ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN LICHTZINNIGE JEUGD RHEUMATISCHE PIJNEN KWELDEN KLOOSTERBALSEM No 9770 VRIJDAG 10 JUNI 1938 78e Jaargang Binnenland Buitenland Feuilleton OUDEN HEER VAN 60 JAAR TWEEDE BLAD de heffing Dank zij den KLOOSTERBALSEM is hij nu weer kras en monter AKKER'S ORIGINEEL TER INZAGE „Geen goud zoo goed" murw7?Jonm*a£m ■J«.miiii—Mil 1111II Mil m i I II jW*»fc3«H*w«"<* NEUZENSCHE COURANT GBMEENTE TERNEUZEN. Ter gemeente-secretarie zijn verkrijgbaar aanvr-age-n tot (hot bekamon, van een visch- of hengeiakte voor het dienstjaar 1938/1939. Temeuzen, 8 Juni 1938. TWEEDE RAMER. iDe Tweede Kamer heeft besloten het wets- ontjwerp Cot herziening van de Omzetbel-as- tin-gwet 1933 'em wijzilging van de algemeene wet van 26 Augustus 1922, aan de lijst der reeds aan de orde z\jnde onderiwerpen toe te voeigen. DE HOOGE AARD APFELPBIJZEN B. en W. van Groningen h ebb on de aan- dacht van de regeering gevestigd op de hooge prijze-n der consumptie-aardappelen en haar verzocht ten spoedigste maatregelen daar- tegetn te willen nemen. De prijzen, die geidurenlde den winter van 46 cent per kilogram, zijn th-ans te Gronin gen gestagen tot 10 cent per (kik>. VERZET VAN DE HOOFDSTAD TEGEN DE BEGROOTINGSEISCHEN VAN HET ItUIv. Evenals veertien dagen geleden bij de be- haindeling van de bedreiging van Sdhiphol door de regeerinigsplannen i-nzake een centraal vliegveld biji Leiderdorp, heeft de Amsterdam- sdhe gemeenteraad ook Woensdagmidtcfag met algemeene stemimen en met zeldzame eens- geZindheid een besluit genomen, dat wederom uiting gaf aan de in den raad heenschende verontwaardiging over de wijze, waarop de hoofdstad zieh door de regeering ,behamdelid acht. ,„Wellich't de belangrijkste bfcslissing, die de raad in de laatste jareh heeft moeten nemen", noem.de de 'heer Boissevain (lib.) Woensdagmiddag dit besluit, dat B. en W. den gemeenteraad verzocht hadiden te nemen, n.l. niet te voldoen aan den wensah van Ged. Staten, om in de nog steeds niet goedgekeurde begrooting voor het jaar 1937 alsnog zoo- danige administratieve wijzigin-glen. aan te brengen, dat zij slui-tend wordt. Het te overbruggen tekort is een gevolg van het meeningsverscful tussohen de hoofd stad en het rijk, dat weigert de maximale bij- zondere bijdragen uit het werkloosheidssub- sidiefonds toe te kennen, Waarop Amsterdam meent recht te hebben en waarop bij, het op- stellen van de begrooting zoowel voor 1937 als voor 1938 was gerekenid. OP VROEGE AARDAPPELEN. Het Tweede Kamerlid Groen heeft den miinliater van oeconomlsdhe zaken de volgende vragen gesteld: te het den minister bekend, dat het vroege aardappelgewas door vorst- en windsdhade zoodanig geleden heeft, dat met vrij groote zekerheid mag worden aangenomen, dat de oogst zieer gering zal zijn Is de minister niet van oordeel, dat, nu de eerste zeer geringe ajanvoer reeds tegen een prijs van de hand gaat, die op zich zelf met laag, doch gelet op de geringe opbrengst, met loonend is, door de noodlijdende tuinders aan- stonds de heffing van 50 per h'a onmagehjk kan worden betaal'd? Acht de minister deze heffing, waartegen- over geen garantie van een loonende prijs staat, rniet des te meer onbillijk, nu er alle kans is, dat het bfidrag voor het doel waar- voor het bestemd is, niet of slecbts voor een dcel noodig zal zijn, en dan zonder meer tern bate van het