Ter Neuzensche Courant DE BOEREN-BARON Binnenland BuiienEand. Feuilleton Woensdag 16 Maart 1938 No. 9735 TWEEDE BLAD VOOR WAS EN VAAT S&c&ts Scts./ieA. fiaJL HET LAAGST IN PRIJS EN BOVENAAN IN KWALITEIT VAN EXAMENS HANDELSKENNIS EN VESTIGINGSWET. In aansluiting aan het uitvoerige antwoord, dat de Minister van Economische Zaken he eft gegeven op vragen van het Twede-Kamerlid, den heer Amelink, betreffe-nde de opleiding voor de hand-alskennis, welke vereischt wordt ingevolge de bepalingen van Vestigingswet- Kleinbedrijf, verneemt het Handelsblad nog het volgende: Het departement van Economische Zaken heeft zich ten aanzien van de te stell-en eischen op het gebied van handelskennis en om-trent de inrichting van cursussen en examens doen voorlichten door het departement van Onder- wijs. Het programma voor het te geven onder- wijs en de samenstelling der examenvragen zijn, eveneens met voorlichting van het depar tement van Onderwijs, door het departement van Economische Zaken tot stand gebracht. Vanwege laatstgenoemd idepartement zijn eenige inspecteurs aangesteld om toezicht op de cursussen, zoowel op die, welke vanwege de drie Middenstandsbonden worden gegeven, als die, welke van particulieren uitgaan, uit te oefenen. Bovendien zal de Minister van Eco nomische Zaken voor de af te nemen examens gecommitteerden benoemden, gelijk deze ook voor gewone onderwijs-examens worden aan- gewezen. Deze maatregelen iheeft de Minister van Economische Zaken genomen om discriminatie van de particuliere cursussen ten opzichte van de curussen der middenstandsbonden te ont- gaan. Hoewel dienaangaande nog geen beslissing is genomen, is de mogelijkheid niet uitgesloten, dat op den duur dit nieuwe onderdeel van het handelsonderwijs, alsmede het daarop uit te oefenen toezicht, zullen worden overgedragen aan het Departement van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. DE LOONEN IN DEN LANDBOUW. Het bestuur van den Nationalen bond Land- bouw en Maatschappij heeft een adres aan den Hoogen Raad van Arbeid gericht, zulks naar aanleiding van de door Minister Romme in- gediende voorontwerpen van wet inzake een wettelijke regeling eener kinderbijslagverzeke- ring en een wettelijke regeling der werkloos- heidsverzekering. In idit schrijven geeft deze bond als zijn mee- ning te kennen, dat de sociale actie van den Minister voor een overwegend groot gedeelte is geworden loonactie en loonpolitiek, hetgeen ten koste gaat van de landbouwende bevol- king. Men laat zich bij de bepqjing der prijzen van de landbouwproducten nog altijd leiden door de wereldmarktprijzen. De wanverhou- ding, welke daardoor is ontstaan tusschen de belooning van den landbouwarbeid en die van anderen arbeid, is een der belangrijkste oor- zaken van onze werkloosheid. De verbroken ruilverhoudingen tusschen de landbouwende bevolking en ide overige bevolkingsgroepen hebben zoo gaat 't adres voort de werk loosheid van ongeveer 200.000 personen in landbouw, industrie en middenstand tenge- volge gehad. Men kan de loonen wel beheer- schen mits men ook de prijzen kan beheer- schen' De landbouwende bevolking kan door organisatie in het algemeen geen invloed uit- oefenen op de prijzen harer producten. Wat hier nu geldt voor de loonactie in het alge meen, geldt ook van de verzekering met pre- miebetalinig door den werkgever, welke pre- miebetaling aldus het adres een ver- kapte loonsverhooging is. De misstanden welke konden ontstaan, zijn volgens het adres vooral het gevolg van twee omstandigheden, nl. van de te geringe aan- dacht, die in leidende kringen aan den land bouw wordt geschonken en van het feit, dat de grondslag onzer sociale politiek werd ge- le-srd in een tijd toen de prijzen der landbouw producten geleidelijk stegen. De toestand is thans geheel