Ter Neuzensche Courant
Binnenland
Feuilleton
Het Geheim van de
Zeven Schoorsteenen
Feuilleton-vertellingen
Maandag 3 Mai 1937 No. 9600
TWEEDE BLAD
DE BETEEKENIS VAN STOOMTREILERS
VOOR DE MARINE.
DE KAFPERS VRAGEN OM EEN
VERGUNNINGSSTELSEL.
(VAIN
DE TOESTAND IN DEN VARKENS-
HANDEL.
De algemeene vergadering der zuidelijke
afdeeling van den Nederlandschen Bond van
varkenshandelaren heeft een telegram gezon-
den aan den Minister van Landbouw en Vis-
scherij en aan den voorzitter van den raad
der Ministers, waarin o.m. gezegd wordt, dat
de onnoodige belemmerende bepalingen het
normale handelsbedrijf verstoren en het zaken
doen van de varkenshandelaren onmogelijk
maken. .Er begint zich een emstige ontevre-
denheid en geest van verzet in de krinigen der
varkenshandelaren te ontwikkelen in verband
met de uitschakeling bij den export en den
binnenlandschen afzet in levende varkens,
waarvan de Veehouderijcentrale zich het mo-
nopolie heeft toegeeigend.
MINISTER GELISSEN NAAR POLEN.
Zaterdagochtend om half zeven is de Minis
ter van Handel, Nijverheid en Scheepvaart,
Prof. Dr. Ir. Gelissen, vergezeld van den waar-
nemenden directeur der handelsaccoorden, Mr.
A. van Cleffens naar Polen vertrokken ten-
einde het aangekondigde bezoek aan de in-
dustrieele jaarbeurs te Poznan te brengen en
tegenwoordig te zijn bij de instailatie van de
gemengde commissie voor het Poolsch-Neder-
landsch handelsverkeer.
ONTVANGSTEN DER SPOORWEGEN
IN JANUARI.
De definitieve ontvangsten der Nederland-
sche Spoorwegen van de maand Januari 1937
bedroegen: (incl. die der geexploiteerde spoor-
en tramwegen) in totaal 8.311.778,09.
De totale ontvangsten over Jailuari 1936
bedroegen f 8.067.661,38.
ONDERZOEK NAAR ZOUTLAGEN
OP DE VELUWE.
Naar gemeld wordt, is in opdracht van de
Bataafsche Fetroleum-Maatschappij in de af-
geloopen twee weken op de Veluwe, met Apel-
doorn als centrum, bodemonderzoek naar zout-
lagen verricht. Van de veronderstelling werd
daarbij uitgegaan, dat de gevonden zoutlagen
te Boekelo zich over de Veluwe naar den zee-
kant zouden voortzetten. Tevens werd ver-
moed, dat dan bij deze zoutlagen ook aard-
olie te vinden aou zijn.
De waarnemingen worden thans uitgewerkt.
DE TRAMBAAN ANTWERPENBERGEN
OP ZOOM—THOEEN VERDWIJNT.
De directae van de B. B. A. heeft besloten
de trambaan Bergen op ZoomOssendr-echt
Grens op te breken. Reeds is met het werk
begonnen, zoodat binnenkort de trambaan, die
in 1882 is gelegd, van den Antwerpschen
Straatweg zal zijn verdwenen. Het ligt in de
bedoeling ook de trambaan Bergen op Zoom
Tholen en Bergen op ZoomSteenbergen ge-
heel op te rudmen.
De Kon. Nederl. Marine zal eenige IJmui-
der stoomtreilers huren, om daarmede g|e-
durende eenige maanden proeven te nemen,
welke beteekenis deze schepen voor de marine
in oorlogstijd kunnen hebben. Het zijn de
Caroline IJm. 36 en de Utrecht IJm. 73 van
de Vem.
ONDERWIJS AAN MIDDENSTANDERS.
Een commissie van den Kon. Ned. Midden-
standsbond, bestaande uit de heeren Mr. M.
J. Wolff, W. Liubberink, Dr. C. Visser en Mr.
W. O. Lieuwen, heeft voor de jaarvergadering
(19 Med) een rapport opgesteld over: .Mid
denstand en Onderwijs".
Wat de middenstander noodig heeft, aldus
de commissie in haar rapport, is een onder
wijs, dat hem die economisehe en technische
kennis bijbrengt, welke hij als zelfstandig on-
dernemer in distributie en kleine nijverheid
noodig heeft. Ben onderwijs ook, dat, wan-
neer de functie welke de handeldrijvende en
industrieele middenstand in het maatschappe-
lijk leven heeft te vervullen, in eienig tijdvak
een ingrijpende verandering ondergaat, zich
daarbij aanpast. Ook de Vestigingswet-Klein-
bedrijf, sedert kort in werking getreden, be-
hoort bij het vaststellen van nieuwe onderwijs-
programma's in aanmerking genomen te wor
den.
