PUHOL g&rieestetijuiiiWitde fluid
M M m^' w^
Feuilleton-vertellingen
Pluimvee-Rubriek
Dam-en Schaakrubriek
11 111 1
BRABANTSCHE BRIEVEN.
DAMMEN.
SCHAKEN.
LOOP DER BEVOLKING.
haar, voor grootere waterschappen buiten
Zeeland, overal aan.
Op verschillende door de polders of water-
schappen naar voren gebrachte bezwaren is
bij de uiteindelijke vaststelling van het ont-
werp-reglement gelet, bijzonderlijk ten aan-
zien van de positie van het gebouwd e.d. Ged.
Staten ontveinzen zich niet, dat zij van de
Staten een besluit vragen voor Zeeland van
verstrekkende, maar, naar hunne meening,
zegenrijke gevolgen, hun verantwoordelijk-
heidsgevoel voor de behartiging van het wel-
varen der provincie voor een verdere toe-
komst, heeft hen hiertoe geleid. Zij geven
dan ook in zeer ernstige overweging het ont-
werp-besluit aan te nemen.
Wordt dit zoo veel besproken voorstel aan-
genomen, dan zullen enkele kleinere voor-
stellen door de Staten worden behandeld. Ten
eerste een viertal, die bedoelen in de bijzondere
reiglementen voor de waterkeeringen van de
calamiteuze waterschappen Tienhonderd- en
Zwarte; Adornispolder; Oud- en Jong-Bres-
kens en Hoofdplaat en Thomaespolders, die
wijzigingen aan te brengen, noodig doordat
niet calamiteuze polders of waterschappen,
die ook in de waterkeeringen bijdroegen tot
het Heemraadsehap zullen zijn overgegaan,
terwijl hun gebied toch aan de waterkeering
blijft verbonden.
Een vijfde voorstel houdt in om het polder-
ambtenarenreglemenit iZeeland 1931 niet op
het Heemraadsehap van toepassing te doen
zijn, evenmin als dit het geval is voor den
polder Walcheren en het waterschap „Schou-
wen".
Overneming weg.
Ged. Staten stellen aan de Prov. Staten
voor van het waterschap Poortvliet 516 M.
van den weg Oud-VossemeeriSt. Annaland in
beheer en onderhoud bij de provincie over te
nemen, mits het waterschap per jaar f 140 of
imeens 4000 betaalt.
Ulvenhout, 2 Juni 1938.
Amico,
Zaterdagavond
Dre III stond in 't
achterhuis onder de
pomp Zaterdag-te-
houwen, dat ge den
groenen zeep rook
deur heel den huis.
Trui was doende,
in de mooie kamer,
mee 't prontekes ge-
reedleggen van de
Zondagsche spullen,
horloges, witte zak-
doek-en, kerkboeken
en kerkcentenen ik
was goed en wel verom van Guust Verhagen,
den barbier en zat de Zondagskrant 'ns deur
als daar ineens 'nen auto den erf
te blajen
kwam opgerejen.
Nou, dat gebeurt nie dikkels. En zeker me
cp Zat er daga/vondden enkelen reiziger in
kustmest en zaaigoed, die hier wel 'ns aan-
komt, is dan toch zeker nie op Zaterdagavond
te verwachten.
Ook Trui had den wagel, naastaan in den
gang, den inrij, gehoord en kwam bij mij in
't deurgat staan, mee twee groote, verwonder-
de, vragende oogen.
Ik keek heur sjuust eender aan en zoo
wachtten we op wat komen zou. De blinden
waren toe, 'k had, thuiskomende van den
Guusit, gesloten.
Blek sloeg aan, maar op 'n manier dat Trui
zee: ,,'t is kennis!" Ik knikte. Kreeg 'n
kleur, voelde-n-ik, want plotseling sloeg er
'nen golf van blije hoop over me, dat m'n
hart „stilstond". tt
Toen wierd er luidruchtig geklopt. k Had
den klink van de deur al gegrendeld.
,fDrre! Ellendeling! Doe open! Of ik rij
door den muurr.
Goeie tijd! 't Was zoo!
'n Heel klein oogenblikske zat ik verstijfd
maar dan vloog ik op, uit m'nen stoel, riep:
Vic onwe jongen!" en 'k zat gewoonweg
in 't weergaren mee den klink van m'n eigen
huisdeur, zdo rap wilde-n-ik zijn, om mijnen
goeien kameraad weer in z'nen scherpen, wit-
ten kop te kunnen zien.
