Ter Neuzensche Courant
DE BOEREN-BARON
Binnenland
Buitenland.
Feuilleton
Woensdag 9 Febr. 1938
No. 9720
TWEEDE BLAD
VOOR WAS EN VAAT
HET LAAGST IN P*US
4AAN IN KWAU
DE OPVATTING DER RECHTSCHEN.
VaN
VOOR HET BEHOUD VAN ARTIS.
Het Artis-reddingscomite heeft van de
Koningin een belan-grijke gift ontvangen voor
de verjonging van Artis.
PRINSES ARMGARD EN PRINS ASCHWIN
VERTROKKEN.
Zondagmorgen, reeds vodr half negen, was
Prins Bemhard fn zijn Packard te Amers-
foort aan het station, waar hij zijn moeder en
broeder, Prinses Armgard en Prins Aschwin
uitgeleide deed bij Jiun terugreis naar Duitsch-
land. Prins Bernhard onderhield zich gerui-
men tijd met zijn moeder en zijn broer aan
het geopende portier.
FLECHTIGE HOOGMIS IN DEN HAAG.
In de Roomsch Katholieke kerk in de
Parkstraat in Den Haag heeft de deken van
's-Gravenhage, mgr. J. M. van der Tuyn,
Zondagochtend ter gelegenheid van de ge-
boorte van Prinses Beatrix een plechtige
hoogmis gecelebreerd.
In verband met dezen plechtigen kerkdienst
was het altaar op bijzondere wijze met pal-
men en bloemen versierd. In het priesterkoor
woonden verscheidene autoriteiten de hoog
mis bij. Het waren de Ministers Mr. M. P. L.
Steenberge, Oh. J. L. M. Welter en Mr. C. M.
J. F. Go .eling, de staatsraden Prof. Mr. P. J.
M. Aalberse en Mr. Dr. D. A. P. N. Koolen,
de voorzitter van de Tweede Kamer Mr. J. R.
H. van Schaik, voorts luitenant-generaal P.
J. van Munnikrede, generaal-majoor Jhr. J. T.
Alting von Geusau, kapitein ter zee L. A. C.
M. Doorman, de hoofdaalmoezenier van leger
en vloot mgr. J. J. J. Noordman, het lid van
God:. Staten van Zuid-Uollan-d Jhr. Mr. L. E.
M. von Fi-senne, de w-ethouder van 's-Graven
hage ir. L. J. M. Feber, prof. mgr. P. Groe-
nen en het volledig bestuur van het comite
Katholiek 's-Gravenhage.
Na den kerkdienst verzamelden de geeste-
lijken en de genoodigden zich in de pastone,
waar men nog eenigen tijd bijeen bleef. Even-
eens ter gelegenheid van de geboorte van
Prinses Beatrix is Zondag in alls Katholieke
kerken van de residentie het Te Denm gezon-
gen.
VAN ROTTERDAM NAAR SOESTDIJK
EN TERUG GEWANDELD.
Zondagochtend te 10 uur verscheen aan het
hek. van het Paleis Soestdijk de 56-jarige heer
Wuyster uit Rotterdam, die namens de ver-
eeniging van oud-strijders ,,Het Vaderland
Getrouw" de gelukwenschen aan het Prinse-
lijik Paar kwam overbrengen. De heer Wuys
ter was van Rotterdam af komen loopen.
Zaterdagavond om 8 uur was hij vandaar ver-
trokken.
Te ongeveer 12 uur heeft de burgemeester
van Baarn den oud-strijder ontvangen en hem
als herinnering aan dezen tocht een medaille
overhandigd, welke aan de eene zijde de beel-
tenis van het Paleis draagt, terwijl de andere
zijde de figuren van een vrouw met een baby
vertoorit.
Te 12 uur vertrok de heer Wuyster weer te
voet naar Rotterdam.
OPBRENGSTEN
VAN HET STAATSBEDRIJF DER P.T.T.
9
De diensten der posterijen, telegrafie en
telefonie en de postcheque- en girodienst heb-
ben in December opgebrachtf 50.434 -
f 48,104 107.508 en 27.097. Totaal
f 6.939.253, vergeleken met dezelfde maand
van het vorige jaar 36.157.
De opbrengst van Januari tot en met De
cember waren totaal 73.522.098 vergeleken
met hetzelfde tijdvak van het vorige jaar
-(- 2.897.601.
LIBERALE RADIO-OMROEP.
Tijdens het huishoudelijke congres van de
Liberale Staatspartij is in het Jaarbeurs-
gebouw te Utrecht de jaarvergadering gehou-
dep van de Vereeniging van Liberale Radio-
Amateurs (V. L. R. A.).