De commissie beschouwt de handelsdag-
school als het beste voorbereidingsinstituut
voor den zelfstandigen middenstander; de mid-
denstandsorganisatie moet, zoo meent zij, er
met alle haar ten dienste staande middelen
naar streven, dat de vierjarige handelsdag-
school, de ,,middenstandsschool bij uitnemend-
heid" uitdrukking van wijlen Dr. Bos
zal blijven bestaan.
Bijna alle handelsdag- en avondscholen heb
ben als nadeel, dat zij opleiden voor kantoor,
door
AGATHA CHRISTIE.
56) Vervoig.
Langly Road bleek een lange weg te zijn,
die in een van de buitenwijken begon en van-
daar het land in liep. Volgens den kruier was
Hurstmere het iaatste huis. Anthony bcgaf
zich met fllnken pas op weg. Zijn loop was
veerkrachtig, zijn oogen stonden helder en
kloek. Zooals altijd, wanneer hij iets, waaraan
gevaar verfbonden, ging doen, voelde hij zich
opgewekt, opgewonden bijna.
iDe be we ring van den kruier, dat Hurstmeae
het Iaatste huis was, bleek op waarheid te be-
rusten. Hurstmere was een groot vierkant
huis, dat een meter of twintig van den weg
op eigen terrein stond. Dat terrein was vroe-
ger een mooi aangelegde tuin geweest, maar
was nu een wildemis. Het gras sproot welig
tusschen het kiezel van den oprit, de struiken
hingen over de paden. Het buiten moest al ja-
ren lang hebben leeggestaan. Het groote ijze-
ren hek draaide langzaam op roestige sohar-
nieren heen en weer; de naam op de hek-pila-
ren was half uitgewischt.
„Een verlaten oord", zei Anthony in zich-
zelf. ,,Goed gekozen".
magazijn enz., doch niet voldoen aan de
eischen, welke aan de opleiding van den toe-
komstigen, zelfstandigen middenstander die-
men te worden gesteld. Dd commissie geeft
dan oak een ontwerp-programma voor een ge-
organiseerd handelsonderwijs. Overigens heeft
zij met voldoening geconstateerd, dat met de
wenschen van den middenstand in deze in de
gewijzigde Middelbaar-Onderwijswet gedeelte-
lijik reeds rekening is gehouden.
WORDT DE WERKVERSOHAFFING EN DE
STEUNVERLEENING STOPGEZET?,
Het Tweede Kamerlid de heer Drees heeft
aan den Minister van Sociale Zaken de vol-
igende schriftelijke vragen gesteld:
1. Is aan een aantal gemeentebesturen een
circulaiire gezonden, waarin aan deze bestu-
ren in overweging wordt gegeven om de werk-
verschaffingen en de steunverleening van 5
Juli tot 25 September a.s. geheel stop te zet-
ten?
2. Mocht de eerste vraag bevestigend wor
den beantwoord, wil de Minister dan mede-
deelen
a. hoe de clirculaire 1-uidt?
b. aan welke gemeenten zij gezonden is?
c. op welke gronden de onderstelling he-
rust, dat in die gemeenten dezen zomer aan
werkverschaffinig en steunverleening geen be-
hoefte zal bestaan?
d. of het voornemen tot het verzenden van
de circulaire vooraf besproken is in de con-
tactcommlissies, ingesteld voor het overleg in-
zake werkverschaffing en steunverleening, met
vertegenwooTdigers van de vakcentrales en
met vertegenwoordigers van gemeenten?
3. Indien overleg, als bedoeld in vraag 2d
niet heeft- plaats gehad, is de Minister dan
bereid deze aangelegenheid alsnog in de con-
tactcommissies aan de orde te doen stellen?
FRAAI GESCHENK AAN PRINSES
JURIANA.
Uit het bedrag, dat het comite voor het hu-
welijksigeschenk der Friesche vrouwen aan het
Prinselijk paar destijds bijeen heeft gebracht,
is in de eerste plaats een kostbaar uitgevoerd
Friesch costuum aan H.K.H. Prinses Juliana
aangeboden. De som, welke ovenbleef, heeft
men, in overleg met H.M. de Koningin, be-
stemd voor een schilderrj, dat een plaats
krijgt in het woonvertrek der Prinses in het
paleis Soestdijk. Het is een door den Rotter-
damschen schilder, H. Mees, vervaardigd por-
tret van de Koninigin aan haar schildersezel.
