ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Twee uit een nest No. 9663 WOENSDAG 29 SEPTEMBER 1937 77® Jaargang Binnenland Feuilleton EERSTE BLAD DE UITGEEFSTER. H.H. KANTOORHOUDERS TER NEUZEN, 29 SEPTEMBER 1937. GEMEENTERAAD VAN ZAAMSLAG. NEUZENSCHE CO U RANT ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen fr. per post 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar Voor Belgie en Amerika 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling. Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE GIRO 38150 TELEFOON No. 25. ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels f 0,80 Voor eliken regel meer f 0,20. KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling. Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave. DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MA AN DAG- WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND. DE ABONNfi'S VAN HET GEILLU STREERD ZONDAGSBLAD die bet blad per post ontvangen, worden ver- zocht, hun abonnementsgeld voor 1 October a.s. in te zenden, daar er anders over beschikt wordt met verhooging van 15 cent. worden verzocht bet abonnementsgeld over bet 3e kwartaal 1937 van de Ter Neuzenscbe Courant v66r 1 October a.s. in te zenden. Wij vestigen er de aandacht vanonze abonnd's op, dat wij bij terug-ontvangst van eene onbetaalde kwitantie, onmiddellijk de toezending van het blad zullen staken. DE UITGEEFSTER. ONZE ABONNfi'S IN HET BUITENLvAND worden dringend verzocbt, bet verschuldigde abonnementsgeld vodr 1 October a.s. in te zenden. Abonnementen voor het buitenland worden slecbts aangenoonen bij vooruitbetaling. DE UITGEEFSTER. DRANKWET. Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN brengen ter openbare kennis, inge- volge artikel 38, juncto artikel 16 der Drank- wet 1931 Stbl. no. 476, dat bij hen is ingekomen een verzoek om een verlof A van PIETER FR.ANCISCUS DE NIJS, van feeroep beurt- schipper, wonende te Ter Neuzen, voor de beneden-lokaliteit van het perceel, plaatselijk gemerkt, no. 1 en gelegen aan de Rosegracbt te Ter Neuzen. Binnen twee weken nadat deze bekend- making is geschied, kan ieder tegen het verleenen van bet verlof schriftelijk bezwaren indienen bij Burgemeester en Wethouders. Ter Neuzen, 28 September 1937. Burgemeester en Wethouders voornoemd, P. TELLEGEN, Voorzitter. B. I. ZONNEVULLE, Secretaris. PRINSES JULIANA NAAR REOKENWALDE. Prinses Juliana heeft zich Dinsdagavond, in gezelschap van haar hofdame, jonkvrouwe A. M. de Brauw, per trein naar Duitschland be- geven. Het doel van de reis welke niet is onder- nomen dan na overleg met de behandelende geneesheeren, is het brengen van een familie- bezoek aan Reckenwalde. Prins Bernhard zal zich, uit Parijs komende, te Berlijn bij H. K. H. voegen. DE ZONDAGSRUST VAN SCHIPPERS. De heer Kersten heeft de volgende vragen gericht tot den Minister van Oeconomische Zaken: „Is het den Minister bekend, dat schippers, die zich door Gods wet gebonden achten des Zondags niet te varen, uitgesloten zijn van het varen van bieten, niettegenstaande des Minis ters voorganger heeft toegezegd, dat met ge- wetensbezwaren rekening zal gehouden wor den? Is de Minister bereid, alsnog met het oog op het reeds vergevorderde jaargetijde ten spoe- digste maatregelen te treffen, opdat schippers om hun gehoorzaamheid aan Gods wet niet uitgesloten noch bij anderen achtergesteld worden EINDE VAN DEN ZOMERTIJD. Wij vestigen er de aandacht der lezers op, dat de Zomertijd dit jaar eindigt op 3 October. De klokken behooren alzoo in den nacht van Zaterdag op Zondag 1 uur te worden terug- ge z e t. ALWEER EEN ZILVEREN JUBILARIS. Voor de 17e maal in een tijdsverloop dat ons heugt, werden gisteren ter drukkerjj dezer courant de werkzaamheden onderbro- ken