ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Twee uit een nest
No. 9663
WOENSDAG 29 SEPTEMBER 1937
77® Jaargang
Binnenland
Feuilleton
EERSTE BLAD
DE UITGEEFSTER.
H.H. KANTOORHOUDERS
TER NEUZEN, 29 SEPTEMBER 1937.
GEMEENTERAAD VAN ZAAMSLAG.
NEUZENSCHE CO U RANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1,25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
fr. per post 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
Voor Belgie en Amerika 2,overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels f 0,80 Voor eliken regel meer f 0,20.
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, betwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgave.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MA AN DAG- WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
DE ABONNfi'S VAN HET
GEILLU STREERD ZONDAGSBLAD
die bet blad per post ontvangen, worden ver-
zocht, hun abonnementsgeld voor 1 October
a.s. in te zenden, daar er anders over beschikt
wordt met verhooging van 15 cent.
worden verzocht bet abonnementsgeld over
bet 3e kwartaal 1937 van de Ter Neuzenscbe
Courant v66r 1 October a.s. in te zenden.
Wij vestigen er de aandacht vanonze
abonnd's op, dat wij bij terug-ontvangst van
eene onbetaalde kwitantie, onmiddellijk de
toezending van het blad zullen staken.
DE UITGEEFSTER.
ONZE ABONNfi'S IN HET
BUITENLvAND
worden dringend verzocbt, bet verschuldigde
abonnementsgeld vodr 1 October a.s. in te
zenden.
Abonnementen voor het buitenland worden
slecbts aangenoonen bij vooruitbetaling.
DE UITGEEFSTER.
DRANKWET.
Burgemeester en Wethouders van TER
NEUZEN brengen ter openbare kennis, inge-
volge artikel 38, juncto artikel 16 der Drank-
wet 1931 Stbl. no. 476, dat bij hen is ingekomen
een verzoek om een verlof A van PIETER
FR.ANCISCUS DE NIJS, van feeroep beurt-
schipper, wonende te Ter Neuzen, voor de
beneden-lokaliteit van het perceel, plaatselijk
gemerkt, no. 1 en gelegen aan de Rosegracbt
te Ter Neuzen.
Binnen twee weken nadat deze bekend-
making is geschied, kan ieder tegen het
verleenen van bet verlof schriftelijk bezwaren
indienen bij Burgemeester en Wethouders.
Ter Neuzen, 28 September 1937.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
P. TELLEGEN, Voorzitter.
B. I. ZONNEVULLE, Secretaris.
PRINSES JULIANA NAAR
REOKENWALDE.
Prinses Juliana heeft zich Dinsdagavond, in
gezelschap van haar hofdame, jonkvrouwe A.
M. de Brauw, per trein naar Duitschland be-
geven. Het doel van de reis welke niet is onder-
nomen dan na overleg met de behandelende
geneesheeren, is het brengen van een familie-
bezoek aan Reckenwalde.
Prins Bernhard zal zich, uit Parijs komende,
te Berlijn bij H. K. H. voegen.
DE ZONDAGSRUST VAN SCHIPPERS.
De heer Kersten heeft de volgende vragen
gericht tot den Minister van Oeconomische
Zaken:
„Is het den Minister bekend, dat schippers,
die zich door Gods wet gebonden achten des
Zondags niet te varen, uitgesloten zijn van het
varen van bieten, niettegenstaande des Minis
ters voorganger heeft toegezegd, dat met ge-
wetensbezwaren rekening zal gehouden wor
den?
Is de Minister bereid, alsnog met het oog op
het reeds vergevorderde jaargetijde ten spoe-
digste maatregelen te treffen, opdat schippers
om hun gehoorzaamheid aan Gods wet niet
uitgesloten noch bij anderen achtergesteld
worden
EINDE VAN DEN ZOMERTIJD.
Wij vestigen er de aandacht der lezers op,
dat de Zomertijd dit jaar eindigt op 3 October.
