Ter Neuzensche Courant
DE BOEREN-BARON
Binnenland
BuiienEand.
Feuilleton
Woensdag 16 Maart 1938
No. 9735
TWEEDE BLAD
VOOR WAS EN VAAT
S&c&ts Scts./ieA. fiaJL
HET LAAGST IN PRIJS EN
BOVENAAN IN KWALITEIT
VAN
EXAMENS HANDELSKENNIS EN
VESTIGINGSWET.
In aansluiting aan het uitvoerige antwoord,
dat de Minister van Economische Zaken he eft
gegeven op vragen van het Twede-Kamerlid,
den heer Amelink, betreffe-nde de opleiding
voor de hand-alskennis, welke vereischt wordt
ingevolge de bepalingen van Vestigingswet-
Kleinbedrijf, verneemt het Handelsblad nog
het volgende:
Het departement van Economische Zaken
heeft zich ten aanzien van de te stell-en eischen
op het gebied van handelskennis en om-trent
de inrichting van cursussen en examens doen
voorlichten door het departement van Onder-
wijs. Het programma voor het te geven onder-
wijs en de samenstelling der examenvragen
zijn, eveneens met voorlichting van het depar
tement van Onderwijs, door het departement
van Economische Zaken tot stand gebracht.
Vanwege laatstgenoemd idepartement zijn
eenige inspecteurs aangesteld om toezicht op
de cursussen, zoowel op die, welke vanwege de
drie Middenstandsbonden worden gegeven, als
die, welke van particulieren uitgaan, uit te
oefenen. Bovendien zal de Minister van Eco
nomische Zaken voor de af te nemen examens
gecommitteerden benoemden, gelijk deze ook
voor gewone onderwijs-examens worden aan-
gewezen.
Deze maatregelen iheeft de Minister van
Economische Zaken genomen om discriminatie
van de particuliere cursussen ten opzichte van
de curussen der middenstandsbonden te ont-
gaan.
Hoewel dienaangaande nog geen beslissing
is genomen, is de mogelijkheid niet uitgesloten,
dat op den duur dit nieuwe onderdeel van het
handelsonderwijs, alsmede het daarop uit te
oefenen toezicht, zullen worden overgedragen
aan het Departement van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen.
DE LOONEN IN DEN LANDBOUW.
Het bestuur van den Nationalen bond Land-
bouw en Maatschappij heeft een adres aan den
Hoogen Raad van Arbeid gericht, zulks naar
aanleiding van de door Minister Romme in-
gediende voorontwerpen van wet inzake een
wettelijke regeling eener kinderbijslagverzeke-
ring en een wettelijke regeling der werkloos-
heidsverzekering.
In idit schrijven geeft deze bond als zijn mee-
ning te kennen, dat de sociale actie van den
Minister voor een overwegend groot gedeelte
is geworden loonactie en loonpolitiek, hetgeen
ten koste gaat van de landbouwende bevol-
king.
Men laat zich bij de bepqjing der prijzen
van de landbouwproducten nog altijd leiden
door de wereldmarktprijzen. De wanverhou-
ding, welke daardoor is ontstaan tusschen de
belooning van den landbouwarbeid en die van
anderen arbeid, is een der belangrijkste oor-
zaken van onze werkloosheid. De verbroken
ruilverhoudingen tusschen de landbouwende
bevolking en ide overige bevolkingsgroepen
hebben zoo gaat 't adres voort de werk
loosheid van ongeveer 200.000 personen in
landbouw, industrie en middenstand tenge-
volge gehad. Men kan de loonen wel beheer-
schen mits men ook de prijzen kan beheer-
schen' De landbouwende bevolking kan door
organisatie in het algemeen geen invloed uit-
oefenen op de prijzen harer producten. Wat
hier nu geldt voor de loonactie in het alge
meen, geldt ook van de verzekering met pre-
miebetalinig door den werkgever, welke pre-
miebetaling aldus het adres een ver-
kapte loonsverhooging is.
De misstanden welke konden ontstaan, zijn
volgens het adres vooral het gevolg van twee
omstandigheden, nl. van de te geringe aan-
dacht, die in leidende kringen aan den land
bouw wordt geschonken en van het feit, dat
de grondslag onzer sociale politiek werd ge-
le-srd in een tijd toen de prijzen der landbouw
producten geleidelijk stegen. De toestand is
thans geheel veranderd. Men dient bij de be-
paling van de prijzen der landbouwproducten
niet meer tot basis te nemen de wereldmarkt
prijzen, maar het stedelijke en industrieele
loonpeil.
