ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Dames-Regenmantels
Heeren-Regenjassen
AKKERTJES
m
LICHTZINNIGE JEUGD
„MODERN"
No, 9780
MAANDAG 4 JULI 1938
78® Jaargang
Binnenland
Feuiileton
Buitenland
Kleeding-Magazijn
EERSTE BLAD
DE RECHTEN VAN HET PARLEMENT.
de nieuwste dessins
5,90 - 8,50 - 9,—
Speciaal voor de Zomer
3,50
NOORDSTRAAT67a
AKKER-CACHETS
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPKIJSBlnnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,55 per 3 maanden Bg vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige landen f 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor het buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels f 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeNper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
H.M. DE KONINGIN IN ZWITSERLAND.
Gisterenmorgen is H.M. de Koningin met
Hilar gevolg op doorreis naar Luzern in Bazel
aangekomen. H.M. werd aan het station ver-
welkoand door den Nederlandsohen consul, den
heer C. Haessig en mevrouw.
Het gezelschap gebruikte het ontbijt aan
het stationsbuffet en zette vervolgens in
eiigen auto's de reis naar Luizern voort.
KERKELIJKE HERI)UNKING
REGEERINGS-JUBILEUM VAN
H. M. DE KONINGIN.
Door de Regeering is aan de verschillende
kerken het volgende schrijven gericht:
's-Gravenhage, 27 Juni 1938.
Het aanstaand jubileum van Hare Maje-
steit de Koningin stemt tot ootmoedige erken-
telijkheid.
De Regeering zou het op prijs stellen, indien
op 5 September e.k. de kerkgenootschappen
aanleiding konden vinden deze heugelijke
gebeurtenis plechtig kerkelijk te herdenken.
De Minister van Staat,
Voorzitter van den Raad van
Ministers,
(w.g.) H. COLUN.
DE NATIONALE FILM
„,VEERTIG JAREN".
De minister van binnenlandsche zaken heeft
een schrijven gericht aan de burgemeesters
in den lande waarin hij eraan herinnert, dat
ter gelegenheid van de viering van het a.s.
regeeringsjublieum van H. M. de Koningin
een nationale film, getiteld ,„Veertig jaren"
vervaardigd wordt. Deze film zal binnenkort
gereed komen.
De minister vestigt er de aandacht op, dat
deze herdenkingsfilm, die in zijn samenstel-
ling door personen van iedere richting en
leeftrjd kan worden aanvaard en gewaar-
deerd, stellig kan bijdragen tot een juiste
wijze van herdenking door de bevolking.
De gemeentebesturen kunnen op verschil
lende wijzen het vertoonen van deze film be-
vorderen. Zonder nader erop in te gaan, op
welke wrjze dit in ieder bijzonder geval zal
kunnen geschieden, doet de minister een be-
roep op de medewerking der burgemeesters,
om bij te dragen tot het welslagen van deze
nieuwe wijze van herdenking.
DE SCHRIJFWIJZE
VAN DE NEDERLANDSCHE TAAL.
Connmissie van advies ingesteld.
De Minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen heeft ingesteld een commissie
van advies inzake de schrijfwijze van de
Nederlandsche taal.
Aan deze commissie is opgedragen advies
uit te brengen nopens enkele bepaalde vraag-
punten betreffende de schrijfwijze der Neder
landsche taal.
In de commissie zijn benoemd: tot lid en
voorzitter, dr. J. P. Fockema Andreae, oud
Commissaris der Koningin in de provincie
Groningen, te Bilthoven, gemeente De Bilt;
tot leden: drs. E. Broekman, wethouder van
het Onderwijs en de Kunstzaken der gemeente
Amsterdam; Anton F. Cbolen, letterkundige,
te Waalre; mr. dr. J. Donner, raadsheer in
den Hoogen Raad der Nederlanden te 's-Gra
venhage, mgr. prof. dr. F. Feron, president
van het groot-seminarie te Roermond; dr. C.