landbfouwcrisisfonds zal komen? Is de minister onder deze omstanidfigheden bereid om de telers van vroege aard'appelen van dezie heffing vrij te stellen, c.q. een rege- ling te t'reffen, waarbij een heffing naar de geveilde hoeveelheid wordt toegepast? OVEREENKOMST INZAKE HET IlEIZIGERSVERKEER VAN DUITSOH LAND NAAR NEDERLAND. De regeeringspersdienst meldt: Op 3 Juni j.l. werd te 's-Gravenhage een overeenkomst onderteekend tusschen de Nederlandsche en de Duitsclie regeering over het reizigersverkeer van Duitschland naar Nederland. Deze overeenkomst is in hoofdzaak gelijk aan de bestaande overeenkomst met dien verstande echter, dat een grooter bedrag voor reizen van Duitschland naar Nederland be- schikbaar werd gesteld, welk bedrag in het bijzonder ten goede zal komen aan reizen van in Duitschland woonachtige Nederlanders naar Nederland. HET COMMANDO VAN DE IVde OIVISIE. Bjj Kon. besluit van 4 Juni is met ingang van 1 Juli generaal-majoor P. W. Best eervol ontheven uit zijn functie van commandant der IVde divisie, tevens bevelhebber in de 4de militaire afdeelin-g. Bij datzelfde besluit is benoemd en aangesteld tot generaal-majoor, commandant der IVde divisie, de adjudant in (buitengewonen dienst van de Koningin, kolonel A. R. van den Bent, commandant van de bri gade grenadiers en jagers. (De tot generaal-majoor, commandant van de vierde divisie benoemde kolonel A. R. van den Bent werd in 1883 geboren. In 1904 werd bij benoemd tot tweede luite- nant der infanterie en, na de subalterne ran- gen te hebben doorloopen, in 1927 tot majoor, waarna in 1933 zijn bevordering tot luitenant- kolonel en 15 Februari 1936 die tot kolonel volgde. In laatstgenoemden rang was kolonel Van den Bent commandant van de eerste infanterte-brigaie (grenadiers en jagers) en garnizoenscommandant te 's-Gravenhage. BELANGSTELLING VOOR DE LUCHTBESCHERMING. Het Volk (iS.-D. Arb. pers) schrijft onder het opschift: „Wat is er eerder: bescherming of gas?0': Zoo weinig zin het beeft om zich nu reeds het leven te vergallen met ongeruste voorstel- lingen omtrent de gevaren van een luchtoor- log, zoo vbbl ongerustheid is gerechtvaardigd, wanneer men zich de vraag stelt, of de regee ring met voldoende activiteit haar maat regelen treft ter maximale bescherming van de bevblking tegen aanvallen op open steden. Toen wij deizer dagen het vraagstuk der -distributie van volksgasmaskers voorlegden aan den leider van den, Amsterdamschen luchtbeschermingsdienst, achtte de heer J. J. D. H. Verschoor dit probleem voorbarig, daar er zelfs voor zijn vrijwilligers lang niet vol doende gasmaskers beschikbaar waren. Eerst als degenen, die bij een aanval zich aan bet gevaar van een gasconcentratie blootstellen, van zoo'n apparaat voorzien zijn, kan over de wenschelijkheid van een grootere verspreiding der maskers worden gepraat De heer Verschoor is een actief ambtenaar. Ook zijn collega's in Rotterdam en Eindhoven zitten niet stil. Wat doet echter de regeering? Welke stu- wende kracht gaat er uit van het departement van binnenlandsche zaken, in casu van den inspecteur van den landelijken luchtbescher mingsdienst .Sedert April 1936 verheugen wij ons in het bezit van een wet, betreffende bescherming tegen luchtaanvallen. Op papier is de zaak keurig geregeld. Wat doet met name binnenlandsche zaken aan de controle op de beschermings- maatregelen, die de