veranderd. Men dient bij de be- paling van de prijzen der landbouwproducten niet meer tot basis te nemen de wereldmarkt prijzen, maar het stedelijke en industrieele loonpeil. Het adres dringt er tenslotte bij den Raad ten krachtigste op aan, bij het uitbrengen van zijn advies inzake de vermelde voorontwerpen van wet met deze opmerkingen rekening te houden. thans in definitief ontwerp vastgesteld en aangeboden aan de ministers van Sociale Zaken en Waterstaat. Het belangrijkste hierbij is, na hetgeen ter zake reeds gepubli- ceerd werd, dat de zoogenaamde ,,heerrijders" niet van de toepasselijkheid van het besluit uitgezonderd zijn, al is de regeling ten slotte wel soepeler geworden dan aanvankelijk be- oogd werd. Indien de beide ministers zich met de ont- worpen regeling vereenigen, dan moet het ont werp worden goedgekeurd door den minister- raad, waarna het advies van den Raad van State wordt ingewonnen. In verband met deze nog te volgen procedure en de noodzakelijk- heid van het treffen van nog eenige admini- stratieve maatregelen en formeele voorzienin- gen zoo moet o.m. het model van het werk- boekje nog worden vastgesteld zal het waarschijnlijk wel tegen den zomer loopen voor en aleer het Rijtijdenbesluit kan worden afgekondigd en in werking treden. Met het oog op de toepassing van de Rijtij- denwet-1936 voor bestuurders van motorrij- tuigen moest de nadere regeling worden uit- gewerkt bij algemeenen maatregel van be stuur. Bij de behandeling van het ontwerp- Rijtijdenwet in het parlement heeft de regee ring reeds een uiteenzetting gegeven, hoe zij zich dit rijtijdenbesluit in groote lijnen had gedacht. Hiertegen zijn toen nog al bezwaren gerezen, met name tegen het voomemen om ook de zoogenaamde heerrijders onider de regeling van het besluit te brengen, zoodat zij slechts vijf uren aan een stuk zouden mogen rijden. De minister van Waterstaat heeft toen een minder straffe regeling toegezegd. Onder leiding van den directeur-generaal van den arbeid, dr. ir. A. H. W. Hacke, heeft sedertdien een intendepartementale commissie, waarin hoofdambtenaren van Sociale Zaken en van Waterstaat zitting hebben, zich met de samenstelling van het definitief ontwerp- Rijtijdenbesluit bezig gehouden. Haar arbeid bleek zeer omvangrijk en eenige malen is diepgaand overleg gepleegd met het bedrijfs- leven en met de transport- en verkeersorgani- saties. De hoofdregel is, dat het verboden is een motorrijtuig te besturen in een toestand van oververmoeidheid. Dit verbod geldt voor alle categorieen, ook voor de „heerrijders". In ge- val van een verkeersongeval kan de rechter aannemen, dat er sprake is geweest van over vermoeidheid, wanneer blijkt, dat een bestuur- der chauffeur in loondienst, een patroon of z.g.n. eigen rijder lunger dan vijf uren aan een stuk gereden had. Deze regeling is dus soepeler dan de aanvankelijk gedachte strin- gente bepaling. Het besluit bevat o.m. een werktijdenrege- ling voor chauffeurs in beroep en bedrijf werk- zaam, voor de patroons en de particuliere chauffeurs. Het werkboekje dient voor de controle door de Rijksverkeers- en de Arbeidsinspectie. Hier- in moeten o.m. de uren, waarop gewerkt wordt, worden aangeteekend. De „heerrijders" zullen uiteraard geen werkboekje noodig heb ben. DE STILLE OMGANG. In den nacht van Zatendag op Zondag is schrijft het Handelsblad te Amsterdam de eerste nacht van den Stille Omgang gehouden. Het was een zeer zachte voorjaarsnacht, in tegenstelling tot dien van verleden jaar, toen het sneeuwde en hagelde. De eerste extra treinen kwamen tegen kwart voor -twaalf het Centraal-Station binnen, met deelnemers uit Zeeland, Tilburg, Leiden, Waalwijk, Nijmegen, Groningen, Klazinaveen, Den Haag, het West- land en de Zaanstreek. Ook met autobussen en fietsen waren velen