ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN kou ASPIRIN Feuilleton- vertellin gen No. 9554 WOENSDAG 13 JANUARI 1937 77e Jaargang Binnenland Feuilleton Het Gehesm van de Zeven Schoorsteenen Buitenland. TWEEDE BLAD BRABANTSCKE BRIEVEN. helpt snel en zeker baisjes van 20 tabl. - 70 cent zakjes van 2 tabl. - 10 cent >«zraetf»XMa?3r!»-i*n? mmt. am tn-i&jw. mm mmmmmp NEUZENSCHE COURANT VF.RBI.I.1K VAN PRINSES JULIANA EN PRINS BERNHARD. Daaromtrent meldt men uit Warschau aan de N. R. CSrt. De Poolsche wintersportplaats Krynica was Zondag vol toeristen, die in Bet heerlijke zon- nige winterweer uit het in de nabijheid liggen- de Krakau gekomen waren om Prinses Juliana en Prins Bemhard te begroeten. Het incognito kon niet lang duren, daar de geheele Poolsche pers de hooge gasten herkend bad. Het hotel Patria, dat eigendom is van den bekenden Poolschen zanger Kiepura doet edi tor alles om bet verblijf van de hooge gasten boo aangenaam mogelijk te maken. Saterdagavond laat zrjn de gasten aange- kowi-en; Zondagmorgen half 12 gebruikten zij het ontfbgt. Prinses Juliana verscheen in blauw ski-costuum tezamen met prins Bemhard en twee heeren van het gevolg in de hall van het hotel, waar de directeur van het hotel Haar bloemen ajanibood. Daama begaf het gezel- •chap zich op een ski-tocht in de buurt van Kirynica tot 's middags. Toen zij's middags de eetzaal van het hotdl, dat versierd was, betraden, verhieven de gas ten zich van hun zetels en riepenEs 1-ebe die Prinzessin und der Prinz. tEen Poolsche joumaliste slaagde erin een kort onderhoud met prins Bemhard te heb benDe prins sprak natuurlijk slechts als graaf v. Sterreiiberg en verklaarde dat zij opgetogen zijn van Krynica en van plan zijn er twee of drie weken te verblijven. Daarna will-en zij naar Krakau gaan van welke stad zij reeds zooveel gehoord hebben en vervolgens naar een andere Poolsche wintersportplaats Zakopane. Toen de fotografen vroegen even te posee- ren, verklaarde prinses Juliana daartegen geen betzwaar te hebben en liet zich daarop in ski- costuum met prins Bemhard aan den arm fotografeeren. De directeur van het hotel verklaarde, dat kg zeer verheugd was dat zijn gasten zich zoo- eeer thuis gevoelen. Een gramofoon met Ne- derlandsche platen speelde Zondagmiddag in de kalner van Prinses Juliana. Des avoiids be- gaven de Prinses en de Prins zich naar een ijs- hockeywedstrijd, die in Krynica werd gehou- den tusschen een ploeg van den Wiener Eis- lajufverem en een ploeg van Krynica. Op ver- Boek van beide ploegen deed Prins Bemhard den eersten slag van den wedstrijd. Verder wordt medegedeeld, dat het hotel binnen een dag geheel uitverkocht is. Uit alle deelen van Polen hebben zich gasten aange- flrield. Het Prinselijk paar is hier zeer bekend, doordat de Poolsche pers aan de huwelijks- feesten veel aandacht heeft geschonken. Verder wordt medegedeeld, dat de burge meester van Krynica zijn opwachting bij prins Bemhard gemaakt heeft. De prins verklaarde eehter dat hij geheel onofficieel en incognito hier verbleef, ook tegenover de verdere auto- riteiten in de plaats. Prachtige weersomstandigheden. Men telefoneerde Maandagochtend uit War- aehau: Prinses Juliana en Prins Bemhard zijn van- •chtend reeds om acht uur opgestaan om brj heerlrjk weer met hun ski's de bergen in de buurt van Krynica in te gaan. Ski-joering was vanochtend de eerste sportgeheurtenis voor bet Prinselijk paar. Men kan zich te Krynica sedert langen tijd *iet zulke prachtige weersomstandigheden kerinneren als er thans heerschen en Prinses Juliana verklaarde dan ook