burgemeesters verplicht zijn te nemen? Hoeveel geld is er op dit oogenblik reeds uitgegeven voor de bijzondere maatregelen in gemeenten, welke, in de eerste gevaren-klasse vallen? Welke algemeene richtlijnen en aanwijzingen heeft het departe ment reeds gegeven, b.v. inzake het bescher- men van kinderen in de scholen, het dooven der verlichting, de watervoorziening van ge meenten, die van eenzelfde bron gebruik maken, de maatregelen, die bij het spoorweg vervoer te nemen zijn...? Waar blijft het eerste populaire instrueeren- de geschrift, opdat de bevol'king op de hoogte gesteld wordt van de maatregelen, welke ieder kan nemen? Als morgen aan den dag twee jaar nadat de wet in werking is getreden! het lucht- gevaar eens gruwelijk acuut mocht worden, zou het departement van binnenlandsche zaken ter verantwoording geroepen, zich dan vrij kunnen pleiten met de mededeeling, dat al die aangelegenheden toch heusch onderzocht worden De wet geeft het departement tal van be- voegdheden, waarvan men een voortvarend en verstandig gebruik moet maken. Burgemeesters dienen mondeling te worden ingelicht en als hot moet aangespoo d te worden tot grooter spoed. Door actieve, practisch deskundigen. Niet door bureaucraten! door ARTHUR APPLJN. (Veirvolg.) Het meisje kwam binnen met het theeblad; hi) nam de briefkaart mee naar de badkamer, sloot de deur en ibegon te lezen: ,,lEen week geleden iben ik hier aange- komeiiIk dacht er aan, dat je moet we- ten, waar ik ben, wanneer je in Louden terugkomt; doch ik ga morgen hier weer vandaan; schrijf dus nog even een paar iwoordjes terug bij ontvangst van dit be- riaht. Vergeet voorail niet te schrijven, hoe je het maakt en of alles naar wensch gaat. Iik verlang naar een berichtje; na ont vangst daarvan zend ik je dadelijik mijn nieuiw adres." Geen onderteekening, geen imitiailen, niets. Langzaam verliet hern het gevoel van verlich ting, dat eerst in hem was opgekomen. Hij herlas de -kaart, zittend voor zijn ontlbijt. Haar verlan-gen- om te weten, of hij het goed maakte en of alles vender naar wensch ging, maakte de vrees bij hem weer wakker. (Hij schold ziohz-elf uit voor diwaas; z'n- ver m-oedens waren ongegron-d. Het sprak toch vanzelf, dat zij geen ibericht zou hebben ge- zomden, zelfs niet eens- een briefkaart, indien zij in eenig verb and stand met de vervalschte cheque. Dan z-ou ze zeer zeker zijn gevlucht en zich schuil'houdert, opdat men haar niet zou kunn-cn viinden. En tochwanneer de een of and-er een DE AANVALLEN OP BRITSCHE SCHEPEN IN SPANJE. De Dondensche correspondent der N. R. Crt. melidt: Reeds sedert eenige' weken komen vrijwel elke dag berichten binnen van Britsche s-che- pen in Spaans-che regeeringshavens, die het slachtoffer zijn geworden van bombardemen- ten door nationalistische vliegtuigen. Van midden Maart tat op heden, is daarbij aan 14 Engelsche schepen, waarvan sommige ver- schillende malen, belangrrjke schade toege- bracht. Smmige zijn gezonk-en of verbrand, andere zijn er met oppervlakkige schade afge- komen. In verschillende gevallen zijn men- schenlevens te betreuren geweest. Alles bij elkaar zijn volgens mededeeling van Barcelona van begin van den burgeroorlog 27 menschen gedood en 37 gewond in den dienst van de wettige Britsche scheepvaart in de Spaansche havens. Tot voor kort geleden werd daar door regeering en pers in Engeland betrekkelijk