ALGEMEEN NiEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Last van
verstopping
M.S.S - cachets
No. 9542
MAANDAG 14 DECEMBER 1936
76e Jaargang
Bmnenland
Openstelling van de
Moerdijkbrug.
Feuilieton
Het Geheim van de
Zeven Schoorsteenen
Buitenland.
EERSTE BLAD
De abonne's
van het Geillustreerd Zondagsblad,
H H. Kantoorhouders
Onze abonne's in het Buitenland
RAADSVERGADERING
CO U RANT
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1.25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
r. per post f 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
/oor Belgie en Amerika 2,overige landen f 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen voor bet buitenland alleen bij vooruitbetaling.
rjitgeefster: Firma P. J. VAN DE SANDB
GIRO 38150 TELEFOON No. 25.
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer 0,20
KLEINE ADVERTENTIeNper 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en clichd's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertontien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrjjgbaar is. Inzending van advertentien liefst een dag voor de uitgavo.
DIT BLAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG- WOENSDAG- EN VR1JDAGA VONI).
die het blad per post ontvangen, worden
venzaocht, hun abonnementsgeld voor 1 Jan.
a.s., in te zenden daar er anders over beschikt
wordt met verihooging van 15 cent.
DE UITGEEFSTER.
worden verzocht het abonnementsgeld over
het 4e kwantaal 1936 van de TJer Neuzensche
Courant voor 1 Jan. a.s. in te zenden.
Wij vestigen er de aandacht van onze
abonne's op, dat wij bij terug-ontvangst van
eene onbetaalde kwitantie, onmiddellijk de
toezending van het blad zullen staken.
Den abonne's, die hun abonnementsgeld
voor geheel 1937 bij vooruitbetaling iwenschen
te voldoen, wordt verzocht het bedrag ad
5,60 over te maken per postgiro 38150 of
per postwlssel, eveneens v6dr bovengenoem-
den datum.
DE UITGEEFSTER.
worden dringend verzocht, het verschuldigde
atoonnementsgeld vo6r 1 Jan. a.s. in te zen
den. Bij niet-ontvangst v66r dien datum wordt
het abonnement gestaakt.
Abonnementen voor het buitenland worden
slechts aangenomen bij vooruitbetaling.
DE UITGEEFSTER.
De Burgemeester van TE1R NEUZEN brengt
ter openbare kennis, dat een openbare verga-
dering van den gemeenteraad is belegd tegen
Donderdag 17 December a.s., des namiddags
2 wur.
Ter Neuzen, 12 December 1936.
De Burgemeester voornoemd,
P. TELLEGEN.
Zaterdag is de 1000 M. lange brug voor
gerwoon verkeer over het Hollandsch Diep, na
pleohtige opening door H. M. de Koningin,
voor het verkeer opengesteld. Deze plechtig-
heid had het karakter van een nationale ge-
beurtenis, hetgeen zij ook zeker is. Door dit
machtig bouwwerk zijn thans Noord- en Zuid-
Nederland weer hechter aaneengesloten.
IDoor de talrijike deelnemers aan den ,,ster-
rit" die reeds Vrijdag te Dordrecht waren
aangekomen, was het druk in de feestende
stad. Doch ook te Breda had men zich niet
onbetuigd gelaten. Daar was een schitteren-
de verlichting ontstoken en zag het er door
den vlaggentooi evfeneens zeer feestelijk uit.
Zaterdagmorgen izag het er minder gunstig
uit. Een dikke mist hulde het landschap in
een dichten sluier. Men kon geen 40 M. ver
zien. Van af de spoorbrug was b.v. van de
nieuwe brug niets te zien.
Reeds geruimen tijd v66r H. M. de Konin
gin verwacht werd, waren pp het gereser-
veercle gedeelte aan de Noorc^zijde tal van
aotoriteiten bijeengekomen.
Ook waren ter opluistering van de plechtig
heid bij de brug aanwezig 2 marinevaartui-
gen, terwijl aan de wachtenden een muzikaal
programma iwerd aangeboden door de Kon.
Militaire Kapel, onder leiding van kapitein
Walther Boer.
door
AGATHA CHRISTIE.
8)
Vervolg.
,,iBest kans van. Zou me niets verwonideren."
„Wlant zie jie, dan kon jij hem zeggen, dat
tk mannen preifereer, die iamand impulsief
ten huwelijk vragem."
