ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Twee uit een nest Mo. 9683 MAANDAG 15 NOVEMBER 1937 77« Jaargang Binnenfand Buitenland Feuilleton EERSTE BLAD TER NEUZEN, 15 NOV. 1937. TER N EUZENSCH E ABONNEMENTSPR1JS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen «r. per post S 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar Voor Belgie en Amerika 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post tbocnementen voor bet buitenland alleen bij voorui'.fcetaling. erf.-tet: Firma P. J. VAN PE SANDE.fr GIRO 38150 TELEFOON No. 25. ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20. KLEINE ADVERTENTIeNper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling. Grootere letters en clichg's worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de ultgave. DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG- WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND. mmmtnedLi DE MENSOHENROOF AAN DE DUITSCHE GRENS. Aan het voorloopig verslag der Tweede Kaimer over de rijksbegrooting van Buiten- landsche Zaken voor 1938 is het volgende ont- leend: Soimmige leden 'herinnerden aan het feit, dat zich in den laatsten tijd aan de Duitsche grens 'bij heriialing inci'denten in den vorm van menScbenroof hebben voorgedaan, waar- bij door Duitsche 'beamhten op Nederlandsch geibied werd opgetreden. Gaarne zouden deize leden vememen, of ter zake stappen bij de Duitsche regeering zijn ondemomen, en zoo ja, tot welk resultaat die stappen dan hebben geleid. HET GEZANTSCHAP BIJ HET VATIOAAN. Aan het voorloopig versiag der Tweede Kamer over de rijksbegrooting van buiten- landsche zaken voor 1938 is het volgende ont- leend: Eenige leden zouiden gaarne vernemen, hoe de regeering denkt over een herstel van het gezantschap bij het Vaticaan. Verscheidene andere leden verklaarden dat zij op zulk een herstel geen prijs zouden stel- len, zoolang dit gezantschap niet algemeen erkend wordt als een Nederlandsch belang. HET BEZOEK VAN HONING LEOPOLD AAN LONDEN. De „Star" meldt, dat bij gelegenheid van het a.s. bezoek van koning Leopold aan Don- den belangrijke besprekingen zullen plaats vinden. Koning Leopold hoapt het verdrag van Locamo te vervangen door een Westelijk pact en zoekt tot dat doel de madeWerking van FrankrijkEngelan'd, Italie en Duitschland. Dat is een der redenen van 's konings bezoek aan Londen. Voorts zal de Belgische koning met de Britsche staatslieden besprekingen voeren over de middelen tot verbetering van den wereldhandel en tot vermindering van de internationale economische spanning ontstaan door de in- en uitvoerbelemhieringen. De „Star" meent te weten, dat de resulta- ten van het bezoek van koning Leopold tijd'ig genoeg bekend zullen zijn, am de Britsche regeering in staat te stellen, zoo noodig, aan lord Halifax voor zijn vertre'k naar Berlijn, nieuwe instructies te geven. VOOR DEN BOUW VAN DE „KONING ALBERTBRUG". Ten behoeve van het bijeenbrengen van fondsen voor den bouw van een brug, die aan de nagedachtenis van koning Albert zal zijn gewijd, hebben de Belgische oudstrijders be- sloten souvenirs te verkoopen, vervaardigd uit klei ,uit het ,,Niemandsiland", dat tijdens den wereldoorlog tusschen de Belgische en Duitsche fronton aan de Uzer lag. De brug zal te Nieuwpoort worden gebouwd bij de Uzermondlng. ©p de dene zijde der brug zal een ruitenstandbeeld van koning Albert wor den opgesteid. 