Een portret op levensgrootte, waarbij Hare
Majesteit zelve heeft aangegeven, in welke
houding zij wilde poseeren en waarvoor zij de
plaats heeft aangewezen in het woonvertrek
van Prinses Juliana.
Het portret geeft de Koningin weer bij het
schilderen en wel op een oogenblik, dat zij ver-
ondersteld wordt van het werk op te zien om
de binmentredende Prinses te begroeten. De
Koningin draagt een japon van donker horten-
sia fluweel. Naast zich heeft de landsvrouwe
een tafeltje, waarop een bril en een bont ge-
kleurd schildersdoekje, een geschenk indertijd
van de Koningin-Moeder! Ook de schiljdersstok,
die de Koniingin gebruikt, is van Koningin Em
ma afkomstig, die zich in haar jeugd met tee-
kenen heeft bezig gehouden. De schildersezel
is geheel van opzij gezien.
Zonder officieel vertoon heeft men Prinses
Juliana dit verjaardags-eadeau doen toekomen.
Donderdagmiddag heeft de Prinses, in tegen-
woordigheid der Koningin het schilderij voor
het eerst gezien.
VEREENIGING VAN LIBERALE
RADIO-AMATEURS.
De minister van Binnenlandsche Zaken
heeft aan de Vereeniging van Diberale Radio-
amateurs (Liberale Omroep) de gebruikelijke
zendVergunning verleend voor het jaarlijksche
liberale partij-congres. Uitgeizonden zal dit-
maal worden een tafelrede van mr. D. Fock,
minister van Staat, te houden aan den ge-
meenschappelijken maaltijd van het congres,
in hotel Gocdland te Hilversum, op Woensdag
5 Mei, des avonds 7.15 uur (1875 M.).
De drie ondernemers-organisaties in het
kapperslbedrijf hier te lande, n.l. de „Neder-
landsche Kappersbond", de R.K. Bond „Fran-
ciscus van Assisie" en de ,,Federatie van Kap-
perspatroonsvereenigingen" hebben in een ge-
meenschappelijk request aan den Minister van
Handel, Nijverheid en Scheepvaart, verzocht
een vergunningsstelsel, als bedoeld in artikel
1, eerste lid Vestigingswet-kleinfbedrijf, voor
hun bedrijf in te voeren.
WEER EEN GEVAL VAN MENSOHEN"
ROOF?
De heer Boon heeft aan den minister van
Buitenlandsohe Zaken gevraagd:
1. Is het dien minister bekend, dat Zater-
dag 27 Maart die twee gebroeders Holland te
Wellerlooi door Duitsche beamlbten over de
grens zijn gelokt en op Duitsch gebied zijn ge-
arresteerd
2. Is het den minister bekend, dat deze fa-
milie Holland reeds 30 jaar woont op het trak-
taatgoed Hollands-Hof, welke boerderij staat
op Nederlandsch gebied, terwijl een klein deel
der landerijien op Duitsch gebied is gelegen,
dat deze familie voortreffelijk bekend staat en
dat haar nooit iets door Nederlandsche of
Duitsche politie- of douane-beaimbten is ten
laste gelegd?
Hij bleef voor het hek staan, verkende den
weg door even v'lug naar links en rechts te
kijken, slipte het knerpende hek door en sloop
in vooravergabogen houding den verwaarloos-
den oprit op. Na een meter of vijf bleef hij
staan en luisteTde. Hij was nog een flink eind
van het huis, om hem heen was alles st.il,
doodstil. Een paar geellbruine blaren kwamen
van de takken boven hem naar beneden dwar-
relen en voegden zich, met een geritsel, dat in
die volkomen stilte iets onheilspellends had,
bij het bladertapijt op den grond. Anthony
schrok en begon dadelijk daarop te lachen.
,,Zenuwen", mompelde hij. „Ik wist niet, dat
ik die had."
Voonzichtig siloop hij verder. Bij een bocht
in den oprit dook hij weg in het struikgewas
en zette z66, verborgen achter een dichte haag
evergreen, zijn tocht voort. Opeens blijf hij
stil staan en gluurde door het groen. Ergens
in de buurt was een hond aan het blaffen,
maar dat was het niet, dat zijn aandacht ge-
trokken had. Een ander geludd, dichterbij...
Zijn scherp gehoor had hem niet bedrogen.
Om den hoek van het huis verscheen opeens
een man, een gazette, zwaargebouwde man
met een zuidelijk type. In een overdreven snel
tempo, zonder naar links of rechts te kijken,
liep hij den voorkant langs en verdween om
den linkerhoek.
