ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAO VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Het Huwelijk van
Prinses Juliana en Prins Bernhard.
I3ESPRONGEN
HANDEN en UPPEN
KL00STERBALSEN
No. 9552
VRIJDAG 8 JANUARI 1937
77e Jaargang
Feyilleton
Het Geheim van de
Zeven Schoorsteenen
ELK JAAR OPNIEUW HAD ZIJ
EERSTE BLAD
Dank zij den KL00STERBALSEN
beeft zij die nu nooit meer!
„Geen goud zoo goed"
ItaananRD9HB ■nBflgj'K ilHIIIWl»tn tbt ,-_ VBUfUa fV.j-rfSr
TER NEUZENSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1.25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
r. per post 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaiing fr. per post 5,60 per jaar
v'oor Belgie en Amerika 2,overige lan den 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abcnnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaiing.
Uitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels f 0,80 Voor elken regel meer 0,20
KI.F.TNE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaiing.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handel sadvertentign bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrjjgbaar is. Intending van advertentien liefst bin dag voor de uitgavc.
DIT BLAD VERSCHIJNT LEDEREN MAANDAG- WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
Geheel Nederland heeft Donderdag feest
geivierd. Zonder overdrijving kan gezegd
worden, dat sinds bet huwelijk van H.M. de
Koningin, dat was in 1901, geen uitbundiger
huldebetooging aan de Koninklijke Familie is
ten deel gevallen, dan op dezen gedenkwaar-
digen 7en Januari anno 1937, den dag, waar-
op de alom geliefde en vereerde kroonprinses
van Nederland met Prins Bernhard van Lippe-
Biesterfeld in den echt is verbonden. Sinds
den dag, waarop de verloving van Prinses
Juliana publiek is geworden, nu enkele maan
den geleden, heeft er een feeststemming in
het gansche land geheerscht, welke heden op
onduibbelzinnige wijize tot uiting is gekomen
in een massale verklaring van diepgewortelde
aanhankelijkheid voor de toe-komstige draag-
ster van den Koningskroon in de eerste plaats,
in welks hulde H.M. de Koningin en de Prins
van Lippe-<Biesterveld ruiimschoots betrokken
aijm.
Zooals algeimeen verwacht werd, was de
belangstelling langs den 5 KIM. langen weg,
dien de Bruidsstoet heden volgde, overstel-
pend. Tienduizenden, men sprak van honderd-
duiizenden, stonden langs den weg, hadden
plaats genamen voor de ramen en op de bal-
kons langs ddze route of op de voor deze ge-
legenheid getimmerde tribunes. Daar waren
er, die reeds in het holle van den nacht uit
verre Noordelijke of Zuidelijke oorden residen-
tiewaarts waren getrokken met extra-treinen,
die den geheelen nacht het land doorkruisten
of met autobussen, particuliere auto's of an-
dere middelen van vervoer. An-deren hadden
reeds dagen tevoren in hotels of bij particu-
lieren kwartier gemaakt. Vele vreemdelingen
beivonden zich onder de hotel- en pensiongas-
ten. Er was geen straat in de binnenstad, die
oniversierd en '-s avonds zonder feestverlich-
ting was. Slingers van -groen, -kleurrijke
pavoiseering en bij het invallen van de duis-
ternis het warme licht van -millioenen witte
en gekleurde gloeilajmpjes, ziedaar het aspect
van Den Haag tijdens de Bruidsdagen van
Prinses Juliana.
En zoo heeft deze enorme menschenmenigte,
welke op 7 Januari getuige is geweest van
een of meer evenementen, culmineerende in
de burgerlijke en kerkelijke huwelijksplechtig-
heid van Prinses Juliana, dezen dag gemaakt
tot een vreugdevolien geluksdag in de ge-
schiedenis van het Huis van Oranje, waaraan
Holland zijn vrijheid en zijn plaats in het
wereldbestel te danken heeft.
Het vertrek van het Koninklijk Paleis.