B. van Haeringen, leeraar aan een gemeente-
lijke H.BjS. te 's-Graventoage; prof. dr. G. van
der Leeuw, voorzitter van den Liturgischen
kring te Groningen; dr. E. H. Renkema, m-
specteur der gymnasia te 's-Gravenhage; prof,
dr. F. Sassen, hoogleeraar aan de R. K. Uni-
versiteit te Nijmegen; L. Welling, hoofdinspec-
teur van het lager onderwijs te Groningen;
en C. J. J. Westermann, lid der redactie van
het „Algemeen Handelsblad" te Hilversum;
en tot secretaris dr. H. E. Buiskool te Leiden.
door ARTHUR APPLIN.
Vervolg.
27)
In orde, gaf Rupert door een teeken te
kennen. Hij grinnikte even, doch de collega
met de donkere oogen gaf hem onmiddellijk
bevel: Kop dicht!
De verandering zou er ook een kunnen zijn
ten kiwade, doch daar gaf Rupert niet om. Er
was in ieder geval een verandering. Misschien
was ook hij van de partij. Dan zou hij zich dus
binnenkort in de open lucht bevinden, buiten
de gevangenis. De stilte zou even worden ver-
broken. Hij had wel kunnen jubelen van
vreugde! De drukkende stilte zou worden ver-
broken! Ze zouden door de straten loopen,
straten, waar allerlei v'oertuigen, met paarden
bespannen, te zien waren, menschen die heen
en weer liepen, spelende en levenmakende kin-
deren! Misschien wel maakten ze een trein-
reis! Een trein, in vliegende vaart door vel-
den, weiden, bosschen, bergen en dalen! Hij
zou de eon Zien! De zon! De zon in haar voile
glorie
'Hij dacht aan niets anders gedurende het
verdere gedeelte van den dag; hij droomde,
dat hij weer vrij mensch was. Den volgenrien
dag wisselden hoop en vrees elkander af, de
opgevangen mededeeling beheerschte zijn
doen en laten. Hij zag aanhoudend beelden
van landschappen en dorpen. Hij voelde zich
als een kind, dat iets prettigs in het vooruit-
zicht heeft. Hij verloor ieder begrip van tijd;
hij telde de dagen niet meer. Het bericht van
de op handen zijnde verandering deed in hem
het verlangen ontstaan te weten hoe lang hij
reeds in Wormwood-Scrubbs gevangen zat.
Een week, een maand, een jaar?...
EEN PORTZEGEL VAN 8 CENT.
Binnenkort zal een portzegel in de waarde
van 8 cent worden uitgegeven.
NEDERLAND EN DE SPAANSCHE
BOMBARDEMENTEN.
De Regeeringspersdienst meldt:
Naar reeds in de pers werd gepubliceerd,
heeft de Engelsche regeering bij de onze doen
informeeren of deze bereid zou zijn zich met
de regeeringen van Groot-Brittannie, Noor-
wegen en Zweden te doen vertegenwoordigen
in een commissie van waamemers, die naar
Spanje zou worden uitgezonden om rapport
uit te brengen over het bombardeeren van
open steden.
De Nederlandsche Regeering heeft hierop
Dinsdag j.l. geantwoord, dat zij tot medewer
king alleen bereid ware, indien het verzoek
van de beide betrokken partijen kwam.
De voorwaarde, welke Nederland gesteld
heeft voor het zitting nemen in de commissie
die een onderzoek zal moeten instellen in de
in Spanje gebombardeerde plaatsen, wordt
te Londen aldus opgevat, dat de vorming dier
commissie daardoor problematiek wordt, of
op zijn minst vertraagd zal worden. A1 lijdt
het weinig twijfel, dat Barcelona aan deze
voorwaarde tegemoet zal komen, het lijkt
volgens parlementaire kringen minder zeker,
dat Burgos een gelijke houding zal aannemen,
aangezien het van opvatting zou zijn, dat het
zich slechts kan richten tot die landen, die
defacto, zoo al niet de jure, de rechtsche
regeering in Spanje hebben erkend.
DE AMSTERDAMMERS BETOOGDEN
VOOR SCHIPHOL.
De Amsterdammers hadden Zaterdag een
grootsche betooging op touw gezet voor het
behoud van him luchthaven Schiphol. Onge-
veer 20.000 personen namen daaraan op het
vliegterrein deel. Verschillende redevoeringen
werden uitgesproken en ten slotte tot ver-
zending van het volgende telegram aan den
Minister van Waterstaat besloten.