'Met het bouwen van de Koning Albertbrug is men in Augustus j.I. reeds begonnen. Tij dens de werkzaamheden is de ondergrond ver- raderlijk gebleken, zoodat men de fundamen- ten heeft moeten versterken met betonnen palen. Dientengevolge is de oorspronkelijke raming veel te laag gebleken. De veteranen van de IJzer zijn echter vast besloten den bouw voortgang te doen vinden, hoe jhoog de kosten ook zullen zijn en onder- vinden den vollen steun van het departement van waterstaat. Deze souveniris van klei zullen den vorm hebben van pressepapiers, terwijl ook andere souvenirs, o.a. Albert madaillons en vaaritjes Voor motorvoertuigen vervaardigd zullen wor- den. De oud-strij'ders hebben bovendien een verzoek tot de overheid«gericht om een spe- ciale postzegelserie uit te geven, daar ,,post- zegelVerzamelaars zeer gesteld zijn op her- denkingjsuitgaven" Een gedeelte van de brug wordt gebouwd met baksteenen van klei uit de Uzer. MAATREGELEN TEGEN GEESTELIJKEN IN RUSLAND. De te Charbin verschijnende ,,Wremja" meldt, dat talrijke kerkelijke boogwaardig- heidsbekleeders, die tot dusver in het land mochten blijven, gearresteerd en naar Siberie Verbannen of doodgesehoten zijn. Het blad noemt den plaatsvervangenden metropoliet van MoSkou Sergius, die verban nen is, den me'tropoliet van Kazan, Kirill, die Wegens „godsdienstpropaganda" tot dwang- arbeid veroordeeld is, zijn rechterhand Arte- mius, die doodgelschoten is, de bisschoppen van Orel en Minsk ,en de geestelijken van Orenburg, Oefa, Samara, Kazan en Omsk, die in hechtenis genomen zijn. Te Petrosawodsk is een aantal geestelijken ter dood veroordeeld. ENGELANDS WIL TOT VREDE. Terwijl overal in de wereld de ongerust'beid toeneemt, heeft, schrijft de N. R. Crt., Neville Chamberlain, de Britsche premier, Vrijdag voor de tweede maal in een week tijds ge- tracht olie op de golven te werpen. Hij her- innerde aan zijn rede op het banket van den Lord Mayor, waarin hij gevraagd had: ,,Waar werken wij voor? Werken wij voor vrede, rustig geluk en tevredenheid, of willen wij voortgaan met onze bewapening als gevolg van een vrees, welke geen wazenlijken grond heeft in de feiten en alleen schijnt voort te komen uit het wantrouwen, dat ieder land ten aanzien van zijn buren koestert?" Men zou zich kunnen afvragen, of dat wan- trouwen, gezien b.v. de houding van Italie tegenover Abessiriie, van Japan tegenover China en in zekeren zin ook van Duitschland tegenover Oostenrijk, wel zoo geheel mis- plaatst is. Ook de wijze, waarop zoowel Rus- land aan den eenen kant als Italie en Duitschland aan den anderen kant zijn opge treden in de Spaansche kwestie, geeft meer aanlefding tot wantrouwen dan men uit Chamberlain's woorden op zou maken, en de Britsche premier schijnt heelemaal v.ergeten te zijn, dat de Britsche omroep zich genood- zaakt iziet plannen te nemen voor een omroep in het Arabisch om den noodlottigen invloed van de Italiaansche radiopropaganda in stre- ken onder Britsch mandaat of Britsche be- scherminlg tegen te gaan. Maar al mag men met Chamberlain Van meening verschillen over de gegrondheid van het wantrouwen, men kan het met hem eens zijn, dat het tijd Wordt om een nieuwe poging te wagen om de vrees en verdenking weg te werken door een nauWgezette stuidie van zijn oorsprong en wezen. Het is alleen maar jammer, dat men voor die studie ook de hulp van anderen noodig heeft, die over het algemeen alleen bensid zijn die hulp te verleenen, wanneer het over anderen gaa't, maar zich, zooals Japan van de conferentie te Brussel, verre houden, wanneer zij zelf bij een ohderzoek betrokken zijn. Chamberlain laat zijn beroep vergezeld gaan van ,een nieuwe verwijzing naar de her- wapening van het Britsche rijk en tevens met een verwijzing naar zijn uitgebrelde en bijna on'beperkte hulpbronnen. Men vraagt zich daarom af, of men in dit beroep misschien een verholen drtigement moet zien, dat het met Engeland's geduld ten einde loopt. Men erkent de goede bedoeling van het willen vermijden van den oorlog, doch stelt daar tegenover, dat een voortdurend toegeven om des lieven vrtdes Wille tegenover steeds brutaler optredende