Gemengde Berichten
Burgerlijke Stand
DE VERLOREN ZOON KEERT TERUG.
LOOP DER BEVOLKING.
'k 't goed? Komt daar oew hermonie aan?
Da's veul attent!
Meneer pastoor zijnen mond ging open, z'n
oogen gingen open, keek naar z'nen kapelaan,
die sjuust eender dee als den pastoor, Trien
,kwam binnen en vroeg: ,,witte gij wat er aan
't handje is, meneer pastoor!" afijn,
amico, 't was onderwijle naar zeuven uren ge-
loopen, 't was in ieder geval 'n geschikt uur
om den avond in te zetten mee muziek. „Maar
't kan ioopen zooals 't wil," zee den Blaauwe:
,,ik heb Aantje beloofd thuis te komen, meneer
pastoor, ik blijf nie logeeren horre! Ge houdt
me bier gin minuut langer dan hoogstens 'n
uur of twaalf". En bij dee weer 'nen duik in
den pot mee honingraten.
,,Ja maarzee den pastoor.
,,Maar jazee den kapelaan.
,,Ja, maar jazee Trien.
Ondertusschen was de barmonie veur de
pastorie gekomen en blaasde „lang zal ie
leven!"
Als wij, mee meneer pastoor allemaal voor
de deur kwamen, dan wierd er geroepen: „leve
onzen besten pastoor, biephiephiep... boeraah!"
Amico, 't werd 'n grandioos feest!
't Duurde beel, beel lang veur 't geval was
opgelost. En beelegaar opgelost is 't eigen-
lijk nie, want 't onderzoek kost nie verder ge-
raken, dan dat er op d'een of andere geheim-
zinnige manier ineens deur 't durp was ge-
gaan, dat meneer pastoor jubileerde. En aan-
gezien 'n paar ouweren hadden uitgerekend,
dat 't best kost uitkomen dat meneer pastoor
al veertig jaren op 't durp stond, 't scheelt
ook nie veul, en dat de tijen vliegen, badden
ze zoo rap meugelijk de ,,fout" goedgemaakt
en waren ze al begonnen mee te versieren en
mee 'n serenade! Wantop de handen
wordt deuzen braven menscb gedragen!
Ondertusscben zette de Harmonie 'n jubel-
ouverture in, die klonk als 'n klok en wij
keken malkaar 'ns aan! Want ze dejen bier
veur Ulvenbout nie onder! Kolossaal wat
gaven die mannen, in d'r schoon uniform, 'n
smeuig stuk muziek!
En als't efkens gedaan was, dan informeer-
de den Fielp rap efkens bij onzen penning-
meester, die knikte ep den Fielp nam 't
woord. Mannen," kwekte-n-ie: „namens de
Feestcommissie van Hulvenout geef ik 'n
ronldje weg!"
Pats! 'Daar scbalde onder 't rossig najaars-
geboomt 'nen fanfare om stapelgek te worden
van plazier!
Maar meneer pastoor kwam van dat rondje
nie in. ,,Kom binnen, kom binnen, jongens,"
noodigde-n-ife.
En 'n kwartierke later, amico, toen kwam
'nen kastelein mee z'n vrouw en 'nen zeun af,
mee zestig glazen scbuimend bruin! Veur den
muziek en... veur ons.
Nou, toen hebben we 't feest van ,,lang
zal meneer pastoor leven," maar deurgezet!
In ieder geval weet ie wat 'm te wacbten
staat, als ie wezenlijk jubileert!
Maar bij bad 'nen drukken dag. ,,Druk maar
veul leutig," zee-t-ie bij ons afscheid. „En
as we de banken nog 'ns noodig badden, ze
stonden veur ons altij gereed! Jongens, ik
beb zo'n plazier g'ad vandaag! Zegt dat tbuis
mee m'n bartelijke groeten!1 En rap tot ziens
zullen we hopen!"
En nou amico, mot ik er afscbeien tot m'nen
spijt, want m'n pampier is meer dan vol. Veul
bad ik er nog van te vertellen, veul!
Maar ditte nog efkens: bier vatten de men-
schen zulke dingen allemaal als ,,vaneigens"
op. Maar ik beb wel 'ns wijer gekeken. En
dan vraag ik me altij weer overnuuw af, mee
gelukkige verwondering: boe zou 't tocb
komen, dat bier, onder deus Brabantscbe volk,
'n feest mee tien woorden in malkaar zit en
altij veur de voile 100 slaagt?
't Mot toch in de menscben eigen zitten.
Wiedes! MaarAllee, laat ik er nie over
saauwelen, en deuzen kinderlijken, gelukkigen
geest zoolang meebeleven als 't maar kan!
In ieder geval: de banken zijn prontjes terug
gebrocbt en 't zal me benieuwen of onzen
veurzitter nog mddr na-feest-verrassingen in
petto boudt...!
Veul groeten van Trui, Dre III, en als altij,
gin borke minder van oewen
t. a. v.
DRE.
