ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
DE BOEREN-BARON
No. 9737
MAANDAG 21 MAART 1938
78e Jaargang
Bmnenland
Buitenland
Feuilleton
TWEEDE BLAD
HERTOG VAN WINDSOR DOET REROEP
OP HITLER.
^jrstaifss^r.ir.s^ms^ss^A^'.^
Wis.'iuatc.'1 WMWM
i ii hi i II r- i«i noII I I ami■■nmiii»in«ii«mtrmnii i mi 1
NEUZENSCHE COURANT
30.517 MAN BESTEMD TOT GEWOON
DIEN STIUOHTIGK VAN DE
LICIITlMi 1938.
In een Vrijdag verschenen legerorder deelt
de Minister van Defensie oneide; dat fbij Kon.
bcKluit van 7 Maart 1938 het getal tot igewoon
dierastplichtige te besteononen persorjera voor de
Milting 1938 gebracht is op 30.517 man, dus
4600 man hooger idan aanvaoikelijk was be-
paald. Ddt extra contingent word! igevormid
uit inigeschrevenen voor den dienstpMcht 1938,
die reeds op 1 Janiuari 1938 als buitenigewoon
dienstpliohtige bij de land- of bij de zeemacht
zijn ingelijfd: (en die d.us normaal alleen in
tijd van mobilisatie of oorlog zoudera worden
opgeroepen
Zij worden naar door den minister van De-
fensie aan de indeedinigsdistrietscoimflnandan-
ten verstrefcte regelera nader door deze com-
mamdanten als gewone dienstoplichtigen tnge-
deeld bij de izeemadht of (b\j een corps van de
iandaniacht. Van een nieuwe ioiljjiving is1 alzoo
ten aamziien van deze personen geen sprake.
Wiel worden omtrent (ben inltfivinigsstaten en
inlirftvingsHj'sten opgeonaakt zooals gebruikelijk
is ten ajanzien van nog in te lijven personen.
Oak is bet de ibetdoeling, dat de opkoanst
gefichiedt alsof (bet een opkoanst ter inlijving
geJdt, zoodat ide indeelingsdist ric tsoomman-
dant hiertojj de taak vervult, welke in bet al-
geaneen. op heon rust met (betrekking tot de
opkoanst ter inlijiwng.
De indeeling van het extra-contingent.
Wat de indeeling van het extra-contingent
dienstpliidhtSgen1 betreft, wordt onder m'eer
meegedeeld, dat er van dit contingent 3849
man bestemd zijn voor de infanterie, 402 voor
het ikorps luchtdoelartilierie en 106 vwr het
korjps motordienst.
(Bij de uitbreiiding van de vredes-organisatie
van het korps miotordienst ziullen de op te
ridhtem onderdeelen met in Haarlean in garni-
aoen ikomen. (Behalve deze uitibreidinig ibuiten
de geaneente wondt ook te Haarlean de foe-
sdhiikbare rudonte vergroot door de oprichting
van een nieuw dienstgefbouw op het terrein
van den motordienst. Deze uitlbreiding iis nood-
zaikelijk geworden condat sedert eeoiigen tijd1 de
bazetting met ananschappen en materiaal ruim
150 pet. greater wend.
NIEUWE VELDJAS MOEELl.JKE KEUZE.
.Qmtr-ent ihet tijldstip van invoering van een
nieuwe iveQidjas wordt georaeld, dat nog geen
datum (kan. worden aangegeven. De daartoe
ingestelde coanonissie neemt voorloopig proe-
ven met eeniige ontworpen anodellen, daarna
raullen. nog proeven op- uitgebreide schaal moe-
ten plaatsvlnden, ook gedurende de winter-
mraamden.
Naar verwacht mag worden, zal er nog wel
een jaar verloopen e-er een beslissing kan wor
den tegeanoet gezien.
DE BELASTINGCONTRdLE OP DEN
WEG.
De klachten over de oontrole der documen
ted van de motorrq tiuiigeoilbelastimg blijven
voortdurend aanlbouden, schrijft de KJJ.A.C.,
het (begdnt er izelfs naar uit te zien, dat deze
controle op den weg tot een emstig euvel be-
gint uit te igroeien.
En dit aides zonder eenige noodizaalk, omdat
met een goedkocper en eeowoudlitger systeem
practisrih aide -moeilijkheden met den slag kun-
.nen .worden opgelost.