tegenover Pool sche persvertegenwoordigers, dat Zij in langen tijd niet zoo heerlijk had ski geloopen en Zij had evenmin in langen tijd zulk een idealen sneeuwtoestand gevonden als te Krynica. Prins Bemhard verzocht vanochtend de pers hem niet met verdere interviews lastig te val^ ten en hem meer als particulier te behande- ten. Hij heeft gisteren tjwee interviews toe- gestaan en ook tegen fotografische opnemin- gen geen bezwaar gemaakt. De Prins ver klaarde thans met de Prinses wat te will-en uitrusten en niet meer door de pers bestormd te willen worden. Aan dezen wensch van Z. K. H. zal tegemoet worden gekomen. Veertig Poolsche joumalisten waren gisteren uit War schau, Krakau en Lemfoerg naar Krynaci ge- •eisd en men had moeite om hen op een af- stand te houden. De Poolsche daglbladen publiceeren lange door AGATHA CHRISTIE. 15) Vervolg. De onverscbilligbeid van den gerant was als bij tooverslag verdwenen. ,,'Daar heb ik niets van gehoord", riep hij uit. „Hoe komt het, dat mrj dat niet dadelijk gem eld is?" „De man en ik raakten slaags. Hij was ge- wapend met een lang mes, maar na even -worstelen, lukte 't m©, hem dat afhandig te maken. Toep mkte hij zich los en wist door de ibalkondeuren te ontsnappen." „En wat heeft u toen gedaan, Mr. Mc Strath?" „Ik heb mijn koffer geinspecteerd." „En miste u iets?" Niets... van... waarde," gaf Anthony veel- beteekenend ten antwoord. De gerant leunde met een zucht van ver- lichting ach-terover. „Gelukkig!" zei hij. ,,Maar, neem me niet kwalijk, Mr. McGrath. Uw houding in deze begrijp ik niet. U heeft niet gescheld? U heeft niet om hulp geroepen U is den dief niet achtema gegaan!" Anthony haalde zijn schouders op. ,,Zooals ik u al gezegd heb, was ik niets van de werkelijke waarde kwijt. Natuurlijk begrijp ik wel, dat dit feitelijk een geval is, waarvan aangifte bij de politie behoort ge daan te worden..."' Hij wachtte even. De gdrant berbaalde zonder veel enthousiasme. berichten over het bezoek. De regeeringspers ondenstreept, dat het voor Polen een grodte eer is, dat de Prinses en de Prins Polen heb ben uitgekozen en dat Krynica door dit be zoek carridre kan maken. Alle kranten publi- ceemn groote foto's op de eerste pagina en ook op de andere bladzijden vindt men foto's van de Prinses en den Prins. Eenige dagbladen geven zelfs artikelen over Nederland enz. Vanochtend hebben te Krynica de boeren, de zoogenaamde Poolsche gurallen, in hun volksdracht en met hun volksinstrumenten voor hotel Patria een auibade gebracht en gu- rallendansen uitgevoerd. Prinses Juliana toon- de zich zeer erkentelijk, toen haar een natio- naal costuum van de Poolsche gurallen werd overhandigd. Gisteravond laat helbben de Prinses en de Prins een telefonisch gesprek van een half uur gehad met Den Haag en Berlijn. Bijzonderheden over Krynica en hotel Patria. Tegen een berghelling op behoorlijken af- stand van den weg, vrij van stof, met heer- lijke, afdalende terrassen, ligt hotel Patria, het eigendom van Jan Kiepura. Van de front- zijde heeft men een heerlijk uitzicht over de bosschen, de achterzijde geeft een blik op het berglandschap. Toen wij Jan Kiepura spraken, vertelde hij ons met trots van zijn hotel. „Ik ben overal in de wereld geweest. Ik heb gewoond in het Adlon-hotel in Berlijn, in het Ritz te Parijs, in het Grosvenorhouse te Lon- den, alles wat de wereld aan goeds en gemak kan bieden, heb ik ondervonden en overal heb ik het goede, dat ik vond, onthouden en het onaangename dat mij trof, ook. En toen ik dan eindelijk besloot, zelf een hotel te bou- wen, heb ik getracht, dit