Bij het uitbrengen van de jaarverslagen be-
hoefde geen gewag te worden gemaakt van
moeilijkheden bij radio-uitzending in het afge-
loopen jaar, doch wel werd protest aangetee-
kend tegen de uitgevaardigde beperkende
bepaling, dat aanvragen om op specials data
over zendtijd te mogen beschikken, ten minste
acht weken te voren bij den Minister moeten
zijn. ingekomen.
Tot bestuursleden werden herkozen de
heeren Mr. W. C. Wendelaar en Mr. G. A.
Boon.
LIBERALE STAATSPARTIJ.
Het volgende communique is verstrekt:
Zaterdag en Zondag heeft de Liberale
Staatspartij haar jaarlijksche vergadering
gehouden in het Jaarbeursgebouw te Utrecht.
De vergadering was zeer druk bezocht door
afgevaardigden van de afdeelingen uit alle
deelen des lands en door vele belang.siellende
leden.
In zijn openingsrede herdacht Mr. W. C.
Wendelaar de blijde gebeurtenis in het Prin-
selijke gezin en stelde aan de vergadering
voor, telegrafisohe gelukwenschen tot de
Koningin en het Prinselijke Paar te richten,
waarna de vergadering geestdriftig van haar
instemming blijk gaf door het zingen van het
eerste en zesde couplet van het Wilhelmus.
Nadat de jaarverslagen van den secretaris
en den penniiigmeester zonder debat en zonder
hoofdelijke stemming waren goedgekeurd,
kwamen aan de orde de voorstellen, welke de
commissie van voorbereiding onder voorzitter-
schap van Jhr. Ir. O. C. A. van Lidth de
Jeude, ingevolge opdracht van de algemeene
vergadering van 16/17 October j.l., had
opgesteld.
De voorstellen van de commissie waren
neergelegd in een rapport, houdende concep-
ten van een beginselprogram en een aanvul-
lend algemeen program, en in een nota be-
treffende de organisatie van de partij. De
commissie van voorbereiding was als volgt
samengesteldi: Jhr. Ir. O. C. A. van Lidth de
Jeude, voorzitter; E. H. Ebels, mevrouw
Jeanne Fortanier—de Wit, L. de Groot, J.
Smidi, Ir. S. H. Stoffel, A. C. Wessels, H. P.
C. M. de Witt Wijnen, leden, en H. A. Kort-
hals, lid-secretaris.
De commissie was van oordeel, dat de gel-
dende beginselverklaring ongewijzigd moest
worden gelaten, omdat in de bestaande grond-
slagen van het Nederlandsche liberalisme
haars inziens geen verandering dient te wor
den 4 gebracht. De algemeene vergadering
heeft zich met deze zienswijze vereenigd.
Zij was echter met de commissie van oor
deel, dat voor de instandhouding van het
liberalisme een voortdurende herziening van
haar staatkundige taak in vooruitstrevende
zin noodig is, in verband met de zich steeds
wijzigende maatschappelijke structuur. Daar-
om meende zij, dat in dezen tijd het accent
van de liberale politiek verlegd diende te
worden.
Als grondslagen van het liberalisme had de
commissie samengevat:
1. de erkenning van het Christelijk karak-
ter van ons volksleven;
2. de historisohe vrijheidsgedachte op gees-
lijk en stoffelijk gebied;
3. het besef van persoonlijke bestaansver-
antwoordelijkheid.
iDe partij wenschte het voeren van een prin-
cipieele liberale politiek en in verband daar-
mede werd de naam verkort tot ,,De Liberale
Staatspartij".,
In de vastgestelde richtlijnen wordt voor-
opgesteld, dat de Liberale Staatspartij is een
nationale partij, die zich ten doel stelt, het
geestelijk en stoffelijk peil van onze bevolking
te verhoogen en daarbij de sociale rechtvaar-
digheid te bevorderen. Dit doel meent zij al-
leen te kunnen bereiken in een rechtsstaat. Zij
wenscht de christelijke grondslagen van de
Nederlandsche samenleving te handhaven,
maar zij verlangt dat de overheid zich nimmer
richt naar bepaald'e kerkelijke leerstellingen
Met vooropstelling van geestelijke vrijheid
bevordert de Liberale Staatspartij de een-
dracht van de verschillende bevolkingsgroe-
pen, door het aankweeken van saamhoorigheid
en verdraagzaamheid. Zij verwerpt derhalve
zoowel de rassen- als den klass-enstrijd. De
staatkundige eenheid, die is belichaamd in het
Koningschap van het Huis van Oranje, stelt
zij boven godisdienstige staatkundige en maat
schappelijke verschillen.