voor het huldigen van een gezel, die Bijn zilveren jubile vierde en onder hen die voor ganger waren van den gezel van gisteren zijn er, die ondertusschen weer al andere julbile's zelfs het gouden heitaben her- dacht. iHet betrof ditmaal Hendrik Hamelink, die, vergezeld van zijn vrouw, nadat de gezellen en hunne vrouwen in de huiskamer van den heer Van de Sande waren verzameld, aldaar met een feestlied werden ontvangen. iHij werd vervolgens gelukgewenscht door den heer Van de Sande, met dit herdenkings- feest, dat een terugzien beteekent op een tijd- penk van 25 jaar onafgebroken arbeid, een feit, dat zeker in deze tijden van zeer groote beteekenis mag worden geacht. Het is hem een genoegen over zoo'n corps van toegewijd personeel te mogen beschikken. Het is een blijk van goede verhoudingen en bloei zijner zaak. Hij hoopt dat de werkzaamheden zul len kunnen worden bestendigd in den om- vang, die zij tot op heden hadden. Als blijk van waardeerinig voor de toewijding van den jubilaris hood hij dezen ook namens zijn familie een fraai geschenk aan. Hiema werd namens het personeel het woord gevoerd door den heer N. J. Harte, die aanstipte, dat hem reeds talrijke malen de eer was te beurt gevallen, om bij een gelegen heid als deze een woord te spreken. Onder tusschen is hij heel wat ouder geworden en wordt het een verrassing tot het besef te komen, dat voor gezellen, die hij eigenlijk als het ware nog als jongmaatjes beschouwde, het tijdstip voor het vieren van een zilveren door ANNY VAN PANHUYS. 9) VervoQig. Maria lachte helder. „U is zooiets als een verkapte dichter!" De man met de glad achterover geikamde bruine haren keek scherp in het mooie ge zicht je v6br hem. ,,Dat weet Ik niet. Maar ik igeloof, dat het op dit oogenblik niet moeilijk is om een dich ter te zijn." iHij legde op de woorden „oip dit oogenlblik" licht den nadruk, waardoor het antwoord de beteekenis kreeg van een com pliment aan jVIaria. Therese noodigde den jongen ingenieur voor een der volgende avlonden uit en meende, dat Stefan von Hornstein meer in haar smaak viel dan een der andere heeren van de fabriek dit nog ooit had gedaan. Met mdeite zijn opigewondenheid en vreugde orrderdrukkend.venliet Stefan von Hornstein het huis, dat Hij slechts aanzelend had betre- dein en waar hiji een ibeeldmooi meisje had on|- moet, dat izacbt en teer was als een fijne pastelteekening. Hij kon zijn gedachten maar niet van Maria Normann losmaken en zag telkens weer haar gaaf gazichtje v66r zich. Op een zachten herfstavond zag hij haar terug. IHij had rozen bij zich herfstrozen, roode voor Therese en witte voor Maria. Buiten hem en Herman Stinner waren er geen gasten en dat beviel Stefan Von Horn stein Ibijzonder hij had er al op gerekend, een groot gezelschap aan te treffen. Herman Stinner moest een kleine ontstem- ming onderdrukken, toen hij de rozen zag. Tot nu toe had hij het als een hem uitsluitend toekomend voorrecht beschouwd, bloemen voor de dames mee te brengen. Hij wikkelde den jongen ingenieur in een lang technisch gesprek, dat zelfs Therese niet dorst onder- breken. Na tafel slaagde Stefan er echter in, aan de zijde van Maria te komen. ,,Hoewel het mijn schuld niet is, dat er zoo lang gepraat is over de door u gehate mon sters, vraag ik nochtans om vergeving." Zijn oogen lachten tegen haar en hij dacht er niet aan om zijn bewondering voor Maria te verlbergen. Maria mocht hij graag, waar- om zou hij dat niet laten merken! Dat was nooit zijn gewoonte geweest. Zijn Oosten- rijksch bloed deed zich gelden. Maria Nor mann in haar japon van witte, matte zijde zag er zoo bekoorlijk uit, dat alles in hem zong en hij zich werkelijk als een dichter voelde. iDe witte jiapon sloot strak om de slanke meisjesgestalte