Gemengde Berichten
VREEMDELINGENDRUKTE AAN DE
GRENZEN.
OOK DE MOTORSPUFT VATTE VLAM.
VEERTIG LUOHTAANVALLEN!
,,Neee", kwekte Trui vinnig: „We zullen 'm
'nen brief schrijven, om 'm te bedanken!"
,,Trui, beb nou nde zo'n groote scheer," viel
ik uifc:-,,ge vindt 't even broerd als wij. Gij
houdt 66k van 't manneke!"
„Ja. En veul ook" zee ze. .Daarom ben
'k zoo kwaad op 'm!" Toen depte ze mee den
punt van den schort heur oogeru ,,Heb ik oe
verlejen week nog me pas 'n leerboekske veur
'm laten koopen?"
Dre III kee(k me 'ns treurig-laohend aan.
Z'n jonge oogen zeeen; ocherm, die rare
vrouwmenschen". Teugen Trui zee-t-ie: ,,Opoe,
ik helb altij gezeed, dat gij 'n beste zijt!"
Hij ging 'nen stap naar Trui toe: ,,maar
hou nou nie te veul van m'nen Eeker, Opoe,
want dan gade op 'm sehellen en daar doede
me verdriet mee!" Zachtjes tikte-n-ie mee Z'n
pepke teugen Trui's neus.
,,Ik zal doen, wa 'k wil", zee Trui met na-
druk.
Ja, amico, ze is nie veur niks in de zestig.
Dan verandert nen mensch z'n eigen nie meer!
,,Dre", stelde-n-ik veur: ,,'t is wel donker
geworden onderwijle, maar lot me toch maar
'ns efkens z'n kamerke zien!"
Mee 'nen zaklanteern lichtte Dre III bij.
„Ziede wel opa, alles liet ie achter, net...
of ie... ooit nog... veromkomt.
K6k maar. Z'n goeie pak op drie houtjes.
Z'nen nuuwen winterjas op 'n houtje en onder
'n ouw laken. Hier staan z'n gepoetste schoe-
nen. Daar staat z'n dooske mee spaargeld...!
Zou ie... mag ie... vinde 't goed, opa, as
ie wil
,,Dr6, ik ben bang, kearel, dat er te veul
woonwagelbloed in onzen Eeker zit. Hij zal 't
nooit lang kunnen uithouwen op een vaste
plek."
,,Maar hij is zoolang hier gewist, opa!
As 't'm nou 'ns veul teugenvalt, daar onder
't kermisvolk...Mag ie dan
„Tuurlijk hij mag altij veromkomen!"
Dr£ had z'nen lanteem weer uitgeknipt.
We stonden in't donkere, van stiUe suizende
kamerke van den Eeker onder 't vierkante
gat van de vier glazen dakpannen, die 'k er
op geleed had indertijd. Grijzen avondschemer
wemelde binnen daarlangs.
,,Opa?"
„Dr6
,,Zou die schiettent van Delhomme op den
stadschen kermis staan?"
,,Ik denk haast van wel jonk! Hij is ommers
te voet weggegaan? Hij wist dus waar naar
toe. En dat kan toch nie 'n andere stad zijn...,
hoewel... zo'nen zwerver
Weer wemelde de stilte rond ons. Manelicht
viel op't bed van den Eeker. Zag ik't goed?
Due, daar onder 't dek stikt 'n pampierke uit,
meen ik. Knipt oewen lanteern nog 'ns aan.
Ja! 't Puntje van 'nen grooten gelen enve
lop, waarin 'n reclamebodkske had gezeten
veur landbouwmachinas, stak efkens onder
de dekens uit. De groote hanepooten van den
Eeker stonden er op gepotlooid. Er stond
„Veul bedank veul. Het spet mijn zoo. Ik
zal uiw noot vergeten. Nie kwaad zijn op mijn
den Eeker."
Efkens stonden we daar betutterd te kgken,
op dieen lesten groet van dat zwerverstiepke.
Toen vroeg Dre IH: ,,Opa, teugen opoe
zee-t-ie ok al, 't spet me zoo, wat zou dat
toch zijn?"
,Da's nou sjuust 't emstige Dreke't Spijt
'm, dat ie weg... m6est!"
„M6est?!"
„Ja m6est! Dat trekken zit in 'm, als den
trek bij de veugeltjes. Hij kan dat eigens nie
weerstaan. Dht spijt 'm. Dieen keimis hier,
kwam nou toevallig wel slecht uit. Want dik-
kels heb ik in m'n lange leven opgemerkt,
Dre, dat zuike, diep in 't bloed schuilende
eigenschappen van den mensch, sjuust in 't
voorjaar en in 't najaar ook 't meest levendig
worden. Dan is heel weinig noodig, om die
eigenschappen op te roe pen. Zoo dieen Zondag.
b.v., as we naar de kerk gongen mee z'n
drieen. Toen dat dikke wijf, daar aan dat
deurke kwam van dieen woonwagel, toen be-
gost die zwerverskiem bij den Eeker weer te
werken, lijk 't zaaike onder den eerde. Ge
ziet er niks van! 't Zaiaike eigens khn nie
anders! Maar 't werkt deur, altij deur en...
