Kioosterb&Isem
mosr
t
JUL
er
ipt
Dat he
Feuilleton-vertellingen
Gemengde Berichten
9.
WETTIG GEDco
Uw Grootmoeder kende de vanouds
zoo beroemde en beproefde Akksr's
Kloosterbalsem reeds als hei messt
betrouwbare middel, dat in geen
enkel huisgezin mag onibrel:en.
Wat goed is, blijft goed en dagelijks
nog bewijst Akker's Kloosterbalsem
onschatbare diensten als wcndmid-
del, als wrijimiddel en huidmidde*.
Zorg er voor altijd een pot Klooster
balsem in huis te hebben, die kcmt
elk oogenblik van pas. Niet voor niets
noemt men Akker's Kloosterbalsem
vanouds: „de koning der balse:ns".
mmMSh
RECHTSZAKEN.
BRABANTSCEE BRIEVEN.
Als Ge rheumatische pijn in
de schouders hebi, laat Uw
vtouw U dan eens wrijven
met Akker's Kloosterbalsem
dal help! I
Als Ge U zoo gebrand hebt
dal de vellen erbij hangen,
of dal er blaren onslaan zoo
groot als een rijksdaalder,
doe er dan Kloosterbalsem op,
dal help! I
Als Ge Uw voel verstuiki.
doorda! Ge zijl uilgegleden,
doe er dan Kloosterbalsem op,
dal help! I
Als die kwajongen
weer aan '1 sloeien
is geweest en thuis
koml vol schrammen
en builen, doe er dan
Kloosterbalsem op,
dal help! I
Als- Ge niel overeind kunt
komen, door die venijnige
sleken van 'l spit in Uw rug
doe er dan Kloosterbalsem op,
dal helpt 1
Als Uw handen ge
sprongen en vol
kloven zijn, zoodal
't bloed eruit loopl,
of als Uw huid
weer schraal wordl,
doe er dan waf
Kloosterbalsem op,
dat helpt!
Als Ge door Uw beroep in
weer en wind moet loopen
en daardoor wintervoeten
krijgl, doe er dan eens wal
Akker's" Kloosterbalsem op,
dat helpt
Als de oude dag U parten
speelt, en de spieren niet
meer willen zooals Gij dat
wenschl, doe er dan eens wat
Akker's Kloosterbalsem op,
dat helpt!
loosterbaise m
mkq -'-■-■i"rrirT-tfi>rtiniWwnwmarm"TU"f'""' iHinn mih i i mn n i ¥i r Tir i
Per doos 35 cent, Pollen van 62% cent, f 1.04 en f 1.82. Hoe grooler pot, hoe voordeeliger! Verkrijgbaar bij Apothekers en Drogisien.
Ingez. Med.
Arrondissementa-Rechtba iik te Middelburg.
Zitting van Vrijdag 12 Maart 1937.
De volgende zaken -werden behan-deld:
W. W. S., oud 33 j., arts, wonende te Ter
Neuzen, werd verdaeht dat hij op 30 Januari
1.1. te Ter Neuzen als bestuurder van een auto,
daarmede rijdende over -den openbaren rijweg,
het druike en gevaarlijke verkeerspunt, waar
de Heerengracht zich vereendgt met den oprit
naar de Axelsche brug, komen-de vanaf de
Heerengracht, t-erwijl van de Axelsche brug
hem tegemoet kwam een voetgangster, welke
voor haar de rechterzijde van den weg liep,
hoogst rcskeloos en onvoorzichtig den link-er-
kant van den weg heeft gehouden, waarbij hij
met die auto die voetgarigster Adriana't Gil-de
heeft aangereden, waarbij deze kwam te val-
len en een beenfractuur en een ander licha-
melijk letsel bekwam, waardoor tijdelijke ziek-
te is ontstaan en ^tijdelijke verhindering in
haar huishoudelijke bezigheden, hetgeen aan
verdachte's schuld te wijten is.
