Feuilieton-vertellingen
Gemengde Berichterf
BRABANTSCHE BRIEVEN.
Ulvenhout, Herfstmaand '37.
Amico,
Regenvlagen
waaien zoo nou en
dan van de lage
lochten af. Dan
rauscht d'n Herfst
deur de bosschen,
mee sturmend la-
wijt. En efkens
later, allee, dan
breken de lochten,
dan stulpt 'n af-
gespoelde zon in
vollen luisterlangs
de wolkenstapels
en hangen de dre-
ven vol van snoe-
ren glinsterende peerls.
't Is schoon op den stillen buiten nou! Op
de stille velden, waar over den Herfst gevaren
komt op lage wolken. In de stille akkers,
waar den winterkool bepeerld staat mee 'nen
sier van Najaarsdroppen onder den rossen
zonneschijn.
't Is schoon in. den zwaren bietenakker,
waar de bildikke suikerpeeen rood uit den
vetten grond puilen, onder't verflenste, groffe
loof, waardeur 't Herfsttij genadeloos rond-
spookt.
Maar misschien mot ge boer zijn, in elken
vezel van oew lijf, om oe gelukkig te voelen
mee deus woeiende tij, dat mee vlagen oewen
nek striemt, oew vet kerft, deur oew schouw
loeit en aan oew grendels rammelt.
Alleen den mensch die er gelukkig mee is,
die ziet de schoonhedens van 'n tij als deus,
waarin de Natuur op vollen kracht werkt.
Den boer, die maanden in den buiten stond,
baggerde deur den zwaren grond, die open-
klonterde onder 't zulveren ploegmes, den
boer, die onder den wie-arbeid deur zijn akkers
kroop tot z'n lenden kraakben, die z'n slooten
uitdiepte van den loodzwaren blubber, die al
te maaien stond in den prilsten mergen veur
vier uren, dat't zweet langs z'n beenen droop,
bloedrooie streepen veur z'n oogen schichtten,
vooral den boer, die de vier veilige muren van
z'n huis bena vergat, die ziet nou naar z'n
groote schouw, waaronder 't zoo goed zitten
is, den winter. En 't eerste sturmtij dat kol-
kend deur zijnen schoorsteen woelt en loeit,
heurt ie aan, mee 'nen seerjeuzen lachglimp
over zijnen „notenhouten" kop.
De lamp gaat 's avonds al 'n paar uren
vroeger op, bij 'n week of zeuven gelejen.
Veur achten doe 'k de blinden veur, schuif 'k
de grendels op stallen en schuren, doe mee
den stallanteern den ronde over den erf en
Trui voeiert de beesten af onderwijle, zet dan
den avondpap te vuur op de plattebuis.
Den kleinen Dre staat in't achterhuis onder
de pomp; den dag is ten ende.
En 'n kwartierke later, dan zitten we onder
de schouw en drijft ons huiske op de stilte
van den durpsavond, 'n stilte die gewolkt
komt in melkwitte nevels, uit de natte velden.
Toch zijn we aan deuze stilte nog nie
gewend heelegaar.
Den lesten vacantieganger is nog pas ver-
trokken. 't Grut weer pas naar school.
Om vier uren klotsen huilie blokskes over
den steenweg en efkens later komen ze, mee
groote botrammen in de kleine handjes ravot-
ten, speulen, vechten op den weg, - in droge
slooten, in de boschdreef. We hooren dat alle-
maal weer duidelijker, harder in den verschen
rust, die over 't durp is gevallen.
Wijer draagt den slag van ons kerkeklokskt
Harder valt ie neer, op den keiweg, in 't veld;
dieper dringt ie in de bosschen.
En als we 's avonds zitten onder de schouw,
dan onderscheien we weer de geluiden van den
weg. Dan rammelt 'n ouw racewageltje over
de keien en Trui zeet: „den jongen baron is
wder verom uit de stad". Dan piept 'nen
pompzwengel in de verte en Trui zeet: ,,Ze
zijn nog laat bij Broks". Dan dokkert 'nen
wagel over den weg en Dre III zeet: „d'n
Blaauwe gaat op huis aan". Maar ik heur
't peerd mee den been wat sleepen en zeg:
„neee, da's Toon Hopstaken".
En zoo, amico, ,,zien" we mee onz' ooren
den weinigen passage over den weg, die daar
groen te blinken ligt onder 't manelicht, tel-
kens verduisterd van de inkzwarte wolken-
flarden, die langs den donkeren September-
hemel flieren.
ja we motten nog wennen aan deuze
nuuwe stilte, die op de geuren van 't ver-
gaande herfstgeblaart uit de bosschen drijft.
We motten nog wennen aan die fluweelige
stilte, die als 'n dik gordijn over ons durpke
zakte na den apotheose van Oogst '37, de
Eeuwenfeesten van Ulvenhouts 650-jarig
bestaan!