En als ik de deur, mee 'nen smak had open-
gesmeten, dan bonsden we teugen nfalkaar
aan, zoo rap wou ik naar buiten en den Vic
naar binnen.
Efkens stonden we malkaar zwijgend aan te
zien, de knuisten in malkaar.
,„Den eigensten Vic," docht ik. ,,Gin haar
aan veranderd! Sjuust als ik m heb wegge-
brocht naar't schip."
„Vic," zee ik toen. Anders niks.
..Drd," zee den Vic. Meer nie.
En dan de knuisten nog in malkaar, trok
ik 'm binnen.
,„Ah, Truike," riep ie: „morgen kom ik op
je Zondagsche koffie-met-koek, hoor!"
„Geren," lachte Trui: „geren meneer Zon
neveld en vertel 'ns? Zijde alleen toch nie?"
,Hanneke en Moeder zijn nog in Amsterdam
en voor ik 't vergeet beste menschen, je hebt
beiden hun hartelijke groeten!"
Toen sloot ik de deur. ,,Vic, die auto, mot
die blijven staan, of
,,Nee Dre, die kan ophoepelen. Wacht, 'k
zal' 'm even z'n conge geven, dan voel ik me
lieelemaal weer thuis!"
En watervlug van bewegingen ging ie den
erf op, rekende daar af, mee den chauffeur,
kwam terug, zeilde z'nen grooten flambard
naar 'nen verren stoel, groef in z'n broekzak-
ken naar z'n pijp en 'nen puntje tabak en
stond onderwijle, mee den flaauwen glimlach
van 'nen diep-gelukkigen mensch rond te zien
deur den huis, sjecuur inventarisseerend of
a lies gebleven was, als v66r ie vertrok. Ik zee
niks. liet 'm stil betijen. Zette z'nen stoel
gereed, op de plek waar ie zoodikkels mee me
gezeten had.
longer?" vroeg Trui. ,,Zal ik 'ns 'n
sm'akelijk koffiemaal veur oe gereed maken?"
,,De manier, waarop jij 't vraagt, Truike,
doet 'n mensch trek krijgen!"
„Zoo mag ik 't geren hooren," zee Trui:
,,Dr6, geef den ham 'ns aan!"
En efkens later dan sisten den ham en de
eiers in de pan en kroelde den pittigen bak-
geur deur den huis.
Veul had den Vic nog nie gezeed. En ik had
maar genogt, te kijken naar dieen vrsdigen,
glimlachenden kop, waarover 'nen trek, dien
'k er vroeger nooit op gezien had. Endat
begreep ik n6u pas, er altij op gezocht had.
Dit was den Vic, zooals ie zijn moest!
Toen zuchte-n-ie 'ns, smoorde smakelijk aan
z'n pijp die van Hanneke en zee: „God-
dank, Dre! Weer thuis! Weer in Ulvenhout!"
,,'En veul welkom, Vic!"
Toen keek ie me 'ns aan, wierd 'n bietje
geroerd en antwoordde: bedankt, jong!"
Fin Vic, waar is... oew vrouwvolk?"
"in Amsterdam. In 't ziekenhuis. Nee,
schrik niet. 't Was beter vonden Hanneke en
ik, dat Moeder daar even 'n paar dagen be-
kwam van de reis. Hanneke is bij haar
Hij zweeg. Dee 'n paar trekken aan z'n pijp,
keek naar de plavuizen.
Toen: ,,M'n vrouw is zeer zeer zwak, Dre.
Trok weer aan z'n pijp.
,,Oud geworden. Ik... eh... ik heb haar den
eersten keer niet herkend...,.
Toen kwam den Vic van 't Boschhuis weer
veur m'n oogen. Den stroeven, peinzenden
kop, mee de troebele schildersoogen. Troebel
van 't staren in de verten.
„Ze... heeft... 't moeilijk... gehad, jongen,
m'n Lien. En... dat nooit, nooit aan Hanneke
laten weten." Z'n oogen liepen vol.
„Hoe is 't mee Hanneke, Vic?"
Hij klS&rde op. „Goed, puik! 'k Was net op
tijd, man! Je k&nt ze niet meer! Ik zelf zit
soms stil naar haar te kijken en dan denk ik.
„is dat nou je zelfde meiske? 't kind is zoo...
gelukkig. Die school kan ophoepelen! Ze
blijft hier. Moeder en Hanneke blijven bij el-
kaar. Bij... mij..., in 't Boschhuis."
,,Zoo hoort 't Vic!"
Hij knikte. Keek me lachend, peinzend aan.