.Zooa'ls ik, hd, Virginia!"
„Jij doet 't niet impulsief, Bill. Jij doet 't
udt gewoonte."
^Virginia, zou je dan nooit..."
„Nee, Bill, nee en nee en ncg eens nee!
't Wordt nu een (beeltje al te bar, zeg... 's mor
gens vroe,g vddr de lunch al! Pro beer me te
beschouwen als een sympathieke moeiderlijke
vrouw dlie langzaam-aan op jdren koant en die
werkelijik groote sympathie voor je voelt."
„Maar ik hou zoo van je, Virginia!"
„iDat weet ik, Bill, dat weet i'k, jongenlief.
En ik vind 'It heerlijk, dat je zoo over me
denikt. Sehandelijik van me, vin-je niet? Ik zou
't zoo leuk vinden, heusch! kijk me maar niet
zoo aan, als iedere aardige man, dien ik out-
moette verliefd op me werd."
,,Cp jou verliefd worden? Dat doen alle
■mannen natuurlijk", zei Biill somber.
„Alleen George niet. George moet een uit-
aondering maken. Trou/wens, ik geloof niet
dat hij tot verliefd worden in staat is. Hij is
Te 11.18 kwam de extra-trein, waarmede
H. M. de Koningin te half elf uit Den Haag
was vertrokken te Willemsdorp aan. Zij werd
daar begroet door den burgemeester van Dub-
beldam, den heer De Roo. Daar besteeg H. M.
met gevolg de gereedstaande auto's. Bij de
kruising van den stationsweg en den nieuwen
oprit werd stilgehouden. Daar was de Lands-
vrouwe een zanghulde bereid door de 150 kin-
deren der hoogste lclassen der openbare en
bijzondere scholen, zijnde een naar aanledding
van de opening der brug vervaardigd lied.
Bij het terrein der plechtigheid stond opge-
steld een eerewacht van het vrijwillige land-
stonmcorps, ter sterkte van ruim 100 man.
H. M. en gevolg verliet hier de auto's. De
eerewacht werd door H. M. geinspecteerd.
H. M. werd vervolgens begroet door den
Minister van Waterstaat jhr. ir. O. C. A. van
Lidth de Jeuide. Mede waren hier aanwezig
de Dir.-gen. van den Rijksiwaterstaat ir. J. P.
van Vlissingen, de hoofdingenieur-directeur
van den Rijkswaterstaat, dr. ir. L. R. Went-
holt, tevens hoofd van het bruggenbureau. De
Mnlater geleidde de Koningin vervolgens naar
het paviljoen, waar de daar aanwezige auto-
riteiten Haar bij het binnenkomen eerbiedig
groetten.
Minister van Lid,th de Jeude spreekt
de Koningin toe.
Enkele oogenblikken later sprak de Minister
H. M. toe. Spreker zeide om.
,,Alvorens Uwe Majesteit uit te noodigen
wel de symbolische daad te willen verrichten,
waardoor de Moerdijiksche brug toegankelijk
wordt voor het verkeer van den Zuid-Holland-
sohen wal, zrj het mij veroorloofd Uwe Maje
steit mijn groote dankbaarheid te betuigen
voor Uwe aanwezigheid, die grooten luister
bijzet aan deze plechtige gebeurtenis, die alom
in den lande met groote vreugde begroet
wordt.
Uit verkeerstellingen, in 1935, is gebleken,
dat het doorgaande verkeer over het Hol-
landsche Diep belangrijker is dan bij.eenigen
anderen rivierovergang in den lande en on-
getwijfeld zal de vaste overbrugging, nog
meer dan het pontveer, hoe voortreffelijk dit
ook was ingericht, dat verkeer tot zich trek-
ken.
Genoot reeds de spoorwegbrug groote ver-
maardheid, ongetwijfeld zal de hrug voor het
motorwegverkeet nog in hoogere mate de aan
dacht treklken van velen, niet alleen als plaat-
selijke en gewestelijke, doch ook als nationale
en intemationale verbinding van beteekenis.
Trotsch overbruggen thans een tiental over
spanningen, elk van 100 -M. spanwijdte, het
machtige Hpllandsch Diep, wacbtende op het
sein, een ononiderbroken verkeersstroom te
leiden van den eenen naar den anderen oever.
