ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN De Tweelingzusters. No. 9525 WOENSDAG 4 NOVEMBER 1936 76e Jaargang Binnenland Buitenland. Feuilleton De burgeroorlog in Spanje TWEEDE BLAD I I ■■IMIII'I I *ICa£fr TOrJ^T7SXS3SX^naX,<T^i'ii^'^ --^S23K5EJOaESa!(S*S»ai NEUZENSCHE COURANT HET A ANSTA ANI>E VORSTELIJKE HUWELIJK. Geen gereserveerde plaatsen langs de route van den stoet. De hoofdcoanmissaris van politie te 's Gra- venhage brengt, in verfoand met verzoeken welke hem bereikt hefhben, ter kennis van be- laughetobenden, dat het niet mogelijk is voor vereenigingen of groeipen van personen plaat sen te reserVeeren langs den weg, welken de Koninklijke stoet zal volgen bij het huwelijk van Primes Juliana met Prins Bemhard. Omtrent de route, die men zal volgen, is b{j de politie nog niets bekend. DEELNEMING VAN DE KONINGIN. iH.M. de Koningin heeft den burgemeester van Schiedam verzocht haar oprechte deelne ming over te brengen aan de nagelaten be trekkingen van de slachtoffers van de ramp bij Wilton-Feijenoord en heeft naar den toe- stand der gewonden laten infonmeeren. VERLAGING VAN MARGARINE-ACCIJNS OM PRIJSSTIJGING TE VOORKOMEN. Naar het Handelsblad verneemt is de hef- fing op margarine verlaagd en wel van 44.80 op 42.60 cent per kilo, dus met 2.20 cent op 5 Dit geddi voor de gemengde mar garine, waarin 10 boter is verwerkt over- eenkomstig het menggebod. De boterheffing werd reeds onmiddellijik na de dapreciatie verlaagd met 10 cents per kilo. De voor de mengers ibestemde margarine wordt voortaam belast met 52 cents (tot dus- ver 54.75 cent). De accijns op plantaardige en ritueele margarine wordt verlaagd van 49.75 tot 47.30 cent per kilo. Hvenals als bij vorige gelagenheden bemerkt de consument er niets van. De heffingsveran- deringen dienen slechts, om de prijzen op de- zelfde hoogte te kunnen houden. Na de depreciatie van den gulden is de totale accijns op gemengde margarine dus ver laagd eerst met 1 cent (voor de 10 boter) en thans met 2.20 cent (voor de 90 mar garine), dus in totaal met 3.20 cent. Bij een wekelijksche eonsumptie van ongeveer 1000 ton derft het Landbouwc risisfonds dus 32.000 per week aan margarine-heffingen. Vergeleken brj. 2 Juni is de heffing op ge mengde margarine nu reeds in totaal ver laagd van 48.40 op 42.60 cent, dus met 12 ongerekend de aocijnsverlaging voor de meng- boter. PROF. NEUMANN TE LONDEN ONTBODEN. Te Weenen loopt het gerucht, dat prof. Neumann, de specialist in oorziekten, dien koning Edward bij zijn bezoek aan Weenen heeft geconsulteerd, naar Eon den is ontboden. DE BRANDEN OP DE ENIGELSCHE VLIEGVEEDKN. Naar de Sunday Chronicle meldt, heeft het vermoeden, dat de branden, die de laatste weken op verschillende Britsche vliegvelden zijn ontstaan, te wijten zouden zijn aan brand- stichting en sabotage, de regeering genoopt tot verscherpte voorzorgsmaatregelen. Ook nopens den brand, die onlangs in de expeditie- lokalen van Vickers Armstrong verscheidene kisten met nieuwe geweren heeft vemield, koestert men het vermoeden van brandstich- ting. Voortaan zullen speciale rechercheurs belast worden met de bewaking van de in- stellingen, die werken voor de landsverdedi- ging. MBIT GEDOOFDE VUREN. In den nacht van Zaterdag op Zondag zijn de laatste eenheden van de Engelsche thuis- vloot van hun herfstkruisreis te Port Wey mouth teruggekeerd. Door het Kanaal voeren de schepen met gedoofde vjiren, zuliks bij wijze van oefening voor de luchtmacht, die langs de kust moet patrouilleeren, om te trachten de Naar het Engelsch van PATRICIA WENTHWORTH. (Nadruk verboden.) onizichtbare, zoo stil mogelijk varende vloot te ontdekken. Hoewel het weer voor de lucht macht niet gunstig was, helbben de vliegtui- gen de vloot tenslotte toch ontdekt. DE GEHEELE AMERIKAANSCHE SCHEEPVAART DREIGT TE WORDEN GESTREMD. De Amerikaansche scheepvaart dreigt ge- heel gestrenad te worden, aangezien de Zee- liedenlbond, na een rumoerige bijeenkomst, besloten heeft, tot