,Dat heb jij altijd geweten, Drd!"
Nou knikte-n-ik. Ook lachend, peinzend
'k Zal 't nooit vergeten, Dre. En Hanneke
ook niet. En als Moeder straks hier is, dan...
dan zullen we 't, jullie en wij, „veul S^-e\hg
hebben mee malkaar" weet je nogMet
woorden ging je, twee maanden geleden, van
boord enneik geloofde er met in
Goed dat ge die reis hebt deurgezet, Vic,
lachte-n-ik. - ..Witte nog? Dat ge verom
wilde gaan naar Ulvenhout, als we daar bij
't water kwamen?" T_
„Ik was bang van die reis, Dre. Bang.
jaren had ik niet geweten wat dat was, bang-
zijn. Menschen, onverschillig geworden van
verdriet en broerdigheid, zijn niet bang!
Ik... werd het weer..., daar aan dien steiger.
En ik wist toen niet... dat het 'n begin was
van... van 'n ander leven".
Toen ging ie weer 'n versche pijp stoppen.
Maar Trui zee, ze had al dieen tijd, bakkende
en luisterende gezwegen, maar Trui zee:
,,neee, meneer Zonneveld, nou eerst eten.
Toen kwam Dre III binnen, Frisch, bruin
van den buiten, vierkant van kracht. 'Nen
kop grooter, dan den Vic. 'k Ben altij weer
trotsch als 'k dat jonk kan laten zien. En
voor den Vic aan de gedekte tafel schoof, keek
ie m'nen compagnon efkens mee bewondering
veur dit brok wasdom aan, schudde 'm den
knuist en zee: „Je bent weer 'n halven kop
gegroeid!"
Drd IU lachte 'n bietje verlegen. Zee toen:
„blij u wegr op ons dorp te zien, meneer Zon
neveld."
,,Dank je, kerel! En vertel me 'ns, wat heb
jij ondertusschen uitgevoerd?"
,,Gewerkt," zee Drd III mee opgetrokken
wenkbrauwen, alsof ie zeggen wou: wat
anders
En riep ik fier: „den eersten prijs ge-
wonnen op 't concours-hippique in den race
mee hindernisisen!"'
^jij vw vroeg den Vic verwonderd.
Drd knikte.
,,En hij is nou eigeneer van 'n renpeerd!
Den Vic wierd efkens stil. Weer was dieen
nieuwen, wijzen, glimlachenden trek op z'nen
kop komen glanzen. Zoo keek ie van Dre III
naar mij, van mij naar Drd III. Toen stak ie
ons 'n hand toe en zee: ,,allebei gefeliciteerd...
mannen!"
,,Ge lot al dat kostelijk eten en oewen kof-
fie koud worden," zee Trui bezorgd.. ,,Allee,
schuif nou 'ns aan, meneer Zonneveld."
,,Is de juffrouw niet meegekomen, meneer
Zonneveld?" vroeg m'nen piquer.
Weer keek den Vic 'm eerst 'ns aan, veur ie
antwoordde. Dan zee-t-ie„over 'n paar dagen,
Drd, dan komt Hanneke weer hier. Voorgoed.
Met... raad eens...?"
„Met mevrouiw", raaMe m'n baasike, die na-
tmirlijk dikkels lets gehoord en begrepen had.
,,Juist!" riep den Vic, m';e 'n plaizierige
stem.
iFijn", zee m'n baaske heesch.
En 't jonk meende 't zoo hartgrondig, voed-
den wij, dat we efkens stilzwegen.
Nog gin woord had den Vic gesproken over
z'n werk. Over Herman. Mee gin woord ge-
informeerd naar den Jaan z'nen oppas. Kort-
om, naar alles waar ie zich van had motten
lossdheuren, toen ie naar Amerika ging.
>Bn ik zee ook maar niks. Begreep. Al weken
had er iets anders in'm geleefd dan kunst en
'nen hond. Dan theorien, uitgebalkt mee veul
groote woorden.
ja daar was veul, veud gefoeurd in deuzen
witkop, die veur den zooveulsten keer van z'n
leven, mee geweld, me pijn ook, zich ten
binnenstebuiten had motten keeren.
Ge kost 't 'm aanizien. Over zijnen scherpen
kop lag den verschen rust na zwaren strijd
gevochten bij dag en bij nacht teugen z r
eigen en vd6r anideren. Zijnen weterskop was
ruog wijizer geworden en hoe danger ik 'm be-
keek, hoe grooter 't verschil wierd tusschen
den Vic van vroeger en nou.