Het adres dringt er tenslotte bij den Raad
ten krachtigste op aan, bij het uitbrengen van
zijn advies inzake de vermelde voorontwerpen
van wet met deze opmerkingen rekening te
houden.
thans in definitief ontwerp vastgesteld en
aangeboden aan de ministers van Sociale
Zaken en Waterstaat. Het belangrijkste
hierbij is, na hetgeen ter zake reeds gepubli-
ceerd werd, dat de zoogenaamde ,,heerrijders"
niet van de toepasselijkheid van het besluit
uitgezonderd zijn, al is de regeling ten slotte
wel soepeler geworden dan aanvankelijk be-
oogd werd.
Indien de beide ministers zich met de ont-
worpen regeling vereenigen, dan moet het ont
werp worden goedgekeurd door den minister-
raad, waarna het advies van den Raad van
State wordt ingewonnen. In verband met deze
nog te volgen procedure en de noodzakelijk-
heid van het treffen van nog eenige admini-
stratieve maatregelen en formeele voorzienin-
gen zoo moet o.m. het model van het werk-
boekje nog worden vastgesteld zal het
waarschijnlijk wel tegen den zomer loopen
voor en aleer het Rijtijdenbesluit kan worden
afgekondigd en in werking treden.
Met het oog op de toepassing van de Rijtij-
denwet-1936 voor bestuurders van motorrij-
tuigen moest de nadere regeling worden uit-
gewerkt bij algemeenen maatregel van be
stuur. Bij de behandeling van het ontwerp-
Rijtijdenwet in het parlement heeft de regee
ring reeds een uiteenzetting gegeven, hoe zij
zich dit rijtijdenbesluit in groote lijnen had
gedacht. Hiertegen zijn toen nog al bezwaren
gerezen, met name tegen het voomemen om
ook de zoogenaamde heerrijders onider de
regeling van het besluit te brengen, zoodat zij
slechts vijf uren aan een stuk zouden mogen
rijden. De minister van Waterstaat heeft toen
een minder straffe regeling toegezegd.
Onder leiding van den directeur-generaal
van den arbeid, dr. ir. A. H. W. Hacke, heeft
sedertdien een intendepartementale commissie,
waarin hoofdambtenaren van Sociale Zaken en
van Waterstaat zitting hebben, zich met de
samenstelling van het definitief ontwerp-
Rijtijdenbesluit bezig gehouden. Haar arbeid
bleek zeer omvangrijk en eenige malen is
diepgaand overleg gepleegd met het bedrijfs-
leven en met de transport- en verkeersorgani-
saties.
De hoofdregel is, dat het verboden is een
motorrijtuig te besturen in een toestand van
oververmoeidheid. Dit verbod geldt voor alle
categorieen, ook voor de „heerrijders". In ge-
val van een verkeersongeval kan de rechter
aannemen, dat er sprake is geweest van over
vermoeidheid, wanneer blijkt, dat een bestuur-
der chauffeur in loondienst, een patroon of
z.g.n. eigen rijder lunger dan vijf uren aan
een stuk gereden had. Deze regeling is dus
soepeler dan de aanvankelijk gedachte strin-
gente bepaling.
Het besluit bevat o.m. een werktijdenrege-
ling voor chauffeurs in beroep en bedrijf werk-
zaam, voor de patroons en de particuliere
chauffeurs.
Het werkboekje dient voor de controle door
de Rijksverkeers- en de Arbeidsinspectie. Hier-
in moeten o.m. de uren, waarop gewerkt
wordt, worden aangeteekend. De „heerrijders"
zullen uiteraard geen werkboekje noodig heb
ben.
DE STILLE OMGANG.
In den nacht van Zatendag op Zondag is
schrijft het Handelsblad te Amsterdam de
eerste nacht van den Stille Omgang gehouden.
Het was een zeer zachte voorjaarsnacht, in
tegenstelling tot dien van verleden jaar, toen
het sneeuwde en hagelde. De eerste extra
treinen kwamen tegen kwart voor -twaalf het
Centraal-Station binnen, met deelnemers uit
Zeeland, Tilburg, Leiden, Waalwijk, Nijmegen,
Groningen, Klazinaveen, Den Haag, het West-
land en de Zaanstreek. Ook met autobussen
en fietsen waren velen gekomen; in totaal
waren er ruim 30.000. De meeste grospen
waren door geestelijken vergezeld. De groe-
pen stelden zich op het Stationsplein op, en
de politie zorgde, dat het auto- en tramverkeer
geen stagnatie ondervond. Van hier begaf
men zich naar de parochiekerk, alwaar een
korte godsdienstplechtigheid werd gehouden.