20.000 Nederlanders bijeen op de luchthaven
van de gemeente Amsterdam,
verontrust door de plannen der regeering
om Schiphol als burgerlijke luchthaven op te
heffen,
van meening dat zoowel nationale als
stedelijke belangen hierdoor emstig zouden
worden geschaad,
verzoeken Uw Excellentie met klem Schip
hol als burgerlijke luchthaven te handhaven.
De demonstratie werd besloten met het
gezamenlijk zingen van het Wilhelmus.
iHoezeer ook de omliggende gemeenten, als:
Aalsmeer, Amstelveen, Haarlemmermeer,
Loosdrecht en zelfs het eiland Texel hun be-
lang zien in het behoud van Schiphol, bleek
uit de aanwezigheid van de burgemeesters
dier gemeenten. Aalsmeer nam bovendien
deel aan het defile met een grooten, met
bloemen versierden wagen, waarop een aard-
bol en de vermelding, dat het Aalsmeersche
vervoer van bloemen door de lucht niet min
der dan 300.000 kg. per jaar bedraagt.
AANVULLING VAN DE WAKENW ET.
Eendeneieren voor de bereiding van
eet- of drinkwaren niet toegestaan.
Blijkens het in St.bl. 857 afgekondigd Kon.
besluit tot aanvulling van het Algemeen
Besluit (Warenwet) wordt na art. 3 een art.
3bis ingevoegd, luidende:
„Eendeneieren of deelen daarvan mogen
niet gebruikt worden of gebruikt zijn bij de
bereiding van eet- of drinkwaren, noch ook
aanwezig zijn in perceelen, waar eet- of
drinkwaren worden bereid, tenzij de directeur
van den keuringsdienst van waren voor het
gebied, waarin die bereiding plaats vindt, van
deze bepaling schriftelijk ontheffing heeft
verleend. Aan deze ontheffing kunnen voor-
waarden worden verbonden, bij niet nakoming
waarvan de ontheffing kan worden ingetrok-
ken.
Wonderlijk! Hij had in het geheel niet meer
gedacht aan degenen, die hem vroeger zoo
dierbaar waren. Na de rechtszittdngen had hij
voortdurend een iniwendigen strijd moeten
voeren. De nacht na den dag waarop hij was
veroordeeld, was voor hem een verschrikke-
lijke geweest! En nadien... 'Hij had niet meer
gedacht aan hen, die v66r dien zoo'n groote
plaats in zijn leven innamen, noch aan zijn
v'alder, noch aan zijn zuster... noch zelfs aan
Ruby.
Want hij kon niet over hen spreken, met
geen levend wezen kon hij een normaal ge-
sprek voeren. Hij kon aan niemand schrijven;
Z'n brieven zouden eerst worden gecensureerd.
En daar hij niet durfde te schrijven, durfde hij
ook niet te denken. Weken lang had hij, als
het ware geestelijk dood, geleefd in de sleur
van de geestdoodende routine, tusschen de
koude gevangenismuren, onder den indruk
van de plotselinge, ontzettende verandering
van millieu.
lOp een somberen ochtend kwam voor
Rupert het uur van het ontwaken. Reeds bij
het aanbreken van den dag bevond hij zich
met zes medegevangenen op de binnenplaats
en na een ontbijt, dat overvloediger was dan
gewoonlijk, verlieten ze, in een gesloten ge-
vangeniswagentje, Wormwood-Scrubbs naar
de hun onbekende bestemming. Ze stapten
uit aan Waterloo-Station.
iHet gevoel van blijdsohap, dat Rupert eerst
bezielde, toen hij zich weer bevond in de om-
geving van oude bekende dingen, oude herin-
neringen, menschen, wier taal hij hoorde en
verstond, maakte bijna onmiddellijk plaats
voor een onbestemd gevoel van vrees... vrees
voor het onbekende.
Hij keek naar den man, die naast hem liep
in gevangenispak, het kleed der schanlde. Wat
was deze gevangeniskleeding bespottelijk!
Hij was er benieuwd naar of hij er ook zoo
bespottelijk uitzag.
