ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
ABDIJSIROOP
Twee uit een nest
No. 9670
VRIJDAG 15 OCTOBER 1937
77e Jaargang
DE PACIFIC.
Feusiteton
Bmnenland
Verkoudheid,
hoesl, bronchitis
AKKER's verslerkte
EERSTE BLAD
GEEN LAST MEER
VAN GEBOEN
ALS IK RADION
■T WERK LAAT DOEN.
en de gevaarlijke gevolgen daarvan.
MiSifcffin'jmniiii i rami if s
NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen f 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,55 per 3 maanden Bg vooruitbetaling fr. per post 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika f 2,overige landen f 2,35 per 3 maanden fr. per post
uinementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firnia P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeNVan 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20.
KI.ETNE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clicbd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG- WOENSDAG- EN VRIJDAG A VOND.
DE NIEUWE WERELDZEE.
III.
Japan.
In September 1031 al, toen de ook nu nog
altijd niet openlijk verklaarde oorlog met
China eigenlgk is begonnen, stond Japan voor
twee uiterst belangrijke economische vraag-
stukken: de steeds meer benauwende over-
bevolking en de ongunstige betalingsbalans. Vein
de eerste hebben wij in onze inleiding reeds
gerept: een oppervlakte van Californie moet
een inwoneraantal bergen grooter dan de helft
der inwoners der geheele Vereenigde Staten.
Daarbij komt, dat de toenemende industriali-
satie de bevolking ophoopt, terwijl nog slechts
hoogstens een derde van de daarvoor geschikte
grond in cultuur is gebracht.
Daamaast de ongunstige betalingsbalans,
waaronder wij verstaan dat Japan niet vol-
doende goederen en diensten kan uitvoeren om
zijn noodzakelijken invoer van grondstoffen te
bekostigen. Vanaf 1918 was die verhouding
reeds ongunstig.
Beiden factoren die tot expansie leiden. Ex-
pansie zooals wij die ook in het Westen gekend
hebben en nog kennen, maar dan met dit
groote verschil voor Japan, dat sinds jaren
vrijwel de geheele wereld voor Japansche im-
migranten is gesloten, terwijl de toegang voor
blanken wel veelal aan voorwaarden is verbon-
den, doch nergens geheel ontzegd.
Nieuw en vooral eigen grondgebied dus,
voor zijn bevolking en als het kan tevens
met de zoo noodige grondstoffen voor zijn
industrien.
Meer dan voldoende reden zou men zoo zeg-
gen om verklaarbaar te maken den greep naar
Mandchourye in 1931. Maar nu loopen wij met
onze Westersohe redenaties al dadelijk vast,
omdat dat land maar voor een zeer klein deel
kan bijdragen in dat tekort aan grondstoffen
en de Japanners er bovendien een niet te
benaderen concurrent vindt in den eveneens
gei'mmigreerden Chinees, die op een veel lager
levensniveau staat, minder behoeften heeft en
ook beter bestand is tegen klimaatswisseling
dan de Japanner. En nu daarbij gekomen zijn
de jaarlijks steeds meer stijgende ontzaglijke
kosten voor het op den been houden van den
,,onafhankelijken" staat Mandchoukuo, kan
men gerust het geheele avontuur voor Japan
een geweldige strop noemen.
Indien het althans op zich zelf werd be-
schouwd.
Het zou echter daarbij niet blijven. De
bovengenoemde feiten zijn even zoovele rede-
nen om op den ingeslagen weg voort te gaan
Binnen-Mongolie met ongekende schatten aan
mineralen en olie, met den eeuwenouden kara-
vaanweg naar het Westen, de noordelijke
Ohineesche provincies en al wat daar verder
nog achter ligt
Toch is het niet alles economisch te verkla-
ren. Wij wezen er reeds op: vooral wanneer
wij een volk ongekende offers zien brengen,
gelijk Japan nu reeds sinds jaren doet, dan
moeten wij ervoor waken bij het zoeken naar
de beweegredenen enkel maar onzen Wester-
schen gedachtengang te volgen. Een Japan
ner denkt nu eenmaal niet zooals wij, voor
hem gelden andere waarden.