De klokken behooren alzoo in den nacht van
Zaterdag op Zondag 1 uur te worden terug-
ge z e t.
ALWEER EEN ZILVEREN JUBILARIS.
Voor de 17e maal in een tijdsverloop dat
ons heugt, werden gisteren ter drukkerjj
dezer courant de werkzaamheden onderbro-
ken voor het huldigen van een gezel, die Bijn
zilveren jubile vierde en onder hen die voor
ganger waren van den gezel van gisteren
zijn er, die ondertusschen weer al andere
julbile's zelfs het gouden heitaben her-
dacht.
iHet betrof ditmaal Hendrik Hamelink, die,
vergezeld van zijn vrouw, nadat de gezellen
en hunne vrouwen in de huiskamer van den
heer Van de Sande waren verzameld, aldaar
met een feestlied werden ontvangen.
iHij werd vervolgens gelukgewenscht door
den heer Van de Sande, met dit herdenkings-
feest, dat een terugzien beteekent op een tijd-
penk van 25 jaar onafgebroken arbeid, een
feit, dat zeker in deze tijden van zeer groote
beteekenis mag worden geacht. Het is hem
een genoegen over zoo'n corps van toegewijd
personeel te mogen beschikken. Het is een
blijk van goede verhoudingen en bloei zijner
zaak. Hij hoopt dat de werkzaamheden zul
len kunnen worden bestendigd in den om-
vang, die zij tot op heden hadden. Als blijk
van waardeerinig voor de toewijding van den
jubilaris hood hij dezen ook namens zijn familie
een fraai geschenk aan.
Hiema werd namens het personeel het
woord gevoerd door den heer N. J. Harte, die
aanstipte, dat hem reeds talrijke malen de
eer was te beurt gevallen, om bij een gelegen
heid als deze een woord te spreken. Onder
tusschen is hij heel wat ouder geworden en
wordt het een verrassing tot het besef te
komen, dat voor gezellen, die hij eigenlijk als
het ware nog als jongmaatjes beschouwde,
het tijdstip voor het vieren van een zilveren
door
ANNY VAN PANHUYS.
9) VervoQig.
Maria lachte helder.
„U is zooiets als een verkapte dichter!"
De man met de glad achterover geikamde
bruine haren keek scherp in het mooie ge
zicht je v6br hem.
,,Dat weet Ik niet. Maar ik igeloof, dat het
op dit oogenblik niet moeilijk is om een dich
ter te zijn." iHij legde op de woorden „oip dit
oogenlblik" licht den nadruk, waardoor het
antwoord de beteekenis kreeg van een com
pliment aan jVIaria.
Therese noodigde den jongen ingenieur voor
een der volgende avlonden uit en meende, dat
Stefan von Hornstein meer in haar smaak
viel dan een der andere heeren van de fabriek
dit nog ooit had gedaan.
Met mdeite zijn opigewondenheid en vreugde
orrderdrukkend.venliet Stefan von Hornstein
het huis, dat Hij slechts aanzelend had betre-
dein en waar hiji een ibeeldmooi meisje had on|-
moet, dat izacbt en teer was als een fijne
pastelteekening. Hij kon zijn gedachten maar
niet van Maria Normann losmaken en zag
telkens weer haar gaaf gazichtje v66r zich.
Op een zachten herfstavond zag hij haar
terug. IHij had rozen bij zich herfstrozen,
roode voor Therese en witte voor Maria.
Buiten hem en Herman Stinner waren er
geen gasten en dat beviel Stefan Von Horn
stein Ibijzonder hij had er al op gerekend,
een groot gezelschap aan te treffen.
Herman Stinner moest een kleine ontstem-
ming onderdrukken, toen hij de rozen zag.