Eisch14 dagen hecntenis voorwaardelrjk
met een proeftijd van 3 jaar.
Mr. P. C. Adriaansen achtte het ten iaste
gelegde niet bewezen en vroeg vrijspraak.
J. B. B., oud 31 j., koopman, wonende te
Biervliet, werd ten iaste gelegd, dat hij op of
omstreeks Maart 1936 te Biervliet, een gelds-
bedrag van ongeveer 64 toebehoorende aan
Eduard Menue, dat hij on-der zich had voor
verkochte biggen, heeft verduisterd.
Eischvrijspraak.
P. v. H., oud 19 jaar, vlasser, wonende te
Smt-Jansteen, werd verdaeht, dat hij op of
omstreeks 23 Januari 1.1. te Kemseke (B.),
Emile Stevens met een, mes in het lichaam
heeft gestoken.
Eisch: 1 maand gevangenisstraf.
De volgende vonnissen werden uitgesiproken:
A. V., oud 28 j., chauffeur te Schoondijke,
en L. J. de W., oud 25 j., veehandelaar te
Mal-degem, beiden beklaagd van vervoer van
vee op kwellende wij-ze, werden met bevesti-
ging van het vonnis van den kantonrechter
vrijgesproken.
J. W. d. D., oud 40 j., chauffeur te Aarden-
burg, werd wegens overtreding der Motor- en
Rijwielwet met bevestiging van het vonnis
van den Kantonrechter veroordeeld tot 15
boete of 10 dagen bechtenis en f 10 boete of
5 dagen hechtenis.
Uivenhout, 12 Ma-art 1937.
Ajmico,
Dat was nog 'ns
'n g@&f koe-kske-
toe bij 't brood,
dat leste winterke
wat ons end verle-
jen begin deus
week in d'handen
gestopt wierd.
Fel zrwaaide den
Noordooster al en-
nigte dagen over
de velden; dan uit
den Oost-, dan uit
den Noordhoek.
W(j liggen mee
ons huiske van
adhter pal op 't Oosten en we voelden bij
trjen den schralen piekwind aan de voeten.
Duibbeleen, de kat, lag al 'n paar dagen
mee den rug naar de platteibuis. En nou en
dan schokte d'r pels-ke mee rappe snukskens
over den ruggelbocht.
„We krijgen veul sneeuw", had Trui dan
ook al voorspeld: „zie 'ns, wa'nen kouwen rug
die kat hee! En eigens heto ik er ook last van",
en Trui schurkte d'r eigen zoo 'ns binnen d'r
jak.
,,Nou, toeteloeris", zee ik toen: „daar motte
nou nie zoo'n lastig gezicht bij trekken". (.ik
zie geren sneeuw, amico!), ,,'k zal de platte-
buis 'ns op voile toeren brengen."
En teriwijl ik op m'n hukken te pooken zat
in den rooster, voelde-n-ik, hoe Trui, mee 'n
ontevrejen gezicht op m'nen rug keek, 't Was
of ze mee d'r oogen twee plekskes op m'nen
rug schroeide.
Ik keek 'ns lachend op, knipte 'n oogske.
/B el jot", bromde ze ontevrejen: .volgende
Zondag is 't al Passiezondag, 't zou onder-
hand wel 'ns aan m'nen schoonmaak willen
beginnen!"
"k Schee uit mee pooken. De leut was er af.
Schoonmaak! Mee die kou! W&g, warm huis
ke.,.!
En in den wilde probeerde-n-ik 'n schot, op
goed geluk, maare... geenen haas, horre! 'k
Zee: „Trui, nie om oew teugen t'houwen,
maar... maar den Paascb is van 't jaar aan
den vroegen kant, den winter is laat, zou-
de...?"
,,Nikss", siste ze: ,,nikss!"' Toen bijkans
dreigend: ,,vo6r den Paasch za'k schoon zijn.