Jubelfeesten, om nooit te vergeten; toonee-
len, cjie afspulden teugen 'n ddcor van zon-
beschenen bosschen, waarover den safranen
Herfst plooide als gouwen tule!
Ja, amico, ge mot 't me nie ten kwaaie
duien, dat m'n gedachten nog altij gaan naar
't veurbije feest. Want lijk oew oogen getrok-
ken worden naar 't licht van de zon, zoo
trekken m'n gedachten nog altij naar dat
Jubeltij van Ulvenhout.
Naar dieen endeloozen stroom van feest-
gangers, van gelukkige, plazierige menschen,
die hier 'nen teug wijn van puur geluk slurp-
ten uit overvolle bokalen, die Ulvenhout vol-
schonk.
Nog altij gaan m'n gedachten naar deus
schoone, zonovergoten dagen, die als zulveren
spiegels 't geluk b 1 ij v e n weerketsen in m'n
ziel.
Hebt gij ze wel 'ns bij malkaar gezien,
amico, vijftig-, zestigduuzend menschen in 't
durpke van misschien vijfhonderd buizen?
Tienduuzenden en tienduuzenden zonder eenen
mopperder? Zonderstukken in de krant
over te smalle bruggen, motorpolitie, die zus
of zoo had motten doen, auto's die in 't weer-
garen kwamen mee malkaar en al dat gekan-
ker al meer? Dat hebt ge nooit, in heel oew
kranbenleven nie! In heel oew leven van
ieverans-veuraan-te-meugen-staan nie.
Maar ik mag 't gerust zeggen: ik had
't goeie soort opgeroepen. Ik had ginnen
twijfel g'ad aan nog genogt zonnige, nog men-
schelijke menschen in Nederland!
Ik had ze opgeroepen, allemaal. En ze
kwamen af. Sjuust lijk ik gevraagd had: „in
Lincolns en rammelende fordjes; op stoom-
fietsen en roestige velo-kes; in bussen en op
kwaaie schoenen. Wij zien hier nie naar zulke
dingen, ha'k gezeed! Wij zien in oew oogen,
am te speuren of ge 'nen plazierigen, gullen
mensch zijt! God schiep toch ginnen Heer
en 'n Mevrouw! Hij schiep 'n menschen-
paar en daar houwen wij ons aan!
Da'sGdddelijke Democratic!
En veur mijn part ,,Dictatuur". Als 't van
Hum komt, is 't goed!
Duuzenden en duuzenden menschen, van alle
oorden, van alle gezindten enons ,,Gezag'
't bestond uit ons pastoorke, onzen burge-
meester en zijnen veldwachter en niks haperde,
niks mopperde, niks gebeurde-n-er, dan
plazier, dan leut. En wie zijnen limonaad of
pils nie drinken kost aan 't tafeltje, hij dee 't
in 't malsche graskussel om 'nen eik of spar
en zat daar als 'nen vorst onder den wuiven-
den schaduw van 'nen kompleten eikenkroon!
En hij genoot er 't feest in kleine, koele teug-
kes, mee z'n toeteloeriske naast 'm en da's
nog zo'n slecht-zitten nie!
Ze hebben hier kunnen zien, de vrimdelin-
gen, de hartelijkheid en 't gemak van leven
daarom.
'n Veurbeeld, amico!
De Bredasche Motor Club, kranige ploeg
van jonge sportlui, had lijk ge weet, den ster-
rit en den vossejacht op den ballon geregeld.
Twee groote, witgedekte Sinterklaastafels,
vol prijzen, waren mee die motorritten deur
de bosschen te winnen! Ge kost zoogoed 'nen
fauteuil als 'n bus olie, 'nen zulveren bokaal
als 'n blaauw bord, 'nen medaille als 'n taar-
tenschep winnen; 't was er allemaal in over-
daad. Maardaar waren dan ook honder-
den „leerenjassen" die er trek in hadden
'Nen sportredacteur van 'n groote krant,
'nen kearel die van zulke sportgebeurtenissen
dus verstajum hee, zee me, dat de deelname
,,overweldigend" was! Nou gij! Dat de groot-
ste stad 't nie zoo veur malkaar krijgt. Nou
gij weer!
Maar er was den aardigheid aan verbon-
den, die iederen deelnemenden stoomfietser of
-fietster (ge had die parmante wefkes motten
zien in de leeren broek!) als herindering mee-
kreeg. 'Nen prachtigen penning, geslagen
deur de grootste edelsmeedfabriek in Neder
land, 'nen matzulveren penning, mee in 't hart
'n scherp en kunstig relief van ons schoone
kerkske, gevat in 't rood-wit-gelakt sierlijk
kruis.
Nou wil 't geval, dat ons vroeger kapelaan-
tje ook naar't Ulvenhoutsche feest was over-
gekomen, op z'n stoomfiets, 'n klein model
,,koffiemolentje".