en langs den mooi gevormden hals hingen blonde krulletjes neer. Met verrukking onderging Stefan Horn stein de bekoring, welke van Maria uitging. Allerlei dichtregels schoten heb in den zin en hij trachtte ze tot een geheel te ordenen. Maar hij slaagde er niet in, zelfs wat te bedenken. Thuis ging hem dat beter af daar zou hij wel spoedig een gedicht kunnen maken, dat als een mooi, simpel lied zou iklinken en dat hij aan haar voeten zou leggen als een preten- tielooze wilde bloem. Wit en donzig omgaf de matte zijde de be- koorlijke gestalte, die achterover leunde in een zetel van groen brocaat het ragfijne wit sloot aan het zware groen aan als het schuim aan de golven. i n De oogen van Maria staarden peiazend voor zich uit, maar om haar lippen speelde, als al tijd, die nauwelijks waarneembare spottende trek, welke Stefan telkens tot zijn smart weer verschijnen zag. Die spottende trek past niet bij. het open, reine gezichtje als ver- dwaald, als aflkomstig van een an der gelaat hing die om de zachte lijnen van den jongen mond. Stefan von Hornstein dwaalde met zijn ge dachten ver weg uit de groote smaakvol ge- meubelde kamer, waarin zijn chefs met elkaar praatten en waar het lachen van Maria's moeder zoo vroolijk klonk. 'Hij zag niet meer haar omgeving, maar alleen nog de gestalte van Maria in den groen damasten zetel. Als ,in een grauwen nevel tastten zijn gedachten zoekend rond, om den oorsprong van-het kleine spotlachije te vinden, dat te uitgesproken om Maria's mond lag om van heden of gisteren te kunnen zijn. Waar aan denkt u, mijnheer von Horn stein, u bent heelemaal in hooger sferen?" met deze woorden bracht Maria hem met haar welluidende stem tot de werkelijkheid terug. Hij fronste licht de wenkbrauwen. Ze waren over den neuswortel samengegroeid en gaven zijn gezicht iets gedrukts, dat door de een weinig naar Voren uitstekende kin nog onderstreept werd. ,,Neemt u mij niet kwalijk, juffrouw Nor mann, maar ik dacht na over een vraag, die mij plotseling geheel in beslag nam." (Maria hief als afwerend het eene handje op. ,,Het is niet erg galant, dat u in mijn tegen- woordigheid opzettelijik aan uw machines gaat denken." Hij trok een geheimzinnig gezicht. „,U heeft mis geraden, heelemaal mis ge- raden. Ik was daareven met mijn. gedachten in het tooverland." Hij liet zijn stem dalen zoodat buiten Maria niemar.d hem hooren kon. ,,Ja, in een tooverland", herhaalde hij omdat Maria hem verbluft aankeek, „en daar ontmoette ik een prinses, die in een wit ge- jub'ile reeds is aangebroken. En vooral was dit het geval bij dezen jnbilaris, die er nog zoo jeugdig en kwiek uitziet. Hij wenschte hem en zijn vrouw hartelijk geluk met dezen heuglijken dag, en bood den jubilaris een fauteuil aan, met den wensch dat hij daarvan, als hij eens zijn gemak wil nemen, vele jaren geibruik zal kunnen maken. De jubilaris, onder den indruk van de hem gebrachte hulde, dankte zoowel den patroon als de gezellen,'voor de eer die hem te beurt viel, en de stoffelijk blijken van waardeering die hij mocht ontvangen. Vervolgens werden ververschingen aange- boden en bleef men nog eenigen tijd onder ge- zelligen kout, afgewisseld door het zingen van een aantal gelegenheidsliedjes, waaronder er van leuke dichtkunst blijk gaven. Ten slotte dankte de heer Harte namens de gezellen den heer en mevr. Van de Sande voor de gelegenheid geschonken om hun ge zel te huldigen en voor het genoten onthaal. Hij wenschte den heer Van de Sande nog menig jubile op zijn werkplaats toe, daar dit niet alleen een blijk zal zijn van een goeden geest, doch ook van de ec Jnomische welvaart van het bedrijf. SCHEEPJE VRIJGEGEVEN. Het Nederlandsche s.s. ,,Jeannette" waarop vanwege de douane-autoriteiten te Vlissingen beslag was