ZWANENBERG De burgeroorlog in Spanje IN**®" TER NEUZEN, 4 OCTOBER 1937. AXEL. MIDDELBURG. SELZAETE. RECHTSZAKEN. Doperwtjes maakt wat smaakt! HOEK. KANTONGEREOHT TE MIDDELBURG. dat Engeland zijn gezag als mandaatmogend- heid 'bij deze gelegenheden zoo weinig gelden liet. In de reeks van aansPgen en overvallen, waarmee de Arabische stakingsbeweging van verleden jaar gepaard gegaan is, heeft heel wat Joodsch bloed gevloeid, zonder dat de Joden hun zelfbeheersching verloren bebben en tot daden van weerwraak gekomen zijn. Die houding werd hun zeker niet vergemakkelijkt door het klaarblijkelijke besluit van Engeland, ona de opnieuw acuut geworden kwestie zoo- veel mogelijk door overleg en met zoo min mo- gelijk machtsvertoon tot 'n goed eind te bren- gen. En zelfs de Koninklijke commissie, welke de Engelsche regeering heeft ingesteld om een hernieuwd onderzoek naar de gegrond'neid van de klachten der Arabieren in te stellen, heeft in haar rapport moeten constateeren, dat de lankmoedigheid van het bestuur wel wat erg groot geweest is. Gedurende de geheele stakingsbeweging van het vorige jaar is het bestuur niet zoover gegaan, dat het de hand naar de eigenlijke leiders van het verzet, den groot-moefti van Jeruzalem en het om hen vereenigde Hooge comitd, heeft willen uit- strekken. Allerlei figuren van het tweede plan werden voor korter of langer tijd naar concen- tratiekampen gezonden; soms hoorde men, dat aan een Arabische gemeente een hooge boete was opgelegd; er werd weleens een Arabier terdoodveroordeeld maar ook dan werd met de uitvoering van deze besluiten zoo de hand gelicht, dat van een werkelijk krachtdadig op- treden geen oogenblik sprake geweest is. Het krachtige optreden, dat toen zelfs als dreigement nog maar aarzelend werd gebruikt, komt eerst nu, nadat de Palestijnsche kwestie in een nieuwe faze gekomen is, waarvan Enge land gehoopt had, dat zij het einde van de heele geschiedenis zou hebben beteekend, maar die haar allang van alle kanten heeft kunnen overtuigen, dat zoo gemakkelijk niet af te komen is van de moeilijkheden, welke het zich- zelf berokkend heeft door in den tijd van den wereldoorlog de Joden te paaien met de Bal- four-verklaring en de Arabieren te vriend te houden met de brieven van MacMahon, waar- bij den eenen een verschiet geopend werd, zon der dat aan de anderen het uitzicht daarop met zooveel woorden ontnomen werd. Dat krachtdadige optreden komt nu, nu de Pale stijnsche kwestie niet meer in de eerste plaats een strijd tusschen Arabieren en Joden is, waarbij Engeland kon trachten buiten spel te blijven, maar nu het veeleer een strijd van de Arabieren tegen Engeland geworden is en tegen de verdeelingsplannen, waarin het ten- slotte zijn Salomo's oordeel uitgesproken heeft. Engeland heeft zich weleens voorgesteld, dat onder zijn mandaat geleidelijk zooveel Joden Palestina zouden binnenkomen, dat over vijf- tig of missehien over honderd jaar daar een Joodsche regeering zou kunnen worden geves- tigd. Daarbij werd nog altijd van de over- wegingen van de vredesconferentie uitgegaan, dat het Arabische volk als vrucht van den oorlog toch al een reeks onafhankelijke staten op een voor dit volk zeer uitgestrekt grond- gebied zag ontstaan, zoodat het er geen be- zwaar tegen mocht maken, dat een klein stukje van dit gebied gereserveerd zou worden voor de inrichting van een Joodsch Tehuis. Maar zoo eenvoudig klaart men het met nationalistische aspiraties niet. De Arabieren hebben, gelijk de geschiedenis geleerd heeft, een dergelijke oplossing nimmer als recht- vaardig kunnen beschouwen. En de ontwik- keling van de wereld gedurende de laatste jaren heeft hun strijdlust alleen maar kunnen aanwakkeren. Het hand over hand toenemen- de antisemietisme en de vorm, die dat in het bijzonder in Duitschland aangenomen heeft, heeft den toevloed van Joden naar Palestina zeer doen toenemen, hetgeen de mogelijkheid van