Als er nu eens iemand op het perron kwam,
dien hij persoonlijk kende en die wederkeerig
Degene, aan wie een ontheffing is gewei-
gerd, of die zich met een, aan een ontheffing
verbonden voorwaarde niet kan vereenigen,
kan binnen 14 dagen na ontvangst van de
weigering of van de ontheffing, in beroep
komen bij den betrokken minister. De inspec-
teur van de volksgezondheid kan tegen het
verleenen van een ontheffing in beroep komen
bij den vorenbedoeldea minister, die, na advies
van genoemden inspecteur te hebben inge-
wonnen, een, door den directeur van den keu
ringsdienst van waren verleende ontheffing
kan intrekken".
Dit besluit treedt in werking op 28 Juli e.k.
In verband met bovenvermeld besluit, is ook
een aanvulling van het Eierenbesluit noodig
geworden, en wel in dien geest, dat het vol-
gend artikel is ingelascht:
,,Eendeneieren mogen niet aanwezig zijn in
winkels of andere voor het publiek toeganke-
lijke verkoopplaatsen of op markten, waar
eendeneiren voor verbruikers worden verkrijg
baar gesteld, tenzij voorzien van een duidelgk
leesbare en duurzame stempel-aanduiding:
„Eendenei 10 minuten koken", overeenkom-
stig nader door den minister van sociale zaken
te geven voorschriften. Ook mogen eenden-
eieren niet worden vervoerd in voorwerpen
waarin zich ook eieren van andere vogels be
vinden. De bepaling is niet van toepassing
op eendeneieren, aanwezig op markten, waar
eendeneieren nagenoeg uitsluitend aan han-
delaren worden verkocht en waar verkoop
aan verbruikers uitzondering is".
ONDERHANDELINTGEN MET BELGIE.
De onderhandelingen, die in de afgeloopen
week te Brussel tusschen Nederland en de
BelgischeLuxemburgsche economische Unie
zijn gevoerd over verlenging van de bestaande
overeenkomst betreffende de contingenteerim-
gen, hebben op verschillende punten tot over-
eenstemming geleid. Verschillende andere
punten dienen echter nog nader onderzocht te
worden. De Nederlandsche gedelegeerden
hebben Brussel verlaten. De besprekingen
zullen deze week te 's-Gravenhage worden
voortgezet.
HET STAATSBEDRIJF DER
ARTILLERIE.
In verband hiermede is reeds besloten tot
overplaatsing met ingang van 1 September
a.s. naar Den Haag van personeel, behooren-
de tot den z.g. buitendienst, in totaal 15 per
sonen.
Omtrent het tijdstip, waarop het andere
personeel naar Den Haag zal worden over-
geplaatst, kan nog niets positiefs worden
medegedeeld. Wel zal binnenkort worden
bekend gemaakt, wie van het personeel voor
overplaatsing in aanmerking komt, opdat dit
personeel zoo vroeg mogelijk wordt ingelicht.
Voorts kan worden gemeld, dat enkele
bedrijfsinrichtingen naar Delft zullen over-
gaan, o.a. de auto-exploitatie. Omtrent de
overige voor plaatsing in aanmerking komen-
de inrichtingen, zal zoo spoedig mogelijk
definitief worden beslist.
-f
EEN LIGHAI. VOOR HET
BIO-VAOANTIEOORD „RUSSENDUIN".
Vrijdag herdacht het bio-vacantie-oord
,,Russenduin" zijn eerste lustrum.
Ruim zes jaar nadat deze stichting van den
Nederlandschen bioscoopbond werd opgericht
en circa twee jaar na den aankoop van het
kasteel ,,Russenduin" te Bergen aan Zee met
bijbehoorende duingronden ter grootte van
13 ha., kon het gebouw, na een grondige ver-
bouwing te hebben ondergaan, op 1 Juli 1933
zijn poorten openen.
Sedertdien heeft het op alleszins succes-
volle wijze zijn zegenrijke taak vervuld.
In den loop van de eerste vijf jaar van zijn
bestaan zijn in totaal 3000 arme kinderen van
allerlei richtingen en gezindten uit het ge-
heele land naar het vacantie-oord uitgezon
den en wel geheel voor rekening van de stich-
ook hem zou herkennen! Met gretigen blik
nam hij degenen op, die voorbijgingen. Ver-
getend wat hij nu was, keek hij verlangend uit
naar een of amder bekend gezicht. Doch hij
zag weldra in, dat zij alien door de voorbijgan
gers vrije menschen! werden aange-
staard.
