ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Koningin Wilhelmina en de vrede.
LICHTZINNIGE JEUGD
WOENSDAG 17 AUGUSTUS 1938
78e Jaargang
Binnenland
Feuilleton
„Met alle groote mogendheden zooveel mogelijk in vriendschap
leven, en met geen enkele mogendheid in te nauwe aansluiting".
HET PRINSEUJK PAAR OVER DE GRENS
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
ir. per post f 1,55 per 3 maanden Bjj vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen brj vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TEJxEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent brj vooruitbetaling.
Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLA I) VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAO-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAV OND.
wijkplaats kunmen vinden, om evenals de dui-
ven van de arke Noachs, na den storm hun
vlucht te hervatten.
De wereldoorlog.
Er zullen weinig vorsten in Europa en
daartouiten aan te wijzen zijn, die werkelijk
met bart en ziel den vrede toegedaan zijn.
Onize Vorstin, wier veertigjarig regeerings-
jubileum wij thans mogen herdenken, is on-
getwijfeld een van hen. Wanneer zij als
jonge, nog slechts achttienjarige de regeering
aanvaardt, staat als een merkwaardig sym-
bool aan het begin daarvan de eerste Haag-
sche Vredesiconferentie. Ozaar Nicolaas II
verraste in 1898 de geheele wereld, doordat hij
alle volkeren opriep om te beraadslagen over
een eeuwigdurenden vrede. Oogenscbijnlijk
zag dit voorstel er zeer vredelievend uit,
maar was in werkelijkheid slechts gebaseerd
op geheel andere motieven, met name de
angst voor te zware bewapening, die Rusland
zelf niet zou kunnen betalen. Waarschijnlijk
is dit ook de reden geweest, dat Denemarken,
tot welk land de uiitnoodiging bet eerst ge-
richt was, dit verzoek met een zeer hoffelijk
gebaar van de band wees. Daarop werd
Nederland uitgenobddgd en het idealisme van
de Koningin zal er niet weinig toe hebben
bijgedragen, dat het verzoek van den Czaar
hier een williger gehoor vond, en dat men
over de vele moeilijkheden wilde heenstappen
en de Internationale hoffelijkheid betrachten-
de, de conferentie dien overeenkomstig ont-
ving en bejegende. Voor Nederland heeft
deze conferentie, die weinig tot stand bracht,
wel echtor den grondslag voor het latere
Permanente Hof van Internationale Arbitrage
legde, meer ongerief dan goeds meegebracht.
Het vredespaleis.
In 1907 werd een tweede Haagsche Vredes-
conferentie gehouden, bij welke gelegenheid
den eersten steen gelegd kon worden voor het
toekomstige Vredespaleis. De Amerikaan-
sche staalkoning en milliardair Andrew Car
negie had voor den bouw hiervan een groot
bedrag uitgetrokken. Reeds eenige jaren van
tevoren had daze aan de Koningin van zijn
plannen blijk gegeven. Helaas woonde H. M
de Koningin de pleehtige inwijding in 1913
niet bij,.
Bij de opening werden hooggestemde toe-
spraken gehouden, die voor hen, die wat die-
per in den internationalen toestand vermoch-
ten te schouwen, in eenigszins los verband
stonden met de realiteit. Op het moment
van opening was het inderdaad even rustig
in de politick troebeie atmosfeer van Europa.
1913 had den vrede van Boekarest opge-
leverd, waardoor de kwesties in den heksen-
ketel voorloopig waren geregeld, maar de
verhoudingen waren politiek zoo gespannen,
dat vrijwel ieder oogenblik door een onvoor-
ziehtige manoeuvre het uitbreken van den
oorlog verwacht kon worden. Nog geen jaar
later dreunde het kanongefoulder en ratelde
het geschutvuur in het Westen van Europa.
