WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Ter.Neuzensche Courant
Binnenland
Buitenland
Gemengde Berichten
Land bou wbenchten
Vrijdag 24 Dec. 1937
No. 9700
TWEEDE BLAD
TER NEUZEN, 24 DECEMBER 1937.
AXEL.
SAS VAN GENT.
ZELZA7 E.
en U zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
VAN
zelfs niet over eens, of ze Nederlandsch dan
wel Fransch zullen spreken, zegt de schrijver,
die er op vertrouwt, dat de Nederlandsche
leeuw aan dat gehaspel met de spelling eens
en voorgoed een doodelijken knauw zal geven.
BEN NIEUW ONDERZOEK IN DEN
GRAFKELDER TE BREDA.
Dinsdagmorgen is het onderzoek van het
mausoleum der Nassau's in de Prinsenkapel
van de Groote of Onze Lieve Vrouwekerk te
Breda voortgezet; reeds vroeg in den mor-
gen werd onder persoonlijk toezicht van bur-
gemeester B. W. T. van Slobbe, de vloer,
welke na een vorig bezoek weer was dichtge-
metsela, opnieuw opengebroken en werd het
luik, dat met twee hangsloten was gesloten,
bloot gelegd. Omstreeks kwart voor elf arri-
veerde in de kapel de grootmeester van H. M.
de Koningin, J. H. F. G. graaf du Monceau,
de directeur van het Kon. Huisarchief, dr. N.
Japtikse, de gouvemeur der Kon. Mil. Acade-
mie, H. C. G. baron van Lawick, de president-
kerkvoogd, gen.-majoor J. P. Hardeman, de
secretaris der kerkvoogdij, de heer C. Winkel-
hagen, de architect der restauratie, de heer
M. A. van Nieukerke, de directeur van den
gemeentelijken geneeskundigen dienst dr. J.
A. Hermens, de directeur van openbare wa
ken, de heer P. A. Homix. Het geheele gezel-
sehap begaf zich in den kelder, waar thans
ook de drie andere kisten werden geopend en
onderzocht.
Omtrent het resuitaat werd voorshands elke
mededeeling geweigerd. Dr. Japikse kon ook
geen aanleiding vinden eenigerlei mededeeling
te doen over zrjn onderzoek in het Kon. Huis
archief. Het eenige wat werd medegedeeld,
is, dat de kelder toen deze gevonden werd, niet
met een luik was gesloten, doch geheel was
dichtgemetseldzoodat het vermoeden gewet-
tigd is, dat de kelder de laatste 300 jaar door
niemand is betreden. De overlevering, dat de
kelder in 1794 en in 1867 nog zou zijn onder
zocht, moet ook betrekking hebben op een
anderen kelder, dan die welke thans is ge
vonden. Ook de plattegrond, welke in een oud
exemplaar van Van Goor's beschrijving der
gtadt en Lande van Breda was geplakt en
welke plattegrond in het bezit is van een oude
Bredasche familie, blijkt niet van deze, doch
van een anderen kelder, die van graaf Engel-
breeht I van Nassau afkomstig te zijn. Vast
stoat, dat het onderzoek naar andere graf-
kelders in de Groote of Onze Lieve Vrouwe
kerk met kracht ter hand zal worden genomen
©a dat men daarbij nog gegevens verwacht te
vinden die van belang zijn voor de historie
van ons vorstelijk huis.
HET BUITENLAND OVER ONZE
SPELLING.
Ook in het buitenland schenkt men aandacht
aan de kwestie, die de Nederlandsche gemoe-
deren reeds eenige jaren in beweging houdt.
Eenige Fransche bladen bevatten een artikel
waarin wordt gezinspeeld op de uitspraak van
onzen minister Slotemaker de Bruine, dat de
Nederlandsche regeering wacht op het oordeel
van. Belgie omtrent de veranderingen in de
Kchrijfwijize van het Nederlandsch.
Dit standpunt, schrijft Noe Grutsel in Vox,
is even dwaas als wanneer de Academie fran-
caise zou zeggen
Voor het samenstellen van het Fransche
woordenboek zullen we eerst nagaan, hoe de
Bretonsche boeren spreken.
Dan vestigt de schrijver er de aandacht op,
dat de spelling, die de Nederlandsche regee
ring heeft vooigeschrevtn, niet in de officieele
stukken wordt toegepast. In Frankrijk zou er
een storm van verontwaardiging opgaan, als
daar de regeering zoo stoutmoedig zou ingrij-
pen. Hn vooral wanneer dezelfde regeering de
voorgeachreven spelling zelf niet zou gebrui-
taen Een dergelijk ,,marchandeeren" aldus
*e scihrijver is uit den booze.
Antl-nationaal.