In 'nen sehrikkelijken, langen en zwaren
Goeien Vrijdag" was den ouwen Vic ge-
storv'en.
Maar't was Paasch geworden toch. En daar
zat ie, m'nen nieuwen Victor!
Victorieus weerge'keerd. Naar Ulvenhout,
waar den lestien Kerst 't nieuwe in hum getoo-
ren wierd, als ie te vedelen ston<i bij ons
Stalleke, mee de beeldekens door hum beschil-
derd, voor mijn baaske!
En nou kost 't Pinksteren worden! Glo-
rieuzen Pinkster!
In 't Boschhuis van de Familie Zonneveld,
waar 't licht van 't geduk, stralen zou, als de
zon uit den daauw.
t Diep naar elf uren al, als den Vic er over
denken gong z'n woning in de bosschen te
gaan opzoeken.
Ik brocht 'm efkens zoowijd Weg.
Veul zee den Vic nie onderweuge. Hij rook
't ibosch. Hij zoog 't in, tot diep in z'n bloed.
„Drd, ik ruik m'n arbeid!"
De ruime eikendreef lag zilverig in den
maannacht. We liepen teugen de stilte aan,
'n Stilte die we hddrden in 't licht geruisch
denr de hooige kruinen.
't Was 'n sprook. 'n Zilveren manesprook,
ons heimelijik toegevezeld deur 't windeke in
't gehlaart.
Den Vic bleef staan.
„Drd
,„Vdc
„,EJr... is... die laatste maanden... veel met
me... geibeurd."
Ik knikte, maar dit kost ie toch nie zien,
hier in den boschnacht.
,,Jij... moet... het weten. Ik... heb anders...
leeren hidden. Zooals jij' het wellicht doet.
Zooals... ik het van m'n moeder heb gel'eerd.
Dre."
„Ge ibidt nie meer als 'nen grooten vent,
Vic!"
,,Neen, Dre!"
,,Lijk 'n 'kind?"
„,'t Goeie woord, man! En dat moest ik je
even zeggen, hier in deize mancdreefIn dfcze
kathedraal, waarin de nacht 'n dag is."
Hij zweeg toen. Ik zag z'n krullen glanzen
in 't tooverachtig manelicht.
Toen: ,,Drd, hier ga 'k nooit meer W.:g. Hier
vonld ik m'etzelf terug. Mijn vrede ook. Ik
heb gepraat met die iboomen, gevloekt, gesta-
meld, getoeden, ge-tolbd. Toen... heeft... God
me aangeraakt. En dat was voldoende. Hier
blijf ik!"
,,Vie, als ge c. nmaal met de boomen hebt
leeren spreken, ik 'ken dat, dan kunt ge ze
nooit meer in den steek laten."
,,Ik was weer verscheiden n'achten op zee,
DrA En v'ele uren heb ik in den nacht over
de reeling van het achtersohip gehangen. Ik
mag dan zoo gaarne mijmeren in die woelige,
ruischende, witte ischuimstreep, achter het
schip. Maar Dre, wdt is het geheirn toch?
Die opm zee, bij helderstien nacht nooit
kon ilk er ver genoeg kijken. Dit dichte mane-
toosch, ik zie de dreef teneinde! Je wordt
soms hang van de schoonheid, hier!"
,,Op zee nie?"
Nooit! Ik was er met storm. Ze kookte
en 't water was massdef als slappe, groene
zeep, die door ontzaggelijke krachten hudizen
hoog werd opgespoten. Hiet schuim rolde over
dat groene massief. En ik vond het schoon.
Ik voelde me groot. Ontzagge'lijk groot
in dat brok woedende natuur! Hier? Ik
aweet in die wondere, witte stilte van dit
kristallen bosch. Ik voel me klein en ik kan
weer verlangen naar zoo'n aanraking van
God! En hier denk ik aan 'n nieuw leven!
Ldven Dre. Bidden en werken! Ik wil hier...
gelukkig zijn, met... (hij snikte) met Vrouw
en Kind!"
'Nen kouwen stroom glee langs m'nen nek.
lets woniderlijks, iets nie-van-deuize-weareld
iginig voorbij. (En... en ilk voelide me zoo... zoo
wit als 't manelicht.
Toen zee den Vic, mee zachte stem: „Drd,
Het was er wicer."
,„Ik wddt 't, Vic."
Toen vroeg ie me, hem vender alleen te
laten. Ik begreep... en ging verom naar Trui,
die opgebleven was; nieuwsgierigheid, amico,
anders nilks. Maar wdt moest ik heur nou
V. rtellen...
Kom, ik sohei er af. Vtol'gende week meer.
