Feuilleton-vertellingen
Gemengde Berichten
RONSELAAK LEGT EEN
BEKENTENIS AF.
.OPNIEUW MOND- EN KLAUWZEER
IN ONS LAND.
Van den zomer is er meldt de N. R. Crt.
in Belgie en Frankrijk nogal wat mond- en
klauwzeer geweest en er was wel verwacht,
dat de ziekte onze grens zou overwippen en
weldra ook bij ons vastgesteld zou worden.
Dit is inderdaad gebeurd. Het is in Brabant
begonnen en heeft zicb vandaar naar de
Alblasser- en Krimpenerwaard voortgeplant
en op het oogenblik is de ziekte reeds op vele
plaatsen van Zuid-Hoiland, o.a. te Bodegraven
en in het algemeen de Rijnstreek. Ook in het
Utrechtsche begint zij zich te verbreiden. Ver-
der zijn er reeds in Noord-Holland enkele
gevallen geconstateerd, evenzoo in Friesland
en Groningen en in Gelderland.
Hoe snel de epi-demie zich verbreidt, blijkt
uit het feit, dat, hoewel het nog pas een paar
weken /geleden is, dat de eerste gevallen zich
voordeden, er thans in de Alblasserwaard
zeker al een drie a vierhonderd gevallen zijn.
Het heeft er alles van, dat wij voor een nieuwe
periode van de gevreesde ziekte staan, die
jaren en jaren weggebleven was. Dagelijks
neemt het aantal aangiften van nieuwe ge
vallen toe.
Met hetoog op het besmettingsgevaar is be-
sloten, de tentoonstelling van vee en zuivel-
producten, die op 16 dezer te Leiden zou wor
den gehouden, niet te laten doorgaan. Om de
besmetting van de ziekte tegen te gaan wordt
weer afzondering van besmette dieren toe-
gepa-st.
Ook het bestuur van de Gooische Landbouw-
sportvereeniging heeftbesloten, de tegen 15
September vastgestelde jaarlijksche veeten-
toonstelling te Laren geen doorgang te doen
vinden. Het ligt in de bedoeling, de wedstrij-
den, als ringrijderij, ringsteken op het losse
paard en de korte baandraverijen op den Eem
nesserweg wel te doen houden.
BRABANTSCHE BRIEVEN.
Ulvenhout, 8 September 1937.
Amico,
Daar zit ik dan
nou, in ons ver-
stilde urpke, waar
honderden stoom-
fietsen hebben ge-
raasd, waar duu-
zenden auto's zijn
geglejen deur de
herfstkleurige,
zon -deurzeefde
boschdreven; in ons
verstilde durpke,
waar op twee Zon-
dagen tijds hon-
derdduuzend vrim-
delingen zijn ge
weest.
Daar zit ik nou, aan Trui's witgeschuurde
tafel te droomen en te peinzen in m'nen ver-
koperden notenleer, mee den echo van 't ge-
lukkige feest nog in mijn hoofd.
Mee 'n hoofd dat een weergaren is, van
muziek, plazier, van borrelend feestgedruisch!
Mee'n hart, dat overschuimt van geluk en
dank om de veurbije jubeldagen van ons
durpke z'n 650-jarig feest!-
Daar zit ik dan nou mee m'n potlood en
m'n leeg pampier, kwaai en grof gereedschap
om den gelukkigen neuriezang van 'n dank-
bare ziel te verklanken
't Is me echter wel 'ns meer gelukt om mee
dieen botten potloodpunt efkens te raken aan
den geheimzinnigen ziel-electriek, die deur den
mensch stroomt en ik kan alleen maar hopen,
dat 't me weer 'ns lukken mag. Hopen ja!
Want per slot van rekening mot God dat
efkens willen, niewaar? Dat kunt ge wel zien
aan de Modern e Kunst", die heelegaar van
,,moderne menschen" en modeme god-
delooze) tijen is...! Deuze moderne kunst
wordt nou opgestookt en de vlammen, die er
uitslaan, verspreien 't ennigste licht, dat de
„kunst"-werken 66it verspreiddenEn d'n
criticus, d'n schrijvenden kunst-,,kenner"(
komt pampier en potlood tekort deuze dagen,
om zijn z.g. „intellectueel" gestotter van de
leste 1020 jaren weg te praten. Maar ge
hoeft maar weinig meelijen mee deuze schrij-
vende „artisten" te hebben ook deuzen
arbeid, die den vorigen van de leste jaren ver-
nietigen mot, wordt betaald. Zuillie zijn
dokter-doodsgrdver! Ze -verdienen aan den
patient enaan z'n begrafenis.
Maar genogt.
Ge weet wa'k bedoel en da's voldoende,
want ik heb plazieriger onderwerp te besehrij-
ven, dan den arbeid van kunstenmakers, die
vandaag den dag d'r eigen graf motten del-
ven
Ons Feest!