(Deize oplossing (bestaat in het oak in andere
lartden sinds jaren toagepaste systeem het
belastingpapier an kl-einen vorm op de voor-
i-uit van de auto -zichtbaar te doen aanibren-
gen. Door het toepassen van verschillende
kleuren en teekens op fhet Ibil'jet kunnen de
verschillende klassen en Ibelastingtersnijnen
reeds op afstand worden ondersdheiden.
De K.N.A.C. he-eft izielh thans tot de minis
ters van Fiman-cien -en van Wiat-erstaat gewend
met het verzoek de medewerking van een
aonlbtenaar van elk idezer departementen te
mogen lontvangen om in getzamenlijik overleg,
doch geheel voor rekening van de K.N.A.C.,
een voorstel als in toovenstaanden igeest vod-
ledig uit te werken en den ministers aan te
bieden.
Inimidldels weoischt de KN.A.C. echter zoo
vollediig mogelijk te izijn inigelicht omtrent den
overlast door de huidige controle-metboden
ondervonden en -verizoekt iziji derhalve ahe
auto- en motorrijlders haar secretardaat, Lange
Vajtverherg 10, 's Gravenlhage, berioht te zen-
dien van ondervoniden moeildjktoeden onder op-
gave van datum, plaatis, tijd en zoo mogelijk
van de controleerende instantae.
GEBREKKIGE TANDHEEEKUNDIGE
VERZORGING IN ONS LAND.
Het dagelijksch bestuur der Nederlandsche
Vereeniging voor sociale tandhe-elkunde, die
streeft naar een goede tandheelkundige hulp
voor het geheele volk, werd dezer dagen door
den minister voor Sociale Zaken, prof. mr.
C. P. M. Romme, in particuliere audientie ont-
vangen.
De voorzitter der vereeniging had daarbij de
gelegenheid den minister de hoogst gebrekkige
wijze uiteen te ssetten, waarop in ons land in
de tandheelkundige verzorging, zoowel van de
kinderen, als van de volwassenen is voorzien,
waarbij zelfs, waar goede ziekenfondsen be-
staan, die geld besteden voor preventdeve
behandeling, van het gebit, dit geld' slechts
aan een gerjn-g deel der leden t-en goede komt.
Hrj wees voorts op den grooten omvang van
het vraagstuk, dat hier is op te lossen en legde
den minister de vraag voor, of het niet ge-
wenscht zou zijn, dat een staats- of minis-
terieele commissie e-en onderzoek zou instel-
ien naar -den stand van zaken en, zoo zij die
onvoldoende mocht achten, middelen zou voor-
stellen om daarin verbetering te brengen.
Nadat de Minister overweging der zaak
had toageze-gd, werd hem een nad-ere schrif-
telij-ke toelichting overhandigd.
HITLER'S REDE IN DEN RIJKSDAG.
In de Kroll-opera te Berlijn werd Vrijdag-
avond de plotseling uitgeschreven Duitsche
rtjksdagzitting igehouden, waarin de Fiihrer en
rrjkskanselier Adolf Hitler een korte rede uit-
sprak naar aanleiding van de jongste gebeur-
tenissen in midden-Europa. Deze rede, heftig
voorgedragen, was een zelfverdediging over
Duitschlands plotselinge inlijving van Oosten-
rijk en een -bittere opsomming van de feiten,
die daartoe, volgens Hitler, geleid hebben,
schrijft het R. Nbl.
De Fiihrer werd ingeleid door den president
van den rijksdag, generaal-veldmaarschalk
Goering, die deze zitting een der gedenkwaar-
digste noemde sinds het begin van het natio-
naal-socialistische bewind. Goering verwel-
komde speciaal den eerst-en rijksstadhouder
van de Oostenrijksche landsregeering, dr.
S-eyss Inquart, wiens aanwezigheid de gansche
geschiedenis van de laatste dagen tot uiting
bracht.
Hitler begon met de mededeeling, dat de
rijksdag bijeen was geroepen teneinde te wor
den ingelicht omtrent de gebeurtenissen in
Oostenrijk en voorts om besluiten te vememen,
die het geheele Duitsche volk en den rijksdag
zelf betreffen.