weinig aandacht aan geschonken. Men be- schouwde het als het natuurlijke risico van den handel met een oorlogvoerende partij. Zoo kon het geibeuren, dat berichten over het ver- nietigen van Britsche schepen en het dooden van Britsdhe zaelieden, die zes m-aanden ge- le«Jen als sensaities werden behandeid, nu als onbelangrijk dagelijksch nieuws op een achterpagina werden weggestopt, zonder dat iemand daarin iets ongewoon-s zag. Men went nu eenmaal aan alles. In deze situatie is nu sedert korten tijd een groote verandering gekomen. Gedeeltelijk is dat te wijten aan de snelle opeenvolging van incidenten met Britsche schepen in de laatste dagen. Vijf gevallen in vier dagen, waarvan drie op e<5n -dag is een beetje te machtig ge worden. Belangrijiker echter is, dat de over- tuiging heeft postgevat, dat men hier niet met een ongelukkig toeval heeft te doen, zooals dat in den oorlog nu eenmaal op den koop toe moet word-en genomen, maar met opzettelijke aanvallen op de Britsche scheepvaart. Zoo verklaarde de correspondent van de Times te Miadrid Donderdagochtend, dat de aanvallen van Woensdag op de havens van Valencia en Alicante kennelijk tegen de Britsche schepen waren gericht. Ook de onder-minister van buitenlandsche zaken deelde deze meening en heeft daar reeds in een protest aan Franco uiting aan gegeven. Wat het motief van deze campagne tegen de Britsche scheepvaart is, wordt hier nauwelijks tiwijfelachtig geacht. De diplomatieke correspondent van de Manchester Guardian, somt het Donderdagochtend goed op in de volgende passages: De aanvallen uit de lucht op de neutrale scheepvaart vormen een pendant van de zee- rooverij, wuar Nyon een einde aan heeft ge- maakt...... De motieven zijn dezelfde als toen: het uitblijven van een beslissende overwinning van Franco bracht toentertijd Italie er toe te trachten het conflict te beein-digen door een blokkade, uigevoerd met duikbooten. Na het succes aan het front van Aragon, dat beloof-de den oorlog spoedg te zuUen be- eindigen, hebben de opstandelingen opmeuw gefaald deze hoop te verwezenlijken. Hun Duitsche en Italiaansche meesters nemen daarom opnieuw hun toevlucht tot het wapen der blokkade, dezen kaer echter niet in den vorm van een duikbootenoorlog, maar van een luchtoorlog tegen de neutrale scheep vaart. De op deze wijze ontstane situatie pl-aatst de Enigelsohe regeering in ,een bijzonder moei- liik parket. Blijven de aanvallen voortduren en vallen nog meer Britsche schepen en zee- lieden ten offer aan de luchtmacht van Franco en zijn buitenlandsche vrienden dan zou het haar door de pulblieke opinie onmogelijk wor den gemaakt dezelfde onverschillige houding te bewaren als voorheen. Zij zou iets moeten doen. maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Protesten- hebben tot nu toe niets uitgewerkt. Voigens sommigen is dat ten deele te wijten aan het feit, dat deze protesten aan het verkeerde adres zijn gericht. Niet Burgos, zeglgen zij, maar Rome en Bailijn, zijn de aanstichters van den luchtoorlog tegen de neutrale scheepvaart. Franco is slechts een machteloos werk'tuig in hun handen. Hoe dit ook zij, men geeft er zich rekenschap van, dat men niet ten eeuwigen dage kan blijven doorgaan met protesten, waar niemand zich aan stoort. Dat wordt op den lan,gen duur te schadelijk voor het Engelsche prestige. Er zal dus iets meer moeten