Het voorplein en de naaste omgeving van
het Koninklijk Paleis was reeds in den nacht
van 6 op 7 Januari door duizenden belang-
stellenden bezet. Zwart van de menschen
aag het bier niet, omdat, zooals trouwens
langs de geheele route, voor een straffe mili-
taire en politieele afcetting was gezorgd. In
het belang van de openlbare orde waren op
den dag van heden langs den weg 10.000 man-
achappen opgesteld. Dat beteekent dus voor
een route van 5 K.M. een bijna gesloten
cordon.
Omstreeks elf uur werd de Koninklijke
stoet gevormd. Het Prinselijk Bruidspaar had
plaats genomen in de gouden koets, waarmede
H.M. de Koningin sinds Haar troonsbestijging
elk jaar op den derden Dinsdag van Septem
ber zich naar de vergadering van de Staten-
Generaal begeeft voor het uitspreken van de
Troonrede.
De koets was met acht paarden bespannen
voorafgegaan door twee postiljons, gaande een
koetsier naast elk paard en vier lakeien naast
elk portier.
Voor de gouden koets reden 3 berlines, be
spannen met 2 paarden met bruidsmeisjes en
bruidsjonkers, gaande edn lakei naast elk
door
AGATHA CHRISTIE.
14)
Vervolg.
„Als je z66 aandringt. De quaeste is, dat
binnenkort in een der Midden-Europeesche
etaten onlusten zu-llen uitbreken. En daar-
om, de redenen daarvoor doen niets ter
zake is het aibsoluut noodzakelij-k, dat de<ze
jonge man, deze Mr. McGrath doordrongen
wordt van de wenschelijkheid de vrede van
Europa staat op het spel! om het koning-
echap in Herzo-Slowakije wser in eere te her-
stedlen."
,,Dien vrede van Europa hadt je er uit kun-
men laten," zei Virginia kalmpjes. ,,Maar ik
ben vddr de monarchie... altijd en overal, en
vooral in Herzo-Slowakije. De menschen zijn
veel te schilderachtig voor een republiek. Zoo,
dus jij helbt je geld op een Herzo-Slowakij-
echen prins geeet. Wie is het?"
George voelde er niet veel voor, die vraag
te beantwoorden, maar bij zag geen kans om
-een antwoord te ontwijken. Het onderhoud
liep aJbsolluut niet zooals hij het zich had voor-
gesteld. Hjj had gedacht, dat Virginia een
willig werktuig geweest zou zijn, dat ze zich
blij getoond zou hebben met de voorkeur, die
hij haar schonk, en dat ze zich, in de eerste
plaats, zou hebben onthouden van lastige vra-
gen doen. En ziedaar, met al zijn verwach-
tingen was hij ,,er naast" geweest. Zij wou
per se alles en alles van de zaak weten en
hij had zich voorgenomen gezien het vrou-
welij-ke onvermogen om geheimen te bewa-
ren cm haar van dat alies en alles niets te
vertellen. Hij had zich in haar vergist. Vir-
portier. Bereden troepen openden den stoet
en wel afdeelingen van de mare-chaussee, van
het korps rijdende artillerie en van de cava-
leri-e met standaard en muzieikkorps.
De Prinses was gekleed in een ivoorkleurige
bruidsjapon met langen sleep en sluier. De
Bruidegom droeg de ceremonieele tenue van
ritmeester van de huzaren. De 12 bruids
meisjes waren gekleed, hij twee tegelijk, in
fijne zijden crepe, in zachte tinten, weerge-
vende de kleuren van den regenboog.
Voor, aohter en ter weerszijden van de
bruidskoets reden officieren, behoorende tot
het korps, waarvan de Prins de uniform droeg.