Op den bodem van de Japansche volksziel
liggen nog heel andere vragen en verlangens,
dan wij, Westerlingen, voor een volksbestaan
van belang achten. Ook heeft een volk de
beslissing van vrede of oorlog niet geheel in
handen; het is als met een ziekte bij den
mensch: al neemt men nog zooveel voorzorgs-
maatregelen elke ziekte voorkomen kan men
niet.
door
ANNY VAN PANHUYS.
15) Vervolg.
Stefan wilde nu met haar over de nachte-
lijke ontmoeting spreken. Het was toch het
best, 'dat direct alles tusschen hen opgehel-
derd werd. Maria moest nu het masker laten
vallen en eerlijk zeggen, waarom zij het zoo
vreemde, late bezoek in het huurhuis van de
buitenwijk achter de Warte had gemaakt en
.waarom izij een zoo eenvoudige kleedij had ge-
kozen. Maar hij moest van zijn voomemen
afzien, want mevrouw Nermann kwam juist
de kamer binnen en viel, met e£n oogopslag
den toestand begrijpend, haar dochter om
den hals.
,Lief kind.'"
,,Beste mijnheer von Hornstein, ik ben zoo
verheugd!'" Ze drukte hem de hand en keek
hem geroerd in de oogen. ,,Wat heerlijk dat
jullie beiden van elkaar houden jullie pas-
sen bij elkaar alsof jullie voor elkander ge-
boren zijn."
In haar hoofd stormde alles door elkaar.
Ze dacht aan de verlovingsaankondigingen,
aan het uitizet, waarop natuurlijk een kroon
of het wapen geborduurd moest worden.
Ze bedacht, dat ze er zelfs geen vermoeden
van had, hoe Stefan's wapenschild er uitzag.
JIaar dat kwam wel terecht. De hoofdzaak
was, dat haar schoonzoon den titel van baron
had en dat zij Trees van conducteur Falk!
een wasehechten baron met je en jij zou
aanspreken. Ze had dan toch inderdaad heel
wat bereikt.
Het bekende Lyttonrapport, dat werd op-
gemaakt op last van den Volkenbond naar aan-
leiding van het Mandchouryegesohil vestigt er
reeds de aandacht op de bezorgdheid van
Japan voor de politieke ontwikkeiing van
modern China en de toekomst waarheen deze
wijst. Daarmede komen wij meer in de rich-
ting van de Japansche gedachtengang.
En dan is het niet enkel de vrees voor een
uitbreiding op het Aziatisch continent van de
bolsjewistische invloedsfeer, waardoor te eeni-
ger tijd een botsing met de Japansche belan-
gen onvermijdelijk zou zijn. Het staat zelfs te
bezien en wij hopen daarover later nog iets te
kunnen opmerken, of het bolsjewistiseh ge-
vaar, zoo het al voor Japan bestaat niet anders
moet worden gezien dan men gemeenlijk doet.
Dan komt de vrees voor communisme, of wat
daarvoor doorgaat, eerst op de tweede plaats.
Allereerst is er dan de uitgesproken onwil
(heelemaal geen vrees) ja weerzin tegen elken
westerschen invloed in het Verre Oosten.
Japan proclameert zich tot kampioen van dat
Verre Oosten, het moet van blanke smetten
worden gezuiverd. Azie voor de Aziaten. Die
ltuze verkondigd op het Jong Aziatisch Con-
gres te Tokio in December 1933, vond toen
reeds officieele erkenning en ondersteuning en
de Japansche gevoelens ten dien opzichte
steken sinds lang niet meer onder stoelen of
banken. In hetzelfde jaar verklaarde de Japan
sche minister van oorlog: Wij moeten het sen-
timentalisme, dat wij in feite verwerpen, niet
langer bevorderen. Wij zijn van plan recht op
het doel aan te marcheeren, zonder rekening
te houden met volgens ons foutieve critiek."
Wij kennen deze klanken den laatsten tijd
maar al te goed, iederen dag worden zij nu
met daden onderstreept.