Natuurlijk hee hij ook z'n hart aan Ulven
hout verloren! Wie nou nie! En toen ie den
prachtigen penning zag, mee die scherpe af-
beelding van z'n ouwe kerkskenou,
toevallig hee hij ook geen betonnen hart,
toen gingen z'n oogen dn z'n hart tegelijk
open!
,,Die zou 'k geren hebben, Dre", zee-t-ie.
Ik zee: „rij dan mee, jonk!"
„Zou 'k 't doen
,,Vaneigens!"
Hij kwam er nie meer van af. We gunden
'm zoo geren 'nen schoonen prijs bovendien,
hij is een van onze beste, allerbeste vrin-
den!
Rap kreeg ie de pampieren, vulde ze pron-
tjes in en hij stond ingeschreven veur den
sterrit. Prijshalen mee z'n koffiemolentje
wasuitgesloten. Maar daar was nog edn
kans! De deelnemers mochten raaien hoe-
veul K.M. een machien al geloopen had.
't Ding stond opgesteld op 'nen muziekkiosk.
Eerste prijs: den fauteuil! Wij, mee 'n heel
clubke gingen 't ding, die stoomfiets, 'ns
bekijken, betasten lijk 'n koei op de markt.
Van koeien hebben we verstajum, maar van
motorf ietsen Ocherm
En we hadden zoo geren dieen fauteuil op
den kapelaan z'n motorreke meegegeven
's avonds. Toen raaiden we, als samenzweer-
ders allemaal veur ons eigen. Telden op, deel-
den! Veur we 't getal invulden .ging Trui den
veurzitter van de B.M.C. nog 'ns polsen, zoo
mee 'n geslepen wijvensmoesjemaar
Daems, 'nen wakkeren jongekearel, vloog er
nie in! Afijn. Dan 't gemiddelde maar opge-
schreven. 's Avondswaren we 'r sjuust
25 duuzend K.M. neffenGinnen leuning-
stoel
Maar z"nen penning, waar 't om ging, hee-
t-ie eerlijk verdiend. Parmant, als den sterrit
begost, besteeg ie den koffiemeulen, drukte
z'n ronde vilten hoedje flink vast en daar ree
ons kapelaantje weg tusschen de leerenjassen!
Enn6g won ie 'nen prijs! Den prijs veur
den rijer die 't meeste achterbleef: 'n pijp!
Amico, we hebben zo'n leut, zo'n echt pla
zier g'ad!
Kunt g'oe veurstellen, da'k aan de stilte nie
rap wennen kan, van deus Najaar!
Maar ik heb 'nen schoonen album gekregen
van de kameraads. Vol mee groote, glan-
zende portretten van 't Feest. M'nen vrind
ons Pastoorke staat veurin! En als nou
's avonds den Fielp of den Blaauwe komen
aansteken, zullie weten ook nog nie goed
raad mee d'r eigen, nou al die vergaderinigen
gedaan zijn, dan blaaien wij den boek deur
en danDan zitten we, om zoo te zeggen,
in de bioscoop, waar den film afrolt van onz'
onvergetelijke feesten en daar bij ons thuis,
onder de wintersche schouw, daar schijnt dan
weer de gouwen zon over 'n sprankelend, Jube-
lend feest, dat altij nog najubelt in onze ziel!
Veur deze week weer genogt. Ik schei er
af, mee m'n potlood tenminste
Vul groeten van Trui, Drd in en als altij
gin horke minder van oewen
t.a.v. DRE.
MENSCHLIEVENDHEID.
Een paar maanden geleden is nogal veei ge-
schreven over den Bloedtransfusiedienst in ons
land, in verband met het feit, dat Prinses
Juliana zich destijds eveneens als ,,bloed-
gever" (-geefster) had aangemeld. Dat stukje
is de geheele Nederlandsche pers doorgegaan
Dezer dagen had de H.P., in verband met het-
zelfde onderwerp, een ontmoeting. waaraan
het blad toch eens, zonder namen te noemen
bekendheid wil geven.
,,Er zat een man van 56 jaar tegenover ons,
een oud-militair, en die vertelde ons zoo langs
zijn neus weg, dat hij kort geleden voor de
vijfde maal zijn bloed had gegeven. Hij toonde
ons het ,,stuk van overtuiging", en dit niet
alleen, maar ook de stukken, waaruit bleek,
dat hij succes had gehad. Voor de vijfde maal
had hij een halven liter bloed geofferd, om een
medemensch te redden. ,,Een paar dagen ge
leden" zei hij ons op onze vraag ,,betrof
het een vrouw. Ik was juist thuis gekomen,
kletsnat door een regenbui, had mij verschoond
en verkleed en liep nog op mijn sokken. Toen
werd er gebeld, en er stond. een bode van den
Bloedtransfusiedienst, of ik dadelijk mee wilde
gaan naar het Roomsch-Katholieke ziekenhuis
waar een vrouw met mijn bloed moest worden
geholpen. Ik wilde even mijn schoenen aan-
trekken, maar dat mocht niet meer, zoo drin-
gend was het geval, en dus sprong ik maar in
de auto". Toen liet hij ons de geneeskundige
verklaring zien, dat de bloedtransfusie ook in
dit geval met succes was toegepast. Vijf maal.