gekomen; in totaal waren er ruim 30.000. De meeste grospen waren door geestelijken vergezeld. De groe- pen stelden zich op het Stationsplein op, en de politie zorgde, dat het auto- en tramverkeer geen stagnatie ondervond. Van hier begaf men zich naar de parochiekerk, alwaar een korte godsdienstplechtigheid werd gehouden. Hierna trok men op naar het :Spui, vanwaar tegen een uur de eerste groep de donkere steeg achter het Begijnhof introk om in de Kalver- straat, bij ide plaats waar dertig jaar geleden de aloude kapel van de Heilige Stede is afge- broken, hun stil gebed te beginnen. De alge- meene intentie van den omgang was dit jaar: ,,Behoud en vermeerdering van chr. levens- ernst in de huisgezinnen". Langs Nieuwendijk en Prins Hendrikkade liep de weg als vanouds door Warmoesstraat en Nes naar het Rokin, waar verleden jaar nog de Lange Brug lag, verder door de Kalverstraat en door de beide Kapelstegen om de plaats van de H. Stede heen. Na afloop van den omgang gingen de groe- pen naar de kerken terug om de H. Mis bij te wonen, daama naar de cafe's en lunchrooms voor het ontbijt. Tusschen vijf en zes uur ver- trokken verscheidene extra-treinen. De vol gende week is de tweede omgang. RIJTIJ DEN-BESLUIT OP ROMST. j DE GEBEURTENISSEN IN OOSTENRIJK. De parlementairen redacteur van De Tele- graaf meldt: Het door artikel 1 van de Rijtijidenwet-1936 gevorderde Rijtijdenbesluit voor bestuurders van motorrijtuigen is, naar wij vememen, 28) Vervolg. Toen de auto weer hersteld was, stond mijnheer de la Riva er op, dat zij hun reis zou den vervolgen. Hij was nerveus en wilde weg, bovendien meende hij, dat het lastig was zon- der bagage en bedienden. „Ik had een hoop last vanmorgen met aan- kleeden, ik voel mij, alsof mijn kleeren maar zoo'n beetje om mij, heen hangen," zei Rita. En hoe mijn haar er uit ziet, weet ik niet." ,,Het ziet er prachtig uit," zei Roger. Hij raakte de zachte lokken eerbiedig aan. ,,Jij vindt het nu al best," zei Rita. ,,Maar ik zie er pas goed uit, als mijn kamenier mij helpt." „Wat zul je veel moeten missen," zuchtte Roger. ,,Wat doe je gek," zeide zij. ,,Omdat ik een dag mijn kamenier mis?" ..Omdat je de vrouw van een boer wordt,' zeide hij. ,,Wat leuk," lachte zij, ,,dat je me als een echte boeren-vrouw ziet. Maar Roger, je denkt toch niet, dat ik net als een echte boe- renvrouw zou doen?" Hij nam haar hand en kuste haar. ,,Ik zal niet denken, dat je iets doen moet, wat je niet prettig vindt, maar, liefste, ik ben een echte boer." ,,Ja, ja," lachte Rita ongeduldig. „Je hooit en maait en klimt op hooibergen, zooveel je Zondag waren van het gebouw van het Oos-tenrijksche gezantschap in Den Haag. de Oostenrijksche en de hakenkruisvlag uitgesto- ken. Dit was ook het geval op het consulaat te Rotterdam aan den Sehiedamschesingel. wilt. Maar, Roger, ik talijf hier niet altijd wonen." Hij keek haar verbaasd aan. ,,Ik moet op reis en naar Londen en naar Parijs voor mijn kleeren." ,,En die hobbezak, die je zou dragen?" vroeg Roger. „Jij, gekke jongen," zeide zij. „Die moet ook van een behoorlijk adres komen." Toen hij niet sprak, ging zij voort: ,,Je moet niet brommen, maar als ik iets voor jou doe, dan moet jij ook iets vooi mij doen." ,,Daar heb je gelijk in," zei hij en barstte dan uit: „0, Rita, ik wou, dat je niet zoo rrjk was." ,/Wel, dat is heel aardig en romantisch en niet veel mannen zouden dat zeggen. Maar je moet me nemen, zooals ik ben, als je me hebben wilt, en dan moet je er maar op voor- bereid zijn, dat ik wel eens weg zal gaan." Roger luisterde met een vreemde mengeling van gevoelens. Die plannen van Rita bevie- len hem heelemaal niet, maar Rita zelf was zoo lief en charmant, en het leek hem zoo'n wonder, dat zij tot hem komen zou, dat hij het niet over zijn hart kon