Veul groeten van Trui, Dr<§ HI, en als
altij gin haanke minder van oewen
t.ajv.
DRfi.
tiger zijn dan in koppels zonder haantjes.
Over het algemeen heerscht in de kuiken-
hciklken igauw oveibevolking en dit is zeer ge-
vaarlijk. Ten eerste stijigt daardoor het he-
smettingsgevaar heel stank, wat vooral in
dozen tijd niu de coccidiosis haar hloeiperiode
tagemoet gaat, uiterst gevaarlijk is. Ten
tweede worden de meer bedeesde dienen van de
voerbakken afgedrongen en blijven dan hoe
laniger hoe meer in groei achter. Overbevol-
kdnig kan eveneens 'aanleidinig geven tot vee-
renpilkken, teenenpikiken of wat nog erger is:
kannilbalisme. Als er eenmaal in een koppel
bloed gevloeid heeft, worden de dderen als het
ware wild daarop en waar ze maar kunnen
vallen ze een zwalk dier aan en piklken het fi-
naal dooid. Krijgen ze een stiuk van de oloaka
te paklken dian ruklken ze alle darmen uit het
lijf en verslinden deze. Zit deize ondeugd er
eenimaal in dan is zij er haast niet meer uit te
krijgen, men zij dus gewaarschuwd. Bij vee-
ren (vooral de staarten) pikkerij en teenen-
piikken in het beginstadium kan men de aan-
getaste plekken met teer bestrijken en vooral
de zwakkere dieren eenige dagen apart zetten
tot ze weer genezen zijn.
De ruimte Wordt bp snel groeiende kuikens
gauw te klein. Op een ruimte van 15 vierkante
meter kan men beiginnen met 600 eendagskui-
kens, dioch daar kunnen slechts 400 kuikens
van ongeveer 1 maand oud en slechts 200
van 2 maanden oud.
Het is gewenscht, de gewichten der kuikens
voortdurend te controleeren, men kan dan zien
of ze nonmaal opgroeien en een beginnende
coccidiosis ziet men soms nog eerder aan het
plotselinge gewichtsverlies der kuikens dan
aan andere verschjjnselen. Wit Deghomkui-
kens wegen met 4 weken ongeveer 200 gram,
met 8 weken 500 gram, met 12 weken 800
gram en met 16 weken ongeveer 1100 gram.
Dit houdt ook min of meer verb and met de
voedersamenstelling, op sommige voeders
groeien de kuikens gedunende de eerste zes
weken wat snelier, op andere groeien ze weer
sneliler in een latere periode. Over het alge
meen wordt er te weinig op de voedering ge
let en toch is deize van groot belang. Men
geeft n.l. het meelvoer van de eene firma en
het graaiivoer van een andere firma. Dit mi
gaat in verschillende gevallen wel goed, maar
het kan ook verkeerd gaan. Feitelijk doet men
h>et beste door nauwlkeurig de dpfo-kmethode
van den voerhandelaar te voigen, dus zoowei
wat meelvoer als graanvoer betreft. Beide
soorten voer behooren op elkaar ingesteld te
zijn. Bij een meelvoer dat bjjv. rijk is aan
maismeel moet men in het graanvoer weer
niet te veel rnais gaan geven, daar o.a. getble-
ken is dat bij veel mais de neiging tot been-
gebreken groot is. Hetizelfde gelid bjv. voor
haver. Meelvoer met veel gemalen haver ver-
draagt geen graanvoer met haver of gerst die
veel nuwvezel bevattcn. De voederfahrikanten
van naam beschikken alien over proefstations,
waar zij hun voeders op verschillende soorten
kuikens probeeren. Zij moeten feitelijk ook op-
geven hoeveel meelvoer en hoeveel graanvoer
men op eliken leeftijd zoo ongeveer geven
moet.
Ei'genaa.rdig As, dat ondanks goed voer toch
in elk koppel vaak achterfblijivers voorkomen,
dlie niet ibepaald zielk zijn. Zulke dieren kunnen
blijikbaar uit het voer niet het profijt trekiken
dat andere kuikens ©r uit halen. Dit geldt
vooral voor de vitaminen en de mineralen.
Zullke dieren zullen er vaak ook bleeker uit
zien dan de andere en de kleur der oogen zal
grijs blijven als de andere kuikens tegen den
leeftijd van 3 maanden bruine oogen gaan
krijgen. Wie van zulke koppels later fofkken
wil, doet de beste kuikens van gekleurde rin-
gen voonzien, zo'odat men ze later terug kent.