„Rozen geven geen geur, voordat zij open-
gaan".
Mag ik derhalve Uwe Majesteit thans ver-
zoeken wel het beletsel te willen wegnemen,
dat nog den toegang naar de brug aan deze
zijde verspert?"
De openstelling van de brug.
Onmiddellijk na deze woorden begaf H. M.
zich naar de afsltiiting van de brug, waar zij
door het trekken aan een Oranje-kleurig
koord het mechanisme in werking stelde, als
gevolg waarvan het groote vlaggendoek om-
hoog werd getrokken en de toegang tot het
grootsche bouwwerk van het beletsel aan deze
zijde was ontdaan. Het was een plechtig
oogenblik, waaraan luister werd bijgezet toen
de Kon. Militaire Kapel een lied uit Valerius'
Gedenckklanken inzette.
Een dichte mist hing over het Hollandsch
diep en onttrok de contouren van de mach
tige brug aan 't oog, toen H. M. die Koningin
de plechtige openstelling verrichtte.
Voortdurend klonken mistsirenen van va-
rende schepen over het water. Ook de beide
marine-vaartuigen, welke ter opluistering van
de plechtigheid aan de westzijde der brug lig-
getrouiwld met zijn .carri^re. Wat lieeft hij nog
meer te vertellen?"
,,Dat het heel gewichtlig is,, wat hij je te
vertellen heeft."
,,Je maakt me nieuiwsgierig, Bill. De dingen,
die George gewichtig vin/dt, zijn te tellen!
Weet je wat ik doe! Ik stel mijn bcoidschap-
pen uit. Dat kan ik iederen dag van de week
nag doen. Vertel George dus maar, dat ik hem
gedwee can viier uur zal wachten."
iBill raadpleeigde zijn armibandhor'loge
,,'t Is de moeite niet waard am voor het
kcffieldriinken ncg terug te gaan... Ga je mee
ergens wat eten, Virginia?"
,,Ik heib een afspraak, waar weet ik niet
precieis, maar ik kan 't nakijiken."
„Wat hindert dat. Je bent nu toch eemnaal
op het verkeende pad. Laat je afspraken en
bloc schiieten en neem vacantie."
„Dat zou leuk zijn", zei Virginia, terwijl ze
hem lacbenid aanlkeek.
„Je bent een schat, Virginia. Vertel me 's,
je houdt toch wel van me, niet Meer dan van
andere mannen bedoel ik."
,,Ik aanbid je gewoonweg, Bill. Als ik trou-
wen moest... als ik er niet af kon... ik bedoel,
als eeir wreede mandarijn in het Verre Oosten
bijivooibeeld tegen me zei: „Trouw, of sterf
op de pijnlbank," dan zou ik jou kieizen.
Heusch, ik zou geen ocgenlblik aarzelen. Ik
zou zeggen,,Geef mij Billy dan maar.
,,Nou, dan..."'
,,Ja maar.... Ik hoef niet te trouwen... Ik
voel me als levenislustige weduwe zielsgeluk-
kig."
,,Je zou net zoo door kunnen gaan... ik be
doel, voor mil zou je geen enkele verandering
in je leiven hoeven te ibrengen. Ik zou me aclh-
teraf houden..."
,,Je begrijpt 't niet, Bill. Ik behoor tot de
categorie vrouwen, die, als ze trouwen, en-
thousiast trouw.En."
Bill liet een dof gekreun hcoren.
plaats hadden, genomen, waren in dichten
nevel gehuld.
Onthulling gedenkteeken K.N.A.C.
Onmiddellijk na dez'* eerste plechtigheid
volgde een tweede: de onthulling door den
ministef, in aaniw«zig&ji der Koningin, van
het door de Kon. Ned. Aut. Club in het voor-
portaal van de brug aangebrachte gedenk
teeken, een monument, dat naar de bedoeling
der sehenkers niet alleen een bewijs wil zijn
van de erkentelijkheid der K.N.A.C., voor de
totstandkoming van het bouwwerk, maar
veeleer nog een hulde aan al het werk van
het depaitement van Waterstaat voor wegen
en bmggen.