P.S. Dre III laat zeggen, dat ie, in ant-
woord op de ontvangen brieven, nog wel 'ns
'nen brief zal potlooien. Veur Nuuwjaar nog.
D.
TWIMTGJARIGE JONGEN AFGERANSELD
EN IN EEN SLOOT GEWORPEN.
Naar eerst thans bekend wordt, beeft zich
Woensdagavond op een afgelegen plek onder
de gemeente Waalre bij Eindboven een aan-
randing voorgedaan, waarbij een 20-jarige
jongeman, zekere P. G. uit Eindboven, door
twee nog niet opgespoorde personen bewuste-
loos werd geslagen.
G. bad verkeering met een meisje uit
Waalre. Elken avond bracht bij bet meisje
per fiets langs een afgelegen weg naar buis.
Toen G. bet meisje Woensdagavond naar buis
bracht en op het Zwarte pad onder Aalst
(gem. Waalre) fietste, sprongen plotseling
twee mannen uit een ondiepe sloot. Een van
ben richtte het licbt van een zaklantaam op
G., terwijl de ander onder den uitroep ,,halt,
rijkspolitie", G. dwong van zijn fiets te stap-
pen. Nadat de jongen was afgestapt, gaf een
dgr beide personen hem een slag met een stok
tegen bet acbterhoofd, waarop bij in elkaar
zakte. Vervolgens maakten de aanranders
aanstalten om G. in een nabijgelegen beekje
te werpen, doch de jongen wist zicb tijdig uit
de voeten te maken en vluchtte een weiland in.
Daar werd hij door de verdacbte individuen
acbterbaald en dermate afgeranseld, dat hij
bloedende hoofdwonden opliep, waarop de man
nen hem in een ondiepe sloot wierpen, waar
hij bewusteloos bleef liggen. Het meisje was
inmiddels naar baar woning gevlucht om haar
familiar te waarschuwen, die zich naar de
plaats van bet gebeurde begaf en den jongen
naar huis bracht. De politie werd in de zaak
gemoeid en stelde onmiddellijk een onderzoek
in, dat tot nog toe niets opleverde. Het meisje
vermoedt in een der beide mannen zekeren
T. H. uit Waalre te bebben herkend, die een
wrok koesterde jegens G. Waarschijnlijk is
bet motief tot den overval minnenijd.
EEN RIJKE BEDELAAR.
Dat bedelarij een zeer winstgevend beroep
kan zijn, waarvan de beoefenaars zich zelfs
een onbezorgden levensavond kunnen Verzeke-
ren iets waartoie vele menscben, die hun
leven lang bard moeten ploeteren, dikwijls
niet eenls in staat zijn werd op overtuigende
wijze bewazen tijdens de tereehtzitting van
den politiierechter te Amsterdam.
Daar verscheen een vrij sjofel gekleed man-
netje, dat zicb moeizaam met behulp van een
kruk Voortbewoog, een bekende vierschijning
,in een bepaalde buurt van Amsterdam.
De man was door de politie betrapt op iets,
dat bij al dertig jaar achtereen beeft gedaan,
n.l. bedelen op den openbaren weg.
Maar bij bet onderzoek, dat door de politie
was ingesteld, was gebleken, dat de man zich
langzamerhand een klein vermogen had ge-
bedeld. De in'komsten uit het „bedrijf" vloei-
den, ondanks crisisperioden, z66 ruim, dat de
bedelaar er niet alleen in geslaagd was er
•met zijn vrouw behoorlijk van rond te komen,
maar bovendien nog een aardig spaarduitje
op zij bad kunnen leggen.
Hij had bet geld niet over den boeg gegooid,
maar zich voor f 10.000 "een lijfrente gekocht,
zoodat hij zicb sinds jaren verheugde in een
wekelijksche uitkeering van twintig gulden.
Pe rest van zijn kapitaal bad bij op soliede
wijze belegd.
De Officier van Justitie eischte tegen dezen
Croesus onder de bedelaars een hechtenisstraf
van twaalf dagen.
De politierechter, (die van meening was, dat
bet niet aanging een vrij welgesteld man op
staatskosten te doen verplegen, legde een
.voorwaardelijke straf op Van twaalf dagen
hecbtenis en anderhalf jaar opzending naar
Veenhuizen, een en ander met den proeftijd
van drie jaar.
,,Dat beteekent," zoo legde de politierech
ter den rijken bedelaar uit, ,,dat u in bet ver-
volg moet leven van uw vermogen, uw rente
en uw diVidenden, om van andere dingen nog
piaar niet eens te spreken."
DE BUIZERD IS GEVLOGEN.