een Joodsche overheersching opeens veel naderbij bracht in een zelfden tijd, waarin de Arabieren zich in hun nationalisme aange- moedigd voelden door dezelfde verandering van internationale omstandigheden, die de Joden uiteen groot deel van Europa verdreef. Hoe gaarne Engeland de Palestijnsche kwes tie, die het al zooveel hoofdbrekens bezorgd had, nog langer had willen laten gaarkoken, het moest iets doen. En in zijn onwil, de on- mogelijkheid ook, om aan een van beide kan ten te komen staan, aan den Arabischen uit- teraard niet, omdat de Arabieren zich verzet- ten tegen een Volkenbondsregeling, waarvan Engeland de uitvoering had, maar ook aan den kant van de Joden niet, omdat het dan de Arabieren van de geheele wereld tegen zich gekregen had, trachtte het zich met het be- kende verdeelingsplan aan het geschil te ont- trekken, beide partijen een deel van het om- streden geheel te geven en voor zichzelf slechts zooveel te behouden als de behartiging van zijn imperiale belangen noodzakelijk schijnen liet De Joden hebben tot op zekere hoogte bonne mine au mauvais jeu moeten maken. Het Zio- nistische congres heeft een besluit genomen, dat in elk geval niet als een hfwijzmg kon worden opgevat. De Volkenbond heeft Enge land eveneens gemachtigd om zijn besprekm- o-en voort te zetten. Maar de Arabieren zegsren: neen. Zelfs een man als de emir van Transjordanie, die aanvankelijk verlokt wer" door het vooruitzicht, dat hij van de uitvoe- rin°- van het verdeelingsplan geibiedsuitbrei- ding te verwachten had, is neen moeten gaan En de strijd, dien de Arabieren aldus tegen het Engelsche verdeelingsplan en tegen Enge land zelf begonnen zijn, voeren zij over de hoofden van hun eigen rasgenooten heen, die een gematigder standpunt innemen en met wie missehien te praten zou zijn. De terreur, welke men gedurende de laatste weken m Palestina heeft zien toenemen, heeft enkele Joden het slachtoffer gemaakt, maar vooral Arabieren Een man als de burgemeester van Haifa heeft men het land zien verlaten uit vrees om hetzelfde lot te deelen. Nog altijd foleef Engeland afwachten. Opnieuw hoorde men de klacht over de werkloosheid van het Palestijnsche bestuur. Maar toen de terreur zich tenslotte ook tot Engelsche bestuursamb- tenaren ging uitstrekken, toen het met b.eel bii een mislukten aanslag op den inspecteur- generaal van de Palestijnsche politie, reeds eenige maanden geleden, maar dezer dagen een van de Engelsche districtscommissanssen geveld werd, kon de Engelsche regeering haar afwachtende houding niet langer hand- haven. Zij heeft, ondanks de betuigmgen van de Arabische pers, die het tegendeel hadden kun nen laten hooren, klaarblijkelijk voldoende grond gehad, om aan te nemen, dat achter deze terreur tenslotte dezelfde kracht werkt, die nu al sedert zooveel jaren het Arabische verzet in Palestina leid, de groot-moefti van Jeruzalem en nadat eenigen tijd geleden aleens een poging gedaan was om hem te arrestee- ren, die geen erg vastbesloten indruk maakte, wordt er nu eensklaps doorgetast: arrestaties, deportaties, het Arabische hooge comitd on- wettig verklaard en ontbonden, de groot- moefti zelfs voor de toekomst van de vervul- ling van politieke ambten uitgesloten. Wat zal daarop het antwoord der Arabieren ziin9 De berichten van den laatsten tijd wekten den indruk, dat zijn ipvloed, die een oogenblik had lijken te tanen, opnieuw geste- gen was, ook al door het prestige, dat hij door het pan-Arabische congres te Bloedan gewon- nen had, dat als een protest tegen het verdee lingsplan van de- geheele Arabische wereld kon worden beschouwd, ook al hielden de regeeringen van de Arabische landen zich daarbij afzijdig. De eerstvolgende dagen zul- len nu moeten leeren, of hij dien invloed zal gebruiken om nieuwe onlusten uit te lokken of dat het inderdaad voldoende is, dat Enge land optreedt, om hem en de zijnen in de schulp te laten kruipen, waaruit zij, naar veler meening, nooit te voorschijn gekomen zouden zijn, als Engeland het niet door eigen tolerantie in de hand gewerkt had. DINAMITEROS IN DE KLEM BIJ COVADONGA. 