Na de onthulling 'aanschouwde de Lands-
vrouwe met groote belangstelling het gedenk
teeken, dat geheel in brons is uitgevoerd en
ontworpen is door den bekenden beeldhouwer
L. Bolle te Rotterdam. De kunstenaar is, naar
het oordeel van deskundigen uitmuntend ge-
slaagd in de vervulling van zijn opdracht: ook
voor het nageslacht de herinnering levendig
te houden aan hetgeen de totstandkoming van
bruggen, als die over het Holandsch Diep
voor het automobielverkeer heeft beteekend.
Het hoofdmotief wordt gevormd door een
reliefstuk van een der laatste stoomponten
van het veer MoerdijkWillemsdorp, een
tot in alle details natuurgetrouwe afbeelding
van de pont, waarop zelfs de aan alle auto
-mobilisten bekende bel, weike ter waarschu-
wing werd geluid als het oogenblik van ver-
trek was aangebroken, niet ontbreekt. Dit
reliefstuk wordt bekroond door een symboli
sche voorstelling van het Hollandsch Diep,
waarboven zich een overspaiming van de
nieuwe brug verheft. Het geheel wordt ge-
dragen door een bronzen plaat, waarop de
reads door den minister gememoreerde
tekst is te lezen.
Koninklijke tocht over de brug.
Na de korte plechtigheid op dit punt be
gaf de Landsvrouwe zich, met de leden van
het gevolg, terwijl mede aan dezen eersten
Koninklijken tocht over de machtige stalen
verbinding tussehen de oevers van het Hol
landsch Diep, deelnamen, de-minister en de
heeren van Vlissingen, Wentholt, Harmsen
en de proumeur van het gerecbtshof te
's Hage A. Brants, naar het zuidelijk einde
van de brug. Toen de Koningin en de auto-
riteiten aan. de overzijde aankwamen, klaarde
het weer op en trachtte de zon door den nevel
been te breken.
Op den Brabantschen bodem wachtten o.m.
de Commissaris der Koningin, Jhr. mr. dr. A.
B. M. van Rijckevorsel met den griffier, den
heer Vincent Cleerdin, de leden van het college
van Gedeputeerdte Staten, de procurenr-gene-
raal van het Bossche geredhtshof, tevens
waam. dir. van politie, mr. baron Speyart van
Woerden, de burgemeesters van Lage Zwa-
luwe, Breda en van vele in Noord-BraJbant
gelegen gemeenten, de hoofdingenieur-direc
teur" van den Rijkswaterstaat in Noord-Rra-
bant, ir. Kempers, de hoofdingeniaur van den
Provincialen Waterstaat in Noord-Brabant, ir.
Kerssemakers en tal van andere ingenieurs
in dienst van Rijks- en Provincialen water
staat.
Voorts s'tonden hier opgesteld de stafmuziek
van het zesde regiment infanterie te Breda
en een eerewacht van leden van den Bijzonder
Vrijwilligen Landstorm, gerecruteerd uit Ber
gen op Zoom.
Rede Minister van Waterstaat.
Toen H. M. de Koningin het einde van de
brug aan den Zudielijken oever bereikt bad,
sprak de Minister van Waterstaat, jhr. O. C.
A. van Lidlth de Jeude, andermaal o.m. als
,,Mag ik andermaal eerbiedigst een beroep
doen op Uwer Majesteit's welwillendheid om
ook asm deze zijde van de brug de symboli
sche daad te verrichten, waardoor deze brug
toegankelijk wordt, voor het verkeer van den
,,Een deizer dagen schiet ik mezelf dood".
mompelde hij neersiachtig.
„Doe dat niet, jongen. Ga liever uit met een
aardig meisje... zooals eergisteraivond.
Bill schrok. Een ocgenlblik, wist hij zich
geen houding te geven.
„Als je met dat aardige meisje Dorothy
Kirkpatrick bedoelt", zei hij, toen hij wat be-
gon bij te komen, „wel, dan wil ik je even
zeggen: dat snoezigs meisje its een eenvoudig,
door en door fatsoenlijk meisje, Daar steekt
niets in
.Natuurlijk niet, snoes. Maak jij maar zoo
veel pleiizier als je kunt. Als je maar niet po-
seert met je ongelukkige liefide."
Bill w:rd een en al waardigheid.
„Je begTijpt die dingen niet, Virginia' zei
hij streng. ,,Mannen..."
,,Zan anders dan wij. Dat weet ik al zoo
lang. Vooruit, Bill, als je werkelijk van me
houdt, ga dan mee lunchen".