Als staatsvorm wenscht zij instandhouding
van de constitutioneele parlementaire monar
chic. Zij verlangt handihaving van een krach-
tig gezag door de wettige overheid.
De ongeschonden handhaving van ons
grondgebied in en buiten Europa acht zij een
volstrekte voorwaarde tot handhaving van het
vrije volksbestaan. Daartoe stelt zij den
plicht tot verdediging door een krachtige
weermacht nadrukkelijk vast. Niettemin is zij
overtuigd, dat het recht de internationale
betrekkingen behoort te beheerschen, zoodat
zij vreedzame beslechting van internationale
geschillen zooveel als in haar vermogen is
wenscht te bevorderen.
De persoonlijke vrijheid beschouwt zij als
een onmisbaar element van een gezonde
samenleving. Met vooropstelling van persoon
lijke bestaansverantwoordelijkheid wenscht de
Liberale Staatspartij de bestaanszekerheid te
bevorderen. In daartoe strekkende maat
regelen moet tot uitdrukking komen, dat
sociale verantwoordelijkheid niet slechts door
de overheid, maar eveneens door individuen
en groepen moet worden gedragen. Zij ziet
groepsvorming als een natuurlijk gegroeid
maatschappelijk verschijnsel. Zij aanvaardt
als overheidstaak deze groepsvorming te con-
troleeren en zooveel noodig te regelen. Zij
wenscht dit slechts te doen in die gevallen,
waarin het gemeenschapsbelang zulks vor-
dert. Daarbij moeten onredelijke uitingen
van individueele en groepsbelangen worden
bestreden. Met instandhouding van een zich
op rendabelen grondslag ontwikkelerid be-
drijfsleven, dat zij als bron van alle welvaart
en als voorwaarde van werkgelegenheid be
schouwt, wenscht zij sociale voorzieningen en
werkgelegenheid te beVorderen, zoo noodig
met toepassing van meer gelijkmatige werk-
verdeeling.
;Zij beschouwt bodemcultuur, handel en
industrie, als de voornaamste bronnen van
welvaart. Zij acht een welvarende platte-
landsbevolking een omnisbare voorwaarde
voor een krachtig, evenwichtig volksbestaan,
waarmede de bestaansmogelijkheid van tal
van andere bevolkingsgroepen nauw verband
houdt. Zij acht het een eisch van sociale
rechtvaardigheid, dat het levenspeil ook van
het bij de bodemcultuur betrokken bevolkings-
deel in redelijke verhouding s'taat tot dat van
de overige bevolkingsdeelen.
Zij streeft naar verruiming van de voorzie-
ning in de behoeften door bevorderinig van het
vrije ruilverkeer, zoowel in het binnenland als
met het buitenland, daarbij overwegende, dat
voor ons land een zoo vrij mogelijke uitwis-
seling van goederen onmisbaar is. Bij haar
streven naar verruiming van den binnenland-
schen afzet verwerpt zij autarkische maat-
regelen.
Vaststelling van het standpunt ten opzichte
van een conjunctuurpolitiek is aangehouden in
afwachting van de behandeling van het rap
port van een commissie, aan welke was opge-
dragen een onderzoek in te stellen naar de
mogelijkheid daarvan. Dit rapport is inmid-
dels uitgebracht en zal binnenkort in een af-
zonderlijke studieconferentie worden behan-
deld.
Tenslotte heeft de vergadering op enkele
punten wijziging gebracht in de organisatie
van de partij, o.a. in de wijze van samenstel-
ling van het hoofdbestuur, waardoor voor de
toekomst het contact tusschen de centrale
kiesvereenigingen en het hoofdbestuur, mede
tot bevordering van de propaganda, is ver-
zekerd. In verband daarmede zal binnenkort
het hoofdbestuur opnieuw worden samen-
gesteld.
PR0.16 0205A
(Ingez. Med.)
14) Vervolg.
Het was voor Betty een moeilijke dag.
Tante Martha werd 's middags nog lastiger
en weid'de tegen Roger uit over oude familie-
ruzie'tjes, waar hij niets van wist. Vooral
onder de lunch, toen er behalve de spelers nog
een zwerm daimes kiwamen, stond Dick folte-
ringen uit. Zij venweet Roger soherp, dat hij
haar nooit (had uitgenoodigd, een bezoek te
komen brengen op Beckford en toen Roger
verontschuldigend aanvoerde, dat hij nimmer
van haar bestaan had geweten, maakte hij
daardoor de zaak eer slechter dan beter.