'De United Press-correspondent meldt van het Asturische front: De Navarre-colonnes, die in den Oostelijken sector van Asturie opereeren, zijn thans bij Covadonga (ten Zuiden van Ribadesella) aangektamen en hebben het stadje zoo goed als om'singel'd. Volgens de laatste berichten, fl'ie ik Vrijdagmorgen van de nationalistische Voorhoede ontVing, waren de witte troepen toen nog slechts twee kilometer van de kerk verwijderd. De beide torens van deze in ,1897 in Ro- maanschen stijl ge'bouwde kerk, welke is ge- wijd aan de Virgen de las Batallas, zijn in tact gebleven. Men <weet echter nog niet, Wat er geworden is van de beroemde kapel in de historische iPelayogrot, waar Pelayo, de stich- ter van het |Asturische rijk, begraven werd en later ook koning Alfonso I werd bijgezet. Ook in den gector van het boven Covadonga gelegen stadje Cangas de Onis hebben de wit- ten nieuwe Vorderingen gemaakt, met het ge volg, dat de dinamiteros, die zich in de Picos de Europa verschanst hadden, thans definitief van het roode leger 'zijn afgesneden. De Iman- nen bieden nog Wanhopigen tegenstand, doch er blijft voor hen geen .andere keuze over, dan te 'sterven of zich over te geven. IHonderden soldaten van de roode militia zijn in de verschillende sectoren van het front naar de nationalisten oVergeloopen. Zij beves- tigen, dat er bij de roode legerleiding verdeeld- heid heerscht. Velen verklaarden, dat zij, slechts door geweld gedwongen, aan den strijd hadden deelgenomen. De mannen vertelden, dat het aantal ,dooden bij de dinamiteros zeer groot is, een bataljon verlbor op edn dag meer dan tweehonderd man. Toen de witten Donderdag verscheiden dor- pen in de omgeving van Covadonga bezetten, bleek het wel, hoe haasti'g de dinamiteros de vlucht (hebben genomen. Zoo vond men bij de bezetting van het dorpje Nestas geen enkelen inWoner meer, alien waren naar de bergen geVTucht; de totaal verlaten huizen Waren echter albsoluut niet beschadigd, want de di namiteros hadden op hun overhaaste vlucht niet meer den tijd gehad om, zooals elders, de voomaamste gebouwen in brand te steken. Een ,halfuur nadat de witte troepen hier waren binnengetrokken, kwamen de bewoners weer van alle kanten opdagen. Van der andere Spaansche fronten wordt van linksche zijde vemomen, dat de roo'de troe pen in het. Noorden van Aragon eenige dor- pen bezet hebben. Ook aan het centrale front, o.a. bij Cuesta de las Perdices, is de strijd weer opgelaald, daar de nationalisten er "tot den aanval (Overgingen, die, naar Valencia be- richt, echter geen succes heeft gehad. Uit Salamanca wordt nog door 'Havas ver- nomen, dat de generaals Canovas, Guerra en Valderrana resp. benoemd zijn tot hoofdeom- mandant op de Balearen, chef van het Weste- lijk district an iSpaansch-Marokko en hoofd- cohihiandant van de Canarische eilanden. BARCELONA GEBOMBARDEERD. Barcelona is Vrijdag door vliegtuigen ge- bombardeerd. (Het bombardement werd uit- gevoerd door drie escadrilles, die na bommen te hebben uitgeworpen, de voetgangers met (machinegeweren beschoten. Eenige school- kinderen zijn hiervan het slachtoffer gewor den, 'verder wandelaars in de stad. Tot dus- ver (zijn er 45 dooden en 87 gewonden geVallen. 