In de Revue des Langues Vivantes zegt Ldon
Rugest, dat de voorgestelde spellinghervor-
ming een anti-nationaal karakter draagt. In
Frankrijk kan men meepraten van een moei-
lijke schrijfwijze, maar het pleit voor de ont-
wikkeling van den mensch, als hij zonder fou-
ten kan schrijven. Wie zuiver spreekt, zal ook
suiver schrijven en onderscheidt zich daardoor
van hen, voor wie praten niets anders is dan
een middel om niet van honger om te komen.
Ik zal handhaven.
IDe Fransche prof. dr. R. S. Lonetuge, die
giepe studie van verscheidene talen heeft ge-
maakt, vlndt het jammer, dat men den taal-
verminkers niet aan het verstand heeft kun-
nen brengen, dat er een groot verschil be-
staat tusschen het Nederlandsche spreken en
het Vlaamsche klappen.
De professor haalt het gezegde van Bis
marck aan:
Nederland annexeert zichzelf.
Nadat deze uitspraak was gevallen, heeft
men in Nederland den strijd tegen de Ger-
manisimen met kracht aangevat en heeft men
tevens de andere verkeerde vreemde uitdruk-
kingen trachten te verdrijven.
Bn nu wil men VJamingen laten oordeelen
over de spelling van het Nederlandsch, ver-
volgt deze schrijver, die alle respect heeft voor
de bekoorltjkhekl van het taaltje, dat de hee-
ren Verriest, Timmermans, Gezelle en anderen
schrijven of hebben geschreven.
En dat volk durft in zijn wapen te schrij
ven Je maintiendrai!
Heilig als een vaandel.
In Les Annales des Linguistes schrijft dr.
G6o Letruns, dat Nederland steeds Nederland
is gebleven met zijn molens, zijn gevels en zijn
kJeederdrachten, hoewel dat alles langzamer-
hand gaat verdwijnen. Een taal is even heilig
als een vaandel, zegt dr. Letruns, men mag
er geen stukken afknippcn.
Inplaats van radicaal te schrappen, wacht
de Nederlandsche regeering kalm af, wat
Menierke-aUde-zulie er van denkt. Dan begint
men te wankelen, dan krijgt met het gevoel,
dat het heiligste met de voeten wordt getre-
den, dan wanhoopt men aan de redding uit de
wilde branding, die door bloedarmoede, esper- J
anto, volksfront e.d. is ontstaan.
De leeuw met tanden.
(Prof. Arthur E. Gilestone oordeelt in het
tijdschrift La Parole Libre niet minder hard
over de Nederlandsche spellingkwestie. De
schrijver is een kenner van het Nederlandsch
en van onze zeden. Het moet voor den Neder-
lander ergerlijk zijn, over eenigen tijd te moe
ten schrijven:
De regeering hout van de nieuwe tijt!
Prof. Gilestonne overdraft hier natuurlijk,
maar ng bedoeld met zijn voorbeeld, dat de
Nederlandsche regeering veel te ver gaat met
haar hervurming.
Hij gelooft echter niet, dat de Nederlanders
hun waardigheid te grahbel zullen gooien door
eerst de meening van hun zuiderburen te gaan
vragen omtrent een kwestie, die van zuiver
nationaal karakter is. Die buren zijn het er
CRITIEK VAN BELIJDENISPREDIKANT
OP DEN KERKSTRUD IN DUITSCHIAND.
In de bekende Belfldeniskerk van Ds.
Niemoller te Dahlem heeft de predikant in
zijn preek een wrang commentaar geleverd
op de benarde omstandigheden, waarin deze
kerkbeweging in Duitschland verkeert. ,,Het
lijkt ons bijna ondenkbaar, dat wij het feest
der Christelijke liefde naderen. Nooit tevoren
had onze kerk zooveel beleedigingen te onder-
gaan, nooit werden zoo zware verdenkingen
op haar geladen, nooit werden ook zooveel
bedreigingen tegen haar geuit als in deze
dagen.
Vijftienhonderd voorgangers van de Belijde-
niskerk en hun gezinnen leven thans in ang-
stige onzekerheid. Zij weten niet wat hun
lot morgen zal zijn. Toch hebben zij den
plicht, met hun werk door te gaan.
Ongeveer 110 predikanten der Relijdenis-
kerk zitten nog in meer of min voorloopige
hechtenis, terwijl twee hunner in een concen-
tratiekamp zijn opgesloten. Geruchten over
een Kerst-amnestie werden tot nu toe niet
bevestigd.
Alle buitenlandsche muziek moet voortaan
door de Rijksmuziekkamer worden goedge-
keurd, krachtens een decreet van den presi
dent dier kamer in welke richting deze censuur
gaat, blijkt uit het verbod van eenige klassieke
muziekdtukken. Verboden zijn o.a. de ,,Mes-
sias" van Handel en de Matthaus Passion van
Bach. Geeischt wordt, dat de tekst van deze
werken in overeenstemming gebracht wordt
met de opvattingen van het nationaal-
socialisme.
