Feuilieton-vertellingen Gemengde Berichterf BRABANTSCHE BRIEVEN. Ulvenhout, Herfstmaand '37. Amico, Regenvlagen waaien zoo nou en dan van de lage lochten af. Dan rauscht d'n Herfst deur de bosschen, mee sturmend la- wijt. En efkens later, allee, dan breken de lochten, dan stulpt 'n af- gespoelde zon in vollen luisterlangs de wolkenstapels en hangen de dre- ven vol van snoe- ren glinsterende peerls. 't Is schoon op den stillen buiten nou! Op de stille velden, waar over den Herfst gevaren komt op lage wolken. In de stille akkers, waar den winterkool bepeerld staat mee 'nen sier van Najaarsdroppen onder den rossen zonneschijn. 't Is schoon in. den zwaren bietenakker, waar de bildikke suikerpeeen rood uit den vetten grond puilen, onder't verflenste, groffe loof, waardeur 't Herfsttij genadeloos rond- spookt. Maar misschien mot ge boer zijn, in elken vezel van oew lijf, om oe gelukkig te voelen mee deus woeiende tij, dat mee vlagen oewen nek striemt, oew vet kerft, deur oew schouw loeit en aan oew grendels rammelt. Alleen den mensch die er gelukkig mee is, die ziet de schoonhedens van 'n tij als deus, waarin de Natuur op vollen kracht werkt. Den boer, die maanden in den buiten stond, baggerde deur den zwaren grond, die open- klonterde onder 't zulveren ploegmes, den boer, die onder den wie-arbeid deur zijn akkers kroop tot z'n lenden kraakben, die z'n slooten uitdiepte van den loodzwaren blubber, die al te maaien stond in den prilsten mergen veur vier uren, dat't zweet langs z'n beenen droop, bloedrooie streepen veur z'n oogen schichtten, vooral den boer, die de vier veilige muren van z'n huis bena vergat, die ziet nou naar z'n groote schouw, waaronder 't zoo goed zitten is, den winter. En 't eerste sturmtij dat kol- kend deur zijnen schoorsteen woelt en loeit, heurt ie aan, mee 'nen seerjeuzen lachglimp over zijnen „notenhouten" kop. De lamp gaat 's avonds al 'n paar uren vroeger op, bij 'n week of zeuven gelejen. Veur achten doe 'k de blinden veur, schuif 'k de grendels op stallen en schuren, doe mee den stallanteern den ronde over den erf en Trui voeiert de beesten af onderwijle, zet dan den avondpap te vuur op de plattebuis. Den kleinen Dre staat in't achterhuis onder de pomp; den dag is ten ende. En 'n kwartierke later, dan zitten we onder de schouw en drijft ons huiske op de stilte van den durpsavond, 'n stilte die gewolkt komt in melkwitte nevels, uit de natte velden. Toch zijn we aan deuze stilte nog nie gewend heelegaar. Den lesten vacantieganger is nog pas ver- trokken. 't Grut weer pas naar school. Om vier uren klotsen huilie blokskes over den steenweg en efkens later komen ze, mee groote botrammen in de kleine handjes ravot- ten, speulen, vechten op den weg, - in droge slooten, in de boschdreef. We hooren dat alle- maal weer duidelijker, harder in den verschen rust, die over 't durp is gevallen. Wijer draagt den slag van ons kerkeklokskt Harder valt ie neer, op den keiweg, in 't veld; dieper dringt ie in de bosschen. En als we 's avonds zitten onder de schouw, dan onderscheien we weer de geluiden van den weg. Dan rammelt 'n ouw racewageltje over de keien en Trui zeet: „den jongen baron is wder verom uit de stad". Dan piept 'nen pompzwengel in de verte en Trui zeet: ,,Ze zijn nog laat bij Broks". Dan dokkert 'nen wagel over den weg en Dre III zeet: „d'n Blaauwe gaat op huis aan". Maar ik heur 't peerd mee den been wat sleepen en zeg: „neee, da's Toon Hopstaken". En zoo, amico, ,,zien" we mee onz' ooren den weinigen passage over den weg, die daar groen te blinken ligt onder 't manelicht, tel- kens verduisterd van de inkzwarte wolken- flarden, die langs den donkeren September- hemel flieren. ja we motten nog wennen aan deuze nuuwe stilte, die op de geuren van 't ver- gaande herfstgeblaart uit de bosschen drijft. We motten nog wennen aan die fluweelige stilte, die als 'n dik gordijn over ons durpke zakte na den apotheose van Oogst '37, de Eeuwenfeesten van Ulvenhouts 