'Hen der omstanders zed een misplaatste aar-
digheid; anderen lachten, sommigen keken
lomp-nieuwsgierig naar de groep gevangenen.
Een vrouw wendde het hoofd af.
Rupert beet zich op de lippen. Het was hier
verre van aantrekkelijk, vooral wanneer hij
dacht aan de handboeien, die ze aanhadden.
Hij riehtte zich op en hield zijn' hoofd om-
hoog. Hij schaamde zich niet; er was immers
niets waarover hij zich moest schamen.
'Ben krantenjongen ging voorbij. Het rekje,
dat hij droeg, was volgeladen met ochtendbla-
den en geillustreerde tijdschriften. Een half
dozijn oogen keken den jongen verlangend na.
Vermoedelijik had iedere gevangene een stuk
van zijn leven over gehad voor een exemplaar
van ,,The Morning Post" of ,,The Daily Chro
nicle"'. Tegenover de plaats, waar zij stonden
opgesteld, was de stationsmuur volgeplakt
met reclamebiljetten van de meest uiteenloo-
pende soort: affiches voor theaters, reclame's
van handelsfirma's, wedrennen, enz. enJf
Het eerst vie! hem een biljet op van het
Ingenue-Theater; een groot opvallend affi-
che met groot zwaar lettertype. Z'n lippen
beefden. Hij knipperde met de oogen om het
waas, dat er plotseling voor hing, te ver-
drijven.
Toen reed de trein het station binnen. De
bewakers gaven een kort bevel. Juist toen
Rupert zich omkeerde om het bevel op te
volgen, zag hij een nieuw reclamebiljet van
,,The Financial Times", met daaronder, in
groote, opvallende letters, het woord:
Radium".
IHij stond stil en staarde voor zich uit. Een
rimpel doorploegde zijn voorhoofd. Een oogen-
blik vergat hij alleswaar en wie hij was. Het
ting, zonder subsidie van overheidswege. De
kinderen brachten in totaal 110.000 verpleeg-
dagen op „Russenduini" door, terwijl het be-
drag, dat door het bestuur aan verpleging,
reiskosten en uitzetten gedurende dien tijd
werd ten koste gelegd, de som van 140.000
beloopt.
Reeds eenigen tijd werden plannen gekoes-
terd om in de onmiddellijke nabijheid van
„Russenduin" een lighal te bouwen, waar de
kinderen bij guur weer ongehinderd van licht
en lucht kunnen profiteeren.
Dank zij de talrijke giften uit geheel het
land hoopt het bestuur deze plannen binnen
kort te kimnen verwezenlijken. Er is een
commissie van advies, die tot taak heeft een
plan te ontwerpen betreffende den bouw en
de inrichting van zulk een lighal gevormd.
Ter herdenking van het eerste lustrum is
het bestuur Vrijdag j.l. in hotel Oranje-Nassau
te Bergen aan Zee bijeengekomen en in deze
bijeenkomst is de vorenbedoelde commissie
van advies ge'installeerd.
Niet ten onrechte maakt men zich, schrijft
de N. R. Grt., in Engelsche parlementaire
kringen en in de pers zoo druk over de zaak-
Sandys. Deze zaak heeft verschillende kanten.
iQm te beginnen is er de algemeene kwestie
van het recht van controle van het parle-
ment, d'e vraag, of de regeering het parle-
ment gegevens mag onthouden, en of het
parlement of zijn leden individueel dan het
recht hebben zich die langs anderen weg te
versohafifen. De liberale Star merkte in een
hoofdartikel op, dat regeering en leger niet
de meesters zijn van het volk, maar de diena-
ren, en dat het hun plicht is de bedoeldngen
des volks te verwezenlijken. Het kabdnet is
de uitvoerder, die verantwoordelijk is aan het
Lagerhuis, en het leger is het wapen des
volks, gecontroleerd door het kabinet en
rechtstreeks door den minister van oorlog.
Daar is op zichzelf weinig tegen in te brengen.
De vraag is echter, of dit insluit, dat regee
ring en leger van elk hunner daden voort
durend rekenschap aan het parlement ver-
plicht zijn.