Achter de gouden koets reden H.M. de Konin
gin en Prinses Armgard van Lippe-Biester-
feld, de moeder van den Bruidegom, gezeten
in de glazen koets, welke met 4 paarden be
spannen was. De koets werd geescorteerd
door alle leden van H. M.'s Militaire Huis tq
paard, als ook door den gouvemeur der resi-
dentie. Twee berlines volgden, elk bespannen
met 4 paarden. In het eerste van deze volg-
rijtuigen waren gezeten de Hertog van Meck-
IenJburg en Prins Aschwin van Lippe-Biester-
veld. In het tweede hadden plaats genomen
de Hertogin van Mecklenburg en Prins Julius
zur Lippe, in het derde zaten Prinses Julius
zur Lippe en Graaf Rabe Oeynhausen-Sier-
storpff. Dan volgden 3 coupe's, elk bespannen
met 4 paarden. In de eerste zaten jonkvrouwe
Van de Poll, dame du palais honoraire van de
Koningin en Jhr. Mr. Beelaerts van Blokland,
vice-president van den Raad van State. In
de tweede mevrouw Beelaerts van Blokland
en Prof. Dr. 'Huizinga. Het laatste rijtuig
bood plaats aan gravin Ralbe Oeynhausen-
Sierstorpff en aan kolone] von Pantschulitzew.
Ter sluiting van dezen stoet deden dienst
een commando cavalerie en detachementen
bereden artillerie en bereden politietroepen.
Aan de stoep van het hordes van het Raad-
huis, dat op een afstand van 7 minuten stap-
voets rijdend van het Koninklijk Paleis ver-
wijderd is, werd het Bruidspaar ontvangen
door den loco-fburgemeester, Prof. Ir. C. L.
van der Bilt, met den dienstdoend grootmees-
ter van Prinses Juliana, baron Rengers. Deze
geleiden het jonge paar naar de vestibule,
waar burgemeester De Monchy Bruid en Brui
degom ontving.
In het Stadhuis.
Nadat het Bruidspaar en de overige per-
sonen, die van den stoet deel uitmaakten,
eenige oogentolikken in de werkkamer van den
burgemeester hadden getoefd, ging de burge
meester het Bruidspaar voor naar de trouw-
zaal, waar hij met den chef van de afdeeling
Burgerlijken Stand achter de tafel plaats nam.
Burgemeester De Monchy heeft toen ten
overstaan van de familieleden en overige gas-
ten het burgerlijk huwelijk voltrokken.
Aan den Bruidegom vroeg de burgemeester:
„Prins Bernhard Leopold Frederik Bverhard
Julius Coert Karel Godfried Pieter van Lippe-
Biesterfeld, verklaart gij, in tegenwoordigheid
Uwer getuigen, H. K. H. Prinses Juliana
Louise Emma Marie Wilhelimina der Neder-
landen, Prinses van Oranje-Nassau, Hertogin
van Mecklenburg enz., enz. aan te nemen tot
Uw echtgenoote
Na de bevestigende beantwoording van deze
vraag met een krachtig „ja", ging de burge
meester als volgt voort: Verklaart Uwe
Hoogheid getrouwelijk alle de plichten te zul-
len vervullen, welke de wet aan den huwe-
lijken staat verbindt?"
Nadat Prins Bernhard ook deze vraag be-
vestigend had heantwoord, richtte de burge
meester beide vragen in gelijiken zin tot Prin
ses Juliana en als H.KjH. hetizelfde antwoord
als haar bruidegom heeft gegeven, verklaarde
de burgemeester in naam der wet het huwelijk
voor gesloten.
ginia was niet geschikt voor de rol, die hij
haar toebedeeld had. Integendeel, de kans
was groot, dat hij, door haar, in moeilijkheden
zou komen. De manier, waarop ze hem van
haar onderhoud met dien dien geldafperser
verteld had, had hem dadelijk veel, zeer veel
zelfs, te den-ken gegeven. Ze was een onbe-
trouwbaar type, een vrouw, die absoluut het
venmogen miste om ernstige zaken ems-tig te
behan-delen.
Prins Michael Oholovitch,"' gaf hij ten ant
woord, toen Virginia hem vol verwachting
bleef aankij-ken. „Maar laat het niet bekend
worden, wil je?"