Hierna trok men op naar het :Spui, vanwaar
tegen een uur de eerste groep de donkere steeg
achter het Begijnhof introk om in de Kalver-
straat, bij ide plaats waar dertig jaar geleden
de aloude kapel van de Heilige Stede is afge-
broken, hun stil gebed te beginnen. De alge-
meene intentie van den omgang was dit jaar:
,,Behoud en vermeerdering van chr. levens-
ernst in de huisgezinnen". Langs Nieuwendijk
en Prins Hendrikkade liep de weg als vanouds
door Warmoesstraat en Nes naar het Rokin,
waar verleden jaar nog de Lange Brug lag,
verder door de Kalverstraat en door de beide
Kapelstegen om de plaats van de H. Stede
heen.
Na afloop van den omgang gingen de groe-
pen naar de kerken terug om de H. Mis bij
te wonen, daama naar de cafe's en lunchrooms
voor het ontbijt. Tusschen vijf en zes uur ver-
trokken verscheidene extra-treinen. De vol
gende week is de tweede omgang.
RIJTIJ DEN-BESLUIT OP ROMST. j DE GEBEURTENISSEN IN OOSTENRIJK.
De parlementairen redacteur van De Tele-
graaf meldt:
Het door artikel 1 van de Rijtijidenwet-1936
gevorderde Rijtijdenbesluit voor bestuurders
van motorrijtuigen is, naar wij vememen,
28)
Vervolg.
Toen de auto weer hersteld was, stond
mijnheer de la Riva er op, dat zij hun reis zou
den vervolgen. Hij was nerveus en wilde weg,
bovendien meende hij, dat het lastig was zon-
der bagage en bedienden.
„Ik had een hoop last vanmorgen met aan-
kleeden, ik voel mij, alsof mijn kleeren maar
zoo'n beetje om mij, heen hangen," zei Rita.
En hoe mijn haar er uit ziet, weet ik niet."
,,Het ziet er prachtig uit," zei Roger.
Hij raakte de zachte lokken eerbiedig aan.
,,Jij vindt het nu al best," zei Rita. ,,Maar
ik zie er pas goed uit, als mijn kamenier mij
helpt."
„Wat zul je veel moeten missen," zuchtte
Roger.
,,Wat doe je gek," zeide zij. ,,Omdat ik een
dag mijn kamenier mis?"
..Omdat je de vrouw van een boer wordt,'
zeide hij.
,,Wat leuk," lachte zij, ,,dat je me als een
echte boeren-vrouw ziet. Maar Roger, je
denkt toch niet, dat ik net als een echte boe-
renvrouw zou doen?"
Hij nam haar hand en kuste haar.
,,Ik zal niet denken, dat je iets doen moet,
wat je niet prettig vindt, maar, liefste, ik ben
een echte boer."
,,Ja, ja," lachte Rita ongeduldig. „Je hooit
en maait en klimt op hooibergen, zooveel je
Zondag waren van het gebouw van het
Oos-tenrijksche gezantschap in Den Haag. de
Oostenrijksche en de hakenkruisvlag uitgesto-
ken. Dit was ook het geval op het consulaat
te Rotterdam aan den Sehiedamschesingel.
wilt. Maar, Roger, ik talijf hier niet altijd
wonen."
Hij keek haar verbaasd aan.
,,Ik moet op reis en naar Londen en naar
Parijs voor mijn kleeren."
,,En die hobbezak, die je zou dragen?"
vroeg Roger.
„Jij, gekke jongen," zeide zij. „Die moet
ook van een behoorlijk adres komen."
Toen hij niet sprak, ging zij voort:
,,Je moet niet brommen, maar als ik iets
voor jou doe, dan moet jij ook iets vooi mij
doen."
,,Daar heb je gelijk in," zei hij en barstte
dan uit: „0, Rita, ik wou, dat je niet zoo
rrjk was."
,/Wel, dat is heel aardig en romantisch en
niet veel mannen zouden dat zeggen. Maar
je moet me nemen, zooals ik ben, als je me
hebben wilt, en dan moet je er maar op voor-
bereid zijn, dat ik wel eens weg zal gaan."
Roger luisterde met een vreemde mengeling
van gevoelens. Die plannen van Rita bevie-
len hem heelemaal niet, maar Rita zelf was
zoo lief en charmant, en het leek hem zoo'n
wonder, dat zij tot hem komen zou, dat hij het
niet over zijn hart kon verkrijgen, haar tegen
te spreken.
,,Je moet me nemen, zooals ik ben," had zij
gezegd en toen zij verder praatte over de ver-
bouwing „vo6r we trouwen" met die
vreemde snik in haar stem toen zou hij
haar toegestaan hebben, heel Beckford omver
te halen.