34 Huizen zijn vernield of beschadigd. ESPERANTO-TENTOONSTELLING. De j.l. Vrijdag en Zaterdag in de zaal van het hotel „"s Lands Welvaren" vanWege de afdeeling Ter Neuzen van F.L.E. gehouden Elsperanto-tentoonstelling mocht zich in een druk bezoek Verheugen. Bij een bezichtiging der tentoonstelling bleek ons, dat er reeds een uitgebreide collectie drukwerken in Espe ranto bestaan, zoowel boeken als tijdschriften, brochures en couranten. De tentoonstelling bevatte afdeelingen voor handel, toerisme, correspondentie, religie, sociologi, stenografie, Wetenschap, blindenschrift en tevens 'verschil lende boekwerken van bekende Esperantisten. Wij troffen er o.m. een exemplaar aan van den bijbel, vertaal'd door Dr. Zamenhof zelf. Ten slotte de afdeeling der leermiddelen. Hier kon men zien welk een belangrijke plaats FjLJE. inneemt, in de uitgave van Esperanto- Werken. Tevens werd hier een schema ver- toond, Van de vorderingen die Esperanto ook in ons land maakte. (Op een wereldkaart was aangegeven met hoeVeel landen de leden der afdeeling in cor respondentie staan. Dit beliep als we goed hebben geteld binnen en buiten Europa totaal een 30. De afdeeling telt 19 leden, er bestaat hier nog een vereeniging met zoo'n ledental, doch men schatte het aantal beoefenaars van Esperanto alhier op een 60-tal. Het mag een tentoonstelling genoemd wor den, die in alle opzichten is geslaagd. KAMER VAN KOOPHANDEL EN FABRIEKEN. •verluidt zou het schip op eigen kracht Vlot gekomen zijn. Het schip is door een drietal sleepbooten naar Antwerpen gesleept, daar het vermoedelijk een defect aan het roer heeft. LEZING NED. PROTESTANTEN BOND. Vrijdag j.l. was ,,Ons Huis" geheel gevuld met leden en verdere belangstellenden voor de lezing van Ds. Westmijse over het onderwerp: ,,Een scheut olie bij kwijnende zielelampen". Nadat de voorzitter de bijeenkomst had ge opend met het lezen van ,,Roeping-', een woord ter overdenking van den V.P.R.O.-kalender, en had medegedeeld, dat op 31 Oct. Ds. Faber van Oostburg een godsdienstoefening hoopt te leiden, was het woord aan den spreker. Het thema van zijn betoog was de verhou- ding van den mensch tot den naaste. Spr. constateerde, dat er in beperkte kring dikwijis hoopvolle samenwerking is van mensch tot mensch. Hij dacht hierbij aan spontane uitingen van medeleven in gevallen van over- stroomingen en andere rampen, doch tot da zoo zeer gewenschte samenwerking in grooter verband komt men nog niet (oorlogstroebelen, tariefmuren). Volgens spr. zal het humanisme niet in staat zijn de wonden te heelen, die gedurende de laatste decennia zijn geslagen. Velen voe- len zich in deze tijden a.h.w. losgeslagen van hun ankers. Ze zijn als de dwarrelende herfst- bladeren, die door den storm her en derwaarts worden gevoerd. Ze zijn de kwijnende lampen, die vragen om olie. Het blijde optimlsme der 19de eeuw, dat voor elk verschijnsel een ge- reede verklaring vond, is verdwenen. ,,Als gevolg van de lugubere dingen dezer aagen heeft onze tijd het begrip evolutie op iosse schroeven gesteld". Het athe'isme, zegt spr., wordt ook in de kring der geleerden naar den geestelijken rommelzolder verwezen. Immers, men beseft steeds meer, dat „de dans der atomen" niets verklaart. De brug tot den naaste loopt in hoogste instantie over God. Destijds trachtte men alle verschijnselen te verklaren van uit den mensch. ,,De natuur" was een slagwoord. Ook volgens de afleiding zegt het woord na tuur niets. Het is de stelselmatige ontkenning van den oorsprong aller dingen, God en het Goddelrjke. In deze gedachtensfeer paste de bespreking van drie gelijkenissen, te weten de Barmhar- tige Samaritaan, de Wijze en Dwaze Maagden en de Verloren Zoon. Zij vormen een triptiek (drieluik), zooals men ze aantreft van de hand van oude schilders. De drie gelijkenissen symboliseeren alle de verhouding van den mensch tot den naaste. In elk van de drie blijft als ondergrond de Liefde, echter op ver schillende wijee ibetoond. Vooral onze tijd heeft behoefte aan den barmhartigen Samari taan! De gelijkenis der Maagden, die den bruidegom opwachten, toont ons, dat het niet onder alle omstandigheden mogelijk is te hel- pen. De wijzen konden geen olie afstaan, om dat in ieder geval enkele lampen brandende moesten blijven. De gelijkenis echter gaat die- per. Zij geeft de dwazen den raad olie te halen bij den verkooper. Zij wijst hiermee heen naar de Bron der dingen, Waar „de kwijnende lampen" tot