,,iZeur niet, George. De kranten staan al
vol met wetenswaardigheden, de geheele Oho-
lovitch-dynastie is opgegraven en over Niko-
laas IV wordt geschreven alsof hij een soort
kruising was tusschen een heilige en een
held... in plaats van een -bete kereltje, dat
op gegeven oogenbli-k verliefd is geworden op
een actrice van het achterste plan."
Het gezicht van Lomax betrok. Nu was
hij er positief van overtuigd, dat hij verkeerd
gedaan had, Virginia in die zaak te betrek-
ken. 'Hoe eerder hij zich van haar afmaakte,
des te beter was het.
,,Je hebt gelijk, beste -kind," zei hij haas-
tig meteen stond hij op en ging al een
paar passen naar de deur. ,,Ik heb verkeerd
gedaan door met dat plan bij jou aan te
komen. Maar we zouden graag willen, dat
de Dominions, wat deze H.rzo-Slowakijsche
quaestie betreft, 66n lijn met ons tro-kken en
McGrath heeft veel invloe-d in joumalistieke
kringen. En omdat jij vddr de monarchie
bent en jaren in het land in quaestie habt
vertoefd, dachten we, dat het wel een goed
idee was om jullie met elkaar in kennis te
brengen."
,,Zo-o, dat is dus de ware reden?"
,,Ja, maar we hebben met goed gezien. Jij
zou hem waarschijnlijk niet sympa-thiek ge-
vonden hebben en dan..."
Virginia stond hem strak aan te kijk-en. Bij
Als g-etuigen fungeerden
Voor de Prinses Hertog Adolf van Mecklen
burg, Jkvr. L. P. van de Poll, Jhr. Mr. Bee
laerts van Blokland en Prof. Dr. Huizinga.
Voor den Prins waren getuigen zijn broer,
Prins Aschwin, Prins Julius zur Lippe, Graaf
von Oeynhausen-Sierstdrpff en kolonel von
Pantschuli-dzew.
Na de voltrekking van het huwelijk heeft
burgemeester De Monchy als ambtenaar van
den Burgerlijken Stand het Bruidspaar toege-
sproken.
Toespraak van den ambtenaar
van den Burgerlijken Stand.
De ambtenaar van den Burgerlijken Stand,
Mr. S. J. R. de Monchy, vin-g zijn rede aan
met het aanbieden van zijn gelukwenschen
aan het Prinselijk paar en aan H.M. de Konin
gin, waama hij in de Duitsche taal tot de
m-oeder, den broeder van Z.K.H. Prins Bern-
hard en de overige familieleden van het
hooge echtpaar zijn opreehte' felicitaties uit-
sprak.
Vervolgens richtte Mr. de Monchy zich tot
de jonge echtgenooten er op wijzende, dat het
grootste geluk, dat ons menschen heschoren
kan zijn is, wanneer een man en een vrouw
elkander in opreohtheid verkiaard hebben, dat
het him liefste wensch is om voortaan samen
hun lev en te leiden.
De ambtenaar -zeide voorts, dat Prinses
Juliana naar mensohelijke berekening een-
maal - moge het tijdstip nog heel verre zijn
de Kroon der Nederlanden te dragen zal
worden gegeven, in welk verband hij op-
merkte, dat dan het eenvoudige woord uit het
Burgerlijk Wetiboek: ,,De echtgenooten zijn el
kander wederkeerig getrouwheid, hulp en foij-
stand verschuldigd" eerst recht een hooge be-
teekenis zal verkrijgen.
Mr. de Monchy meende, dat het de Prinses
en den Prins goed gedaan meet hebben te
zien, hoe het Ned-erlandsche volk in deze
maanden met hen heeft medegeleefd. Tot
Prinses Juliana zeide de ambtenaar; dat zij
deze groote aanhankelijkheid verdiend heeft
door haar werk tot leniging van den nood,
herinnerende aan den aibeid ten behoeve van
het Nationaal Crisiscomitd en het Nederland-
sche Roode Kruis, en tot Prins Bernhard
sprak hij o.a. van diens b°studeering van ons
economisch leven, door byzo-eken aan belang-
rijke centra in alle deelen van ons land en
door diens anbeid aan de Nederlandsche Han-
del-Maatschappij.