te maken tot een combinatie van alle goede factoren en elemen- ten, welke ik op mijn toumdes over heel de wereld had verzameld. Inderdaad Patria is het laatste woord van de meest verfijnde, luxueuze en modeme hotel-architectuur en -techniek. Beneden is alles van rozig marmer; de hail, de eetzaal, de danszaal zij doen den bezoe- ker zich afvragen, of men in een sprookjes- paleis is aanf;ekomen. Er zijn five-o'clock teas, gala-soirees, een romantische coctail-bar, een jazz-band, tot laat in den nacht. Men vergeet de ruige vlakten van Polen, men vergeet de betrekkelijk armoedige om- standigheden waarin men in Polen leeft, men vergeet de bescheiden eischen, welke men hier aan hotels en pensions moet stellen, men ver geet de arme Galieische bevolking, evenals het armeiyke stationnetje van Krynica. Dat zou in Parijs kunnen staan, had iemand ons verteld, toen wij over Patria spraken, en inderdaad, Patria detoneert eigenlnk in Kry- nica, het is eigenlijk: Parijs 'in de Poolsche verlatenheid. GELCKWENSCH VAN BRUSSELSCHEN BURGEMEESTER. Burgemeester Max van Brussel heeft aan den burgemeester van Den Haag een telegram gezonden, waarin hij uit naam van de Brussel- sche bevolking uiting geeft aan zijn gevoelens van sympathie en zijn gelukwenschen aan- biedt ter gelegenheid van het huwelijk van Prinses Juliana. DE RIJMPRENT" GEWEIGERD. De Rijmprent, bedoeid als een geschenk aan de Nederlandsche jeugd, ter herinnering aan het huwelijk van 'H.K.H. Prinses Juliana met ZJC.H. Prins Bemhard, zal aan de r.k. scholen te Lindenheuvel-Geleen niet worden uitge- reikt, meldt de Maandagmorgen. Ook op de r.k. scholen te Groningen is de prent niet uit- gereikt. MINISTER COLIJN NAAR DE CINEAC. De minister-president dr. H. Colijn, heeft Maandagochtend een bezoek gebracht aan de Cineac te 's Gravenhage, waar de film van de huwelijksfeesten werd gedraaid. DRI ED LIZ END JAPANSOHE VRI rWILLJO ERS NAAR OADIX? Tokio ontkent het. Volgens geloofwaardige berichten zouden 3000 Japansche vrijwiiligers binnenkort te Cadix en Jerez verwacht worden. Deze vrij wiiligers zouden naar het front van Madrid ..Zeker... een geval voor de politie... zeker. ,,Maar ik heb zoo geredeneerd: De man is ontsnapt en ik mis niets van werkelijke waarde, dus, waarom zouden we de politie er- mee lastig vallen. De gdrant glimlachte even. „U heeft blijkhaar begrepen, Mr. Mc Grath, dat ik niet graag de politie ergens in haal. Volgens mg heeft dat altijd, voor ons althans, fatale gevolgen. Als de kranten iets derge- lyks, als vannacht hier gepasseerd is te weten kamen... U begrijpt, een gTOot hotel als dit, dan probeeren ze er munt uit te slaan, blijven er op tamboureeren tot iedereen het weet..." ,,Dat begrijp ik," zei Anthony. ,,Maar... er komt voor mij een maar by, ik hob u zoo- even verteld, dat ik niets van waarde miste en dat is tot op zekere hoogte de waarheid. De dief heeft niets van werkelijke waarde meegenomen, doch iets, dat voor mij waarde, groote waarde zelfs, heeft." „Zoo...!" „Ja. Brieven!" Het gezicht van den Franschman werd een masker van disoretie. ,,Ik begrijp 't volkomen" zei hy deelnemend. ,,Nee, dan is het zeker geen geval voor de politie." „Daarover zijn we het eens," zei Anthony. ,,Maar aan den anderen kant hen ik niet van plan in dezen toestand te berusten. Ik wil, ten koste van alles, mijn brieven te-rug heb ben. Nu kom ik uit een land, waar we ga- wend zijn ons zelf recht te verschaffen. Dat wil ik in dit geval ook doen. Maar daarvoor heb ik uw voile medewerking noodig, Om te beginnen, moet ik uitvoerige informaties over Giuseppe