De minder voordeelige voedselverforuikers
groeien soms wel op en worden dan tusschen
de andere onherkembaar, doch het is beter ze
ndet voor de folkkerij te gebruiken.
Dr. B. J. C. TE HENNEIPE.
(iNadruk verhoden.)
27—32
526.
Oplossing eindspel-Geensen.
We geven hier de voomaamste varianten
van het in rulbriek 521 voor het eerst gepu-
Miceerde en door den heer J. P. Geensen naar
de partij gecomponeerde eindspel.
Zwart: 3 schijven op 12, 23 en 31.
Wit: 3 schijven op 6, 42 en 44.
Wit forceert de winst.
Het is duidelijk, dat wit niet direct dam kan
nemen op 1, omdat zwart dan eenvoudig re
mise maakt door 31—37 enz. De sleutelzet
4430 Ugt daarom voor de hand. Het verdere
verloop van de aeer logisohe en fraai afge-
dwongen winstgang bevat echter enige ver-
rassende en typische eindspelzetten, waarop
we speciaal de aandacht vestigen.
Ie variant.
Wlit. Zwart.
1 44(39 2328
2. 6—1 dam 12—17 gedw.
3. 134
iEen zeer vernuftige zet.
Wit 16 zou remise geven door 3137.
3 31—36
Zw. 2832 gaat niet wegens wit 42.38;
39X48 en 3423, terwijl ineens 3423 ook
wint.
4. 34—25!!
'De tweede verrassing. Zw. 3641 wordt nu
belet wegens 42i37 en 3933!
12-
—18 of 12—17
18'22
7. 50—>28!
g '2823 wint.
3e variant.
1. 4439
2. 39—33
3. 61 enz. wint.
'Of nog mooier: wit 4439 (12 18); 6~1-
(31-36); 42—37 (18—22); 1X45 22—28);
45i! (2832); 37 X28 (3641)39—33
wint. Op zw. 4147 voligt 2&!23 en op 41
voiligt 1-23 en 235! j
Een uiterst leerzaam eindspel, dat door den
heer E. Plasschaert te Clinge volledi'g werd
opgelost. Mogelijk hebben we enkele bijvanan-
ten niet vermeld, maar die laten we dan verder
aan onze lezers over.
Nog een eindspel.
Het Is weer al verscheidene jaren geleden,
dat wij het eindspel bespraken, het merkwaar-
dige eindspel, mogen we wel zeggen, dat wij
noigmaails een diagram in onze rulbriek waard
achten. MerlkwaardAg noemen wij dit standje,
omldat het geschiedenis heeft gemaakt in de
damwereld.
ZWART 1 2 3 4 5
16
4.
Dit is dus wel gedwongen,
wit 2514 wint.
5. 39X28
6. 42—37!
7. 253
8. 39
9. 9—20
Ook 914 wint natuurlijk.
9.
10. 2015
Anders volgt 1542.
11. 15—10
1'2. 10X^6
13. 46-32 wint.
fie variant.
1.
2.
3.
4.
5.
Zw. 36
33—17.
6.
44—39
42—37
39—33!
61 dam
1—6
28—33
daar op 28-
36—41
41X23
1722
22—28
28—82
32—37
23—29
29—33
31—36
23—28
28X39
112—17
17—21
32 26
ibekende Hollandse dammers, konden we vast-
stellen, dat de bewuste stand reeds voorkwam
in „Het Damspel" van October 1912
We hebben daar ook melding van gemaakt
in onze rulbriek. Tot op de huidige dag zijn
we er echter niet in geslaaigd het tijdstip der
eerste publieatie op te sporen, evenmin als de
naam van den waren auteur. Zelfs kopstuk-
ken van de „oude garde" konden ons geen
af doende inlichtingen verstreikken.
Er bestaat nog een kans, dat het vader-
sch'ap ontdekt wordt via de motievenrevue,
die het laatste jaar in een Hollands weeklblad
alom de aandacht trekt.
We willen het hopen.
Tot onze verwondering zagen we nu dit
eindspel, waarover al zoveel te doen was ge-
weest, onlangs in de „Middelburgsche Cou-
rant" aangediend als een probleem van
A. J. Mciggre te Schoondijke.
Het spijt ons, dat het geschiedde zonder
vermelding van bron, omdat dit weer een aan-
knopingspunt zou geweest zijn.
Voor zover dat nodig is, stellen wij er prijs
op met nadruk te verklaren, dat we met
bovenstaande mededeling niets onaangenaams
aan het adres van de redactie der „Middel-
burgsche Oourant"' ibedoelen.