JOODSCHE POLITIE-AMBTENAAR
ONTVOERD ENVERMOORD.
De strijd tusschen de politie en gewapende
benden in het gebied van Tulkarem duurt
voort. De politie heeft verscheidene verdach-
ten gea.rresteerd.
Twee huizen van bendeleiders zijn met dyna-
miet opgehlazen.
Het lijk van den Joodschen politie-ambte-
naar, die Zondag door een gewapende bende
in de nabijheid van de kolonie Kfar Hittin is
ontvoerd, is thans in een rivier gevonden.
De terechtstelling van den Arabier, die
Vrijdag jl.l. ter dood werd veroordeeld, is uit-
gesteld.
Maandag is het te Jeruzalem tot een vuur-
gevecht gekomen tusschen een gewapende
bende en de politie. Twee bandieten werden
gedood en twee gewond.
DE BLIJDE GEBEURTENIS.
Het spreekt van zelf, dat ook hier de ver
wacht wordende blijde gebeurtenis in het
Vorstelijk Huis niet onopgemerkt zal voorbij-
gaan. Teneinde aan de uitingen van vreugde,
welke bij die gelegenheid te verwachten zijn
leiding te geven, hebben zich op uitnoodiging
van den burgemeester bereid verklaard met
hem zitting te nemen in een werkcomite de
heeren: J. Brinckman, N. J. Harte, D. de
Bruijn Lzn., L. F. Dubois, N. J. C. Lambrecht-
sen van Ritthem, H. Ribbens, H. R. J. van der
Veen, J. A. Meertens, C. Wind van Merke-
steyn, terwijl als vertegenwoordiger der
scholen daarvoor is gekozen de heer C. M.
Westrate.
Voorts hebben zich bereid verklaard zitting
te nemen in het eere-comite de heeren J. A.
van Rompu, Mr. A. J. M. Oonincx, Ir. P. Stel-
ling, Ir. H. G. C. Cohen Stuart, Ir. G. Wester-
hof, Dr. L. J. Cazemier, Ds. G. W. van Houte,
Pastoor Schets, L. J. Geelhoedt, D. Scheele
Az., B. I. Zonnevijlle, A. van den Bruele, M.
de Jonge en J. F. de Cooker.
STEUN VOOR KLEINE TUINDERS.
In de vergadering der Tweede Kamer heeft
de Minister van Economische Zaken heden
voormiddag bekend gemaakt, dat het voor-
nemen bestaat, een steunregeling in te stellen
voor de kiefne tuinders, in den geest zooals
deze thans bestaat ten behoeve van de kleine
boeren.
LUXOR THEATER.
„Park Avenue".
Ziehier dan, met ,,Park Avenue" een film,
waarin Amerika zoovele genres van zijn talent
op ietwat verbijsterende wijze heeft vereenigd.
Hollywood combineerde de revue-film met de
musical comedy en de satire en het deed dat
met al zijn vitaliteit en al de perfectie van
zgn apparaat. Want daar is de vermaarde
Irving Berlin, die nieuwe songs schreef voor
deze film van zulk een radiante melodie en
brilliant rhythme, en daar zjjn, om slechts
een voorbeeld te noemen, de Ritz Brothers,
dat vermaarde Amerikaansche komiekentrio,
dat zijn grapjes en zijn vondsten verkoopt met
zuik een finesse en zooveel uitzonderlijken
humor.
Het is volkomen beheersching van elk
genre, die deze film tot een der amu-
santste en voortreffelrjkste maakt, welke men
den laatsten tijd op het witte doek geprojec-
teerd zag. Hollywood toont opnieuw, dat de
mogelrjkheden en het talent van de Arneri-,
kaansche film inderdaad onbegrensd zijn. Park
Avenue werd een film, zoo boordevol vond
sten en dwaasheden, dat men geneigd is zich
verwonderd af te vragen, hoeveel hersenen dit
alles uitdachten en met zooveel perfectie rea-
liseerden.
Het verhaaitje doet er weinig toe, waar alles
afhmg van de wijze, waarop het geval, deze
miniatuur veldslag tusschen Park Avenue en
Broadway, op het screen gebracht werd.
En dat alles vermengd met de muzikale
virtuositeit van een Berlin, wiens songs u
steeds weer verrassen, door haar frischheid
en bij zonder niveau. Roydel Ruth was de
knappe regisseur van het geheel en hij bewees
zijn veelzijdigheid met de vervaardiging van
deze film, waarin men gelijk gezegd zoo
vele genres zoo uitstekend vereend vindt.