nieuw leven kunnen worden ge- bracht. De Verloren Zoon tenslotte demon- streert ten duidelijkste, dt bet helpen van den naaste niet iets plichtmatigs behoort te zijn, doch dat het uiteindelijk moet worden een vreugdevol geven. Een aardsche vader had wellicht zijn zoon met verwijten overstelpt. In het rijke van den geest is er vreugde over de terugkeer. Daar zij geen plaats voor duister gemak, zoodra het schip weer in de haven is, doch de levensvreugde moge het deel zijn der be- manning, die ontkomen is aan de gevaren der reis. Zoo toegerust ga de Christen humanist zijn weg door onze verscheurde wereld. Lamtote o pe n 1 u dh tamcie rt Begunstigd door fraai herfstweder gaf de Chr. Harmonie ,,Hosanna" onder leiding van foaren ijverigen en kundigen directeur, de heer P. C. Br akin an, haar laatste concert in de openlucht voor 1937. Dit concert mag be schouwd worden als een waardig slot en lefverde het beWijs, dat ook dit gezelschap er in edelen wedijver met „Concordia"' het ,,Voor- uitgang zij ons streven" eveneens tot devies heeft gekozen. Zondagmorgen reed de 20-jarige K. M. uit Middelburg om 10 uur op zijn wedstrijd- rijwiel in de richting Goes achter een vriend. Toen deze onder de gemeente 's Heer Arends- kerke plotseling vaart verminderde, kon M. dit niet doen en kwam hij tegen zijn vriend aan en viel met een groote vaart op den grond. Bewusteloos met een zware hersenschud- ding is de jongeman, na voorloopige medische hulp, per ziekenauto naar het Gasthuis te Middelburg overgebracht. Zijn toestand was levensgevaarlijk. Inhaling nieuwen pastoor. Zondagnamiddag 3 uur is in de St. Lauren- tiuskerk op de Groote Markt alhier de nieuw benoemde pastoor, de Z. Eerw. heer Herman van Damme, voor dezen kapelaan te St. Gilles Waesop plechtige wijze ingehaald. Z. Eerw. was per auto naar hier gekomen en werd aan den ingang der kerk, die voor deze gelegenheid keurig versierd was, ontvangen door de gees- telijkheid en vooraanstaanden. Kajotsters, jon- gens en meisjes, vormden de eerewacht. Ver schillende toespraken werden gehouden, waar- na een Lof werd gecelebreerd. Onder de ,,Marche Triomphale" van Saint Saens, ge- speeld op het orgel, deed de nieuwe pastoor zijn intrede in de kerk, waarvan hij voortaan de hoeder zal zijn. Arronsdissements-Rechtbank Middelburg. Zitting van 1 October 1937. In de Zaterdag gehouden vergadering is her- ibenoemd tot lid der Bevrachtingscommissie te Ter Neuzen de heer P. A. van Bouchaute en tot zijn plaatsvervanger de heer A. Leunis, de laatste in de vacature als zoodanig, ont staan door het voor een herbenoeming bedan- ken van den heer C. Hamelink. Het Bureau werd opgedragen bij den Directeur^Generaal der P. T. T. conferentie aan te vragen, in verband met de bedreigde omzetting van het P. T. T.-kantoor te Sas van Gent in een bijkantoor. OMHOOG GEVAREN. Bij dikken mist is bet Fransche s.s. „Belle Isle" in het nauw van Bats omhoog gevaren en blijven :zitten. Sleepbooten voeren uit voor het eventueel verleenen van assistentie. Naar NEDERLAND EN VLAANDEREN. Wij lezen in „Neerlandia" ,,De afdeeling Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen van het Algemeen Nederlandsch Verbond heeft van haar gunstige aardrijkskundige ligging op de grens van Noord- en Zuid-Nederland, gebruik gemaakt om een bijeenkomst in te richten, waar Rijks-Nederlanders en Vlamin- gen van gedachten zouden kunnen wisselen over vraagstukken, die met de algemeen Nederlandsche gedachte samenhangen. Er was opzettelijk geen nauwkeurig omschreven dagorde vastgesteld, zoodat alle gelegenheid kon worden gevonden tot een vrije gedachten- wisseling. Aanwezig waren leden uit Utrecht, Den Haag, Middelburg, Oost-Zeeuwsch-Vlaan- deren, Lokeren, Antwerpen, Brussel en nog meer plaatsen, terwijl verscheidene telegram- men en brieven getuigden van de spijt van afwezigen, o.a. uit Leiden. Zeer op prijs werd gesteld de aanwezigheid van den voorzitter