650-jarig bestaan! Jubelfeesten, om nooit te vergeten; toonee- len, cjie afspulden teugen 'n ddcor van zon- beschenen bosschen, waarover den safranen Herfst plooide als gouwen tule! Ja, amico, ge mot 't me nie ten kwaaie duien, dat m'n gedachten nog altij gaan naar 't veurbije feest. Want lijk oew oogen getrok- ken worden naar 't licht van de zon, zoo trekken m'n gedachten nog altij naar dat Jubeltij van Ulvenhout. Naar dieen endeloozen stroom van feest- gangers, van gelukkige, plazierige menschen, die hier 'nen teug wijn van puur geluk slurp- ten uit overvolle bokalen, die Ulvenhout vol- schonk. Nog altij gaan m'n gedachten naar deus schoone, zonovergoten dagen, die als zulveren spiegels 't geluk b 1 ij v e n weerketsen in m'n ziel. Hebt gij ze wel 'ns bij malkaar gezien, amico, vijftig-, zestigduuzend menschen in 't durpke van misschien vijfhonderd buizen? Tienduuzenden en tienduuzenden zonder eenen mopperder? Zonderstukken in de krant over te smalle bruggen, motorpolitie, die zus of zoo had motten doen, auto's die in 't weer- garen kwamen mee malkaar en al dat gekan- ker al meer? Dat hebt ge nooit, in heel oew kranbenleven nie! In heel oew leven van ieverans-veuraan-te-meugen-staan nie. Maar ik mag 't gerust zeggen: ik had 't goeie soort opgeroepen. Ik had ginnen twijfel g'ad aan nog genogt zonnige, nog men- schelijke menschen in Nederland! Ik had ze opgeroepen, allemaal. En ze kwamen af. Sjuust lijk ik gevraagd had: „in Lincolns en rammelende fordjes; op stoom- fietsen en roestige velo-kes; in bussen en op kwaaie schoenen. Wij zien hier nie naar zulke dingen, ha'k gezeed! Wij zien in oew oogen, am te speuren of ge 'nen plazierigen, gullen mensch zijt! God schiep toch ginnen Heer en 'n Mevrouw! Hij schiep 'n menschen- paar en daar houwen wij ons aan! Da'sGdddelijke Democratic! En veur mijn part ,,Dictatuur". Als 't van Hum komt, is 't goed! Duuzenden en duuzenden menschen, van alle oorden, van alle gezindten enons ,,Gezag' 't bestond uit ons pastoorke, onzen burge- meester en zijnen veldwachter en niks haperde, niks mopperde, niks gebeurde-n-er, dan plazier, dan leut. En wie zijnen limonaad of pils nie drinken kost aan 't tafeltje, hij dee 't in 't malsche graskussel om 'nen eik of spar en zat daar als 'nen vorst onder den wuiven- den schaduw van 'nen kompleten eikenkroon! En hij genoot er 't feest in kleine, koele teug- kes, mee z'n toeteloeriske naast 'm en da's nog zo'n slecht-zitten nie! Ze hebben hier kunnen zien, de vrimdelin- gen, de hartelijkheid en 't gemak van leven daarom. 'n Veurbeeld, amico! De Bredasche Motor Club, kranige ploeg van jonge sportlui, had lijk ge weet, den ster- rit en den vossejacht op den ballon geregeld. Twee groote, witgedekte Sinterklaastafels, vol prijzen, waren mee die motorritten deur de bosschen te winnen! Ge kost zoogoed 'nen fauteuil als 'n bus olie, 'nen zulveren bokaal als 'n blaauw bord, 'nen medaille als 'n taar- tenschep winnen; 't was er allemaal in over- daad. Maardaar waren dan ook honder- den „leerenjassen" die er trek in hadden 'Nen sportredacteur van 'n groote krant, 'nen kearel die van zulke sportgebeurtenissen dus verstajum hee, zee me, dat de deelname ,,overweldigend" was! Nou gij! Dat de groot- ste stad 't nie zoo veur malkaar krijgt. Nou gij weer! Maar er was den aardigheid aan verbon- den, die iederen deelnemenden stoomfietser of -fietster (ge had die parmante wefkes motten zien in de leeren broek!) als herindering mee- kreeg. 