En als het noodig wordt, zal dezelfde man
morgen voor de zesde maal zijn bloed geven
om een medemensch te helpen en te redden.
Dit alles geschiedt belangeloos. Belooningen
worden er niet voor uitgereikt. De betrokkene
vertelde ons van een geval, waarin een vrouw,
die absoluut niet meer te redden was, bloed
van een ander had gekregen, dat haar toch
nog lang genoeg in het leven had gehouden,
om haar zoon, die uit Indie kwam, te ont-
moeten. Bewijst deze ontmoeting, die wij had
den, niet overtuigend, hoeveel menschlievend-
heid er in alle stilte wordt uitgeoefend?"
EEN WINDHOOS
IN NOORD- EN ZUID-HOLLAND.
Men meldt uit Nieuw-Beijerland:
Donderdagmiddag om 5 uur is een ongeveer
50 M. breede windhoos door ons dorp gegaan.
Verscheidene boomen zijn ontworteld en afge-
knapt. Aan aenige gebouwen werd schade
toegebracht; vele pannen vlogen van de
daken de lucht in en twee woonwagens werden
omvergeworpen, waarvan een der bewoners
brandwondeh opliep.
Waar de hoos heen trok werd al het fruit
van de boomen geslagen.
Het noodweer duurde ruim e6n minuut.
Ook in de buurt van Landsmeer en Ilpen-
dam heeft een uit het zuidwesten komende
windhoos verwoestingen aanigericht.
De grootste schade werd wel aangericht bij
een pluimveehouder te Ilpendam. Behalve dat
daar een schuur volkomen werd vernield en
het woonhuis schade opliep, werd er een dui-
zendtal kippen door de windhoos opgenomen,
dat een eind verder weer op den grond neer-
kwam, waarbij een groot aantal van deze
dieren is gedood.
Eien paar lichtmasten knapten af, waardoor
kortsluiting ontstond. Sdhuren werden van
hun fundeeringen gelicht en na een luchtreis
een eind verder neergesmakt.
Persoonlijke ongelukken kwamen, voor zoo-
ver bekend niet voor. Alleen is een man door
de kracht van den wervelwind in het Noord-
Hollandsch kanaal terecht gekomen. Hij kon
echter spoedig worden gered.
De schade die aan de pluimveehouderij in
deze streek is toegebracht loopt naar werd
gemeld, in de duizenden guldens.
De burgemeester van Landsmeer verklaarde
zeer onder den indruk van het gebeurde te
zijn, vooral omdat de pluimveehouders, wier
bedrijven toch al niet zoo goed gingen, zoo
zwaar zijn getroffen, dat het herstel van de
verliezen de grootste moeilijkheden met zidh
zal brengen.
SABOTAGE.
Vrijdagnacht is in den nieuw aangelegden
polder van het waterschap Surhuizum, ver-
moedelijk door de stakers in de werkverschaf-
fing, het materiaai van de werklieden ver-
hield. Een pompinstallatie werd onbruikbaar
gemaakt. De schade bedraagt ongeveer 400.
BENAUWDE OOGENBLIKKEN AAN
BOORD VAN HR. MS. SUMATRA.
Eerfet thans is bekend geworden, zoo schrijft
het Bat. Nieuwsblad van 10 September, dat
men tijdens het verblijf van het eskader in de
haven van Tandjong-Priok aan boord van Hr.
Ms. kruiser Sumatra aan de boeien lag,
eenige benauwde oogenblikken heeft meege-
maakt. In den namiddag maakte de Sumatra
plotseling slagzij, hetgeen van den wal af
duidelijk te zien was. De oorzaak hiervan
was, naar later bleek, dat een buitenboord-
uitlaat niet gesloten kon worden, doordat er
een stuk hout in de opening klem zat. Men
slaagde er aan boord in de uitlaat tenslotte
toch noch te sluiten. Aan het bevel de water-
dichte schotten te sluiten was reeds uitvoering
gegeven.
De situatie in de maehinekamer werd er niet
beter op, toen op een gegeven oogenblik daar
de lichten uitgingen. Wat was nu gebeurd?
Boven op het dek staat een dynamo voor de
lichtvoorziening beneden. Men vreesde nu dat
door aanraking met het water de verbinding
zou doorbranden, waarom men het licht uit-
schakelde.
Het in de maehinekamer aanwezige zee-
water is later uitgepompt. De Sumatra heeft
daarna weer deelgenomen aan de schiet-
oefeningen.
EEN KLEUTER JOKTEEN DAARDOOR
MOEST EEN AGENT ZIJN WAPENS
AFGEVEN
Te Amsterdam vertelde een meisje van zes
jaar, aldus Het Vollk, aan haar vader, dat zij
een portemonnaie had gevonden.