van Groep Nederland, den heer Pattist, die er was namens het groepsbestuur en het hoofd- bestuur, terwijl Groep Vlaanderen zich ook had doen vertegenwoordigen. De tjesprekingen (er staat „discussies", maar'dat zal de schr. zoo kwaad niet bedoeld hebben. Red.) die zeer geestdriftig waren, werden volgens goede Nederlandsche gewoon- te samengevat in een motie luidende: Afdee lingen en leden van het Algemeen Neder landsch Verbond op ,4 Sept. 1937 te Hulst in Zeeuwsch-Vlaanderen in vergadering bijeen, van oordeel zijnde, dat de onderlinge toe- nadering van de Dietsche bevolking, wonende aan beide zijden der Nederlandsche rijksgrens, op de grondslag van het gemeenschappelijk volkswezen met kracht behoort te worden bevorderd in het belang van alien, daarbij uit- drukkelijk elke staatkundige doelomschrijving of richting uitsluitende, spreken als hun wensch uit: dat het Hoofdbestuur en beide Groeps- besturen alle pogingen zullen aanwenden om in die richting werkzaam te zijn; dat zooveel mogelijk alle verbondsuitingen in Noord en Zuid een gemeenschappelijk karakter zullen dragen; dat een voortdurende wisselwerking ver- kregen wcjrde door het over en weer optreden van sprekers die gemeenschappelijke volks- belangen behandelen; dat onverpoosd getracht worde alle voor- komende wettelijke belemmeringen, die de cultureele toenadering van Noord en Zuid in den weg staan, uit den weg te ruimen; achten het voorts van uitnemend belang, dat het Hoofdbestuur en (of de besturen van de groepen Nederland en Vlaanderen tijdig maatregelen neme(n) opdat telken jare om beurte in Noord-Nederland en Vlaanderen samenkomsten van verbondsleden en geest- verwanten, als thans in Hulst, tot besprekin- gen van dezen aard zulleh worden gehouden". Een gezellige maaltijd, gevolgd door een rondgang door de stad Hulst en een bezoek aan de voorstelling van het spel Reinsert de Vos, geschreven door Everaerd en Lockefeer, besloot den dag". van Zwanenberg munten uit door de natuurlijke versche smaak, die behouden blijft door de bijzondere wijze van con- serveeren. 33 Ingez. Med. Voor het op 16 Sept. j.l. gehouden examen voor Esperanto slaagde voor examen A, de heer P. de Blaeij alhier. Op Zaterdag 28 Augustus 1.1. ontstond in een zich in de gemeente Ter Neuzen bevindend woonwagenkamp, ruzie tusschen een tweetal woonwagenbewoners. Men wist aanvankelijk de ruzie te beslech- ten zonder dat deze tot handtastelijkheden was overgegaan. Blijkbaar was het kamp eenigszins rumoerig, omdat ook reeds een vechtpartij had plaats gehad tusschen twee vrouwen uit het kamp. Plotseling laaide de ruzie tusschen de twee mannen, die zwagers van elkaar waren, weder op, omdat een hun- ner door den ander naar een weegwerktuig waarmede vodden worden gewogen, een z.g.n. unster gevraagd, beweerde dat de ander dit destijds had vernield en had weggeworpen. Al spoedig gingen de twee vechtersbazen elkan- der te lijf. De 40-jarige koopman G. H. zag kans een stok te grijpen, die onder een der woonwagens lag en bracht daarmede zijn tegenstonder en zwager H. F. met een zich aan den stok bevestigde zeis, een slag toe, tengevolge waarvan de zeis den man in het rechterbeen onder de lies drong en een zoo- danige verwonding toebracht dat ernstig bloedverlies volgde. Het slachtoffer zag nog kans naar een graSberm van den kanaalkant te loopen alwaar het ineen zeeg. Bewoners van het kamp en kort daarop een dokter, trachtten nog door het afbinden van een ge- troffen slagader den man te redden, doch het mocht niet baten. Korten tijd daarna gaf het slachtoffer den geest. Als verdacht van deze mishandeling met doodelijk gevolg, had zich, blijkens het verslag der Vliss. Crt., thans voor de rechtbank te verantwoorden G. H., 40 j., koopman, wonen de te Ter Neuzen, thans in voorloopige hech- tenis in het huis van bewaring. Blijkens de dagvaarding wordt aan ver- dachte tenlaste gelegd, dat hij op 28 Augus tus j.l. te