In een parlementair geregeerden staat is de
regeering de vertrouwde van de meerderheid
en als zoodanig gekozen. Dit vertrouwen
sluit in, dat men haar als uitvoerende macht
een ruime mate van vrijheid laat. Eerst wan
neer zij in algemeenen zin dat vertrouwen
beschaamt, is het tijd voor het parlement om
op te treden en haar door een motie van wan-
trouwen tot aftreden te dwingen. Het kan
echter zijn, dat een regeering nog het ver
trouwen geniet van de meerderheid van het
parlement, zonder zulks waardig te zijn. Wan
neer een parlementslid daarvan overtuigd is,
ligt het op zijn weg aan te toonen, dat de
regeering ten onrechte het vertrouwen van de
volksvertegenwoordiging geniet, en haar dit
vertrouwen aldus te ontnemen.
Dergelijke gevallen, Churchill heeft er Vrij
dag in zijn rede verscheidene aangehaald,
kunnlen zich van tijd tot tijd voordoen. Het
is begrijpelijk, dat een parlementslid de ge
gevens om aan te toonen, dat de regeering,
hetzij in het algemeen, hetzij op een bepaald
punt, het vertrouwen van het parlement niet
waardig is, niet zal verkrijgen van de regee
ring zelf. Hij moet daartoe andere wegen
zoeken en zal daardoor vaak tereehtkomen bij
amtbtenaren, cxf gelijk in dit geval, militairen.
Hierbij doemt de vraag op, in hoeverre deze
lieden tot geheimhouding gedwongen zijn. Dit
is de tweede kwestie, welke zich bij het geval-
Sandys voortioet.
Ook dit is een heel moeilijke zaak. Men
mag van een amlbtenaar en meer nog van
een militair een hooge mate van discretie
eischen. Of dit zoover mag gaan, dat hij
zwijgen moet over misstanden, ook wanneer
verleden was wakker geschud.
Vooruit, no. 381. Opschieten. Wat is
er met jou aan de hand?
Hij beheerschte zichzelf en stapte in een
voor de gevangenen 'bestemden coupe.
Radium! Bij het zien van dat woord leek
het wel of zijn hersenen in brand stonden. Hij
zei het woord hardop, hetgeen ten gevolge
had, dat de bewaker, die naast hem zat, een
scherpe opmerking maakte, om hem tot stilte
aan te manen.
Hij zag voor z'n oogen zijn landstreek, Dart
moor, de buiten bedrijf liggende tinmijn in de
landerijen van Blackthom-Farm. Hij zag zich
zelf met Robert Despard, op hun knieen krui-
pend in het halfduister, af en toe door de
modder wadend... dan de ontdekking van de
wonderlijke grondstof. In zijn geest hoorde
hij nog Despard, die als z'n vermoeden uitte,
dat in de oude buiten bedrijf liggende mijn
misschien wel radium zou worden gevonden.
Een fortuin voor z'n vader en z'n zuster.
Voor zijn vader, dien hij geruineerd en wien
hij te schande was... en z'n zuster!
Weer kwam er een waas voor zijn oogen.
Het kostte hem veel moeite iets te zien. Hij
staarde nu recht in de oogen van den tegen
over hem zittende gevangene. Deize ,,sprak"
met Rupert, z'n vingers, ofschoon hun handen
geboeid waren, maakten steelsgewijs bewegin-
gen. Z'n half gesloten oogen gingen open en
dicht. Rupert seinde terug:
Ja?
Dartmoor! Princetown-gevangenis.
Rupert leunde achterover en sloot de oogen.
Hij had het moeten vermoeden. Ironie van
het noodlot! Hij ging dus naar z'n landstreek
...z'n eigen landstreek terug... Dartmoor.
Naar de gevangenis van Princetown. Het
groote granieten gefbouw, dat de Dart-vallei
beheerscht. Het gebouw door welks getraliede
ramen men welUcht Blackthorn-Farm kon
zien... Zou hij z'n home weerzien? en de oude
tinmijn, waarin de fortuin verborgen lag om
te worden opgevraagd?