Allee, Amico, wat is ons durpke .bemind.
Ze zijn afgekomen, de vrinidelingen, mee tien-
duuzenden! En 't schoonste is: ze komen alle-
gaar terug!
't Is, of ze alien 'n tikske kregen mee den
staf van ons Lauwke, lijk mijn baaske Drd III,
die mee den krul van dieen staf om z'nen nek
naar Ulvenhout getr6kken wierd!
't Kan ook nie anders. Alweer jaren gelejen,
schrijvende den boek „Drd III", toen al pot-
looide-n-ik: ,,'k Zag 't feest van Kerstmis
stralen in de sterrenoogskes van m'nen baaske,
vol als ie was van 't geluk weer hier te zijn,
op den buiten, waar ie zoo geren is, in Gods
schoone natuur. Want hier is de sneeuw wit
ter, de locht helderder, dan in de groote stad.
Hier branden zelfs de keerskens sohoonder,
want op den buiten, den kleeren buiten, daar
waait den wind rechtstreekscher uit den
hemel. Hier, oifder de bosschen, waar de
eeuwen verglejen, waarover honderden nach-
ten de kerstklokskes klepten, daar zijt ge nou
eenmaal dichter bij God dan in de grootstad,
waar 'nen electrieken kerstboom in de kroeg
staat, tusschen't geklots van de biljertballen".
Zoo is 't hier in 't Veurjaar, in den Zomer,
in't rosse Najaar, waarin we nou leven. Altij
leeft ge dichter bij den Schepper, dap in de
groote stad, waar oew oogen altij ketsen teu-
gen steen, steen, steen!
Ze hebben 't ons vaneigens gezeed, de vrim-
delingen: „wij komen terug". En... in huilien
oogenglans bespeurden wij de waarheid van die
woorden.
Daar zijn er al, die vier en vijf keeren per
jaar hier komen wonen. Hollanders! Die in de
kindschheid hadden geleerd, dat 't hier zoo
duister was, erm en onbeschaafd.
Ze zijn mee zooveulen af gaan komen, dat
er 'n brug gebouwd wierd over den Moerdijk,
die millioenen kostte. Want gaat ze maar
tellen: daar komen er meer uit 't Noorden,
dan uit 't Zuiden over die brug.
Honderdduuzend vrimdelingen zijn er op
twee Zondagen tijds alleen in Ulvenhout ge
weest, op stoomfietsen kwamen ze uit Roode-
school, Amsterdam, Haarlem, uit alle Noorde-
lijke stejen, aangezwermd.
Gezwermd, ja. 'n Ploeg van een-en-twintig
dubbelgelajen stoomfietsen uit Haarlem alleen
en trotsch en gul reikte onzen Burgemeester,
huilie 'nen prachtigen herinneringsbeker over!
Ze zijn gekomen, per stoomfiets van Lubeck,
van Trier, van Parijs! Wij kwamen haast her-
inneringsbokalen tekort
Ze zijn gekomen mee treinen en bussen uit
Amsterdam, uit den Haag. Uit 't Geldersche!
Uit alle provineies!
Ons bosch (daar zijn er hier veul in den
omtrek) ons Ulvenhoutsche bosch is 1600
bunders groot. Zestien millioen vierkante
peters, als ge -dat beter verstaat. Maar daar
is 'nen oogenblik geweest, dat onzen Hout-
vester, Tutein Nolthenius ik noem man en
peerd z'n eigen bosch niemeer in of uit
kost komen. Ge kost in de dreven over de
autokappen kuieren!
Zoo kan ik, op Amerikaansche manier, 'n
feestverslag geven mee cijfers, getallen, ver-
gelijkings. Maar ik hou daar mee op, want
bairns maken doe 'k mee Bamis, begin Octo
ber, als 't boerenboekjaar alweer om is.
Maar een cijfer mot ik noemen nog.
Den eersten Zondag van ons feest, als meer
dan vijftigduuzend vrimdelingen manneke aan
manneke deur ons durpke schuifelde, als
Amsterdam mee trots z'n bordekes ,,Verkeer
gestremd" in de krant zou hebben gezet,
dan..., dan hebben wij dat geregeld mee
eenen veldwachter!
On thou dat leste getal, amico! Ednen veld
wachter!
En, amico, daar is gin krabbeke op 'n spat-
bord, gin knoopke van 'nen jas geraakt!
En nog 'n cijfer: daar is maar ednen zatkul
in 't kot gestoken. Ginnen Ulvenhouter.
Gelooft ge nou, da'k uit den grond van m'n
hart sprak, als ik, de leste uren van 't Feest
mee den Fielp op de muziektent veur de kerk
stond, tusschen onzen burgemeester Jhr. Mr.
Serraris en mijnen anderen goeien vrind ons
Pastoorke, den Z.Ew. lieer Vermunt, al mijn
vrienden en vriendinnen (dat zijn er dan duu-
zenden!) danken kost vgur dit schoone feest!