Onwillekeurig denken wij dan aan de nu ook
bij ons in het Westen weer verkondigde leer
van den absoluut souvereinen staat. Maar
zooals dat voor ons Westen niet anders is dan
een heillooze en dwaze stap van eeuwen terug
in de geschiedenis van ons volkenrecht, zoo
zijn die ideeen volkomen logisch en begrijpelijk
voor den Japanner.
Wel werd Japan in 'net midden van de
vorige eeuw met geweld opengebroken voor
de Westersohe invloeden. Wel toonde Japan
zich een intelligent leerling der Westersche
meesters en wist het in nog geen eeuw een
(Ingez. Med.)
'Hermann Stinner, die gewoonlijk al zijn
avonden in den huize Normann doorbracht,
kwam ook dezen avond en feliciteerde Maria
en iStefan, maar Maria trof het, dat hij dit
niet met warmte deed, en ze staarde ver-
baasd in het haar zoo vertrouwde gezicht. Het
was alsof er een schaduw op zijn voorhoofd
lag en iets pijnlijks in zijn schrandere trekken.
Het werd Maria te moede alsof zij, eer zij
over haar toekomst beslist had, Herman Stin-
ner raad ha'd moeten vragen. Hij was altijd
goed Voor haar geweest en dikwijls was zij
met een vraag, die in haar jeugd zeer gewich-
tig leek, naar hem toe gegaan.
AKijd stond hij klaar om te helpen, altijd
jwist hij goeden raad.
Maria werd een beetje boos op zichzelve. Ze
had ook in dit geVal Herman Sttnner om raad
moeten vragen. iZe keek hem opmerkzaam
aan en vond, dat hij er voornaam en nog jong
uitzag, niettegenstaande hij tegen de veertig
liep. Nooit was haar dat tevoren zoo opge-
vallen. Veel had hij indertijd door een vrouw
pioeten lijden en daarom was hij ongetrouwd
•gehleVen dat had haar rnoeder haar ver-
teld en zij had nooit kunnen begrijpen, dat
een Vrouw zoo'n man dat had kunnen aan-
doen.
Ook nu nog begreep zij het niet want Her
man Stinner was een 'beminnelijk, schrander
ien bijzonder mensch, en zij was ervan over-
tuigd, dat die vrouw, welke hem zooveel ver-
driet had aangedaan, izeker niet veel waard
was geweest.
Robert Nopmann klopte zijn ingenieur op
den schouder. ,,Jou geef ik Maria graag, brj
ieder ander zou ik daar eerst nog eens over
hebben moeten nadenken."
Toevallig keek hij daarbij Herman Stinner
aan, die sedert lang 'zijn vriend was 'geworden
en zei lachend: .Jammer, dat onze fabrikant
zoo'n onverbeterlijke vrijgezel is en bovendien
wel een beetje te oud voor Maria hij is de
ontwikkeiing door te maken waarvoor wij hon-
derden jaren noodig hadden, maar de ziel van
Japan van het oude Nippon bleef onaangetast.
- Zonder omwentelingen voltrok zich een
geweldige uiterlijke verandering. Een dynastie
van 124 vorsten regeert thans nog onafgebro-
ken vanaf het zich in de sagenwereld der oude
goden verliezend begin. De keizer, de Mikado,
bleef ongerept het geestelijk middelpunt, waar-
omheen heel het land en volk zioh schaart, niet
als symbool, maar als de eenige bezitter der
goddelijke wijsheid. Hem dienen bij de uit-
voering der regeeringsmaeht niet in de eerste
plaats een groep verantwoordelijke ministers,
op hoe Westerschen leest ook de staatsinrich-
ting werd geschoeid, maar als machten om
den troon staan daar vooraan het leger en
sinds het zich zijn ,,Seebestimmtheid" bewusf
is, de vloot steunende op het aloude Samoerai-
zwaard. Het Samoeraizwaard, het symbool
der krijgsmanskaste die de krachtige kern is,
die ook thans weer in China de beslissingen
neemt in de krijgsvoering waarover thuis een
in belangengroepen verdeeld parlement
onnoodig tijd verbazelt.