Tot nu toe had hij het als een hem uitsluitend
toekomend voorrecht beschouwd, bloemen
voor de dames mee te brengen. Hij wikkelde
den jongen ingenieur in een lang technisch
gesprek, dat zelfs Therese niet dorst onder-
breken. Na tafel slaagde Stefan er echter in,
aan de zijde van Maria te komen.
,,Hoewel het mijn schuld niet is, dat er zoo
lang gepraat is over de door u gehate mon
sters, vraag ik nochtans om vergeving."
Zijn oogen lachten tegen haar en hij dacht
er niet aan om zijn bewondering voor Maria
te verlbergen. Maria mocht hij graag, waar-
om zou hij dat niet laten merken! Dat was
nooit zijn gewoonte geweest. Zijn Oosten-
rijksch bloed deed zich gelden. Maria Nor
mann in haar japon van witte, matte zijde zag
er zoo bekoorlijk uit, dat alles in hem zong en
hij zich werkelijk als een dichter voelde.
iDe witte jiapon sloot strak om de slanke
meisjesgestalte en langs den mooi gevormden
hals hingen blonde krulletjes neer.
Met verrukking onderging Stefan Horn
stein de bekoring, welke van Maria uitging.
Allerlei dichtregels schoten heb in den zin en
hij trachtte ze tot een geheel te ordenen. Maar
hij slaagde er niet in, zelfs wat te bedenken.
Thuis ging hem dat beter af daar zou hij
wel spoedig een gedicht kunnen maken, dat
als een mooi, simpel lied zou iklinken en dat
hij aan haar voeten zou leggen als een preten-
tielooze wilde bloem.
Wit en donzig omgaf de matte zijde de be-
koorlijke gestalte, die achterover leunde in een
zetel van groen brocaat het ragfijne wit
sloot aan het zware groen aan als het schuim
aan de golven. i n
De oogen van Maria staarden peiazend voor
zich uit, maar om haar lippen speelde, als al
tijd, die nauwelijks waarneembare spottende
trek, welke Stefan telkens tot zijn smart weer
verschijnen zag. Die spottende trek past
niet bij. het open, reine gezichtje als ver-
dwaald, als aflkomstig van een an der gelaat
hing die om de zachte lijnen van den jongen
mond.
Stefan von Hornstein dwaalde met zijn ge
dachten ver weg uit de groote smaakvol ge-
meubelde kamer, waarin zijn chefs met elkaar
praatten en waar het lachen van Maria's
moeder zoo vroolijk klonk. 'Hij zag niet meer
haar omgeving, maar alleen nog de gestalte
van Maria in den groen damasten zetel. Als
,in een grauwen nevel tastten zijn gedachten
zoekend rond, om den oorsprong van-het kleine
spotlachije te vinden, dat te uitgesproken om
Maria's mond lag om van heden of gisteren
te kunnen zijn.
Waar aan denkt u, mijnheer von Horn
stein, u bent heelemaal in hooger sferen?"
met deze woorden bracht Maria hem met
haar welluidende stem tot de werkelijkheid
terug.
Hij fronste licht de wenkbrauwen. Ze
waren over den neuswortel samengegroeid en
gaven zijn gezicht iets gedrukts, dat door de
een weinig naar Voren uitstekende kin nog
onderstreept werd.
,,Neemt u mij niet kwalijk, juffrouw Nor
mann, maar ik dacht na over een vraag, die
mij plotseling geheel in beslag nam."
(Maria hief als afwerend het eene handje op.
,,Het is niet erg galant, dat u in mijn tegen-
woordigheid opzettelijik aan uw machines
gaat denken."
Hij trok een geheimzinnig gezicht.