onmiddellijke staking, uit sympathie met de stakers aan de kust der Stille Zuidzee. De scheepvaartstaking aan de Westkust breidde zich Zondag vender uit. Het aantal schepen, dat in de havens lag, bedroeg 120, terwijl 35.000 arbeiders, behoorende tot zeven vakbonden, het werk hadden neergelegd. Niets wees er op, dat het conflict spoedig zal zijn geregeld. De staking aan de kust heeft zich uitge- breid tot het binnenland, waar de spoorwe- gen geen goederen aannemen, die bestemd zijn om verseheept te worden. Het comite tot verdediging der zeelieden deelt inede, dat op het oogeniblik 57 schepen worden vastgehouden in de havens aan de Oostkust. Onder de 2000 stakers te New York die deelnemen aan de solidariteitsstaking, wordt de orde gehandhaafd; zij hebben van het stakingscomitd opdracht gekregen zich aan boord van hun schepen te begeven, zon- der te werken. Verder kregen zij opdracht tot het organiseeren van posten. De reeders denken er over, de regeering te vragen wachtposten te plaatsen op de sche pen, welke de havens niet kunnen verlaten. Te Baltimore zijn 800 zeelieden, leden van den intemationalen bond, in staking gegaan. Twintig schepen kunnen de haven niet ver laten. De leider van de staking verklaarde, dat in de eerste 4§ uur geen schip de haven zou ver laten. DE REDE TE MILAAN. Een man, die, schrijft de N. R. Crt., groot avontuur heeft gewaagd, om de grootheid van zijn land te dienen en die nu een zware en gevaarlijke worsteling te voeren heeft, am dat avontuur tot zegen en niet tot ongeluk van zijn land te laten strekken, was Zondag te Milaan aan het woord. Wij hebben Musso lini's rede met evenveel menschelijke, als politieke aandacht gelezen. De gekozen ge- legenheden, de regie van het gehoor, de aard van zijn rol en zijn persoonlijkheid vroegen woorden van een klank en inhoud, die men tegenwoordig heroiek noemt. Het oogenblik eehter, het staatsmansinzicht van den spreker, en allerlei nijpende, practische belangen vroe gen diplomatic. Mussolini heeft getracht, beide eischen te vereenigen. Hij is daar zeker tot genoegen van zijn raadgevers in geslaagd. Want wij weten niet, hoe Mussolini beter aan de bovenmensehelijke taak, die hij zich gesteld had, had kunnen voldoen. Op sommige pun- ten heeft hij waarschijnlijk het tegendeel be reikt van hetgeen hij beoogde. Dat echter ligt aan tragische constellatie in de wereld, en in het bijzonder in Europa, die voor het oogenblik niemand meer kan veranderen. Hoofddoel van Mussolini is stellig geweest, de wereld gerust te stellen ten opzichte van zijn betrekkingen met Duitschland. Dat was reeds te voorzien. Eerst was er het matte communique. Daama een artikel van Gayda, zijn voornaamsten joumalistieken vertrouwe- ling. Gayda heeft betoogd, dat Italie niet zou meedoen aan een kruistocht tegen Rusland, maar zich ertoe bepalen zou, het communis- me te bestrijden, waar het in Europa zou op- duiken als een gevaar, gelijk in Spanje, en vooral, wanneer het regime in Italie erdoor zou worden bedreigd. Berichten uit Berlijn hadden verder strekkende verwachtingen ge- wekt. Wij hebben reeds uiteengezet, waarom zij ui term ate onwaarschijnlijk leken. Musso lini heeft het betoog van Gayda bevestigd Moskou heeft daarbij van hem een definitie te hooren gekregen, die verdient niet meer uit de oeconomische terminologie te verdwijnen: „Een inhumaan hyperkapitalisme van den staat", noemde hij het Russische stelsel. Maar het plan van een kruistocht tegen Rusland 44) Vervolg. ,,Ik ook." hernam John. „Jij bent een bo- venste beste, Aurora!" „Nu wat steekt er achter?" „Ik kan het je niet vertellen." „Ik vertrouw Anne absoluut. Maar ik ben niet zoo zeker van Jenny. Is het dat?" „Ik kan het je niet zeggen." jHm. Ik zal eerst. eens wait van die aard- beientaart nemem. En je kurnt de suiker en de room wel op tafel zetten. Jeniny had de onbe- schaamdheid mij te zeggeh, dat ik geen room mo est gebruiken vaniwege mijn figuur. Ja, neem gerust, weer maar niet bang; ik