Onder twee vlaggen.
Uit het verhaal van een regiment legion-
nairs aan den rand van de woestijn heeft
Quinda een zeer spannende film gemaakt, een
film van mannen, die zich den last van het
verleden van de schouders schudden en naar
Afrika verdwenen. Van tijd tot tijd weer-
klinkt er de roep der woestijn dan worden
zij de troostelooze zaJidVlakte ingestuurd en
wordt er geschoten. Onder de achtergebleve-
nen gist men hoeveel man er zullen terug-
komen en een enkele maal komt er geen
mensch terugDan verrijst een paar jaar
later in de eindeloosheid van zand en lucht
een eenzaam fort met een inscriptie: ter nage-
dachtenis aan het zooveelste regiment, dat
op deze plaats vernietigd werd.
En in deze wereld tracht ook sergeant
Victor te vergeten, dat de Britsche society
eens voor hem openstond, doch als hij de laat
ste banden met het verleden verbreekt, ver-
schijnt lady Venetia, die in gezelschap van
•een Britsche militaire delegatie den voorpost
van het legioen bezoekt. Er is een bal in heo
paleis van den gouverneur. De sergeant ver-
geet de militaire discipline en hernieuwt
's avonds de kennismaking met lady Venetia,
die dien middag brj een bezoek aan de barak-
ken van het Legioen eenige woorden met hem
gewisseld heeft. Zij verlaten samen het bal
en trekken Afrika in geheimzinnige en
duistere wereld van zwoele wonderen en een
slangenbezweerder en een woestijn en zeven
palmen bij een oase onder de maan.
Dan spreekt de woe3tijn opnieuw. Er wordt
een Arabisch hoofd, dat met de Franschen
geallieerd is, overhoop gestoken en aan zijn
lijk is met den dolk een oorlogsverklaring
bevestigd. Het legioen trekt onder commando
van majoor Doyle de woestijn in en onder
de achtergebleVenen gist men weer
Er wordt hard geschoten. Op een voorpost
zit sergeant Victor en vecht met twintig
legionnairs tegen vier duizend Arabieren. Er
is een goede kans op een nieuw fort over
enkele jaren
Majoor Doyle weet het hij weet ook, dat
hij zijn sergeant driemaal achtereen den dood
in heeft gejaagd omdat hij in hem den mede-
minnaar ziet van Cigarette. Hij weet nog
beter, dat sergeant Victor driemaal levend is
teruggekeerd.
Dan spreekt zijn soldatenhart. Er worden
bevelen geschreeuwd. Het geheele regiment
snelt te hulp. Zij vallen in een hinderlaag. Het
schijnt gedaan, doch de eerste aanval der
Arabieren wordt afgeslagen. Het is thans een
kwestie van tijd winnen tot de nieuwe ver-
sterkingen zullen zijn gearriveerd. Sergeant
Victor offert zich op en begeeft zich naar den
opstandigen sheik, waarmede hij eens thee
heeft gedronken bij professor York vroeger
in Engeland, waar zij samen studeerden. Het
dreigt slecht af te loopen met den sergeant
de vriendschap van den sheik strekt zich niet
uit tot het accepteeren van strategische val-
strikken. Doch imniddels is Cigarette Victor
te hulp gesneld. Zij redt den sergeant en het
geheele regiment en betaalt haar heldenmoed
met het leven. Op de kist prijkt het legioen
van eer
Een briljante publiekfilm ook als geheel:
vol zwier en romantiek en ontroering. Zij
is met de vaart van haar woestijngevechten
en haar welgetroffen sfeer opnieuw een bewijs,
hoezeer Amerika de kunst verstaat een film
te bouwen, die een mensch recht in het hart
treft.
IN VRUHEID GESTELD.
Zekere R„ monteur, verblrjvende te Bier-
vliet, die eenige dagen geleden werd aange-
houden en ter beschikking van de Justitie te
Middelburg werd gesteld, als verdacht van het
gewoonte maken van koopen en niet betalen,
is thans weder op vrije voeten gesteld.
HALLO MET WIE?
Zondag, 2e Kerstdag, 's avonds om 9.35
houdt de AVRO een aardige luisterwedstrijd
„Hallo met wie?" van en door Koos Koen. Als
hoofdprijs is een Fiat-automobiel uitgeloofd.
Boveridien zijn er 10 groote en 250 troostprij-
zen. Oplossingen moeten met minstens 2
Kinderpostzegels van 5 cent worden gefran-
keerd. De inzendingen moeten uiterlijk 6 Jan.
a.s. in het bezit van de AVRO zijn. De trek
king der prijzen geschiedt 7 Januari a.s. ten
overstaan van notaris E. Th. Scheltinga Koop-
man. De wedstrijd is goedgekeurd bij Kon.