Aan dien vooravond van dit drama sprak, bij
de pleehtige ingebruikneming van het Vredes
paleis, de voorzitter van de Camegdestdchting
het volgende:
„iHet Vredespaleis zal niet alleen de werk-
plaats zijn, waarin men arbeidt aan het hand-
haven van den vrede door het recht, maar
het zal ook tot de verbeelding spreken, en een
menkteeken zijn voor alien, die gelooven aan
het vooruitstreven van het menschdom naar
dat ideaal der beschaving, waarin er geen oor-
lbgen tusschen de volkeren zullen zijn. Het
zal bezoekers trekken, pelgrims, het zal de
regeeringen uitnoodigen om hun geschillen
aan arbitrage te onderwerpen en zal in zijn
bibliotheek en wellicht in zijn academie een
plaats van geestelijke gemeenschap en samen-
werking vormen voor hen, die door de studie
van het intemationale recht de toenadering
der besehaafde volkeren beoogen. In dien zin
zal dit paleis een tempel des vredes zijn, waar
in zelfs als de golven van den oorlog aan den
gezichtsednder rijzen, de betere gevoelens een
door ARTHUR APPUN.
45) Vervolg.
Hij was dus vrijVrijDat klonk hem
als muziek in de ooren. Hij bleef even staan,
blij om zich heenkijkend. Doch wat namen
die menschen hun vrijheid toch gemakkelijk
op!
Het kon toch ook niet anders! Ze hadden
het wellicht nooit gevoeld: beroofd te zijn van
hun vrijheid; het leven te moeten doorbren-
gen tusschen de granieten muren van een ge-
vangenis-cel en alleen op commando even te
mogen genieten van de vreugde van God's
heerlijke schepping!
iHdj schoot in 'n lach! Op dat oogenblik
liep hij een politie-agent tegen het lijf, die
hem even aankeek. Zonder zich goed be-
wust te zijn van wat hij deed, liep Rupert een
winkel binnen. De bediende, die hem te
woord stond, bracht hem weer op dreef; hij
kocht een paar sigaren en stak er een op.
Hiervoor had hij nog al wat tijd noodig, want
hij maakte van de gelegenheid gebruik, even
een blik te werpen in een achter de toonbank
hangenden spiegel. Was hij dat?... Was dat
nu Rupert Dale?... Nauwelijks herkende hij
zichzelf.
Buiten komend, zag hij den agent niet meer.
Ofschoon hem geen gevaar dreigde, voelde hij
zich door dit verdwijnen toch eenigszins op-
gelucht.
iHij had het hotel veilig bereikt en zich on-
middellijk naar de door Jim Chrichton bestel-
Natuurlrjk gaan de gedachten terug naar
de vier verschrikkelijke jaren van den wereld
oorlog, toen Nederland's Vorstin en zijn regee
ring het vaste besluit hadden genomen, Ne
derland buiten den oorlog te houden en strikt
neutraal te blijven. Dat is dank zij vele zor-
gen, inspanningen en opofferingen gelukt.
Nederland bleef buiten den oorlog, die rond
zijn grenzen de afschuwelrjkste verwoestingen,
materieel en moreel, aanrichtte. Het is juist
in dit laatste opzicht, dat Koningin Wilhel
mina in zware tijdens ons een moreel sterkend
voorbeeld is geweest. Zoo zal men zich herin-
neren, dat zij op de oorlogsleening voor een
aanzienlijk bedrag van eenige millioenen heeft
ingeteekend. Meer nog door het handhaven
van strikte neutraliteit, was haar verlangen
den vrede te bewarten. Zij voerde inderdaad
een achieve vredespolitiek, hoewel uit den
aard der zaak deze ten zeerste beperkt was
door de dredgingen van de internationalen toe-
stand. Prof. Brugmans zeide het zoo typeerend
in zijn onlangs verschenen boek: ,,Geschiede-
nis van Nederland onder de regeering van
Koningin Wilhelmina"'„De regeering van
dien veelbewogen tijd versaagde evenmin als
de Koningin, die het voorbeeld gaf, niet alleen
van kalme rust, maar ook van sterke zelf-
beheersching en solide beradenheid."
v De Volkenbond.