Anthony knikte tevreden.
,,'n soort schildwacht", stelde hij bij zich-
zelf vast. ,,Ze doen het, wat je noemt, in op
tima forma."
Dadelijk, toen de man verdwenen was, liep
hij behoedzaam verder. De vochtige, natte
aarde maakte zijn voetstappen onhoorbaar.
Het huis bevond zich rechts van hem en het
i gedeelte van de struiken-boider, dat hem tot
3. Is het den minister bekend, dat het in
vraag 1 vermelde feit zich als volgt heeft toe-
gedragen:
Zaterci'agmiddag, 27 Maart, kwarn een Zoll-
beambte uit Twistedek aan de overzijde der
grens gelegen bij de weduwe Holland met
het venzoek of haar beide zoons even naar
Twistede wilden komen, waar de Zoll-Inspak-
ter hen gaame wilde spreken. Niets kwaads
venmoedende en zich van geen enkele over-
treding bewust, begaven de bedde jongeman-
nen zich naaT Twistede, waar zij door Duitsche
beambten werden gevangen genomen en ge-
leid naar een achter een boerderij verdekt op-
gestelde gevangeniswagen, waarmede zij wer
den weggevoerd naar onbekende bestemming,
terwijl aan hun moeder die zich, nadat het
gerucht der arrestatie zich had verspredd naar
Twistede begaf iedere mededeeling, waar-
om de arrestatie geschiedde en waarvan haar
zoons werden beschuldigd, werd geweiigerd.
Door onmiddellijk in den arm genomen
Duitsche advocaten is na veel nasporingen in
verschillende Duitsche steden eindelijk vastge-
steld, dat de gebroeders Holland eerst eenige
dagen hebben doorgebracht in de strafgevan-
genis te Krefeld, waar zij een zeer slechte be-
handeling hebben ondergaan, terwijl zij thans
ruim vier weken zijn opgesloten in de strafge-
vangenis te Cleive, zonder dat hun kenbaar is
gemaakt, waarom zij zijn gevangen genomen
en zonder dat eehig verhoor heeft plaats ge
vonden
4. Is de minister bereid de Duitsche regee-
ring mede te deelen, dat hier, evenals destijds
met Gutzeit, wederom een geval van men-
schenroof uit Nederland door Duitsche be
ambten is gepleegd en dat de Nederlandsche
regeering er met klem op aiandrdngt, dat de
gebroeders Holland met bekwamen spoed on-
gedeerd over de Nederlandsche grens bij Wel-
lerl'ooi zullen worden teruggebracht
DE AMERIKAANSCHE WEIGERING VAN
DEN DIENST OP MANILLA.
Naar aanleiding van het bericht, dat de
Amerikaansche regeering voorloopiig niet haar
toestemming kan verleenen voor een geregel-
den dienst SoerdbajaManilla te onderhouden
met vliegtuigen van de K.N.I.L.M., verklaar-
de de heer Plesman, dat hij het besluit van
Washington betreurde. Hij was echter geens-
zins van meening, dat met de voorloopige wed-
gering, de aangelegenheid voorgoed van de
baan is. Integendeel hoopt de heer Plesman,
dat de doenst op Manilla binnen niet al te lan-
gen tijd werkelijkhedd zal worden en dat de
moeilijkheden, welke thans de toestemming in
den weg staan van tijdelijken aard zullen blij-
ken te zijn.
HET VERHUISBLLJET VAN HET
PRINSELIJK PAAR.
Het Prinselijk Paar is in het bevolkingsre-
gister der gemeente Baarn ingeschreven. B.
en W. van de residentie hebben aan het Baam-
sche gemeentebestuur het verhuisbiljet met
een begeleidend schrijwen toegezonden.
De namen van den Prins en van de Prinses
zijn op hetizelfde biljet vermeld. De insohrij-
vingsdatum is Woensdag 14 April, de dag der
blijde incomste.
DE AVRO IN 1936.
Het AVRO jaarverslag 1936 is verschenen
in den vorrn van een rijk geillustreerd boek-
werkje, voonzien van talrijke grafische voor-
stellingen, betrekking hebbend op den stand
van de bezittingen der vereeniging, de indee-
ling der programma's e.d.
Dat de AVRO een bloeiende vereeniging ge-
bleven is, ook in 1936, blijkt uit de vele bij-
zondere gebeurtehissen, die in het verslag wor
den vermeld, maar vooral uit het bedrijfsresul-
taat, dat, niettegenstaande de contributes
der leden een dalende lijn te zien gaven en
de programma's een ton meer vroegen dan in
1935, toch nog ruim vier ton bedroeg.