Uit de diepste vernedering is een volk
opgeheven tot een hoogte, die door Ouitscb-
lands tegenstanders en zelfs door vele aanhan-
gers onmogelrjk werd geacht. Na den oorlog
trachtt-en alle naties in Europa hun nationale
eenheid zooveel mogelijk te bevestigen; doch
het eenige volk, dat in deze pogingen werd ge-
hinderd, was het Duitsche. Men probeerde, ons
volk verdeeld te houden; een voorbeeld hi-er-
van is het oude Oostenrijk geweest met zijn
6y2 millioen Duitsche menschen dat, als
bondsstaat met geweld ge-scheiden werd ge-
houden van het groote moed-erland. De demo-
craten te Londen en Parijs mogen wel eens
bedenken, dat indertijd, toen er nog geen
nationaal-socialisone was, reeds 95 van de
Oostenrijksche bevolking zich uitsprak voor
aansl-uiting aan Duitschland.
Hitler zeide voorts, dat de toestand in den
bondsstaat Oostenrijk allesbehalve ideaal was.
Zoo vestigde hij er de aandacht op, dat tegen
10.000 geboorten 24.000 sterfgevallen staan.
De democraten winden zich er niet over op,
dat in Spanje een half millioen menschen zijn
afgeslacht, maar wel maken zij zich druk over
het lot van een paar Joden te Berlijn en
Weenen (applaus).
Met een enkel woord herinnerde hij aan de
geschiedenis van het Saargebied, welke tot op
zekere hoogte met de geschiedenis van Oosten
rijk kan worden vergeleken. De drang tot zelf-
behoud van een volk is altijd sterker dan de
onderdrukking. Het recht moet steeds zege-
vieren. De naties zijn een schepping van God,
maar de Volkenbond is een schepping van
hoogst twijfelachtige ontoereikendheid, van
haat en eigenbelang. De wereld heeft al dui-
zend'en jaren bestaan zonder Volkenbond en
zal waarschijnlijk nog duizenden jaren bestaan
zonder Volkenbond.
Toen Duitschland arm en verzwakt was, was
zijn aantrekkingskracht op de in het buiten
land levende Duitschers begrensd, maar nu de
kracht wast en nu er een nieuw geloof ge-
komeoi is, verlangen deze volksgenoot-en, die
buiten het rrjk wonen, ernaar alweer uit
drang tot zelfbehoud met ons verbonden
te zijn; bet is een hartstochtelijk verlangen,
dat sterker wordt naarmate de verdrukking,
de vervolging, de mishandeling grooter zijn.
Hoe zullen wij, Duitschers, de vervolging van
de onzen buiten onze grenzen dulden? (toe-
juichingen). Er zijn oogenbliikken, dat wij
deze mishandelingen niet langer kunnen aan-
zien".
Hitler gaf daarop een korte uiteenzettmg
van de gebeurtenissen, die tot de inlijving van
Oostenrijk hebben geleid. Hij herinnerde aan
het on-derhoud met Schuschmigg te Berchtes-
gaden, waarbij hij ,,dezen man" emstig had
gewaarschuwd voor de groeiende terreur. ,,Ik
verzocht Schuschnl-gg, een situatie te vermij-
den die groot nadeel ten gevolge zou kunnen
hebben. Ik wees hem daarbij een te volgen
weg aan en maakte hem erop attent, dat dit
mijn laatste poging was om hem de helpende
hand te reiken; nam hij die hulp niet aan, dan
zou ik mij genoodzaakt zien, zelf Oosteniijk
te red-den. Schuschnigg heeft de toegestoken
hand geweigerd (geroep van foei!) en in een
opzienbarende rede een volksstemming gepro-
clameerd in een land, dat sedert vele jaren
geen verkiezingen had g-ehad". Hitler noemde
dit voorgenomen plebisciet een staaltjs van
woordbreuk en van verkiezingsbedrog. De
neen-stemmers waren tevoren al gebrand-
merkt. Hieraan heeft hij een einde willen
maken, om Oostenrijk een Spaansch lot te
besparen, want de volksstemming had zeker
tot een burgeroorlog geleid. In drie dager
tiids is Oostenrijk weer Duitsch geworden,
zonder dat den schot gevallen is, zonder ddn
enkel slachtoffer en onder het gejubel d-er be
volking, zeer tot leedwezen der pacifisten
(gelach).