Fini! 't Wordt tijd ook...!" En meteen draaide
heur hoofd mee veul afkeuring door den huis
en op heur gezicht afgaande, zoudt ge vast
en zeker geloofd hebben, dat de soep hier van
de muren droop.
,,Jawel, mensch" ik riskeerde nog 'n
schot op goed geluk: ,,maar verlejsn jaar heb
ben we, mee die veertigjarige bruiloft in zicht,
alles gewit, geverfd, gerepareerd, den vloer
vemieuwd kunt ge 't van 't jaar nou nie
'n bietje piano-aan doen?"
„Jaize6kers", zee ze, zoet en plakkerig als
stroop: ,,zeekers! Piano-aan de boel laten
vervuilen? Zeekers, kan datte! Waarom nie?
De kinders hier laten komen en m'n schoon-
dochters laten adverteeren dat hier alles plakt
en stinkt zoo pianokes-aanjaja, Drd
Goochem, da's te dcen, horre! Goed dat ge me
op 't gedacht Ibrengt! Pracht-idee, motte
patent op nemen. Kan 'n ander 't nie nama-
ken. Witte wat gij zijt?... 'Nen vetten sloe-
ber! En als ik nog 'ns 't eerste van ons
tweeen uit den tijd geraak, dan komen ze jou
na 'n jaar uitmesten.
Na deze redevoering, amico, heb ik de
kachel nog maar 'ns prop-vol gegooid, 'n ver-
sohe pijp aangestoken en die kat mee d'ren
schokkenden rug weggeschupt!
En Zondagmorgen ging Trui in 'n stuivende
sneeuwjacht naar de kerk.
Lijk poeier, neee, lijk witten smoor wolkte
d'n sneeuw over 't dorp. Fijntjes plekte den
sneeuwpoeier in de voegen van de muren,
stoof ie onder de spleten van deuren en
ramen, stofte-n-ie over den erf. De kiepen
bleven in de kooi, zaten bij malkaar en tegen
malkaar als 'nen troep ouwe wijven, die ang-
stig naar 'nen brand keken.
't Was zoo'nen fijnen poeier, die door de
kouwe ruimte mistte, dat 't kiepengaas er wit
van wierd. 't Leek wel 'n verzameling bril-
len, dat gaas. D'n notenleer kreeg hier en
daar al 'n wit vlekske in d'oksels en zoete-
kensaian begosten alle dingen lichter te wor-
den, dan den grijzen hemel. De lichtend' eer-
de scheen teugen den hemel als 'n grillig
watermerk in Oud-Hollandsch papier.
En als ik 's middags naar de bakkerij ging,
d'n Fielp komt nog nie buiten dan
koekte den sneeuw al aan m'n zolen. Joeg ie
in m'n ooren en in m'n zakken. En op 'n
moment smakte zoo'n sneeuwdingske op m'n
oogharen en 't ding woog wel 'n pond, docht
ik.
Ja, den Fielp.
Hij had 'n boodschapske laten torengen, door
huilie Fielemien, d'ennigst ongetrouwde, die
nog thuis is. Sprekend den Fielp. Tweehon-
derd pond, 'n goeiig gezicht, maar wat blo-
zender. 'n Frommes, om ooit 'nen weduw-
man mee 'n stuk of zeuven jong te trouwen.
Want Trui gelooft vast, dat Fielemien geren
'nen vent zou willen hebben en ik ben van 't
gedacht, dat 't jonkvolk er wel 'n bietje teu
gen opziet om mee bweehonderd pond vrou-
wengewicht tegelijk in 't teere huwelijks-
bootje te stappen. Zooiets mot 'n ibietje gelei-
delijk gaan. Toen ik b.v. m'n Truike trouwde
woog ze goed honderd pond en den eersten
keer dat ze 'r eigen woog, in onzen trouw
woog ze honderdtachtig. En ik ik kost toen
haast nie gelooven, dat mijn huwelijksportie
bijna verduibbeld was
Afijn. Fielemien was komen vragen, of ik
Zondagmidda-g naar de bakkerij wou komen,
want vader voelde z'n heiges nog nie ferm
genogt, hom den uis h-al huit te gaan. (Ook
mee de ,,TL" is Fielemien erfelijk belast.)
