geen aandacht asm het
voorval g'eschonken.
IBaJby was dlen v'oligenidien aohtend vroeg op.
De storm raasde nog met onverminderde
kracht voort en zoo kion hij vrij rondstomme-
len, zonder vrees de anderen te wekken. Uit
(Ingez. Med.)
huis vemield. Men had hem op een stoel ge-
bonden, dien stoel in brand gestoken en toen
de vlammen doofden, hem met een tafelpoot
op het hoofd geslagen. Hij kon, ofschoon
hem was toegestaan zich ten huize van zijn
in Nederland wonende kinderen te vestigen,
orvereenkomstig de instructies niet toegelaten
worden, omdat hij geen Duitsch paspoort en
geen Duitsch bewijs van goed zedelrjk gedrag
kon toonen. Hij heeft zich dagenlang in
Nederland verborgen moeten houden en kon
eerst te voorschijn komen, toen zijn Neder
landsche advocaat er in geslaagd was in
Duitschland de stukken te bemachtigen.
Een Joodsche weesjongen, voor wien een
in Nederland wonende tante bereid was borg
te staan, werd niet toegelaten.
In het zoogenaamde bewakingsgebied langs
de grens wordt aan de bewoners meermalen
aangezegd, dat zij uitzetting te verwachten
hebben, indien zij voedsel of onderdak, zij het
slechts voor enkele uren, aan illigaal binnen
gekomen vluchtelingen verleenen. Bovendien
wordt met hechtenisstraf of boete bedreigd,
wanneer men aan een viuchteling onderdak
verleent en daarvan niet binnen 24 uur ken-
nis geeft aan de autoriteiten.
DE VLUCHTELINGEN-QUAESTIE.
In de Woensdagmiddag gehouden vergade-
ring der Tweede Kamer kwam aan de orde
de behandeling van het verzoek van den heer
Albarda om verlof tot het richten van vragen
aan den Minister van Algemeene Zaken, voor-
zitter van den Raad van Ministers, over het
beleid der regeering en de door haar getrok-
ken richtlijnen ten aanzien van de vluchte
lingen, een en ander in verband met de inci-
denten, die zich in de laatste dagen aan de
grens hebben voorgedaan.
De voorzitter had zich emstig over dit ver
zoek beraden. De Kamer heeft de laatste
weken overvloedig gelegenheid gehad en
daarvan gebruik gemaakt om met de regee-
zijn kist haalde hij een kleuriige doos. Grinni-
kend van gemoegen zette hij zich aan den ar-
beiid, af en toe een liedje neuriend en schuwe
bl-iikken werpend op de bedsteden.
Diaarbmmem bleef alles rustig. Hij werkte
onverpoosd door met vluigge, vaardige vin-
gers, monstende tenslotte het voltooide werk
en giing dan aan het lawaai sehoppen, pookte
de kachel op, rammelde met de waterketel,
scihopbe tegen de bedsteden en wachtte
nieuwsigierig het resultaat af. Dit liet niet
lang op zich wachten. Het roerde in de bed-
den, grommende geluiden lieten zich hooren
en sen oogenblik later staken drie slaperige
gezdchiton zich door de gordijnen. Het volgen
de oogenblik stonden ze alle drie om de tafel
en bekeken met bewonderende uitroepen het
kerstboompje. De brandede kaarsjes wierpen
womderlijike kieuren en glansen in de ballen,
pieken, stenren en slingers, weerkaatsten in
de ooglen der mannen, maakten hun harde
trekkten zachter en weeiker, bij de herinnerdng
aan voorbije, langvervlogen tijden, aan stil ge-
Mk, ver achtergedaten.
iGeen spcttende lach verscheen op de ont-
roerde gezdehten, die vol toewijdimig naar het
kleine, kleurrijlke ding gehogen waren.
.Merry Christmas", mompelde Tom.
Merry Ghristmas", kwam plechtig van de
lippen der anderen.
Merry Christmas", zei Hall, zacht en
heescih. In zijn starende oogen verscheen een
vreemde glans, een glans van heimwee en in
terns verilamgen.
Baby begem zacht te zongen: ,,Een Kind is
ons gelboren". De oogen naar het liciht, het ge-
laat iets geheven, zongen de anderen mee,
ruwe stemmen in een ruiwe omgeving, maar
met al de toewijddng, die ze geven komden,
onbeweeglijk staande en voelend in hun har-
ten die wijdlmg van dezen dag, gedemken Ohris-
tuls gebO'Orte.
(Wordt vervolgd.)