HOOFDSTUK XVI.
.Soms ging Betty met haar vader mee naar
Manchester en zette hem dan aan zijn kantoor
af, voor zij zelf verder de stad in ging om te
winkelen. Zoo gebeurde het, dat zij, toen zij
DE AFSTAMMEUNGEN VAN
MAARTEN LUTHER.
In Duitschland bestaat reeds lang een Ver-
eeniging van ,,Lutheriden", afstammelingen
van den grooten hervormer. Hun aantal wordt
steeds grooter, vooral nu in Duitschland de
studie ider voorgeslachten weer hoog in eere
wordt gehouden. Alleen in 1936 werden 120
levende nakomelingen van Luther ontdekt. Er
zijn er thans in het geheel reeds meer dan
duizend, waarvan er 875 in Duitschland en 149
in Nederland leven. De overige Lutheriden
zijn zoowat over de gansche wereld verspreid.
In Nederlandsch-Indie vindt men er 6.
ROTTERDAM
EN DE NORDDEUTSCHE LLOYD.
In verband met het gerucht, als zou de
rrieildienst van den Nordfeutschen Lloyd, die
onderhouden wordt door de Gneisenau, de
Scharnhorst en de Potsdam, in het vervolg
op de uit- en thuisreis alleen Rotterdam maar
meer aandoen en de haven van Antwerpen
ook op de uitreis niet meer aan te loopen,
heeft mr. Baelde, de Antwerpsche wethouder
zich (andermaal) naar Bremen begeven, ten
einde overleg te plegen met het bestuur van
den -Norddeutschen Lloyd. Anderzijds heeft
de Belgische regeering aan haar gezant te
Berlijn opdracht gegeven diplomatieke bespre-
kingen te openen, ieneinde den Norddeutschen
Lloyd op zijn besluit te idoen terugkomen.
EEN NIEUWE VOLKSFRONT-REGEERING
IN FRANKRIJK.
Leon Blum is er Zondagmiddag in geslaagd
een nieuwe regeering te vormen. Daladier, de
voorzitter van de radicale partij, had 's mor-
gens zijn partijgenooten tot medewerking
weten over te halen, hoewel de radicalen de
voorkeur geven aan een kabinet op breeder
grondslag.
Chautemps, Delbos, Bonnet en Marchandeau
zijn niet in de nieuwe regeering opgenomen.
Delbos is opgevolgd door Paul Boncour en
Marchandeau door Blum, die zelf de porte-
feuille van financien heeft genomen. De socia
list Spinasse is minister voor de begrooting.
Daladier is onider-voorzitter van den minis-
ter-raad geworden en houdt de portefeuille van
nationale defensie en oorlog. De socialist Dor-
moy is aan binnenlandsche zaken terugge-
keerd.
Waarschijnlijk zal de nieuwe regeering zich
Donderdag aan de Kamer voorstellen.
HET PROCES TE MOSKOU.
Het militaire college van het opperste ge-
rechtshof van de Sowjet-unie heeft Boecharin,
Rykow, Jagoda, Krestinski, Rosengolts, Iwa-
now, Tsjernow, Grinko, Zelenskil, Ikramow,
Ohodzjalew, Sjarangowitsj, Zoebarew, Lewin,
Kazakow, Maximow-Dikowski en Kroetsjkow
tot den kogel veroordeeld. Pletnew tot 25
jaar gevangenisstraf, Rakowski tot 20 jaar en
Bessonow tot 15 jaar met verlies van hun
politieke rechten tot vijf jaar na het verstrij-
ken van hun straf.
Het gerechtshof, dat zich Zaterdagavond
om half tien teruggetrokken had om over het
vonnis te beraadslagen, kwam 's morgens om
kwart voor vier in de rechtszaal terug.
De beklaagden zagen er bij het binnen-
komen van de zaal in het felle licht van de
schijnwerpers bleek en onverschillig uit. Hun
stap leek onzeker, maar, voegt Havas eraan
toe, dat was misschien eenvoudig het gevolg
van vermoeidheid. ALs altijd liep Boecharin
die als het hoofd van de samenzwering be-
schouwd w^fdt, voorop, met gebogen hoofd,
een afschrift van de acte van beschuldiging
onder den arm gedrukt.
Het vonnis is binnen 24 uur uitvoerbaar,
tenzij het praesidium van den Oppersten Raad
tot gratie zou besluiten.
EEN KANS GEMIST.