„Vrienden en Vriendinnen", zoo zee ik deur
den micrifoon: „deus dagen heb ik dikkels
gedocht als ik burgemeester of pastoor van
Ulvenhout was, dan mocht m'n durpke ge
vrijwaard zijn van 'nen Dre, die nou en dan
zoodanig 't durp op stelten zette. Madr
aanveerdt m'nen hartgrondigen dank, veur de
manier, waarop ge deus feest vierdet!
W&nt
want nou kan ik, bij 'nen volgenden keer
onzen burgemeester en menier pastoor recht
in d'oogen kijken, als we weer feestvieren
gaan!
Amico, de hoera's wa.ren nie te stoppen.
Van den burgemeester tot den jongsten dreu-
mes van Ulvenhout ze lustten allegaar
m66r van deuizen feestkoek, die op Z'n eind ge-
raakte.
't Is nie meugelijk oe alles te vertellen in
ddnen brief. Maar enkele hoogtepunten mot
ik toch noemen.
't Begin was al dalijk zo'n hoogtepunt. Deur
den stillen Zaterdagmiddag, mee de versierde
geveltjes en eerepoorten, de geschrobte stoep-
kes en natte plekskes zand daarlangs, mee de
schoone vitraasgordrjntjes en opgerijfde,
bloeiende tuintjes, begoste:a om kwart veur
vier de klokskes te luien. Te roepen, te roepen
,,'t is feest, 't is feest, 't is feest in Ulvenhout!
'n Auto glee zacht en statig over den weg
'Nen durpeling, op z'n Zondagsch, blinkend
geschoren, kwam „veurzich tig" 'ns koekeloe-
ren. Drie auto's kwamen binnengestoven. En
,,hooge" uniforms gouwen epauletten, statige
dames schimden veurbij achter de spiegel-
glazen van glimmende, geruischlooze auto-
wagels. Hooge hoeien, zwarte pakken, deco-
raties 'nen kleurigen, deftigen sliert van
hooge Pieten en Pieta's ging, onder den galm
van menier pastoor z'n roepende klokskes
deur 't Zaterdagsche durpke, dat stil was van
verwachtings. Hooge Geestelykheid, Hoogste
Legeroversten, kamerleden en burgemeesters
ja den hoogen Adel van Brabant, begaf z'n
eigen naar 't oudst-bekende, naar 't meest
historische punt van Ulvenhout, -da's daar,
waar onze keck staat, waar boven de klokskes
luidden, -beierden, bimbamden over 't kerk-
durp, dat ruim tien jaren g;elejen, toen gij
m'n brieven ging afdrukken nog niemand
wist te vinden. Zelfs dikkels de kwieke Neder-
landsche Posterijen nie!
Ik heb dat in mijnen aanspraak ook gezeed
en ze hadden er allegaar leut om.
En om vier uren, als de klokskes zwegen,
dan stond daar, aan den voet van de Kerk,
de blom van Brabant, ons eerecomitA open-
gebloeid in 't schoonste feestgewaad van goud
en scharlaken, kant en deftig zwart. En m'n
hart klopte, klopte van trots teugen m'n keel.
Trotsch, om al die eer m'n dui'pke bewezen!
Wat 'n prachtige, kleurige prent wierd daar
toegevoegd aan mijnen levensbotik van Ulven
hout.
En daar efkens wijerop, don weg wierd
opengelaten, dadr stond Ulvenhout!
En veur't kerkplein, daar zat ons Hermonie,
voltallig in den kiosk. Wat 'n prent, wat 'n on-
vergetelijke feestprent wierd daar opeenen
opengerold.
De locht zat nog dicht. Dicht van graauwe
wolken, die al twee weken de zon hadden weg-
gehouwen.
iDen Fielp, die aan alles denkt, -had me al
gevraagd g'ad: „En Dre, zullen wo 'n regen-
verzekering sluiten veur honzen balondag"
die duur was, amico!).
„Neee, Fielp, gin kwestie van! tk heb den
regenpolis loopen bij onzen Lauw, die laat ons
nie in den steek.
En, amico, als 't illustere feestcomite stond
opgesteld, dan brak de locht!
Maar als ik m'nen aanspraak ging houwen
en de zon beloofde, dandan brak ze deur
in gouwen luister en ze is nie meer wegge-
weest.
K6st zoo ons feest mislukken? Mee diep
en eerlijk vertrouwen wierd ons feest e 5n over-
weldiging van geluk, van plazier, van succes!
En daar is geklonken, gedanst, gekust,
daar is veul en diep en plazierig geluk ge-
noten, want hecht en eerlijk vertrouwen hee
gin huichelarij van noode!