,,Hoe is't mee vaders, Fielemien?" vroeg
Trui.
,/Wa -za'k zeggen, Trui, alen en brengen, ee.
Vader oest zoo, vooral 's nachts. Eel de
buurt oest ie wakker. En imager as ie wordt,
mager! Hij is-t-er nie alf meer, nie alf. Hij
weegt bekans net zoo locht, als ikke. Net
zoo locht." (Fielemien praat sjuust, lijk 'n
hondje 166pt. Ze legt den weg altij dulbbel af,
door telkens 'n stukske teru-g te gaan en 't
nog 'ns over te doen.) „Wa zoude gij van 'm
denken, Drd? Ik maak me wel 'ns veul hon-
gerust op vaders. Veul hongerust."
,,Geen zorgen voor den tijd, Fielpke! Hij is
altij 'nen steuivigen kearel geweest, opge-
ruiimd, hij kan teugen 'n douwke. Alles wat
'm hapert, allee, 't zijn al-legaar kwaaltjes,
die zgnen leeftijd meebrengt, horre. Alleen...
hij mot wat rustiger zien te worden. Hij zit
te vol levensdrift!"
,,Oow", zee Fielemientje en de blonde haar-
kes onder d'r alpinomutske begosten in de
warrnte te krullen en te springen; d'r wip-
neuske begost te gloeien tusschen de frissche
wangen, (ja, docht ik, 'n appetijtelijk dierke
voor 'nen weduwmari). ,,Oow, Dre, vader is
zoo druk, zoo driftig. Altij vol plannen, waar
ie soms nie van slapen kan, ee! Eele nach-
ten, dat ie nie slaapt. Teugenwoordig gaat ie
mee 'n potlood naar bed. As 'm dan 's nachts
iets te binnen schiet, schrijft ie 't op den
muur van de bedstee. Ook nie lollig, Dr6,
Trui, voor ons moeder. Eel den nacht zoo'nen
schrijvert naast 'r. Neee, voor ons moeder is
't geen lolletje." En zorgelijk keken heur
blaauwe oogskes door m'n ziel.
,,Jaha, Fielpke," vischte-n-ik .trouwen is
houwen!"
,,Gij dee 't toch ook", zee ze rap!
,,Zekers, daarom weet ik't zoo goed, ee?"
„As g'overnieuw beginnen kost, dieede 't
weer," zee Fielemien 'n bietje fel en ze boog
efkens voorover, om op m'n gemoed te wer-
ken. Nou, dat lukte...!
Fielpke, als ik ooit nog 'ns trouwen ging,
dan kwam ik om jou!"
(Fielemien kneep 'r oogskss 'n bietje toe,
keek me efkens onderzoekend aan, draaide op
den stoel en zee: ,,gij zou-d-oew Trui nie kun-
nen vergeten, gij!"
Toen wierd 't me te ge-vaarlijk. (Trui zat
er bij!) Ik lachte maar 'ns, stond op, klopte
Fielemien op d'ren ronden, vollen sehouwer
en zee: „ik kom Zondagmiddag naar de bak
kerij, horre.
Als ze wag was, vroeg Trui, zonder van d'r
stopw-erk op te zien: „hoe vinde gij Fielemien
Beeckers?"
,,Eh wablief?"
En toen, op precies dezelfde manier: „hoe
vinde gij. Fielemien Beeckers?"
,,Nou ouw.Ik stiaik m'n pijp aan.
,,Nou ouweh, twee druppen water
den Fielp, ee!"
,,Oem," ze-e Trui.