We ibelhandelen de liele gesohiedenis, we Ike
aan dit eindspel vastzit, zuiver zakelijk.
Voor hen, die het nog niet kennen, volgt
hier de oplossing:
Wit 4238 (zw. 5028); wit 3833 (28X
50 gedw.); 4729 (5028); 4339! (28X50
A)291 (5028)4944 28X'50) en 1—6
wint.
A. Zwart 28X50 was gedwongen.
Immers, op 28 X 44 en 45X23 laat wit 48—43
voigen en wint op tempo. Ook zwarts eerste
slag 28X50 was gedwongen. Na 28X39, wit
43X34 wint wit met 4 tegen 1, terwijl zw.
28X44 en 45X34 beantwoord wordt met
43—39.
-41 verliest door 6X50; 5033 en
6X50
21—27
WIT 47 48 49 50
Onze lezers zullen zich deze stand ongetwij-
feld herinneren. Wij hebben voor de aardig-
heid de proef eens genomen en dit eindspel aan
enkele kennissen getoond. Zij herkenden het
ornniiddellijk! Geen wonder overigens, want
het geval was te komisch om het ooit te ver
geten. „Dit eindspel", zo schreven we inder-
tijd, ,,'zou afkomstig moeten zijn van een dam-
mer uit Schoondijke. Het is te mooi om waar
te zijn."
Na kennisneming van de nodige oude bron-
nen waarbij we steun ondervonden van enige
Damegaonbiet.
Wij kunnen de bespreking van de met d4
beginnende openingen het best beginnen met
het damegambiet, daar dit de meest logische
kenmerken bezit.
Wit: H. N. Pillsbury. Zwart: H. Wolf.
Monte Carlo 1903.
1. d2d4 d7d5
2. c2c4 e7e6
Na dc4: wint Wit den pion dadelijk terug.
Aangezien dus het aannemen van het gambiet
geen stoffelijk voordeel oplevert, zou het aan
nemen om redenen van positie geschieden.
OVER DE OPGROEIENDE KUIKENS.
Het is van belang, dat de opgroeiemde kui
kens zooveel mogelijlk vrije ruimte tot hun be-
schik'kinig hebben. Daarom is het gewenscht,
dat de haantjes zoo vroeg mogelijk van de
hennetjes weggenomen en opgerudmd worden,
alls men ze niet als fokhaan wil aanhouden.
Toch zijn er in den laatsten tijd aanwijizingen,
die grond geven aan den raad een paar haan
tjes onider de hennetjes te laten loopen. Bij
uitivoerige proeven die op ander gebied ver-
richt werden viel het mij op, dat de hennetjes
in koppels met haantjes beter groeien en rus-
Maar Wit wil zoo spoedig mogelijk e4 spelen,
wat na dc4: zonder moeite geschieden kan.
Dit is tegen het aannemen te zeggen. Slecht
is het echter niet.
Het weigeren kan door e6 of door c6. Dit
laatste bespreken wij later.
3. Pblc3 Pg8f6
Wit bedreigt e4; Zwart ook. Bovendien
drukt Wit op het veld d5 en dat is voor Zwart
op den duur hinderlijk.
4. Rclg5 BI8e7
Wederom dreigde e2^e4, wat Zwart belet.
Rf6: Rf6: e4 faalt op de4: met bedreiging van
d4 Deze pion wordt dus eerst gedekt.
5. Pgl—f3 Pb8—d7
Alweer is e4 verhinderd: Rf6: Pf6: Wit
moet noodzakelijk zijn pion opspelen en voor-
loopig van e4'afzien.
6. e2e3 5 0
Dit is de gewone stand. De verdere ont-
wikkeling kan op verschillende wijze geschie
den, bijv. 7. Rd3 of Dc2.
7. Talcl 56
Deze voortzetting is onvoldoende gebleken.
Wij moeten de zaak even algemeen bekijken.
Zwarts raadsheer is aan de beurt om ont-
wikkeld te worden. Daar e6—e5 vrijwel uit-
g-esloten lis, komt alleen vleugelontwikkelmg
in aanmerking. Dit kan door b6, maar ook
door a6, b5, voorafgegaan door dc4: De
modernste opvatting is, dat men deze ontwik-
keling moet doorvoeren zonder Wit met dc4.