verkrijgen, haar tegen te spreken. ,,Je moet me nemen, zooals ik ben," had zij gezegd en toen zij verder praatte over de ver- bouwing „vo6r we trouwen" met die vreemde snik in haar stem toen zou hij haar toegestaan hebben, heel Beckford omver te halen. HOOFDSTUK XVI. .Soms ging Betty met haar vader mee naar Manchester en zette hem dan aan zijn kantoor af, voor zij zelf verder de stad in ging om te winkelen. Zoo gebeurde het, dat zij, toen zij DE AFSTAMMEUNGEN VAN MAARTEN LUTHER. In Duitschland bestaat reeds lang een Ver- eeniging van ,,Lutheriden", afstammelingen van den grooten hervormer. Hun aantal wordt steeds grooter, vooral nu in Duitschland de studie ider voorgeslachten weer hoog in eere wordt gehouden. Alleen in 1936 werden 120 levende nakomelingen van Luther ontdekt. Er zijn er thans in het geheel reeds meer dan duizend, waarvan er 875 in Duitschland en 149 in Nederland leven. De overige Lutheriden zijn zoowat over de gansche wereld verspreid. In Nederlandsch-Indie vindt men er 6. ROTTERDAM EN DE NORDDEUTSCHE LLOYD. In verband met het gerucht, als zou de rrieildienst van den Nordfeutschen Lloyd, die onderhouden wordt door de Gneisenau, de Scharnhorst en de Potsdam, in het vervolg op de uit- en thuisreis alleen Rotterdam maar meer aandoen en de haven van Antwerpen ook op de uitreis niet meer aan te loopen, heeft mr. Baelde, de Antwerpsche wethouder zich (andermaal) naar Bremen begeven, ten einde overleg te plegen met het bestuur van den -Norddeutschen Lloyd. Anderzijds heeft de Belgische regeering aan haar gezant te Berlijn opdracht gegeven diplomatieke bespre- kingen te openen, ieneinde den Norddeutschen Lloyd op zijn besluit te idoen terugkomen. EEN NIEUWE VOLKSFRONT-REGEERING IN FRANKRIJK. Leon Blum is er Zondagmiddag in geslaagd een nieuwe regeering te vormen. Daladier, de voorzitter van de radicale partij, had 's mor- gens zijn partijgenooten tot medewerking weten over te halen, hoewel de radicalen de voorkeur geven aan een kabinet op breeder grondslag. Chautemps, Delbos, Bonnet en Marchandeau zijn niet in de nieuwe regeering opgenomen. Delbos is opgevolgd door Paul Boncour en Marchandeau door Blum, die zelf de porte- feuille van financien heeft genomen. De socia list Spinasse is minister voor de begrooting. Daladier is onider-voorzitter van den minis- ter-raad geworden en houdt de portefeuille van nationale defensie en oorlog. De socialist Dor- moy is aan binnenlandsche zaken terugge- keerd. Waarschijnlijk zal de nieuwe regeering zich Donderdag aan de Kamer voorstellen. HET PROCES TE MOSKOU. Het militaire college van het opperste ge- rechtshof van de Sowjet-unie heeft Boecharin, Rykow, Jagoda, Krestinski, Rosengolts, Iwa- now, Tsjernow, Grinko, Zelenskil, Ikramow, Ohodzjalew, Sjarangowitsj, Zoebarew, Lewin, Kazakow, Maximow-Dikowski en Kroetsjkow tot den kogel veroordeeld. Pletnew tot 25 jaar gevangenisstraf, Rakowski tot 20 jaar en Bessonow tot 15 jaar met verlies van hun politieke rechten tot vijf jaar na het verstrij- ken van hun straf. Het gerechtshof, dat zich Zaterdagavond om half tien teruggetrokken had om over het vonnis te beraadslagen, kwam 's morgens om kwart voor vier in de rechtszaal terug. De beklaagden zagen er bij het binnen- komen van de zaal in het felle licht van de schijnwerpers bleek en onverschillig uit. Hun stap leek onzeker, maar, voegt Havas eraan toe, dat was misschien eenvoudig het gevolg van vermoeidheid. ALs altijd liep Boecharin die als het hoofd van de samenzwering be- schouwd w^fdt, voorop, met gebogen hoofd, een afschrift van de acte van beschuldiging onder den arm gedrukt. Het vonnis is binnen 24 uur uitvoerbaar, tenzij het praesidium van den Oppersten Raad tot gratie zou besluiten. EEN KANS GEMIST. Frankrijk heeft schrijft de N. R. Crt. - een nieuwe