'Nen prachtigen penning, geslagen deur de grootste edelsmeedfabriek in Neder land, 'nen matzulveren penning, mee in 't hart 'n scherp en kunstig relief van ons schoone kerkske, gevat in 't rood-wit-gelakt sierlijk kruis. Nou wil 't geval, dat ons vroeger kapelaan- tje ook naar't Ulvenhoutsche feest was over- gekomen, op z'n stoomfiets, 'n klein model ,,koffiemolentje". Natuurlijk hee hij ook z'n hart aan Ulven hout verloren! Wie nou nie! En toen ie den prachtigen penning zag, mee die scherpe af- beelding van z'n ouwe kerkskenou, toevallig hee hij ook geen betonnen hart, toen gingen z'n oogen dn z'n hart tegelijk open! ,,Die zou 'k geren hebben, Dre", zee-t-ie. Ik zee: „rij dan mee, jonk!" „Zou 'k 't doen ,,Vaneigens!" Hij kwam er nie meer van af. We gunden 'm zoo geren 'nen schoonen prijs bovendien, hij is een van onze beste, allerbeste vrin- den! Rap kreeg ie de pampieren, vulde ze pron- tjes in en hij stond ingeschreven veur den sterrit. Prijshalen mee z'n koffiemolentje wasuitgesloten. Maar daar was nog edn kans! De deelnemers mochten raaien hoe- veul K.M. een machien al geloopen had. 't Ding stond opgesteld op 'nen muziekkiosk. Eerste prijs: den fauteuil! Wij, mee 'n heel clubke gingen 't ding, die stoomfiets, 'ns bekijken, betasten lijk 'n koei op de markt. Van koeien hebben we verstajum, maar van motorf ietsen Ocherm En we hadden zoo geren dieen fauteuil op den kapelaan z'n motorreke meegegeven 's avonds. Toen raaiden we, als samenzweer- ders allemaal veur ons eigen. Telden op, deel- den! Veur we 't getal invulden .ging Trui den veurzitter van de B.M.C. nog 'ns polsen, zoo mee 'n geslepen wijvensmoesjemaar Daems, 'nen wakkeren jongekearel, vloog er nie in! Afijn. Dan 't gemiddelde maar opge- schreven. 's Avondswaren we 'r sjuust 25 duuzend K.M. neffenGinnen leuning- stoel Maar z"nen penning, waar 't om ging, hee- t-ie eerlijk verdiend. Parmant, als den sterrit begost, besteeg ie den koffiemeulen, drukte z'n ronde vilten hoedje flink vast en daar ree ons kapelaantje weg tusschen de leerenjassen! Enn6g won ie 'nen prijs! Den prijs veur den rijer die 't meeste achterbleef: 'n pijp! Amico, we hebben zo'n leut, zo'n echt pla zier g'ad! Kunt g'oe veurstellen, da'k aan de stilte nie rap wennen kan, van deus Najaar! Maar ik heb 'nen schoonen album gekregen van de kameraads. Vol mee groote, glan- zende portretten van 't Feest. M'nen vrind ons Pastoorke staat veurin! En als nou 's avonds den Fielp of den Blaauwe komen aansteken, zullie weten ook nog nie goed raad mee d'r eigen, nou al die vergaderinigen gedaan zijn, dan blaaien wij den boek deur en danDan zitten we, om zoo te zeggen, in de bioscoop, waar den film afrolt van onz' onvergetelijke feesten en daar bij ons thuis, onder de wintersche schouw, daar schijnt dan weer de gouwen zon over 'n sprankelend, Jube- lend feest, dat altij nog najubelt in onze ziel! Veur deze week weer genogt. Ik schei er af, mee m'n potlood tenminste Vul groeten van Trui, Drd in en als altij gin horke minder van oewen t.a.v. DRE. MENSCHLIEVENDHEID. Een paar maanden geleden is nogal veei ge- schreven over den Bloedtransfusiedienst in ons land, in verband met het feit, dat Prinses Juliana zich destijds eveneens als ,,bloed- gever" (-geefster) had aangemeld. Dat stukje is de geheele Nederlandsche pers doorgegaan Dezer dagen had de H.P., in verband met het- zelfde onderwerp, een ontmoeting. waaraan het blad toch eens, zonder namen te noemen bekendheid wil geven. ,,Er zat een man van 56 jaar tegenover ons, een oud-militair, en die vertelde ons zoo langs zijn neus weg, dat hij kort geleden voor de vijfde maal zijn bloed had gegeven. Hij toonde ons het ,,stuk van overtuiging", en dit niet alleen, maar ook de stukken, waaruit bleek, dat hij succes had gehad. Voor de vijfde maal had hij een halven liter bloed geofferd, om een medemensch te redden. ,,Een paar dagen ge leden" zei hij ons op onze vraag ,,betrof het een vrouw. Ik was juist thuis gekomen, kletsnat door een regenbui, had mij verschoond en verkleed en liep nog op mijn sokken. Toen werd er gebeld, en er stond. een bode van den Bloedtransfusiedienst, of ik dadelijk mee wilde gaan naar het Roomsch-Katholieke ziekenhuis waar een vrouw met mijn bloed moest worden geholpen. Ik wilde even mijn schoenen aan- trekken, maar dat mocht niet meer, zoo drin- gend was het geval, en dus sprong ik maar in de auto". Toen liet hij ons de geneeskundige verklaring zien, dat de bloedtransfusie ook in dit geval met