Aldus hebt gij beiden aan ons volk de hand
gereikt en het heeft die met graagte ge-
grepen".
Mr. de Monchy eindigde zijn treffende toe
spraak in de volgende bewoordingen
,,Neemt gij U voor in het leven, dat gij
thans samen be-ginnen gaat, allereerst elkan
der te dienen in trouwe toewijding, aan Uwe
Moeders Uwe kinderlijke liefde te hlijven
schenken en om U heen, in het volk te mid
den waarvan gij leeft, den zegen te versprei-
den van Uw medeleven en Uwe belangstelling,
dan zult gij stellig de daad, die -gjj heden hebt
verricht, als de beste, de mooiste van Uw
leven blijven beschou-wen."
Nadat de burgemeester was uitgesproken,
werd door den chef van de afdeeling Burger
lijken Stand de huwelijksacte voorgelezen,
welke vervolgens door bruidegom en bruid,
door Koningin Wilhelmina, door Prinses Arm
gard, d'e getuigen en den burgemeester, ge-
teekend.
-De loco-iburgemeester, die den stoet op het
hordes ontvangen had, deed den stoet ook uit-
geleide.
In de kerk.
Op enkele meters van het Stadhuis bevindt
zich de St. Jacobskerk, waar het kerkelijk
huwelijk voltrokken is. De leiding van dezen
dienst was in handen van den hofprediker,
Prof. Ob-bink. De eigenlijke in-zegening ge-
schiedde door den hoogbejaarden domine Wel
ter, den voormaligen hofprediker. De kerk
was voor deze bijzondere gelegenheid niet
speciaal ver'sierd. Er was slechts weinig aan
zijn laatste woorden harstte ze in lachen uit.
,;George, George!" zei ze, „wat ben je een
onibeholpen leugenaar!"
Virginia!"
,,Je kent er niets van, absoluut niets, iemand
met jouw training had wat anders moeten
be-denken, iets, dat waarschijnlijk gelddfd zou
worden. Maar ik kom er toch wel achter.
Ook zonder jouw hulp, George-dief. Wees
daar maar van overtuigd. Het mysterieuze
geval McGrath. Alle kans, dat ik op De
Zeven Schoorsteenen wel de noodige aanwij-
zingen krijg."
,,Op De Zeven Schoorsteenen Ga jij er
dan ook naar toe?"
Lomax wist zijn ongerustheid niet te ver-
bergen. Hij had Ibeslist gedacht, dat hij,
door straks even te telefoneeren, de gevraag-
de invitatie had -kunnen intrekken.
Bundle heeft me vanmorgen opgeheld om
te vragen of i-k kwam!"
George Lomax Ibesloot nog een -laatste
poging te wagen.
,,'t Zal dezen keer niet amusant worden,
als ik 't wel hub," zei hij. ,,Je zult je er wel
niet amuseeren, Virginia."
„George, George! Wlaarom heb je me de
waarheid niet gezegd.Maar 't is nog niet
te laat! Keer terug van het pad der zonde..."
Lomax drukt haar even slap de hand.
,,Ik hElb je de waarheid gezegd," zei hij,
zonder te blikken of te hlozen.
,,Die is beter," zei Virginia goedkeurend.