Zoo kwam ik dan Zondagmiddag, door den
sneeuw, veul wintenveer, bij den Fielp, in z'n
warme bakkerij. 'n Genot om binnen te stap
pen daar. Den lekkeren broodgeur kroelde
warm -door de droge werkplaats. En 'n twee
ds plazierig dingske was: den Fielp zat aan-
gekieed, op z'n Zondags, aan den werkbank.
De kaarten 1-agen n|e voor 'm. Wel 'n rooi
boekske. De kaarten lagen zoo'n bietje ach-
teloos bezijen. Ook miste-n-ik denluidspreker!
En 't wa-s van -den mid-dag toch Holland
Zwitserland
,,Hoe gaat-ie, Fielp?"
,,Ga zitten; van den bollehof, Dr<5!"
,,Hah, doet dat me plazier, jonk!"
,,Mijn ook!"
,,EhFielp?"
„Jaa?"
,,Waar is oewen luidspreker?"
Waarom?"
,,Voetbal!"
„Teugen de Belzen
,,De Zwitsers".
,,Oem. Oor 's, Drd, m-emand weet 't nog,
't is nog zoov-eul as g-e-eim, maar jouw wil ik
'theerst in vertrouwen nemen
Toen boog ie naar me toe. Trok me aan
m'nen mouw en hee-sch van spanning fluister-
d'e-n-ie: ,,as ik gezond blijf, dandan be-
staat van den zomer Hulvenhout zesond-erd-
vdjftig jar-en!
,iZas-
honderd
vij-ftig
jaren
Phelp
,,Geen uur minder, ja!"
,,Drommels
,,Zeg dA wel!"
„Hoe zijidedaar zoo acliter gekomen, Fieile-
pus?"
„Ier", zee-t-ie! En hij sloeg mee de vlakke
hand parmantig op 't rooie boekske. Ik las:
DE PAROCHIEN
in het
BISDOM BREDA".
En 't was 'n onderdieeltje van 'n kolossaal
geschiedkundig werk van Pastoor G. G. A.
Juten.
,,Ier staat van alles in, Dr<5, 'k Heb 't van
deus week, in de bedstee 's seerjeus bestu-
deerd! Wrj zijn zoowa de houdste prochie
ge wit, de gemeentes zijn hallegaar hontstaan
uit prochiekerken en zoo, prochie beteekent
ok zooveul als gemeente (sodepin wat was
ie bij-!) wij zijn zoowa de houdste prochie in
eel den homtrek. Zie, i-er staat ons heerste
kerkske. Schoon prenteke, watte? Als we 'r
'n feest van maken dan moet op -d'een of an-
dere manier deus kerkske nagemokt worden.
Dre, al is 't op 'nen praalwa.gen.
„Praalwagen Fielp
„Witte nie wat dat is voor 'n -dink?"
Jaw-el, maar
.,Niks temaren! 'k Heb 't eele feest in
m'n hoofd. 'Nen hoptocht, 'n muziek-concours,
'n condburs-iepiek, misschient 'n op-enlocht-
spui... afijn, ik zal -er eerst mee den burge-
meester ncg 'ns over beraadslagen'k mot
natuurlijik centen ebben, veul centen, meneer
pastoor ga'k ook mee pratenja
afijnik zit vol, vol, plannen, jonk. Ge
wit, Dr6! Hulvenout mot hekselsior! En 'k
zou'm van den zomer geren 'n steuvige stomp
gev-en naar boven! K-ek 's, hallegaar haan-
teekeningen en notities. Eel 't feest zit in
m'n brein. Eelegaar! Da'k da nog mee mag
maken! Huivenouts 650-jarig jubelfeest".
Hij rolde 't boekske van Pastoor Juten op,
zette 't aan zijnen mond en „tetterettetettet
eh tettettetterettetete teet, tetterettet-
tettettettetet uh tAAt, teee, teAeet!" Hij
gaf den eersten fanfare. Toen kwam den
Blauwe binnen!