Toen snelde majoor Rickstead te hulp.
lrKomaan", riep hij. Roger zal het nu fijn
vinden, u het huis eens te laten zien."
.Natuurlijk, tante Martha", zei Roger met
den moed der wanhoop. ,,Ik hoop, dat u eens
komt, het zal een groot genoegen voor me
zijn."
Hij zei het zoo ernstig en met zooveel hoffe-
lijkheid, dat tante Martha toch onder den in-
druk kwam. Majoor Rickstead, ziende, dat er
een bres in den wal geschoten was, schonk
haar glas nog eens vol en zoo was de zege
bevochten.
,.Nou", zei tante Martha, toen het spel weer
aan den gang was, ,,al zijn die Becks nou nog
zoo afgezakt in de wereld, dan is Roger toch
nog een heer. Dat zal wel het bloed van de
Homooks zijn", voegde ze er met een zuc'ht
van voldoening bij.
Even moest Betty lachen, maar dadelijk
stond haar gezicht weer ernstig.
,,Misschien wel", zeide zij. Roger is nu
eenimaal iets aparts."
HOOFDSTUK VIII.
Toen Roger bijna twintig jaar was en zijn
laatste jaar maakte op het college, gebeurde
er iets onverwachts. Tante Martha stierf na
een korte ziekte, en liet hem tienduizend pond
na. Eenzelfde som was voor Betty bestemd
en een ziekenhuis; kreeg de rest, wat niet wei-
nig was. r
Er waren nog heel wat haken en oogen
aan dat legaat van Roger, vooral had de
oude dame den wensclh geuit, dat hij zijn op-
voeding zou voleindigen door ten paar jaar
naar Oxford te gaan, zooals zijn neef Dick, en
hoewel het geheel hem pas zou worden uitge-
keerd als hij meerderjarig werd, had zij al
een goede som bestemd voor zijn eerste jaar
in Oxford.
Roger beaprak dit buiitenkansje vol enthou-
siasme met Lady Beck. 'Hij was vol verlangen
en vastberaden, al was zijn toon even welwil-
lend en eerbiedig als altijd.
,,Ik zou erg graag naar Oxford gaan,
Oma."
Lady Beck was heel wat ouder geworden,
maar zij zat nog even kaarsrecht in haar
leunstoel en haar oogen stonden even helder
en vurig als ooit.
„Ik heb je al gezegd, wat ik er van denk,
Roger. Het zal je ongeschikt maken voor het
leven, dat je hier moet leiden. Je grootvader
dacht er ndet over, naar de universiteit te
gaan, zclfs al was er boentertijd wel geld
voor."
,,Ik heib nu een hoop geld", zei Roger, voor
wien het legaat van tante Mbrtha onuitputte-
lijk leek.
EEN KRACHTIG GELTJID.
Er zijn teekenen, schrijft de N. R. Crt., die
er op wijzen, dat het met het geduld van En-
geland en de Vereenigde Staten ten einde
loopt. Al kunnen zij dan niet overa'l, waar
hun belangen bedreigd worden, maatregelen
nemen om zulks ook voor de toekomst te
verhinderen men denke bijv. aan China -
zij willen niet ianger, dat aan hun prestige
afbreuk wordt gedaan. Zij hebben lang ge-
aarzeld voor zij tot krachtige stappen zijn
overgegaan. Steedis hebben zij getracht te
vermijd'sn, dat de zaak op de spits gedreven
werd, ook al gaf het gedrag van anderen
daartoe aanleiding. Maar de nota's, die
dezer dagen zijn verzonden door Engeland
aan Franco, en door Engeland en de Ver
eenigde Staten aan Japan zijn in vrijw 1
de scherpste bewoordingen gesteld, die de
diplomatieke taal kent. Het zijn weiniig min
der dan ultimata, die voor den ontvanger
weinig aangename consequenties hebben.
De nota's, die Engeland en de Vereenigde
Staten tot Japan gericht hebben met betrek-
king tot zijn plannen inzhke den vloobbouw,
waren voor Tokio een pijnlijke verrassing.
Met de minachting, die men daar voor de
Westersche diip'lomatie heeft, het idee dat het
Westen veel praat, maar weinig doet en met
wat sehoone beloften wel in slaap i's te sus-
sen, had men niet verwacht een aanmaning
te zullen ontvangen, die op een ultimatum
gelijkt. Inlichtinlgen, dat zou nog gegaan zijn,
maar het verlangen in kennis te worden ge
steld met de vollediiige vlootlbouwplannen,
welk verlangen bovendien nog kenbaai' wordt
gemaakt op scherpen toon en door Washing
ton en Londen gezamenlijk, is zellfs voor Tokio
wat veel. Waarbij de verrassing, dat de
beide eerstgenoemde hoofdsteden, ondanks de
Japansche geheimizinnigheid de marine-
basis en het vlootmaterieel zijn in Japan voor
„Och kom, mijn jcngen, wat is een paar
honderd pond per jaar op een boerderij als
deze? En je weet ook heel goed, Roger, wat
je grootvader en ik altijd gedacht hebben
over het gelid van de Hornocks."