succes was toegepast. Vijf maal. En als het noodig wordt, zal dezelfde man morgen voor de zesde maal zijn bloed geven om een medemensch te helpen en te redden. Dit alles geschiedt belangeloos. Belooningen worden er niet voor uitgereikt. De betrokkene vertelde ons van een geval, waarin een vrouw, die absoluut niet meer te redden was, bloed van een ander had gekregen, dat haar toch nog lang genoeg in het leven had gehouden, om haar zoon, die uit Indie kwam, te ont- moeten. Bewijst deze ontmoeting, die wij had den, niet overtuigend, hoeveel menschlievend- heid er in alle stilte wordt uitgeoefend?" EEN WINDHOOS IN NOORD- EN ZUID-HOLLAND. Men meldt uit Nieuw-Beijerland: Donderdagmiddag om 5 uur is een ongeveer 50 M. breede windhoos door ons dorp gegaan. Verscheidene boomen zijn ontworteld en afge- knapt. Aan aenige gebouwen werd schade toegebracht; vele pannen vlogen van de daken de lucht in en twee woonwagens werden omvergeworpen, waarvan een der bewoners brandwondeh opliep. Waar de hoos heen trok werd al het fruit van de boomen geslagen. Het noodweer duurde ruim e6n minuut. Ook in de buurt van Landsmeer en Ilpen- dam heeft een uit het zuidwesten komende windhoos verwoestingen aanigericht. De grootste schade werd wel aangericht bij een pluimveehouder te Ilpendam. Behalve dat daar een schuur volkomen werd vernield en het woonhuis schade opliep, werd er een dui- zendtal kippen door de windhoos opgenomen, dat een eind verder weer op den grond neer- kwam, waarbij een groot aantal van deze dieren is gedood. Eien paar lichtmasten knapten af, waardoor kortsluiting ontstond. Sdhuren werden van hun fundeeringen gelicht en na een luchtreis een eind verder neergesmakt. Persoonlijke ongelukken kwamen, voor zoo- ver bekend niet voor. Alleen is een man door de kracht van den wervelwind in het Noord- Hollandsch kanaal terecht gekomen. Hij kon echter spoedig worden gered. De schade die aan de pluimveehouderij in deze streek is toegebracht loopt naar werd gemeld, in de duizenden guldens. De burgemeester van Landsmeer verklaarde zeer onder den indruk van het gebeurde te zijn, vooral omdat de pluimveehouders, wier bedrijven toch al niet zoo goed gingen, zoo zwaar zijn getroffen, dat het herstel van de verliezen de grootste moeilijkheden met zidh zal brengen. SABOTAGE. Vrijdagnacht is in den nieuw aangelegden polder van het waterschap Surhuizum, ver- moedelijk door de stakers in de werkverschaf- fing, het materiaai van de werklieden ver- hield. Een pompinstallatie werd onbruikbaar gemaakt. De schade bedraagt ongeveer 400. BENAUWDE OOGENBLIKKEN AAN BOORD VAN HR. MS. SUMATRA. Eerfet thans is bekend geworden, zoo schrijft het Bat. Nieuwsblad van 10 September, dat men tijdens het verblijf van het eskader in de haven van Tandjong-Priok aan boord van Hr. Ms. kruiser Sumatra aan de boeien lag, eenige benauwde oogenblikken heeft meege- maakt. In den namiddag maakte de Sumatra plotseling slagzij, hetgeen van den wal af duidelijk te zien was. De oorzaak hiervan was, naar later bleek, dat een buitenboord- uitlaat niet gesloten kon worden, doordat er een stuk hout in de opening klem zat. Men slaagde er aan boord in de uitlaat tenslotte toch noch te sluiten. Aan het bevel de water- dichte schotten te sluiten was reeds uitvoering gegeven. De situatie in de maehinekamer werd er niet beter op, toen op een gegeven oogenblik daar de lichten uitgingen. Wat was nu gebeurd? Boven op het dek staat een dynamo voor de lichtvoorziening beneden. Men vreesde nu dat door aanraking met het water de verbinding zou doorbranden, waarom men het licht uit- schakelde. Het in de maehinekamer aanwezige zee- water is later uitgepompt. De Sumatra heeft daarna weer deelgenomen aan de schiet- oefeningen. EEN KLEUTER JOKTEEN DAARDOOR MOEST EEN AGENT ZIJN WAPENS AFGEVEN Te Amsterdam vertelde een meisje van zes jaar, aldus Het Vollk, aan haar vader, dat zij een portemonnaie had gevonden. ,,Waar hefo je die dan gelaten, kleine meld?" ,,Aan