ben er ook dol op- en ik zei tegen haar: ,,mijn lieve kind, als je de slanke lijn toch al als eeai on- bereikbaar ideaal hebt prijsgegeven, laat je een paar centimeter om je taille niet tusschen jezelf en room en melk komen. Maar wat ik zeggen wil, Anne is veel te mager." ,,Ze is bij een afschuwelijk mensch, die haar niet genoeg te eten geeft." „Ze moest maar zoo gauw mogelijk bij mij komen." ,,Deksels, - wat ben jij een sctoat! Maar toch ben ik bang dat ze niet wi'l. Zeg, Aurora, wordt er v.eel gekletst over Anne, bedoel ik?" ,,Och, de menschen kletsen altijd." „Wat zeggen ze van Anne?" ,jZe vragen me wat er met haar is en zeg gen dat het zoo jammer is, dat ze niet bij Jenny's huwelijk kon zijn. Somimigen hebben de onlbeschaamdheid mij te vragen fof ze heusch met mij naar Spanje was. Dat vergeef ik Jenny niet gauw. Ik houd er niet van leugens heeft Mussolini in zijn rede verworpen. Gayda had, wat Mussolini nu niet heeft gedaan, ook behandeld, wat er te Berlijn besprokan was over het koloniale vraagstuk. Duitschland had het Italiaansch gezag in Abessinie nu officieel erkend. Een belang- rijke concessie was dit niet van den kant van Duitschland, zoo gaf ook Gayda toe, maar Italie moest daartegenover begrip toonen voor Duitschland's positie zonder kolonien. Docih, zoo verzekerde hij, „dit beteekent niet dat men het op het bezit van eenigen staat voorzien heeft of eenigen staat schrik wil aan- jagen. En wat besproken is, draagt geenszins het karakter van een samenzwering". Wij gelooven dit gaarne. jtalie wilde zeker der- gelijke verplichtingen niet aangaan. Mussolini heeft andere groote kwesties op meer of minder geruststellende wijze behan deld, al naarmate zij zich daartoe leenden. Het Duitsch-Oostenrjjksch verdrag van Juli was hem bekend, en hij kon verzekeren, dat het een beveiliging vormde voor de zelfstandig- heid van Oostenrijk. Wij hebben hier vroeger al verteld, hoe Mussolini op robuste wijze zijn macht had gebruikt, om de overeenkomst dit karakter te verzekeren. Mussolini sprak op uiterst vriendschappe- lijke wijze tot Zuid-Slavie. De betrekkingen tusschen de twee landen zijn inderdaad veel beter geworden, al blijkt toch nog telkens weer Zuid-Slavisch wantrouwen tegenover Rome, en al is Zuid-Slavie nu goed op weg, rechtstreeks en over de Balkan-entente, bin- nen den kring van de Engelsche politiek in de Middellandsche Zee getrokken te worden. Des te meer beteekenis had de hand, welke Mussolini zoo gul uitstak. Maar zal zij wor den aangenomen? Want tegelijkertijd sprak hij van de rechten van 4 millioen Hongaren onder vreemde heerschappij. Hetfgetal was overdreven, ook naar Hongaarsche voorstel- ling. Maar had hij daarom niet te minder in feite gelijk, toen hij Hongarije den grooten verminkte uit den oorlog noemde. Men kan dat constateeren, zonder dat iemand er met billijkheid aanstoot aan kan nemen. Maar Mussolini sprak als verantwoordelijk staats- man, die het beleid van zijn land schetst. En dit beleid zal nu zijn: Demonstratieve erken- ning van het recht der Hongaren. In Zuid- Slavie wonen een half millioen Madzjaarsch sprekenden Een schok zal er gegaan zijn door de drie landen der Kleine Entente, wier solidariteit in de jaren, toen er nog geen ander gevaar bestond, voornamelijk berustte op hun ge- meenschappelijke vrees voor de aanspraken van een Hongarije, dat nooit in zijn lot zal berusten. Wat Mussolini ten opzichte van Hongarije en van ZuidSlavie heeft gezegd, is moeilijk met elkaar te verzoenen. Dit is een tragisch conflict, dat door de woorden van Mussolini weer eens in scherp licht is komen te staan. Aan Mussolini ligt dat niet. Het ligt aan het schrijnende in den toestand. Gereserveerde, maar toch geruststellende woorden sprak Mussolini tot Frankrijk: Zeker, de betrekkingen waren op het oogenblik niet hartelijk. Maar hoe kon Frankrijik iets anders verwachten, zoolang het zelf aarzelend ter- zijde stond, vasthoudend aan de bepalingen van Geneve, die zich tegen