Schuschnigg heeft het misschien niet mo
gelijk geacht, dat ik op deze wijze zou ingrij-
pen, maar hij kan dankbaar zijn, want ik heb
hem en tienduizenden het lev-en gered. Ik
ben er trotsch op, dat ik Oostenrijk aan het
groote Duitsche volk heb kunnen teruggeven.
Ik voel mij gelukkig, nu ik een onbeschadigd
}an(j en niet een verzameling ru'inen en
een land vol j-uichende menschen aan ons rijk
heb mogen toevoegen. Achter 75 millioen
menschen staat onze weermacht.
Het is haast tragisch, dat de democraten
den toestand niet willen begrijpen. Doch van
verschillende zij den ontvingen wij warme sym-
pathie, o.a. van Polen, Hongarije en Joego-
Slavie, en van enkele andere landen een vrien-
delijk oordeel (applaus), doch speciaal wensch
ik hier het fascistische Italie te noemen
(hoera geroep), dat ik namens het Duitsche
volk en namens mijzelf hartelijk dank zeg.
Onze vriendschap is onverbrekelijk, landen en
grenzen zijn onaantastbaar, achter mijn woord
staat de Duitsche natie. De as, die onze twee
landen verbindt, heeft den vrede den grootst-en
dienst bewezen. Nogmaals zeg ik: Duitsch
land wil den vrede!"
Tenslotte kondigde Hitler de volksstemming
van 10 April a.s. aan. Niet alleen in Oosten
rijk zal deze stemming gehouden worden; niet
alleen 6V2 millioen stemmen zullen voor
Duitschland getuigen, doch 75 millioen, want
alle Duitschers doen eraan mee; de weg der
Oostenrijksche Duitschers is die van alle
Duitschers.
Hitler verklaarde dezen rijksdag ontbonden
en zeide, fan zijn volk te verwachten, dat het
hem wederom vier jaar den tijd geeft even-
als het dit in 1933 gedaan heeft voor het
werk, dat nog verricht moet worden. ,,Wrj
zullen samenwerken, terwijl wij met grenzen-
looze dankbaarheid denken aan de offers, die
het volk gebracht heeft, en vooral ook aan de
bloedgetuigen en martelaren van de „Ost-
mark".
De Fiihrer eindigde met de woorden: ,,Ein
Volk, ein Reich. Deutschlamd, Sieg Heil!"
Maarschalk Goring deed daarop voorlezing
van de verordening inzake de volksstemming
en de nieuwe verkiezingen.
Go ring's slotwoord hield warme hulde en
dank in aan Hitler. Hierop volgde een gewel-
diige ovatie. De beide volksliederen vormden
het slot van de opvallend korte zitting.
TSJECHISCHE MAATREGELEN TEN
GUNSTE DER DUITSCHERS.
Van officieele zijde herhaalt men na de rede
van Hitler andermaal, dat Praag bereid is met
Duitschland over alle kwesties te onderhande-
len, waarbij zijn souvereiniteit niet in het ge-
ding dreigt te komen. In het bij zonder wil
men dus niet onderhandelen over de autonomic
voor de Duitschers of over andere maatrege-
len in die richting, voor zoover deze, gelijk
men dat hier uitdrukt, tot ontwrichting van
den staat zouden kunnen leiden.
Aan de besprekingen van 18 Februari 1937,
welke reeds uitgebreid zijn over de niet-Duit-
sche minderheden, zal in versneld tempo uit-
voering- worden gegeven.
Overigens heeft de mmisterraad Zaterdag
de richtlijnen voor de opneming van de Duit
schers in staatsdienst overeenkomstig de be
sluiten van 18 Februari goedgekeurd. Deze
richtlijnen dragen den vorm van een regee-
ringsverordening.
Deze verordening heslnit dat de Duitschers
in de centrale bureaux recht op 22 pet. der
plaatsen hebben, bij de provinciale organen en
bij de gerechtshoven wordt bet percentage dei
Duitsche plaatseai geregeld naar het percen
tage der Duitsche bevolking in de betrokken
provincie. In de districtsbesturen, belasting-
bureaux, arrondissements-rechtbanken en der-
gelijke naar het percentage van het betrokken
district.
Op deze wijze krijgen de Duitschers bij het
provinciaal bestuur van Praag en bij het fi-
nancieel beheer van Bohemen en bij het ge-
rechtshof te Praag recht op 36 pet. der plaat
sen. Bij de arr.-rechtbank te Eger op bijna
alle plaatsen.