gebeuren. Ongelukkigerwijze heeft de Engelsche regeering zich door haar houding tijdens de blokkade van Bilbao min of meer de handen gebonden. Zij heeft toen immers met veel nadruk betoogd, dat zij gerechtigd was den Britsche schepen tot aan de territoriale wiateren bescherming te verTeenen. Wie zfich 'in Spaansche territoriale wateren begaf, deed dit op eigen risico en kon alleen rekenen op de bescherming van de plaatselijke autori- teiten, m.a.w. de Spaansche regeering. De Engelsche vloot kon haar daarbij geen bijstand verle-enen zonder het principe van de niet- inmerging te schenden. Wat geldt voor Bil bao, moet in rechte evenzeer gelden voor Barcelona, Valencia en Alicante. Het is der- halve moeilijk te zien, hoe de Engelsche regeering nu de Britsche scheepvaart in deze havens de aotieve bescherming kan verl-eenen, die zij haar in Bilbao zoo uitdrukkelijk heeft geweigerd. Eveneens is het niet zonder meer duiidelijk of zij in rechte de bevosgdheid zou hebben represailles te nemen door als vergel- ding voor de aanvallen op de Britsche sche pen in de open zee schepen van Franco aan te houden en te confisceeren. De regeering, zoo zegt men, heeft deze maatregelen over- wogen. Dat zij -er nog niet toe heeft besloten, -bewijst wel, dat de situatie zeer moeilijk is. Neemt men tenslotte ook aan (zooals velen hier doen en niet alleen in linksche kringen), dat de aanvallen op de Britsche schepen voornamelij.k door Italiaansche vliegtuigen en op aanstichting van Franco's Italiaansche raadslieden zijn uitgevoeild, als deel van een weloverwogen plan, om door een onofficieele blokkade -den oorloig zoo spoedig mogelij-k tot een einide to brengien, d-an komt de nieuwe Engelsch-Italiaansdhe vriendschap daarmee in een wel zeer merkwaardig licht te staan. Het zou dan kunnen schij.nen, alsof bet ver- lies van Engelsche menschenlevens en Engel sche schepen ten deele te wijten is aan den wensch van Mussolini, zoo spoedig mogelijk vruchten van het Eng-el-sch-Itahaansche ac- coord, waarin die vriendschap bezegeld is, te plukken. Bombardement van eCn Bntsch scnip Reuter meldt uit Madrid, dat in de haven van Ganidia, 40 mijl Zuidelijk van Valencia pen Britsdhe bagigermolen is gebombardeerd tijdens een bombardement dat Woensdagnacht op de haven is uitgevoerd. Het vaartug is jiiet gezonken idoch wel onklaar ge-raak't. ,Voorts zijn twee pakhuizen vernield. De haven van Ganidia is vrijwel geheel in Britsch beizit en wordt gebruikt voor den uitvoer van groenten en fruit. Sedert de haven van Valen cia steeds gebombardeerd wordt, wordt de haven ook wel gebruikt door Britsche -kruisers ,en torpediobootjagers. misdaatd heeft -gepleegd dian gaat de schuldige doorgaans- op dezelfde wijze te werk, vertrou- wende, dat izijn daad niet zai worden ontdekt. In dit geval echter was zij toch de allerlaatste persoon, die men zou verde-n-ken. Niemand, die met de zaalk iets te maken had, wist iets af van hun vriendschap of hun verhouding; noch de Crichtons, noch zijn ivader, hadden ooit van Ruby gehoord. Er werd geklopt op de deur van de zit- kaaner. Rupert stand op en verborg d-e kaart vlug in een -zijner zakken. Het was de pension- houdster, die kiwam vragen of er nog iets n'oodig was en of hij nog hijizondt re wenschen had voor de lunch of -het diner. Ik zal den geheelen dag wel op stap moe ten, antwoordde hij, zijn best doende om ge- woon