Maar voor mij toch niet goed genoeg. Kop
op, George! Zaterdag ontmoet je me weer
op jDe Schoorsteenen", mij en m'n buitenge-
wone charmt! Als je eens wist, hoeveel
amusanter ik het leven opeens vind! Eerst
die chantage-man en nu George Lomax in
diplomatieke moeilijkheden! En zal hij zijn
gemoed ontlasten ten aanhoore der schoone
dame, die hem zoo pathetisch om zijn vtr-
trouwen vraagt? Neen, hij verzwijgt alles
tot het laatste hoofdstuk. Dag, George. Niet
ddn hlik, een lieve, zachte tolik, voor je weg-
haar gewoon aspect veranderd, alleen waren
uit het middenpad alle banken verwijderd,
waarvoor losse stoelen in de plaats waren ge
komen. Voor den preekstoel was een kniel-
bank geplaatst. Onder deze knielbank lag
een tapijt, dat ook dienst had gedaan hij de
inzegening van het huwelijk van H.M. de
Koningin met wijlen Prins Hendrik. De preek
stoel was met witte lelies en groen sober doch
smaakvol versierd. Achter de knielbank stond
een aparte kateder voor Ds. Welter. Aan
weerszijden van de zetels voor het bruidspaar
waren twee tabouretten geplaatst voor de 4
bruidskinderen. Onmiddellijk achter het bruids
paar -bevonden zich de zetels voor de Koningin,
voor prinses Armgard en de overige vorste-
lijke gasten. Aan weerszijden van den preek
stoel waren de plaatsen voor de bruidsmeis
jes en bruidsjonkers. Daarachter was een
groote groep van speciale gasten, door de
prinses en de prins uitgenoodigd, onder wel-
ken vele tijdgenooten en studiegenooten van de
prinses.
Tal van hooggeplaatste autoriteiten waren
voorts in de kerk aanwezig. Er waren leden
der hofhouding, de actieve vlagofficieren en
opperofficieren van onze marine en ons leger,
de Indische vorsten, de ministers, de voorzit-
ters en leden van de Staten-Generaal en de
overige hooge colleges van Staat, de commis-
sarissen der Koningin, tal van burgemeesters
en hooge ambtenaren van de departementen.
Ook waren er de diplomaten, rechters in het
Penmanente Hof van Internationale Justitie
en voorts een groote groep van personen be
hoorende tot het personeel der Koninklijke
hofhouding, alsmede verteg-enwoordigers van
vereeni-gingen, waarvan de prinses hescherm-
vrouwe is.
De stoet werd hij aankomst bij de Groote
Kerk door den kamerheer-ceremoniemeester
ontvangen en naar de consistoriekamer ge-
leid. Enkele oogenhlikken later trad het jonge
paar de kerk binnen, voorafgegaan door de
bruidsmeisjes en de bruidsjonkers en gevolgd
door de bruidskinderen en de verdere familie
leden. Het orgel speelde, totdat all-en gezeten
waren. Nadat prof. Obbink het votum had
uitgesproken, zong de gemeente: ,,Dankt,
dankt nu alien God".
Daarna ging prof. Obbink voor in gebed en
hield vervolgens een toespraak.
De voorganger gewaagde allereerst van de
onstuimige vreugde, welke over geheel Neder
land losbrak bij het vememen van de zoo ge
heel onverwachte verloving van Prinses Ju
liana, welke vreugde opnieuw oplaaide, toen
het volk gelegenheid kreeg kennis te maken
met Prins Bernhard.
Prof. Obbink legde er den nadruk op, dat
deze plechtigheid een zuiver godsdienstig ka-
rakter draagt, zoodat hij hier niet stond om
bij de goede wenschen der duizenden nog zijn
wenschen toe te voegen. Spreker ging uit van
een woord Gods, dat geen wensch, maar een
belofte inhoudt, het woord uit den 32en psalm
,,Mijn oog zal op U zijn".
Prof. Ohbink verduidelijkte dit woord, „vol
troost en kracht", waarna hij de bruid en ver
volgens den bruidegom toesprak.
De voorganger richtte zich hiema tot de
Koningin, 'Haar toewenschende lange jaren de
blijde getuige te mogen zijn van het geluik
harer kinderen en besloot met de moeder van
Prins Bernhard te verzekeren, dat haar zoon
reeds nu de liefde van ons volk heeft gewon-
nen en dat Nederland hem met vreugde ont-
vangt als de gemaal onzer Prinses Juliana.
De oud-hofprediker, Ds. Welter, ging ver
volgens over tot het stellen der vragen en na
dat deze door man en vrouw met ,,ja" waren
heantwoord, noodigde Ds. Welter het paar uit,
te knielen.