hebben." „Die kunt u met het meeste genoegen krij- gen," zei de gerant, na even nadenken. ,,Maar natuurlijk gaat dat niet z6d maar, ik moet zelf eerst inlichtingen inwinnen, maar als u gezonden worden, waar zich de 10.000 Italia- nen by hen zouden voegen, die onlangs te Ca- aix ontscheept zouden zijn en zich thans nog te Sevilla moeten hevinden. Voorts wordt vernomen, dat talrijke kisten met gedemonteerde vliegtuigen van Italiaansch faibrikaat te Cadix en Jerez aangekomen zouden zijn om daar in elkaar gezet te wor den. Gfficieele kringen te Tokio spreken for- meel het bericht tegen, dat Japansche vrij wiiligers op weg naar Spanje zouden zijn. Men wijst er op, dat de .Japansche regeering zich sinds den aanvang der vyandelijkheden steeds zeer nauwgezet heoft gehouden aan de neu- traliteitsbepalingen en men herinnert er in dit verband aan, dat de Japansche regeering geld- inzamelingen ten behoeve der strijdende par- tijen in Spanje heeft verboden. Voorts heeft de Japansche regeering de regeering van Bur gos niet erkend. Ulvenhout, 4 Januari 1937. Amico, Trui „werkt" 't heele jaar met „veurgevoelens" die alty uitkomen. Want komen ze nie uit, dan plooit en dan draait ze net zoolang, tot ze w61 uitkomen. Komt er iemand binnen, dan zegt ze ijskoud: ,,nee- maar! Da's sterk! 'k Zat sjuust aan oe te denken...!" Mot ik 'ns weg, dan beweert ze: als ik 't nie gedocht had...!" Heeft ze in langen tijd genen brief ontvangen van de kinders en zegt ze dan op 'nen avond: „wat hebben we in langen Vniks gehoord van onzen Kees" en komt er dan den anderen morgen iets "van den Kees, ocherm! ,,Wat heb ik oe gezeed, DreGisteravond? 'k Had er zo'n veurgevoel van!" En komt dieen brief 'n week later, dan be weert ze precies 't zelfde! ,,Wat heib ik oe ge- zeed', Dre? Verlejen week? 'k Had er zo'n veurgevoel van!" Wa 'k daar mee zeggen wil, amico? Da'k vandaag ook kens 'n veurgevoel heb! Een, dat vast uitkomt! 'k Heb zo'n veurge voel, dat deuen uitvalt aan den korten kant! Ochja! Dieen eersten Maandag van 't jaar Amico, ik wil er nie om liegen: ik ben altij zo'n beetje „Maandaghouwer" geweest! En ik geneei; me nie veur die bekentenis; daaA veur is me den Zondag telief! En nou we zooveul Zondagen gehad hebben, allee, 't is nou vandaag ook zoo „erg" Maandag! 'n Zwarte locht, tries-tig weer, 'n stil wijf (en ik zelf, ik ben ook nie zoo bezonder spraak- zaam, nou alle kinders weer pas weg zijn) allee, m'n ziel verdrinkt in den killen Maan- dag. J Alles om me henen ziet er zoo anders uit. Zoo eh leeg. Nuchter. Somberkes, mee dat trieste weer ook. d'Oogen zijn aan dieen killen duister nog nie gewend. Ze knipperen teugen den nuchteren dag, die in mistdrop- kens van den valen hemel siepert. d'Oogen zgn nog te veel verwend aan den gouwen wemel van feestelijk keersenlicht, waar oew ziel in kroelde als poes in de zon! En toch toch heb ik vol goeien moed van den morgen den zwaren groentenwagel bij z'n lurven gepakt en 'm over den durpel van 't nieuwe werkjaar gedouwd. 't Ging zwaar ef- kans, maar na 'n uur begost ie vaneigens weer te rollen. En 'k was dankbaar veur m'nen zwaren wagel, die 'k weer douwen moest naar m'n klantjes naar den Zaterdag, naar de Zon dagen, naar de dagen van gouwen wemel en diep geluk. En zoo geren als ik 'm veur de feesten had gestald, zoo greet heb 'k 'm van den morgen over de zwarte straten gedouwd van 't verregende stadje, waar de nevels van de gevels dropen. Ik voelde m'nen hoofd blinken van t fijne nat, dat uren en uren deur de locht poeierde. over een half uur terugkomt, zal ik zorgen, dat het gevraagde voor