De sterke positie van de AVRO blijkt ook
uit de balans per 31 December 1936. De kos-
ten voor inventaris en inrichting van de nieu
we studio in Hilversum, alsmede de studio zelf
voor 1936 beloopend bijna 6.5 ton zi.in
tot 1 afgeschreven. Desondanks bereikt de
post ,,kapitaal" een bedrag van ruim 2,5 mil-
lioen gulden.
Het aantal leden bleef vrijwel constant. De
contributies liepen terug.
Voor 1937 bespeurt de heer Vogt in zijn in-
leiding een geringe verbetering. In zijn slot-
woord n.l. constateert hij, dat de bijdragen der
leden in de eerste helft van 1937 niet minder
waren dan in dezelfde periode van 1936.
HET OPBRENGEN VAN DE SARKANI.
Het lid der Tweede Kamer, de heer Wijn-
koop, heeft aan de Ministers van Buitenland
sohe Zaken, van Defensie a.i. en van Handel,
Nijverheid en Scheepvaart vragen gesteld,
waaTom op of omtrent 16 April j.l. de com
mandant van den kruiser Java convooi wei-
gerde aan den Nederlandschen vrachtvaarder
Sarkani, waardoor het schip is kunnen worden
aangevallen en naar Ceuta opgebracht, ter
wijl toch als het standpunt der Nederlandsche
regeering wordt aangegeven, dat bescherming
wordt verleend aan Nederlandsche handel3-
schepen in de Straat van Gibraltar?
Een andere vraag luidt hoe het thans staat
met de bemanning, zeelieden en officieren,
(zoowel van de Andra als van de Sarkani en
wat de ministers eventueel zullen doen of ge-
daan hebben om hen zoo snel mogelijk te be-
vrijden
dekking diende, liep hier parallel met het huis.
Op een gegeven oogenblik kwam hij aan
een plek, waar een breede lichtstreep over het
grint van den oprit lag. Hij bleef staan en
luisterde. Het geluid van opgewonden dooreen
pratende mannenstemmen was op de plaats,
waar hij zich bevond, duidelijk te hooren.
„Genade, wat een uilskuikens", mompelde
Anthony in zichzelf. ,,Dat stel verdient nu,
dat je ze aan het schrikken maakt."
Hij sloop, voorovergebogen, om niet gezien
te worden, naar het raam, waardoor het licht
naar buiten viel. Na even wachten richtte hij
zich voorzichtig tot op gelijke hoogte met
de vensterbank op en keek naar binnen.
Om een groote ronde tafel zaten zes man-
nen in al'lerlei fantastische houdingen. Vier
van de zes waren forsche, zwaargebouwde
kerels met typische Magyaarsche gezichten:
hooge jukbeenderen en schuin-oploopende
oogen. De andere twee waren klein en mager
en hadden smalle konijnengezichiten. Er werd
Fransch gesproken, maar het zwaargebouwde
contingent drukte zich in die taal onhandig uit
en dikte alle consonanten potsierlijk aan.
,,De chef?" bromde een van de vier. ,,Wan-
neer komt hq hier?"
Een van de twee klein, magere mannen
haalde zijn schouders op.
,,Kan elk oogenblik komen."
,,'t Wordt tijd", bromde degeen, die het eerst
gesproken had. „Tk heb hem nog niet gezien,
die chef van jullie, maar o, wat 'n prachtwerk
zouden wij in dezen tijd van onvruchtbaar
wachten hebben kunnen doen!"
,,Idioot", beet de andere kleine man hem
toe. ,,Je netjes laten inrekenen door de poli
tie, dat is al het werk, dat je in dezen tijd van
vruchteloos wachten gedaan zoudt hebben.
BRABANTSOHE BRIEVEN.
Ulvenhout, 29 April 1937.
Amico,
Als ge den deu-
zen onder oew
oogen krijgt, dan
zitten we in de
Meimaand.
En als ik, mee
dat gedacht zoo
'ns onwillekeurig
m'n erf opkijk,
dan ja, dan is
er in den kruiwa-
gel nog nie veul
blom te bespeu-
ren
Den bloei is 'n
bietje laat van 't
jaar; 't tij nog schralekes.
Maar ddnen troost: lang kan 't niemeer
duren!
Heel den buiten staat op ontluiken.
Over 't geboomt en struikgewas peerlt den
groenen daauw van Mei. En 't jonge folad,
gekreukeld nog van den pas ontsprongen bol
ster, wiegt op 't nuchter veurjaarswindeke
lijk keersenvlammekes in den blauwen dag.