Ter Neuzen zekeren H. v. M. opzet telijk van het leven heeft beroofd door dezen met een zeis verschillende slagen toe te brengen en met dat voorwerp in het lichaam van het slachtoffer te hakken en het in de dijibeen van dezen tedrijven, waardoor onder- meer de groote beenslagader, een beenader in de rechterdij van het slachtoffer zijn door- stoken, tengevolge van welke verwondingen het slachtoffer door verbloeding spoedig daar op is overleden. Verdachte werd rechtskundig bijgestaan door mr. A. H. Kuipers, advocaat te Middel burg. De getuige Van Pamel, koopman te Aarden- burg, blijft bij zijn verklaringen. Hij hoorde verdachte roepen: ,,Wat heb ik nou gedaan?" Van Meurs (de verslagene) riep: ,,Ik sterf". Op een vraag van den rechter, mr. Muller zegt get., dat de verslagene ook wel een eenigszins opvliegend karakter heeft, hij was een ziekelijk magere lange jongeman. De getuige Van Faassen, koopman te Schoondijke, verklaarde dat de ruzie was ont staan over een unster die de dader van het slachtoffer wilde hebben om vodden te wegen die men aan een voddenkoopman wilde ver- koopen. Get. was met de vorige get. bezig in het kamp om een onderstel van een woon- wagen af te schroeven. Plotseling zag hij den verslagene wegloopen, zonder iets te zeggen. Later riep de verslagene om hulp. Hij lag toen tegen den kanaalberm. De ter terecht- zitting aanwezige zeis, herkende getuige als toebehoorende aan verdachte. Voor het ge bruik lag de zeis onder den wagen van getuige Verdachte door den president ondervraagd, erkende met het slachtoffer ruzie te hebben gekregen en er mede aan het vechten was gegaan. Ook de vrouw van verdachte en de vrouw van den verslagene hadden ruzie ge kregon. Verdachte verweert zich door te zeg gen, dat hij niet wist dat er een ,,zeisje" aan den stok zat waarmede hij zijn slachtoffer was te lrjf gegaan, hetgeen den president deed opmerken, dat het niet een „ze;sje", doch een normale zeis was die aan den stok zit. P>e getuige Van Overdulve, chauffeur te Ter Neuzen, woont recht tegenover het woon wagenkamp. Ten tijde van het gebemde stond het raam open in zijn woonkamer en hij hoorde schreeuwen. Hij keek door het raam en zag dat twee mannen aan het vechten waren in het woonwagenkamp. Hij zag iets blinken en vervolgens den langste van de twee mannen in een grasberm neervallen terwijl de kortste een woonwagen binnengmg. Get. is er heen ge- reden en trof den man, die niet meer slikken kon en niets meer zeide, hevig bloedende aan Getuige kreeg den indruk, dat de man ster- vende was. De president leest vervolgens een gedeelte van het sectierapport voor, verd. er tevens op wijzende, op de vele verwondingen die op het lijk van het slachtoffer zijn gevon den en die zoodanig waren, dat het er in kor ten tijd eenvoudig aan is doodgebloed. De Officier van Justitie requisitoir nemen- de, gaat allereerst nog in het kort na wat er op den bewusten dag is voorgevallen. Volgens den officier gaan alle aanwezigen in de rich ting, dat verdachte telkens de aanvaller is geweest. Er is eenig verschil over de juiste plaats waar het voorgevallene is geschied. Volgens den Officier moet de doodelijke klap zijn toegebracht toen de man reeds op den grond lag. De lange man, het slachtoffer, was altijd degene die weg liep en de kleinste man, de dader, was steeds de aanvaller. Uitgesloten acht de Officier het, dat verdachte niet zou hebben bemerkt dat er aan den stok waarmede verdachte sloeg, een zeis zat. Volgens het O.M. betreft het hier een geval van doodslag en wegens dat feit zal verdachte dus moeten worden veroordeeld. Daarop staat 15 jaar gevangenisstraf als maximum. Mocht de rechtbank met deze op- vatting niet meegaan, dan komt het subsidiair tenlaste gelegde aan de orde, zijnde zware mis handeling den dood tengevolge hebbende. De Officier eischt op dien grond een ge vangenisstraf van 10 jaar. De verdediger van verdachte is van mee