u klaar ligt." „Vriendeiyk dank. Dan kom ik over een half uur nog even terng." Toen Anthony op- den afgesproken tijd terugk/wam, hie- k Mthet,-- dat de gerant zijn woord gehouden had. Dp een vel papier met een officieel „hoofd" stond een heel rijtje wetenswaardigheden -.over Giuseppe, kellner in „Blitz". ,,Zooals u ziet, is hg drie maanden geleden hier4 gekomen. Hy -is een geroutineerde kell ner, op zijn werk is niets aan te merken. Hij is ongeveer vijf jaar in Engeland geweest." Samen namen ze de lijst van de hotels, waar Giuseppe gewerkt had, door. Daarbij viel An thony 6en feit op. In drie van de hotels had- den er gedurende den tijd, dat Giuseppe daar werkzaam was, diefstallen plaats gehad. Geen van de keeren was er op hem verdenking ge- vallen, maar het feit zelf gaf te denken, vond Anthony. Was Giuseppe misschien een gewone ge routineerde hotel-dief? Was het doorzoeken van zijn Anthony's koffer misschien niets dan een demonstratie van zijn gewone langvingerige tactiek geweest Het kon zijn, dat hp, juist toen Anthony het licht opdraaide, 't bewuste bundeltje in zijn hand gehad had en dat hij het toen in zijn zak gestopt had om zijn handen vry te hebben. Neen, Anthony was er van overtuigd, dat Giuseppe de afgezant van de een of an-dere politieke party was. Misschien, dat het hem Anthony lukte om aan de hand van de gegevens, hem door den gerant verstrekt, wat meer van zijn particuliere leven te weten te komen en z66 te ontdekken, waar de man zich schuil hield. Anthony vouwde het papier in vieren en stond op. ,,Vriendelijk bedankt voor uw bereidwillig- heid," zei hy. „Ik hoef zeker niet te vragen, of Giuseppe nog in het hotel is." Dat m'n honker zwaar maakte op 't end, dat als 'nen druivenschimmel op m'n groentes kleefde. Vort ging't deur de smalle straten, die alle- maal schijnen uit te loopen op den hoogen toren, waarvan den piek vervaagde in de lage lochten. Vort ging 't langs de langzaamopengaande deuren, mee de stugge klantjes, die allemaal den Maandag nog moesten verstouwen; deur- slikken! ,,Wat zal 't zgn, juffrouw, vandaag „Iets da'k rap klaar heb, Dre; geef maar wat boerenkool." ,,Niks noodig vandaag, 'k doei 't maar mee den snert van gisteren." ,,Geef me maar 'n bus princeskes, die zijn gauw gereed." Lachende verstond ik ze, die trage wefkes, die er vandaag geen zin in kosten krijgen! ,,Geef me maar wat eiers, dan hoef ik nie naar den slager, deur dat vuile weer." ,,Zijn de kinders weg, Dr6? De mijn ook en geef me maar 'n savooike, dan kan 'k stam- pen!" Ja, amico, 't was veul .Maandag" van daag! Gisteren, mee den Zondag, ben 'k met den kleinen Dre naar 'nen... voetbalwedstrijd ge weest! D'n brak was nog hier, alleen, en heel 't jaar op kostschool, wou ie nou toch 'ns geren 'nen ,,echten mets" zien, zee ie. Nou, 't was .bekans 'nen menschenleeftijd gelejen, da'k zooiets had bijgewoond, dus ook veur my was 't wel 'ns plazierig, om te zien, mee eigen oogen, hoe er teugenwoordig teu gen den bal wordt aangetrapt. 't Was kolossaal, in een woord. Drommels, wat ,,werkten" die twee-en- twintig jongkearels! Die hebben daar in an- derhalf uur 'nen vracht arbeid verzet, allee, genoeg om heel m'n land om te spaaien! En toen was 't nul-nul! "t Veld was zwaar en zacht van 't water. Heele graszoden vlogen nou en dan mee den bal de locht in. Den bal wie-r zoo zwaar, of ie van beton was! Den scheidsrechter floot als 'nen kanarie. Nie zoo schoon, maar even hard- nekkig. 