Deze regee rings verordening is in den minis-
terraad van Zaterdag in beginsel goedgekeurd.
Open blijven nog eenige juridische bijzonder-
heden, alsmede de vraag of de regeeringsver-
ordening tegelijk voor alle departementen zal
gelden, dan wel of zij geleidelrjk in toepassing
zal worden gebracht. De Deutsche Presse, het
christen-socialistische partijblad, voegt hier
aan toe, dat ook besloten is tot oprichting van
een Duitsche handelshoogeschool.
Uit Parijs wordt gemeld, dat de Hertog van
Windsor persoonlij-k een beroep heeft gedaan
op Hitler om zijn Joodsche vrienden in Wee
nen, baron Louis de Rotschild en dr. Heinrich
Neupmann (de oor-, neus- en keelspecialist,
die den hertog verscheidene malen heeft be-
handeld) vrij te laten.
BRAZILIAANSCHE
SAMENZWERING ONTDERT.
De politie van Brazilie deelt mee, dat dui
zenden leden van de organisatie der groen-
hemden gearresteerd zijn in verband met de
ontdekking van een samenzwering tegen de
regeering, die door het geheele land verspreid
zou zijn. Het officieele communique deelt
mede, dat -de orde absoluut verzekerd is. De
regeering heeft den steun van militaire en
vlootstrijdkrachten.
De ontdekte samenzwering der groenhem-
den had ten doel Vargas te dooden, -evenais een
aantal andere hooggeplaatste staatspersonen,
o.m. de chef van politie Mtiller, dien de groen-
hemden beschouwden als hun grootsten vrjand.
Onder het in beslag genomen materiaal in
de woning van den leider der gr-oenhemden,
Salgado, bevonden zich 3000 dolken met
hakenkruisen, benevens groote hoeveelheden
dumdumkogels. Saldago is gevlucht.
DE MAN DIE DOIAFUSS
STERVEN ZAG.
Op het moment, dat het doek valt na het
Oostenrijksche drama, verlaten, schrijft ,,De
Tel-egraaf", tevens eenige figuren, die er een
rol in hebben gespeeld, het schouwtooneel der
wereld. De bekendiste daarvan was Emil Fey,
baron von Rettelstein. Het tragisch verschei-
den van dezen man, die niet wilde, dat zijn
getzin Oostenrijk zou overlevensluit een leiven
af, dat rijk was aaoi enea-gieke daden, maar
dat daamevenis m:oanenten van vreemde on-
zekerheid heeft gek-end.
Fey was 23 Maart 1886 te Weenen gelboren
uit een oud-adellijk Staenmarfcsch geslacht, dat
echter ook eenige eeuwen in Saksen geves-
tigd was. Na het volitcoien van zijn stuidie
werd hij cav a lie rie-off icie r en wel rijleeraao- in
vele garnizoenen, ten slot.tr in de Herzegowi-
na. Bij het uitlbretoem van den wereldoorlog
verzocht hij overplaatsing naar de infanterie,
omjdat 'hiji in de voorste linies wilde strijden.
Met het v.ierlde bataljon van een Weensch re-
gionent trek hij van het Servisdhe naar het
Italiaansche front, waar -hij tot het einde van
den oorlog bleef. Vienmaal werd hij zwaar ge-
wonld' en vele malen oiulenseheiden. In 1916
werd hij; na een moedigen storanaanval op den
door een groote Italiaansche overonacht he-
zetten St. OswaJlda-lberg, ridd-er in de Maria
Theresda-orde, de hocigste militaire onder-
scheiding, die het oude Oostenrijk kende. Zijn
geslaagde aanval had het groote Oostenrijk
sche offerusief van Mei 1916 mogelijk ge-
maakt.
Na deoi wereldoorlog kwaan majoor Fey
30)
Vervolg.
..,1k deaik niet, d'at zqj er lang zal zatten",
zei mrjnheer Horoiock. ,,Zij zal Roger wel de
halve wereld over steepen."
,,Daar zou ik ook wiel wat voor welen", zei
Dick.
,;Dat geloof ik", antwoordde zqjai vader. „J(j
laat het geld graag rollen, trouw ook maar
een Ajmerikaamsche."
,,0, neen, Sam", riep Lady Anna. ,,Dick
trouwt een goed Engelsch medsje, waar we
altes van weten."