De wil tot eeuwigdurenden vrede kwam
eveneens tot uitdrukking, toen Nederland tot
den 1 Januari 1920 in werking getreden Vol
kenbond toetrad, zij het ook, dat deze stap na
eenige aarzeling en langdurdg overleg der
Kamers genonrien werd, immers men vreesde,
niet geheel zonder grand, dat met het lid wor
den van dezen bond, de zoo geprezen neutra
liteit in gevaar zou worden gebracht.
In datzelfde jaar ontving de Koningin ten
paleize een juristen-comito, dat de installing
van het Permanente Hof van Intemationale
Justibie voorbereidde. Twee jaar later werd
dit instituut geopend, in tegenwoordigheid
van de Koningin. De zetel van dit hooge
rechtscollege bevindt zich in het Vredespaleis.
„Afschuw voor den oorlog".
Van dergelijke VTedelievende gevoelens gaf
zij blij'k, toen zij aan den oproep van den Ame-
rikaanschen president Roosevelt, gericht tot
alle staatshoofden van de wereld, antwoordde:
,,Ons volk, uit naam waarvan ik spreek,
verafschuwt den oorlog. Het zou natuurlijk
een aanval weerstaan, maar het verafschuwt
den oorlog. Even zeer als het uittarting en
aanval tusschen burgers veroordeelt, veroor-
deelt het uittarting en aanval tusschen vol
keren. 'Het meent, dat voor de gemeenschap
der volkeren de tijden zijn aangebroken om
door daden te toonen, dat zij vast besloten is
te breken met het recht van den sterkste als
haar uiteindelijk hoogsten vorm.
Vreed'zame regeling is de uitsluitende
methode om nationale geschillen te regelen.
Mij is geen reden bekend, waarom vreedzame
regeling niet de uitsluitende methode zou zijn
om intemationale gescjiillen te vereffenen.
Mjijn volk is er diepf van overtuigd, dat, wil
dit doel bereikt worden, vergaande ontwape-
ning thans gebiedend noodzakelijk is. Immers
voortgezette bewapening leidt tot wedloop in
bewapening en, gelijk pijnlijke, doch al te
spoedig vergeten ondervinding bewijst, tot on-
vermijdelijken oorlog."
Klinkt het niet als de stem van een roepen-
de in de woestijn, dit koninklijke telegram
Een dergelijke positieve uitspraak is hij over-
heidskwesties van internationalen aard zeer
zeldzaam en daarom te waardevoller.
(Nadruk verboden.)
de kamers begeven. Hij zat nu in een ge-
makkelijken st,oel voor het raam.
Een paar Uren later voegde Jim zich bij
hem.
Zwijgend drukten ze elkander de hand, 't
Waren ziware uurtjes, die achter hen lagen.
Groote moeilijkheden hadden ze overwonnen:
de overwinning was nabij.
Doch alle gevaar was nog niet geweken.
Jim frischte zich op, verkleedde zich en
raadde Rupert aan, dit ook te doen.
Je zult weer in politiek moeten loopen.
zei hij. Ik heb bovendien nog een koffer
hierheen laten zenden, waarin alles zit, wat
je voor je reis noodig hebt. Je herinnert je
het reisplan, dat ik heb opgemaakt?... Ik heb
er echter nog eens over nagedacht en een
paar wijzigingen aangebracht. Je vertrekt
vanavond al met 'n kleine vrachtboot, die op
Engelsch-Indie vaart. Je staat op de passa-
gierslijst als John Cotton, koffieplanter. Dank
zij je verblijf in de buitenlucht gedurende de
laatste paar maanden, kan je heel gemakke
lijk daarvoor doorgaan. De initialen J. C.
't zijn ook de mijne staan op je koffer.
Toch 'n fijne vondst! Hij lachte even.
Denk er dus aan: John Cotton. In je koffer
vindt je ook een werk, dat over de koffie-
planterijen handelt. Bestudeer dit, liever dan
je in een of ander gesprek bloot te geven!