regeering en het is geen regeering van nationale eendracht, het is ook geen re geering op breeder basis dan die van het Volksfront. Aan een verbreeding van ide basis van het kabinet is men in Frankrijk steeds sterker behoefte gaan gevoelen. Ook Chau temps was er een voorstander van. Bij de vorige regeeringscrisis heeft hij er voor ge- pleit, al .slaagde hij er toen niet in te ver- wezenlijken, wat hij wenschelijk achtte. Een onderzoek van den binnenlandschen toestand, zoowel wat aangaat het sociale, als wat be- treft het financieele beleid, vormt de bests propaganda voor verbreeding van den grond slag van de regeering. Zeer duidelijk is idit gebleken door de verklaringen van Chautemps, waarin hij uiteenzette, wat hem noodzaakte tot het vragen van bijzondere volmachten aan Kamer en Senaat. De behoefte aan een regeering van natio nale eendracht is ten zeerste versterkt door wat de afgeloopen week in Midden-Europa is geschied. De gang van zaken aldaar beteeken- de een nieuwe nederlaag voor de Fransche buitenlandsche politiek, welke nog steeds door kort na dat week-end partijtje, dat voor Roger zulke ver-strekkende gevolgen had, een boek- winkel uitkwam, bijna tegen dien jongen man aan liep. Hij stond op het punt, den naastgelegen juwelierszaak binnen te gaan. „Daar heb je heusch Roger!" riep zij. ,,En wat moet jij bij een juwelier doen? Een dia- deem koopen?" ,,Neen," zei Roger ernstig. ,,Een ring," ,,Een ringherhaalde zij. Heeft Rita je niets verteld?" vroeg hij. ,yO, ik geloof, dat er nauwelijks tijd voor geweest is." ,,Ik hoor het liever van jou," zei Betty. ,,Je ho'ort bij de familie. Je bent dus verloofd?" Ja, zei Roger. „Ik zal het je dadelijk wel allemaal vertellen. Ik had je werkelijk allang moeten schrijven. Je hebt me zoo fijn gehol- pen) zonder jou had ik het er nooit goed afge- bracht. Maar we kunnen hier niet praten met die drommelsche auto's, die je doof toeteren. Laten we den ring koopen en dan samen ergens rustig aan lunchen." Een seconde aarzelde Betty, dan zei ze. „Vooruit maar, maar je moet den ring zelf uitizoeken. Ik weet niet waar Rita van houdt." Ik ook niet", lachtis hij. „Het is allemaal zoo gauiw gegaan, en het is zoo heerlijk. Betty. Je moet me nog eens helpen, ik weet niets van steenen af." jHoevieel d'acht je te besteden?" vroeg zij. ,,Ik helb er geen idtee van. Ik helb tien pond meeigelbracht." „Tien pond!" riep Betty uit. ,,Voor asm ver- lovinlgsrinig Zij begon te lachen op idie vreemde manier van den laatsten tijd, treurig en toch vol goed- hei'd. het niiet genoeg?" vroeg hij vlug. ,,Neen, niiet genoeg voor een mieisje als Rita de la Riiva, ik. geloof tenminste niet, dat het schermen met het begrip collectieve veilig- heid als op het oogenblik na te streven doel meer van idealisme dan van realisme getuigt. Het weigerende antwoord, dat Frankrijks ver- tegenwoordiger te Rome ontvangen heeft, toen hij namens zijn regeering een gemeen- schappelijke actie ten behoeve van Oosten- rijks onafhankelijkheid in overweging gaf, en de demonstratieve wijze waarop deze weige- ring is bekend gemaakt, zullen er wel toe heb ben bijgedragen, dat Delbos, die den achter- uitgang van Frankrijk's idiplomatieke positie gedurende de laatste jaren niet heeft kunnen verhinderen, niet meer aan de Quay d'Orsay terugkeert. Hij is opgevolgd door Paul Bon cour. Wijziging van het beleid lijkt echter nauwelijks te verwachten, indien men alleen zou moeten bouwen op het feit, dat Boncour verleden week onder auspicien van de Fran sche vereeniging voor den Volkenbond een vurig pleidooi hield in Duitschland en Italie uiteraard slecht ontvangen voor het Genefcf- sche instituut en voor de politiek van collec tieve veiligheid. De hoop was gewettigd, dat men in Frank rijk door de dreiging van buiten aan de onder- linge