Japan heeft van het Westen geleerd wat
het noodig had, het heeft overgenomen wat
het kon gebruiken, zijn maatschappelijke con-
structie is er niet aoor gewijzigd. Het wezens-
vreemde schoot geen wortel. Een voorbeeld:
ultimo 1929 waren er van de ruim 5 millioen
arbeiders nog geen 6.8 georganiseerd.
Talloos zijn in de Japansche litteratuur de
verhalen over de krijgsbedrijven der groote
Samoerais. Van een van hen, zoon van een
eenvoudig landman, wordt verhaald hoe hij bij
een van zijn vele veroveringen voor zijn keizer
de volgende woorden sprak tot het beeld van
de nationale held Yoritomo: ,,Gij zijt rnijn
vriend. Eens hebt grj alle macht in Japan
bezeten zooals ik die nu bezit. Gij 'n edelman,
ik een zoon van den donkeren akker. Maar
mijn uiteindelijk doel is niet alleen heel Japan
te beheerschen neen, ik wil verder en mij
wagen aan de verovering van China. Wat
denkt gij hiervan, gij, mijn groote broeder?"
Deze woorden wer.den gesproken bij het
einde der 16e eeuw. Mfeer dan drie eeuwen zijn
verloopen. Onder alien uiterlijken Westerschen
schijn klopt nog hetzelfde Samoeraihart, wij
zullen daarmede rekening moeten houden.
TERUGKOMST VAN HET PRINSELIJK
PAAR.
Naar gemeld wordt, wordt het Prinselijk
paar in den loop der volgende week uit
Reckenwalde hier te lande terug verwacht.
HET AANTAL BEZOEKERS OP DEN
LANDDAG DER N.S.B.
In het verslag over den landdag van de
N.S.B. te Lunteren deelden wij mede, dat de
schatting van het aantal bezoekers varieerden
van 20.000 tot 35.000. Nader verneemt de
N. R. Crt., dat de rijkspolitie, die het verkeer
om en bij het dorp regelde, een kleine 300
autobussen en ongeveer 500 personenauto's
heeft geteld; twee extra treinen hebben elk
zeven a achthonderd menschen aangebracht,
terwijl nog enkelen per fiets waren gekomen.
Volgens deze gegevens zou de schatting ten
hoogste 15.000 mogen zijn; d.i. dus nog lang
niet de helft van het aantal bezoekers der
vorige landdagen.
DE OPSPORING VAN OVERTREDINGEN
VAN HET REGLEMENT AUTO-
VERVOER PERSONEN.
De Minister van Waterstaat maakt bekend,
dat de ambtenaren van de rijksverkeersinspec-
eenige aan wien ik Maria nog liever had toe-
vertrouwd dan aan jbu, beste Hornstein."
Hij Iachte over >zijn <eigen aardigheid, zijn
vrouw en Hornstein lachten mee.
Dit lachen 'deed Herman Stinner pijn. In
derdaad was hij wel wat oud voor Maria.
Maar hij moest meelachen, al bad hij het
liefst de handen voor het gezicht gehouden
om niet het geluk van den jongen man te
moeten zien, die zoo blij en trotsch op zijn
overwinning naar de blonde Maria keek. Naar
y.ijn Maria, die hij van kindsbeen af gekend
had en die hij... liefhad.
Maar niemand wist lets daarvan of behoef-
de ooit iets daarvan te weten; dan zou men
hem nog maar achter zijn rug uitlachen of
.medelijden met he;m hebben. Dat zou niet ge-
beuren, dat kon hij niet verdragen.
Robert Normann wilde, dat direct een in-
tiem verlovingsfeestje zou Worden gevierd.
Met het groote, officieele feest had men nog
tijd genoeg, maar een paar glazen goeden wijn
kon men zich wel direct veroorloven be-
toogde hij.
Stefan von Hornstein knikte stralend.
,,Ik zou er ook niet mee kunnen wachten,
met je te klinken, Maria, en op ons geluk te
drinken!"
Maria .moest lachen; hij had in zijn optreden
zoo iets jongensachtig, dat haar bijzonder
.beviel.