Allee! Ge ziet den zomer komen.
Ge ziet 'm woelen in blom- en bladbolster.
Ge ziet 'm spoken deur 't roestgroene hout,
dat beeft van nieuwe levenskraoht. Zien
Ge prdeft 't nieuwe tij als ge diep asemt en
de straffe lentelocht koel deur oew dikke
winterbloed krioelt.
Maar ge mot niet denken dat hier van bloei
niks te bespeuren valt?
Den pruimenboogerd van m'nen overbuur
hee gebloesemd, tot schuimens toe!
In tintelwitte vlokken blonken de blossem-
trossen lijk bruidsboekees's deur den vruch-
tenhof, 'nen kijk wijd! Ednen diepen kijk van
stillen, reinen feloei! Eeiren zwamger van
zoeten blommengeur tusschen de lage boom-
kens onder den blossemenden sluier, die 't
intieme hoveke scheidde van den buiten.
En als den boogerd leeg ging sneeuwen in
dwerlend blommewit en ook den grijzen, pro-
peren eerde mee blossem oversluierd lag, dan
ja, dan leek dieen pruimenboogerd van den
Kees, wel van 't kostelijkst Japansch porce-
lein, gemonteerd mee blinkend zonnegoud.
Neee, ge mot nie denken, dat hier van bloei
nog niks te bespeuren viel.
Maar 's avonds is 't nog veul koud! Dan
is 't nogWinter.
Dan trekken we de deuren achter ons, goed
toe; dan stoken we de plattebuis nog lekker
warm en ja, dan giert 'nen fellen Noord-
wester jankend deur de schouw.
Er zijn nog dagen, als ik 's middags van
stad kom, dat m'n handen peers zien van de
kou. De twegels leeg en grijs van Winter,
de velden verlaten van 't bonte vee, dat hier
of daar in hoefcen bij malkaar verscholen ligt,
de warme lijven teugen malkaar aangedrukt.
Neee 't is straf weer en zoo zie ik me
mee Pinkster nog in mijnen duffel naar de
kerk gaan!
Maar wat prakizeer ik...?
In 'n uur kan 't veranderen!
Want 't is toch
Meimaand!
Op den oogenblik zweeft ze, op 'nen wolk
van blommendons, overschenen mee den tin-
telenden sprankel van gouwen keersenlicht, in
ons kerkske.
Den bloei is al gekropen, over de trejen van
d'altaren, naar den Zoom van heuren blauwen
mantel.
'Nen schuim van rhododendrum, 'nen peerl
van hortensia's, 'nen wolk van smeltenden
violenikleur hebben we gebracht.
En deur heel deuzen bonten kleurenboekee
slingeren de sprankels van wel duuzend rozen-
hoeikens, alles gegroeid en gebloeid in den
eerde en in de harten van ons durpke.
Neee, ge mot nie peinzen, dat hier de Mei
maand nie bloeit, al staat den Winter nog altij
mee een been in 't Veurjaar!
Den erf is al „donker" van den uitgeloopen
notenkroon. Straf en pril staat 't sterke,
jonge loof aan de takken, die ge haast nie
meer zien kunt! Zwaar ruxscht ie al, als den
avondwind deur dieen kroon woelt.
Den boschbojem bloeit in vlinderteere kleuren.
De klokkelbel daauwt in groenen blossem;
van d'anemoon staan de kelken open in
kleuren zoo zacht lijk pastel.
Gouwen regen druipt in trossels uit de krui-
nen en den vurig rooien en den suikerwitten
meidoom beigonnen al zoet te geuren over de
wegels. Nog eventjes en ze bloeien in
klonters op 't jonge, donkere loof, hangen ze
in vlokkend blossemschuim van de heggen!
D'n kruinagel perst al melkblank en violet
uit den groenen tros neee, ge mot w61 be-
grijpen, amico, den buiten viert Meimaand,
horre!
Even stellig als den Ulvenhouter!
Van de week, als ik 's morgens vroeg op
den akker kwam, dan brak den dag open,
allee, hij brak deur, tot in m'n ziel. 'Nen
waaier van gouwen kleurendons wierd daar
openge vouwen
Den Oosterkim brokkelde kapot in kleuren-
bonken, die weer wegdreven in gouwen violet,
in groenen kristal, in peelmoeren weerglan-
zings.
Vier onhandige, hersenlooze aapmenschen."
„Aha!" baste nummer twee van de vier den
kleinen man aan. „Je durft de Broederschap
beleedigen Nog enkele uren en het Teeken
van de Roode Hand is op je strot afgedrukt."