't Was 'n lust zooals dieen kearel floot. Vast 'nen zeun van 'nen ouwen stations- chef, die zijnen spruit veul op de fluit had laten toeteren. Nou en dan floten de gasten langs de lijn mee, maar dat kon ie goed heb ben, den scheidsrechter. Dre HI, die veul vlugger mee z'n oogskes is dan ik, vertelde me dan weer waar die fluit- jes veur dienden. ,,Maar die fent ken nie fluiten", zee Dre III. ,,Dat hen ik niet mee oe eens, Dre, hij fluit als 'nen schorrgn ekster, alleen n^e zoo mooi. Maar hij gaf me geen antwoord, den lekke- ren brak. Z'n kopje draaide met den bal mee als 'nen wind'vaantje, z'n zwarte glanzend' oogskes, zaten vast aan den bal. Geen oogenblik stond z'n moeleke stil! ,,Naar den vleugel, kaffer!" „Hier die bal!" „Weg die bal!" ,,Let op je center-voor". ,,Nie alleen, nie alleen, kever!" ,,Daar gaat ie... pang! Is dat schiten?" ,,Mooi geplaatst! Oow!" „He, wat 'n knoeiers!" ,,Te lui, te lui!" ,,Nou! Schiet dan, stommeling! De kans van je leven." Toen schoot' ik in den lach. Maar hij had geen erg in me. Z'n kopke draaide, draaide, z'n oogskes lieten den bal nie los. Toen floot den scheidsrechter weer 'n deun- tjie of den tram moest stoppen. Drd IH zette z'n vingers in den mond en floot den echo. Ik zag dat ie kwaad was! „Waarom laat die fent nie doorspelen?" foe- terde-n-ie! „Die hal had moeten zitten!" Maar 'n seconde later was ie dat weer vergeten en voetbalde weer dapper mee! ,,Naar je mid- voor, prul." ,,Kijk uit, suff-ert!" ,,Zie je wel, kwijt die bal!" Toen duikelde er 'nen voetbalder drie keer over "t veld. 'Hoe ie 't 'm lapte is me 'n raad- sel! En mee verwondering keek ik naar dieen acrobaat. Maar toen sprong den Dre omhoog en kwam boven op m'n teenen. Den bal zat! Maar den scheidsrechter floot, zwaaide met z'n hand, 't punt telde nie! 'k Had spijt veur m'n baaske, dat al zoo blij was geweest mee dat ,,kooltje". ,,Docht ik wel", zee ie: ,,'t was 'n achttienkaraats afzijtbal." Toen was 't rust. En als we in de cantine zaten, aan 'n kom- meke thee, dan vroeg ik: „zeg, Dre, jammer ee De gdrant glimlachte. ,,Zijn bed was niet beslapen; al zijn heb ben en houden heeft hg aehtergelaten. Na zijn aanval op u is hij zeker meteen van het tooneel verdiwenen. Ik voor mij geloof ten- minste niet, dat we hem nog zullen terug- zien." „Dat geloof ik ook niet... Enfin, de eerste paar dagen blijf ik nog hier... En nog wel be dankt voor uw hulp." Een van de eerste onderdeelen van zijn plan de campagne, dat Anthony ten uitvoer bracht, was het ondervragen van Giuseppe's collega's. Maar op die manier kwam hij niets te weten. Daarna stelde hij een advertentie op en stuur- de deze naar een half dozijn van de meest- gelezen dagbladen. Toen dit gebeurd was, wilde hij zich juist gaan verkleeden om de restaurants, waar Giuseppe v66r hij in het Blitz" kwam, werkzaam geweest was, te gaan afweTken, toen de telefoon, luid-rinke- lend, zijn aandacht vroeg. Hij nam den hoom van den haak. Hallo! Met wien?" Een zachte, klanklooze stem gaf hem ant woord. ,,Spreelc ik met Mr. McGrath?" ,,Ja. Met wie spreek ik?" ,,Met Balderson Hodgkins. Wacht u even, ik zal u verbinden met Mr. Balderson." ,,Mijn geachte uitgever," dacht Antbony. ,,Zit 'm zeker te knijpen. 'k Begrijp alleen niet waarom! 