(Ingez. Med.)
hij weet, dat zijn klachten langs den hierar-
chieken weg geen gehoor zullen viriden, wordt
verschillend beoordeeld. Men neemt daarbij
den aard en den omvang van den misstand in
acht, terwijl het ook nog verschil maakt, of
men met een ambtenaar den wel met een mili
tair te doen heeft. Men zal een ambtenaar
in dit opzicht meer vrijheid willen toekennen
dan een militair. Natuurlijk kan men wel zeg-
gen, dat ook voor een militair op een gegeven
oogenblik het landslbelang moet gaan boven
zijn militairen plicht, doch daar staat tegen
over, dat het vooral aan subalteme militairen
heel moeilijk valt te beslissen, in hoeverre bij
een bepaalde zaak het landsbelang boven het
behoud van de discipline gaat.
Extra moeilijk wordt deze kwestie, wanneer
de militair tevens parlementslid is en als zoo
danig verplicht is mede controle op de regee
ring en indirect ook op het legerbeleid uit te
oefenen. Als bijkomsti/gheid doet zich in het
geval-Sandys de vraag voor, of een militair
mSlitaire geheimen mag meedeelen aan een
collega en of een parlementslid, dat toevalldg
militair is, als militair ter verantwoording
kan worden geroepen voor zijn daden in het
parlement.
Een derde kwestie van belang in dit ge-
ruchtmakende geval is de vraag, of men een
wet mag toepassen naar de letter, afgeschei-
den van de toelichting en de bedoeling bij het
ontstaan van de wet. Het is een oude kwestie,
welke zich bij gelegenheidswetgeving telkens
voordoet. In dit geval had men een wet, be-
doeld om krachtiger tegen spionnage op te
treden, maar men heeft hetzelfde geval gehad
bij crisiswetgeving, zoowel in Engeland als in
andere landen. Doch houden wij ons bij de
zaak-Sandys. De wet inzake officdeele gehei
men, op grond waarvan deze zaak aan het
rollen is gebracht, dateert van 1920. Bij de
behandeling in het Lagerhuis werd van regee-
rinigsizijde uitdrukkelijk verklaard, dat de wet
alleen tegen spionnen gebruikt zou worden. In
Op
Ge kunt niet overal alles kriigen.
Neemt U daarom zelf een doosie
"AKKERTJES" mee, om bij de hand
bii. hoofdpijn, „wagen-
ziekte kiespijn, en andere pijnen,
maar ook bi] 'n kou, 'n griep, enz.
Doos 2 stuks - 2 stuivers. Koker 13 stuks - 12 stuivers
(Ing^ez. Med.)
HOGFDSTUK XIV.
Scheidende wegen.
Nog lang en tijd na zijn bezoek aan Cha
ring Cross Hospital, stonden sir Reginald
Chrichton de woorden door hem tot John Dale
gesproken, voor den geest. Zelfs toen hij thuis
terug was, dacht hij er nog over na.
Dit had ook mijn jongen kunnen over-
komen, Hij herinnerde zich het antwoord
van den ouden Dale, die hem er aan herin
nerde, dat zijn zoon een gentleman was
zoodat hij zoo iets laags niet zou kunnen
doen.
De Dale's waren van zeer ouden oorsprong,
het was een oude landjonkersfamilie. Hun
stamboom was vermoedelijk zelfs ouder dan
die der Ohridhton's. De oude Dale was een
man van eer, Chrichton was er dan ook van
overtuigd, dat hij nimmer iets zou doen hoe
gering ook, dat eenigszins minderwaardig
was. lets oneervols was dan ook geheel uit-
gesloten. Immers, hij was de eerste geweest,
die sir Reginald er op wees, dat zijn dochter
nooit meer den zoon van den edelman mocht
ontmoeten.
Het was voor sir Reginald niet gemakkelijk
te gelooven, dat Jim verloofd was met Mar-
jorie Dale. Hij moest toegeven, dat hij, even-
als alle ouders, in dit opzicht blind was ge
weest, ofschoon Jim anders nooit iets voor
z'n vader verborgen hield.
Totdat Jim was opgegroeid tot een man,
waren ze voor elkaar steeds geweest als
broers of trouwe vrienden. Jim had nooit de
minste geheimhouding hetracht met betrek-
king tot sommige zijner ,,bokkensprongen",
zoodat z'n vader dan ook meer dan een keer
had moeten bijspringen, als gevolg der vrij-
moedigheid waarmade Jim ..handelend" op-
trad.
(Wordt vervolgd.)