„,U heeft mis geraden, heelemaal mis ge-
raden. Ik was daareven met mijn. gedachten
in het tooverland." Hij liet zijn stem dalen
zoodat buiten Maria niemar.d hem hooren
kon. ,,Ja, in een tooverland", herhaalde hij
omdat Maria hem verbluft aankeek, „en daar
ontmoette ik een prinses, die in een wit ge-
jub'ile reeds is aangebroken. En vooral was
dit het geval bij dezen jnbilaris, die er nog
zoo jeugdig en kwiek uitziet. Hij wenschte
hem en zijn vrouw hartelijk geluk met dezen
heuglijken dag, en bood den jubilaris een
fauteuil aan, met den wensch dat hij daarvan,
als hij eens zijn gemak wil nemen, vele jaren
geibruik zal kunnen maken.
De jubilaris, onder den indruk van de hem
gebrachte hulde, dankte zoowel den patroon
als de gezellen,'voor de eer die hem te beurt
viel, en de stoffelijk blijken van waardeering
die hij mocht ontvangen.
Vervolgens werden ververschingen aange-
boden en bleef men nog eenigen tijd onder ge-
zelligen kout, afgewisseld door het zingen van
een aantal gelegenheidsliedjes, waaronder er
van leuke dichtkunst blijk gaven.
Ten slotte dankte de heer Harte namens
de gezellen den heer en mevr. Van de Sande
voor de gelegenheid geschonken om hun ge
zel te huldigen en voor het genoten onthaal.
Hij wenschte den heer Van de Sande nog
menig jubile op zijn werkplaats toe, daar dit
niet alleen een blijk zal zijn van een goeden
geest, doch ook van de ec Jnomische welvaart
van het bedrijf.
SCHEEPJE VRIJGEGEVEN.
Het Nederlandsche s.s. ,,Jeannette" waarop
vanwege de douane-autoriteiten te Vlissingen
beslag was gelegd is na opheffing van bet
arrest, naar West Hartlepool vertrokken.
V OLKSBIBLIOTHEEK.
Zooals uit achterstaande advjertentie blijkt.
opent de welbekende Volkstoibliotheek op 2
October a.s. weder hare deuren voor het lees-
grage publiek.
Nu de zomer ons heeft verlaten en de herfst
met zijn langere avonden is gekomen, breekt
de tijd aan om 's avonds in den gezelligen
familiekring bijeen te zitten en ontspanning te
zoeken door het lezen van een mooi en goed
boeik.
En tot goede lectuur biedt de Bilbliotheek
gelegenheid te over, terwijl ook de lage prijs
van 2 cent per boek en per week voor nie-
mand een bezwaar kan zijn.
Degenen, die deze nuttige instelling als
donateur financieel wenschen te steunen,
kunnen dit doen door een jaargift van min-
stens 2,50, waarvoor zij gebruik kunnen
maken van de bibliotheek.
lie KATHOLIEKE ONDERWIJZERSDAG.
De lie Katholieke Onderwijzersdag voor
Zeeuwsch-Vlaanderen, ingericht door de af-
deelingen Hulst en Oostburg van de K.O.B.,
op Woensdag 6 October e.k. belooft weer iets
biizonders te worden.
De dag begint met een H. Mis op te dragen
in de Baseliek van den H. Willibrordus te
Hulst voor de levend en overleden leden van
beide afdeelingen door den Zeer Eerw. heer
A. Brouwers, bisschoppelijk inspecteur van
het Lager Onderwijs in Zeeuwsch-Vlaanderen
en geestelijk ad»viseur van de afdeel'ing Hulst.
De vaste gezangen worden gezongen onder
waad op een groenen troon zat. Haar oogen
glansden van het geluk der jeugd, maar om
haar roode mondhoeken had een booze toove-
naar een paar scherpe spitslijntjes gepenseeld
die een heel klein beetje het schoone gelaat
der prinses bedierven."
Hij keek Maria rustig aan. ,,Dat deed mij
heel erg pijn, want ik wilde de prinses zoo
graag zien zooals ik mij haar wenschte. Ik
wist echter niet wat te doen, want ik kende
de tooverspreuk niet, waarmee ik den boozen
toovenaar zou kunnen bezweren."
Maria lachte gedwongen.