HiOOFDST'Ok V.
De eerste nacht in Londen.
In de best-bedachte, langst-overwogen plan-
nen zit sams een fout. George Lomax had
zijn toelbereidselen zorgvuldig getroffen. maar
in die toabereiidselen zat een zwakke plek. En
die zwakke plek was Bill Eversleigh.
Bill Eiversleigh was werkelijk een buitenge-
woon sympathieke jongen. Hij was een uit-
stekend cricketter, hij speelde verdienstelijk
golf, hij had buitengewoon aangename manie-
ren en een oniverwoestbaar goed humeur. Maar
hij had geen hersenen. Zijn positie in Buiten-
landsche Zaken had hij gekregen door zijn
vele en goede connecties, niet doar zijn capa-
citeiten. Toch was hij voor het werk, dat hij
daar te doen had, wel gesehikt. Hij was zoo'n
beetje de loopjongen van Lomax. En daarvoor
had hij geen hersenen ncodig. Zijn werk ibe-
stond uit: altijd voor zijn chef klaar staan,
Noord-Brabantschen wal, hetgeen met niet
minder groote vreugde wordlt begroet, dan
aan de overzijde.
Waar de Zuidelijke oever in Noord-Brabant
is gelegen en de Noordelijke oever in Zuid-
Holiand, daar is de verwachting gerechtvaar-
digd, dat Noord en Zuid zoodanig verbroederd
worden, dat de windstreken niet meer in het
oog springen.
De verbindingsweg, hoog boven alle ijs-,
stroom- en stormgevaar verheven, ter breedte
van 11 M. voor het rijverkeer, met weder-
zijdsche voet- en rijwielpaden, elk van 2,50 M.,
is een voortdurende uitnoodiglng aan de ter
weerszijden gelegen landstreken, zich nauwer
aaneen te sluiten.
„Ed&lgesteenten glanzen niet, voordat zij
geslepen zijn".
Mag ik dan ook Uwe Majesteit thans ver-
zoeken wel het koord te willen verwijderen,
dat nog den toegang naar de brug aan <ieze
zijde belet?
Het koord Uoorgeknipt.
Met een schaar, haar aangeboden door een
dochter van ir. Mijnlieff van den Rijkswater
staat, knipte Hare Majesteit het koord door,
na welke symbolische handeling de plechtige
openstelling van de Moerdijksche brug een
feit was geworden. Tijdens dit korte cere-
monieel deed de muziek het Wilhelmus hooren.
Na een begroeting van den Commissaris
der Koningin en den burgemeester van Hooge-
en Lage-Zwaluwe, den heer D. E. van Suyle-
kom, inspeeteeerde H. M. de eere-wacht van
den B. V. L om vervolgens in Haar auto
plaats te nemen.
De stoet van auto's, waarvan mede deel
uitmaakten die .van de autoriteiten, o.a. van
den Commissaris der Koningin in Noord-Bra
bant en van den procureur-generaal van het
gerecbtshof te 's-Hertogenbosch, terwijl voor-
afging de auto van den burgemeester van
Hooge- en Lage-Zwaluwe, reed daarop naar
het station Lage Zwaluwe. Hier bevonden
zich de schoolkinderen van het dorp en van
Moerdijk, getooid met Oranje en Vlaggen,
welke jeugdige schare de Landsvrouwe een
zanghulde bracht.
Na dit korte oporuthoud betrad H. M. het
perron, waar Zij afscheid nam van de auto
riteiten, om zich vervolgens met den trein
van 12,19 uur naar de residentie te begeven.
De sterritters passeeren de brug.
En eindelijk was er dan het met spanning
verbeide oogenWiki, dat de leider van de
ordemaatregelen bij de brug, de districts-
commandant der Rijksveldwacht, de heer A.