Die -tetterde al gauw m-ee, hij wist nie
waarvodr, maar hij dee 't dan maar op de
gezondheid van den Fielp!
Ik kan oe zeggen, amico, den Fielp heeft
nog nooit zooveul vuile picco's gehaald, als
Zondagmiddag. Als z'm uitlachten, dan
knipte-n-ie naar mij 'n oogske!
Hij was verstrooid!
't Feest't Groote feestZou ie
't voor malkaar gebokst krijgen
Ge ziet, waar't al nie goed voor is, dat 'nen
mensch 'ns 'n week op bed ligt en van ver-
veling 'n boekske gaat lezen, dat plotseling
groote schatten blijkt te verbergen..." (Dot
en eigenschap van veul boeken
Miaar nou ga 'k er afscheien.
Ge hoort er natuurlijk nog veul meer van.
De eerste vergadering is al uitgeschreven!
Veul groeten van Trui en als altij geen
haarke minder van oewen
toet a voe
DRE.
DE TI.YBAGGERMOLEN ..KANTOENG".
I Lloyds seint uit Londen, dat de tinbagger-
molen ,,Kantoeng" Donderdagmorgen in Wes-
j telijke richting langs de kust afgedreven is.
Men veronderstelt, dat bijna de helft van den
bovenbouw in elkaar gedrukt en verloren ge-
gaan is. Verwacht wordt, dat dit proces
voortgang zal vinden.
EEN PRACHTIGE PRESTATIE VAN DE
K.L.M.-VOGEL „KOETILANG".
De Vliss. Crt. Schrijft:
Donderdag 4 Maart steeg 's morgens van
het vliegvel-d Vlissingen een extra K.L.M.-
machine op, de ,,Koetilang", met aan boord
de heer en mevrouw Hoegen van Hoogelande-
Davis uit Serooskerke en den heer Van
't Hoff uit Rotterdam.
De aanleiding tot deze vlucht die Aden tot
bestemming had, was het feit, dat de zoon
van den heer en mevr. Hoegen van Hooge-
lan-de, die uit Indie kwam en zich voor goed
te Middelburg zou vestigen, aan boord ernstig
ongesteld was geworden en te Aden aan wal
gebracht. Zijn toestand werd zeer gevaarlijk
geacht, zoodat de familie (de heer Van't Hoff
is de schoonvader van den heer Hoegen Jr.)
zoo snel mogelijk naar Aden besloot te gaan.
De bemanning van de ,,Koetilang" bestond
uit -de heeren Smirnoff (gezagvoerder), G.
Geerling (tweede bestuurder), M. Weststraten
(werktuigkundige), J. W. Hoogiand (radio-
telegrafist) en Oosterhuis (steward). De laat-
ste maakte de reis mede, omdat de heer Hoe
gen Jr. vergezel-d werd -door zijn eohtgenoote
en hun nog zeer jonge baby.
Op -de heenreis heeft men in den beginne
met zeer slecht weer te kampen gehad, zoo
dat men Donderdag Rome niet heeft kunnen
bereiken, maar naar Marseille moest terug-
keeren. Vandaar werd Vrijdagmorgen gestart
voor Cairo en Zaterdag werd de reis voort-
gezet vai) Cairo naar Aden, waar men den
patient en zijn -h.uisgenooten von-d.