de erkenning van den toestand in Abessinie verzetten. „Kom over de brug, Frankrijk, en gij zult van Italie slechts vriendschap ondervinden", daarop kwamen zijn v/oorden neer. Diep gevoeld, maar weinig goeds belovend wat hun uitwerking' betreft, waren zijn woor den tot Engeland. Daar besprak hij een tra gisch conflict, dat, nu het eenmaal is ontstaan haast onoplosbaar moet lijken. „Italie is als een eiland in de Middellansche Zee", zoo zeide hij, oeconomisch beschouwd, met recht. ,,Tot onze beveiliigng moeten ook wij, gelijk Enge land, een insulaire mentaliteit aankweeken. Voor Engeland is de Middellandsche Zee een weg uit vele wegen, voor ons is de Middelland sche Zee onze levensatmosfeer. Wij zullen onze positie niet misbruiken om Engeland's verbindingswegen te bedreigen of af te snij- den. Maar wij willen niet verstikken in onze zee. Engeland moet deze opvatting van Italie en haar toepassing, als een voldongen en on- herroepelijik feit beschouwen". Bij de politiek, die Mussolini voor Italie gekozen heeft, en onder den toestand, die daardoor in de Middel landsche Zee is ontstaan, is tegen deze rede- neering weinig in te brengen. Slechts dit, dat de Middellandsche Zee niet een van de vele verbindingswegen is voor het Britsche Rijk, maar de vitale hoofdverbinding. In de Middellandsche Zee kruisen zich de levens- lijnen van een oud imperium, en van een land, dat een imperium wil vormen en daarom door het oude imperium als een gevaar wordt be schouwd. Engeland zal de Middellandsche Zee niet loslaten. Juist in den allerlaatsten tijd spreekt men te Londen van den vrijen weg door die zee als een vitale kwestie, waarvoor Engeland ten alien tijde oorlog moet willen voeren, gelijk men er totnogtoe slechts van de onschendbaarheid der Lage Landen placht te spreken. Engeland zal het tegenwoordige Rome niet licht het vertrouwen geven, dat noodig is voor een erkend evenwicht van ma- ritieme krachten in dat groote water. Had dit vertrouwen kunnen ontstaan, dan heeft Mussolini dat vroeger al bedorven der groot- sprakige en zelfs dreigende woorden. Ook zullen de onthullingen van de Bono over de voorbereiding van het Abessijnsche avontuur het vertrouwen der Engelschen in het on- schuldige der bedoelingen van Mussolini in de Middellandsche Zee niet hebben versterkt. Het wantrouwen van Engeland is terdege gewekt, in verschillende richtingen. Dat blijkt uit de krachtsinspanning, waarmede het zich wapent, en uit zijn politiek in de Levant. De mari- tieme tegenstelling ItalieEngeland is op het oogenblik waarschijnlijk de gevaarlijkste in Europa. Haar tragisch karakter heeft Musso lini nu duidelijk uiteengezet. Tragisch is zij ook eeonomisch voor Italie, dat met zijn uit- geputte geldmiddelen, zijn gebrek aan grond- stoffen en met de noodzakelijkheid van de ontginning van Abessinie te zijnen laste, niet slechts tegen het rijke Engeland, maar stellig tegen het Britsche werejdrijk den wedstrijd in bewapening moet opnemen. Deze strijd snijdt het af van belangrijke bronnen van cre- diet. Mussolini kan niet wel te moede zijn bij dit inzicht. Wij voelen de menschelijke tragiek van de bovenmensehelijke taak die de tegenstelling tusschen zijn willen en zijn kun nen hem oplegt. Het besef daarvan sprak uit zekere bitterheid in zijn woorden. Voor een Locarno liet hij weinig vooruit- zicht over. Hij wraakte het beginsel der col- lectieve veiligheid. Dit was niet consequent, daar hij deelneming van Polen aan een Lo carno wenscht, wat feitelijk uitbreiding ervan tot Oost-Europa beteekent. Hij wraakte den ondeelbaren vrede, hij, die zelf steeds ermede heeft gedreigd, en er weer mede dreigde, dat een conflict met Italie onvermijdelijk een wereldoorlog zou worden. „De Volkenbond kan, wat Italie betreft, sterven". Maar Italie blijft er lid van, hoe vaak het zich ook geprik- keld moet hebben gevoeld, hem te verlaten. Mussolini heeft dezen nazomer aanleiding ge- geven tot de reis van Avenol naar Rome, die de actieve