Hij stond half van zijn stoel op en keek zijn
tegenstander met dreigend glinsterende oogen
aan. Een van zijn metgezellen trok hem terug.
„Geen geruzie", beval deze brommend. „We
zijn hier om samen te werken. Koning Victor
duldt geen insubordinatie."
Anthony hoorde de voetstappen van den
schildwacht naderbij komen. Hij verschool
zich achter een groep struiken.
„Wat is dat?" vroeg een van de mannen
om de tafel.
Carlo op z'n ronde."
,,0... Hoe moet 't het den gevangene?"
„Stil laten liggen. Hij begint bij te komen.
Die slag op zijn hoofd is niet zoo hard aange-
komen als ik eerst dacht."
Anthony verwijderde zich behoedzaam.
,,Verdorie, wat 'n stel!" mompelde hij.
,,Die bepraten hun aanigelegenheden met een
van de ramen open en vriemd Carlo doet ronde
op ronde met den sluipenden tred van een
extra-dik nijlpaard. En, wat nog erger is, ten-
minste voor hen: de Herzo-Slowaken en de
Fransch en staan op het punt van ruzie te krij-
gen. 't Begint te gisten in het hoofdkwartier
van Koning Victor. Wat zou ik ze graag, wat
zou ik ze buitengewoon graag een lesje
geven!'"
iHij bleef een paar oogenblikken besluite-
loos staan... Opeens schrok hij. Van ergens
boven zijn hoofd klonk een zwak kreunen.
Anthony keek op. Daar had je het geluid
widdr!
Vlug keek hij om zich heen. Carlo was pas
Dreven in 'nen wemel van gloeiend zonne-
poeier om... wel, ge ging mediteeren bij
dtuzen Arbeid van God.
Hocger begost de zonneschijf te rijzen, in
'nen verblindenden aureool, uit 'nen kelk van
louter edelsteenen-kleuren
De madelievekes wierden wakker, bij 't
rijizen van den nieuwen dag.
De blommekes klokten heur kelkskes open,
om toch maar niks te missen, van den eersten
Zonnepiek nog nie, die de blommekes sjuust
efkens aantipte.
De weareld veranderde. Wierd wakker bij
bietjes.
Schaduwkes streepten al deur de velden,
die sjuust nog strak en graauw, „levenloos"
zich strekten onder 'nen egaal-grijzen hemel.
'k Had langen tijd daar stil gestaan en kou
trok langs m'n ibeenen. Ik voelde 't, als
d'eerste zomnewarmte over m'n handen
kroeide.
Warm kwam de zon op. Dat beloofde 'nen
vol-zomersche dag.
Den eersten veugel floot.
'Nen leeuwerik klapte zingend naar de zon.
'Nen tweeden veugel floot. En plotseling
,,hagelde" den veugelzang uit de hoogte over
mijnen kop. Den nieuwen dag was geboren
in 'n verglejen schoonheid; blomkes en veugel-
tjes waren wakker, den daauw glom en „leef-
de" als veugelenoogskes in "t jong gewtas.
Den smeuigen eerde van den vetten akker
klonterde en koekte zachtjes aan m'n klom-
pen. Hij rook naar 't Veurjaar: broeis,
malsch en hartig. Veur m'n plazier klaauwde-
n-ik in dieen zwarten grond, grond van m'n
eigen, grond waar m'n vader z'n zweet en
krachten al gelaten had. Grond, dien 'k al
zestig jaren ken, ken mee al z'n hebbelijk-
hedens, z'n wonders, z'n gaven, z'nzur-
gen. Grand, waarin ik zoo geren ploeter, dien
'k geren aan m'n handen hangen voel, waarin
ik gulzig wroeten kan.
Grond, waarin, waarveur ik zoo dikwijls
m'n eerste gebed opzee, 's morgens, als den
dag er z'n eerste licht op strooide.
Grond, zoo dikwijls gezegend deur God, mee
rijike vrucht, mee overdadigen oogst, grond
die 'n stuk van m'n ziel geworden is!
Grond, waarin ook m'n geloof opgroeide,
gelijk mee de vruchten, waar wij altij, altij om
vragen
En als ik ennigt' uren gewerkt had in den
stillen huiver van deuzen vroegen morgen,
waarin alleen 't windeke vezelde tusschen
't jonk gewas, dan schemerde daar aan den
ender 'n moire van zonnenevel dat er de
bloeiende velden in verloren gingen!
Streelend schoof 't lage Zuidenwindeke over
den bloeiende eerde, lekker in m'n mouwen,
over m'n klamme vel.