een agent gegeven, pappie!" „iAan welken agent?" ,jKom maar mee"', zei de kleine vrouw. En ze wees haar vader een agent aan, die juist passeerde. De vader liep naar het bureau Linnaeus- straat en deelde den wachtcommandont mede, wat zijn dochtertje hem had verteld. Enkele O'Otgenlblikken later kwam de agent binnen. ,,Je hefbt een portemonnaie gevonden", zeide de brigadier. ,JWas het maar waar!" „Ik zeg het je toch!" ,,Hoe komt u er bij?" De brigadier liet het niet bij dit gesprekje ,,Namens den dnspecteur gelast ik je je wa- pens af te geven. Doe maar of je dienst hebt in een posthuis. Tegen deze order was verder protest on- mogelijk. Intusschen was de vader met zijn dochtertje op het bureau verschenen. Een rechercheur kreeg de zaak in onderzoetk. Hij praatte eerst met vader en nam, vervolgens de kleine meid onder handen. De rechercheur was iemand, die er slag van had met kinderen te babbelen. 'Hij liet de zesjarige praten, nog eens praten en weer praten. En de kleine meid .bablbelde. Ze vertelde van dit;, ze vertelde van dat en ten lang en leste kwam er uit, dat ze dat van die portemonnaie heelemaal had gejokt. ,,Ik hefo lekker geen portemonnaie ge vonden De zesjariige ging welgemoed naar huis. Ze had wel een beetje gejokt, maar tenslotte had ze toch heusch de waarheid gezegd. En de agent, vader van een gezin, kreeg zijn wapens terug. „Doe maar weer dienst", zei de brigadier. Maar *t is n-iet prettig, als een agent van politie, omdat een kleuter van zes jaar een joklkentje vertelt, in staat van foesohuldiging word t gesteld! IN VALIDEW AGENT JE A ANGERED EN. Doordat het paard, dat een invalidewagentje voorttrok, scforok voor een naderende stoom- tram en achteruitliep, werd Donderdag onder Noordwolde het wagentje aangereden, waar door de inzittende, de 78-jariige heer J. Jager, wonende te Zandhuizen, over den weg werd geslingerd. De bejaarde heer werd emstig gewond en is na voorloopig door een genees- heer te zijn behandeld, naar zijn woning ver- voerd. JONGETJE IN EEN NOOTJE GESTIKT. Het 6-jarig zoontje van de familie Swartjes te Beuningen, is op weg naar school, bij het eten van pinda's, gestikt. Een nootje kwam in de luchtpijp terecht, waama het jongetje bij omwonenden werd binnengebracht. Toen een geneesheer arriveerde, was het knaapje reeds dood. ONDER VALLEND GESTEENTE BEDOLVEN. Terwijl de 27-jarige mijnwerker M. Opige nort uit Hoensbroek Donderdagmorgen in de ondergrondsche werken van de Oranje Nassau.- mijn 3 te Heerlerheide werkzaamheden ver- richtte aan een betimmering, deed zich plot seling ter plaatse een instorting voor. O. werd onder het vallend gesteente bedolven. Onmid- dellijk heeft men een aanvang gemaakt met het opruimingswerk. Na korten tijd was het slachtoffer uit zijn benarde positie bevrijd. De levensgeesten waren toen evenwel reeds geweken. O. laat een vrouw en een kind achter. AAN DEN GASVERSTIKKINGSDOOD ONTSNAPT. Vrijdagnacht is de politie-brandweer te 's-Gravenhage uitgerukt naar een perceel in de Obrechtstraat, waar van een in een slaap- kamer staanden gasstandaard een gummi toevoerslangetje was losgeraakt, waardoor gas ontsnapte en het vertrek benevens de keuken vol gas stonden. De brandweer sloot het gas af. Een in het perceel aanwezige 80-jarige dame, die in de aangrenzende voorkamer sliep, bleek geen letsel te hebben bekomen. DE VLEESCHVERGIFTIGING TE PAPENDRECHT. In verband met de gevallen van vermoede- lijke vleeschvergiftiging te Papendrecht en Dordrecht heeft de directeur van de gemeente- lijke slachtplaats te Dordrecht medegedeeld, dat uit het bacteriologisch onderzoek is gebleken, dat de oorzaak van deze vergifti- ging moet worden gezocht in het nuttigen van paardenvleesch. Gebleken is, dat buiten schuld van den slager, die te Dordrecht woont een deel van het vleesch na de keuring op het abattoir door toevallige omstandigheden is geinfec- teerd. De keuringsdienst van vee en vleesch heeft maatregelen getroffen om verdere uit- breiding tegen