Frankrijk heeft schrijft de N. R. Crt. -
een nieuwe regeering en het is geen regeering
van nationale eendracht, het is ook geen re
geering op breeder basis dan die van het
Volksfront. Aan een verbreeding van ide basis
van het kabinet is men in Frankrijk steeds
sterker behoefte gaan gevoelen. Ook Chau
temps was er een voorstander van. Bij de
vorige regeeringscrisis heeft hij er voor ge-
pleit, al .slaagde hij er toen niet in te ver-
wezenlijken, wat hij wenschelijk achtte. Een
onderzoek van den binnenlandschen toestand,
zoowel wat aangaat het sociale, als wat be-
treft het financieele beleid, vormt de bests
propaganda voor verbreeding van den grond
slag van de regeering. Zeer duidelijk is idit
gebleken door de verklaringen van Chautemps,
waarin hij uiteenzette, wat hem noodzaakte
tot het vragen van bijzondere volmachten aan
Kamer en Senaat.
De behoefte aan een regeering van natio
nale eendracht is ten zeerste versterkt door
wat de afgeloopen week in Midden-Europa is
geschied. De gang van zaken aldaar beteeken-
de een nieuwe nederlaag voor de Fransche
buitenlandsche politiek, welke nog steeds door
kort na dat week-end partijtje, dat voor Roger
zulke ver-strekkende gevolgen had, een boek-
winkel uitkwam, bijna tegen dien jongen man
aan liep.
Hij stond op het punt, den naastgelegen
juwelierszaak binnen te gaan.
„Daar heb je heusch Roger!" riep zij. ,,En
wat moet jij bij een juwelier doen? Een dia-
deem koopen?"
,,Neen," zei Roger ernstig. ,,Een ring,"
,,Een ringherhaalde zij.
Heeft Rita je niets verteld?" vroeg hij.
,yO, ik geloof, dat er nauwelijks tijd voor
geweest is."
,,Ik hoor het liever van jou," zei Betty. ,,Je
ho'ort bij de familie. Je bent dus verloofd?"
Ja, zei Roger. „Ik zal het je dadelijk wel
allemaal vertellen. Ik had je werkelijk allang
moeten schrijven. Je hebt me zoo fijn gehol-
pen) zonder jou had ik het er nooit goed afge-
bracht. Maar we kunnen hier niet praten met
die drommelsche auto's, die je doof toeteren.
Laten we den ring koopen en dan samen
ergens rustig aan lunchen."
Een seconde aarzelde Betty, dan zei ze.
„Vooruit maar, maar je moet den ring zelf
uitizoeken. Ik weet niet waar Rita van houdt."
Ik ook niet", lachtis hij. „Het is allemaal
zoo gauiw gegaan, en het is zoo heerlijk.
Betty. Je moet me nog eens helpen, ik weet
niets van steenen af."
jHoevieel d'acht je te besteden?" vroeg zij.
,,Ik helb er geen idtee van. Ik helb tien pond
meeigelbracht."
„Tien pond!" riep Betty uit. ,,Voor asm ver-
lovinlgsrinig
Zij begon te lachen op idie vreemde manier
van den laatsten tijd, treurig en toch vol goed-
hei'd.
het niiet genoeg?" vroeg hij vlug.
,,Neen, niiet genoeg voor een mieisje als
Rita de la Riiva, ik. geloof tenminste niet, dat
het schermen met het begrip collectieve veilig-
heid als op het oogenblik na te streven doel
meer van idealisme dan van realisme getuigt.
Het weigerende antwoord, dat Frankrijks ver-
tegenwoordiger te Rome ontvangen heeft,
toen hij namens zijn regeering een gemeen-
schappelijke actie ten behoeve van Oosten-
rijks onafhankelijkheid in overweging gaf, en
de demonstratieve wijze waarop deze weige-
ring is bekend gemaakt, zullen er wel toe heb
ben bijgedragen, dat Delbos, die den achter-
uitgang van Frankrijk's idiplomatieke positie
gedurende de laatste jaren niet heeft kunnen
verhinderen, niet meer aan de Quay d'Orsay
terugkeert. Hij is opgevolgd door Paul Bon
cour. Wijziging van het beleid lijkt echter
nauwelijks te verwachten, indien men alleen
zou moeten bouwen op het feit, dat Boncour
verleden week onder auspicien van de Fran
sche vereeniging voor den Volkenbond een
vurig pleidooi hield in Duitschland en Italie
uiteraard slecht ontvangen voor het Genefcf-
sche instituut en voor de politiek van collec
tieve veiligheid.