De 87-jarige voorganger sprak de zegen-
bede uit en nadat de jonggehuwden hun
plaatsen weder hadden ingenomen, was het
aandeel van den oud-hofprediker in deze
plechtigheid ten einde.
Prof. Obbink bood den man toen namens
den kerkeraad der Nederduitsch Hervormde
gem-eente een in zwart leder gelbonden quarto
gaat? NeeTot Zaterdag dan..., dan zal
je kwade bui wel over zijn."
Geen minuut nadat de voord'eur zich ach
ter een langzaam en neerslachtfg stappenden
George Lomax gesloten had, stond Virginia
al aan de telefoon. Na even wachten kreeg
ze het nummer, dat ze gevraagd had.
Hallo, hen jij het zelf, Bundle?" zei ze.
„Zeg, i-k kom morgen wel op „De Schoor
steenen". Wat! Denk je, dat ik me dood
zal venvel-en! Nee, geen sprake van. Ik kom!
Voor geen tienduizend duk-aatjes blijf ik
thuis... Adieu, tot morgen, hoor!"
,'tWas een gruwelijke last en het deed
geweldig zeer. Het bloed stond er al
tijd voor. Allerlei huismiddeltjes deed
ik er op, het beet geweldig, maar tel-
kens kwamen de kloven terug. Gewone
huid-cremes hielpen mij evenmin. Maar
geen last meer ervan. Nu
mrijf ik elken ochtend enavond Klooster-
halsem er op. Dat doet geen zeer en
de huid is en blijft prachtig glad in
gezond, ook al kom ik met mijn han
den vaak in het water. Het was een
uitkomst." r,
H. de J. te 's-H.
AKKER'S omuihiil HK inum
OnovertroHen by brand-en snywonden
Ook oagegvenaard als wrijfmiddel bH
Rheumatieb, spit en pijnlqke spieren
Schroefdoos 35 et Potten: 62'/, ct. en f 1.04
(Ingez. Med.)
Bijlbel aan, waama hij voorging in het dank-
gebed.
Nadat de kerkdienst beeindigd was, bracht
een zangkoor een lofpsalm ten gehoore.
De bruidsstoet, voorafgegaan door de
bruidsmeisjes en de bruidsjonkers begaf zich
daarna naar de consistoriekamer. Alle fami
lieleden, benevens de getuigen, begaven zich
paarsgewijze daarheen, teninde hunne geluk
wenschen aan te bieden.
Op den terug weg
Intusschen had zich buiten de kerk de stoet
weer geformeerd. Langs den vastgestelden
route werd naar het paleis terug gereden,
waar de stoet ongeveer twee uur arriveerde.
iHier werd het prinselijk echtpaar ontvan
gen door den opper-hofmaarschalk.
Langs den weg.
Drie militaire eerewachten waren langs den
weg opgesteld. Bij het Koninklijk Paleis ston
den de grenadiers en jagers met de Konink
lijke militaire kapel, die, toen het bruidspaar
het paleis verliet, het Wilhelmus speelde en
dit ook weer bij hun terugkomst ten gehoore
bracht.
Bij het stadh-uis was uit de koloniale reserve
een eerewacht gevormd, waarbij het muziek-
korps van het 5e regiment infanterie was in-
gedeeld.
Bij de Groote of St. Jacobskerk vormden een
sectie mariniers en een -sectie matrozen een
eerewacht. De Marinekapel was hierlbij inge-
deeld. Op verschillende plaatsen langs den
bruidsweg waren militaire eerefronten en eere-
posten opgesteld.
Die rondrit van den stoet, na de kerkelijke
plechtigheid, is een ware zegetocht geworden.
Onder onafgefbroken toejuichingen van de me-
nigte heeft het bruidspaar de tocht door de
stad gemaakt, welke bij alien die er van ge
tuige waren een onuitwischtoaren indruk heeft
gemaakt.
Dejeuner ten paleize.