te gaan. Een aantal patienten is vrijwel hersteld. BEWEERDE CONSERVEKNOEIERIJEN IN HET WESTLAND. Naar aanleiding van wat geschreven werd over ergerlijke toestanden bij een conserven- fabriek in het Westland, hebben wij, schrijft de N. R. Crt., een onderhoud gehad met ver- tegenwoordigers van de hierbij betrokken fabriek. Deze hebben de gegeven voorstel- ling van knoeierijen, die zouden hebben plaats gehad, te eenenmale betwist. De burgemees ter van de gemeente, waarin de fabriek geves- tigd is, had hun ook medegedeeld, dat het resultaat van het door de gemeente-politie ingestelde onderzoek voor de fabriek gunstig was, terwijl hij omtrent het resultaat van het onderzoek der rijkspolitie nog niet was inge- licht. Ook de districtsveearts, hoofd van den keuringsdienst, zeide, dat hem van knoeierijen niets bekend en er in elk geval niets bewezen was, en dat naar zijn meening de beschuldi- gingen voorloopig konden worden geacht op fantasie te berusten. De bron van de beschul- digingen wordt gezocht bij wegens diefstal en sabotage ontslagen personeel, dat daarmede een wraakneming heeft beoogd. FAMILIEDRAMA TE ESSCHEN (B.) Even over de Nederlandsche grens heeft zich Donderdagavond een familiedrama afgespeeld, dat zeer ernstige gevolgen heeft gehad. Terwijl het gezin van den heer L. Gabriels, te Esschen, den avondmaaltijd gebruikte, stormde plotseling de broer van Gabriels bin nen. Hij verkeerde in verren staat van dron- kenschap en liep met een mes op zijn broer, diens vrouw en zoon toe. Hij stak in het wilde weg, waarbij hij vooral zijn broer eenige ern stige wonden toebracht. Vervolgens maakte hij zich snel uit de voeten, na nog eerst het paard van zijn broer, dat voor de woning stond, te hebben gestolen. Met de grootste moeite is het den zoon gelukt zijn vader en moeder in den wagen, die voor het huis stond, te dragen, waarna hij naar het op drie kilometer afstand gelegen St. Joseph-ziekenhuis reed. Allen zijn hier opgenomen. De toestand van Gabriels, die 52 jaar oud is, is hoogst bedenkelijk. Zijn vrouw en zoon zijn eveneens ernstig gewond, doch hun toestand is niet levens- gevaarlijk. Niemand is getuiige geweest van de steek- partij. Doch op weg naar het ziekenhuis heeft de familie bloedsporen achtergelaten, welke door buurtbewoners werden opgemerkt, waarna men op onderzoek uitging, en alarm maakte. De rijkswacht te Esschen kon dan ook kor ten tijd na het gebeurde tot de arrestatie van den dader overgaan, die is ingesloten in de kazerne te Esschen. Het gebeurde heeft in de omgeving van Esschen groote consternatie gewekt. De motieven, welke den dader tot deze daad hebben geleid, moeten gezocht worden in een reeds lang bestaande familietwist. DE OPLIOHTENDE MAKELA ARST ER Een aangifte van een Jajvaansche juwelier- ster wegens verduistering van juweelen, tot een be drag van 1000, jgepleegd door een harer olienten, echtgenoote van een amlbtenaar, heeft geleid tot het ontmaskeren van de ma- kelaarster, die de clienten aanbracht bdj de juwelierster. Het onderzoek, aldus schrijft ,,Mataram", heeft nu reed® aan het licht gebrac'ht, dat de makelaarster door haar oneerl\jlke practijken 35.000 heeft verduisterd. Het is nameldjik de gewoonte in de Vorstenlanden, dat men bij geldleeningen niet het gevraagde bedrag in handen krijgt, maar daarvoor eenige juwee len in bruikleen ontvangt, met het recht deze te verpanden, terwijl dan een contract wordt opgemaakt, dat den geldopnemer verfoindt maandedijkis zekere aflossingen te betalen. Hebzelfde nu is geschied in bovengenoemd geval. De echtgenoote van den amfotenaar werd door de makelaarster geforacht rbij de juwe lierster en met medeweten van haar echtge- noot V|erpandde zij. de sieraden. De aljpebalin- gen gesdhiedden daarna prompt op tijd, •waarfoij zij de bemiddeling inriep van de makelaarster, vertrouwenide, dat de laatste het geld zou overdragen aan de juwelierster. Toen de affoetalingen de juwelierster niet be- reilkten, werd na afloop