,,Waar hefo je die dan gelaten, kleine meld?"
,,Aan een agent gegeven, pappie!"
„iAan welken agent?"
,jKom maar mee"', zei de kleine vrouw. En
ze wees haar vader een agent aan, die juist
passeerde.
De vader liep naar het bureau Linnaeus-
straat en deelde den wachtcommandont mede,
wat zijn dochtertje hem had verteld. Enkele
O'Otgenlblikken later kwam de agent binnen.
,,Je hefbt een portemonnaie gevonden", zeide
de brigadier.
,JWas het maar waar!"
„Ik zeg het je toch!"
,,Hoe komt u er bij?"
De brigadier liet het niet bij dit gesprekje
,,Namens den dnspecteur gelast ik je je wa-
pens af te geven. Doe maar of je dienst hebt
in een posthuis.
Tegen deze order was verder protest on-
mogelijk.
Intusschen was de vader met zijn dochtertje
op het bureau verschenen. Een rechercheur
kreeg de zaak in onderzoetk. Hij praatte eerst
met vader en nam, vervolgens de kleine meid
onder handen. De rechercheur was iemand,
die er slag van had met kinderen te babbelen.
'Hij liet de zesjarige praten, nog eens praten
en weer praten.
En de kleine meid .bablbelde. Ze vertelde van
dit;, ze vertelde van dat en ten lang en leste
kwam er uit, dat ze dat van die portemonnaie
heelemaal had gejokt.
,,Ik hefo lekker geen portemonnaie ge
vonden
De zesjariige ging welgemoed naar huis. Ze
had wel een beetje gejokt, maar tenslotte had
ze toch heusch de waarheid gezegd.
En de agent, vader van een gezin, kreeg
zijn wapens terug.
„Doe maar weer dienst", zei de brigadier.
Maar *t is n-iet prettig, als een agent van
politie, omdat een kleuter van zes jaar een
joklkentje vertelt, in staat van foesohuldiging
word t gesteld!
IN VALIDEW AGENT JE A ANGERED EN.
Doordat het paard, dat een invalidewagentje
voorttrok, scforok voor een naderende stoom-
tram en achteruitliep, werd Donderdag onder
Noordwolde het wagentje aangereden, waar
door de inzittende, de 78-jariige heer J. Jager,
wonende te Zandhuizen, over den weg werd
geslingerd. De bejaarde heer werd emstig
gewond en is na voorloopig door een genees-
heer te zijn behandeld, naar zijn woning ver-
voerd.
JONGETJE IN EEN NOOTJE GESTIKT.
Het 6-jarig zoontje van de familie Swartjes
te Beuningen, is op weg naar school, bij het
eten van pinda's, gestikt. Een nootje kwam
in de luchtpijp terecht, waama het jongetje bij
omwonenden werd binnengebracht. Toen een
geneesheer arriveerde, was het knaapje reeds
dood.
ONDER VALLEND GESTEENTE
BEDOLVEN.
Terwijl de 27-jarige mijnwerker M. Opige
nort uit Hoensbroek Donderdagmorgen in de
ondergrondsche werken van de Oranje Nassau.-
mijn 3 te Heerlerheide werkzaamheden ver-
richtte aan een betimmering, deed zich plot
seling ter plaatse een instorting voor. O. werd
onder het vallend gesteente bedolven. Onmid-
dellijk heeft men een aanvang gemaakt met
het opruimingswerk. Na korten tijd was het
slachtoffer uit zijn benarde positie bevrijd. De
levensgeesten waren toen evenwel reeds
geweken. O. laat een vrouw en een kind
achter.
AAN DEN GASVERSTIKKINGSDOOD
ONTSNAPT.
Vrijdagnacht is de politie-brandweer te
's-Gravenhage uitgerukt naar een perceel in
de Obrechtstraat, waar van een in een slaap-
kamer staanden gasstandaard een gummi
toevoerslangetje was losgeraakt, waardoor gas
ontsnapte en het vertrek benevens de keuken
vol gas stonden. De brandweer sloot het gas
af. Een in het perceel aanwezige 80-jarige
dame, die in de aangrenzende voorkamer
sliep, bleek geen letsel te hebben bekomen.
DE VLEESCHVERGIFTIGING TE
PAPENDRECHT.
In verband met de gevallen van vermoede-
lijke vleeschvergiftiging te Papendrecht en
Dordrecht heeft de directeur van de gemeente-
lijke slachtplaats te Dordrecht medegedeeld,
dat uit het bacteriologisch onderzoek is
gebleken, dat de oorzaak van deze vergifti-
ging moet worden gezocht in het nuttigen van
paardenvleesch.