't teere dingske werkt z'n eigen deur den
ziwaren eerde, naar devrijheid! Daarom
kam den Eeker alleen maar zeggen: ,,'t spet
me zoo". Hij hee daar ging andere woorden
veur, ziede. Neee hij mag verom komen,
geren zelfs, maarhij zal altij weer, sjuust
als van den mergen, losbreken."
,,Wiste dat vooruit, opa, van onzen Eeker?"
„Neee, Dre. Ik d'ocht dat 't manneke ge-
zworven had, alleen van ermoei. Maar da's
de Jdrijfveer nie gewist, alleen maar 'n bij-
komend dingske!"
,,'t Is verschrikkelijk" zuchtte m'nen dap-
peren compagnon. ,,'ik Wist nie dat zooiets
bestond. Maar ik gaai 'm zoeken, opa! Ik
wil 'm spreken!"
,,Verwacht daar niks van, Dre! Maar zeg
'm 6en ding: dat wij hier ging van alien kwaad
op 'm zijn. Da's 't ennige waar ie over tobt,
als ik 'm nou goed ken. En dan k6mt ie nog
wel 'ns verom!"
„JA?
,,Vast als 'n huis! Lijk wij aan 'm gehecht
zijn, zoo is hij aan ons gehecht! Wij. hechtten
zoo aan 'm, omdat ie 'nen zwerver is. Da's
altij zoo. Zo'n manijgke zit vol heimwee. 'n
Zwerverseigenschap. Heimiwee naar nuuwe
plekken, maar ook naar d'ouwe. Dat heiwee
kringelt rond die tiepen, als den geur om 'n
blom. Ge ziet 't nie, ge ondergaat't. Daarom
hecht ge zoo aan zo'n soort menschen. En
ge zult aan 'm denken, Dre, als ge van den
winter bij 't vuur zit's avonds. Als den sturm
om onzen huis spookt. 's Nachts, als ge wak-
ker wordt, van 't sturmlawijt, zult ge denken
aan den Eeker, die hier of daar, op 'nen lan-
gen, hobbeligen keiweg wegschommelt in
zo'nen trekkenden woonwagel naar weer 'n
ander durp, stad of land. Bij feesten zult ge
denken om oewen Eeker, die hier of daar in
'n tent, kraam of circus aan den arbeid is als
knecht, verkooper of kunstenmaker. Ik heb
oe dit allemaal verteld, Dre, omdat 't iets
nuuws veur oe is en omdat ge begrijpen mot,
hoe den vurk aan den steel stikt mee den
Eeker. Ge zult'm nou beter begrijpen en ging
onmeugelijike dingen van 'm verlangen."
,,Ja, opa," fluisterde-n-ie.
Toen zijn we naar benejen gegaan. Dre III
weer 'n bietje ouwer, 'n bietje wijzer, 'n bietje
ervarener veur 't leven.
Hij h66 den Eeker gevonden. En gesproken.
Daarover volgende week, amico.
Ik eigens, ik heb 't manneke ook gezien.
In z'n dunne, flodder-boezeroentje, peers van
de kou, stond ie ,,schoten, drie om 'n dubbeltje,
tien centen maar!" te verkoopen, roepende
over 't getingel en gedreun van 't kermis-
laiwijt. Ik liet m'n eigen nie zien. Had mee
't baaske te doen.
En 's avonds, als ik den erf 'ns efkens op-
gaai en dieen bruinen gloei zien smeulen aan
den eerde-donkeren hemel, daar aan den
Noorder-ender, dan zie ik in dieen gloei 't
spitsche, sproetig muizenkopke, peers van kou,
van den Eeker, die daar, ieverans onder dieen
lichtlbruinen wolk. staat te bleiren in de tent
van Madame Delhomme: „allee, heeren, drie
sichoten om 'n dubbeltje, tien centen maar;
tien veur 'n kwartje, laat zien waje ken!"
Want om die tiepen mot g'altij denken!
Vol.
Veul groeten van Trui, Dre III en als altij
gin horke minder van oewen t. a v.
DRfi.
INBRAAK TE HUIZUM.
Tijdens afwezigheid van de bewoners is in-
gebroken in de woning van den heer W. Lol-
cama in de Leeuwarderstraat te Huizum.
Toen de bewoners 's avonds omstreeks tien
uur terugkeerden, bemerkten zij, da/t er
vreeimd bezoek was geweest. Alles was over-
hoop gehaald, waaruit bleek, dat de dief zich
wel op zijn gemak heeft gevoeld.
Vermist worden een geldkistje met onge-
veer 250, een zakboekje, eenige geschriften,
een gouden dameshorloge, een gouden heeren-
horlogeketting, een gouden damesring, enkele
portemonnaies met inhoud en 20 aan klein-
geld.