,,Ja, Oma, dat weet ik wel", onderbrak
Roger haar, „laten we daar nu niet ianger
over praten, men kan iets te ver drijven. Al
ben ik een Beck, ik heb toch ook het bloed
der Hornocks in mijn aderen."
„Nou, als er dan toch geld gebrudkt moet
worden", hernam de oude vrouw, zonder zich
uit het veld te laten slaan, ,,dian ligt je plicht
toch duidelijk voor je, Roger. Je moest zoo
veel als je kunt terug koopen van het oude
beizit. Het land, dat de Becks verloren heb
ben moet weer terug gewonnen worden."
,,Daar heb i'k al over gesproken met neef
Sam", zei Roger peinzend. „En hij raadt me
aan, een beetje te wachten voordat ik een be-
slissing neem. Hij zegt, dat het Verkeerd is,
meer land te koopen, dan je bewerken kunt,
dat ik beter met het geld van tante Martha
diit huis kon laten opknappen en netjes in orde
laten maken, voor ik er kom wonen."
..Behalve Sam Hornock hebben nog wel an
dere menschen aan je toekomst gedacht", zei
Lady Beck en haar oogen flitsten. ,,Waarom
denk je, dat ik al jaren heb geschraapt en
gespaard? Misschien heb ik ook nog wel een
beetje geld, eiv'engoed als Martha Hornock."
,,U, Oma?"
„Ja", zei Cena, en een zachte trek gleed
ever haar gelaat. „Ik heb geschraapt en ge
spaard... nou, jongen, een paar oude vrouwen
hebben niet zoo erg veel noodig, we zijn niets
te kort gekomen, maar sindis de dood van je
grootvader heb ik vijfhonderd pond bij me-
kaar gehaald."
„Maar Oma, dat had u niet moeten doen!"
riep Roger uit.- Hij sloeg zijn armen om haar
vreemde oogen heiimetisch gesloten toch
op de hoogte zijn gekomen van de Japansche
voornemens, wellicht ook een niet te onder-
schatten rol speelt.
De eerste reacties zijn geheel in den geeat,
dien men verwachtcn kon. Tolkio zet een
grooten imond op, beschuldigt de anderen
luide, dat zij de schuld van een bewapenings-
wedloop op Jaipan willen leggen, en ver-
zekert, dat de plannen niet openbaar gemaakt
zullen worden. Men had te Washington en
Londen nauwelijks anders verwacht. En al
verstrekt Tokio gegevems, zal het dat zeker
niet aan het Japansche volk verteilen, gelijk
ook laatstelijk al met de verontschuldiigingen
inizake de incidenten in China het geval is
geweest.
Al zit Tokio thans nog hoog te paard, al
verizekert het nog zoo krachtig, dat het geen
mededeelingen zal doen, er zijn aanwijzingen,
dat het izich nog wel eens zal bedenken.
Tokio, zoo heet het, zal het internationaal fat-
soen in acht nemen en daarom tot op zekere
hoogte antwoonden. Deze zinsnede zegt meer
dan alle krachtige betoogen bij elkaar. Het
legt de tactiek vast, dat Tokio zal willen vol-
gen: well antiwoorden, maar niet volledig in de
hoop daarmede Washington en Londen voor
een nieuwe beslissing te piaatsen.
De Japansche belangen zijn met een botte
weigering allerminst gediend. Gaat het om
een bewapeningswedloop, dan staan de kan-
sen voor Tokio nog niet zoo gunstig. Zoo
wel de Vereenigde Staten als Engeland be
schikken nog aver een heel wat grooteren
rijkdom en heel wat meer reserves dan Japan
en in zulke gavaillen speelt het een groote rol,
wie den langsten adean heeft. En de nota's
laten aan duidelijlkheid niets te wenschen over;
wordt geen overeenstemming bereikt, dan
zu'llen de beide om inlichtingen vragende lan-
den, waarbij zich ook Frankrijk heeft aange-
sloten, den bouw van groote schepen ter hand
neimen.
Oordeelt Tokio op grond van zijn belangen,
dan heeft het eigenlijk ail-le reden te treden
in het aanbod van de Vereenigde Staten om
tot onderhandelingen te komen. 'Het vloot-
verdrag van Wiashington was in wezen voor
Japan zeer gunstig en het wegloopen van de
vlootconferentie in feite een mislukking.