Gebleken is, dat buiten schuld van den
slager, die te Dordrecht woont een deel van
het vleesch na de keuring op het abattoir
door toevallige omstandigheden is geinfec-
teerd. De keuringsdienst van vee en vleesch
heeft maatregelen getroffen om verdere uit-
breiding tegen te gaan.
Een aantal patienten is vrijwel hersteld.
BEWEERDE CONSERVEKNOEIERIJEN
IN HET WESTLAND.
Naar aanleiding van wat geschreven werd
over ergerlijke toestanden bij een conserven-
fabriek in het Westland, hebben wij, schrijft
de N. R. Crt., een onderhoud gehad met ver-
tegenwoordigers van de hierbij betrokken
fabriek. Deze hebben de gegeven voorstel-
ling van knoeierijen, die zouden hebben plaats
gehad, te eenenmale betwist. De burgemees
ter van de gemeente, waarin de fabriek geves-
tigd is, had hun ook medegedeeld, dat het
resultaat van het door de gemeente-politie
ingestelde onderzoek voor de fabriek gunstig
was, terwijl hij omtrent het resultaat van het
onderzoek der rijkspolitie nog niet was inge-
licht. Ook de districtsveearts, hoofd van den
keuringsdienst, zeide, dat hem van knoeierijen
niets bekend en er in elk geval niets bewezen
was, en dat naar zijn meening de beschuldi-
gingen voorloopig konden worden geacht op
fantasie te berusten. De bron van de beschul-
digingen wordt gezocht bij wegens diefstal en
sabotage ontslagen personeel, dat daarmede
een wraakneming heeft beoogd.
FAMILIEDRAMA TE ESSCHEN (B.)
Even over de Nederlandsche grens heeft zich
Donderdagavond een familiedrama afgespeeld,
dat zeer ernstige gevolgen heeft gehad.
Terwijl het gezin van den heer L. Gabriels,
te Esschen, den avondmaaltijd gebruikte,
stormde plotseling de broer van Gabriels bin
nen. Hij verkeerde in verren staat van dron-
kenschap en liep met een mes op zijn broer,
diens vrouw en zoon toe. Hij stak in het wilde
weg, waarbij hij vooral zijn broer eenige ern
stige wonden toebracht. Vervolgens maakte
hij zich snel uit de voeten, na nog eerst het
paard van zijn broer, dat voor de woning
stond, te hebben gestolen.
Met de grootste moeite is het den zoon
gelukt zijn vader en moeder in den wagen, die
voor het huis stond, te dragen, waarna hij
naar het op drie kilometer afstand gelegen
St. Joseph-ziekenhuis reed. Allen zijn hier
opgenomen. De toestand van Gabriels, die 52
jaar oud is, is hoogst bedenkelijk.
Zijn vrouw en zoon zijn eveneens ernstig
gewond, doch hun toestand is niet levens-
gevaarlijk.
Niemand is getuiige geweest van de steek-
partij. Doch op weg naar het ziekenhuis
heeft de familie bloedsporen achtergelaten,
welke door buurtbewoners werden opgemerkt,
waarna men op onderzoek uitging, en alarm
maakte.
De rijkswacht te Esschen kon dan ook kor
ten tijd na het gebeurde tot de arrestatie van
den dader overgaan, die is ingesloten in de
kazerne te Esschen.
Het gebeurde heeft in de omgeving van
Esschen groote consternatie gewekt.
De motieven, welke den dader tot deze daad
hebben geleid, moeten gezocht worden in een
reeds lang bestaande familietwist.
DE OPLIOHTENDE MAKELA ARST ER
Een aangifte van een Jajvaansche juwelier-
ster wegens verduistering van juweelen, tot
een be drag van 1000, jgepleegd door een harer
olienten, echtgenoote van een amlbtenaar,
heeft geleid tot het ontmaskeren van de ma-
kelaarster, die de clienten aanbracht bdj de
juwelierster.
Het onderzoek, aldus schrijft ,,Mataram",
heeft nu reed® aan het licht gebrac'ht, dat de
makelaarster door haar oneerl\jlke practijken
35.000 heeft verduisterd. Het is nameldjik de
gewoonte in de Vorstenlanden, dat men bij
geldleeningen niet het gevraagde bedrag in
handen krijgt, maar daarvoor eenige juwee
len in bruikleen ontvangt, met het recht deze
te verpanden, terwijl dan een contract wordt
opgemaakt, dat den geldopnemer verfoindt
maandedijkis zekere aflossingen te betalen.
Hebzelfde nu is geschied in bovengenoemd
geval.
De echtgenoote van den amfotenaar werd
door de makelaarster geforacht rbij de juwe
lierster en met medeweten van haar echtge-
noot V|erpandde zij. de sieraden. De aljpebalin-
gen gesdhiedden daarna prompt op tijd,
•waarfoij zij de bemiddeling inriep van de
makelaarster, vertrouwenide, dat de laatste
het geld zou overdragen aan de juwelierster.