Ongeveer veertien dagen geleden ontdekten
een paar jagers uit Oosterwolde in een kreu-
pqlboschje een Vreemde vogel, die bij nadere
beschouwing een buizerd bleek te zijn. Een
hunner, de beer J. W. Jager, ftiocht het ge-
lukken, den vrij grooten roofvogel te van-
gen. Bij onderzoek bleek, dat de vogel een
izijner vleugels gebro'ken bad. De heer J. nam
bet dier mee naar buis en plaatste bet in een
vrij 'hooge, van boven niet afgesloten kippen-
,ren. Op zijn verzoek nam (d°kter Stoel de
patient in behandeling en deze zette den
kapotten vleugel in een gip'sverband. Aan-
vankelijk was de Vogel erg wild en trachtte
met 'zijn scherpe klauwen alles te verseheu-
ren. Zoo kreeg hij een kat te pakken, die
zicb in de nabijheid waagde en het dier zou
zeker verscheurd zijn, indien niet de heer J.
baar te hulp was gekomen. Allengs werd de
vogel echter minder schuw en tegelijk min
der vechtlustig. Na eenige dagen werd hij
z66 mak, dat bij zijn VeVzorger stukjes rauw
vleesch uit de band ging pikken. Zelfs sloot
hij vriendschap met de poes en deze beide
dieren verorberden heel 'kameraadschappelijk
samen een vischje. Vorige week nam dokter
Stoel het gipsVerband weg en de vogel kon
toen zijn vleugels weer een weinig gebruiken.
Den volgenden dag trachtte de buizerd zijn
tijdelijke gevangenis te ontvlucbten en het
gelukte hem, om in een vrij hoogen boom te
vliegen. Hier waren zijn krac'hten blijkbaar
uitgeput, want hij durfde niet verder. Al
spoedig werd hij door eenige eksters ontdekt,
jdie een geweldig 'kabaal gingen maken. Ook
|de straatjeugd ging 'zicb met bet geval be-
moefien en trachtte den vogel te pakken te
krijgen. De heer J., die bevreesd was, dat al
zijn moeite teVergeefs zou zijn geweest, begaf
•zich met een stukje vleesch onder den boom
om zijn .patient" te lokken. En warempel,
de vogel kwam takje voor takje lager en zette
pich tenslotte op de hem toegestoken hand
meer. Opnieuw werid de buizerd in de ren
jgeplaatst. Denzelfden dag deed hij geen
pogingen meer om zijn Vrijheid te herkrijgen,
doch een paar dagen later voelde bij zich
blijkbaar weer voldoende sterk om zijn Ver-
iblijfplaats met de vrije natuur te verwisselen.
(Tijdens de voedering 'zette hij zich op den rug
van den heer Jager en Verhief zich daarna in
de lucht, om met kalme, forsche wiekslagen
te 'verdwijnen. De vogel was ,,gevlogen"...
TRUUSJE CLAASSEN DEED WAT DE
PLIGHT VAN IEDER SCHOOLKIND IS.
Hoe gewenscbt het is, schrijft ,,De Tele-
graaf", op de scholen in de akkerbouwstreken
iden kinderen op bet gevaar te wijzen van den
Coloradokever en bun in te prenten, hoe zulk
een insect er uit ziet, is dezer dagen wel in het
Brabantsc'h dorpje Ba'kel gebleken.
Truusje Claassen was aan het wandelen in
het aardappelveld van baar vader, toen haar
oog viel op een klein kevertje, dat zij direct
herkende als tot de'ze gevaarlijke insecten-
soort te behooren.
Zij bracht het kevertje naar haar vader,
die aanVankelijk er niets van wilde hooren,
maar toen de kleine volhield dat het een Colo
radokever moest zijn, waarvan de eerwaarde
zustens baar en hare medeleerlingen verteld
hadden en afbeeldingen hadden laten zien,
ging de vader "s Maandags met het beestje
men bad er intusschen drie geVangen naar
het gemeentehuis.
Het kevertje werd opgezonden naar den
Plantenzie'ktenkundigen Dienst te Wagenin-
gen en... Truusje bleek inderdaad gelijk te
hebben: het was het gevaarlijke insect.
Met behulp van werkloozen, die daarvoor
door het gemeentebestuur van Bakel beschik-
baar zijn gesteld, werd bet geheele aardappel
veld daarna onderzocht en werd ook de grond
geinispecteerd. Men heeft tot beden 20 stuks
gevonden, dank zij de oplettendheid van
Truusje Claassen.
SCHIPPER OVER BOORD GESLAGEN.
Het van Terschelling te Harlingen binnen-
gekomen motorzeilschip Paulina Cornelia, dat
een beurtdienst onderhoudt tusschen Terschel
ling en Harlingen, heeft Donderdagmorgen
tijdens slecht weer in moeilijkheden verkeerd.
Daar de motor niet tegen den harden wind op
kon, werd zeil bijgezet. Toen men door het
Blauwe Slink kruiste brak het zwaard, en
terwijl men trachtte dit te herstellen viel de
schipper, Smit, uit Terschelling over boord.
De stuurman deed tevergeefs moeite hem te
redden.
De boot is door 't motorschip Twee Gebroe-
dera van Vlieland, dat in de nabijheid lag, naar
Harlingen gesleept.
DE DRANKSMOKKELARIJ OP DE
OOSTZEE.