van eenigen tijd de sterke arm ingeschakeld, waarfoij' bleek, dat de makelaarster het geld onbvangen had, d-och niet afgedragen. De malkelaarster werd opgeroepen, en deze kon, toen de politie ha-ar aan den tarid voel- de, tenslotte de waarheid niet verzwijgen Bovendien is nu gefoleken, dat de makelaar ster haar opdrachtgeefster heeft opgelicht voor een bedrag van f 35.000, terwijl de mo- gelijkheid niet is uitgesloten, dat nog meer- dere aangiften zullen volgen. DUITSCHE JEl.'GI) GAAT KASTANJES ZOEKEN. Duitschlanfl is de laatste jaren reeds her- haaldelijk tot de ontdekking gekomen, dat uit de sc'hijnbaar meest waardelooze dingen nog grondstoffen kunnen worden verlkregen. Thans is er een oproep tot de bevolking gericht om kastanjes in te zamelen, daar deze nog grond- stof bevatten, waaraan tot nu toe geen aan daoht werd geschonken. Een kastanjefooom -draagt tusschen de 40 en 300 kilo kastanjes per jaar. Reeds bij' een oogst van slechts 25 kg. per boom zou in totaal 25.000 ton geoogst kunnen worden, wanneer de kastanjes van een millioen -boomen ingazameld werden. Uit deze 25.000 ton, welke een droge sufostantie (bevat ten van ,17.000 ton, kan een millioen K.G. olie, 1.6 millioen K.G. saponine en 14.4 millioen K.G. kastanjepulp gewonnen worden. De olie kan als vet voor technische d-oeleinden ge- foruikt worden. Uit de pulp kan o.a. stijfsel worden gemaakt, waardoor rijst- en maisstijf- sel kan worden vervangen. De saponine (een zeepachtige sufostantie) kan als grondstof geforuikt worden bij1 de zeep- en anaere in- dustrieen. Opdat een zoo groot m'ogelijke hoeveelheid kastanjes bijeen wordt gegaard, heeft het rijlk Ibepaaid, dat een groote inzamel-actie gehouden moet worden van einde Septemlber tot einde October. Daaraan zullen vooral de soholen moeten meehelpen en de Hitlerjeugd, onder medewerking van den Reichs Nahrstand. De ingezamelde kastanjes zullen dan aan de fa- forieken worden doorgegeven. ONDERA ARDSCII LABYRINTH IN DE VOGEZEN ONTDEKT. Het Vogezendd-rp Sans-Vallois heeft zijn semsatie gekregen. Ben van zijn inwoners, de 26 jaar oude Georges Toussaint, verwonderde er zich over, dat het regenwater, hetwelk zich in een put verzamelde, steeds weer foinnen korten tijd verdwen-en was. In de weinige vrije uren, wellke hem na zijn vermoeiend werk op den akker overbleven, trachtte hij dit ge- heim op ,te lessen. De droge zomer van dit jaar maakte zijn onderzoek gemakkelijker. Hij groef een vier meter diep gat en stuitte daailhij plotseling op een smallen spleet in de rotsen. H5j had slechts een eleotrische zaklan- taarn bij zich en drong daanmede den rots- spleet, welken hij bloot gelegd had, binnen. Ongeveer 15 meter verder stuitte hij op een grooit hoi. Hij had twee uren noodig om dit hoi eenigszins nader te verkennen. Daarbij stelde hij vast, dat ontelbare zijgangen op dit hoi uitkwamen, zoodat hij uiterst voorzichtig tewerk moest gaan, om niet hopeloos in dit onderaardsch labyrinth te verdwalen. Overigens stuitte hij' ieder oogenblik op nieuwe (verr-assinigen en hindernissengevaar- lijke rotspunten, kleine onderaardsche meer- tjes van enorme diepte, enz. Desondartks zette Toussaint zijn onderzoek voort, totdat hij be- gon te vreezen, d-at de 'batterij van zijn zak- lantaarn uitgeput raakte. Sirtdsdien heeft dit onderaardsche laby rinth talrijke nieuwsgierigen aangetrokken, die ondanks de vele gevaren steeds weer trachlten, zijn mysteries op te lossen. Mis schien bergen deze onderaardsche gangen in den Jurakalk nog vele verrassingen. Zekere omstandigheden wettigen de conclusie, dat zich ergens een groot onderaardsch meer moet toevinden, dat de bronnen van Baint Michel, drie kilometer van Sans Vallois verwijderd, Voedt. jlovendien kan men aan een van de rotswanden duidelijk het klateren van een on- deraard'schen waterval hooren. Maar dit alles berust voorloopig nog op yeronderstellingen en het wachten is dus thans op het resultaat van het .wetenschappelijk onderzoek, waar- mede