De kapitein van de boot is 'n goeie kennis van
me. Hij gaat van avond naar den schouw-
burg en neemt een vriend mee. We zullen
hem en z'n vriend daar ontmoeten. Na de
voorstelling gaan we naar de haven; daar ga
je met hem asm boord. Sparkes is 'n aardige
kerel, 'n sportsman. Hij weet wel, dat je in
moeilijkheden zit, meer niet. Ik zou hem wel
de waarheid kunnen vertellen, doch voor z'n
persoonlijke veiligheidJ doe ik het liever niet;
want weet hij een en ander en er loopt iets
verkeerd, dan zijn de moeilijkheden ook voor
H. K. H. Prinses Juliana en Z. K. H. Prins
Bernhard arriveerder Maandagmiddag per
auto aan het grenskantoor De Locht. Hier
hadden velen, die (blijkbaar van de komst op
de hoogte waren, al een tijd gewacht.
Toen de auto naar het op ongeveer 50 M.
afstand liggende Duitsche grenskantoor ver-
trok, stormde het publiek de grens over en
weldra was de wagen door honderden om-
ringd. Van Duitsche zijde werden enkele'
bloemruikers aangeboden, die Prinses Juliana
in ontvangst nam. Onder luide toejuichingen
vertrokken de hooge gasten daarop naar
Aken, waar Prinses Ajrogard op het oogen
blik haar intrek heeft genomen.
Een halfuur later arriveerdte een auto met
gevolg.
Men meldt van officieele zijde, dat het Prin-
selijke paar Maandag in den laten middag in
gezelschap van Prinses Armgard een bezoek
heeft gebracht aan het concours hippique te
Aken.
SULTAN VAN LANGKAT IN DEN HAAG.
De sultan van Langkat, Z. H. Toeankoe
Machmoed Abdul Djalil Rachmat Sjah, is
Maandag met zijn gemalin, dochters en ge
volg in Den Haag aangekomen.
Woensdag 3 Augustus is Z. H. te Genua
aangekomen, waar hij werd ontvangen door
havenautoriteiten en den NederlandSchen con-
sul-generaal. Zijne Hoogheid wenschte eerst
een korte reis door Europa te maken ten
einde het Europeesche leven te leeren kennen.
Deze reis is gemaakt met zijn auto's, die reeds
te Genua gereed stonden.
Aan de Nederlandsche grens werd de sultan
o.ia. verwelkomd door den controleur eerste
klas, den heer Van Duuren, die aan Zijne
Hoogheid gedurende zijn verblijf in Neder
land is toegevoegd.
Te Utrecht stond mevrouw Lindevist op het
perron. Vroeger, toen de sultan nog een jon-
geling was, voerde zij de huishoudelijke zorg
over den tegenwoordigen sultan van Langkat,
in den tijd toen hij nog te Batavia de Hoogere
Burgerschool beizocht. De ontmoeting was
zeer hartelijk.
De eerste kennismaking met Europa was
d'en sultan uitstekend bevallen. Hij had het
wat kouder verwacht. Ook de reis van Indie
uit had een uitstekend verloop gehad.
Ook de echtgenoote van den sultan, sul-
tane Tengkoe Mahsouri Randa en zijn doch
ters, Tengkoe Talsoen en Tengkoe Latifeh,
beviel de reis door Europa uitermate.
Verder behooren tot het gezelschap de broer
van den sultan, Tengkoe Pangeran Achmad
en de secretaris O. K. Datoek Djamill. Boven
dien maakt de Medansche chirurg, Dr. Stoll,
den geheelen tocht mede, evenals zijn dochter,
die als secretaresse fungeert.
Onder den staf van ibedienden, die de sultan
van Langkat met zich mee naar Europa heeft
genomen, bevindt zich ook de leider van zijn
huisorkest, die in Europa zijn kennis van
Europeesche muziek en van de meest modeme
amusementsmuziek zal verrijken. Dit huis
orkest luistert n.l. vaak de feestelijkhed'en
aan het hof van Langkat op en speelt bij
diverse gelegenheden.