De correspondent der N. R. Crt. te Stock
holm meldt:
Sedert Zweden de dranksmokkelarij uit Est-
land als het ware afgekocbt heeft door een
overeenkomst met den Estischen staat te slui-
ten waarbij het zich verbindt een paar millioen
liter alcohol 's jaars van de stokerijen in Est-
land af te nemen, blijken de dranksmokkelaars
van de Oostzee hun voor Zweden bestemde
smolckelwaar voor het meerendeel uit ons land
te betrekken. Een deel daarvan wordt te
Dantzig, waar nog altijd enkele igroote smok-
kelfirma's stand houden, in de depotvaartui-
gen overgeladen, maar de kustbewaking van
de Zweedsche douane heeft, naar haar chef,
commandant H. Bergmark, mededeelde, in-
lichtingen ontvangen, waaruit bleek, dat den
laatsten tijd ook depotvaartuigen te Rotter
dam en te Schiedam drank geladen hebben om
daarmee direct naar de Zweedsche Oostkust te
varen, waar, buiten de territoriale zone en bij
voorkeur in de buurt van den Stockholmschen
scherenarchipel, de zeer snelle motorbooten
van Zweedsche en Baltische smokkelaars den
drank in partijen van honderden liters aan
boord plegen te nemen om brj nacht en ontij
de twintig-liter-bussen aan land te brengen.
De dranksmokkelarij op de Oostzee is de
laatste jaren sterk achteruit gegaan. De op-
heffing van het Finsche drankverbod in 1932
heeft het duistere bedrijf een gevoeligen knauw
toegebracht en verschillende overeenkomsten
tusschen de direct betrokken staten en vooral
de voortdurende waakzaamheid van kust-
wacht en drankpolitie hebben de moeilijkheden
zoo groot gemaakt, dat vele smokkelaars een
andere kostwinning hiebben gezocht. Maar de
goede conjunctuur in Zweden, welks vrij libe-
rale restrictiestelsel velen nog te straf is, en
vooral het feit, dat een liter smokkeldrank,
die op het d'epotvaartuig ongeveer een halve
kroon kost, den consument op het vijftigvoud
daarvan komt te staan de „notaering" is
volgens commandant Bergmark thans gemid-
deld 25 kronen leiden er toe, dat er, zij het
dan ook in mindere mate dan vroeger, nog
steeds gesmokkeld wordt. Het zijn voorname-
lijk de oude rotten in het vak, die er zich nog
mee bezig houden. Nieuwe, jonge krachten
schijnen practisch niet tot het corps der
dranksmokkelaars toe te treden en er is ook
niets van bekend, dat Nederlanders direct aan
de dranksmokkelarij naar Zweden deel zouden
nemen.
Of de Zweedsche autoriteiten zich met de
Nederlandsche in verbinding gesteld hebben of
zullen stellen, teneinde, zooals dat ook in an
dere landen geschiedt, in verschillende opzich-
ten samen te werken ter bestrijding van de
dranksmokkelarij, kan op het oogenblik nog
niet meegedeeld worden. Een der preventieve
maatregelen, die tot nog toe zeer doeltreffend
bleken, is een verbod voor overzeesch vervoer
van alcohol, omtrent welks bestemming niet
voldoende zekerheid bestaat, voor vaartuigen,
waarvan de kapitein niet in staat is te bewij-
zen, dat een voorafgaande zending export-
alcohol inderdaad op de in de papieren ver-
melde bestemming is gearriveerd.
EEN ONBEGEERDE TITEL.
De meeste oude menschen houden er niet
van, indien er door invloeden van buitenaf
een wijziging wordt gebracht in hun alge-
jneene omstandiigheden, hun levenswijze en
hun gewoonte-o'pvattingen. Daarom is de heer
peorge Cecil Morris recalcitrant. De heer
peorge Cecil Morris woont te Monavale in de
buurt Van (Sydney. Hij is 85 jaar en hij was
met zijn toestand in de wereld tevreden. Een
jaar of vijftig geleden was hij uit Groot-Brit-
tannie weggeloopen en sindsdien bad hij van
alles gedaan. Zoo was hij in den vilschhandel
geweest, had hij een hotel gehouden, was in
de zuivelindustrie gegaan en had ook groen-
ten geteeld. Nu is zijn eenige lust en leven het
werken in Zijn tuin en het genieten Van zijn
rust temidden van zijn beminde en welver-
zorgde bloemen.
Welnu, George Cecil Morris vernam dan,
dat zijn neef, kapitein Sir Arrnine Morris
ergens in Wales was overleden en dat hij,
George Cecil, de erfgenaam is. Dat beteekent
een titel en grondbezit van omstreeks 3000
acres. Maar George Cecil voelt er niets voor
om Sir George te worden. Hij heeft een tele
gram gekregen met het goede" nieuws, maar
hij tantwoord niet en trekt zich van titel en
zijn duizenden acres niets aan.
PRAEHISTORISOHE VONDSTEN OOP DEN
BODEM VAN EEN OUD MEER.