JAOHT OP EEN AUTODIEF.
Een brutale autodief, die in een gestolen
auto door Rotterlam toerde, heeft het politie-
apparaat tegen zich in het harnas gejaagd.
De man werd na eenige uren gegrepen, doch
niet dan nadat hij een inspecteur van politie,
die hem wilde inrekenen en die daartoe op
de treeplank van den gestolen wagen was ge-
sprongen, een tuimeling had laten maken door
vol gas te geven en er nogmaals van door te
gaan. De inspecteur werd gelukkig niet ge-
wond.
Het heele Rotterdamsche politiecorps
speurde naar den dief van de auto van den
kinderarts dr. J. A. van der Starp, welke voor
diens woning aan de Voorschoterlaan in de
Maasstad had gestaan. De dokter deed bij de
politie aan de Hoflaan aangifte van de ver-
missing en onmiddellijk werd de diefstal per
alarmmelder en telefoon aan alle bureaux en
surveilleerende politiemenschen bekend ge-
maakt.
Een uur na de aangifte ontdekten twee in-
specteurs bij de tunnel aan de Henegouwer-
laan de gesignaleerde auto. Zij probeerden den
wagen aan te houden, doch de dief was niet
van zins zijn tochtje zoo snel en onder zoo
nadeelige voorwaarden te eindigen. Hij reed
door, doch 66n van de inspecteurs, de heer Th.
Ardon, zag nog kans op de treeplank te sprin-
gen. Veel gelegenheid om de auto tot stoppen
te brengen kreeg hij niet, de bestuurder gaf
vol gas en de inspecteur vied van de tree
plank, zonder zich nogtans te verwonden. De
onverantwoordelijke autodief was intusschen
ontkomen,
Maar het duurde niet lang of hij werd voor
den tweeden keer gesignaleerd. Een agent van
politie, die op de Willemskade surveilleerde,
herinnerde izich den oproep op het juiste mo
ment en ditmaal liep de dief in de val. Hij
werd ingerekend en zat spoedig opgesloten om
over den diefstal en de geweldpieging, die hem
waarschijnlijk ook wel ten laste zal worden
gelegd, na te denken.
De man is geen onbekende van de politie,
die ook wegens een ander feit nog een appel-
tje met hem te schillen heeft.
DE STRIJD TEGEN DE WILDE
BUSDIENSTEN.
„Wij gaan liever met de bus".
De ondernemers van wilde autobusdiensten
zijn bijzonder vindingrijk. Vandaag wordt
hun door de rechtbank verboden om hun be-
drijf voort te zetten, en morgen hebben ze
weer een listige manier uitgedacht om t6ch
te kunnen rijden.
Zoolang het wetsontwerp, dat deze materie
regelt, nog geen wet geworden is, zal deze
strijd ook wel voortduren.
De ondernemers, die een busdienst Haar
lemAmsterdam vice-versa exploiteeren,
laten zich ook niet bepaald met een kluitje
in het riet sturen. Enkele dagen geleden
werd hun in kort geding verboden om deze
dienst voort te zetten, onder het opleggen
van een belamgrijke dwangstrafWat was nu
het gevolg Dezelfde bussen met dezelfde
chauffeurs reden den volgenden dag weer het-
zelfde traject. En toch kost dat den onder-
nemer geen /250 per dag aan boete. Want...
er is inmiddels een nieuwe N.V. opgericht,
een N.V. met onbekende naam. Zoodat dus
eerst die N.V. weer veroordeeld zal moeten
worden. Maar nu heeft men het den rechter
niet gemakkelijk gemaakt om een vervolging
in te stellen, want wie de oprichters van de
N.V. zijn is niet bekend gemaakt. En als het
t6ch uitlekt, wel, dan wordt er onmiddellijk
weer een "nieuwe N.V. opgericht, eveneens in
het geheim.
Bovendien wordt in Haarlem nu aan iede-
ren passagier gevraagd, waarom hij met de
bus gaat en niet met de tram, en aangeplakte
biljetten maken het antwoord gemakkelijk:
Omdat wij niet per trein wenschen of kun
nen reizen, gaan wij liever of noodgedwongen
met de bus". Daarmee willen de ondernemers
doen uitkomen, dat zij waarlijk geen schade
aan de spoor- of tramwegen berokkenen.