„Die tooverspreuk mag u ook nooit vinden.
Ik voor mij denk, dat de prinses ze zelf kent,
maar den moed niet heeft, ze te gebruiken
hang als zij is, dat daardoor het geluk van
menschen, die zij lief heeft, vernietigd zou
kunnen worden."
Getroffen wilde Stefan von Hornstein haar
een vraag stellen, maar Maria sneed hem den
pas af.
,,Laat ons toch liever over wezens praten
die op de aarde wonen. Verder herhaal ik wat
ik u voor kort reeds bij uw eerste bezoek zei:
u schijnt een verkapte dichter te zijn." Ze keek
hem aan met een plagende uitdrukking in
haar oogen en vervolgde: ,,Wij gewone sterve-
lingen hehben geen toegang in het toover
land."
Hij wilde zeggen: Midden in mijn toover
land woon jij, als een prinses! Maar nog net
op tijd bedacht hij, dat Maria de dochter van
zijn directeur was en dat hij haar vanavond
pas voor de tweede maal ontmoette.
Daarom lachte hij alleen maar zachtjes.
,,Misschien hen ik wel een verkapte dich
ter*— zoo een, dien niemand kent en die zijn
versjes alleen voor zijn eigen plezier rijmt."
Maria's moeder kwam juist op dit oogen
blik bij de jongelui zitten.
.Mijnheer von Hornstein, de heeren praten
wat al te veel over techniek en zaken. Ik ben
maar weggeloopen, hier hoor ik het woord
dichter dat be^alt mij beter."
Zij was naast Maria in juist zoo'n mooien
groenen leunstoel gaan zitten. Ze droeg een
gekleede fluweelen japon, die haar mooi en
jong gebleven figuur op het voordeeligst deed
uitkomen. Oo.k haar gezicht was n6g jong en
alleen een paar dunne lijntjesi om de oogen, die
Stefan van 'Hornstein ontdekte, bewezen dat
de t^jd toch niet geheet spoorloos aan Therese
vooisbij was gegaan.
,,Hoe bijzonder vriendelijk is u voor mij,
mevrouw"', zei de jonge ingenieur met
warmte. ,,het is mij alsof ik hier thuis ben
ik, die nooit een werkelijk thuis heb leeren
kennen."
,,Als het u bij ons ibevalt, moet u maar dik-
wtjls komen", antwoordde Therese, ,,u zult
ons altijd welikom zijn."
Weer schoot haar dezelfde gedachte aan-
gaande Maria door het hoofd, en ze haalde
leiding van den heer P. de Shiet te Stoppeldijk.
Daama om 10.45 begint de morgenbijeen-
komst in ,,De Graanbeurs", waar Vader Ben
jamin, overste van het St. Laurentiusgesticht
te Zelzaete, een uiteenzetting aal geven van
,,Het opiyoedingsplan van de Broeders van
Liefde."
(Om 1 uur is t dan gezamenlijik middagmaal
en om 2.30 uur zal Bert Brugman met zijn
marionetten Dr. Joh. Faust, klassiek mario-
nettenspel in 5 bedrijven, vertoonen en nog
een vijftal humoristische ..divertissements'".
In de Maandag j.l. gehouden vergadering
kwam na vaststelling der notulen van de
vorige vergade^aig en mededeeling van goed-
keuring van raadstoesluiten aan de orde een
verzoek van 15 inwoners van den Grooten
Huijssenspolder, welke zich zeer gedupeerd
gevoelden, wegens den zeer ongunstigen toe-
stand van het voetpad in genoemden polder,
en welke verzochten, waar zij vroeger een
voet- en kerkpad hadden, dat door de ge-
meente werd onderhouden, te willen bevorde-
ren om in de plaats van dit vervallen voet
pad een rijwielpad te willen geven in den
Grooten Huijssenspolder. Met verwijzing naar
hun motief om het verzoek van de ingelanden,
in de vorige vergadering gedaan, af te wijzen,
stelden Burg, en Weth. voor, op dit schrijven
ervieneens afwijzend te beschikken. De gron-
den hiervoor zijn, dat de Groote Huijssenspol
der onderhoudsplichtig is voor zoover het be-
doelde weg betreft, en het niet aangaat, dat
de gemeente voor verbetering van een polder-
weg gelden zou voteeren.