Niet ver van Biskupin in Polen worden in
den laatsten tijd interessante uitgravingen
verricht, waarvan de buitenwereld tot nog toe
betre'kkelijk weinig heeft vernomen.
In Biskupin bevindt men zich op historisch
grondgebied. In het jaar 1000 n. Chr. werd
hier Boleslaw I Chroby aan het graf van den
Heiligen Adalbert door Keizer Otto III als
bondgenoot van het Heilige Roomsche Rijk
erkend. Doch de geschiedenis van deze plaats
gaat Verder teru'g, want in 1933 vond een
.Poolsch onderwijzer liier een voorwerp uit de
prae-historischen tijld, dat op de aanwezigheid
van een bedolven nederzetting wees. Daarop
werden opgravingen verricht en deze brachten
aan het licht, dat ongeveer 25 eetfwen geleden
op deze plaats een groote stad door een over*-
strooming moet zijn verwoest. Ben meer werd
ledggepompt en op den bddem daaTvan. stiet
men op een goed bewaard gebleven Stad.
De uitgegraVen huizen moesten onmiddellijk
langs chemischen Weg worden behandeld, op-
dat zij door de inwerking van de lucht niet
izouden instorten. Men loopt hier thans over
goed onderhouden straten langs tgebouwen, die
volgens het plan van een ongetwijfeld geniaal
architect Werden ontworpen. De heele stad is
van hout opgetrokken. Een sterke vesting-
muur omringt de praehistorische nederzetting.
Op het ooigenblik i's er ongeveer 6000 vierkante
meter blootgelegd.
De stad moet volgens de geleerden tusschen
400 en 700 v. iChr., dus in het jongere ijstijd-
pefk, bewoond geweest zijn. De bevolking was
Slavisch. De archeologische benaming luidt
volk der urnerigraven van het Lausitztype.
Deze stammen werden bedreigd door invasies
uit Pommerellen, dat door een volk met een
andere cultuur bewoond werd. Het behoorde
tot de Baltische volksgroep. Wegens het drei-
gende gevaar sloten 'de Slavische stammen zich
aaneen en versterkten hun steden en neder-
zettingen. Tal van versterkte plaatsen der
Lausitzstammen treft men nog in Polen aan,
o.a. in iKomorowo, Creszewo, Jankowo, Krus-
ziwa en Wilezyn. De voornaamste vesting is
echter de thans blootgeleigde stad bij Bisku
pin. Daar zij door een natuurramp werd ver
woest heeft men haar den naam gegeven van
het IPoolsche Pompeji. Daar lange rijen palen,
waaTvan er reelds 11 rijen zijn blootgelegd,
maande men de stad voldoende tegen over-
stroomingsgevaar beschermd te hebben, doch
het water bleek machtilger. Een voordeel had
dit: 'dat daardoor zooveel van deze oude stad
goed geconserveerd is gebleven. Behalve de
prachtig bewaard gebleven aanleg van de stad
heeft men reeds tal van goed geconserveerde
voorwerpen blootgelegd, o.a. allerlei huisraad
van ij'zer, hoom, beenderen, steenen, leem en
hout, verder siervoorwerpen van ijzer, brons,
bamsteen en zelfs van glas. Resten van tarwe
en gierst wijzen er op, dat de bevolking den
jandbouw beoefende. De uitgravingen staan
onder leiding van prof. Kostrzewski van de
.universiteit van Krakau. Houtmonsters zijn
ter nauwkeurig bepaling van hun ouiderdom
naar den archeoloog prof. De Geer in Stock
holm opgezonden.
EEN GEPERFECTIONEERDE
VITURTOREN.
De Parijsche correspondent der N. R. Crt.
meldt:
Des avonds veegt een vuurtoren met zijn
stralen den hemel boven Parijs bij wijze van
een reusachtigen ruitewisscher. Hij bevindt
zich aan het paviljoen van het licht ter ten-
toonstelling tegenover de Militaire School en
wordt na het einde van de expositie als zoo-
danig te Creach d'Ouessant geplaatst, een
druk bevaren punt, waarvan de lichten later
den passagiers van de vliegtuigen uit Ame-
rika de nadering van de oude wereld moeten
melden. Het is een meesterwerk van optische
kunst en de Franschen maken zich sterk,
daarin een der beste, zoo niet den besten vuur
toren ter wereld te bezitten.