(Bovenstaande vonden wij aldus vermeld in
,,De Telegraaf". Op een voornaam punt is
ons echter iets niet duidelijk, n.l. dat omtrent
die ,jgeheime" N.V.'s. Een N.V. is n.l. een
rechtsvorm, die geregeld is bij het Wetboek
van Koophandel. Voor het oprichten van een
naamlooze Vennootschap moet aan verschil-
lende wettelijke voorschriften worden vol-
daan. Er moeten statu,ten worden vast-
gesteld, die de goedkeuring van den Minis
ter van Justitie vereischen. Personen die
geheim" zijn, kunnen daartoe geen verzoek
onderteekenen. De acte moet authentiek
worden verleden. Dat kan alleen geschiedeh
door personen die bekend zijn en onder ge-
tuigen. Dan moet ten slotte de N.V. in het
Handelsregister worden ingeschreven en uit
die inschrijving moet aan het publiek kunnen
blijken met wie men te doen heeft. Zoolang
niet al die formaliteiten zijn vervuld, bestaat
er geen naamlooze vennnootschap en zijn de
personen, die bij de combinatie betrokken zijn,
als zij voor of namens die combinatie hande-
len, hoofdelijk aansprakelijk. Van een ge-
heime N.V. kan dus geen sprake zijn.Red.
Tern. Crt.)
De Nederlandsche Spoorwegen volgen in
hun strijd tegen de wilde busdiensten een an-
deren weg.
iZij hebben de N.V. Autogarage ,,Royale" te
Amsterdam gedagvaard voor de rechtbank in
een procedure op korten termijn. De spoor
wegen eischen dat de rechtbank de handelin-
gen van gedaagde onrechtmatig zal verklaren
en dat gedaagde tot schadevergoeding, nader
vast te stellen bij staat, zal worden veroor
deeld.
Voorts eischen de Spoorwegen een bevel
van de rechtbank tot staking van den wilden
autobusfdienst, dien gedaagde onderhoudt tus-
schen Amsterdam en Utrecht v.v. en dat hij
daartoe met den sterken arm zal kunnen wor
den gedwongen. Verder eischen de Spoor
wegen nog veroordeeling tot betaling van een
dwangsom van 250 voor iedere overtreding.
De vorige week is van eisch gediend en
over 14 dagen zal de tegenpartij van ant
woord dienen.
Wie, zoo schrijft de Msb., momenteel een
kijkje gaat nemen in de Zuid-Limburgsche
gnensstreek, zal in verreweg de meeste grens-
gemeenten zijn verwondering niet kunnen
veribergen over de overal opduikende mlli-
taire en andere uniformen, welke een buiten-
gewone bedrijvigheid verraden. Komt men in
de grootere grensplaatsen, dan kan men daar
overal militaire politieposten waarnemen, ter-
wijl alle wegen naar de grens onder voort-
durende bewaking van surveilleerende mili-
tairen en marechaussee staan.
'Het oorlogsgevaar is gelukkig geweken.
Er dreigt hier echter een ander gevaar van
niet te onderscheiden beteekenis. Zoowel uit
Duitschland zelf als uit het voormalige Oos-
tenrijk en het Sudetengebied is een ui'ttocht
aan den gang van allerlei elementen, die om
een of andere reden het Duitsche regime niet
kunnen of willen aanvaarden en nu beducht
voor conoentratiekamp of gevangenis, hun
woonsteden verlaten om de wijk te nemen
naar veiliger oorden.
Het aantal nu van deze lieden, die dage-
lijks trachten onze grenzen te overschrijden,
is den laatsten tijd zo6 geweldig toegenomen,
dat men militaire hulp heeft moeten inroepen
en in grootere en ook sommige kleinere grens-
gemeenten zijn thans soldaten gelegerd in
leegstaande gebouwen, of, voor zoover noodig,
ingekwartierd bij particulieren. Deze zien
zich dagelijks genoodizaakt honderden vluch-
tehngen aan te houden en over de grens te
zetten, ondanks hun soms erbarmelijken toe-
stand. Voor het meerendeel bestaan deze
vluchtelingen uit Joden, wier aantal nog aan-
merkelijk is toegenomen sedert zij in Belgie
absoluut geen kans meer hebben, daar de Bel-
gische regeering reeds een formeel vestigings-
verbod voor Joodsche vluchtelingen uitvaar-
digde.
Op hun nachtelijke surveillance-tochten
ontdekken de mannen der grensbewaking
niet zelden heele groepen vluchtelingen, die
gezamenlijk de grens overschreden en zich
dan uit vrees reeds dadelijk ontdekt en terug-
geleid te worden, soms urenlang in de bos-
schen verborgen houden.
Te Vaals geschiedde het, dat achter de
struiken een jonge vrouw gevonden werd met
een k'indje van eenige maanden. Regen en
koude trotseerend had het mensch daar al
uren doorgebracht. En bij nader anderzoek
bleken achter bijna alle struiken in de om-
geving vluchtelingen te zitten, die, zioh ont
dekt ziende, begonnen te bidden en te smee-
ken toch in ons land te mogen blijven. Onze
mannen moesten echter in zulke oogenblikken
wel een harden plicht doen.
Streng wordt ook opgetreden tegen de z.g.
,,handlangers" van vluchtelingen. Deze be-
oefenen tegen een flinke vengoeding de min-
derwaardige praktijk om de vluchtelingen be-
hulpzaam te zijn bij het verschalken van de
grenswachten. Verschillende dezer menschen
werden reeds aangehouden en uit het bewa-
kingsgebied geizet.