Na de officieele plechtigheid had ik 't veur-
recht het hooge gezelschap uit te noodigen
veur 'nen steuvigen borrel in de .Gouwen
Koei" en daardaar zijn we vrienden ge-
worden!
Vrienden veur ons leven. Daar hebben we
de glazen teugen malkaar gestooten, onderwijl
malkaar diep in d'oogen ziend en we wisten
't! We wisten dat we deuzen gezelligen, ge
lukkigen oogenblik op Ulvenhoutschen bojem
nog herinneren zullen, als we malkaar over
vijf, over tien jaren hier of daar in de weareld
zullen ontmoeten. Dat we dan zeggen zullen:
weet ge nog
Dit amico, was 6en hoogtepunt.
't Volgende
den volgenden brief denk ik. Want daar is
veul, heel veul te vertellen. Daar is veul, heel
veul te herinneren! Daar is veul, heel veul
geluk na te proeven!
En veul leut ook. Maar dat komt allegaar
nog!
Nou mot ik er afscheien.
Veul groeten van Trui en als altij gin horke
minder van oewen
t. a. v.
DRE.
EEN MAN OP HET DAK.
Op het politiebureau in Den Bosch heerscht
d e rust van 'n rustigen nacht. Totdat circa
ti jvaalf uur de telefoon nerveus rinkelt en de
a genten overeind vliegen, want een trillende
;em deelt mede, dat er ,,mannen op het dak"
zijn. De politie de straat op richting Papen-
hi jlst, waar de oude Casinoschouwburg het
tc loneel van een lugubere wandaad schijnt te
w orden.
Kort daarna melden de agenten aan het
hi >ofdbureau dat er inderdaad iets gaande is,
m aar dat zij assistentie noodig hebben om het
te rrein af te zetten. Een politiecolonne wordt
in beweging gezet. Een geheele wijk wordt
or. asingeld. Het net wordt nauwer en nauwer
toegehaald. Tot eindelijk alleen het voor-
m alige Casino nog af te speuren blijft. Maar
da.t ligt in zoo ongunstige positie dat het
le vensgevaarlrjk is zonder meer op dit onbe-
kiinde terrein door te dringen. De zwakke
za klantaams van de agenten sorteeren geen
effect. Waarschuwingsschoten hebben geen
re sultaat. Dan komt er een op het idee om
de zoeklichten van de brandweer te requiree-
reu, En kort daarna komt de zware auto met
den Magyrisladder aangestoven en maakt halt
en Front voor het Casino-inruste, maar nu vol
levim. Felle lichtbundels zwiepen door het
naohtelijk duister en tasten voorzichtig over
deu ren en glaskappen, glijden over muren en
lanjgs slaapkamervensters waar nerveuse be-
woners met groote schrikoogen voor het raam
ver schijnen. Eindelijk rusten de stralen op de
fig uur van een jongen kerel, die lak heeft aan
alio politie en brandweer vertoon. Agenten
met de revolvers in de vuisten klauteren door
dakgoten en langs ladders naar voren, be-
siuipen den wreeden diefdie plotseling
verdwijnt en via een dakgoot aan de achter-
zijcle ontsnappen wil. Maar helaas komt hij in
een tuintje terecht, waar bereids twee agen
ten tusschen de struiken hadden post gevat en
die nu het looze diefje in den nekvel grepen.
Dat is het einde van het drama. De zoeklich
ten trekken hun stralenbundels in. De brand-
woer keert haastig huistoe. De agenten bren-
gen het boefje weg. De belangstelling gaat
naar bed.
V AAKDELOOZE MUNTSTUKKEN ALS
R1JKSDAALDERS UITGEGEVEN.
Geraffineerde oplichters, vermoedelijk af-
komstig uit Den Haag, hebben dezer dagen in
Friesland hun operatieterrein gezocht en ge-
tracht om buitenlandsche waardelooze munt-
stukken om te zetten in goed Nederlandsch
geld, meldt de N. R. Crt.
Woensdag bezochten vier van deze heeren
een boekhandelaar te Harlingen. Een van hen
kocht eenige brief-kaarten, waarvoor hij den
winkelier een rijksdaalder ter betaling aan-
baod. De winkelier, die den bezoeker juist
twee gulden terug gaf, ontdekte na het ver-
trek der heeren, -dat hem niet een rijksdaalder,
maar een waardeloos, aan de circulatie ont-
tnokken, Belgisch vijf francs stuk ter hand
was gesteld, dat de beeltenis van den over-
leden koning Albert vertoonde. De boekhan
delaar wist den kooper te achterhalen, die het
geldstuk terug nam en de kaarten met Neder
landsch geld betaalde. Enkele oogenblikken
later werd in een sigarenwinkel te Harlingen
door dezelfde bezoekers weer het waardelooze
geldstuk in betaling gegeven en ook hier werd
de ,,vergissing" door den winkelier op het
laatste oogenblik ontdekt. De sigarenwinke-
lier stelde, om herhaling te voorkomen, de
politie met een en ander in kennis, die een
nader onderzoek heeft ingesteld, waarbij bleek,
dai de heeren in het dorp Zurig benzine had
den gekocht, die, zonder dat de leverancier
dit had bem-erkt, met een waardeloos geldstuk
was betaald. Men vermoedt, dat de oplichters
ook te Dokkum, waar dezer dagen valsche
guldens in omloop zijn gebracht, hun slag
hebben geslagen. De politie stelt een nader
onderzoek in.