De hoop was gewettigd, dat men in Frank
rijk door de dreiging van buiten aan de onder-
linge verdeeldheid een einde zou weten te
maken en dat een regeering van nationale een-
heid zou kunnen worden gevormd. Leon Blum
heeft er oprecht naar gestreefd. Hij is, toen
hem na het aftreden van Chautemps de
opdracht tot vorming van een regeering werd
gegeven, op wensch van zijn politieke vrienden
eerst begonnen met pogingen, een regeering
tot stand te brengen naar het beeld van het
Volksfront. Daar de radicalen voorwaarden
stelden welke waren ingegeven door de over-
wegingen die Chautemps noopten tot het vra
gen van volmachten, onidervond Blum moei-
lijkheden. Deze moeilijkheden zijn niet op
de spits gedreven, omdat Blum onder
aandrang van de publieke opinie, welke
de les trok uit de gebeurtenissen in Oos-
tenrijk, Zaterdag izijn plannen wijzigde en
pogingen deed een regeering te vormen van
rechts naar links. Een regeering dus, waarin
zoowel vrienden van Marin zouden zijn ver-
tegenwoordigd als de communisten. Deze
poging is mislukt. Blum stelt het nu voor, als
of alleen de partijen van de oppositie zich ver-
zetten tegen het opnemen van communisten
in de regeering. Men mag aannemen, dat ook
vele radicalen hiervoor allerminst voel den.
Zelfs is het niet gewaagd te veronderstellen,
dat ook Blum zelf den communisten slechts
uit politieke overwegingen een plaats wilde
inruimen in zijn kabinet. Schreef Blum Dins-
dag niet in Le Populaire, dat het proces te
Moskou het volksfront in verwarring brengt,
en verbond hij hieraan niet een scherp oordeel
over het Sowjet-bewind, idat de Fransche com
munisten zich zelvem ten voorbeeld stellen?
De radicalen hebben van twee kwaden het
kleinste moeten kiezen. Want uit de bespre-
kingen, welke door de radicale Kamerleden en
Senatoren zijn gehouden krijgt men wel den
indruk, dat zij gezwicht zijn voor een dreige-
ment van Blum, die immers den avonid te
voren verklaard had, dat de socialisten den
eersten tijd niet bereid zouden zijn tot mede
werking aan een regeering van nationale een-
heid, indien Blum ditmaal niet slaagde. De
radicalen hebben blijkbaar ide mogelijkheid wil-
len openhouden voor een nationale regeering,
waarvan ook de socialisten deel uitmaken.
Hadd-en zij dit niet gedaan, dan was bovendien
de scheuring van het Volksfront een feit ge
weest en zouden de radicalen met de rechts
van hen staande partijen hebben moeten
samengaan.
Het resultaat is geweest, idat Frankrijk
thans een regeering heeft, welke in zeer veel
opzichten herinnert aan de eerste regeering
van het Volksfront. Haar samenstelling geeft
geenszins aanleiding tot de verwachting, dat
haar een lang leven beschoren zal zijn. Blum
en Spinasse waarborgen allerminst vertrou-
wen in het te voeren financieele beleid en de
aanwezigheid van Moch en Monnet in de ie-
geering zal ook niet bijdragen tot sociale ont-
spanning, want deze beide socialisten waren
in de Kamer de hardnekkigste woordvoerders
in iden strijd tegen den Senaat over het Sta-
tuut van den arbeid.
MUSSOLINI'S HOUDING EN
HITLER'S DANK.
De Romeinische correspondent van de Times
meld'de Zondag aan zijn Mad:
iNa een duidelijke pentode van aarzeling
heeft Mussolini verkozen het optneden van
Duiibsicihtand in Oostenrijk te gaan ibeschou-
wen als iets •natiuurlijks en iets onvenmiijdelijks
■en als iets diat ItaMe volladiiig kon goedikeuren.
Vrijldajg was de critieike dag. Het is waar, dat
de <Franische zaakigelastiigde Bliondel, die graaf
Ci'ano heeft igepeiM over de moigelijlkheid dat
Italie deel zou nemen aan een gemeensdhap-
pelijttce actie telgen Duitschland, nul op jhet
request heeft gelkregen en dat de Duitsche
troeipen op den Brennerpas hartel'ijike woorden
wiss.etdein met de AaMaamsche grenswacht,
aan dsn andterem kant pulblliceehden de Ita-
liiaian®dhe M^aden het nieuwis uit Berlijn en
Weene.n op zeer koele wij!ze ten toonden in het
geheel' geen enthousiasime. Des Zaterdags-
midldags rdhter kwam de Prins van Hessen,
saho'onizoon van den Honing .van Italie, per
vliegtihig uiit Berlijn te Rome aan met den
persoonilijiken brief van Hitler aan Mussolini
en dat schijnt 'bij den Du'C'e den doorslag te
hefblben geigeiven. Des avondis liet hij voor het
eerst in de ge'sdhiedenis de vertegeniwoordd-
gers van die ,pers naar het Palazzo Venezia
kiomen, waar de Faacistasche Raad in verga-
derin'g hijieen was om den minister voor pro
paganda het Italiaansclhe standipunt te laten
udteenizetten.