MeVrouw Normann ging de kamer uit om
opdracht te geven voor een speciaal souper-
tje. Spoedig zat men bij elkaar en schuimde
de champagne in de glazen, teTWijl men aan-
stootte en Stefan met Maria klonk.
Mevrouw Normann zei: Jullie zullen zeker
heel gelukkig met elkaar Zijn!"
Herman Stinner keek den jongen ingenieur
ernstig en vragend aan.
Stefan bemerkte dit plotsdlinge, scherpe ob-
serveeren en het trof hen onaangenaam.
Het kwam hem voor, alsof in de oogen van
tie, die ingevolge art. 13, eerste lid der wet
openbare vervoermiddelen en art. 38 van het
reglement autovervoer personen zijn belast
met de opsporing van overtredingen van daar-
op steunende regelingen, als teeken voor be-
stuurders van voertuigen, dat deze het voer-
tuig moeten doen stilhouden, zooveel mogelijk
gebruik zullen maken van een schijf, geschil-
derd in de nationale kleuren met een hart van
5 c.M. middellijn in rood en daaromheen krin-
gen ter breedte van 2% c.M. in wit en blauw.
GEEN AUTOBUSDIENST OP
ANTWERPEN.
Bij Kon. besluit is een beschikking gegeven
op het beroep van J. B. Pool Jr. te Amster
dam tegen de beschikking van de commissie
van het autovervoer van personen, waarbij is
afgewezen het verzoek om vergunning voor
de uitoefening van een dagelijkschen autobus-
dienst tusschen Amsterdam en Antwerpen.
Dit Kon. Besluit overweegt, dat gezien
het feit, dat de spoorwegen op voldoende wijze
in het vervoer tusschen Amsterdam en Ant
werpen voorzien het in werking brengen
van den onderwerpelijken autobusdienst met
'n rationeele regeling van de vervoersgelegen-
heid niet vereenigbaar is te achten. Voorts
zou het nut, dat deze autobusdienst moge-
lijkerwijze zou opleveren, niet opwegen tegen
het nadeel, dat hij, door het onttrekken van
een aantal reizigers aan den spoorwegdienst,
zou toebrengen aan het algemeen vervoers-
belang.
Op grond hiervan zegt het Kon. Besluit
is de gevraagde vergunning terecht gewei-
gerd.
SERGEANT (WACHTMEESTER)
EERSTE KLASSE.
Naar men het ,,Nwsbl. v. h. N." van bevoeg-
de zijde mededeelt, zal binnenkort aan een
lang gekoesterden wensch van de beroeps-
onderofficieren worden voldaan door het in-
voeren van den rang van sergeant (wacht-
meester) Iste klasse, waarvoor een afzonder-
lijk onderscheidingsteeken wordt vastgesteld.
Voor aanstelling in dezen rang komen alleen
in aanmerking beroepssergeanten (wacht-
meesters en fouriers) die voldaan hebben aan
het examen voor een hoogeren rang en als
zoodanig op een der candidatenlijsten staan
aangeteekend.
NATIONAAL FONDS VOOR
BIJZONDERE NOODEN.
Men zal zich herinneren, dat de radio-prrjs-
vraag, welke het nationaal fonds voor bijzon-
dere nooden het vorig jaar heeft gehouden,
dank zij het groote aantal waardevolle prijzen,
door handel en industrie beschikbaar gesteld,
tot resultaat had, dat de kas van het fonds
door omstreeks 125.000 inzenders met bijna
50.000 werd verstrekt.
Ook dit jaar zal het fonds, dat dringend
v66r den winter nieuwe geldmiddelen behoeft,
een prijsvraag organiseeren, waarover nader
bericht zal worden. Hiervoor zullen weder
prijzen noodig zijn. Reeds vele fraaie cadeaux
werden toegezegd. Langs dezen weg wordt
'n beroep gedaan op alien, die door't beschik
baar stellen van prijzen kunnen bijdragen tot
het succes van deze prijsvraag en daardoor
kunnen medewerken aan den arbeid van het
nationaal fonds: de leniging van de bittere
stille nooden onzer landgenooten.