E. van der Lely, het teeken ikon geven, dat
de hrug vrij was voor het legioen der wach
tenden
De eerste auto's, die over de brug reden,
waren die van de bij de plechtigheid genoo-
digden, voor zoover deze niet naar Dordrecht
waren teruggekeerd. Daama was het, dat de
Rijkspolitie toestemming gaf voor het zich in
beweging zetten van den langen stoet der
sterritters. De moeilijke toegangswegen tot
het eiland van Dordrecht en het beperkte we-
gennet aldaar ten spijt, was het mogelijk ge
bleken, de duiizenden deelnemers, waarvan ver
over de duizend automobilisten, op een zoo-
danige wijze bij de brug te brengen, dat het
verkeer regelmatig kon geschieden en aan
alien een goed opstellingsplaats kon worden
gegeven. Na het startsein waren het eerst
de wielrijders en de wandelaars, die tot het
machtige bouwwerk werden toegelaten. De
wielrijders waren opgesteld op den Rijks
straatweg, de kop van den stoet bevond zich
bij de afbuiging naar den nieuwen toegangs-
weg. Acbter hen waren de wandeltoeristen
opgesteld, welke beide groepen het westelijke
rijwielpad van de brug volgden
Weldra zette zich ook de lange autofile in
beweging in de richting van de hoofdver-
keersbaan van de brug, gevolgd door de
motorrijders en tenslotte een groep ruiters.
Gelijktijdig trokken de watertoeristen, die
menschen interviewen, die Lomax liever niet
wou zieii, boodschappen doen en telefoneeren.
En dit alles deed hij met ijver en vlijt zoo-
lang zijn chef aanwezig was! Verdween Lo
max, dan zette Bill zich in den gemakkelijk-
sten stoel te rusten, vouiwde de krant open en
las de spcrtberichten. Tenslotte handelde hij
hierin geheel volgens de traditie.
Daar ix)odschappen doen tot het werk van
Bill bethoorde, had Lomax hem den vorigen
dag naar het kanitoor van de Union Castle ge-
stuurd om te informeeren, wanneer de ,,Gra-
narth Castle" binnenkwam. Nu had Bill een
geibrek en dat was zijn stem. De klank was
goed genceg, maar zijn uitspraak was abomi-
nabel sleeht. Een spraakleeraar zou op die ma-
nier, waarop hij het woord ,,Granarth" uiit-
sprak, wel 't een en ander aan te merken ge-
had helblben. Het kon elk anider woord esrder
geweeist zijn, dan Granartlh. De bediende ach-
ter het loket verstonid „Camfrae". De „Cam-
frae Castle" kwam Donderdag binnen. Dit
vertelde hij den meneer voor het loket. De
meneer voor het loket bedankte beleefd en
wandelde weg. George Lomax nam de kennis-
geiving au serieux en handelde overeenkom-
stig. Hij wist absoluut niets van Union Castle-
boGten af en dus slikte hij het gewillig, dat
James McGrath Donderdag en niet eerder zou
arriveeren. Hij zou raar opgekeken hetaben, als
iemand hem op het ocgenlblik, dat hij op de
stoep van de chicste club in Loniden Lord
Oaterham bij zijn lapel vasthield... als ieanand
hem vert eld had, dat de „Granarth Castle"
den dag te voren, tegen den middag, in Sout
hampton aangekomen was.
Om twee uur preeies van dien dag stapte
Anthony Cade alias voor den duur der reis
Jimmy McGrath op het Waterloostation
uit dan boottrein, riep een taxi aan en gaf
den chauffeur, na een paar oogenblikken aar
zelen, bevel om hem naar bet Blitz-hotel te
brengen.
Om gezond te blijven, moet men geregeld
dagelijks normale sioelgang hebben en als
dat haperl, heeft dal dadelijk nare gevolgen.
Uw eeilust verminderl, Gij hebi geen nut
van Uw voedsel, Gij gaai er slecht uitzien,
maar erger nog, in Uw lichaam hoopen zich
slechte sioffen op, die Uw gestel ongun-
siig beinvloeden.
Wees daarom versiandig en grijp direct in.
Maak Schoon Schip, neemt:
Zij bevatten stoffen die onmiddellijk zacht
maar zeker Uw ingewanden bevrijden van
de in ontbinding overgegane spijsresten.
Zuiveren Uw bloed, verbeteren Uw gestel.
Wilt Gij langzaam laxeeren, neem er een I
Wilt Gij snel Schoon Schip maken, dan twee'
'1 Is een vondst van Apotheker Dnmont.
Prettig innemen, want Gij proeft niets.
Per koker van 12 stnki 60 cent. Overal verkrijgbaar.
(Ingez. Med.)
zich op korten afstand van de brug hadden
verzameld, onder de brug door.