te spreken. Blijft u nog een paar nachten hier of gaat u weer vlug terug naar Devonshire, sir? vroeg juffrouw Jones. Ik ivermo-ed, dat ik morgen wel weer terug naar huis g-a. Zelfs terwijl hij dit zeide, had hij een gevoel alsof hij den volgenden dag inlet zou teruggaan-. Een stem i-n zijn binnenste zei hem, dat hij in langen tijd niet naar huis- zou terugkeeren. Toen de kositjuffrouw weg was herlas hij nog eens de briefkaart; daama scheurde hij haar zenmvac-htig -in snippers, die hij in het vuur -gooide. Onder de gewone omstandig- hed-en zou hij, getrouw aan de gewoonten van verloofden, de briefkaart zeer zeker hebben bawaard. Nu scheen hij iedere h-andeling, met de daaraan v-erm-oedelijk verlbonden gevolgen te overwegen. (Hij, oefende criti-ik uit op iedere gedachte en daad. iHij slurpte Z'n kopje thee leeg; ze was bijna kou-d. Reeds tien minuten zat hij voor z n ontJbijt, zonder te letten op den tijd. Het vleesch liet -hij onaamgenoerd- op het sohaaltje. Hij nam een stukje brood en ging weer in z'n s-toel achterover liggen; z'n oogen dwaalden doelloos door de kamer. De klok op den schoorsteen sloeg, t was half tkn. Het was tijd om sir Regmald Ch rich ton te gaan opzoeken. Hij bleef echter roerl-oos zitten. In z'n nach-telijke overwegin- gen was hij tot de conclusie gekomen. dat de -ivrouiw, die hij liefhad, schu-ldig was aan de cheque-tvi: rvalsehing. Hij had reeds een be sluit genomen in verband met zajn -verdere gedragslijn. -Doch toen de nac-ht voorbij was en het da„ begon te worden, ging hij weer reden-ceren en argumenteeren met zichzelf. In zijn verbeel- din-g stond hij tusschen een dufabel1; verschij- ning de eene figuur stond rechts en de an dere links: plicht en liefde. Z'n plicht was het, de voile waarheid _te- zeggen- hij moes-t zeM den allerminsten schqn van schuld van zich afwerpen. Dit was zijn plicht: imaners, noch zijn leven, noch zijn naam behoorden hem alleen. Ze behoorden 'tot op zek'ere hoogte ook aan zijn valer en zuster Boven-dien was zijn zuster de verloofde van den man, wiens vader door hem, Rupert, zou zijn bestolen. Aam den anderen- kant stond de liefde, die hem zei, dat hij er alles op moest zetten de vrouw die hem zoo innig liefhad, te redden. Als zij de versc'hrikkelijke daad had gedaan-. dan was het onder den iiwloed van het oogen blik geschied; liefde en vrees hadden haar er toe gehracht. Zij had hem aangetroffe-n - zittend in deze kiaimer besloten een einde te maken aan zrjn lev-en. Op het critie-ke moment was ze bmne-nge- komen en had hem zijn- diwaashei-d en het zon- dige van zijn daad d-oen inzien. Ze had het dus gedaan om hem en degenen die hij liefhad, te redden, zijn vader en Mar- jorie. VREDE IN EUROPA Zal, schrijft de N. R. Crt., de vrede in Europa gehandhaafd hlijven? Zi-et de toe- komlst er weer beter uit, nu wij eenige kri- tieke dagen achter den rug hebben? Zal de positie van Ts-jechoslowakije geen aanleiding zijn voor een nieuwen wereldoorlog Dit zijn de vragen, welke op het oogenblik van mond tot mond gaan. Vragen, waarop men een ant- wooird verwacht van diegenen, die in hun da- gelijkschen arbei-d studie moeten maken van de vraagstuikken van de internationale poli- tdek. Maar aan u, lezer, die met deze vragen op uw lippen rondl'oopt, zul-len zij het ant- woord daaro-p schuldig moeten blijven. Mee- nen zij dat antiwoord toch te kunnen geven, dan