Er is inderdaald redien voor te gelooven, dat
Mussolini den Anschluss <als iets onvermijde-
lijkis heeft beschoiuiwld en er alleen naar ge-
streefld heeft dezen zoo lang mogelijik uit te
steMen om iZuid-Tirol in den tusischentij'd zoo
veel mjogelijik be kunnen ver-Ibalianiseeren.
Dat hij ecihter alles zou heitaben afgeweten
van Hitler's pliaminen is moedtijk te aanivaar-
dien. Alls dat inlderdiaad het geval geiweest zou
zijn, zoiuiden de Italiaansehe khanten' niet twee
da,gen l'anig in de groobste verlegenheid heb
ben gekeerd, de Fasedstische Raad zou niet
dadelijlk weer teru'ggelkeerd zijn voor een dis-
cuissie over de buitenlandsohe politiek, welk
ondlerwenp juis't verleden Donderdag was af-
igehandelid, de pers zou niet bij de deur van de
vergadierizaal zijn bijeengeroeipen om te hooren
wat beisloten was.
De ofificieele houdinig van onverschilligbeid,
welke d; fascisbische pers nu zal gaan aan
nemen, kotmt echter zeker niet overeen met de
oprvattlinig van den geiwionen bupger, die het
moeilijik vindt daze bonding in overeenstem-
rnihg te brengen imet wat gefoeund is ten tijde
van den moond op Doilifuiss.
Intuss'chen helblben de Italiaansehe minister
van buiitemlanidsdhe zaken, graaf Oiano en de
Bribsche amlbassad'eux te Rome, Lord Perth,
Zateid'aigmididag onverwiacht een korte confe-
rentie gehad, waarover des avonds aan den
fascistischen raad verislag is uitgehracht. Het
schijnt dat Ibesloten is, dat de Britsch-Ita-
ldaansdhe diScusisies op Dinsdag a.s. serieus
zullen beginnen. Men beloofde eerst dat
graaf Oiano voorloopig geen tijd zou heibben,
als gevolg van de besluiten, welke de Fascis-
tische Raad zou nemen. De gebeurtenissen
in Olostenrijik izijn zonder twijfel een reden
voor grooter haast bij het voeren der bespre-
kingen. In een officieel commiundque van den
Fascistischen Raad staat, dat hij uitdrukking
geeft aan de hoop, dlat de ibesprekingen met
Engelanid zullen leiden tot een accoord in
orvereensteimiming met de belanigen van beide
landen en dat alle geschillen tusschen de beide
land en uit den weg zouden worden genudmd.
Tot zoover de Times.
In zijn' brief aan den Duce gewaagt Hitler
van zijn laatste poging om met Schuschnigg
tot overeenistemmling te komen, opdat ieder
in Oostenrijk voor de wet gelijk zou zijn.
Mijln eischen waren meer dan gemiatdigld, ik
vroeg niet dat Schiuschnigg zou aftreden,
dioclh stelde mij tevred-en met de verzekering,
dat in het vervolg alle bewoners van Oosten
rijk igelijikelijk behandeldi zouden worden en
diat op militair gebied een ziekere veiligheid
tot stand zou komen. Schuisctoni'gg gaf die
verzekering op plechtSge wijze, doch van het
eerste oogenlMiik af nam hij de overeemkomst
niet in acht. Vandaag pleegt hij zelfs een
nieuwen aainslag tegien den geest van het ac
coord1 door een z.g. volksstamming, die slechts
een caricatuur is:, te decreteeren. Het gevolg
is, diat het Oostenrijksche volk thans in op-
stand ikomt tegen de onderdrukkdng.
.Sedert eergisteren glijdt het land meer en
meer naar de anarchie af. Als Duitsch Fiih-
rer en rijkskamseliier en ook als zoon van dat
land kan ik niet langer deze ontiwikkeling
werkeloos gadeslaan. Ik heb besioten in mijn
land orde en ruist te hensitellen' en het volk de
mogelijkheid te geven ziich op diuidelijke wijze
over zijn eigen lot uit te spreken. Ik wensch
u, duce van het fasei'stasche Italie, plechtig.
te verzeker.en: zie in deze daad nieits aniders
dan een daad van wettiige nationale verdedi-
igipg, een daad dus, waartoe ieder man van
karakter in mijn plaats besioten zou hebben.