Men mag hem bezoeken en zich van dit
.technische wonder vergewissen. Het eigen-
lijke licht is 12 M. hoog en heeft een middel-
lijn van 5 M. 50 en het heele bouwwerk be-
reikt de 40 M., even hoog als de Arc de
Triomphe. Het optische stelsel rust op een
metalen sokkel, die op een bad van 1000 K.G.
kwik drijft. Dit vloeibare metaal maakt de
snelle wenteling den toer in 40 seconden
van het stelsel, dat 36.000 K.G. weegt, moge-
lijk. De lantaren bevat twee verdiepingen,
in het geheel staan er 10 lampen en voor elke
verdieping vegen de twee witte stralen met
een duur van 27 seconden en een lichtsterkte
van 500 millioen kaarsen elke 10 sec. den
hemel, waarmee ze bij helder weer een licht-
kracht ontwikkelen, die den aardrijkskundigen
horizon te buiten gaat. Alle waarborgen schij
nen getroffen te zijn om de regelmaat in de
werking van de lichtbronnen te verzekeren en
de zorg van de luchtverversching tempe-
ratuur en atmosfeer binnen dezen wand van
240 ruiten zouden spoedig ondragelijk worden,
als de warme gassen, naar gelang ze worden
voortgebracht, niet weggewerkt worden
rust op 12 ventilators onder de kroonlijst van
de lantaren en andere op den vloer. Tenslotte
wordt natuurlijk aan de reiniging van de rui
ten alle zorg besteed.
TIEN JAAR ONSCHULDIG IN DE
GE'VANGENIS.
Een Belgische vrouw, Clementine Lyssens,
die 10 jaar geleden tot 20 jaar geVangenisstraf
werd veroordeeld, beschuldigd van het vergif-
tigen van haar echtgenoot, is vorige week door
de jury te Brugge onschuldig verklaard en in
vrijheid gesteld.
Oorspronkelijk was zij ter dood veroordeeld,
doch daar in Belgie doodVonnissen nooit ten
uitvoer worden gebracht, was haar straf in
twintig jaar gevangenisstraf gewijzigd. Ge-
durende tien jaar had zij niet opgehouden te
verklaren, dat ze onschuldig was. Pas kort
geleden werd het proces herzien, daar de voor
naamste getuige de medicus, die had ver
klaard, dat hij strychnine in het lijk van den
echtgenoot had gevonden wegens ,,onacht-
zaamheid" in een andere zaak door het depar-
tement van openbare gezondheid was ont-
slagen.
Toen in het Hof van Assisen den ambtenaar,
die destijds openbaar aanklager was in het
proces, thans als getuige werd gehoord en
hem werd gevraagd of hij ooit nog den ont-
slagen medicus als expert in vergiftjgings-
zaken zou willen aanvaarden, antwoordde hij
ontkennend.
Dit droeg er toe bij de jury het ,,neen" te
doen uitspreken toen haar werd gevraagd of
Clementine Lysses schuldig was.
Een van de herinneringen aan den grooten
oorlog in Frankrijk is - schrijft ,,De Tele-
graaf" het bureau voor tijdens den oorlog
verloren kinderen, dat na een bijna twintig-
jarig bestaan nog steeds handenvol werk
heeft. Nog steeds wordt gezocht en gespeurd
naar kinderen, die twintig en meer jaren ge
leden zoek raakten in de verwarring van het
krijgsrumoer en thans volwassen menschen
zijn, her- en derwaarts verspreid door het land
en over de wereld.
Een oudonderwijzer, Lechantre geheeten,
heeft destijds het initiatief tot dit werk ge-
nomen en leidt nog altijd deze instelling, die
in verloop van tijd zooveel getroffen gezinnen
weer gelukkig gemaakt heeft en ook thans,
terwijl de weg der nasporingen steeds langer
en ingewikkelder geworden is, nog hereenigin-
gen weet te bereiken, die op wonderen gelijken.
Een daarvan heeft zich dezer dagen in de
Noord-Fransche stad Charleville afgespeeld.
Een ziekelijke grootmoeder en een half*
verlamde moeder leefden er met een dochter,
die met oneindige moeite in het onderhoud van
dit arme gezin wist te voorzien. Zuchtend be-
spraken zij soms, hoe alles anders had kunnen
zijn, wanneer niet de oorlog behalve den vader
ook het kleine zoontje weggenomen had.
In 1915 regenden de bommen neer op Char
leville. De vijand naderde. In paniek ontruim-
den de bewoners de stad met treinen, vracht-
wagens, karren en alle denkbare vervoermid-
delen. Tal van gezinnen raakten uit elkaar.
De meesten vonden elkaar terug buiten de ge
vaarlijke zone of bij hun terugkeer na het ver-
trek van den vijand. Maar vooral kleine kin
deren, die zelf den weg naar huis niet konden
vinden, bleven zoek. Daartoe behoorde een 3-
jarige dreumes, Camille geheeten, dien zijn
moeder vergeefs zocht na de vlucht, na den
terugkeer en nog geruimen tijd na den oorlog.
Niemand wist of hij dood of levend was, wie
hem opgenomen had, of waarheen zijn weg
hem gevoerd had.
Het bureau voor verloren kinderen zou zijn
best doen. Afwachten was al wat de moeder
verder vermocht. Nu, 22 jaar later, is plotse
ling een brief van het bureau gekomen.
„Wij hebben uw Camille teruggevonden. Hij
is in militairen dienst in een der Oostelijke
departementen". Enkele dagen later kwam
Camille met verlof, een stevige sergeant van
25 jaar, opgewassen tegen het leven, en klaar
om de zorg voor het behoeftige gezin op zich
te nemen.