gelegd is na opheffing van bet arrest, naar West Hartlepool vertrokken. V OLKSBIBLIOTHEEK. Zooals uit achterstaande advjertentie blijkt. opent de welbekende Volkstoibliotheek op 2 October a.s. weder hare deuren voor het lees- grage publiek. Nu de zomer ons heeft verlaten en de herfst met zijn langere avonden is gekomen, breekt de tijd aan om 's avonds in den gezelligen familiekring bijeen te zitten en ontspanning te zoeken door het lezen van een mooi en goed boeik. En tot goede lectuur biedt de Bilbliotheek gelegenheid te over, terwijl ook de lage prijs van 2 cent per boek en per week voor nie- mand een bezwaar kan zijn. Degenen, die deze nuttige instelling als donateur financieel wenschen te steunen, kunnen dit doen door een jaargift van min- stens 2,50, waarvoor zij gebruik kunnen maken van de bibliotheek. lie KATHOLIEKE ONDERWIJZERSDAG. De lie Katholieke Onderwijzersdag voor Zeeuwsch-Vlaanderen, ingericht door de af- deelingen Hulst en Oostburg van de K.O.B., op Woensdag 6 October e.k. belooft weer iets biizonders te worden. De dag begint met een H. Mis op te dragen in de Baseliek van den H. Willibrordus te Hulst voor de levend en overleden leden van beide afdeelingen door den Zeer Eerw. heer A. Brouwers, bisschoppelijk inspecteur van het Lager Onderwijs in Zeeuwsch-Vlaanderen en geestelijk ad»viseur van de afdeel'ing Hulst. De vaste gezangen worden gezongen onder waad op een groenen troon zat. Haar oogen glansden van het geluk der jeugd, maar om haar roode mondhoeken had een booze toove- naar een paar scherpe spitslijntjes gepenseeld die een heel klein beetje het schoone gelaat der prinses bedierven." Hij keek Maria rustig aan. ,,Dat deed mij heel erg pijn, want ik wilde de prinses zoo graag zien zooals ik mij haar wenschte. Ik wist echter niet wat te doen, want ik kende de tooverspreuk niet, waarmee ik den boozen toovenaar zou kunnen bezweren." Maria lachte gedwongen. „Die tooverspreuk mag u ook nooit vinden. Ik voor mij denk, dat de prinses ze zelf kent, maar den moed niet heeft, ze te gebruiken hang als zij is, dat daardoor het geluk van menschen, die zij lief heeft, vernietigd zou kunnen worden." Getroffen wilde Stefan von Hornstein haar een vraag stellen, maar Maria sneed hem den pas af. ,,Laat ons toch liever over wezens praten die op de aarde wonen. Verder herhaal ik wat ik u voor kort reeds bij uw eerste bezoek zei: u schijnt een verkapte dichter te zijn." Ze keek hem aan met een plagende uitdrukking in haar oogen en vervolgde: ,,Wij gewone sterve- lingen hehben geen toegang in het toover land." Hij wilde zeggen: Midden in mijn toover land woon jij, als een prinses! Maar nog net op tijd bedacht hij, dat Maria de dochter van zijn directeur was en dat hij haar vanavond pas voor de tweede maal ontmoette. Daarom lachte hij alleen maar zachtjes. ,,Misschien hen ik wel een verkapte dich ter*— zoo een, dien niemand kent en die zijn versjes alleen voor zijn eigen plezier rijmt." Maria's moeder kwam juist op dit oogen blik bij de jongelui zitten. .Mijnheer von Hornstein, de heeren praten wat al te veel over techniek en zaken. Ik ben maar weggeloopen, hier hoor ik het woord dichter dat be^alt mij beter." Zij was naast Maria in juist zoo'n mooien groenen leunstoel gaan zitten. Ze droeg een gekleede fluweelen japon, die haar mooi en jong gebleven figuur op het voordeeligst deed uitkomen. Oo.k haar gezicht was n6g jong en alleen een paar dunne lijntjesi om de oogen, die Stefan van 'Hornstein ontdekte, bewezen dat de t^jd toch niet geheet spoorloos aan Therese vooisbij was gegaan. ,,Hoe bijzonder vriendelijk is u voor mij, mevrouw"', zei de jonge ingenieur met warmte. ,,het is mij alsof ik hier thuis ben ik, die nooit een werkelijk thuis heb leeren kennen." ,,Als het u