Besluit No. 1183 van 2 December 1937.
DE VIERING VAN DE „BLIJDE
GEBEURTENIS" TE GENT.
Naar men ons meldt, worden door de Neder
landsche kolonie te Gent ook weer de noodige
maatregelen voorbereid om de /blijde gebeur
tenis" aldaar feestelijk te vieren.
Er is daarvoor een comite gevormd, waar-
van eere-voorzitter is de heer K. W. G. Baron
van Wassenaar, consul der Nederlanden al
daar, voorzitter is de heer J. J. van Silfhout
en secretaris de heer H. Wensma.
Ter gelegenheid der blijde gebeurtenis zal
een speciale kerkdienst worden gehouden van
wege de Ned. Herv. kerk aldaar, waarin zal
voorgaan Ds. E. Pichal.
Voorts zal een feestavond worden georgani-
seerd in het Royal Casino", waarbij als
feestredenaars zullen optreden pater Dr.
Anema, Prof. Dr. Funke en Ds. B. W. Ganze-
voort.
Voorts zal worden opgevoerd een revue: ,,In
Holland staat een wieg", samengesteld door
en onder leiding van den heer Henri Wensma.
Naar wij vernemen, ontving de symphonie-
vereeniging Onder Ons", leider den heer M.
P. Harte, te Ter Neuzen een uitnoodiging om
aan dezen feestavond medewerking te ver-
leenen.
Het Centrum.
Het programma dat gedurende deze feest-
week wordt vertoond biedt voor elk wat wils,
want naast een romantische film, met een
spannenden inhoud, krijgt men er een te zien
van zulk 'n komischen aard, dat men deze als
een lachmedicijn zou kunnen aanmerken, daar
Joe Brown er zijn dwaze grappen in ten toon
spreidt.
Als eerst film wordt vertoond
De lokkende stem.
•Hoewel deze film niet onder de oorlogsfilms
zou mogen gerekend worden, begint zij toch
in het kamp van Engelsche officieren, die
nabij Ieperen gelegerd zijn en na hun gevaar-
lijke opdrachten uitrusten in een oud kasteel
waar gedurig de kogels over heen gieren en de
bommenwerpers dood en verderf brengen. Na
de epwtnding volgt vele malen een melancho
lic onder de dapperen en dan komt een oude
grammophoonplaat voor den dag. Het is de
eenige die zij bezitten en telkenmale klinkt de
stem van een Parijsche revuester door de ge-
welven. EJen officier, Fred Winsbury, kan zich
daaraan niet onttrekken en een intens verlan-
gen komt brj hem op die zangeres te ontmoe-
ten, kost wat kost. En zoo gebeurt het, dat
als het alarmsignaal klinkt de officieren naar
de loopgraven stormen. Het gevecht is hevig
en Winsbury behoort tot de vermisten. Dan
begint het mysterie: de lokkende stem. De
zangeres Gloria is een groote beroemdheid ge-
worden en op een soiree wordt haar voor-
speld dat haar lot zal beslist worden op een
kasteel te Ieperen... Kort daarop wordt haar
een tournde aangeboden door Holland en Bel
gie en Gloria neemt dit aanbod aan. Zij zal
o.m. te Ieperen optreden en daar blijkt geen
logies meer vrij te zijn, doch wel een uitste
kend ingericht oud kasteel in de nabijheid. Het
lot gaat zich voltrekken. Tijdens den maaltijd
verschrjnt op zeer geheimzinnige wijze haar
gastheer, die van al haar gewoonten op de
hoogte blijkt te zijn. Een gevoel van vrees
overvalt haar en zij vlucht, doch even vlug
komt h. t verlangten naar de oplossing van het
mysterie weer bij haar op. Te laat, haar tafel-
genoot is verdwenen. Zij laat een onderzoek
instellen, doch het resuitaat bevredigd haar
niet en als zij te Londen optreedt, ziet zij
haar gastheer in een der loge's. De ontknoo-
ping komt en het mysterieuze waas dat om
Winsbury zweeft, wordt opgelost, zoodat ook
zij beiden een vroolrjk Kerstfeest zullen vieren.