Een volledige lijst van de winnaars en de
sehenkers der prijzen zal in een oplaag van
tenminste 100.000 exemplaren gratis worden
verspreid.
UITBREIDING VAN DE YVEERMACHT.
Wanneer de plannen nopens de uitbreiding
van de weermacht tot uitvoering geraken, zal
zich een sterke behoefte aan onder-officiers-
kader doen gevoelen. Met het oog daarop
worden reeds nu maatregelen getroffen, om in
die behoefte te voorzien.
Hiertoe zal worden nagegaan, wie der
dienstplichtige onder-officieren van de ver-
schillende regimenten of korpsen, behoorende
den fa'brikant een bedekte bedreiging ver-
scholen lag en hij kon daarvoor geen oorzaak
vinden.
MeVrouw Normann was wel de vroolijkste
der kleine tafelronde. Een geheime harte-
wensch van haar was in vervulling gegaan
nog sneller zelfs dan izij had durven hopen.
Een gevoel van groote voldoening vervujde
haar. Alles in haar leven was gelukkig ge-
slaagd en heden was wel een hoogtepunt be
reikt sedert den dag, dat kleine Marietje haar
dochter was geworden.
Het werd dien avond laat eer men afscheid
nam.
Stefan drukte Maria telkens weer de hand.
Als 'Herman iStinner er niet bij geweest was,
had hij haar wel tot .afedheid gekust, maar
nu kwam het er ,niet van. Het viel hem moei-
lijk onder deze schrandere, ernstige oogen aan
zijn verlangen toe te geven. Directeur Nor
mann en 'zijn .lieve Vrouw hadden hem zeker
niet weerhouden.
Met den fabrikant verliet hij het huis en
vergeizelde hem nog een eindweegs.
Herman IStinner woonde niet ver van zijn
■directeur en Stefan von H'ornstein bracht hem
,naar zijn huis. Door het geluk, dat hem
plotseling in ,den schoot was geworpen, was
de Ijonge man 'zoo opgewonden, dat hij het
.liefst met zijn chef steeds maar over Maria
had gesproken. Hij dorst echter geen woord
zeggen en wachtte maar af Welk onderwerp
de fabrikant zou aansnijden.
Herman Stinner scheen echter niet den
minsten lust te hebben, eeni'g gesprek te be-
ginnen. ZWijgend liep hij naast zijn onder-
geschikte en bromde alleen een keer, dat het
gemeen koud was, om daarna direct weer in
zijn 'zwijgen te volharden.
Voor de 'deur van het huis, waarin hij een
,etage bewoonde, stond hij stil.
„Goeden nacht, mijnheer von Hornstein en
nogmaals gefeliciteerd!" De koele, grijze
Sommige menschen, die wat vatbaar zijn op
borst en keel denken, dat het nu eenmaal
hun lot is 's winters te moeten hoesten,
kuchen, hijgen en benauwd op de borst te zijn.
Indien Gij tot diegenen behoort, probeert dan
eens de nieuwe verst&rkte Akker's Abdijsiroop
die honderdduizenden hun levens-blijheid heeft
teruggegeven. Reeds naenkele lepels bemerkt Ge
dat dit middel U werkelijk zal kunnen helpen.
De slum, die op de borst drukte, en U benauwd
maakte, komt gemakkelijk los, de hoestbuien wor
den zeldzamer, lichter en verdwijnen, Uw adem-
haling wordt weer diep en geruischloos en de
slijmvliezen van Uw borst en keel worden versterkt.
De planten-extracten en de codeine, de grootste
hoest-bedwinger, maken de nieuwe verst£rkte
Abdijsiroop tot „'s Werelds b&ste Hoest-siroop".
Flacon 90 ct., f 1.50, f 2.40, f 4.20. Overal verkrijgbaar.
Hoe grooter flacon, hoe voordeeliger het gebruik.
tJLngez. MecL)
tot een der lichtingen 1934, 1935 of 1936 en
geboren op of na 1 Januari 1914, alsnog ge-
neigd zijn om voor den tijd van zes maanden
op den voor capitulanten geldenden voet, vrij-
willig in werkelijken dienst te komen (c.q. te
blijven).