WELKOM VREEMDELING.
De stad Harlingen kreeg dezer dagen be-
zoek van een zeilbootje, in welks mast de
hakenkruisvlag woei. Toen het bootje aan den
wal lag, zag mjsn, dat ook de kajuit met een
hakenkruis versierd was.
Het bootje was bemand met twee personen,
Deensche journalisten, die op deze manier een
reis om de wereld willen maken en ook Har
lingen kwamen aandoen. Bij hun bezoek aan
Duitschland waren de Deensche globetrotters
blijkbaar zeer onder den indruk van het Duit-
sche nationalisme gekomen.
De Harlinger jongelingen, die spoedig aan
de kade kwamen kijken naar het opgetakelde
bootje, konden het maar moeilijk verdragen,
dat men met zulke emblemen naar hun haven
kwam, meldt het N. v. h. N. Zij scholden het
tweetal uit en daagden de verre gasten uit tot
een vechtpartij. Een der Denen, die ook niet
mak was, nam de uitnoodiging aan en in min
der dan geen tijd was er op de kade een vecht-
partijtje aan den gang, waaraan de politie te
pas moest komen.
Spoedig daarna hebben de Denen hun zeil-
tjes geheschen en zijn naar andere oorden ver-
trokken.
HOLLANDSCHE JONGENS IN SPANJE.
De correspondent der N. R. Crt. te Zwolle
schrijf t
Nu uit verschillende plaatsen des lands be
richten komen over ronselarij van jongens
naar Spanje, zal er wellicht ook belansgstel-
ling ijestaan voor de ervaringen van eenige
jongelui, die niet geronseld zijn, maar geheel
uit vrijen wil naar het land van den burger-
oorlog zijn getrokken, zij het niet om te vech-
ten, doch om er eventueel werk te vinden.
Hun ervaringen, nl. dat men hen ook naar het
front wilde zenden, mogen een waarschuwing
inhouden voor degenen die nog meenen dat er
in Spanje ander werk dan oorlog-voeren zou
zijn te vinden.
Het zijn de broers E. en H. Kraake te
Zwolle die deze ervaringen hebben opgedaan,
waarvan zij ons het een en ander hebben ver-
teld. Vijf maanden geleden waren zij naar
Spanje vertrokken, omdat zij hoopten daar
werk te kunnen vinden. Wel hadden zij door
tusschenkomst van een derde het geld voor
den verren tocht ontvangen, maar geronseld
waren zij niet. Via Amsterdam, Parijs en de
Pyreneeen kwamen zij tenslotte (het laatste
stuk werd te voet afgelegd) te Figueras, een
plaatsje in Noord-iSpanje (Catalonie).
Hier vandaan zijn de jongens met vertegen-
woordigers van andere naties (er waren 52
verschillende nationaliteiten vertegenwoor-
digd) naar Albacete gebracht, waar h-et depot
voor de frontorganisatie der rggeeringstroepen
gevestigd is. Daar zijn de jongens gekeurd en
in uniform gestoken. H. Kraake, de jongste
der broers, kwam tijdelijk in den wachtdienst,
waarschijnlijk omdat hij eenigen tijd onder
dokters behandeling is geweest. Zijn oudere
broer werd direct geschikt voor het front ge-
vonden, hetgeen door het stempel „Compagnie
Renfurt" op zijn papieren bevestigd werd.
Eerst is hij naar Renicusim gezonden om
dienst te doen in de militaire magazijnen,
waarop hij later weer in de kazerne te Alba
cete terug kwam.
Aangezien hij wel begreep, dat hij na niet
te langen tijd toch naar het front zou worden
gestuurd, beraamde hij met anderen een plan
om te ontsnappen. Hij was ondergebracht bij
de z.g. Duitsch gprekende groepen, waarbij hij
(E. Kraake) als kamerwacht werd aangesteld.
Hem danken de jongens het dat zij voorloopig
te Albacete konden blijven, daar men door
„ziekte" en andere voorwendsels er nogal eens
in slaagde de Spanjaarden om den tuin te
leiden. De onontwikkeldheid der Spanjaar
den, die bijv. niet in staat waren de papieren
te oontroleeren, was tevens een hulpmiddel om
het front op een afstand te houden. Met zeven
jongens werd tenslotte een ontvluchtingsplan
ineen gezet, en hierbij waren de beide broers.