Aan het huwelijks-dejeuner ten paleizer
Noordeinde hebben ongeveer 210 personen deel
genomen. Er was een groote tafel met ver-
scheidene kleine tafels. Tot de genoodigden
behoorden, ibehalve de vorstelijke gasten, die
hoogste autoriteiten uit den lande, leden der
hofhouding enz.
HOOFDSTUK VII.
Mr. McGrath bedankt voor een uitnoodiging,
De brieven waren weg!
De eerste opwelling van Anthony Cade was,
den dief na te zetten, en hem tot het terug-
geven van den buit te dwingen. Maar on
middellijk daarop realiseerde hij, dat een der-
ge-lij-ke handelwijze niet aanging. Je kunt
niet's na-chts om drie uur door een hotel gaan
draven, zonder de aandacht te trekken, en de
aandacht trekken was nu juist iets, dat hij
zich niet kon veroorloven. Daarbij kwam nog
het begrijpen, dat Giuseppe het bundeltje brie
ven voor de memoires aangeizien had en ze
in de voile overtuiging, d'at hij de memoires in
handen had', had meegenomen. Zoodra hij
zijn vergissing bemerkte, zou hij wel terug-
komen om zijn fout te herstellen. Anthony
besloot zich op die ontmoe-ting voor te be-
reiden.
Voor het geval, dat Giuseppe niet terug-
kwam, best-ond er nog een andere manier om
de brieven terug te krijgen. Een adverten-
tie in de meest geilezen dagfoladen. Als
Giuseppe een handlanger van de Broeder-
schap van de Roode Hand, of, wat Anthony
waarschijnlijker leek, van de Koningsgezinde
Partij was, had deze vangst niet de minste
waarde voor -zijn werkgevers en dus zouden
ze de gelegenheid, om wat extra's voor hun
,,'kas" te verdienen, wel met beide handen
aanvatten.
Anthony beslo-ot daarom wakker te hlijven.
Maar na drie kwartier de wacht houden,
kreeg hij genoeg van dit vervefende karwei.
te meer, daar hij wel begreep, dat Giuseppe
dien nacht niet meer zou verschijnen en
dus kroop hij onder de dekens en ging wat
liggdn lezen. Maar na een poos vielen zijn
oogen dicht en sliep hij gerust.
Hij werd wak-ker doordat de zon zijn kamer
binnen scheen. Rustig achterover liggend,
met zijn handen onder zijn hoofd, maakte hij
een plan de campagne. Daarna stond hij op,
kleedde zich op zijn gemak aan en ging zit-
ten ontlbijten, met het ochtendhlad, dat vol
stond met berichten over Henzo-Slowakije,
opsn naast zijn bord. Na het ontbij-t vroeg
hij den gerant te spreken en daar hij iemand
was, die gewoonlijk zijn zin kreeg, taehoefde
hij maar een minuut of vijf te wachten, voor-
dat een kellner hem kwam zeggen, dat de
gerant hem kon ontvangen.
Bij zijn binnenkomst in het luxieus-inge-
richte prive-kantoor stond de gerant, een on-
berispeiij-k gekleede Franschman met onberis-
pelij-ke manieren, beleefd op.
,,'U wou me spreken, Mr... McGrath?"
,,Ja.Ik heb gisteren mijn intre-k in uw
hotel gen-o-mEn en 's middags hen ik op mijn
kamer bediend door een kellner, die Giuseppe
heet."
Hij wachtte even.
,,-We zullen wel een kellner van dien naam
hebben," -zei de gdran-t onverschillig.
„Het viel me dadelijk op, dat de man
eenigszins eigenaardig deed, maar omdat ik'
niets van hem wist, hechtte ik er toen geen
heteekenis 'aan. Later echter, midden in den
nacht, om precies te zijn, werd ik wakker,
doordat iemand in mijn kamer rondsloop. Ik
draaide het licht op en betrapte gen-oemden
Giuseppe bij het d'oonzoe-ken van mijn koffer."
(W-ordt vervolgd.)