Als tweede hoofdnummer komt de sehlager
Jan Ongeluk,
die natuurlijk niemand minder is dan de be
kende komiek van het witte doek Joe Brown,
die behalve aan hooikoorts nog komt te lijden
aan een andere ziekte, die in den regel eerst
genezen is wanneer men zijn zilveren huwe-
lijksfeest achter den rug heeft en soms nog
langer. Bovendien is het een gezonde ziekte
zoo zij van langen duur is. Maar om kort te
gaan, Jan Ongeluk heeft een hekel aan paar-
den vanwege het hooi en de daamaar ge-
noemde koorts, en toch zullen de bezoekers
van een bijzonder soort paardensport te ge-
nieten krijgen. De held, die zoogenaamd niets
van paarden moet hebben, zal zich wel ont-
poppen als een ruiter bij uitnemendheid, al
heeft zijn trouwe bediende er een foefje bij
uitgehaald, waarop wel patent kan worden ge
nomen voor de gelegenheidsruiters. Dat er
ontzettend gelachen zal worden om al de
dwaze invallen en grappen van Jan Ongeluk,
daarvan kan men verzekerd zijn. Enfin, het
komt allemaal op zijn pootjes terecht en men
zal hem nog een geluksvogel noemen als men
ziet welke prijs hrj juist door de paardensport
heeft veroverd. Het had heel wat minder kun
nen zijn en toch goed, maar dan komt men
niet zoo licht tot filmster.
Tooneel en Moraal.
De tooneelvereeniging ,,Vrijheid - Blijheid"
heeft Dinsdag en Woensdag 1.1. in het gym-
nastieklokaal van school A een tweetal uit-
voeringen gegeven, die zich, evenals altijd
vroeger ook het geval was, in een drukken
toeloop hebben mogen verbeugen. Beide
avonden was de zaal tot het laatste plaatsje
bezet en velen moesten zich zelfs gedurende
de uitvoering met een staanplaats tevreden
stellen. Deze onfortuinlijken hebben zich ech
ter wegens dit ongerief niet uit hun humeur
laten brengen. Het opgevoerde zorgde wel
voor het behoud van een opgewekte stemming.
Het waren twee actueele blijspelen, die dit-
maal werden opgevoerd, stukken, die uitste
kend pasten in het kader van dezen tijd, waar
in het afbetalingssysbeem in woord en schrift
van alle zij den aan critiek blootstaan.
Hier werden de tragische gevolgen van het
verderfelijke stelsel in aanschouwelijke beelden
voorgesteld en tot lering voorgehouden.
Men zou kunnen zeggen, dat door den
schrijver van het stukje, Martien Vosbinder,
een paraphrase gegeven is van het volks-
rijmpje
Wie alles koopt, wat zijn gerief is,
Moet straks missen, wat hem lief is.
Hier bracht de deurwaarder echter niet de
onbehaaglijke ontknooping, die gewoonlijk van
deze ambtsdragers verwacht wordt, doch
bracht een vroolijke nooit in de beroerde
situatie, terwijl het „happy end" bezorgd werd
door een nichtje van het kooplustige echt-
paar, dat de blijde tijding van een groote erfe-
nis nog juist op het critieke moment kwam
aankondigen. En zoo was dan ook weer vol-
daan aan den eisch, dat: all is well, that ends
well" of zooals wij het uitdrukken: eind goed,
al goed.
Het tweede stuk, „Er was een steenhouwer",
uitgewerkt naar de door Multatuli geschreven
legende van den Japanschen stc nhouwer, had
evenzeer een moreele strekking. Hierin werd
getracht in den vorm van fijne satire het pu-
bliek de leering bij te brengen, dat arbeid en
zorg voor het levensonderhoud van zich zelf
en de zijnen den mensch tot een gelukkiger
wezen maken dan het bezit van een groote for-
tuin, waarvan geen verstandig en welover-
legd gebruik gemaakt wordt.
Leerrijke stof, die op doeltreffende en pit-
tige wijze zonder moraalprediking voorgedra-
gen, toch niet nalaten zal invloed uit te oefe-
nen en ingang te vinden tot de gemoederen
van velen.
In de legende van den Japanschen Steen
houwer steekt een wijsgeerige les, want Mul
tatuli, die haar geschreven heeft, was, hij alle
minder goede hoedanigheden, die hij als'
mensch moet gehad hebben, philosoof met een
breeden blik in het menschelijk leven.
Voor de velen, die de strekking van den
Japanschen Steenhouwer niet zouden begrij-
pen, is de origineele bewerking van deze
legende in een bevattelijken vorm dikwijls
aanleiding gevende tot een gezonden lach zeer
zeker van groote opvoedende waarde. Aan
deze taak mede te werken, dat is de groote
verdienste van het tooneel. Daarom ook nog
een wocrd van lof aan leider en uitvoerende
leden van Vrijheid Blijheid niet misplaatst
geacht worden, ongeacht de bijkomstige om-
standigheid, dat zij aan alien, die deze uitvoe-
ringen hebben bijgewoond een recht prettigen
en gezelligen avond bezorgd hebben.
Eind goed, al goed!