Dp heer Haak kon zich ook met dit stand-
punt vereenigen, doch meende, dat toch wel
in den raad de wenschelijkheid mocht worden
uitgesproken, dat hier voor een behoorlijk
rijwielpad werd gezorgd. De heer Koopman
was van meening, dat het inderdaad wel juist
is, dat de polder onderhoudsplichtig is, doch
dat wellicht de mogelijkheid niet is uitgeslo
ten, dat in overleg door gemeente en polder-
bestuur een rijwielpad zou worden aangelegd.
Hij dacht zich dit overleg zoodanig, dat dit
rijwielpad in wenkverschaffing door werkloo-
zen zou worden aangelegd, dat de ingelanden
van den polder zouden" zorgen voor het ver-
voer naar bestemming van sintels, terwijl dan
in overleg tusschen de gemeente en den pol
der de aankoop der benoodigde sintels zou ge-
schieden. Verscheidene leden vereenigden
zich met de zienswijze van den heer Koopman,
waarbij ten slotte de Voorzitter opmerkte,
dat de gemeente niet kan tiisschenkomen
voor den aanleg van een polderweg, waarvoor
de betrokken polder onderhoudsplichtig is, en
dat onder goedkeuring van Ged. Staten de ge
meente het onderhoud van dezen weg wellicht
wel zou kunnen overnemen, wat echter toch
ook nogal voeten in de aarde zou hebben.
Burg, en Weth. hebben deze aangelegenheid
zakelijk bezien en, hoewel meevoelende de be-
hoeften van adressanten kunnen zij geen voor-
stetlen doen om financien beschikbaar te stel
len voor den aanleg van een rijwielpad naast
zich voor den geest hoe goed het klinken zou
als Maria eens foarones van Hornstein zou
heeten.
De jonge Oostenrijker beviel haar uitste-
kend, ze had tot nu toe nooit geweten, dat er
onder de techniei zulke charmante mannen
waren.
,,U onderscheidt u door uw heele persoon-
lijkheid van uw collega's", meende zij op-
reaht, ,,tenminste tot nu toe heb ik door mijn
man alleen maar stijve mathematici leeren
kennen". Bij zich'zelf dacht zij ook, dat nie
mand van die-* ingenieurs ooit zoo voomaam
en hoffelijk in zijn optreden was geweest.
,,Dan heeft u het niet getroffen, mevrouw",
antwoordde hij, „er schuilen onder de colle
ga's genoeg vlotte lui."
Het deed Maria bijzonder prettig aan, dat
hij zich niet ten nadeele van zijn collega's uit-
liet. Zij kniktd'hem toe. Als een uitgesproken
woord van lof wenkte dit vriendelijke, eenvou-
dige hoofdknikje op hem en een gelukkigsge-
voel overstroomde hem zooals een zon over
go ten golf zich over een zuidelijk strand uit-
stort.
Toen hij naar huis ging door de stille stra-
ten van de deftige wijk, dacht hij terug aan
dit vleiende en vertrouwelijke knikje en pein-
zend keek hij op naar den met sterren bezaai-
den hemel, die zich in onmetelijke verten over
hem welfde. Helder schitterden de sterren,
s^oo helder als wilden zij alles belichten en
zichtbaar maken wat duister en Verborgen
was en toch maakten zij het groote wereld-
raadsel, dat nog niemand, die op aarde ge-
leefd heeft, ooit heeft opgelost, nog dieper
en ondoorgrondelijker.