UITBREIDING VAN DE JAPANSCHE
WALVISCHVLOOT.
Zooals bekend hebben Japan en Zuid-Afrika
zich niet bij de in Londen tot stand gekomen
overeenkomst betreffende de walvischvangst
aangesloten. De deelneming van deze beide
landen aan de 7 December a.s. beginnende
vangperiode in de Zuidpoolzee, zal volgens het
Berliner Tageblatt niet bpzonder groot zijn.
Naar verluidt zal Zuid-Aftika met slechts den
moederschip en acht vangbooten en Japan met
twee moederschepen en een overeenkomstig
aantal vangbooten deelnemen. Ook de pro-
ductie-capaciteit van de Japansche walvisch-
vaarders is niet zeer groot, daar het hier
slechts schepen betreft van 9839 en 14.400 ton.
Oip de Japansche werven zijn echter twee groo-
tere walvischvaarders in aanbouw van resp.
18.000 en 16.000 ton. Men verwacht dat, in
dien deze schepen nog v66r December klaar
zijn, zij nog aan de a.s. vangperiode zullen
deelnemen. Behalve deze twee schepen bouwt
Japan nog 6 an'dere walvischvaarders, zoodat
de Japansche walvischvloot binnenkort over
tien moederschepen zal beschikken.
EEN PROOES TEGEN ZICHZELF.
Toen Huguette Massin tien jaar geleden
te Parijs trouwde, sloot haar bruidegom met
haar een contract, waarbij hij zich verplichtte
haar jaarlijks 20.000 frcs te betalen. In het
huwelijk had hij dit contract echter niet nage-
komen. En toen de heer Massin nu kort ge
leden stierf, was hij dus zijn vrouw 200.000
frcs schuldig. Bij de opening van het testa
ment bleek, vertelt het Vad., dat hij zijn heele
nalatenschap aan zijn kinderen als universeele
erfgenamen had vermaakt. Maar als execu-
trice testamentaire had hij zijn vrouw be-
noemd.
Om nu haar aanspraak te kunnen doen gel-
den moet Madame Massin der executrice-
testamentaire van haar man een proces aan
doen. Daar ze echter zelf deze executrice-
testamentaire is, moest ze tegen zichzelf een
proces beginnen, wat ze dan nu gedaan heeft.
HIJ KWAM HAAR DADELIJK VERDACHT
VOOR.
Inbrekers, schrijft men uit Parijs aan De
Telegraaf", zegt men, lezen altijd met belang-
j stellmg de krant, om te zien, hoeveel hun buit
is' en of ziJ hun werk goed gedaan
hebben. Soms blijken zij waardevolle dingen
s vergeten te hebben en als zij dan erg brutaal
zijn wil het weleens gebeuren, dat de heeren
korten tgd later terugkomen, om de rest ook
te halen.
Er was bij een brutale inbraak in een
Parijsch appartement dicht bij de Champs
Elysees ook het een en ander vergeten, hoe-
wel de buit toch nog 5000 francs beloopen had
Woensdagmorgen nu werd er bij de bestole-
nen gebeld. Het dienstmeisje, dat alleen
,^as' en het n°g op haar zenuwen had
van alle politie- en krantenmenschen, die den
vorigen dag de deur piatgeloopen hadden. deed
open, en zag een donker heerschap in het por-
taal staan. Een neger, meende ze, ele°ant
fwi en,met een tasch onder den arm.
Deduceerend en combineerend kwam het
meisje snel tot de overtuiging, dat die tasch
voor het overgebleven tafelzilver bestemd
was, vooral toen de neger uit eigen beweging
over de inbraak begon. Zonder verder op zijn
verhalen te letten, mompelde ze iets van "even
wachten trok moedig de deur achter zich
dicht, glipte langs den inbreker been en holde
de trap*af naar de concierge.
Deze sloot onmiddellijk alle deuren af en
gmg met het meisje ergens opbellen naar de
politie. Een auto vol agenten verscheen spoe-
dig in de nauwe, drukke straat, en, terwijl een
steeds groeiende aploop het verkeer stillegde
slopen de agenten met de revolvers in de vuist
de trap op. Het niets vermoedende individu
stond nog rustig voor de deur van het appar
tement, wat wel bewees hoe brutaal hij was.
Gelukkig stond hij met zijn rug naar het
trapgat en met een grooten sprong zat de
voorste agent hem op den rug, voor hij wist
wat er goed en wel aan de hand was. Zijn
tasch met werktuigen viel kletterend op den
grond. Snel werd hij op wapens gefouilleerd
toen losgelaten, maar met de revolvers op hem
gericht. Met een breeden grijns op zijn donker
gelaat draaide de man zich om.