dezer dagen een aanvang is gemaakt. VEERTIEN ONVERGETELIJKE DAGEN. De Londensche taxi-chauffeur Joliffe, zat achter het stuur van zijn taxi in het Londen sche West End en wachtte op een „vrachtje", het was negen uur 's avonds. Plotseling wenkte een hotel-portier. De volgende minuut stapten mijnheer en mevrouw Grimes uit New-York in de taxi om zich naar een restau rant in Piccadilli te laten rijden. Onderweg vertelde Grimes, dat hij den vorigen avond met een taxi naar buiten was gereden en een toer had gemaakt ^an meer dan twee uur. Dat gebeurt mij nou nooit, zei Joliffe. Mijn vrachtjes zijn meestal niet meer dan een shilling of wat. Als je wilt, zei de Amerikaan, kun je ons morgen naar Epsom rijden. De volgende twee weken gingen voor den Londenschen taxi-chauffeur als een fantas- tische droom voorbij. Den eersten dag bracht hij zijn Amerikaansche klanten, die op hun huwelijksreis bleken te zijn, naar Epsom. Overal namen zij hem met zich mede. Tegen den avond van den tweeden dag zeide Grimes: ,,Bel je vrouw op. Jullie gaan met ons dineeren. Van een weigering wil ik niet hooren. Joliffe en zijn vrouw dineerden dien avond met den heer en mevrouw Grimes in een van Londens bekendste restaurants. Champagne besproeide den rijkelijken maaltijd. In een door Grimes betaalde taxi keerde het echt- paar huiswaarts. Zoo ging het veertien dagen lang. De vrouw van Joliffe kreeg van mevrouw Grimes een avondtoilet cadeau. Men maakte gezamelijk uitstapjes en ging 's avonds naar theater of varidtd. Gedurende twee weken maakten de taxi-chauffeur en zijn echtgenoote het leven mede van de rijke Amerikanen op bezoek aan Londen. Toen vertrokken de Grimes en Joliffe zit weer te wachten op shilling-vrachtje3 RGMAANSLAG TE MARSEILLE. Donderdag is te Marseille door 4 mannen, die voorloopig alle 4 zijn ontkomen, een bom gewoipen naar een fabriek waar gestaakt werd. De bom ontplofte slechts gedeeltelijk en het foagin van brand was spoedig gefoluscht. De politie, die de bom onmididellijk onsciha-de- lijk gemaakt en daarna onderzocht heeft, verkeert nog in het duister nopens de bedoe- linig van den aanslag. De directie van de faibriek had dreigforieiven onbvangen, maar daartegenover staat, dat de bom van buiten- landscth -maaksel was, zoodat de mogelijkheid van een politieken aanslag tevens wordt onderzodht. ONGELUK BIJ MANOEUVRES. 'Bdj de manoeuvres van het 26ste legercorps te Gertrudenhof in .het Rijnland is de groote trifoune, waarop zidh 5000 toeschouwers, w.o. diptamaten, eeregasten, hooge amfotenaren enz. Ibevonden, plotseling ingestort. Gelukkig viel de tribune voorover en in tamelijk lang- zaam tempo. De toeschouwers op de onderste rijen konden zich nagenoeg alien in veiligheid brengen. Van de overigen zijn er 120 gewond, maar in de meeste gevallen niet ernstig. 20 personen hefofoen arm- of beenbreuiken opige- looipen en zijn naar een (ziekenhuis vervoerd. De manoeuvre was juist ten einde en de oor zaak is waarscthijnlijk dat alle toeschouwers vrijWel tegelijk opstonden om de troepen toe te juichen. DE COLORADOKEVER. De vernielende Co'lorado-ikever is in ver scheidene deelen van Wurtemerg en het Zui- den van Baden geconstateerd. Een groot ge- bied, waar vee'l aardappeilen verlbouwd wor den is tot besmet terrein verklaard en de autoriteiten hefofoen zelfs de geheele Hitler jeugd te hulp geroepen om op de aangetaste velden de kevers met vlammtenspuiten en andere -middelen te verdelgem. SMOKKELAARS IN DUITSCHLAND VEROORDEELD. Te Pruen ('Eiffel) heeft een bende smokke- laa.rs van 21 personen terecht gestaan. 150 getuigen werden tijidens dit proces gehoord. De hoofddader werd veroordeeld tot een ge- vangenisistraf .van ,5% .jaar en een boete van drie millioen 750 diudzend mark. De overige be- klaagden werden veroordeeld tot gevangenis- s.traff-en en gefdstraffen varieerenid van drie- duizen'd tot vier millioen honderd'duizend mark.

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1937 | | pagina 6