opponenten tenslotte eer- der het gevaar van oorlog nabij zal brengen dan een tij dig krachtig optreden, dat hun in hun matelooze eischen een halt gebied1". Men reldeneert van dien kant zoo, dat de opponenten tot dusver vrijwel alles verkregen, wat zij wen^chten, uitsluitend door te bluffen en te drei'gen, en zou van Engelschen kant in plaats van vrSdesbetuigingen daartegenover lie'ver een niet cp blub berustend, maar daar om niet minder krachtig non possumus heb ben gehoord. Af en toe, in de sanctiekWestie en nu pas weer met de z.g. zeerooverij in de Middellandsche Zee, meende men een keer ten goede te zien, maar dit waren slechts op (zich- zelf staande gevallen en over het algemeen bleef de Engelsche poli'tiek gericht op terug- trekken en bemiddeling. Thans komt de rede van Chamberlain en wel op den'zelfden dag, dat in het Lagerhuis van regeeringszijde is meegedeeid, dat Lord Halifax de uitnoodiglng om de jachttentoon- stelling te bezichtigen en bij die gelegenheid1 tevens een bezoek aan Hitler te brengen, heeft aangenomen. Als men zich dan tevens her- innert, dat er nog alt^jd sprake is van En- gelsch-Italiaansche besprekingen over een modus videndi in de Middellandsche Zee, gaat men bijzondere waarde hechten aan de woor den van Chamberlain. Het is alsof hij zijn af- gezanten in beide ri^htingen steunen wil, d.w.z. in de richting van oprechtheid in het verlangtn naar 'vrede en vergelijk, maar tevens in de richting van het dreigement, dat er tenslotte ook aan Engeland's geduld een einde kan komen en dat het zich nog sterk genoeg gevoelt, en vooral ook taai genoeg om, als het moet, den tegenovergestelden weg in te slaan. De Times wijdde Zatgrdagochtend een be- schouwing aan Lord Halifax' bezoek, waarin zij duidelijk te kennen geeft, dat zijn zending inderdaad een zelfde doel heeft als Chamber lain in zijn rede stelde, het doel, dat men zou kunnen omschrijven als een poging tot het verkrijgen van beter wederzij'dsch begrip en het vinden van een basis van gemeenschappe- lijke actie ter verwijdening van de punten, die de wereld en vooral de groote mogendheden verdecld hoiiden. Zooals te Verwachten viel, is de Times evenals Chamberlain nog vol goe- den moed inzake de kansen op welslagen van dergelij'ke verzoeningspogingen. Andere En gelsche bladen zijn minder optimist. De diplo- matieke rcdacteur van de Manchester Guar dian b.v. troost zich met de gedachte, dat het bezoek, al zal het diets goeds opleveren, ten- minste geen kwaad kan. Laat ons erkennen, dat de positie voor de Engelsche regeering, juist omdat zij oprecht naar vrede en betere verstandhouding streeft, niet gemak'kelijk is. Zij, die een poiitiek van dreigeimenten voorstaan, mogen misschien ge- lijk heblben, dat die dreigementen toch niet tot oorlog zullen leiden, omdat de tegenpartij tot geen oorlog bereid of in staat is, zij vergeten, dat een dergelijk forsch optreden toch wel zou kunnen leiden tot het vestigen van een nieu- wen wrok of het versterken van de bestaande, zoodat het doel, een hechtere vestfging van den vrede, en vooral van een duurzamen vrede, toch niet zou worden bereikt. Ongetwijfeld is de toestand op het oogen- blik moeilijk ien de spanning groot. Er kan echter een oogenhlik komen, dat zelfs zij, die zefl moedwillig tot vergrooting van de span ning hebben bijgedragen, omdat zij daaruit gemakkelijk te behalen voordeelen verwachten, bang gaan worden, dat de spanning zal leiden tot een ontploffing, waarvan de gevolgen niet zijn te overzien en zij dus wel eens zelf het slachtoffer konden worden. Als dit punt be reikt zou zijn - de verschijnselen om ons heen manen nog tot twijfel zou een verzoenings- poging stellig niet ongelegen komen. HET ANTWOORD VAN JAPAN. Vrijdag is te Brussel het antwoord van Japan ontvangen op den brief, door de confe rentie naar Tokio verzonden. Hoewel men reeds in alle officieele kringen een weigerend antwoord verwachtte, hoopte men, schrijft de N. R. Crt., algemeen, dat de tekst een gelegen- hekl tot verdere ohderhandelingen open zou ,t& door ANNY VAN PANHUYS. 