Toen de affoetalingen de juwelierster niet be-
reilkten, werd na afloop van eenigen tijd de
sterke arm ingeschakeld, waarfoij' bleek, dat
de makelaarster het geld onbvangen had, d-och
niet afgedragen.
De malkelaarster werd opgeroepen, en deze
kon, toen de politie ha-ar aan den tarid voel-
de, tenslotte de waarheid niet verzwijgen
Bovendien is nu gefoleken, dat de makelaar
ster haar opdrachtgeefster heeft opgelicht
voor een bedrag van f 35.000, terwijl de mo-
gelijkheid niet is uitgesloten, dat nog meer-
dere aangiften zullen volgen.
DUITSCHE JEl.'GI) GAAT KASTANJES
ZOEKEN.
Duitschlanfl is de laatste jaren reeds her-
haaldelijk tot de ontdekking gekomen, dat uit
de sc'hijnbaar meest waardelooze dingen nog
grondstoffen kunnen worden verlkregen. Thans
is er een oproep tot de bevolking gericht om
kastanjes in te zamelen, daar deze nog grond-
stof bevatten, waaraan tot nu toe geen aan
daoht werd geschonken. Een kastanjefooom
-draagt tusschen de 40 en 300 kilo kastanjes
per jaar. Reeds bij' een oogst van slechts 25
kg. per boom zou in totaal 25.000 ton geoogst
kunnen worden, wanneer de kastanjes van een
millioen -boomen ingazameld werden. Uit deze
25.000 ton, welke een droge sufostantie (bevat
ten van ,17.000 ton, kan een millioen K.G. olie,
1.6 millioen K.G. saponine en 14.4 millioen
K.G. kastanjepulp gewonnen worden. De olie
kan als vet voor technische d-oeleinden ge-
foruikt worden. Uit de pulp kan o.a. stijfsel
worden gemaakt, waardoor rijst- en maisstijf-
sel kan worden vervangen. De saponine (een
zeepachtige sufostantie) kan als grondstof
geforuikt worden bij1 de zeep- en anaere in-
dustrieen.
Opdat een zoo groot m'ogelijke hoeveelheid
kastanjes bijeen wordt gegaard, heeft het rijlk
Ibepaaid, dat een groote inzamel-actie gehouden
moet worden van einde Septemlber tot einde
October. Daaraan zullen vooral de soholen
moeten meehelpen en de Hitlerjeugd, onder
medewerking van den Reichs Nahrstand. De
ingezamelde kastanjes zullen dan aan de fa-
forieken worden doorgegeven.
ONDERA ARDSCII LABYRINTH IN DE
VOGEZEN ONTDEKT.
Het Vogezendd-rp Sans-Vallois heeft zijn
semsatie gekregen. Ben van zijn inwoners, de
26 jaar oude Georges Toussaint, verwonderde
er zich over, dat het regenwater, hetwelk zich
in een put verzamelde, steeds weer foinnen
korten tijd verdwen-en was. In de weinige
vrije uren, wellke hem na zijn vermoeiend werk
op den akker overbleven, trachtte hij dit ge-
heim op ,te lessen. De droge zomer van dit
jaar maakte zijn onderzoek gemakkelijker.
Hij groef een vier meter diep gat en stuitte
daailhij plotseling op een smallen spleet in de
rotsen. H5j had slechts een eleotrische zaklan-
taarn bij zich en drong daanmede den rots-
spleet, welken hij bloot gelegd had, binnen.
Ongeveer 15 meter verder stuitte hij op een
grooit hoi. Hij had twee uren noodig om dit
hoi eenigszins nader te verkennen. Daarbij
stelde hij vast, dat ontelbare zijgangen op dit
hoi uitkwamen, zoodat hij uiterst voorzichtig
tewerk moest gaan, om niet hopeloos in dit
onderaardsch labyrinth te verdwalen.
Overigens stuitte hij' ieder oogenblik op
nieuwe (verr-assinigen en hindernissengevaar-
lijke rotspunten, kleine onderaardsche meer-
tjes van enorme diepte, enz. Desondartks zette
Toussaint zijn onderzoek voort, totdat hij be-
gon te vreezen, d-at de 'batterij van zijn zak-
lantaarn uitgeput raakte.
Sirtdsdien heeft dit onderaardsche laby
rinth talrijke nieuwsgierigen aangetrokken,
die ondanks de vele gevaren steeds weer
trachlten, zijn mysteries op te lossen. Mis
schien bergen deze onderaardsche gangen in
den Jurakalk nog vele verrassingen. Zekere
omstandigheden wettigen de conclusie, dat
zich ergens een groot onderaardsch meer moet
toevinden, dat de bronnen van Baint Michel,
drie kilometer van Sans Vallois verwijderd,
Voedt. jlovendien kan men aan een van de
rotswanden duidelijk het klateren van een on-
deraard'schen waterval hooren. Maar dit alles
berust voorloopig nog op yeronderstellingen
en het wachten is dus thans op het resultaat
van het .wetenschappelijk onderzoek, waar-
mede dezer dagen een aanvang is gemaakt.