verdeeldheid een einde zou weten te maken en dat een regeering van nationale een- heid zou kunnen worden gevormd. Leon Blum heeft er oprecht naar gestreefd. Hij is, toen hem na het aftreden van Chautemps de opdracht tot vorming van een regeering werd gegeven, op wensch van zijn politieke vrienden eerst begonnen met pogingen, een regeering tot stand te brengen naar het beeld van het Volksfront. Daar de radicalen voorwaarden stelden welke waren ingegeven door de over- wegingen die Chautemps noopten tot het vra gen van volmachten, onidervond Blum moei- lijkheden. Deze moeilijkheden zijn niet op de spits gedreven, omdat Blum onder aandrang van de publieke opinie, welke de les trok uit de gebeurtenissen in Oos- tenrijk, Zaterdag izijn plannen wijzigde en pogingen deed een regeering te vormen van rechts naar links. Een regeering dus, waarin zoowel vrienden van Marin zouden zijn ver- tegenwoordigd als de communisten. Deze poging is mislukt. Blum stelt het nu voor, als of alleen de partijen van de oppositie zich ver- zetten tegen het opnemen van communisten in de regeering. Men mag aannemen, dat ook vele radicalen hiervoor allerminst voel den. Zelfs is het niet gewaagd te veronderstellen, dat ook Blum zelf den communisten slechts uit politieke overwegingen een plaats wilde inruimen in zijn kabinet. Schreef Blum Dins- dag niet in Le Populaire, dat het proces te Moskou het volksfront in verwarring brengt, en verbond hij hieraan niet een scherp oordeel over het Sowjet-bewind, idat de Fransche com munisten zich zelvem ten voorbeeld stellen? De radicalen hebben van twee kwaden het kleinste moeten kiezen. Want uit de bespre- kingen, welke door de radicale Kamerleden en Senatoren zijn gehouden krijgt men wel den indruk, dat zij gezwicht zijn voor een dreige- ment van Blum, die immers den avonid te voren verklaard had, dat de socialisten den eersten tijd niet bereid zouden zijn tot mede werking aan een regeering van nationale een- heid, indien Blum ditmaal niet slaagde. De radicalen hebben blijkbaar ide mogelijkheid wil- len openhouden voor een nationale regeering, waarvan ook de socialisten deel uitmaken. Hadd-en zij dit niet gedaan, dan was bovendien de scheuring van het Volksfront een feit ge weest en zouden de radicalen met de rechts van hen staande partijen hebben moeten samengaan. Het resultaat is geweest, idat Frankrijk thans een regeering heeft, welke in zeer veel opzichten herinnert aan de eerste regeering van het Volksfront. Haar samenstelling geeft geenszins aanleiding tot de verwachting, dat haar een lang leven beschoren zal zijn. Blum en Spinasse waarborgen allerminst vertrou- wen in het te voeren financieele beleid en de aanwezigheid van Moch en Monnet in de ie- geering zal ook niet bijdragen tot sociale ont- spanning, want deze beide socialisten waren in de Kamer de hardnekkigste woordvoerders in iden strijd tegen den Senaat over het Sta- tuut van den arbeid. MUSSOLINI'S HOUDING EN HITLER'S DANK. De Romeinische correspondent van de Times meld'de Zondag aan zijn Mad: iNa een duidelijke pentode van aarzeling heeft Mussolini verkozen het optneden van Duiibsicihtand in Oostenrijk te gaan ibeschou- wen als iets •natiuurlijks en iets onvenmiijdelijks ■en als iets diat ItaMe volladiiig kon goedikeuren. Vrijldajg was de critieike dag. Het is waar, dat de <Franische zaakigelastiigde Bliondel, die graaf Ci'ano heeft igepeiM over de moigelijlkheid dat Italie deel zou nemen aan een gemeensdhap- pelijttce actie telgen Duitschland, nul op jhet request heeft gelkregen en dat de Duitsche troeipen op den Brennerpas hartel'ijike woorden wiss.etdein met de AaMaamsche grenswacht, aan dsn andterem kant pulblliceehden de Ita- liiaian®dhe M^aden het nieuwis uit Berlijn en Weene.n op zeer koele wij!ze ten toonden