27) Vervolg. Francisca was geen weeke en zaohtzinnige natuur. Barbara echter was voor haar de sa- menvatting van alles wat er good en bemin- nenswaardig op de wereld was; terwille van haar dochter zou zij haar leven hebben ge- geVen en toch had zij haar de smart, die zij nu doorstaan moest, nie't kunnen besparen. Nogmaals streelde zij de mooie, blanke meisjeshanden en daarop barstte Barbara andermaal in tranen uit. Ze stond uit den leuningstoel op en knielde, met haar gezicht in moeders schoot, terwijl het snikken haar lichaam deed schokken. Barbara's moeder zat doodstil en liet haar uithuilen. Ze begreep, dat dit haar moest op- luohten. Maar met woede dacht zjj aan den onbekenden man., Hbe ellendig en zwak zij zich ook voelde, zij zou, indien zjj geweten had waar hij Woon- de, naar hem toe zijn gegaan hoe ver het ook was om hem zijn schandelijk gedrag te verwijten. Toen Barbara zoowat uitgesnikt was, vroeg zij eindelijk zijn naam. Barbara hief haar gezicht op en knipte met de rood gebuilde oogleden. ,,Hij heet Ste fan von Hornstein, moeder."' Meteen sprong ze uit haar knielende hou ding op haar moeder had den naam met een schreeuw herhaald. ,,Maar moeder", s tame Me zij en staarde haar verschrikt aan, terwijl de moeder met een harde uitdrukking op haar gezicht den naam nogmaals heriiaalde. Francisca stond op en sloeg haar arm als beschermend om haar dochter heen. „Arm kind, nu weet ik wat voor een slechte vent die man is, die je zooveel smart heeft aangedaan. Nu begrijp ik ook zijn gezegde, dat je hem niet zoo mogen veroordeelen, wan neer je eens iets aangaande hem zou hooren, dat je aan hem zou doen twijfelen. Kind Stefan von 'Hornstein moest je een lange reis voorpraten, omdat hij de verloofde van een ander meisje is." ,,Dat is niet mogelijk, u vergist zich, hoe zou u het tnouwens kunnen weten?" Neen, neen! zei esn verontwaardigde stem in haar binnenste, zoo laag kan hij niet ge- weest zijn als hij de verloofde van een ander meisje was geweest, hij had mij im- mers niet mogen kussen zooals hij dat van- mididag deed. iHaar moeder hield zwijgend haar armen om Barbara geslagen. Toen zij haar eindelijk los- liet, leek haar gezicht heel oud en stonden haar oogen koud en glinstenend. Ze drukte haar handen tegen haar slapen, waar in het bloed smartelijk klopte. Stefan von Hornstein is met een juffrouw Nermann verloofd", zei ze, ..toevallig las ik dat onlangs in de krant. Onwillekeurig hield ik den naam in mijn geheugen." Barbara schudlde het hoofd. ,,U bent zeker in de war met een anderen naam, moeder"'. Haar stem klonk als wilde zij zeggen: Toe, laat mij liever in de onzeker- heid aangaande alles wat met die reis in ver- band staat dan mij de pijnlijke waarheid te onthullen! De moeder scheen echter den wensch van laten. Maar ook deize hoop is niet verwezen- lijkt. Het antwoord is een categorische weige- ring om in eenige bespreking te treden, een voliedige afwij'zing, zooals vrijwel geen enkele delegatie verwachtte. De Japansche regeering is van meening, dat er nog niets is veranderd in de situatie, sinds zij op 27 October haar standpunt uiteenzette. De regeering te Tokio meent, dat haar actie berust op de noodzakelijkheid van wettige zelfverdediging en dat zij daartoe gedwongen is geworden door het optreden van de Chl- neezen. Wat betreft het verdrag der negen mogend heden is de Japansche regeering van meening, dat de onderhavige kwestie volkomen buiten dit verdrag staat. 