Want men mag op grond van vroegere erva-
ringen aannemen, dat deze geste slechts een
krijgslist was om meer te krijgen dan werd
geboden, een tactiek die echter mislukte, toen
de andere aanweizige landen, hoezeer ook de
afwezigheid van Japan hetreurend, toch niet
bereid bleken de Japansche medewerking
tegen den verlangden prijs te koopen.
Japan heeft toen de zaak maar zoo goed
mogelijk opgenomen, in de hoop, dat het door
het geheam hoUden van zijn plannen in de
practijk het gestelde doel zou kunnen berei
ken. Maar ook deize bedbeling is nu mislukt
en dit feit openbaart zich op een voor Japan
weinig gelukk.ig oogeniblik.
Het ligt geheel op den weg der Japanners te
trachten het gestelde alternatief openhaar-
heid en ibeperkdug of bewapeningswedloop
te ontloopen. Zij zullen trachten de gemoe
deren te siussen, door eenerzijds de venzeke
ring te geven, dat geen schepen van de be-
doelde grootte op stapel staan, maar ander-
zijds geen gagevens over den vlootbouw te
verstrekken. Dan zu'llen, aldus de Japanners
op dit oogeniblik, de Engelschen en Amerika-
nen wat bet kempunt betreft tevreden zijn
gesteld en wat de rest betreft, met de plan
nen voor de verdediging van een onafhanke-
lijken staat hebben zij niets te maken. Maar
of men elders met deze ziensiwijze genoegen
zal neimen, staat nog te bezien. Nu men een-
maal den eersten stap gedaan heeft, zal men
ook wel verder willen gaan.
Intusischen heeft de kiwestie van den vloot
bouw ook een andere zijde. Zouden deze drie
landen hun vloten opnieuw uitbreiden, dan zal
Italie niet achter blijven en zullen wellicht ook
Duitschland en Ruslanid volgen. Maar als
uitvloeisell hiervan wordt de posltie van de
kleine landen en vooral van hen, die uitge
Ibreide verbindingslijnen moeten onderhouiden,
Steeds moeilijker. De relatieve beteekenis van
hun vloten, die niet over dit machtige mate-
riaal kunnen beschikken, wordt kleiner, de
noodlzakelijkheid voor hen ook dezen weg in
te slaan, steeds grooter. Maar naast deze
financdeele lasten staan politieke bezwaren
Hoe machtiger de vloten der groote landen
des te stenker ook wordt door de feiten de
tendenz, dat de kleinere landen zidh bij de
grooteren moeten aansliuiten. De verdeeling
in fronten, ditmaal niet door ideologische
oveiweginigen, maar uit strategische conse
quenties, dringt zich daarmede des te krach-
tilger op. Een gevaar, waarvo-or wij onze
oogen niet mogen sluiten.
DE ENGELSCHE VLOOTSTERKTE IN DE
MIDDELLANDSCHE ZEE.
Een m-edewerker van de Sunday Times wijst
er op, dat er thans 27 Engelsche torpedo-
jagers in het westelijk deel van de Middel-
lanidsche Zee patrouilleeren. Daar zijn het
vierde, vijf-de en zesde flottielje van de thuis-
vl-oot. Het tweede en derde flottidlje van de
Middellanldsche Zeevloot, thans te Malta, zal
ook naar de westelijke w-atertn worden gedi-
rigeerd. Het aantal Engelsche torpedojagers,
hetgeen daar ter bewakinig aanwezlg is, zal
dan 45 bedragen, terwijil er ongeveer 25 Fran-
sche schepen aanwezig zijn. Ook zal de
watervliegtui-gbasi's te Arzeu in Algiers ver-
sterlkt worden. Ied-er neutraal vliegtuig zal
worden verzocht om zich aan bepaalde wegen
te houden, en de bewakingsschepen zullen
bet vuur openen op vliegtuigen, welke zich
Merbuiten beg-even, of deze wel of niet een
handeisschip aanvallen.
Verder is het mogelijk, dat, indien deze
maatregelen geen einde aan de zeerooverij
maken, een of twee Engelsche kruisers, de
Coventry of Curlew, speciaail voor den Iucht-
aflweerstrijd gebouiwfd, naar de Balearen wor
den gezonden.