Op Maandag 30 Augustus, den dag waarop
de soldij wordt uitgekeerd, zou het geschieden.
Des avonds waagden de jongens zich buiten
de kazerne, waarop zij met een autobus tot
Almanza reisden. Vandaar ging het te voet
verd-er, waarbij men groote omzichtigheid in
acht moest nemen, aangezien op ontvluchting
de kogel staat. Men riep een auto aan en wist
daarmede tenslotte Valencia te bereiken, waar
de consul de jongens van burgerkleeren voor-
zag en hen hielp verder naar Barcelona te
komen. De consul daar zorgde er voor, dat ze
met een Fransch schip naar Marseille konden
varen, vanwaar ze naar het vaderland terug-
keerden. Allen, uit Amsterdam, Zaandam,
Arnhem, Haarlem en Zwolle, zijn ze weer thuis
aangeland, na een avontuur dat hun niet gauw
uit het geheugen zal gaan!
VERDUISTERING.
Een te Delft wonende 35-jarige administra-
teur is dezer dagen aangehouden wegens ver-
duistering van omstreeks 100, ten nadeele
van een zijner klanten.
Uit een ingesteld onderzoek is thans ge-
bleken, dat de man nog meer op zijn geweten
heeft. Drie jaar geleden. had hij zich dik in
de schuld gewerkt -door hem toevertrouwde
gelden te gebruiken. Om ,,de gaten te stop-
pen"' bewoog hij een Delftenaar hem 1750 te
leenen, van welk bedrag slechts f 600 is terug-
betaald. Voorts heeft hij /300 van zijn klan
ten gebruikt om zijn belasting te betalen. En
tenslotte heeft hij op een valsche acte nog
f 1300 aan gerestitueerde belastinggelden ont
vangen en voor zich zelf gebruikt. De politie
vermoedt, dat nog meer knoeierijen aan het
licht -zullen komen en heeft den man voor den
officier van justitie te 's-Gravenhage geleid.
EEN GESLAA GDE PROGNOSE.
Eenigen tijd geleden heeft de 23-jarige kan-
toorbediende H. Vroomans te Goirle een lot
gekocht in een z.g. voetbal-pool en wel van
de Little Woods Footballpool of Liverpool. Hij
vulde hierop de zes kolommetjes in, hetgeen
hem in totaal |de somma van 36 cents kostte.
Donderdagmiddag is de Continental manager
van deze loterij, de heer Denny te Goirle ge-
arriveerd, om hem mee te deelen, dat hij den
hoofdprijs heeft gewonnen, welke ruim
f 50.000 bedraagt. Vanavond zal den winnaar
de cheque worden overhandigd, op uiteraard
eenigszins feestelijke wijze. De heeren Vroo
mans en Denny izijn n.l. Vrijdag naar Rotter
dam gereisd, waar 's avonds in de dancing
Pschorr de feestelijke overreiking zal geschie
den, tijdens het daar te houden nachtfeest.
PARFUM, WAAR EEN LUCHTJE
AAN ZAT.
De politie heeft den 24-jarigen koopman
J. de V. aangehouden, die den laatsten tijd
door de straten van Rotterdam liep te leuren
met fleschjes parfum, althans met parfum-
fleschjes, welke een lichtelijk gekleurde vloei-
stof bevatten. De man liet zijn aanstaande
klanten ruiken aan een klein fleschje, waaruit
bedweimend zoete geuren opstegen. Daarna
hield hij hun een gecapsuleerde flesch voor,
waarin volgens het oog een gelijke substan
tia zat. Voor deze flesch vroeg hij een be-
hoorlijken prijs. Als men zulk een flesch
kocht en thuis zijn neus vol wilde halen, bleek
dat men bij den neus was genomen, want de
flesch bevatte slechts gekleurd1 water. De
man zal wegens oplichting worden vervolgd
BRUTALE OPLICHTING.
Een grossier in huishoudelijke artikelen
aan het Monnikenpad te Amersfoort kreeg
dezer dagen ibezoek van twee inwoners van
Arnhem, die o.a. een partij hostels en zeem-
lappen, ter waarde van ongeveer 75 gulden,
bestelden.
iZij verzochten den grossier, het bestelde,
dat, zooals zij zeiden, voor een ziekenhuis be
stemd was, in hun in de nabijheid staande
auto te laden en alvast een kwitantie uit te
schrijven.
De winkelier vertrouwde de zaak niet en
hij nam, alvorens zich met de beide koopers
in hun auto naar het RjK. ziekenhuis te be-
geven, letter en nummer van den wagen op.
Bij het ziekenhuis gekomen, maakte een
der heeren een praatje met de zuster en deel-
de vervolgens den winkelier mede, dat nog
even op de hoofd'zuster gewacht moest wor
den. In dien tijd zou hij de auto even draaien.