'Zij meent daarom, dat er geen ruimte is voor eenige d'iscussie op grond van bepalingen van dit verdrag en dat het in verband daarmee nomogelijk is een uitnoodi- ging te aanvaarden, die gebaseerd is op d'it verdrag en die zou moeten leiden tot een be spreking over schendingen van dit pact. Naar het oordeel van Japan is er van eenige schen- ding tot dusverre geen sprake. De mogendheden, aldus Tokio, zullen de bij zondere positie in het Verre Oosten moeten erkennen. De eenige mogelijkheid, om tot een oplossing en een staking van de vijandelijk- heden te komen, ligt in directe onderhandelin- gen. Alle bemoeienissen van andere landen kunnen de kwestie van de regeling der vijan- delijkheden slechts hinderen. Japan eischt, dat de andere mogendheden de werkelijkheid zul len erkennen. Zijn eigen regeering, aldus het antwoord, zal steeds de rechten van andere landen respecteeren en wil ook Steeds met hen samenwerken. Zooals reeds gezegd, is dit antwoord een zoo voliedige weigering als niemand verwacht had. Bemoei u met uw eigen zaken, roept de Ja pansche regeering de landen, die te Brussel Vergaderen, toe. En daamevens: erken de fei ten en dan zijn wij met u goede vrienden. Het- geen Virij .vertaaid daarop neerkomt: doe wat wij willen en dan zullen wrj de beste vrienden zijn. De conferentie kan nu weer aan het werk gaan. Vrijdag is de nota bestudeerd in vertrou- Welijke besprekingen tusschen de voomaam- ste delegaties en men heeft het voomemen een nota op te stellen, waarin de huidige stand van zaken uiteen zal worden gezet. Deze nota Izou dan aan de regeering te Tokio worden cverbandigd. EEN BEDENKELIJK VERSCHIJNSEL. Getulio Vargas, sinds November 1930 pre sident van Brazilie, kan, schrijft de N. R. Crt., van het bewind niet seheiden. Dit is een ver- schijnsel, dat zich in Zuid- en Mid'den-Ameri- kaansche staten meer voordoet. Meestal loopt dat uit op gewapen'den s'trijd tusschen den President, die aan zijn zetel hecht en zijn aan- gewezen tegencandiidaat. Wint de tegencandi- daat het, dan is er voor de zooveelste maal een revolutie geiweest, die door een z.g. normale stemming gevolgd wordt om den overwinnaar op wettige wijze in zijn ambt te bevestigen. Wint de aftredende president het, dan spreekt men van een staatsgreep, maar ook hij pleegt eraan te hechten zich op wettige wijze weer te laten verkiezen. Men kan zich zoo beroemde dictaturen herinneren als van Gomez in Vene zuela en van Diaz in Mexico, am maar twee van de bekendsten te noemen, die het jaren- lang hebben uitgebouden. De heer Getulio Vargas is" eenigszins van het gebruikelijke programma afgeweken. Hij hesft de pericde van den verplichten hurger- oorlog niet afgewach't, maar is met zijn staats- greep de revolutie van zijn tegenstander voor geweest. Er is een tijd geweest, dat de reVoluties en staatsgrepen in Midden- en Zuid-Amerika niet van de lucht waren; men schonk er nauwe- lijks aandacht aan. Thans is dat veranderd. Hiervan is voor een deel natuurlijk de veel snellere gemeensehap en berichtgeving van onzen tijd de oorzaak, maar men zal toch wel niet mistasten, wanneer men de voomaamste oorzaak niet zoekt in het gemakkelij'ker mee- leven met de gebeurtenissen in vreemde lan den, maar wel in het gevoel van onrust, dat op het oogenblik over de gansche wereld heerscht. De belangstelling voor de gebeurte nissen in Brazilie in de Ver. Staten is nog te verklaren uit zakelijken grondslag, men be- schouwt zich nu eenmaal nog altijd te Was- Barbara niet te willen begrijpen. Ze vond het het beste, dat haar kind den nietswaardigen man uit voile overtuiging zou verachten en daarvoor was de waarheid nobdig. ,,Ik geloof, dat het blad, waarin ik het las, nog tusschen de andere kranten ligt; ik zal het opzoeken en je laten zien. Maar eerst moet je een