bij ons ibevalt, moet u maar dik- wtjls komen", antwoordde Therese, ,,u zult ons altijd welikom zijn." Weer schoot haar dezelfde gedachte aan- gaande Maria door het hoofd, en ze haalde leiding van den heer P. de Shiet te Stoppeldijk. Daama om 10.45 begint de morgenbijeen- komst in ,,De Graanbeurs", waar Vader Ben jamin, overste van het St. Laurentiusgesticht te Zelzaete, een uiteenzetting aal geven van ,,Het opiyoedingsplan van de Broeders van Liefde." (Om 1 uur is t dan gezamenlijik middagmaal en om 2.30 uur zal Bert Brugman met zijn marionetten Dr. Joh. Faust, klassiek mario- nettenspel in 5 bedrijven, vertoonen en nog een vijftal humoristische ..divertissements'". In de Maandag j.l. gehouden vergadering kwam na vaststelling der notulen van de vorige vergade^aig en mededeeling van goed- keuring van raadstoesluiten aan de orde een verzoek van 15 inwoners van den Grooten Huijssenspolder, welke zich zeer gedupeerd gevoelden, wegens den zeer ongunstigen toe- stand van het voetpad in genoemden polder, en welke verzochten, waar zij vroeger een voet- en kerkpad hadden, dat door de ge- meente werd onderhouden, te willen bevorde- ren om in de plaats van dit vervallen voet pad een rijwielpad te willen geven in den Grooten Huijssenspolder. Met verwijzing naar hun motief om het verzoek van de ingelanden, in de vorige vergadering gedaan, af te wijzen, stelden Burg, en Weth. voor, op dit schrijven ervieneens afwijzend te beschikken. De gron- den hiervoor zijn, dat de Groote Huijssenspol der onderhoudsplichtig is voor zoover het be- doelde weg betreft, en het niet aangaat, dat de gemeente voor verbetering van een polder- weg gelden zou voteeren. Dp heer Haak kon zich ook met dit stand- punt vereenigen, doch meende, dat toch wel in den raad de wenschelijkheid mocht worden uitgesproken, dat hier voor een behoorlijk rijwielpad werd gezorgd. De heer Koopman was van meening, dat het inderdaad wel juist is, dat de polder onderhoudsplichtig is, doch dat wellicht de mogelijkheid niet is uitgeslo ten, dat in overleg door gemeente en polder- bestuur een rijwielpad zou worden aangelegd. Hij dacht zich dit overleg zoodanig, dat dit rijwielpad in wenkverschaffing door werkloo- zen zou worden aangelegd, dat de ingelanden van den polder zouden" zorgen voor het ver- voer naar bestemming van sintels, terwijl dan in overleg tusschen de gemeente en den pol der de aankoop der benoodigde sintels zou ge- schieden. Verscheidene leden vereenigden zich met de zienswijze van den heer Koopman, waarbij ten slotte de Voorzitter opmerkte, dat de gemeente niet kan tiisschenkomen voor den aanleg van een polderweg, waarvoor de betrokken polder onderhoudsplichtig is, en dat onder goedkeuring van Ged. Staten de ge meente het onderhoud van dezen weg wellicht wel zou kunnen overnemen, wat echter toch ook nogal voeten in de aarde zou hebben. Burg, en Weth. hebben deze aangelegenheid zakelijk bezien en, hoewel meevoelende de be- hoeften van adressanten kunnen zij geen voor- stetlen doen om financien beschikbaar te stel len voor den aanleg van een rijwielpad naast zich voor den geest hoe goed het klinken zou als Maria eens foarones van Hornstein zou heeten. De jonge Oostenrijker beviel haar uitste- kend, ze had tot nu toe nooit geweten, dat er onder de techniei zulke charmante mannen waren. ,,U onderscheidt u door uw heele persoon- lijkheid van uw collega's", meende zij op- reaht, ,,tenminste tot nu toe heb ik door mijn man alleen maar stijve mathematici leeren kennen". Bij zich'zelf dacht zij ook, dat nie mand van die-* ingenieurs ooit zoo voomaam en hoffelijk in zijn optreden was geweest. ,,Dan heeft u het niet getroffen, mevrouw", antwoordde hij, „er schuilen onder de colle ga's genoeg vlotte lui." Het deed Maria