Toen de winkelier even uit den wagen stapte,
werd hij plotseling opzij geduwd en voor dat
hij goed en wel wist wat er aan de hand was,
was de auto met goederen al verdwenen. De
winkelier wendde zich dadelijk tot de politie
met het resultaat, dat een der bedrijvers van
deze brutale oplichting, de 35-jarige B. uit
Arnhem, werd gearresteerd. De man is naar
Amersfoort overgebracht De andere dader
bevindt zich nog steeds op vrije voeten.
De correspondent van het Handelsblad te
Haarlem meldt, dat met de arrestatie van den
35-jarigen varensgezel, verdacht van ronse
larij, de Haarlemsche politie een goeden slag
heeft geslagen.
Aanvankelijk heeft de man alles ontkend.
Blijkbaar ziende, dat het bewijsmateriaal een
te grooten omvang heeft aangenomen, heeft
hij een volledige bekentenis afgelegd. Reeds
is vast komen te staan, dat deze man in totaal
45 personen naar .Spanje heeft geronseld. Een
en ander geschiedde, naar hij zelf heeft mede-
gedeeld, op advies en door bemiddeling van
het hoofdbestuur van de communistische
partij Nederland.
De man is Maandag aangehouden- naar aan-
leiddng van het verhoor van den 19-jarigen
jongeman die toen uit Spanje terugk-eerde en
ook door hem was geronseld. V6<5r de jongen
aan zijn ouders werd afgegeven, werd hij n.l.
door de recherche verhoord, aan wie hij zijn
aVonturen vertelde. Daaibij kwam vast te
staan, dat de varensgezel den jongen had be-
wogen naar Spanje te gaan en ook had hi;
hem ertoe aangespoord, gebruik te maken van
den naam en geboortedatum van zijn broer
ten einde een bewijs van Nederlanderschap
te verkrijgen. De jongen zou in Spanje een
betrekking krijgen, maar al spoedig bleek,
dat hij met zijn vriend (die nog niet is terug-
gekeerd) bij de regeeringstroepen werd inge-
deeld.
Bij een poging tot deserteeren werden zij
gearresteerd en weken lang opgesloten in een
gevangenis. Door bemiddeling van den Neder-
landschen consul te Barcelona gelukte het den
jongen vrij te komen en naar Nederland terug
te keeren.
Naar aanleid-ing van dit verhaal arresteerde
de politie een varensgezel, die reeds eerder
van dergelijke duistere zaken verdacht was
geweest, doch die men tot nog toe niets ten
laste had kunnen leggen. Ook nu begon de
man met alles te ontkennen, maar de politie
beschikte over voldoende gegevens om den
man in arrest te houden. Donderdag is hij
opnieuw aan een streng verhoor onderworpen
en het resultaat was een volledige bekentenis,
waarbij wel is vast komen te staan, dat men
met een gevaarlijk individu te maken heeft,
die tal van jonge menschen naar de Spaan-
sche loopgraven heeft gestuurd. Er zijn zelfs
veel meer gevallen aan het licht gekomen,
dan de .politie kon vermoeden.
De man heeft nl. 42 gevallen van ronse
larij bekend. Door zijn bemiddeling zijn naar
Spanje vertrokken: 23 Haarlemmers. 7 inwo
ners van Beverwijk, 9 Zaandammers, 2 in
woners van Wormerveer en 1 jongen uit Ilpen-
dam. Voor zoover de politie kan nagaan, zijn
er van de 23 Haarlemmers tot nog toe slechts
zes teruggekeerd.
Wat er met de anderen is gebeurd, weet men
niet. Van enkelen is bekend dat zij reeds zijn
gesneuveld. In de meeste gevallen betreft het
meerderjarige personen. Een der gesneuvel-
den heeft, v66r hij vertrok, inlichtingen ge
vraagd bij de politie, die hem ernstig waar-
schuwde zich niet in een dergelijk avontuur
te begeven. De jongen vertrok echter toch en
is nooit teruggekeerd
Voorts heeft de verdachte bij zijn verhoor
bekend, dat hij werkte in opdracht van het
hoofdbestuur van de communistische partij
Nederland, die ook het geld verstrekte. Er
bestond verder contact met een bureau te
Parijs, waar de jongens eerst werden onder
gebracht en vanwaar zij verder naar Spanje
werden doorgestuurd. Hij wist zelf wel dat
het steeds de bedoeling was, jongens te wer-
ven voor de regeeringstroepen in Spanje, maar
hij deed steeds voorkomen, alsof hij bemidde
ling verleende bij het zoeken naar een betrek
king. Ook verzweeg hij, dat de C.P.H. alles
regelde. Wel moest hij soms naar Amsterdam
am enkele zaken te regelen, doch toen sprak
hij steeds over den ,,hoofdpersoon" die in Am
sterdam woonde
Natuurlijk is deze mededeeling over de be
middeling van de C.P.N, geheel voor rekening
van den verdachte. De politie zet het onder
zoek met kracht voort. Het is te hopen, dat
in deze duistere zaak geheel opheldering komt
en „werkers achter de coulissen" hun verdien-
de loon niet zullen ontgaan.