kopje thee drinken en tot kalmte komen." Ze streelde haar dochter. ,,Ga naar de keuken en giet de thee op. Het water kookt al, ik kom zoo." Barbara zucht'te en toen bedacht ze opeens dat het toch onverantwoordelijk was geweest, haar ziekelijke moeder met haar leed lastig te vallen. Nauwelijks had zij de kamer verlaten of haar moeder dedd zachtjes de commode open en nam uit de schuiflade het krantentblad, dat zij er voor enkele weken in had opgeborgen. Toen ging zij er mee onder het licht staan om nogmaals die verlovings-aankondiging te lezen waarddor heel haar verleden plotse'ling weer zoo smartelijk levend was geworden. Ze las. Ja, de verloofde van Maria Nermann heette Staefan von Hornstein en daar die naam geen alledaagsche was, zoo bestond er nie't den minsten twijfel of de verloofde van Maria en de man, die Barbara's hart de eerste groote smart had bereid, was ddn en dezelfde per- soon Wat .sen ongelukkige spe'ling van het lot was het, dat dezelfde man in het leven der beide meisjes was verschenen, die elkaar niet kenden en toch zusters waren. Zwart op wit moest Barbara zien, hoe laag de man was, om wien zij verdriet had. Verachting kon liefde dooden zooals een nachtvorst nauw ontloken bloesems. Doch tegelijkertijd werd izij bang, dat die man haar kind weder zou kunnen ontmoeten. Allerlei plannen om Frankfort voor goed be verlaten, dwarrelden door haar overspannen brein. Maar Barbara zou wel nergens zoo'n goede, prettige betrekking vinden als bij den ouden professor dat was een zeer gewich- tig punt. Om haar moeder pleizier te doen, dronk Barbara een kopje thee. Ze kon echter geen stukje eten en daarom gingen zij spoedig weer naar de kamer terug. Daar schoof de moeder haar dochter de krant toe. Barbara keek zwijgend naar de plaats, die haar moeder haar met den vinger aanwees en het was haar alsof de naam van den geliefde in reusachtige letters voor haar oogen op het papier groeide. Als veriamd las zij telkens weer wat zij reeds uit het hoofd had kunnen zeggen. Een matelooze droefheid overstelpte haar en zij dacht: Als die man, die mij kuste, een ander liefheeft, dan kan ik niemand op de 'wereld meer veftrouwen. Haar blik dwaalde weg naar de verte over haar moeder en de burgerlijke meubel- tjes en alles van haar omgeving heen en zocht het beeld van een slanken, voornamen man, wiens voorkomen even adellijk was als zijn naam, en die desondanks toch .een leuge- naar was. Haar oogen brandden. Maar zij moest hem niet veroordeelen als zij iets van hem zou hoo ren, dat haar aan hem zou doen twijfelen. Zij moest hem dan niet veroordeelen. Maar hoe kon zij dat niet doen na zulk een bewijis De hemel moch't weten waarom hij zich met Maria Nermann verloofde. Misschien was daar een r den voor, die tevens een verontschuldi- ging was. Stefan von Hornstein zag er niet uit als iemand, die tot een gemeene daad in staat was. Uit zijn oogen had altijd zooiets hington als een voogd over alles, wat op het Afnerikaansche contingent meer naar het Zui- den is gelegen. De groote belangstelling, die de staatsgreep in Europa wekt, is echter een bedenkelijk ver- schijnsel. Zij is een nieuw tolijk van het ver- stoorde evenwicht op ons continent. Men heeft het gevoel, dat dit evenwicht zoo labiel gewor den is, dat het kleinste stootje het verstoren kan ,en thans Wekt de Braziliaansche staats greep de vrees, dat hiermee een nieuw strootje zal worden gelegd op de reeds zwaar belaste schaal van de fascistische bestuurde landen, dat misschien net voldoende zal zijn om die schaal den doorslag te geven. En, zoo rede- neert men, als dit strootje niet voTdoende is, zou het toch best kunnen gebeuren, dat andere presidenten van Zuid-Amerikaansche staten het voorheeld van Vargas navolgenswaard zouden vinden en op