Het is echter te hopen, dat het de thans
uitgebreide grensbewaking niet alleen moge
gelukken om zooveel mogelijk ongewenschte
elementen te weren uit ons land doch even
eens om paal en perk te stellen aan het soms
buitengewoon drieste optreden van Duitsche
grensbeambten op Nederlandsch getoied. Her-
haaldelijk hebben deze beambten de brutali-
teit, gewapend en in uniform rond te loopen
op het Nederlandsch gebied.
TEGEN-GRENSBEVEILIGING
De correspondent der N. R. Crt. te Winters-
wijk schrijft:
Bij al den bitteren ernst van de vorige
maand, toen ter handhaving van onze neutra-
liteit de noodige militaire maatregelen geno-
men waren, blijkt hier aan de Oostgrens toch
ook de humor niet ontbroken te hebben.
Toen n.l. op zeker grenspunt, waar Duit
sche en Hollandsche bewoners altijd gemoe-
delijk naast elkander gewoond hebben, op
zekeren morgen - versperringen aangebracht
waren en zelfs een verdekte opgestelde
mitrailleur opgemerkt werd, staken de Duit
sche overburen verbaasd de hoofden bij elkaar
om zich in allerlei gissingen te verdiepen. Er
werd gemompeld over een dreigenden Engel-
schen in val, omdat van het kleine Holland
zoo'n drieste dreiging allerminst verwacht
mocht worden.
Hoewel de geruststellende verzekeringen
der Hollanders maar half geloof vonden,
werd het geval toch nogal gemoedelijk op-
genomen. De krijgsraad der Duitsche buren
besloot tot verbluffende tegenweer, kanon-
nen bleken den volgenden ochtend dreigend
naar 't Geldersch territoir te zijn gericht,
maar 't Hollandsch hart bekwam al spoedig
van den eersten sohrik, toen bleek, dat de
dreigende, verdacht gecamoufleerde vuur-
monden slechts in stelling gebrachte kachel-
pijpen waren en anders niet.
AFGERICHTE HOND BETROK DE
WACHT VOOR CAFE.
Dezer dagen werd een cafe te Haarlem-
mermeer door een afgerichten hond, toebe-
hoorend aan een hondenliefhebfoer, ,,bezet".
De hond posteerde zich voor de deur van het
cafe C., op den hoek van den Leimuiderdijk-
Bennebroekerweg. Een bezoeker, die het
caf6 wilde Verlaten, werd niet vriendelijk ont-
vangen. De hond sprong op den man af en
beet hem in den schouder. Wijselijk trok de
man zich weer in het cafe terug.
De pogingen van den eigenaar, den hond te
verjagen en het cafe te ontzetten, mislukten,
ondanks dat de eigenaar voor geen kleintje
vervaard en met een dikken stok gewapend
was. De hond wierp zich op zrjn tegenstan-
der en zou hem zoowaar van de beenen heb
ben gestooten. Door een overhaaste vlucht
wist de man zich nog in veiligheid te stellen.
Nu werd de politie opgebeld. Drie agen-
ten naderden den hond en gingen onmiddel
lijk tot den aaiival over. De woedende hond
wierp zich echter op zijn belagers, deelde links
en rechts beten uit, en hield zoo de aanval-
lers op eerbiedigen afstand. Tenslotte zat er
niets anders op, dan het beest dood te schie-
ten. Het bleek een afgerichte hond te zijn
van den heer J. v. A.
VELDWACHTER GEARRESTEERD
TE SPIJKENISSE.
De gemeentevelwwachter van Spijkenisse,
de 48-jarige L. M. M., die reeds gedurende
meer dan 20 jaar zijn functie vervult, is dezer
dagen op last van de justitie te Rotterdam
gearreeteerd, nadat rijksrechercheurs gedu
rende de afgeloopen weken te Spijkenisse een
onderzoek hadden ingesteld. Het schijnt, al
dus de Tel., dat ds gemeenteveldwachter van
een zedenmisdrijf wordt beschuldigd. De man
is naar Rotterdam overgebracht, waar hij ter
beschikking van de justitie is gesteld.
Men zal zich herinneren, dat verleden jaar
verschillende inwoners van Spijkenisse te
Rotterdam hebben terechtgestaan, omdat zij
pamfletten hadden verspreid met een voor den
veldwachter beleedigenden inhoud. Deze pam
fletten hadden betrekking op diens priv6-
leven, dat men te Spijkenisse niet goedkeurde.
De arrestatie heeft plaats gehad op aangifte
van een vrouw, die vroeger te Spijkenisse
woonde, doch thans te Rotterdam vertoeft.
De arrestatie heeft te Spijkenisse groote be-
roering verwekt. Verscheidene inwoners zijn
als getuigen gehoord.
EEN KNAP STUKJE ZEEMANSCHAP.