'k Heb nog een week den tijd." Een luide joviale stem begon opeens aan zijn oor te praten. Hallo! Met Mr. McGrath?" ,,Ja." „U spreekt -met Balderson van de firma Balderson Hodgkins. Hoe staat het met het manuscript, Mr. McGrath?" ,,Goed," zei Anthony. Waarom vraagt u dat?" „Dat zal ik u vertellen. U komt pas uit Zuid-Afrika en dus bent u niet thuis in den Let op oranje band en Bayerkruis 41 (Ingez. Med.) Watte opa?" ,,Dat ge zo'nen prulwedstrgd treft." ,,Prulwedstrijd... Prachtmets! ,,En ge staat die voetbalders allemaal uit te schelden?" „Uitschelden, Opa?" „Ja, veur knoeiers, prutsers, kevers, kaf- fers!" Toen lachte-n-ie me uit! Zee niks, dronk 'ns van z'nen thee. ,,Nou?" vroeg ik. „Neem ze thuis, opa!" Na de rust lette-n-ik wat scherper op. Die twee-en-twintig jongkearels tooverden mee dieen bal, amico, da'k mee open mond me te verwonderen stond. Ze haalden 'm tusschen tien voeten uit soms, da'k in den lach schoot. Ze kopten 't ding, da'k niks begreep van die kearels d'r ,,dakpajinen". Soms kwam den bal in geen drie minuten op den grond. Buts, klots, bing, boets titste-n-ie van kop naar kop, van voet naar voet. En ik hoorde roepen prutsers, leert voetballen!" Stommeling, loopen!" En dan liep ie, dan liep ie lijk 'nen haas! Naast me stond 'n kort dik manneke. In 'nen leer en jas. Sportpet op een oor. Z'nen asem piepte. zoo dik was dat propke. 'k Weet zeker, dat ie z'n eigen schoenen nie vast kost maken. En toen 'nen vo-etballer als 'nen slangenmensch den bal trapte mee z'nen hak, in 'nen boog over z'nen eigen kop en daarna den bal 'n ,,lel" gaf (da's 'nen voet- balterm!) 'n „lel" gaf, dat 't bonsde, toen kwekte dat dikke, leeren rolpenske: ,,zoo kan m'n grootmoeder 't ook, koei!" Afgn! Ik heb wel geanorken, amico, de beste voet- ballers stonden allemaal aan den buitenkant van de lijnen. 'k Heb me bedooid! 't Is daar al net mee, als met alles in de wear-eld: critiek, critiek, critiek! Ze geven d'r geld uit, de menschen, nie om te genieten, maar om te critiseeren, naar 't schgnt. 'k Heib er veul plazier om g'ad. En als gg ook 'ns gaat kijken naar 'nen voetbalwed- strgd, doe dan als ik: neem 'nen expert mee en luistert naar 't publiek! Ge lacht oew gezicht moei! En nou schei ik er af. Ge ziet: m'n veurgevoel komt uit Veul groeten van Trui en als altg geen haar- ke minder van oewen toet a voe, DRE. toestand hier. We krggen moeilgkheden met dat manuscript, Mr. McGrath, groote, em- stige moeilijkheden. Er zijn oogenblikken, dat ik wou, dat ik er niets mee te maken had." „Zoo!" ,,-Ja. Daarom zou ik het graag zoo gauw mogelgk in mijn bezit willen hebben, dan kon ik 't een paar maal laten kopieeren. Wordt het origineel dan gestolen of vemietigd, dan is het niet zoo erg." „Tjonge jonge!" zei Anthony. ,,Ja, ik begrijp natuurlijk, dat u dat nogal overdreven vindt. Maar dat komt, omdat u de situatie hier niet kent. Er is een bewe- ging op touw gezet, die ten doel heeft, u te verhinderen, hier hg ons op kantoor te komen. Ik waarschuiw u ibij deze... en heusch, van overdrijving is geen sprake! dat, als u een poging doet ons ons kantoor bedoel ik te bezoeken, er groote kans bestaat, dat u het niet levend bereikt." ,,Dat klinkt geweldig verontrustend, maar 't hoeft gelukkig niet waar te zgn," gaf An thony ten antwoord. ,,Als ik ergens wil komen lukt het me meestal." ,,Dat is best mogelijk, maar dezen keer heeft u met gevaarlijke menschen te doen. Een maand geleden zou ik het zelf niet ge- loofd hebben. Maar in dien tijd zijn we op alle manieren bewerkt zijn er z66veel po- gingen gedaan om ons door dreigementen of omkooperij te drwingen, door bside partijen dat wij niet meer weten, waaraan we ons moe ten houden. Daarom zou ik u den raad wil len gevenbreng het manuscript niet zelf hier- h£en. Wat dunkt u »wan als we eens iemand stuurden, om het te halen?" „Gesteld, dat de beide competeerende par tijen met elkaars zeer gewaarde :rde hulp den man naar de andere wersid helpen?" vToeg Anthony. (Wjordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1937 | | pagina 5