De sultan heeft diverse geschenken uit zijn
land voor de Koninklijke Familie medege-
bracht, waarbij ook de jongste telg van het
Huis van Oranje, Prinses Beatrix, niet is ver
geten.
Het gezelschap zal drie weken in het hotel
kasteel Oud-"Wassenaar verblijven.
DE JEUGDHULDE AAN
H. M. DE KONINGIN.
Het uitvoerend comite voor de nationale
jeugdhulde op den avond van den 6den Sep
tember aan H. M. de Koningin, op den Dam
te Amsterdam, deelt mede, dat het departe-
ment van binnenlandsch bestuur te Batavia
bericht heeft, dat 23 vlaggen van de volgende
Indische gemeenten zullen worden vervaar-
digd voor de jeugdhulde op den Dam: Batavia,
Bultenzorg, Soekaboemi, Bandoeng, Cheribon,
Tegal, Pekalongan, Semarang, Salatiga,
Magelong, Madioen, Modjokerto, Soerabaja,
Blitar, Malang, Pasoeroean, Palembang,
Padang, Medan, Pematang-Siianter, Makassar,
Menado en Amboina.
In den linkerhoek zullen de gemeente-
wapens worden aangebracht. Elk wapen zal
met rubber-olieverf op twee dtoeken worden
geschilderd, welke togen elkaar worden ge
legd, zoodanig, dat het wapen aan beide zijden
Van de vlag een positief beeld geeft.
De vlaggen worden van katoenen stoffen
vervaardigd en. wegen gemiddeld 1009 gram
per stuk. Zij worden per K.L.M. naar Neder
land verzonden.
B. V. L. ZAL DEFILEEREN VOOR
H. M. DE KONINGIN.
Op Zaterdag 27 Augustus zal de Brjzondere
Vrijwillige Landstorm zijn hulde brengen aan
H.M. de Koninigin, met een defilS des middags
drie uur voor het Paleis Huis ten Bosch te
's Gravenhage.
Des morgens 11 uur van dien dag wordt
een huldSgingssamenkomst van den B. V. L.
gehouden in de zalen van den Dierentuin, in
welke samenkomst eenige prominente figuren
het woord zullen voeren.
Van de 94.000 leden van den B. V. L. is een
vertegenwoorddging van circa 3000 vrrjwilli-
gers gekozen, om aan samenkomst en defild
deel te nemen; in groote lijn: de reserve-offi-
cieren, die vrijwilliger van den B. V. L. zijn,
de leden van de gewestelijke landstormcom-
missien en de plaatselijke leiders van de B. V.
L.-afdeelingen uit het geheele land.
De K. R. O. zal de huldigingssamenkomst
uitzenden van elf uur tot half een.
De samenkomst in den dierentuin begint te
elf uur. Sprekers zijn luitenant-generaal L. F.
Duymaer van Twist, voorzitter van de Natio
nale Landstormcommissie, dr. H. Colijn, mi
nister van Algemeene Zaken, prof. mr. P. J.
M. Aalberse, minister van staat, dr. J. C. van
Dijk, minister van defensie, de heer H. van
Boeijen, minister van binnenlandsche zaken en
reserve-generaal-majoor H. de Iongh, inspec-
teur van den Vrrjwilligen Landstorm. Deze
samenkomst wordt afgewiisseld door muziek
uit te voeren door leden van de Koninklijke
Militaire Kapel,
iHet defild, dat 's middags drie uur voor het
Huis ten Bopch begint, staat onder comman
ds van reserve-kolonel J. R. L. Jans, aange-
wezen commandant van het Vrijw. Landstorm
Korps Limburgsche Jagers.
Aan het defild zullen mede deelnemen de
Koninklijke Militaire Kapel, de stafmuziek
van het 5de regiment infanterie en het poli-
tie-muziekkorps ..Underling Kunstgenot".