,,Goeden morgen collega's, groette hij spot-
tend en toonde zijn papieren. Het was een
mspecteur van den vingerafdrukken-dienst,
geboortig uit de Fransche kolonie Martinique
en aldus van huis uit met een donkerbruine
gelaatskleur begiftigd. Zijn papieren lieten
geen twijfel aan zijn identiteit en de agenten
konden slechts excuses stamelen over een
geestdriftige arrestatie, terwijl het verschrikte
dienstmeisje niets beters te doen wist, dan in
tranen uit te barsten, zoodat het een zeer
schilderachtige groep werd, die zich even later
bij het opengaan van de deur in plaats van
een zwaar geboeiden misdadiger aan de wach-
tende menigte vertoonde.
CLINGE.
Huwelijks-aangiften. 26 Sept. Rene Emeri
Smet, oud 26 j., jm. en Agnes van Wesemael,
oud 24 j., jd. 27 Sept. Oscar Schuddings (van
Kieldrecht, oud 28 j., jm. en Emma van Wal-
le, oud 26 j., jd. 29 Sept. Aloysius Renatus
Totd (van Melsele), oud 26 j., jm. en Pharail-
(!e de Caluwd, oud 29 j., jd. 30 Sept. Alphon-
sus Plasschaert, oud 24 j., jm. en Wilhelmina
van Broeck, oud 22 j., jd.
Huwelijks-voltrekkingen. 1 Oct. Charles
Louis Koster, oud 25 j., jm. en Alice Bleijen-
berg, oud 21 j., jd. Karel Lodewijk Stroobandt
(van Stekene), oud 23 j., jm. en Anna Maria
de Puysseleyr, oud 24 j., jd.
Geboorten. 3 Sept. Albert Florent, z. van
Karel van Poele en van Mathilda Verstraeten.
4 Sept. Michael Victor, z. van Josephus Lam-
pers en van Jose DiUis. 11 Sept. Maria
Josephina Constance, d. van Joseph Leon Smet
en van Elisabeth Vereecken. 18 Sept. Paula
Valaria Maria, d. van Rudolphus de Deckere
en van Dorothea d'Haens. 21 Sept. Maria
Anna Cornelia Hendrina, d. van Johannes
Snelders en van Anna de Vlaming. 25 Sept.
Paul Jozef Marie, z. van Aloisius de Deckere
en van Anna Kerkhaert.
SAS VAN GENT.
Huwelijks-voltrekkingen. 2 Oct. Johannes
Adrianus Braet, oud 25 j. en Augusta Euphra
sia Jeanette Janssens, oud 22 j.
Geboorten. 28 Sept. Catharina Helena, d.
van Jacobus Klaassen en van Helena de
Groote.
WESTDORPE.
Huwelijks-aangiften. 3 Sept. Prudent Oscar
van Graefschepe, oud 27 j. en Elza Paulina de
Block, oud 22 j.
Huwelijks-voltrekkingen. 2 Sept. Michel
Julien Camille Hamerlinck, oud 35 j. en Mag-
dalena Elvira Maria van Hecke, oud 36 j.
23 Sept. Prudent Oscar van Graefschepe, oud
28 j. en ,Elza Paulina de Block, oud 22 j.
Geboorten. 4 Sept. Nelly Marie, d. van
Adriaan Benjamin van 'Hoeve en van Janna
van Doeselaar. 30 Sept. Bernardus Ludwig
Ddsire, z. van Ferdinandus Jacobus Slock en
van Ancelma Maria de Cooker.
Overlijden. 4 Sept. Sophia Bogaert, oud 85
j., wed. van Augustus Schelfhaut. 20 Sept.
Maria Catharina Remijnsen (overl. te Ter
Neuzen), oud '9 j., d. van Louis en van Jaco-
mina de Groote. 29 Sept. Een als levenloos
aangegeven kind van Adolf Jean Oscar Plas
schaert e. v. Margaretha Celestina Camiella
Pladet. 30 Sept. Henny August Laurijs
(overl. te Middelburg), oud 9 m., z. van Oscar
Adolf en van Augusta Maria Dumez.
SAS VAN GENT.
In de week van 26 Sept. tot 2 Oct. hebben
zich in deze gemeente gevestigd:
E. M. J. G. Ingels, zonder beroep, van
Bouchaute.
L. C. A. Kusmann en echtg., bankwerker,
van Ter Neuzen.
M. J. Seegers, zonder beroep, van Ter
Neuzen.
Vertrokken:
E. F. Fontana en echtg., naar Napels (It.).
WESTDORPE.
In de afgeloopen maand hebben zich in deze
gemeente gevestigd:
A. M. Vermandel, van Sas van Gent.
W. L. W'inne, van Sas van Gent.
P. (A. van Gremberghe en gezin, van Axel.
L. Comelissens en gezin, van Sas van Gent.
(M. de Mul, van Leiden.
M. M. Dobbelaar, van Vogelwaarde.
E. de Man, van Selzaete.
M. Janssens, van Vlissingen.
Vertrokken
I. Mileijn, naar Selzaete.
J. Wolfert en gezin, naar Axel.
M. J. de Lijser en gezin, naar Rheden.
I. F. P. F. Spittaels, naar Appels.
U. van Keulenbroeck, naar Ter Neuzen.
S. I. Brevet en gezin, naar Sas van Gent.