hun beurt een paar strootjes zouden komen aan'dragen, die dan wel den doorslag konden geven. Zoover is het met onze oude wereld al ,geko- men, dat een volstrekt niet ongewoon ver- schijnsel op het Zuid-Amerikaansche halfrond hier de geeSten verontrust. BENOEMD TOT DIJKGRAAF. Bij Kon. besluit is benoemd met ingang van 17 December 1937 tot dijkgraaf van den Noordpolder-bij-Neuzen, de heer W. Dekker !Bzn. te Ter Neuzen. M ACHINISTEN-DIPLOMA. Voor het machinisten-dlploma B is geslaagd de heer P. J. B. de Doelder te Ter Neuzen, leerling van de De Ruyterschool te Vlissingen. DISTRICTSARBEIDSBEURS VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. Ge'durenlde de maand October was het aan tal ingeschreven werkzoekenden bij de organen der arbeidsbemiddeling in Zeeuwsch-Viaande- r.en als volgt: Aardenburg Axel 26, Biervl'iet 8, Bres- kens 4, Cad'zand Clinge 33, Eede Graauw en Langendam 16, Groede Hoek 9, Hontenisse 42, Hoofdplaat Hulst 58, Koe- wacht Nieuwvliet Oostburg 9, Overslag Philippine 6, Retranchement Sas van Gent 2, Schoondijke St. Jansteen 12, St. Kruis 2, Sluis 8, Vogelwaarde 19, Waterland- kerkje Westdorpe 5, Uzendijke 1, Zaam- slag 18, Zui'd'dorpe 3, Zuidzande Ter Neuzen 442; totaal 723, w.o. 131 land- arbeiders. OMHOOGGEVAREN. Het van Rotterdam op weg naar Sas van Gent zrjnde motorschip Louise" is tijdens de vaart op de Wester- Schelde op de plaat van Baarland omhooggevaren en blijven zitten. Later is het schip met behulp van de sleepboot ^Holland" vlotgetrokken, waama het zonder schacle bekomen te hebben, de reis heeft voortgezet. STOOMSCHIP „FLORE". Het van Antwerpen op weg naar Gent zijnde Belgische stoomschip „Flore" is bij het binnen- varen van de sluis tegen het motorschip ...Schelde" aangedreven, hetwelk hierdoor lich- te averij bekwam. De Flore" die geen schade had, is inmiddels van Gent naar Newport af- gevaren. BESMETTELUKE ZIEKTEN. In de week van 31 Oct. tot en met 6 Nov. kwamen in onze provincie zeven gevallen van roodvonk voor, nl. een te Oost- en West- Sou'burg en drie in ieder der gemeenten Veere en Vrouwepolder. GEVONDEN VOOR1VERPEN. De Inspecteur van Politie te Ter Neuzen maakt bekend, dat omtrent onderstaande ge- moois en oprechts gelicht, dat haar gezegd had hoe lief zij hem was. Zou dat nu ailemaal leugen en bedrog geweest zijn Neen, duizend- maal neen, zij weigerde met heel haar wezen het te gelooven. ..Laat niet 6en traan om hem", zei de moe der, ,,hij is en ploert omdat hij je liefde voor hem heeft doen opvatten, terwijl hij al weken lang geengageerd was met een ander. Een rijk meisje, waarmee hij gaat trouwen." „Is dat jneisje rijk?" vroeg Barbara weife- lend. Waarom moest moeder haar het geloof in dien man ontnemen? ,,Ja ik lees om mij wat te 'verstrooien altijd de familieberi.chtn in de krant, en soms vraag ik dan de werkvrouw wie die of die is. Vrouw Kunzel weet zoowat alles wat in Frankfort te koop is en al wist zij niet veel van de Normanns, die haar persoonlijk niet bekend waren, zij wist toch wel dat die juf frouw Maria Nermann een zeer goede partij was." Barbara zuchtte ingehouden. Hoe moest zij haar geloof op zoo onzekeren bodem grond- vesten. „Vergeet hem, kind", vervolgde de vrouw, trok Barbara's jxoofdje naar haar toe en drukte een kus op haar voorhoofd. ,,Als dat maar niet zoo verschrikkelijk moeilijk was!" snikte het meisje. Haar moeders mond vertrok zich tot een harden, wereldwijzen lach. ..AanVankelijk lijkt het heel wat zwaar en onmogelijk en men komt er toch overbeen." Hard klonken die woorden in de diepe stilte van de kamer, waarin alleen de gasbrander snorde en de ouderwetsche klok zoo zwaar- moedig tikte, dat het was als wilde ze de woorden onderstreepen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1937 | | pagina 1