Toen de Queen Mary Woensdagoohtend te
New-York wilde aanleggen bleek, dat door een
inmiddels in die haven uitgebroken staking
van personeel van sleepbooten niet de minste
kans bestond op hulp van sleepbooten. Er
stond weinig -wind en het water op de Hudson
was kalm, zoodat kapitein Irving besloot
alleen met den loods zijn reusachtig schip
aan den wal te brengen. De aanlegsteiger
staat rechthoekig op de kade en het is altijd
de moeilijikste manoeuvre het schip precies
90 graden te doen zwenken, maar in precies
34 minuten hebben kapitein en loods het
waagstuk volbracht zonder eenig ander ver-
lies dan van een van de aanlegkabels.
Toen men den kapitein complimenteerde
en vroeg hoe hij het eigenlijk gedurfd had
antwoordde Irving: ,,Wel ik keek naar mijn
medaille van St. Cristoph (den schutspatroon
van reizigers en zeevarenden. Red.) en
vroeg wat ik doen moest. St. Cristoph zei
Ja en van dat oogenblik af heb ik geen vrees
meer gekend dat het niet goed zou kunnen
af loopen. Maar ik had den wind zoowel als
het getij mee en een ander kapitein zou in
mijn plaats hetzelfde hebben gedaan want
wie weet wanneer we weer een sleepboot
zouden hebben kunnen krijgen!
Ondanks de bescheidenheid van kapitein
Irving heeft men hem van de zijde der pas-
sagiers hartelijk gelukgewenscht en deskun-
digen op scheepvaartgebied noemden het een
buitengewoon kraniig staaltje van zeeman-
schap. (N. R. Crt.)
WIE HET ONDERSTE UIT DE KAN WIL...
Verleden week had een juffrouw in een
vischwinkel in het Westen van Rotterdam
een zuren haring gekocht en toen zij een
poosje weg was, bemerkte de winkelier, dat
er een glazen pot met paling in gelei verdwe-
nen was. Hij zocht en zocht, doch vond niets,
wiaarop hij dus aannam, dat de pot gestolen
was... Schadepost nummer zooveel...
Een paar dagen daarna komt er een meisje
in zijn winkel en vraagt, of zij het statiegeld
voor een glazen pot mag hebben. En wat was
dat voor een pot! De gestolen pot, welke door
den winkelier werd herkend!
En wie was de moeder van het meisje? De
juffrouw, die eenige dagen tevoren een zuren
haring had gekocht...
De pot paling werd betaald!
Te Maurik (N.-Br.) ontstond brand in de
woning van den heer J. Schumacher. In het
pand is tevens gevestigd diens motor- en rij-
wielzaak en radiocentrale.
De gealarmeerde brandweer was spoedig
met de motonspuit ter plaatse. Zij zag zich
voor een moeilijke taak geplaatst. Aanvanke-
lijk bestond het gevaar, dat het vuur zou over-
slaan op de belendende perceelen, hetgeen de
brandweer evenwel wist te voorkomen.
De inboedel kon gedeeltelijk in veiligheid
worden gebracht. Het perceel is geheel uitge-
brand. Slechts de muren bleven overeind
staan. De oonzaak van den brand is waar
schijnlijk een defect in den schoorsteen. Huis
en inboedel waren verzekerd.
Tijdens de nablusschingswerkzaamheden
raakte de motorspuit in brand, doch de vlam-
men konden spoedig worden gedoofd, waama
de spuit weder gebruikt kon worden.
ROEKELOOS JONGETJE GEDOOD.
Te Halsteren wilde het 7jarige zoontje van
den heer Th. van de Klundert bij het ver-
keerspunt ,,Vogelenzang" op een vrachtauto,
geladen met suikerbieten, springen.
Hij kwam daarbij met zijn hoofd tegen de
koplamp van een uit de tegenovergestelde
richting komende vrachtauto.
De jongen liep een groote wonde aan het
oog op en is, nadat geneeskundige hulp was
verleend, in bewusteloozen toestand naar het
ziekenhuis te Bergen op Zoom vervoerd, waar
de khaap is overleden.
OUDE VROUW VERMOORD.
Te Stolen is de 75jarige weduwe Smits
Barendregt met afgesneden hals in het por-
taal van haar woning gevonden. Het mes,
waarmee de moord was gepleegd stak er nog
in. Een uur tevoren hadden de buren de
vrouw nog buiten gezien. Daarna vond de
melkboer haar dood. Voor dezen had zij, zoo-
als zij steeds deed, de deur op een kier gezet.
Het parket uit Dordrecht heeft de zaak in
onderzoek.
ELECTRISOHE TREIN OP
REP A R ATIEW AGEN GEREDEN.
Donderdagmiddag is bij den onbewaakten
overweg op den Breudijk bij Harmelen een
extra electrische trein op den aldaar staan-
den reparatiewagen van de Nederlandsche
Spoorwegen gereden.