De enorme file was reeds lang het Bra-
bantsche land binnengetrokken, toen nog in
het boven Moerdijiksche gebied het einde van
den stoet bij lange na niet in zicht was. Aan
de overzijde was door de Brabantsche politie
zorg gedragen, dat de deelnemers groepsge-
wijze naar de verschillende parkeergelegen-
heden in Breda zouden worden geleid. De
wetensehap, dat zij, tenzij zij hun auto's
buiten de stad zouden parkeeren, niet vddr
ze3 uur gelegenheid zouden hebben, Breda
weer te verlaten, zal niemand gedeerd hebben,
wijl alien daar een aangename verpoozing
wachtte, vooral ook den beizoekers van het
openlucht&pel „De inneming van het kasteel
van Breda" op het binnenplein der Konink
lijke Militaire Academie, dat gevolgd zou wor
den door een grooten historisehen op tocht:
„De intocht van Prins Maurits in de stad
Breda".
De Belgische minister van openbare wer-
ken, Merlot heeft zijn Nederlandscben collega
het volgende telegram gezondten:
„Ik wensch u gelnk bij het in dienst stellen
van de Moerdijkbrug en geef uiting aan mijn
bewondering voor de groote snelheid, waar
mede de Rijkswaterstaat dit belangrijke werk
volbrachit".
DE BRITSCHE CONSTITUTIE NA HAAR
ZWAARSTE BEPROEVING.
Dp ex-koning is meer populair
dan zijn opvolger. Wat men
zooal in Londen hoort.
(Van enzen V.P.B.-correspondent.
Londen, 11 December 1936.
Na zeven dagen van groeiende spanning,
waarin niet slechts het Britsche wareldrijk,
maar ook geheel Europa en Amerika verkeer-
de, is thans de ontknocping gevolgd. Eciuard
VUI iis heengegaan en op het oogenblik, dat
de lezer dezen brief onder de ocgen krijgt,
heeft de proclamatie van den nieuwen koning
reeds plaats gehad. De abdicatie van koning
Eduard heeft in het geheele empire groote
droefheiid cpgewekt, men hield van zijn zoo
sociaal voelenden vorst, hij was uiterst popu
lair, meer dan zijn Ibroeder, die hem thans op-
,,Een mensch moet het zoo nu en dan goed
hebben", hield hij zichzelf voor, terwijl hij vol
belangstelling naar het schouwspel buiten het
portierraamipje keek.
In veertien jaar was hij niet in Londen ge-
weest.
Hij ging het hotel binnen, besprak een ka-
mer en ging er weer uit, om een kleine wan-
deling langs bet Embankment te gaan doen.
Het was genoeglijk, om weer in Londen te zijn.
Alles was natuurlijk veranderd. Daar, juist
even voor Blackfriar's Bridge, was vroeger een
restaurant geweest. Een van die gelegenheden,
waar je goedkoop kunt eten en drinken. Daar-
van had hij, met minstens een dozijn andere
ernstige jongelingen, een dankbaar gebruik
gemaakt. O, zorgelooze jeugd!
iHij keerde om en wandelde op zijn gemak
naar de Blitz" terug. Juist teen hij over wou
steken, liep een man tegen hem op, zoo on-
handig, dat het een haartje scheelde, of hij
had zijn eiyenwicht verloren. Hij wist zich
echter staande te houden; de man mompelde
een verontschuldiging en keek hem meteen
opvallend scherp aan. Het was een kleine,
dikke man, met een eigenaardig gezicht.
,;Geen Engelsohman", besliste Anthony.
Hij ging zijn hotel binnen en liep langzaam
de trap op. Zijn gedaclhten waren bij de ma-
nier van den man, die hem op straat aange-
keken had. Wiaarom had hij dat gedaan? Er
y/as niets in zijn uiterlijk, dat zulk kijken uit-
gelokt kon hobben. Misschien zijn bruine teint;
door het contrast met die bleeke gezichten
om hem heen, moest dat wel opvallen. Hij
ging zijn kamer binnen; bleef een oogenblik
besluiteloos staan, liep dan, gedreven door een
impuls, regelrecht naar den spiegel en bskeek
zijn beeld critisch. Zou iemand van zijn vroe-
gere vrienden, ecu van de uitverkoren twaalf,
als ze plotseling tegenover hem stonden, hem
nog herkennen? Hij gelcofde van niet.
(Wordt visrvolgd.