TWEELINGEN LIEF EN LEED.
De gezusters Sejvel in Weenen leverden in
haar omgeving steeds de grootste moeilijk-
heden op, omdat geen sterveling wist wie van
haar Friedl en wie Ousti was. Op dit conto
zondigden ze natuurlijk naar hartelust, want
het was immers zoo geweldig gemakkelijk
buiten schot te blijven. Elke kla-cht liep dood
tegen de onoplosbare vraag: Wie van de twee
is de schuldige? Ze leken zoo precies op
elkaar, dat ook de wetenschap zich met haar
ging bemoeien en daarmee is eigenlijk haar
carrifere als de beroemde tweelingzusters be
gonnen.
In het Anthropologisch Instituut der Ween-
sche universiteit onderzoekt men al sin-ds
jaren zeer nauWkeurig tweelingen; de biologie
der erfelijkheid verwacht namelijk van dezen
tak der wetenschap belangrijke ophelderingen.
Geleerden van internationalen naam werken
er en voor een forum van vijf professoren
werden op een goeden dag de gezusters Sejvel
plechtig uitgenoodigd. Ze verschenen, gelrjk
steeds, volkomen hetzelfde gekleed. Zonder
een woord te zeggen zaten de vijf hooggeleer-
den de beide jongedames aan te kijken. Hoofd-
schudden al's teeken van verwondering was
de eenige ,,meeningsuiting."
Plotseling stond een der professoren op,
schrijft het Vad., en stapte op ide gezusters
af. Met een gemompelde verontschuldiging
schoof hij haastig bij beiden de haren achter
de ooren terug. Wat had hij ontdekt De
tweelingzusters vermoedden niet, dat op dit
oogenblik de wetenschap een ergen schok
kreeg. Een oude stelling was omvergeworpen
Tot dusver bestond het dogma, dat de vor-
ming der oorschelp bij niet twee menschen
dezelfde was, een leerstelling, waarvan voor-
al criminalisten profijt trokken. In bevelen
tot inhechtenisneming speelde de laatste jaren
de beschrijving van de oorschelpen steeds 'n
belangrijke rol. Daar was geen verwisseling
bij mogelijk, want gelijkheid van vorm gold
als absoluut uitgesloten.
Het „werk" der tweelingen was evenwel
nog niet voltooid. De beide meisjes werden
nu .gemeten, obderzocht, getest, gewogen en
ondergingen alle maar dsnkbaar mogelijke
meetmethoden. Steeds liep het uit op een al-
geheele overeenstemming van alle details.
Friedl bijvoorbeeld heeft een linkervoet, welke
twee millimeter langer is dan haar rechter-
voet. Gusti eveneens.
Toen tenslotte vingerafdrukken werden ge
nomen, ondervond men weer een sensatie en
dat was nog de grootste der twee. Ook de
vingerafdrukken waren volkomen identiek!
Onder millioenen en millioenen vingerafdruk
ken, welke volgens een exact wetenschappe-
lijk schema onderzocht en vergeleken worden,
viel tot dusver nog nimmer een dergelijke ge
lijkheid te ontdekken als bij de gezusters Sej
vel. Het ongeloofelijke daarvan is namelijk,
dat de afdrukken van alle tien vingers van
karakter volkomen identiek zijn.
Het raadsel van de beide jongedames was
zoo interessant, dat ze voile vijf jaren elke
maand in het Anthropologisch Instituut on
derzocht werden. Ze kregen ook een prijs als
de meest van wezen gelijke tweelingen en
overal waar ernstig tweelingonderzoek ver-
richt wordt, verschijnt nu de naam Sejvel.
Het was een kostelijke grap toen de beide
zusters, die tegelijk het chauffeursexamen in
Weenen aflegden, voor den politiedokter ter
onderzoek verschenen. Eerst werd Gusti bin-
nengeroepen. De dokter sehreef nauwkeurig
de =resultaten van het onderzoek in en riep
toen de andere zuster. Toen ze verscheen, zei
hijNeen, juffrouw, uw zuster moet komen.
U -bent al klaar. Ik ben de zuster, ant-
woordde Friedl glimlachend. Maar de politie
dokter geloofde er geen woord van. Eerst
toen de twee naast elkaar voor hem stonden,
liet hij zich overtuigen, dat er een gelijkenis
bestaat, welke al wat er tot nog toe vertoond
was, overtreft.
En toch bestaat er een verschil tusschen de
beroemde Weensche tweelingzusters. Een zeer
,,markant" verschil zelfs. En de wetenschap
heeft het ook geregistreerd: Gusti Sejvel is
namelijk vijf milimeter langer dan haar zuster
Friedl.