bijzonder prettig aan, dat hij zich niet ten nadeele van zijn collega's uit- liet. Zij kniktd'hem toe. Als een uitgesproken woord van lof wenkte dit vriendelijke, eenvou- dige hoofdknikje op hem en een gelukkigsge- voel overstroomde hem zooals een zon over go ten golf zich over een zuidelijk strand uit- stort. Toen hij naar huis ging door de stille stra- ten van de deftige wijk, dacht hij terug aan dit vleiende en vertrouwelijke knikje en pein- zend keek hij op naar den met sterren bezaai- den hemel, die zich in onmetelijke verten over hem welfde. Helder schitterden de sterren, s^oo helder als wilden zij alles belichten en zichtbaar maken wat duister en Verborgen was en toch maakten zij het groote wereld- raadsel, dat nog niemand, die op aarde ge- leefd heeft, ooit heeft opgelost, nog dieper en ondoorgrondelijker. Stefan von Hornstein droeg het beeld van Maria met zich mee naar zijn huis en zijn kamer, die zich in de voorstad aan de Warte bevond, in de buurt van de fabriek. lEn v66r hij. slapen ging, zette hij zich aan zijn schrijftafel en schreef op een klein ,stuk papier de verzen neer, die hem voor den geest gezweefd hadden en die, zich nu gewillig lie- ten vangen als vlinders, die weten, dat een zachte hahd ze in een rozenperk wil zetten. De volgenden morgen moest Stefan een beetje lachen om het gedicht, dat op zijn schrijftafel lag en hij stopte het weg in een schuiflaadje, waarin reed®heel wat gedichten lagen, die hij neerschireef, wanneer hem het hart van geestdrift overvloeide. Maar al sloot hij het gedicht weg, de verovering, welke Maria in hem, had gewekt, liet zich niet weg- sluiten. Die bleef, en verminderde noch ver- dween. 'Hij maakte ondanks de uitnoodiging van Therese daarvan niet direct gebruik daar hij zijn hart, dat zoo snel van streek raakte, wanneer hij een mooi, lief meisje zag, eerst weder onder controle wilde brengen. Maar zoo erg als nu had hij het nog nooit te pakken gehad. Stefan von Hornstein dacht ernstig over een polderweg. Zij hebben daarom ook ver- wezen naar hun prae-advies in de vorige ver gadering. Wellicht kan evenwel uit de gehou den besprekingen nog iets geboren worden. Het voorstel van Burg, en Weth., om afwij zend op dit verzoek te beschikken, werd ten slotte met algemeene stemmen aangenomen. Vastgesteld werd een verordening als be- doeld in het Reglement Autovervoer personen. E'veneens werden vastgesteld de kosten per leerling der openbare lagere school over 1936. Op ingekomen verzoeken om een vergoe- ding als bedoeld in art. 13 der L. O. wet 1920 werd beschikt als door Burg, en Weth. voor- gesteld. Waar dit de eerste maal was, dat deze vergoeding werd toegekend onder de nieuwe bepalingen, werden hieromtrent ver- schiilende inlichtingen verstrekt. De rekeningen van het Algemeen Burger- lijk Armbestuur, de Vrijwillige Brandweer, de Vrijwillige Burgerwacht en de Chr. Bewaar- school over 1936, benevens die der gemeente over dat jaar passeerden eveneens zonder meer onder den hamer. Ten slotte boden Burg, en Weth. aan de begrooting der ge meente voor den dienst 1938, en werd vast gesteld het supplement kohier Hondenbelas- ting voor den loopenden dienst, waarmede de agenda was afgewerkt. De omvraag leverde ook niet veel moeilijk- heden op. De heer Maas kwam terug op zijn verzoek, in dit voorjaar gedaan tot verplaat- sing van een lichtpunt aan de Voorstraat te Othene. Burg, en Weth. deelden mede, deze aangelegenheid te hebben onderzocht, en tot de conclusie te zijn gekomen, dat verplaat- sing van het bedoelde lichtpunt het onderling verband der straatverlichting aldaar zou schaden, waarom zij zich voorstelden te in- formeeren naar de kosten van plaatsing van een nieuwe paal en een lichtpunt ter plaatse als door den heer Maas vermeld. De