Dinadag vertrok men weer uit Aden, Woens-
dag uit Cairo en Don-d-erdagochtend te 6 20
uur vertrok men uit Rome. Om tien over half
een landde de ,,Koetilang" op het vliegveW
Vlissingen en haa-den wij gelegenheid tot een
.ore ori-derh-oud met de familie Hoegen ran
-oogelanden en met de bemanning'. Om met
Jen patient te beginnen: de heer Hoegen Jr.
he te Aden op een stoel de ,,Koetil-ang*' knn-
aengedragen moest word-en, loopt ml weer,
vaaruii wel blijkt dat hij bij-zon-der is opgie-
xn-apt. Wanneer wjj, hetgeen ons door -de
familie en -de bemanning werd medegedeeld
samenvatten, kunnen wij mededeelen, dat de
geweldige reis (een traject van 16000 K_M.)
ouitengewoon voors-poedig en snel ii afgelegd.
hetgeen wel bijzonder -duidelijk gedemonstreerd
wordt door hetgeen de heer Hoegen van Hoo-
gelande ons zei-de: Dinsdag zaten wij in die
Aziatische wo-estjjn, Woensdag beikeken wij de
Pyramid-en, Woensdagavond bezoohten wij het
Colosseiun te Rome en Donderdagmorgen
vroeg red en wij nog in een taxi door Rome.
De reizigers waren vol lof over de kranJge
prestatie van de „Koetilang"-bemanning, maar
Smirnoff scheen het nogal gewoon te vinden.
Hij stond er tenminste zoo rustig en kalm bij,
alsof de ,,Koetilang" -alleen even een rond-
vluchtje boven het vhegveld had gemaakt,
maar wenschte overigens van het gebeurde
niet veel ophef te maken. „Och, ik ga nu
natuurlijk een dagje ruisten", zei hij, ,,en dan
kan ik er wel weer tegen".
Te Aden (waar men nog nooit zulk een
groot vliegtuig had gezien en waar de „Koe-
tiiang" geweldige belangstelling heeft gc-
noten) werd gebruik gemaakt van het vlieg-
veld van de Royal Airforce, van wie men reel
medewerking mocht ondervin-den. Smirn«Pf
toond-e ons nog twee groote cylinders met
zuurstof die men van de Royal Airforce had
meegekregen, voor het geval den patient on-
derweg zuurstof zou moeten worden toege-
dien'd. Dit was echter niet noodig en de eenige
voorzorgsmaatregel, -die men moest nemen,
was, dat men niet boven de 2500 M. mocht
stijgen.
Na dit oponthoud steeg de ,,Koetilang"
weer van het vliegveld Vlissingen op, met
aan boord de heer Van 't Hoff en de echtge-
noote en baby van den heer Hoegen Jr., die
een paar dagen te Rotterdam op verbaal aul-
len ikomen. De heer Hoegen Jr. gaat naar
Serooskerke om daar rust te nemen en wij
vermoeden dat zijn vader en mevrouw Hoegen
van Hoogel-andeDavis ook vlug in slaap
nieuwe krachten zullem pogen op te doen.
Want de heer Hoegen van Hoogelaade, die
vol bewond-ering was voor de kranige prestatie
van Smirnoff en de zijnen, had slechts edn
klacht: De commandant heeft de reizigers
steeds voor dag en dauw uit bed gejaagd, zoo
dat men zich nu wel wat verreisd voelt. Maar
dat iwas natuurlijk alierminst als een verwjjt
bedoeld, daar het slechts op deze wijze moge
lijk was, deze reis in recordtij-d te maken. En
men had groote haast, zoodat men over het
welslagen van deze unieke vlucht buitenge-
woon tevreden is.
Hoe verbazend snel de reis gemaakt ie,
wordt voorts nog geillustreerd door het feit,
dat het schip van den Rotterdamsohen LJoyd,
waarmede de heer Hoegen en familie uit In
die kwamen, Donderdagochtend pas te Genwa
was.
SOHIPBREUKELINGEN GERED.
Naar de Deli Ct. vemeemt heeft de „Tae-
man" op haar reis naar Zuid-Afrika hulp kun
nen verleenen aan de opivarenden van een op
een heel klein eilandje gestrande vrachtboot.