Na de samenkomst in den Dierentuin wordt
te half twee een begin gemaakt met de op-
stelling van het defild, waama men, langs
Boorlaan, Leidschestraatweg naar het Huis
ten Bosch marcheert, om vandaar langs den
Bezuidenhoutscheweg en Boschlaan naar het
Malieveld terug te keeren.
Op het Malieveld wordt ten slotte een canrd
getormeerd. Nadat de voorzitter van de Na
tionale Landstorm Commissie een enkel
woord heeft gesproken, treden de vaandel-
wachten met de vaandels uit met de voorge-
schreven eerbewijzen, waarna het defild ont-
bonden wordt.
NEDERLANDSCHE ONDERNEMINGEN IN
ARGENTINIfi.
.Het A. N. P. meldt uit Amsterdam:
Tusschen de regeering van de Argentijn-
sche provincie Buenos Aires en een Neder
landsche groep van financiers en uitvoerders
is, naar wij vememen, overedn.stemming be
reikt inza'ke het in studie nemen van een om-
hem niet te overzien. Je kunt er op rekenen,
dat hij je niet zal ondervragen. Als je een-
maal buiten de Engelsche wateren bent, dan
ben je veilig.
Rupert knikte. Hij was niet in staat een
woord te uiten. -Woorden zouden trouwens
nauwelijks voldoende geweest zijn...
Jim giste wat' er'ih den-vluchteling omging.
Hij legde z'n hand gemoedelijk op Rupert's
schouder.
Alles is dus in orde, zei hij. Van dit
oogenblik af bestaat het verleden voor jou niet
meer. Je zei aan Marjorie, dat je onschuldig
bent. Eerst geloofde ik je niet, doch nu twij-
fel ik geen oogenblik meer aan je onschuld.
Rupert hief het hoofd op en keek Jim recht
in de oogen: God zij dank!
Vergeet nu alles, vervolgde Jim, en denk
alleen aan John Cotton, den koffieplanter, op
weg naar Singapore.
Hij nam een kleine portefeuille met enkele
banknoten, die hij aan Rupert overhandigde.
Hier heb je honderd Pond Sterling, in En-
gelsch en. Amerikaansch papier. Als de
radium-exploitatie goed loopt, beschik je bin-
nen'kort over meer dan je misschien ooit noo
dig zult hebben... Is er nog iets, waarmede ik
je misschien van dienst kan zijn?
Rupert stond in gedachten verdiept voor
het venster en keek naar buiten.
Waak over Marjorie. Wat er ook moge
gebeuren, of je met haar trouwt of niet, denkt
er aan, dat Despard haar niet krijgt.
Daar kun je gerust over zijn, ouwe jon-
gen!
Het was even stil. Rupert stond nog steeds
met z'n rug naar Jim gekeerd, naar buiten
starend.
Ik zou graag 'n brief schrijven aan een
zeker persoon; iemand, die me zeer dierbaar
is. Ik weet niet waar ze nu is, doch ik ben
ervan overtuigd, dat jij haar verblijf wel zult
kunnen ontd-ekken. Misschien raad je, wie ik
bedoel...
Miss Strode?...
Rupert knikte. Hij gaf Jim haar adres en
vangrijk project, hetwelk zoowel uit een oog-
punt van werkverruiming als ook wegens de
daarop aansluitende gelegenheid tot koloni-
satie met Nederlandsche boeren voor onze
volksgemeenschap van groote beteekenis mag
worden geacht.
Het ibetreft een uitgestrekt aanslibbings-
gebied langs den benedenloop van de Parana-
er, den hoofdstroom van den Rio de La
Plata. Deze z.g.n. delta kan in meni.g opzicht
vergeleken worden met ons eigen rivierenland
en eilandengebied. Reeds in 1914 is in het
rapport-Van den Bosch (verslagen en mede-
deelingen van de directie van den landbouw)
op deze terreinen de aandacht gevestigd; ook
de handelsmissie-Van Kamebeek heeft aan-
gaande deize mogelijkheden gunstige indruk-
ken meegebracht, welke ten slotte hun, weer-
klank gevonden hebben in een daarop ge-
volgde Nederlandsch-Argentijnsche ibeginsel-
verklaring inzake de landverhuizing en kolo-
nisatie.