VEERTIEN ONVERGETELIJKE DAGEN.
De Londensche taxi-chauffeur Joliffe, zat
achter het stuur van zijn taxi in het Londen
sche West End en wachtte op een „vrachtje",
het was negen uur 's avonds. Plotseling
wenkte een hotel-portier. De volgende minuut
stapten mijnheer en mevrouw Grimes uit
New-York in de taxi om zich naar een restau
rant in Piccadilli te laten rijden.
Onderweg vertelde Grimes, dat hij den
vorigen avond met een taxi naar buiten was
gereden en een toer had gemaakt ^an meer
dan twee uur.
Dat gebeurt mij nou nooit, zei Joliffe.
Mijn vrachtjes zijn meestal niet meer dan een
shilling of wat.
Als je wilt, zei de Amerikaan, kun je ons
morgen naar Epsom rijden.
De volgende twee weken gingen voor den
Londenschen taxi-chauffeur als een fantas-
tische droom voorbij. Den eersten dag bracht
hij zijn Amerikaansche klanten, die op hun
huwelijksreis bleken te zijn, naar Epsom.
Overal namen zij hem met zich mede.
Tegen den avond van den tweeden dag zeide
Grimes: ,,Bel je vrouw op. Jullie gaan met
ons dineeren. Van een weigering wil ik niet
hooren.
Joliffe en zijn vrouw dineerden dien avond
met den heer en mevrouw Grimes in een van
Londens bekendste restaurants. Champagne
besproeide den rijkelijken maaltijd. In een
door Grimes betaalde taxi keerde het echt-
paar huiswaarts.
Zoo ging het veertien dagen lang. De vrouw
van Joliffe kreeg van mevrouw Grimes een
avondtoilet cadeau. Men maakte gezamelijk
uitstapjes en ging 's avonds naar theater of
varidtd. Gedurende twee weken maakten de
taxi-chauffeur en zijn echtgenoote het leven
mede van de rijke Amerikanen op bezoek aan
Londen. Toen vertrokken de Grimes en Joliffe
zit weer te wachten op shilling-vrachtje3
RGMAANSLAG TE MARSEILLE.
Donderdag is te Marseille door 4 mannen,
die voorloopig alle 4 zijn ontkomen, een bom
gewoipen naar een fabriek waar gestaakt
werd. De bom ontplofte slechts gedeeltelijk
en het foagin van brand was spoedig gefoluscht.
De politie, die de bom onmididellijk onsciha-de-
lijk gemaakt en daarna onderzocht heeft,
verkeert nog in het duister nopens de bedoe-
linig van den aanslag. De directie van de
faibriek had dreigforieiven onbvangen, maar
daartegenover staat, dat de bom van buiten-
landscth -maaksel was, zoodat de mogelijkheid
van een politieken aanslag tevens wordt
onderzodht.
ONGELUK BIJ MANOEUVRES.
'Bdj de manoeuvres van het 26ste legercorps
te Gertrudenhof in .het Rijnland is de groote
trifoune, waarop zidh 5000 toeschouwers, w.o.
diptamaten, eeregasten, hooge amfotenaren
enz. Ibevonden, plotseling ingestort. Gelukkig
viel de tribune voorover en in tamelijk lang-
zaam tempo. De toeschouwers op de onderste
rijen konden zich nagenoeg alien in veiligheid
brengen. Van de overigen zijn er 120 gewond,
maar in de meeste gevallen niet ernstig. 20
personen hefofoen arm- of beenbreuiken opige-
looipen en zijn naar een (ziekenhuis vervoerd.
De manoeuvre was juist ten einde en de oor
zaak is waarscthijnlijk dat alle toeschouwers
vrijWel tegelijk opstonden om de troepen toe
te juichen.
DE COLORADOKEVER.
De vernielende Co'lorado-ikever is in ver
scheidene deelen van Wurtemerg en het Zui-
den van Baden geconstateerd. Een groot ge-
bied, waar vee'l aardappeilen verlbouwd wor
den is tot besmet terrein verklaard en de
autoriteiten hefofoen zelfs de geheele Hitler
jeugd te hulp geroepen om op de aangetaste
velden de kevers met vlammtenspuiten en
andere -middelen te verdelgem.
SMOKKELAARS IN DUITSCHLAND
VEROORDEELD.
Te Pruen ('Eiffel) heeft een bende smokke-
laa.rs van 21 personen terecht gestaan. 150
getuigen werden tijidens dit proces gehoord.
De hoofddader werd veroordeeld tot een ge-
vangenisistraf .van ,5% .jaar en een boete van
drie millioen 750 diudzend mark. De overige be-
klaagden werden veroordeeld tot gevangenis-
s.traff-en en gefdstraffen varieerenid van drie-
duizen'd tot vier millioen honderd'duizend
mark.