Aangezien de arbeiders op dat moment niet
aan het werk waren en Zich niemand op of
bij den wagen bevond, kwamen geen per-
soonlijke ongelukken voor. Wel echter werd
de reparatiewagen meer dan 800 meter met
den trein, die een vaart van 120 kilometer
had, meegesleurd en totaal vernield. De elec
trische trein werd slechts licht beschadigd.
Als gevolg van een en ander moest het
treinverkeer eenige uren over een spoor ge-
leid worden, om de opruimingswerkzaam-
heden te vergemakkelijken.
De ploegbaas en de arbeiders bleken niet op
de hoogte van de komst van dezen extra-
trein. Er wordt een onderzoek ingesteld
waaraan dat te wijten is. De spoorwegauto-
riteiten uit Utrecht stelden ter plaatse een
onderzoek in.
Ervaringen uit Spanje.
Het October-nummer van het maandblad
,,Luchtgevaar", officieel orgaan van de Neder
landsche Vereeniging voor Luchtbescherming,
bevat een interessant artikel, onder het op-
schrift ,,Veertig Luchtaanvallen", van den
strijd in Spanje. Deze bijdrage is gebaseerd
op ervaringen, verkregen in Barcelona, Valen
cia, Madrid en vele kleine steden en dorpen.
Voor een paniekstemming blijkt geen reden
te zijn, aldus de schrijver; het aantal slacht-
offers blijft steeds betrekkelijk gering.
Wij laten hier dit artikel in zijn geheel
volgen
,,Natuurlijk zijn er voorbeelden aan te halen,
waarbij een bom in een dichte menigte terecbt
kwam, doordat de alarmpost den vlieger niet
had gesignaleerd en de menschen zich niet
bijtijds naar een schuilplaats hadden begeven.
I Dit is dan een ongelukkige omstandigheid.
I Daar staan. dan echter gelukkige ontsnap-
pingen tegenover. En nu zijn er in de prac-
tijk meer gelukkige toevallen, dan onge
lukkige.
Het tijdig waarschuwen dat er vliegtuigen
in aantocht zijn, is algemeene regel. Gewoon-
lijk heeft de bevoiking dan nog ongeveer een
kleine 10 minuten tijd (dit hangt van de lig-
ging der plaats af) om zich naar een schuil-
kelder te begeven.
In Valencia heeft men gemiddeid elke 500
meter een schuilgelegenheid, zoodat .er ruim-
schoots tijd is om zich in veiligheid te stellen.
Bij het begin van den oorlog waren er aan-
zienlijk minder, maar in den lateren tijd zijn
er veel bijgebouwd, zoodat men momenteel
aan de dichtheid der schuilkelders in bepaalde
wij ken de speciale luchtgevaarhikheid hier-
van kan opmerken.
Geschiedt een aanval 's nachts, dan is de
allereerste greep naar een zaklantaarn of een
ander soort lamp, want na eenige seconden
wordt het licht in de geheele stad centraal
uitgeschakeld. En het zoeken naar kleeren
en vluchten in donker is niet gemakkelijk.
Wat opvalt is de doodsche stilte, die er op
straat dan heerscht. Iedereen spoedt zich
snel en zwijgend naar de schuilplaats.
Het luchtafweergeschut davert met een
harden blaffenden toon en voor de scherven
van het eigen geschut moet men zich ook
bergen. Een bominslag geeft een diep, dof
gerommel, dat den bodem zacht doet trillen?
Valt de bom echter vlakbij, dan hoort men
haar omlaagsuizen. Dit geluid nu blijkt <§6n
van de meest angstaanjagende geluiden te
zijn, welke bestaan. Men heeft het gevoel als-
of een geweldige metalen vleugel met enorrne
snelheid de aarde nadert en uiteindelijk neemt
dit suizen zoo in omvang toe, dat men gelooft
dat de hemel invalt. Schrijver, die dit een-
maal van v'lakbij meemaakte, had door dit
geluid zoo'n angst gekregen, dat hij den bom
inslag zelf niet hoorde.
Toch valt de schade steeds zeer mee. De
auteur van het artikel bespreekt dan eenige
voorbeelden van een bominslag, waarbij hij
gewag maakt van het feit, dat hij nooit ge
zien heeft dat een huis in zijn geheel was in-
gestort, wel verscheidene malen dat bij een
bominslag een zijwand opengereten was en
een verdieping gedeeltelijk ingestort, maar de
rest van het huis bleef staan. In Maart van
dit jaar werden er echter een soort bommen
gebruikt, die inderdaad een veel grootere uit-
werking hebben. De bommen zelf zrjn klein.
Vallen zij midden op straat, dan ontstaat er
een gat ter grootte van een bord, dat niet
dieper is dan drie centimeter, maar de huizen
aan beide zrjden zijn ingedrukt.