Rc4: een tempo voor zijn ontwikkelingte laten
verliezen. Bijv. 7. Tel c6. 8. EE2 Te8. 9.
a3 a6. 10. Rdi3 dc4: en Zwart heeft den strijd
gewonnen. Overigens gaf Wit met 9^ a3
eigenlijk al een tempo cadeau. Na 10.... dc4_
11 Rc4: volgt b5 en zoo spoedig mogelijk c5
en Rb7. Zwart staat dan behoorlijk.
8. c4Xd5! e6Xd5
Helaas gedwongen, zoodat Rb7 la^er °P ee
verstopte diagonaal staat. Op 8....
n.l. 9. Pd5: ed5: 10. Re7: en Tc7: of wel 9....
Rg5: 10. Pc7: met pionwinst.
Deze voortzetting is van Pillsbury afkom-
stio- Wit kan Rd3 spelen zonder van dc4.
last te krijgen, maar bovendien worft h t
paard op e5 vastgezet. Terstond Pe^ deS^
doet n.l. pion d5 verloren gaan. Zwart dekt
hem dus.
0 Rc8b7
10 ffi—f4 a7 a6
Op Pes: fe5: volgt een doodeljjken aanval
met Rd3, 0-0 en Df3 of Dh5 en Tfl-f3—h3.
1Tifld3
Wit op den koningsvleugel, Zwart aande
damezijde. Maar dc4, a6, b5 en c5 was beter,
daar dan Rb7 goed stond
12. 00
13. Rd3f5
19.
20.
SAS VAN GENT.
In de afgeloopen week heeft zich in deze
gemeente gevestigd:
J. J. Aertgeers, stoelenmatter, van Door-
nick (B.).
Vertrokken
C. M. Obrie, stopster, naar Zelzate B.)
■L. J. Reaniens en igezin, handelaar, naar
Brussel (B.).
M. P. M. de Vliegher, fabrieksaribeider, naar
Westdorpe.
14. Tflf3 Tf8e8
15. Tf3—h3 g7—lg6
Er dreigde Pd7: Rf6: en Rh7:t- Ook PfS
hielp niets wegens Rf6: Rf6: Rh7:t! Ph7: Dh5
met pionwinst.
16. Rf5bl Pd7Xe5
Het paard werd hinderlijk. Maar deze rui!
is altijd voor Wit voordeelig.
17. f4 Xe5 Pf6d7
18. Rg5Xe7 Te8Xe7
Om later gemakkelijk d5 te kunnen dekken.
De toren staat daar echter slecht.
Ddlf3 Pd7—f8
.fi DdS<17
21. Df3f6 b5 b4
Zwart meent veilig genoeg te staan om ver
der aan te vallen. De strategie is voor-
geschreven: verdediging op den koningsvleu
gel en aanval aan den anderen kant. Nu geeft
Zwart echter het veld c5 vrij. In het dame
gambiet hangen de maneuvers op beide zijden
nauw samen.
22. Pc3a4 Dd7c7
Waarschijnlijk had Zwart Pe6 bedoeld, maar
nu gezien dat Pf8 den koningsvleugel moet
dekken. Men zie 22.... Pe6. 23. Th7: Kh7: 2
Tf3 P°5! Dit redt nog net. Speelt Wit echter
23 Tf3 met de dreiging Th7: en wint, dan
volgt gedwongen h5. 24. Th5: gh5: 25^^31
en wint. Men ziet hoe de eerste combmatie
door zettenverwisseling wordt versterkt, ee
gewoon verschijnsel.
23. Pa4c5
Eindelijk een arbeidsveld.
24. Th3h6
Noodig was Tb8 en Tb6.
te houden.
25. Tfl—f4
26. RblX'g6!
Juist te laat! Natuurlijk gaan fg6: en hg6.
niet wegens mat, maar ook 26.... Pgb. zi.
Tg6:f hg6: 28. Th4 is doodelijk.
Dit kan° wanTop Db6: voig^RbTt en Tb6:
Fraai ^lon natuurlijk gemakkelijk.
0p pf4: speelt Wit nu ef4: en is -et een pion
voor en de dreiging Dg5t benevens f5 en f6
winnend. Te7—e8
28Tf4—fl
Kg8h8
Pg6—f8
Te8Xe6
Rb7c8
a6a5
Dan was het nog
Ta8b8
Tb8b6
29.
30.
31.
32.
33
Df6g5
Dg5h5
Pc5Xe6
Th6Xe6
c5c4
b6b5
Zwart geeft op: Wit blijft een toren voor.
Schaakclub Terneuzen.
De schaakclub heeft baarjokaal gesloten
en is
nu haar zom-erslaap ingegaan.