Op de aldus geschapen grondslagen, welke
thans door de in den aanhef vermelde over-
eenkomst voorloopig zijn afgerond, zullen
thans onder de auspicien van dte N.V. Grond-
verbetering- en Ontginningsmaatschapptj
(Grontmij) twee Nederlandsche vaklieden,
t.w. een landbouwkundige en een waterbouw-
kundige ingenieur, ter plaatse een volledig
onderzoek gaan instellen, hetwelk in geval
van gunstige bevindingen zal worden uitge-
werkt tot een programma van tenuitvoer-
1 egging.
In het kort samengevat zal dit onderzoek
behelzep den aard en omvang van de ibedij-
kings- en andere waterfbouwkimdige werk-
zaamheden, alsmede de cultuurtechnische
voorbereiding, noodig om deze landerijen ge
reed te maken voor een intensief agrarisch
bedrijf, waarin wellicht de hoofdplaats zal
toekomen aan veeteelt en zuivelbereiding.
In den loop van deze onderzoekingen zal ge-
leidelijk iblijken, welke figuur de meest ge-
schikte zal moeten heeten voor de eventueel
daarop volgende uitvoering der vereischte
werkzaamheden, resp. de beizetting van de
aldus veredelde landerijen door een vakkun-
dige bevolking.
Reeds thans kan worden bericht, dat dit
initiatief zich verheugen mag in de warme
belangstelling van alle Nederlandsche instan-
ties welke met eenigerlei aspect daarvan in
aanraking komen. Te gelegener tijd zullen van
bevoegde zijde nadere mededeelingen worden
verstrekt nopens de bevindingen, welke van
lieverlede zullen worden opgedaan. Een na
dere uiteenzetting omtrent de hier te ver-
wachten mogelijkheden kan reeds binnenkort
tegemoet gezien worden.
HET EERSTE SCHIP IN DEN
KANAALZIJTAK TE ALMELO.
Maandag is in den loop vein den middag
het eerste schip via den kanaalzijtak nabij de
Wierdtensche straat ajan de aanlegplaats aan
gekomen. Het voerde een lading hout aan uit
Zweden voor de firma Witzand alhier. Het
schip was de Germaan uit Groningen, eige-
naar en kapitein de heer R. Huizinga aldaar,
die ermee ingenomen was als eerste na een
tocht van 1150 K.M. den kanaalzijtak te kun
nen inwijden.
DE DATING DER GRAANPRIJZEN.
Het bestuur van de vereeniging de Beurs
te Groningen heeft een telegram verzonden
aan den Minister van Oeconomische Zaken,
waarin gezegd wordt, dat het met verontrus-
ting heeft geconstateerd, dat de handel in
gerst en rogge aan de Groninger Beurs de
laatste Dinsdagen vrijwel geheel stagneert,
daar de richtprijzen niet kunnen worden be-
taald, in verband met de sterke prijsdaling
op de intemationale graanmarkt. Den Minis
ter wordt dringend verzocht zoo spoedig moge
lijk bekend te maken, in welken geest hij zich
voorstelt maatregelen te treffen, waardoor de
den naam van het theater, waaraan ze het
laatst verbonden was. Ik zou graag heb
ben, dat ze te weten kwam, dat ik in veilig-
heid ben en... gelukkig. Vergeet dit laatste
vooral niet... Ja, 't is misschien toch beter,
dat ik niet schrijf en... dat jij even met haar
gaat spreken.
Ik zal haar opzoeken en haar je bood-
schap overbrengen. Je mag niet schrijven,
't is veiliger.
Wleer was het eenige oogenblikken stil.