Gij zoudit niet aniders kunnen handelen, als het
lot van Italiauen op het spel stonld.
Mus'solini is voor zijn neutrale hcuding be-
je iets echt fijns kunt krijgen onder vijfmaal
dat bedrag."
Roger stond paf.
,,Ik wou, dat ik meer had meegebraoht", zei
hij'. „Het kan me niet schelen wat het kost."
,,Je .kunt een ring uitzoieken en later een
cheque sburem", zei Betty rustig. ,,Dat gaat
hier in elk geval wel', zij kennen me hier."
De winkeilbediende herkende juiffrouiw Hor-
nock en zijn glimlach was niet all-sen ge-
dienstig, maar bijna guitig, toen hij een keuze
rinigen voor hen neerzette.
Roger, die ineens ve-rlegen was geworden,
liet het meeste aan Betty over, hij liet haar
maar praten en toen er tenslotte gekoizen
moest worden, liet hij ook d'at aan haar over.
,,Ik zou u aanraden, de saffier te nemen,
juffrouw Hornock", zei de winkelier, toen zij
aarzelde.
,,Maar ik denk, dat Rita de opaal het mooi-
ste zal vinden", ze.i Betty met veel nadruk
tegen Roger. Het is een prachtige steen en de
d'iamianten er oornheen geven een mooi con
trast."
,jHet is een vuur-ioipaal", bracht de winke
lier in het midden. ,,-Bn daarom beschouwt
mien -hem niet als ongeluk-brengend."
„Ik geloof niet, dat zij ibijgeloovig is", zei
Roger, die zich zeer ongelukkig voelde op het
hooge winkelstoeltje. ,,Hoeveel kost hij?"
,,Tachtdg pond."
„Goed", zei Roger. ..Zoodra u mijn cheque
krij.gt, kunt u hem sturen, maar u moet den
ring kleiner maken, zij heeft zulke dunne vin-
gertj'es."
,,,Het is al een kleine ring", zei -de bedien-
de. Past u eens, juffrouiw Hiomock."
,,0, maar Rita's handjes zijn veel kleiner",
zei Roger openhartig. ,1k zal haar vragen een
ring te sturen voor de m-aat. Kom mee, Betty
j-e ziiet er uit, of je noodig iets getoruiken
moet. Wlat -een bof, dat ik je ontmoette, ik
PRO. 21 0205 A
Gngez Med
zou ,e-en figuur geslagen hebben. Ik had geen
flauw idee, dat -het zccv-eel zou- kosten. Ik had
voor dat geld een goed pa-ar-d kunnen koopen.
,,Rita zal je no'g heel wat moeten leeren",
gli'mlachte Bettj'.
Maar inwendig lachte zij niet, het heeie
geval was pijnlijik geweest, vooral. omdat zij
begrepe-n had, dat de winkelier eerst meende,
dat de ring voor haar was. Zij had zich goed
gehouden, maar die laatste woorden van Ro
ger deden haar het d-waize van hot heeie geval
inzien. Tachtig pond was heel wat voor Ro
ger en het zou een kleirigheid zijn voor Rita.
De auto zette hen af aan een restaurant
en spoedig zaten zij rustig aan een tafeltje.
Roger keek Betty aan en zij keek rustig
naar Roger.
,,Ik geloof niet, dat ik h t je nu allemaal
kan zeggen", toeg-on hij, ,,er zijn hier nog te
veel menschen, begrijip je."
,,0, ja", zei Betty, maar zij ken mantwe-lijks
haar .tranen inihouiden. Zij stond er dus buiten,
zij had geen toeganig tot Rogers geluk.
,,Ja, ik beigrijp het", zei ze echter even
later met vaste stem. ,,We h'oeven elkaar niets
te zeggen, ben je echt gelukkig?"
Roger glimlachte zonder woorden. Ook dit
■sneed Betty door het hart, hij was zoo zeker
van hun vriendsichap.
,,W)ees daar maar gerust op", zei hij. ,,je
kent Rita."
fVoor Betty's ge.'-st verE'cheen het beeld van
Rita. Zo-u zij heim wer'kel-ijk gelukkig maken?
Lag er diepte in die donkere ooge-n
„,iHet is wel erg gauw gegaan", merkte zij
even later op.
,,Ik wist het dadelijk", zei Roger. ,,Maar
ik dacht, dat ik meer moeite zou moeten doen
cm haar te winnea."
(Wordt vervolgd.)