Midden op zee, ten oosten van Madagaskar
ving men aan boord van de „Tasman" nood-
seinen op van een in nood verkeerend Schotach
vrachtschip. Het was op een heel klein
koraaleilandje gestrand en bijna middendoor
gebroken. Teivens deelde men mede, dat er
voor de opvarenden geen direct gervaar be
stond, terwijl er werd gewaarschufwd het ge
strande schip alleen bij daglicht te naderen
met de uiterste voonzichtigheid, met het oog
op het zeer moeilijke vaarwater met gewaar-
lijke klippen. Met daglicht arriveerde men
op veiligen afstand van de plek des onheils en
begon met een motorsloep van de ,,Tasman"
den gevaarlijken tocht, naar het gestrande
schip.
Men mocht er in slagen de 40 opvarenden
van de Schotsche vrachtboot te redden en
veilig aan boord van de Tasman te brengen.
De schipbreukelingen gingen in Mombassa
weer aan wal. Een en ander heeft de reis
van de ,,Tasiman met 66n dag verhoogd.
HONDERDZEVENTIG KILOGRAM GOl®
GESTOLEN.
De Marseillaansche -band ie ten helbfben thans
hun meesterstuk geleverd. Honderdizeventig
kilogram goud in staven, ter waarde van
ruim vier millioen francs, is deze week uit
het havenstation van Marseille gestolen, zon
der dat iemand de dieven geczien heeft en zon
der dat zij ook maar een vingerafdruk aeh-
tergelaten hebben.
Het stoomschip ..Providence" had Maan-
dagimorgen vijf-en-vijftig staven goud in
achttien verzegelde metalen kisten aange-
voerd, afkomstig uit de mijnen van Kilo-Moto
en bestemd voor een Belgische ondememing,
de Soc. Mdtallurgique Hoboken te Ant-werpen.
Het goud werd tijdelijk opgeborgen in de z.g.
geheiime kamer van het station Marseille-
Joliette, die uitkomt in het kantoor van den
stationschef. Erg geheiim was dit vertrek
blijkibaar niet, want toen de stationschef na
de lunch terugkwam, stond de deur der ge
heiime kaimer wijd open en van de vijf-en-
vijftig staven goud waren er achttien ver-
dwenen.
In plaats daarvan vond men een oude pet,
een breekijzer en drie maskertjes. Met een
ongekende gulheid hebben de dieven voor
acht en een half millioen aan goud onaange-
roerd gelaten. Mogelijk zijn zij in hun werk
gestoord of konden zij niet meer rjjkdom dra-
gen, daar de buit van vier millioen reeds hon-
derdzeventig kilogram woog. Bljjkbaar heb
ben de dieven zich, voor de chef vertrok, in
zijn kantoor laten insluiten en daarna de deur
der geheiime kamer geforceerd. Bij hun ver
trek wachtte er vermoedelijk een auto op hen.
Zooals men dat den laatsten tijd bij de krasse
staaltjes van diefstal en roof in Zuid-Frank-
rrjk gewend is, ontfbreekt van de daders elk
spoor.
TWAALF KINDEREN DOOR WOLVEM
VERSOHEURD.
Een .bende wolven heeft viertien dagen lang
een heele streek in het Lucknow-district ge-
terroriseerd, niet minder dan trwaalf kinderen
zijn door de dieren verscheurd. Zelfs voor de
ouderen was het gevaarlijk zich na het vallen
van de duistemis buiten te bevinden.
De dieren waren door een zwaren sneeuiw-
storm uit de wildernis gedreven en vondem in
de kinderen, die -zij op de vlakten ontmoetten
een gemakkelijke prooi. De leider van de ben
de waarschuwde zijn onderdanen door een
langdurig angstaanjagend gehuil, zoodra hij
een geschikt slachtoffer, dat zich van de an-
dere menschen had verwijderd, had gevonden,
en dan stormde de geheele bende op haar
prooi af.
Ten -slotte orgahiseerde men een jacht met
hulp van de politie, waarbij de leider werd
neergeschoten en twee jongen gevangen. De
rest verdween daarop weer in de wildernis.