Een leeraar aan de rijksmiddelbare school
alhier, woonachtig te Gent, was over Dender-
monde en Moerheke gespoord, om alhier rond
9 uur aan te komen. Nu gebeurt het in Moer
heke dikwrjls, dat de laatste waggons van den
trein worden losgehaakt, en dat alleen het
voorste deel van den trein de reis naar Zel-
zat'3 voortzet. Bedoelde leeraar was verdiept
in zijn lectuur en zat ook alleen in de coupA
Volgens zijn zeggen, is hij ook niet gewaar-
schuwd. In elk geval, op een geheven oogen-
blik zag hij het voorste deel van zijn trein om
een bocht verdwijnen, terwijl het rijtuig waar
hij in zat bleef staan.
Door het gebeurde ten zeerste verontwaar-
digd verliet hij zijn waggon om tegenover den
stationschef aan zijn ongenoegen uiting te
geven. De stationschef hoorde de zaak kalm
aan, en betoonde zich zeer voorkomend. Aan-
gezien er geen auto beschikbaar was, leende
hij den leeraar een rijwiel van het dienstper-
soneel. Deze haastte zich daarop de reis naar
Zelzate voort te zetten en zich naar de school
te spoeden. Ten slotte heeft de leeraar zijn
gemengde reis van den vroolijken kant opge-
vat en was zeer te spreken over den hulp-
Vaardigen stationschef.
Elken dag moet Uw lever een liter gal in de inga-
wanden doen vloeien. Wanneer de galafscheiding on-
roldoende is. wordt Uw voedsel niet verteerd, het b»-
derft. Er vormen zich gassen in Uw lichaam, U raakt
rerstopt. Uw organisme wordt vergiftigd en U wordt
tnimeurig en loom. U ziet alles zwart.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts lapmiddelen:
sen geforceerde stoelgang neemt de oorzaa -. niet weg.
Maar CARTER'S LEVERPILLETJES zullen zorgea
roor de vrije toevoer van gal, waardoor U weer geheel
kerstelt. Een plantaardig, zacht, onovertroffen middel
»m de gal te doen vloeien.
Eischt Carter's Leverpilletjes, verkrijgbaar btl epo-
hekers en droglsten in flacons van /0.7B.
(Ingez. Med.)
Het aantal kalveren dat de Zeeuwsche boer
per jaar opkweekt bedraagt tusschen 18.000
en 20.000.
Al die dieren worden later weer verkocht
als 2% jarige of _oudere beesten. Elk jaar is
een groot kapitaal gemoeid met de op
kweekt voeding) van dit vee en elk jaar wor
den vele millioenen ontvangen door verkoop
van dit vee. Rationeele voeding en opkweek
is van zeer grooten invloed op het geldeirjk
eindresultaat.
Elken winter komen in Zeeland 25.000
melkkoejen op stal. Die moeten daar 6
maanden gevoed en verpleegd worden.
De kosten voor voeding hiervoor bedragen
globaal ongeveer 1% millioen gulden per
winter.
Door meer of minder doelmatig voeren ont
staan zeer gemakkelijk verschillen van 10
naar boven of beneden wat voor Zeeland
f 350.000 en per bedrijf en per winter 60
beteekent.
Uit deze opsomming van den inhoud enz.
blijkt o.i. voldoende, dat deze van groote
waarde is voor onze veehouders en dat ze dus
goed zullen doen met het bestudeeren en be-
waren dezer boekjes, opdat deze ook in de
toekomst nog door de jongeren die in het be
drijf worden opgeleid zullen kunnen worden
gebruikt, als zij met de voeding en verpleging
van het vee te maken hebben.
DE VEETEELT IN ZEELAND.
Dezer dagen zijn aan alle Zeeuwsche Rund-
veehouders gratis toegezonden (pl.m. 7000)
twee brochures, geschreven door den Rijks-
veeteeltconsulent voor Zeeland, den heer C.
Zwagerman, met behulp van den hem toege-
voegdan .assistant voor de veevoeding. De
inhoud is geheel aangepast aan de Zeeuwsche
praktijk.
Van het boekje ..Rantsoenvoorbeelden voor
melkvee zijn twee soorten n.l.:
a. voor bedrijven met weinig weiland;
b. voor bedrijven met vrij veel weiland.
Elke veehouder ontvangt het voor zijn om
standigheden meest passende boekje.
De boekjes bedoelen in Zeeland de rationeele
en goedkoope opkweek van kalveren en voe
ding van# melkkoeien te bevorderen.
Deze. vraagstukken vertegenwoordigen in
onze provincie een groot belang. Dit moge
3 blijken uit het volgende.
KERSTPOST MAAKT ZEIDZAME
TOCHTEN.
Briefbestellers als Kerstnumnetjes in
alle uithoeken der wereld.
De modeme Kerstman laat een groot deel
van zijn werk door de post verriehten. Ja er
zgn landen, waar eenzame planters en boeren
eens in het jaar zeggen: „De postbode komt,
het moet dus weer Kerstmis zijn!"