Rupert nam de lias bankpapier, die Jim hem
had aangeboden. In gedachten verzonken
telde hij het geld. Zooveel heb ik niet noo
dig. Ruby is misschien zonder engagement.
Ik zou je willen vragen of je haar de helft
ervan zou willen overhandigen.
Dit geld is voor jou. Ik zal er verder
voor zorgen, dat Ruby niets ontbreekt; dat
zal m'n eerste zorg zijn.
Ofschoon ze het wel zal kunnen gissen, zal
ik haar toch niet vertellen, dat Rupert Dale
het land veilig heeft verlaten. Als ik haar je
boodschap zal mededeelen zal het voldoende
zijn. Is dit alles?
Ja, Rupert moest zichzelf geweld aan-
doen, om kalm te blijven. Zeg haar vooral,
dat ik veel, heel veel van haar houd en dat
ik voor alles dankbaar ben.
Jim stond op. Hij deed een stap in Rupert's
richting; hij wilde iets vragen. Hij hield zich
echter in en beldie.
Nu dineeren en dan naar den schouw-
burg. Zeg, Cotton, je zoudt beter doen door
in de kamer hiemaast te gaan, terwijl ik aan
den ober eenige instructies geef, voor het ge
val; hij je misschien met m'n koffer heeft zien
binnen komen hij zou zich wellicht verwon-
deren over het spelletje, dat ik met m'n meca-
nieien speel.
Rupert knikte en verdween. Ik zie, dat je je
naam goed kent, lachte Jim.
Voor het diner begaven de twee mannen
zich nog even naar de serre. Rupert herinner-
1 de zigh plotseling de berisping, die hij had ge
kregen wegens het niet groeten van den ge-
neraal, alsmede het tooneeltje met den ser
geant.
Crichton lachte. Drommels nog toe, je hadt
dien kerel van 'n Jackson in 'n moeilijk par-
ket kunnen brengen! Enfin, je droeg m'n kof
fer en 'n militair behoeft niet te salueeren
als hij bagage draagt. Ik zal de zaak wel in
het reine kunnen brengen.
Te acht uur gingen ze naar den schouw-
burg, waar ze kapitein Sparkes en z'n vriend
reeds in hun loge aantroffen.
Vier uur later wandelden ze met z'n v'ieren
naar de haven. De kapitein bleek 'n goede bui
te hebben. De scheepssloep wachtte hen op.
Sparkes en z'n passagier namen plaats. Men
drukte ekander nog even de hand; de riemen
werden opgeheven en de boot gleed pijlsnel
over de watervlakte, spoedig was ze uit het
gezicht verdwenen.
Jim Crichton kon niet nalaten een zucht
van verlichting te slaken; hij keerde naar z'n
hotel terug. Aan het kantoor vroeg hij naar
een telegramformulier, hetwelk hij invulde,
met verzoek dit den volgenden ochtend per
eerste gelegenheid te doen verzenden.
IHet telegram bevatte slechts een paar
woorden ,,vliegtocht geslaagd" en was ge-
adresseerd aan Marjorie Dale, Blackthorn-
Farm, Post-Bridge.
Jim ging naar z'n kamer. Nu eerst voelde
hij, in welke spanning hij verkeerde. Slapen
kon hij niet. Hij begon te vreezen, dat hij zijn
telegram wellicht wat te vroeg had opgesteld.
De boot van kapitein Sparkes zou eerst des
morgens bij het aanbreken van den dag ver-
trek'kem. Rupert zou eerst veilig zijn, als de
boot zich in voile zee bevond.
De zon was nog niet opgegaan, toen Jim
reeds voor Z'n venster plaats nam, dat uitzag
op de zee. Met angstigen blik volgde hij de
drukte in de haven van Plymouth.
Plotseling 'n zwarte stip heel in de verte...
een rookpluimpje.Hij nam z'n zeekijker. De
boot van kapitein Sparkes... Rupert bevond
zich dus in veiligheid. (Wordt vervolgd.)