Degenen onder hen, die zich tijdens hun
diensttijd goed gedragen en een nauwgezette
plichtsbetrachting hebben getoond, kunnen
voor het bekomen van een vergunning tot dat
verblijf in werkelijken dienst in aanmerking
worden gebracht.
Zoodra belanghejjbenden drie maanden zul
len hebben gediend, zal nader op hun aanvrage
worden beslist.
Het laat zich aanzien, dat alle voor onder-
officier-capitulant-geschikt-beoordeelden mo
gen blijven.
Zij, die de functie van caputilant niet be-
geeren, zullen er op hebben te rekenen, dat zij
na ommekomst van de zes maanden weder
in het genot van groot verlof zullen treden.
Voor bedoeld vrijwillig verblijf in werkelij
ken dienst komen ook in aanmerking de dienst
plichtige onder-officieren, die hij de school
voor dienstplichtige onder-officieren der admi-
nistratie tot administrateur of fourier zijn
opgeleid, alsmede zij, die anders dan uit
hoofde van een minder gunstige beoordeeling
in eerste instantie niet als capitulant ge-
plaatst konden worden.
HET ONGELUK MET DE T 13 BIJ
SOERABAJA.
Aneta seint uit Batavia: 'Het departement
der marine deellt het volgende mede:
De begrafenis van de stoffelijke overschot-
ten der slaehtoffers van de T-13 zou heden-
morgen te half negen plaats hebben.
Van alle zijden zijn beltuigingen van deel-
neming ontVangen, o.a. van 'den gouverneur-
generaal, den legercommandant, van autori-
teiten van zee- en laridmacht in Nederland,
van den directeur van verkeer en waterstaat,
van den hoofdverltegenwoordiger van de B. P.
M., van den bestuursraad Van de K.N.I.L.M.,
van de vereeniging „Onze Vloot", etc.
De Fransche consul-generaal bracht een
deelnemingshezoek aan den wnd. commandant
.pogen keken hem d<bordringend aan. ,,Ik zou
.u nog graag wat ze'ggen en hoop, dat u mij
dit niet kwalijk zult nemen."
De jonge ingenieur boog licht het hoofd.
,,'Daar kunt u op irekenen; ik luister."
Hoe •zwaarwichtig leek deze inleiding van
iden anders nooit gewichtig doenden chef.
Herman Stinner had toch 'zeker niet het plan
.om nu .midden in den nacht na het ver-
.lovingsfeestje iets onaan'genaams te gaan
zeggen naar aanlei'ding van een teekening of
een ontwerp? Daarvoor leken plaats en tijd
nu toch wel erg ongelukkig gekozen.
Herman iStinner knikte.
,,Darik u, mijnheer von Hornstein. Ik zal
u niet lang ophouden en wil alleen maar zeg
gen, dat u alles moet doen om Maria Nor-
mann gelukkig te maken. Ik zal daar een
oogje 'op houden!"
Stefan von Hornstein stond zoo verbluft
■over delze als een bevel uitgesproken woorden,
dat hij eerst niet wist wat te antwoorden.
,Yls Robert Normann zoo tegen hem gespro
ken had, was dat begrijpelijk geweest, maar
uit den morid van Herman iStinner klonk het
wel heel merkwaardig.
'EVen dacht hij aan jalousie maar de
fabrikant was bijna veertig. Toen Iachte hij
Herman Stinner was natuurlijk Maria's
vgoede oom" en ontleende daaraan het recht
■om voor Maria te 'zor'gen en over haar te
waken. In el'k geval moest hij zorgen met
den fabrikant op goeden voet te blijven.
•Lachend en toch ernstig antwoordde hij: ,,Ik
houd heel veel van Maria en zij zal nooit spijt
hebben, dat izij mij heeft leeren kennen!"
'Herman Stinner drukte hem de hand.
„Ik dank u zeer. Wel te rusten, mijnheer
von Hornstein!"
Hij sloot de deur achter Zich en was ver-
cJwenen.
(Wordt vervolgd.)