in het geheel' geen enthousiasime. Des Zaterdags- midldags rdhter kwam de Prins van Hessen, saho'onizoon van den Honing .van Italie, per vliegtihig uiit Berlijn te Rome aan met den persoonilijiken brief van Hitler aan Mussolini en dat schijnt 'bij den Du'C'e den doorslag te hefblben geigeiven. Des avondis liet hij voor het eerst in de ge'sdhiedenis de vertegeniwoordd- gers van die ,pers naar het Palazzo Venezia kiomen, waar de Faacistasche Raad in verga- derin'g hijieen was om den minister voor pro paganda het Italiaansclhe standipunt te laten udteenizetten. Er is inderdaald redien voor te gelooven, dat Mussolini den Anschluss <als iets onvermijde- lijkis heeft beschoiuiwld en er alleen naar ge- streefld heeft dezen zoo lang mogelijik uit te steMen om iZuid-Tirol in den tusischentij'd zoo veel mjogelijik be kunnen ver-Ibalianiseeren. Dat hij ecihter alles zou heitaben afgeweten van Hitler's pliaminen is moedtijk te aanivaar- dien. Alls dat inlderdiaad het geval geiweest zou zijn, zoiuiden de Italiaansehe khanten' niet twee da,gen l'anig in de groobste verlegenheid heb ben gekeerd, de Fasedstische Raad zou niet dadelijlk weer teru'ggelkeerd zijn voor een dis- cuissie over de buitenlandsohe politiek, welk ondlerwenp juis't verleden Donderdag was af- igehandelid, de pers zou niet bij de deur van de vergadierizaal zijn bijeengeroeipen om te hooren wat beisloten was. De ofificieele houdinig van onverschilligbeid, welke d; fascisbische pers nu zal gaan aan nemen, kotmt echter zeker niet overeen met de oprvattlinig van den geiwionen bupger, die het moeilijik vindt daze bonding in overeenstem- rnihg te brengen imet wat gefoeund is ten tijde van den moond op Doilifuiss. Intuss'chen helblben de Italiaansehe minister van buiitemlanidsdhe zaken, graaf Oiano en de Bribsche amlbassad'eux te Rome, Lord Perth, Zateid'aigmididag onverwiacht een korte confe- rentie gehad, waarover des avonds aan den fascistischen raad verislag is uitgehracht. Het schijnt dat Ibesloten is, dat de Britsch-Ita- ldaansdhe diScusisies op Dinsdag a.s. serieus zullen beginnen. Men beloofde eerst dat graaf Oiano voorloopig geen tijd zou heibben, als gevolg van de besluiten, welke de Fascis- tische Raad zou nemen. De gebeurtenissen in Olostenrijik izijn zonder twijfel een reden voor grooter haast bij het voeren der bespre- kingen. In een officieel commiundque van den Fascistischen Raad staat, dat hij uitdrukking geeft aan de hoop, dlat de ibesprekingen met Engelanid zullen leiden tot een accoord in orvereensteimiming met de belanigen van beide landen en dat alle geschillen tusschen de beide land en uit den weg zouden worden genudmd. Tot zoover de Times. In zijn' brief aan den Duce gewaagt Hitler van zijn laatste poging om met Schuschnigg tot overeenistemmling te komen, opdat ieder in Oostenrijk voor de wet gelijk zou zijn. Mijln eischen waren meer dan gemiatdigld, ik vroeg niet dat Schiuschnigg zou aftreden, dioclh stelde mij tevred-en met de verzekering, dat in het vervolg alle bewoners van Oosten rijk igelijikelijk behandeldi zouden worden en diat op militair gebied een ziekere veiligheid tot stand zou komen. Schuisctoni'gg gaf die verzekering op plechtSge wijze, doch van het eerste oogenlMiik af nam hij de overeemkomst niet in acht. Vandaag pleegt hij zelfs een nieuwen aainslag tegien den geest van het ac coord1 door een z.g. volksstamming, die slechts een caricatuur is:, te decreteeren. Het gevolg is, diat het Oostenrijksche volk thans in op- stand ikomt tegen de onderdrukkdng. .Sedert eergisteren glijdt het land meer en meer naar de anarchie af. Als Duitsch Fiih- rer en rijkskamseliier en ook als zoon van dat land kan ik niet langer deze ontiwikkeling werkeloos gadeslaan. Ik heb besioten in mijn land orde en ruist te hensitellen' en