Stefan von Hornstein droeg het beeld van
Maria met zich mee naar zijn huis en zijn
kamer, die zich in de voorstad aan de Warte
bevond, in de buurt van de fabriek.
lEn v66r hij. slapen ging, zette hij zich aan
zijn schrijftafel en schreef op een klein ,stuk
papier de verzen neer, die hem voor den geest
gezweefd hadden en die, zich nu gewillig lie-
ten vangen als vlinders, die weten, dat een
zachte hahd ze in een rozenperk wil zetten.
De volgenden morgen moest Stefan een
beetje lachen om het gedicht, dat op zijn
schrijftafel lag en hij stopte het weg in een
schuiflaadje, waarin reed®heel wat gedichten
lagen, die hij neerschireef, wanneer hem het
hart van geestdrift overvloeide. Maar al sloot
hij het gedicht weg, de verovering, welke
Maria in hem, had gewekt, liet zich niet weg-
sluiten. Die bleef, en verminderde noch ver-
dween. 'Hij maakte ondanks de uitnoodiging
van Therese daarvan niet direct gebruik daar
hij zijn hart, dat zoo snel van streek raakte,
wanneer hij een mooi, lief meisje zag, eerst
weder onder controle wilde brengen. Maar zoo
erg als nu had hij het nog nooit te pakken
gehad.
Stefan von Hornstein dacht ernstig over
een polderweg. Zij hebben daarom ook ver-
wezen naar hun prae-advies in de vorige ver
gadering. Wellicht kan evenwel uit de gehou
den besprekingen nog iets geboren worden.
Het voorstel van Burg, en Weth., om afwij
zend op dit verzoek te beschikken, werd ten
slotte met algemeene stemmen aangenomen.
Vastgesteld werd een verordening als be-
doeld in het Reglement Autovervoer personen.
E'veneens werden vastgesteld de kosten per
leerling der openbare lagere school over 1936.
Op ingekomen verzoeken om een vergoe-
ding als bedoeld in art. 13 der L. O. wet 1920
werd beschikt als door Burg, en Weth. voor-
gesteld. Waar dit de eerste maal was, dat
deze vergoeding werd toegekend onder de
nieuwe bepalingen, werden hieromtrent ver-
schiilende inlichtingen verstrekt.
De rekeningen van het Algemeen Burger-
lijk Armbestuur, de Vrijwillige Brandweer, de
Vrijwillige Burgerwacht en de Chr. Bewaar-
school over 1936, benevens die der gemeente
over dat jaar passeerden eveneens zonder
meer onder den hamer. Ten slotte boden
Burg, en Weth. aan de begrooting der ge
meente voor den dienst 1938, en werd vast
gesteld het supplement kohier Hondenbelas-
ting voor den loopenden dienst, waarmede de
agenda was afgewerkt.
De omvraag leverde ook niet veel moeilijk-
heden op. De heer Maas kwam terug op zijn
verzoek, in dit voorjaar gedaan tot verplaat-
sing van een lichtpunt aan de Voorstraat te
Othene. Burg, en Weth. deelden mede, deze
aangelegenheid te hebben onderzocht, en tot
de conclusie te zijn gekomen, dat verplaat-
sing van het bedoelde lichtpunt het onderling
verband der straatverlichting aldaar zou
schaden, waarom zij zich voorstelden te in-
formeeren naar de kosten van plaatsing van
een nieuwe paal en een lichtpunt ter plaatse
als door den heer Maas vermeld.
De heer Hamelink wees als gewoonlijk
op den toestand van de haven. Hij juichte
het toe, dat de situatie aldaar dank zij den
aanleg van een tegelpad was verbeterd, doch
had geconstateerd, dat den dag nadat dit pad
was gereed gekomen, er een buitengewoon
hoog tij water was, waardoor het zandbed
waarop de tegels rusten, was weggespoeld.
De Voorzitter verzocht den heer Hamelink,
hedenavond den toestand eens op te nemen
en verzekerde, dat hij dan tevreden zou zijn.