Naar aanleiding van de in het buitenland
en met name in Engeland en Frankrijk door
de jongiste incidenten in de Middellandsche
Zee gewekte beroering heeft een vooraam-
staande figuur in het rechtsche Spanje, die
nauwe betrekkingen onderhoudt met officieele
kringen, tegenov-er den correspondent van
Havas verklaard: Ik ben bevoegd u het juiste
standpunt te noemen van het rechtsche Spanje
tegenover de simartelijke gebeurtenissen,
welke het betreurt. Onze regeering hesft een
onderzoek doen instellen, dat de nauwkeurige
toedracht van het gebeurde zal opl-everen. Ik
vestiig voorts uw aamdacht op het feit, dat
Barcelona verzekert, dat het bombardeanent
van het Engelsche stoomschip Alcira door
onze vliegtuigen geschiedde op verscheidene
kilometers van de kust. Reeds thans kan
men zeggen, dat dit schip bij den inganig van
de haven werd tot zinken gebracht, dat wil
dus zeggen -bij een punt, dat een militair
doel vorimt. Toch kunnen wij de verzekering
geven, dat indien een fout tegen de oorlogs-
wetten werd gemaakt, zulks door de rooden
gebeurde. Onze vijanden helblben er slechts
toelanig bij den internationalen toestand te
veranderen, omldat zij de eeniigen zijn, die
daar voordeel van zouden kunnen hebben.
EEN ACTIEVER BUITENLANDSCH
BELEID?
De correspondent van de Times te Berlijn
meldd-e Zondagavond
Goed ingelichte waarnemers alhier zijn na
rijpe beschouiwing van de groote veranderin-
igen in de landgleiding tot de overtuiginlg ge
komen, dat deze zu'llen leiden tot een actiever
Duitsche bui'tenlamdsche politiek, gebaseerd
op het anti-Komintem-principe en op den drie-
hoek BerlijnRomeTokio. Hitler heeft
reeds in zijn antwoord op Mussolini's teie-
igram van gelulkwensch verklaard, dat het zijn
taak zal zijn de politiek en de ideologische
eenheid tusschen Duitschland en Italie te ver-
stevigen. Er is reden voor te gelooven, dat
het hier niet om een beleefdheidsfraze gaat.
maar om een verklaring -van groote beteeke
nis.
Orver de vergadering van het nieuwe kabinet
en van de vijftig generaal's met Hitler is niets
meer bekend dan een kort offieieel commu
nique. De man in de straat begrijpt niets van
den vloed van decreten, procmoties en ontsla-
gen, gelooft niet, dat de Duitsche kranten hem
naar waarheiid voorlichten en hoopt door
Hitler zelf op 20 Februari beter te worden in-
gelicht. Het feit, dat de Rijksdag niet onmid-
dellijk bijeen is geroepen, heeft aanleiding ge-
geven tot het vermoeden, dat er nog meer
reorganisaties te wachten zijn.
DE ACTIE VAN GRAMMENS.
Uit Oostende wordt aan de bladen gemeld.
dat partijgangers van Grammens met hamers,
die bevestiigd waren aan stokken, daar ter
plaatse Fransche naamplaten hebben ver-
nieW. Onder de daders bevond zich de
VI aam sc h - na tional i s t isch e senator Vander-
bulcke, en de Vlaamsch-nationalLstische afge
vaardigden Leuridan, Tollenaers en De
Vroe. Tegen hen is proces-verbaal op-
gemaakt. Uit voorzorg werden de parlements-
leden voorloopig op het bureau van politie
vastigehouden. Senator Vandenlbulclke is door
een voorbijiganger in het gelaat geslagen.
De Vlaamsch-natiionatistische parlements-
leden, door den commissaris van politie
ondervraagd, verklaarden, dat zij opzettelijk
naar Oostende waren gekomen met het doel
officieele, tweefalige platen en borden van
den Fr-ansehen tekst te ontdoen en wel dege-
lijk van zins te zijn zoo gauw zij weer over
wat vrijen tijid bes-chikten daarmede voor-t te
gaan. Later op den dag mochten de gear-
resteerden het politiec-omimissariaat weer ver-
laten.
Te Gent ginig het Kamerlid Delille. alsmede
de Vlaaimsch-nationalistische wethouder De
Bruyn van Denderlee ongeveer op denzelfden
tijd eyeneens tot wat zij noemlden de Viaa-m-
sche schoonmaak over en gebruikten daarbij
e-en andere methode. Zij schroefden de twee-
talige straatnaaimborden los en brachten deze,
geho'lpen door andere Vlamingen, naar het
pol'itiebureau, met het verzoek de borden in
orde t-e willen bren'gen met d-e wet. Zoowel De
Bruyn als Delille en verscheidene van hun
partijigenooten werden inger:kend, maar later
op den avond weer in vrijheid gesteld.