het volk de mogelijkheid te geven ziich op diuidelijke wijze over zijn eigen lot uit te spreken. Ik wensch u, duce van het fasei'stasche Italie, plechtig. te verzeker.en: zie in deze daad nieits aniders dan een daad van wettiige nationale verdedi- igipg, een daad dus, waartoe ieder man van karakter in mijn plaats besioten zou hebben. Gij zoudit niet aniders kunnen handelen, als het lot van Italiauen op het spel stonld. Mus'solini is voor zijn neutrale hcuding be- je iets echt fijns kunt krijgen onder vijfmaal dat bedrag." Roger stond paf. ,,Ik wou, dat ik meer had meegebraoht", zei hij'. „Het kan me niet schelen wat het kost." ,,Je .kunt een ring uitzoieken en later een cheque sburem", zei Betty rustig. ,,Dat gaat hier in elk geval wel', zij kennen me hier." De winkeilbediende herkende juiffrouiw Hor- nock en zijn glimlach was niet all-sen ge- dienstig, maar bijna guitig, toen hij een keuze rinigen voor hen neerzette. Roger, die ineens ve-rlegen was geworden, liet het meeste aan Betty over, hij liet haar maar praten en toen er tenslotte gekoizen moest worden, liet hij ook d'at aan haar over. ,,Ik zou u aanraden, de saffier te nemen, juffrouw Hornock", zei de winkelier, toen zij aarzelde. ,,Maar ik denk, dat Rita de opaal het mooi- ste zal vinden", ze.i Betty met veel nadruk tegen Roger. Het is een prachtige steen en de d'iamianten er oornheen geven een mooi con trast." ,jHet is een vuur-ioipaal", bracht de winke lier in het midden. ,,-Bn daarom beschouwt mien -hem niet als ongeluk-brengend." „Ik geloof niet, dat zij ibijgeloovig is", zei Roger, die zich zeer ongelukkig voelde op het hooge winkelstoeltje. ,,Hoeveel kost hij?" ,,Tachtdg pond." „Goed", zei Roger. ..Zoodra u mijn cheque krij.gt, kunt u hem sturen, maar u moet den ring kleiner maken, zij heeft zulke dunne vin- gertj'es." ,,,Het is al een kleine ring", zei -de bedien- de. Past u eens, juffrouiw Hiomock." ,,0, maar Rita's handjes zijn veel kleiner", zei Roger openhartig. ,1k zal haar vragen een ring te sturen voor de m-aat. Kom mee, Betty j-e ziiet er uit, of je noodig iets getoruiken moet. Wlat -een bof, dat ik je ontmoette, ik PRO. 21 0205 A Gngez Med zou ,e-en figuur geslagen hebben. Ik had geen flauw idee, dat -het zccv-eel zou- kosten. Ik had voor dat geld een goed pa-ar-d kunnen koopen. ,,Rita zal je no'g heel wat moeten leeren", gli'mlachte Bettj'. Maar inwendig lachte zij niet, het heeie geval was pijnlijik geweest, vooral. omdat zij begrepe-n had, dat de winkelier eerst meende, dat de ring voor haar was. Zij had zich goed gehouden, maar die laatste woorden van Ro ger deden haar het d-waize van hot heeie geval inzien. Tachtig pond was heel wat voor Ro ger en het zou een kleirigheid zijn voor Rita. De auto zette hen af aan een restaurant en spoedig zaten zij rustig aan een tafeltje. Roger keek Betty aan en zij keek rustig naar Roger. ,,Ik geloof niet, dat ik h t je nu allemaal kan zeggen", toeg-on hij, ,,er zijn hier nog te veel menschen, begrijip je." ,,0, ja", zei Betty, maar zij ken mantwe-lijks haar .tranen inihouiden. Zij stond er dus buiten, zij had geen toeganig tot Rogers geluk. ,,Ja, ik beigrijp het", zei ze echter even later met vaste stem. ,,We h'oeven elkaar niets te zeggen, ben je echt gelukkig?" Roger glimlachte zonder woorden. Ook dit ■sneed Betty door het hart, hij was zoo zeker van hun vriendsichap. ,,W)ees daar maar gerust op", zei hij. ,,je kent Rita." fVoor Betty's ge.'-st verE'cheen het beeld van Rita. Zo-u zij heim wer'kel-ijk gelukkig maken? Lag er diepte in die donkere ooge-n „,iHet is wel erg gauw gegaan", merkte zij even later op. ,,Ik wist het dadelijk", zei Roger. ,,Maar ik dacht, dat ik meer moeite zou moeten doen cm haar te winnea." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1938 | | pagina 5