,^Saai", zei Dick. ,,Joe", tegeai majoor Rick-
stead, ,gia je mee vdsscheai?"
„,Goed", zei majoor Rickstead-
(Maar hij was eeoi lustel'oos sports-man dien
avooid. Hij zei niets op de uitvallen van den
jongen man en bleef temggetrofcken en dlep
in gedachten.
,,Ik geloof, dat je jaloersch beoit op Roger",
riep Dick ten laatste.
.Misschien wel", zei mijuheer Rickstead.
Dick brulde van het liachen.
,,Jij ook al slaaf van die donkere oogen!"
.jDonkere oogen bevallen me niet". En tot
zich zelf zei hij::
,,Maar Roger heeft het medsje van zijn
hart."
'En tenwij'l hij naar zijoi dofaber tuurde, was
zijn hart vol van eeoi dlep medelijdeoi, ver-
mengd met verbaizaaiig, als -hij ovendacht, hoe
Betty tegenover Roger stoatd en hoe zij zaeh-
zetf dien middag tegenover hem verraden had.
Dam kwam bewondering boven.
Wat een moedig medsje. Wat had zij zich
goed gehouden bij de thee, nieonamd had ge-
merkt, hoe die opanerking van Dick haar ge-
trodCfen had. Roger was mijn vrdend". Eh zij
had voor haar vrieoid gediaan, wat zij kooi, ten
koste van haar eigen verlangens.
»,Wel", zei majoor Rickstead bij zickzelf,
,,daf kaoi ik ook. Als ik jou oodt helpen kan,
reiken dan maar op me."
Wlaaruit blijkt, dat majoor Rickstead zijn
gedachten beter formuleeren kon zoor zichzelf
daai voor amderen.
HOOFDSTUK XVH.
De dagen die nu volgden waren bijzonder
zwaar voor Betfty.Wat haar het m-eest irri-
teerde, kon zij zelf niet zeggen, of het Diek
was met zijn luchthartig gehabtoel over „die
stiekeon-e Roger", of ,,die betooverende kleine
heks Rita", oflwel de overduidelijke tact van
haar moeder waarom moest moeder zoo
taobv-ol doen, er was toeh geen eoikele reden
voor d'acht Betty. Of haar vaders sombere
voorspelliaigen omtrent Roger en het schuch-
ter aaailbieden van wat Betty ,,troostprijzen"
noemde, in de vorm van chocolade en kleinig-
hiedcn.
,,Ik wou, dat ze het maar niet deden",
klaagde Betty bij zietozelf. „Ik begrijp maar
niet, wat er aan de hand is. Als majoor Rick-
stead er niet was, werd ik gek."
(Haar hart zonk dan ook in haar schoenen,
toen hij op zekereoi rnorgen verkondigde, dat
hij wegging.
,,Dat spijt me", riep zij uit. ,,Ik zal u erg
missen."
Haar spontane uitroep en treuri'g gezichtje
geiven hem een vr-eeonde gewaamvording.
,,Als je liever heht dat ik blijf", be:gon hij,
op een toon dien ze noodt van hem gehoord
had.
Zij schrok era keek heon met wijd open
oogen aan. Stel je voor, dat majoor Rickstead
gekk-e dingen girig doen en zij hem niet langer
als vriend kon beschocuwen. Hoe verschrikke-
lijik.
,,Natuurlijk, zoo meende ik het niet", zei ze
baastig. ,,Maar u bent de eeoiige normale
mensich hier op het oogentoldk."
,,Ja, ik ben doodnuckter", zei Joe met een
kort lachje.
Al was hij- dan als regel niet zoo heel erg
pdenter, nu begreep hrj toch wel, wat haar
vertrokilken gezichtje beteekende.
iBetty was ontzetterud opgelueht.
,,(Kijk eens, Joe", zei ze. ,,Als Dick je Joe
noeont, waarom zou ik het dan niet doen
„Vooruit maar," zei hij. „Noem me oude
Joe, als je wilt."
,,Nou dan, beste oude Joe", zed Betty. ,,Je
bent een echte vriend geweest en daaroon zal
ik je erg misseoi. Maar als je weg moet, moet
je weg, nietwaar?"
,,Neen, ja", zei majoor Rickstead. ,,Plicht
is plicht. Wat moet moet. Saaie vent ben ik,
niet?"