Dan te leven, niks anders dan zoo maar
stillekes leven, sjuust lijk 'n boterblom oew
eigen laten beschijnen deur 't pittig zonneke,
'n windeke laten kruipen in oewen nek, over
oew bloote iborst, langs oew voeten, te leven
zoo, heelegaar gedachteloos in de hand van
den' Schepper van al 't schoons, da's een
genieting, da's een lieve lust.
Wegdrijven als 't ware op dat zachte Veur
jaar, mee 't windgesuizel om ouw slapen
da's wegdromen naar den Hemel, waar louter
vree en rust is veur 'nen moeigewerkten
mensch, veur 'nen moeigevochten mensch, die
zat is van geplaag, van -konkelarij en gespan-
nen strikken en aT.dat zoo tot de maat-
schappelijke samenleving van God's kinders
schijnt te hooren.
En als ik dan, mee sluimeroogen boven aan
den graskant van de Mark lig, zuigende op
'n sappig zuringsteeltje en ik kijk de vrije
schepping af, over den blekkerenden, ronken-
den waterspiegel, die krioelt van petieterig
leven van bekans-onzichtbare schepseltjes
ik zie dan verderop m'n Meidurpke rusten op
den dons van 't nieuwe loover, overwerreld
van zonnepoeier en onder 'n stilte waar ik mee
m'nen vinger wel 'nen put in kan drukken,
dan peins ik weg, voel m'n gedachten dooven.
Dooven onder 'nen scharlaken tule, die^ om
me henen sluiert op de golfkes van 't Zuider-
windeke.
Amico, da's rust!
Rust, waar elk schepsel, waar vooral den
mensch altij naar verlangt!
't Ennigst verlangen eigenlijk.
Dan gaat efkens oew ziel uit oew corpus.
Dan is oewen geest ontspannen. En dan leeft
ge, voor enkele stondekes, 't leven van den
waterlelie, die niks hoeft te doen, dan te
drijven op z'nen groenen schottel, drinken uit
de eeuwig-voile Mark en uit de overdadige
zon, die de schoone, de vorstelijke blom be-
dienen lijk 't aan 'n echte vorstin van de
Dente betaamt!
Zulke minuutjes zijn van louter goud.
Ennigste goud dat echt is! Want't hee
altij dezelfde weerde. De weerde vande
onbetaalbaarheid
Gelukkig den mensch, die in deuze schoone
Meimaand zoo'n paar gouwen stondekes pluk-
ken mag. En die ge nie „vrijwillig" hoeft op
te geven op oew invulbiljet van de belas-
tings...! Ge hebt er oew eigen „alleen maar"
veur te verantwoorden bij God.
Maar genogt. 'k Wou over zo'nen aard van
dingskes nie geschreven hebben bij den intree
van de schoonste maand van 't jaar.
Dus: ik schei er af.
Veul groeten van Trui en als altij geen
haarke minder van oewen
toet a voe
DRe..
voorbij... wat dien betrof was het terrein vei-
lig. Hij greep den ziwaren stam van den wil
den wingerd en werkte zich, vlug en lenig, om-
hoog tot bij het kozijn van het raam. Het
raam in kwestie was dicbt, maar met een
voorwerp uit zijn zak lukte het hem, practisch
gesproken zonder moeite, het open te wrikken.
Met zijn arm om het kozijn bleef hij een
paar minuten luisteren, dan trok hij zich op
en zette zich behendig over het kozijn heen.
In den versten hoek van de kamer bevond
zich een bed en op dat bed lag, nauwelijks
zichtbaar in het onze'kere licht, een man...
Anthony ging naar het bed, knipte zijn zak-
lantaarn aan en liet den lichtlbundel op het
gezicht van den man vallen. Het was een ty-
pisch-buitenlandsche kop, een beschaafd en
intelligent gezicht met een fijnen neus en een
hoog voorhoofd, dat echter gedeeltelijk door
verbandzwachtels bedekt was.
De man was aan handen en v'oeten gebon-
den. Hij staarde in het felle licht van de zak-
lantaam met oogen, die niets zagen.
Anthony tooog zich over hem heen. Terwijl
hij dat deed, hoorde hij achter zich een geluid.
Hij keerde zich bliksemsnel om... zijn hand
ging naar zijn jaszak...
Een kort bevel maakte echter een einde
aan die manoeuvre.
Handen op, vriend! Je dacht zeker niet,
dat je me hier zou zien, hd? Maar toevallig
hob ik op 't Victoria denzelfden trein als jij
kunnen pakken."
In de deuropening stond een man: Mr.
Hiram Fish. Hij lachte sarcastisch en in zijn
rechterhand hield hij een groote, automati-
sohe revolver.
(WoTdt vervolgd.)