heeft het niet meer waarde dan het oor deel van den waarzegger, die reeds jar.en te- voren vrede en oorl-og weet te voorspellen. M/aar niemand, die zich ernistig bezigh-oudt met de vraagstukken en spanningen van het oogenblik, dlie wil trachten een verantwoord oordeel te geven .en aan wien het vergund is -van tijd tot tijd een s-t-eelschen blik te werpen ,Toi mijn 50ste jiutr mankeerde ik nooit iets, maar toen begonnen hevige rheu- matiek-aanvallen mijn leven te ver gallen. Reeds begon ik te wanhopen, toen een vriend van mijn leeftijd mij vertelde welke wonderbaarlijke onder- vindingen hij had opgedaan met Kloos- terbalsem. Nu ik zelf dit wonderlijke middel heb toegepast, kan ik verklaren, dat ik mij weer jeugdig en monter gevoel als een knaap van 30 jaar, al hoop ik eerstdaags 60 jaar te worden." J. Vr. te H. Onovertroffen by brand- en sny wonden Ook ongeevenaard als wrijfiniddel by Rheumatiek, spit en pyniyke spieren Schroefdoo* 35 ct Potten: 62'/i ct. en f 1.04 (Ingez. Med.) in de diplomatieke centra van ons werelddeel, zal een oordeel durven getven, dat langer dan een week vooruifcziet. Want de vraag, hoe zich de situatie in de toekomst zal ontwikkelen, is afhanke-lij'k van zooveel onzekere factoren, van zooveel s-ubtiele verhoudingen, welke zich dagelijiks wijzigen en waarvan niemand kan zeggen, hoe zij er volgende week uit zullen zien, dat ieder oordeel van vandaag morgen adhiteihaalld en verdiwenen kan zijn in de stroomen van nieuiwe feiten. Maar Engeland dan, zal men protesteerend zeggen; Engeland heeft toch voor twee weken door een krachtige houding den vrede gered, zoo kan men d-agelijfcs hooren. Maar wat is Engeland. Engeland is geen begriip, geen sta- tis-ch wezen, waarmede men kan rekenen van vandaag of m-orgen. Ook Engeland is maar een samenstfl van meeningen, geen eenheid, maar een dynamisch heen en weer spelen van allerlei kradhten. Er is geen Engelsche mee ning; er is slechts een resultante van een reeks meeningen, welke verandert van week tot week, van d-ag tot dag. Meer dan voor iets anders gett-dt dat ten aamzien van het Tsjie cho s lowaaJks-ch e vraagstuk Er heers-clht geen communis opinio tusschen h-et kabinet en het ministerlie van buitenland sche zaken. Weliisiwaar zijn de verschillen op h-et oog miniem, maar hun gevolgen worden groo-t, inidien het op practische daden aan- kom-t. Er is geen comfn-umis opinio in het Engelsche kabinet, in de Engelsche pers, in het Engelsche volk. Wil men de uitersten, niet de theoretische, maar de practische, welke alle binnen het bereik der m'ogelijk- hed-en liggen? Zij, worden gevorm-d eenerzijds door een giroep, hoofdizakelij-k van jonge con- servatieven, welke deze gelegenheid wil ge- bruiken om Engeland een definitieve houding tegen Duitschland te doen aannemen, en daar van blijk te doen geven, om het kraohtig naast Frankrijk te doen staan met een garantie van de onsch- ndbaarheid van Tsje- chosloiwakije, anderzijds door een groep, welke de Times aldus haar spreekbuis -heeft, welke niet opziet -t-egsn een afscheiding van het Sudeten-Duitsche gebied van den Tsjec-hoslo- waakschen staat, welke een program heeft, dat verder reikt dan een Duitsche persstem nu durft te vragen. Waar staat precies Chamberlain -Niemand zal he-t u kunnen zeggen en wij hebben eens spottend hooren opm-orken, dat zijn oordeel heen en weer gaa-t tusschen