ning, dat het requisitoir geheel gespeend was van menschelijkheid en humaniteit, welke toch ook mag worden verwacht en zelfs geeischt bij het Openbaar Ministerie aanwezig te zijn. Pleiter zal de zaak meer speciaal menschelijk behandelen en het juridisch gedeelte weinig of niet aanraken. In het bijzonder vestigt pleiter de aandacht op den persoon van ver dachte, iemand van 40 jaar en een gelegen- heidsmisdadiger. Al is hij woonwagenbewoner daarom is het toch evengoed een mensch als bijv. iemand die op een Ministerie in Den Haag zit. Verdachte heeft een bianco strafregister, uitgezonderd een kleine overtreding wegens strooperij. Hij is een rustig en vredig huis- vader die voor vrouw en acht kinderen heeft te zorgen. Of verdachte nu wordt veroordeeld wegens dcodslag of zware mishandeling, iaat pleiter onverschillig. Verdachte moet men- schelijk en met christelijke barmhartigheid worden behandeld. Pleiter is van den" eisch van 10 jaar, stil geworden. Hij wijst op een pas voor de Maastrichtsche Rechtbank behandelde strafzaak, waarin 2 zoons terechtstonden wegens doelbewusten doodslag van hun eigen vader. De eisch was hier, naar spr. meent, 2% jaar en de uitspraak 2 jaar. Pleiter wijst er nogmaals op, dat ook woonwagenbewoners menschen zijn. Zij leven ge'isoleerd en het heeft spr. wel eens leed gedaan te moeten zien, dat die menschen soms met den wagen naar de onmiddellijke nabijheid van een vuilnisbelt worden gedirigeerd. Toen het drama zich voltrok liep verdachte op zijn sokken en volgens pleiter is het waar- schjjnlijk dat niet verdachte, maar de ver slagene de aanvaller was. Daarop wijzen de omstandigheden. Toen verdachte op zijn sok ken uit den wagen kwam, werd hij, nog voor- dat hij zijn voornemens om zijn klompen aan te schieten, ten uitvoer had kunnen brengen, aangevallen. Verdachte doet er een beroep op, dat hij niet wist, dat er aan den stok waar mede hij sloeg, een zeis zat, hetgeen ook plei ter heel goed mogelijk acht. Pleiter hoopt dan ook dat door zijn betoog de Rechtbank een menschelijker, humaner en sympathieker kijk op den verdachte en diens zaak zal krijgen. Ook heeft het pleiter buitengewoon gehinderd, dat in deze zaak waarin hij toch als verdediger optrad, zonder hem erin te kennen, een be langrijke vreemde getuige werd gehoord. Plei ter acht zulks niet ad rem. Het gebeurde is geen unicum, maar wel acht spreker de straf- maat van iedere redelijkheid gespeend. Na re- en dupliek werd de uitspraak dezer zaak, waarvan de behandeling om half vijf eindigde, op 15 dezer bepaald. De Kantonrechter te Middelburg veroordeel- de H. L. te Hoek tot f3 boete subs. 3 dagen hechtenis, wegens overtreding van een der be- palingen van het reglement voor rivieren en Rijks kanalen. DE DREUMELSCHE ORANJEBOOM. De Hooge Raad heeft ihet beroep in cassatie van den Dreumelschen wethouder C. A. Mol- lenberg tegen het vonnis van den Tielschen kantonrechter van 14 Juni j.l. verworpen. (Zooals men zich herinneren 'zal betrof dit vonnis het geval van het overplanten Van den Oranjeboom naar den tuin bij het gemeente- huis, welke tuin in gebruik was bij den ge- meenteveldwachter Leenders. Dit overplanten was geschied op order van wethouder Mollenberg en deze moest daarom op 14 Juni in Tiel terechtstaan, le ter zake van bet doen plegen van straatschenderij en 2e. ter zake van het zonder daartoe gerech- tigd te zijn loopen op eenigen grond, die be- zaai'd, bepoot of beplant is of die ter be- zaaiing, bepoting of beplanting is gereedge- maakt. De kantonrechter, Mr. Dr. C. H. Baale verklaarde den wethouder schuldig en veroordeelde hem tot twee geldboeten elk Van 15, ibij gebreke van betaling en Verhaal te vervangen door een hechtenis van vijf dagen voor elke boete. Tegen dit vonni's is wethouder Mollenberg toen in cassatie gegaan, maar de Hooge Raad heeft de straf gehandhaafd.

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1937 | | pagina 2