In de stad S't. Nicolaas was het de Vlaamsch
nationalistische afgev-aardigde Seghers, die in
en buiten het spcorwegstation met kwast en
verfpot aan het werk ging, maar ook gearres-
teerd werd.
Te Antwerpen zijn eveneens talrijke Fran
sche straatnamen overschilderd.
Zondagavond is Graimmens, de leider van
den raad der -daad, na een meeting te Zaven-
heen en knuffelde haar, zooals zij het zoo
graag had.
„Ik geloof, dat u gieriig bent geweest", ginig
hij spijtig voort. ,,Ik snap niet, hoe u het
anders heeft kunnen doen."
Grootmoeder kni'kte triomfantelijk, en toen
werd haar oude gezicht weer ernstig en begon
zij weer opnieuw:
„Kijk eens, Roger, ik ben nu heel oud. Ik
maak het niet Ianger meer dan een jaar of
tiwee, drie. En daarom he'b ik altijd aan jouw
toekomst gedacht, als -ik er eens niet meer
zou zijn. Je zult dan wel trouwen. Met een
vrouw zou je het hier wel klaar spelen. An
ders niet. Wat is nicht Jane eigenlijk? Zij
zou niet voor je kunnen zongen. Je moet een
flinlke, werkizame vrouw uitz-oeken, die den
boel go-Ed behartigt en je geluk-kig maakt."
Roger kreeg een kleur.
,,Maar Oma, ik ben nog geen twintig."
,,0, j-e kunt nog wel een paar jaar wachten",
ging Lady Beck rusti-g voort, ,,maar je groot
vader was pas een en twintig, toen hij trouw-
de en toen was. hij even verstandig als later.
Ik zelf was pas achttien."
Een wonderlijke teededheid welde in Rogers
hart op. Een meisje, dat hem gel-ukkig zou
maken! Wie zou zijn toekomstige vrouw zijn?
,,I-k heb er al lang over gedacht", ging de
oude vrouw verder, je zult nicht Jane wel
weg -moeten doen de stumperd. Een jonge
vrouw kan niet met haar opschieten. Je kunt
haar e-en uitkeering geven. En dan gaat zij
in een ge-sticht. Dan kan ze daar een beetje
rond dazen, ze he-eft altijd de illusde gehad
om in een stad te wonen. En dan kun jij en
je vrouw het huis alleen bewonen."
Roger schrok wakker uit zijn droomerijen.
,,Maar ik heb liever niet, dat u al dood
gaat", zei hij. „Ze® en izeventig is nog zoo
oud niet. Mijn vrouw... als ik er een heb", hij
bloosde onder zijn verbrande vel, ,,zal nog een
h-eeleboel van u moeten leeren."
,,G, neen, jonigelui moeten het maar alleen
vinden", zei grootmoeder. Maar het deed
haar -toch machtig veel pleizder.
Roger en zijn grootmoeder spraken geen
van tweeen veel meer. De oude vroutw voelde
hoe danklbaar Roger was voor haar zorg,
maar het onderwerp werd niet meer aange-
roerd.
,,Toch moest ik maar naar Oxford gaan,
Gma. Ik krijlg de kans nu. Als ik de laatste
Beck moet zijn, dan moet ik toch een -goede
opvoeding hebben. Niet alleen Dick is daar,
maar al mijn klasgen-ooten en onze rector
vindt, dat ik ook moet gaan. Ik hoop, dat u
het goed vindt, als u er nog eens over den-kt.
Miaar ik mag wel zeggen, dat ik voor mijzelf
al besloten ben."
Hij keek haar rustig aan, terwijl hij sprak
en uit zijn blauwe oogen, die der Hornocks,
keek de vastb-eradenheid der Becks.
Lady Beck zei niets meer, maar voor hij.
ging, deed zij nog een laatste poging.
„Ik zal je niet vragen van plan te verande
ren, Roger, want als een Beck eenmaal iets
van plan is, dan doet hij het ook. Maar ik wou
jo wat anlders vragen. Zorg toch vooral dat
al die nieuweriwets-che ideeen en din-gen je niet
j,e plicht hier doen vergeten. Beckford wacht
cp je en al de Becks, die je zijn voorgegaan
en het huis hebben bezeten en liefgehad,
eischen je op. Voor je weg gaat, moet je me
belcven, dat je dit als je eigen huis aanvaardt
en er je leven zult slijten tn je plicht doen,
zooals zij."
Dat kan ik je belo-ven, Oma", zei Roger
ernstig.
Toen scheidden zij en zij zegenide hern en
kuste hem met een z-ekere plechttgbei-d. die
hij nooit vergat. (Wordt vervolgd.