,,Neen", zei Betty, nu heelemaal op haar
i geamak. „Xk vind je aardig. Mijn plicht zal wel
bestaan in vroolrjk en opgewekt te zijn en te
doen alsof ik er niets cm geef... toon-en, dat
ik een fliinke medd ben."
„Dat toen je", zei hij.
,,Nou, voor jou toehoef ik niet te doeoi als
of", zei'Betty. „Want jij weet alles. Maar van
binnen toen ik nog niet fiiink... daar ben ik te
gevoelig."
Daar hij het te moeilijk vond om woorden
te zoeken, leunde Joe naar haar over en
klopte haar op de hand.
Maar het is waar", ging Betty even later
voort, „ik heb Roger geholpen in deze zaak,
eerst uit trots sn later, oimldat ik zag, dat hjj
zijn hart er op gezet had. Ik d'acht, dat hij
wel iets van haar zou kunnen maken, -maar
nu geloof ik, dat Paps gelijk heeft, hij wordt
niet gelukkig met haar."
Maar liefde kan heel wat", zei Joe effen.
Dan, na een korte stilte: „Dat zeggen ze ten-
minste."
Verder ze-i hij niets en zij keek hem weer
aan met een spoor van haar vroegene onge-
rustheid. Jtoe voelde het en wilde haar gerust-
stellen.
„Ik weet het bij ondervieding", zed hij.
Betty's gezicht betrok en haar oogen zagen
hem vol medelijden aan. ,,0, arme Joe
Zonder zich zelf een oogenlblik te vergeten,
tikte majoor Rick'stead haar weer op de hand
en zei toonloos:
..Dan-k je".
Zeker toen je heel jo-ng was?" vroeg Betty.
Zat het heel diep?"
,Heel diep", gaf hij- toe.
,.En ben je er overheen, na al die jaren."
..Niet heelemaal", zed majoor Rickstead.
..Waar is zij nu?" vroeg Betty.
,,Zij, wie?" vroeg Rickstead verward.
,,Nou, het meisje de vrouw, waar je van
hield."
,rO, ergens", stamelde hij. ,,Zij wist er niets
van."
„0, Joe, kon je het haar niet zeggen?"
,.Jk kreeg gten kans", zei hrj treurig.
,,-Geen kans".
,js zij getrouwd?" ging Betty voort.
..Ndet?" toen hij met zijn hoofd s-chud.de.
Misschien komt je kans nog. Ik zou je zoo
graag gelukkiig zien."
,,Gaat niet, Betty, laten we er niet meer
over praten. Ik amuseer me tioch nog wel.
Zorg maar, dat jij het ook doet."
..Misschieai", zei Betty.
Natuurlijk", venzekerde haar majoor Rick
stead. ,,Iedereen komt er o-verheeoi. En jij bent-
veel jonger dan ik."
Betty kreeg een kleur.
„rk loon er ndet mee te koop, als je dat be-
doelt."
„,Dat bedoel ik niet", zei hij. ,,Ik bedoel,
laat h-et je leiven -niet verlbitter-en, Betty."
Er lag een uitdrukkdaig van groote smart
in zijn oogen en Betty schrok er van.
„Ik zal het niet laten vertroebelen, Joe. Ik
z,al' aan jou denken, als ilk bitter word, hoe
dapper jij bent en hoe trouw en goed."
Zij hoorden den stap van Dick ioi de gang
en Betty vloog weg, den tudn in en majoor
Rickstead Meek haar na en veegde toen zijn
voorhoofd af. Misschien had hij nooit zooveel
moed gehad als in de laatste minuteai.
-Dick daverde binnen.
Betty! Waar is Betty? O, daar is ze", en
hij volgde haar door de openslaande deuren.
Luis ter eens, Betty, wat leuk! Rita heeft
zoo juist opgebeld om te zeggen, dat ze met
de auto uiit zijn en of ze met Roger kan komen
luhchen. En ze brengt haar vader ook mee,
want die kon-den ze niet goed engens achter
laten."
„-0, dien zu-llen ze wel ergens in de auto
wegstoppen", lachte Betty. ,,Rita en Roger
kuimen alle twee rijden."