Voor deze bommen heeft zelfs de meest laco-
nieke Spanjaard een diep ontzag en hij vlucht
met bliksemsnelheid wanneer de sirenes
loeien. Maar terecht wijst de schrijver er op,
dat ook deze bommen niet almachtig zrjn,
Wanneer men weet van welken aard zij zijn,.
hoe zij ontploffen enz., kan men zich ook hier-
tegen beschermen.
Zijn algemeene raad echter is, zich naar
schuilkelders te begeven.
Op straat zijnde, gaat men naar een open-
bare schuilgelegenheid. Ook onder de huizen
van meer verdiepingen, vervaardigd uit gewa
pend beton, kan men zich rustig in den kel-
der begeven. Deze huizen storten niet in,
verdiepingen worden wellicht doorboord,
seheuren zullen ontstaan en stukken steen
vliegen weg, maar het huis in zijn geheel blijft
staan en diegenen, die zich in den kelder be-
vinden, Worden niet onder het puin begraven.
Onder huizen van baksteen kan men even
eens zich beschermen, mits de schuilkelder
stevi'g onderstut is. Maar lijkt de kelder ook
maar eenigszins zwak en kan men aannemen,
dat bij het instorten van het huis de zoldering
niet bestand is tegen het gewicht, dan is er
slechts een raad volgens onzen auteur.
Wij laten hier woordelijk zijn advies volgen:
,,Wie nog eenigen moed en koelbloedigheid
bezit, begeeft zich naar de bovenste verdie
ping, dus direct onder het dak, gaat in bed,
op een divan of een matras liggen, legt een
gewatteerde deken over zich heen, een kus-
sen over het gezicht en wacht. Gebeurt er
niets en dat zal in 99 van de 100 gevallen zoo
zijn" dan heeft men den aanval in prettige
omstandigheden doorleeft. Treft echter een
bom het huis, dan suist men wel eenige ver
diepingen naar beneden, doch goed ingepakt
in matrassen, dekens en kussens, en het be-
langrijkste: men ligt bovenop en wordt daar-
door ook het eerst gevonden door de reddings-
brigade. Diegenen die in zoo'n geval in een
kelder zitten kunnen twee dagen wachten tot
men hen bereikt heeft."
VOOR LUCHTBESCHERMING 144
MILLIOEN GULDEN.
Dit opschrift geeft onwillekeurig aanlei-
ding tot een „ongeloovig gezicht" en toch is
het juist! Maar het gebeurde niet in Neder-
land, doch in Engeland.
Volgens een mededeeling in de Daily Tele
graph bedroegen de kosten der genomen voor-
zorgsmaatregelen in de tweede helft van Sep
tember daar te lande, raw geschat: Voor de
luchtbescherming van de burgerbevolking ten
minste 144 millioen gulden. Voor de vloot be-
liep het tusschen 72 en 106 millioen gulden,
voor het leger tusschen 11 en 18 millioen,
voor de luchtvaartafdeeling ten minste 18
millioen gulden.
Gegevens over de luchtbescherming in
Nederland in September j.l. zijn nog niet be
kend
EEN TIJGER DOODT VIJF MENSCHEN.
Een tijger heeft gedurende een week de
omgeving van Pakan Baroe onveilig gemaakt
en daar niet minder dan vijf menschen ge-
dood. Eerst na zeer veel moeite zijn eenige
jagers er in geslaagd den tijger neer te leg-
gen. De bevoiking, die uit angst des avonds
niet meer buiten durfde te komen, is thans
weer gerustgesteld.
Van de vijf slachtoffers vielen er, naar het
N. v. d. D. v. N. I. meldt, vier in vijf dagen
tijd en uit de omstandigheden van den aan
val en uit hetgeen ooggetuigen melden, blijkt
het in alle gevallen steeds dezelfde tijger te
zijn geweest. De overvallen hadden respectie-
velijk plaats op 3, 12, 17 en 40 KM. van de
kotta en in een kampong bij Pakan Baroe.
Bij K.M. paal 17 was een inlander het
slachtoffer, dat met een klap van den tijger-
poot werd neergeslagen en onmiddellijk dood
was. Doordat omwonenden toeschoten, kon
de tijger zijn prooi niet meenemen; het dier
sloeg op de vlucht.
Een zestienjarige jongen werd gedood bij
K.M. paal 12 toen hij daar des avonds om
streeks zes uur passeerde. Er trok onmid
dellijk een patrouille Inlanders het bosch in
doch eerst om middemacht vond men het stof-
felijk overschot diep in het woud, de tijger
was echter verdwenen.
Er werden op verschillende plaatsen geiten
uitgezet, waarbij een gewapende macht op
den uitkijk bleef staan, doch de tijger ver-
soheen niet.
Enkele dagen geleden heeft men ©chter suc-
ces gehad. Bij kilometerpaal drie, waar een
der slachtoffers te betreuren viel, werd een
geit als lokaas geplaatst en toen de tijger des
avonds weer verscheen, was hij met enkele
welgemikte schoten buiten gevecht gesteld.