Het is een oude eerzucht van alle poste-
rijen, de Kerstpost ook in de meest afgelegen
deelen van de wereld stipt op tijd af te leve-
ren. Bn daarbij moet men menigmaal eigen-
aardige methoden toepassen. Vliegtuig en
motorslee, Zeppelin en buizenpost dat zrjn
reeds alledaagsche hulpmiddelen van de post.
De Kerstdagen echter eischen dikwrjls wel zeer
ongewone middelen van vervoer.
Om het hardst zwermmen met haaien...
In den Stillen Oceaan vindt men ontelbare
kleine eilanden, waar de post slechts eenmaal
in het jaar komt. Meestal woont daar een een
zame blanke planter, die het geheele jaar door
tegen de luiheid van zijn handjevol inheemsche
arbeiders moet vechten en slechts zelden zijn
grond verlaat, om met de boot levensmidde-
len op een nabijgelegen grooter eiland te halen.
Grootere sohepen kunnen dergelQke eilanden
wegens de riffen niet bereiken en juist om
streeks Kersttijd is er zooveel werk op de
Zuidzeeplantages, dat de bewoners niet dagen-
lang het eiland kunnen verlaten om de Kerst
post af te halen. Daarom verkeeren in de Po-
lynesische eilandenwereld bijzonder snelle
postmotorbootje, die hun brieven en paketten
in waterdichte mttalen bussen met zich voe
ren. Voor de Kerstdagen kruisen deze bootjes
onophoudelijk tusschen de verschillende eilan
den heen en weer en komt men in de onmid-
dellrjke nabijheid van de plaats van bestem-
ming, dan wordt de bus met brieven en an
dere stukken eenvoudig over boord geworpen.
Een inheemsche postheambte springt vervol-
gens in het water en brengt de bus met post-
stukken tusschen de riffen door naar het
eiland, waarop de geadresseerde woont. De
dappere zwemmer moet daarbij goed op de
haaien letten, wil hij zijn leven niet tusschen
gevaarlijke kaken eindigen. Meestal loopt
echter alles goed af en komt de naakte, bruine
Kerstman behouden met zijn Kerstgaven voor
den blanke aan land.
en om het hurdst loopen met
struisvogels.
De bestelling te voet speelt in de tropen
nog een veel grooter rol, dan men denkt en
juist in den Kersttijd moet men dikwijls van
dit alleroudste middel van vervoer gebruik
maken. Dikwijls moeten de postloopers hon-
derden mijlen afleggen om de huizen van sora-
mige planters en officieren te bereiken. Hun
taak is niet gemakkelijk en weinig benijdens-
waardig, maar zij kwijten er zich toch op
bewonderenswaardige wijze van. Leeuwen,
tijgers. slangen en ander ongedierte maken
dergelijke tochten door het woud tot gevaar
lijke avonturen. Een dergelijke Kerstbode in
Afrika vertelde eens, dat een schaar wilde
struisvogels hem hardnekkig achtervolgt had.
Daar deze vogels even snel als een paard
loopen en de hardheid van hun snavels niet te
onderschatten is, meende de postbode, dat
voorzichtigheid de moeder van de porselein-
kast is en redde hij rich in een palm. De
dwaze vogels bleven den boom echter tot den
avond belegeren en de post kwam ditmaal
op den tweeden in plaats van op den eersten
Kerstdag op de Oost-Afrikaansche plantage
aan.
Kerstpost in ys en sneeuvr.
Van schaatsen, stelten en vele andere mid
delen heeft de post zich reeds menigmaal moe
ten bedienen, om Kerstgeschenken en goede
wenschen naar moeilijk bereikbare plaatsen te
brengen. De postbode, die de Kerstpost naar
het bekende St. Bemhardsklooster in de Alpen
brengt, heeft op skies drie uren noodig om
zijn doel te bereiken; maar in den tijd van een
kwartier laat hij zich in razende vaart naar
beneden glijden om dan zelf Kerstfeest te
vieren.
Waarschijnlijk zijn de schilderachtigsten
postboden van den Kersttijd wel op Ysland
te vir.rlen: kleine, taaie ponie3, die door hun
eigenaars eenige dagen voor. Kerstmis aan het
dichtbijzijnd'e postkantoor worden afgegeven,
feestelijk versierd en met een grooten zak
haver op den rug. Op den dag voor het Kerst
feest bindt de brievengaarder de verschillende
poststukken op den rug van de ponie en dan
laat hij het paardje los. Urenlang draven de
dieren door de velden en het schijnt nog Dim
mer voorgekomen te zijn, dat een van de
paardjes den weg naar zijn meester miet wist
te vinden.
Ook in Canada bij de houthakkers en pels-
jagers van de Hudson Bay Company wordt het