„Dan z-al het wel niet het kleine wagentje
zijn", vervolgde Dick. „Daar kunnen twee
groote kerels niet in. Ze zei, dat -haar vader
erg gro-ot was. Niet dik, maar erg lang. Luis-
ter een®, Betty, ga naar moeder en zong, dat
er wat goeds is voor de lunch. De oude haer
zal ook wel een smuller zijn."
,,Jij zelker niet, he", zei Betty, tenwij-1 ze
weer naar binnen ging. ,,M-aar i-k zal wel met
mo-eder spreken."
,,Ja, .ik houd van e-en go-ede ta-fel, dat geef
ik toe", zei Dick met zijn haoiden in zijn zak-
ken. .Onze keukeoionedd is, wat ik noem: ,,on-
gelij-k," best, als we alleen zijn, maar met een
groot gezelschap kan ze nooit de goede meat
vinden, dan te veel, dan te weinig."
iBetty lachte weer en verliet de kamer."
,,Ga je heusch vanmorgen, Joe?" vroeg
Dick. ,,Moet je den heer de la Riva niet zien
en het verliefde paar?"
,,Wri..." zei majoor Rickstead pednzend.
Zoii Betty graag hebben, dat hij bleef of ndet?
Hij voor zich oaiitliep liever het parvenutje,
dat Ro-ger had' ingepaimd, maar aan den an
deren kaoit...
,,Ik m-oet pas laat in de kaizerne zijn", zei hij.
„Dan zal ik den wagen afzeggen, zei Dick
vlug.
Het gezelschap was pijnlijk op tijd. Roger
reed, want Rita hi-e-ld liever -haar hamden
warm in haar mof era, zooal-s ze uitlegide, het
was een nieuiwe auto en nogal zwaar be rijden.
Zij had prachtig bont aan. De wagen was een
gloednieuwe Rolls Royce en de chauffeur;, die
stijf tegenover dera o-u-den heer had gezetera,
was een indrukwekkend heerschap.
Dick zei tegen majoor Rickstead, toen ze
somen in de ibillafdkamer voor het raaon ston-
dem:
„Het stiinkt van het geld, niet? Kijk eens
naar die pe-ls vara den oud-era heer de la Riva.
Majioor Rickstead toroonde wat en liep weg.
,,En Roger in zijn oude stofjas!" riep Dick
uit. „Is dat niet ectot? Ik denk", gin-g hij door
met Rita's steonmetje, ,,dat hij een nieuwe
moet hebben."
Hij rende naar de hall en loodste het gezel
schap d'en salon binnen.
Rita kwam binnen met haar aaoistekelij-ke,
heldere lach.
„Ju-llie dachten niet, me zoo gauw weer te
zien, is 't wel, Lady Anna?"
Betty gaf haar een zoen.
,,Welkom, nicht Rita."
,.iRn je heb nog -niet eens gezegd,,Dag
neef Dick!" sprak de zoon des huiizes. „Doe
dat nu maar eens netjes en geef m,e ook een
famildekus."
„Maar Betty geeft er Roger toch ook geen",
l-achte Rita.
,,-Dat helbben we nog nooi-t gedaan", zed hij.
„A1 zijn we altijd heel dik-ke. vrienden ge
weest, niet Betty?"
Lady Anna was inwendig woedend. Net iets
voor dat onopgevoede wicht om zooiets te
zeggen. Maar ze verfba-asde zich evenzeer over
Betty's kalmte als zij zich erger-de aan het
stralend-e gezicht van Roger. Hij was zonder
eenigen twijfel dol op Rita.
Intusschen diecd Lady Anna haar best om
de lucht te zuiveren. Zij was vrieaideirjk, om
niet te zeggen hartelijk tegen mijtnheer de la
Riva, zij verontsehuMigde haar man, dat hrj
niet thuis kon zijn en hoopte, dat hij later het
genoegen zou helbben, met mijnheer de la Riva
kemnds te maken. Deze was verlegen en niet
op zijn gemak. Zijn donkere oogen zwierven
van den groot,en. wat s-lordig gekleeden Ro
ger, naar dera flinken, maar slanken en uiterst
correct gekleeden n-eef Dick, met wien zijn
dodhter zoo -vroolijk en ongedwongen babbelde.
Betty praatte met Roger, majoor Rick
stead wierp er zoo nu en dan een woord tus-
schen, maar Lady Anoia kon zien, dat Roger
vol aandacht was voor Rita eri maar half naar
de anderen luisiterde.
(Wordit vervolgd.)