heer Hamelink wees als gewoonlijk op den toestand van de haven. Hij juichte het toe, dat de situatie aldaar dank zij den aanleg van een tegelpad was verbeterd, doch had geconstateerd, dat den dag nadat dit pad was gereed gekomen, er een buitengewoon hoog tij water was, waardoor het zandbed waarop de tegels rusten, was weggespoeld. De Voorzitter verzocht den heer Hamelink, hedenavond den toestand eens op te nemen en verzekerde, dat hij dan tevreden zou zijn. Overigens is een haven voor de bestrating een precair iets, daar de grond aldaar steeds werkt. De heer Wisse verzocht verbetering van de verlichting bij het pcstkantoor. Spreker had ondei'vonden, dat men, des avonds laat stuk- ken ter post bezorgende, reeds bij de buren naar de gleuf van de brieve.nbus moest gaan zoeken, zoo donker is het daar. De Voorzit ter deelde mede, dat het enkele dagen was voorgekomep, dat de nachtverlichting daar ter plaatse niet functionneerde, en sprak het vermoeden uit, dat de heer Wisse dan daar van de gevolgen zou hebben ondervonden. De heer' De Visser viel den heer Wisse bij, en verzekerde, dat het aldaar dikwijls zeer don- het geVal na en meende, dat hij werkelijk voorzichtig moest zijn. Hij was niet rij^bezat slechts eenige duizenden thalers uit net ver- sterf van zijn ouders en het was hem een on- dragelijke gedachte, dat men hem zou aan- zien voor een ibruidschat-jager. Dat kon in dit geval gemakkelijk gebeuren en daarom wilde hij zooveel mogelijk het huis van zijn direc teur vermijden. Het viel hem wel erg zwaar, maar daar Herman Stinner hem juist het ontwerp voor een nieuwe machine had opge- dragen, ooncentreerde hij al zijn gedachten op dit werk en zwoegde hij alle avonden aan de teekeningen ervoor. Hij werd Iboos op zichzelf wanneer dan van tijd tot tijd een oogenlblik kwam, dat hij van zijn werk. afdwaalde in een zoeten droom, waarvan het middelpunt een lief, blond meisje was een meisje 'zoo geheel anders als die hij tot nu toe had leeren kennen. Hij had zich steeds op een eerlbiedigen af- stand gehouden van de meisje,s, die men alleen in den kring hunner familie kon ontmoeten de omgang met de andere, met wie men ook zoo kennis kon maken, was heel wat vlotter en losser. Op een goeden avond werd het hem echter op zijn kamer toch te benauwd, hij legde de courant weg en reed met de tram naar het hart van de stad. Hij lachte in zichzelf, om dat het hem eindelijk gelukt was, een uu^tje voor ontspanning vrij te maken. Het voort- durend denken aan de knappe Maria had bijna een kluizenaar van hem gemaakt. Gelukkig dat de moeder van Maria hem ge- zegd had, dat de heeren van de fabriek geen afzondenlijke visite behoefden te maken om nog eens te bedanken voor de genoten gast- vrijheid want daar zouden zij moeilijk tijd Voor kunnen vinden. Dat was uitstekend en het was <5dk uitstekend voor hem, wanneer hij het 'beeldschoone meisje voorloopig niet weer- zag. Gewoonlijk bracht de juffrouw, waar hij op kamers woonde, hem koud avondeten, van- daag at hij echter in een druk restaurant en tracteerde hij zichzelf op een flesch wijn. Dat maakte zijn stemming nog beter en genoeg- lijk slenterde hij door de drukke straten. Wat waren er toch tallooze knappe vrouwen en jonge meisjes in de oude stad aan de Main, en wat dwaas Van hem,, dat hij daar niet her der notitie van had genomen. In dat opzicht had hij heel wat in te halen en in deze oVer- tuiging glimlachte hij overmoedig tegen de knappe vrouwen, die hem passeerden. IHij kwam in een cabaret terecht en zag daar een vroegere toekende uit Berlijn. Ze droeg moderne gedichten en balladen voor zwaarmoedige verzen, die van de een of andere hartverscheurende ervaring verhaal- den. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1937 | | pagina 1