Overigens is een haven voor de bestrating een
precair iets, daar de grond aldaar steeds
werkt.
De heer Wisse verzocht verbetering van de
verlichting bij het pcstkantoor. Spreker had
ondei'vonden, dat men, des avonds laat stuk-
ken ter post bezorgende, reeds bij de buren
naar de gleuf van de brieve.nbus moest gaan
zoeken, zoo donker is het daar. De Voorzit
ter deelde mede, dat het enkele dagen was
voorgekomep, dat de nachtverlichting daar
ter plaatse niet functionneerde, en sprak het
vermoeden uit, dat de heer Wisse dan daar
van de gevolgen zou hebben ondervonden. De
heer' De Visser viel den heer Wisse bij, en
verzekerde, dat het aldaar dikwijls zeer don-
het geVal na en meende, dat hij werkelijk
voorzichtig moest zijn. Hij was niet rij^bezat
slechts eenige duizenden thalers uit net ver-
sterf van zijn ouders en het was hem een on-
dragelijke gedachte, dat men hem zou aan-
zien voor een ibruidschat-jager. Dat kon in dit
geval gemakkelijk gebeuren en daarom wilde
hij zooveel mogelijk het huis van zijn direc
teur vermijden. Het viel hem wel erg zwaar,
maar daar Herman Stinner hem juist het
ontwerp voor een nieuwe machine had opge-
dragen, ooncentreerde hij al zijn gedachten op
dit werk en zwoegde hij alle avonden aan de
teekeningen ervoor.
Hij werd Iboos op zichzelf wanneer dan van
tijd tot tijd een oogenlblik kwam, dat hij van
zijn werk. afdwaalde in een zoeten droom,
waarvan het middelpunt een lief, blond meisje
was een meisje 'zoo geheel anders als die
hij tot nu toe had leeren kennen.
Hij had zich steeds op een eerlbiedigen af-
stand gehouden van de meisje,s, die men alleen
in den kring hunner familie kon ontmoeten
de omgang met de andere, met wie men ook
zoo kennis kon maken, was heel wat vlotter
en losser.
Op een goeden avond werd het hem echter
op zijn kamer toch te benauwd, hij legde de
courant weg en reed met de tram naar het
hart van de stad. Hij lachte in zichzelf, om
dat het hem eindelijk gelukt was, een uu^tje
voor ontspanning vrij te maken. Het voort-
durend denken aan de knappe Maria had bijna
een kluizenaar van hem gemaakt.
Gelukkig dat de moeder van Maria hem ge-
zegd had, dat de heeren van de fabriek geen
afzondenlijke visite behoefden te maken om
nog eens te bedanken voor de genoten gast-
vrijheid want daar zouden zij moeilijk tijd
Voor kunnen vinden. Dat was uitstekend en
het was <5dk uitstekend voor hem, wanneer hij
het 'beeldschoone meisje voorloopig niet weer-
zag.
Gewoonlijk bracht de juffrouw, waar hij op
kamers woonde, hem koud avondeten, van-
daag at hij echter in een druk restaurant en
tracteerde hij zichzelf op een flesch wijn. Dat
maakte zijn stemming nog beter en genoeg-
lijk slenterde hij door de drukke straten. Wat
waren er toch tallooze knappe vrouwen en
jonge meisjes in de oude stad aan de Main,
en wat dwaas Van hem,, dat hij daar niet her
der notitie van had genomen. In dat opzicht
had hij heel wat in te halen en in deze oVer-
tuiging glimlachte hij overmoedig tegen de
knappe vrouwen, die hem passeerden.
IHij kwam in een cabaret terecht en zag
daar een vroegere toekende uit Berlijn. Ze
droeg moderne gedichten en balladen voor
zwaarmoedige verzen, die van de een of
andere hartverscheurende ervaring verhaal-
den.
(Wordt vervolgd.)