den Maanda-g, waarop hij het gast- vrirj-e huis- van Lady Astor verlaat om zich naar zijn -bureau te spoeden en den Vrijdag, w-aarop hij opnieuiw zijn schre-den daarheen rich-t. Wat wil Duitschland? Weten wij daarvan Ze had zichizelf daarbij geheel buiten be- schouwing gelaten. Alles, alles stond hem helder voor den geest. (Hij verborg zijn gelaat in zij-n handen. Ze waren nat en klaim. -Liefde en plicht. Er werd aan de voordeur ge-bel-d. Hij sprong overeind. Hij- was z'n zen-uwen niet meer meester. lO-p-nieuw sloeg d-£ klok. Elf uur. Sir Regi nald Chrichton wachtte nu o-p hem. Hij ging naar zijn s-laapkamer, doch bleef plotse-linig staan. Er werd vlug op de deur van zijn kiam-er geklopt; de kostjuffrouw kwam binnen. Hij zag, dat ze bJeek zag; -haar groote handen hield ze in elkander geslagen. Er zijn twee... twee heeren, die u wen schen te spreken, sir. Ik wist -niet goed, wat te zeggen en -vroeg hun -even te wachten, op dat ik zou gaan zien, of u thuis waart of niet. -Rupert hield zich goed. Hij keek juffrouw Jones aan en glimlachte. Ik hen nog niet klaar met on-tbij-ten. Verzoek den heeren maar even boven te komen. Ze waren echter reeds binnengekomen. Rupert keck hen aan; meteen wist hij, wie ze waren en waarwoor ze kwamen. lEr heerschte een oogenblik stilte. -Hij keek juffrouw Jones aan en lachte opnieuw. U kunt gaan. Ze v.-rdween sc-hoorvoetend Ik hoop maar, dat alles in orde is, bracht ze er met moeite uit. Ik ben er van overtuigd, diat m-eneer Dale niets gedaan heeft... niets wat niet in den haak is... In orde, juffrouw Jones. Doe d-e d-eur nu di-cht alstublieft. -Rupert ging weer zi-tten en dronk z'n kopje t-hee -lee-g. Daama verzocht hij den heeren even te gaan zitten. Een van hen deed een stap voor- uit. Uit den binnenizak van zijn jas nam hij een vel papier dat hij on-tvouwde. Bent u Rupert Alen Dale? Ja. U -hebt ceo bevel tot in-hechtenis- neming... Hij. hield zich in en zwee-g. De man, die zo-oeven gesproken had, zei nog iets, wat Rupert niet verstond. Zijn ooren suisden. De denkbeeldige gedaanten, die links en Tx-chts van hem s-tonden namen enorme af- metingen aan. Ze sc-henen hem te willen -platdru-kiken. Hij kreeg een- gevoel, alsof men hem het ademhalcn wilde beletten. De man ilas iets voor; het bevel tot inihech- tenisneming van Rupert Allen Dale. Hier en daar ving Rupert eenige woorden op. Dat zal wel in orde zijn, zei hij, toen de amibtenaar met voorlezen k-laar was. Hier is echter een vergiss-ing in het spel, want ik ben ons-ch-uldig. Als een automaat herhaalde d-e amibtenaar de officieele -mededeeling. Ru-pert liet zijn oogen dio-or de kamer a vale n. Hij z-ag de vaas met verweikte bloemen; roode ro-zen, die Ruby voor hem hier had achtergelaten. Haar aandenken, hetwtlk, zooals ze sc-hreef, hem steeds zou omiringen... in deze kamer, waar- aan zoavele dierbare herinneringen waren- ver lbonden. Er kiwam een waas voor zijn oogen. Hij klemde de tanden o-p elkander, zichzelf dwin- gend, als een man te handelen. Zijn besluit stond nu vas-t. Dienovereen- komstig zou hij dan ook handelen. Goed of slcoh-t, hij zou doen wat zijn hart en zijn ver- stan-d hem ingaven. Hebt u er iets op tegen, dat ik even verder ontbijt? vroeg hij op kalmen toon. De amibtenaar keek op zijn horloge. Ik kan u viijf min-u-ten toestaan. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1938 | | pagina 5