deelneming van Italie te Geneve moest voorbereiden. Hij benoemde onmiddel- lijk een delegatie, en toonde een ongeduld, die anderen, vanwege de kans op teleurstelling, verontrustte. Kende hij den Volkenbond twee maanden geleden dan nog niet? Dit was waarlijk niet het ernstigste gedeelte van zijn rede. Het leek ten pleiziere van Duitschland. Of wel op de mededeeling, dat de druiven te zuur zijn. Tenslotte zij nog opgemerkt, dat hij zweeg over Spanje! REDE VAN MUSSOLINI. De Volkenbond mag, wat Italie betreft, sterven. Zondag hield Mussolini te Milaan, op het plein voor den Dom een rede. In zijn rede verklaarde Mussolini, dat hij de positie van het fascitische Italie uiteen wil zetten, wat betreft de betrekkingen tot de overige landen in dit, zoo verwarde oogenblik. Op de eerste plaats moet het internationaal terrein worden gezuiverd van iedere^leugen en illusie van de ideologie van Wilson. Een van deze, de ontwapening, is reeds ver- dwenen, niemand wil ontwapenen en een ont wapening van alien is onmogelijk. Een andere illusie is de collectieve veilig heid, die nooit bestaat. te vertellen. Zoo ben ik niet opgevoed en ik vinid het afschuwelijk. Het demoraliseert. Iedere keer dat ik het doe, valt het me ge- makkelijker. Ik wordit er waremipel nog trotsch op. Misselijk, noem ik het! En dat heeft Jenny mij aangedaan!" John lachite. ,Het ging je gisteren geweldig goed af." I!Juist, het demoraliseert je. Maar luister, er moet aan die heele geschiedenis een eind komen. Laat Anne dadelijk bij me komen. Spanje ophemelen ik heb een heele venza- meiing photo's; laat ze met mij gezien worden. Dan kan ze daama een week of zoo bij Jenni fer Courtney gaan logeenen. En als de men schen dan over jullie beginnen te praten, kan de verloving pulbliek worden, Anne naar de Marr's gaan en dan trouwen jullie op Water- dene. Hoe vindt je dat plan?" ,,Er zijn drie bezwaren." ,,BezwarenOnzin! Welke zijn dat?" ,,Anne wil niet. Jenny wil niet. En Nicholas wil niet. Van mevrouw Courtney weet ik het niet, maar ik zou zeggen, die doet wat Jenny haar voorschrijft." Aurora stoof op. .Jenifer is bespottelijk waar het Jenny be- treft een hen met den kuiken, die ze de eenige vogel in .het paradijs waant. Toe, ver- ruil de borden even en geef mij de kaas eens. Maar waarom vloog je me haast aan toen ik je vroeg of je van Anne hield?" John bediende zich van de kaas en grijnsde. „Je overrompelde mij. Ik had je pas een uur te 'voren oiftmoet. Daarbij wist ik het zelf nog niet. Anne ervenmin. Meestal verltel je zooiets niet aan anderen als je het zelf nog niet weet." „Mag ik de boter even? Weet Anne dat je van haar houdt?" ,,Ze kan het weten", antwoord.de John met een vluchitig lachje. XXXIII. „Het Brievenboek van de Welopgevoede Jongedame". Dien avonid kreeg John een brief van Anne, die hem kwaad maak>te. Het was een brief zonder aanhef, want na tweemaal „Lieve John" en „John, liefste" te schrijven, had ze drie velletjes papier verknoeid door ze m klleine snippers te scheuren en ze in de keu- kenkachel te gooien. Oit was de brief, dien John las. „Ik moet niet doorgaan met je te ont moeten. Ik had ,je eigenlijk heelemaal niet mogen ontmoeten. Ik verwijt het mezetlf voortdurend. Je moet niet weer komen. Ik meen het werkelijk. We ko men er beide door in moeilijkheden. Ik kan niet Annie Jones en tegelijk me vrouw Fossick Yates' binnenmeisje zijn en tegelijk Anne Waveney ik wilde, dat je dat goed begreep; ik ben Annie Jones en Annie Jones kan niet meer met je omgaan. Ik had dat eerder moe ten bedemken. Maar dat heb ik eigenlijk ook gedaan. Toen we Aurora vandaag tegenkwamen, werd ik mij bewust in welke verkeerde positie ik mij bevond. Doe alsjeblieft geen moeite meer om mij te spreken en schrijf ook niet." Zoo eindigde de brief, zonder onderteeke- nnhg. Toen hij hot epistel tweemaal doorge- lezen had, ging John met een strijdlustig vuur in zijn oogen zitten om het antwoord te schrijven. Beste Anne. Ik begin zoo orndat ik heelemaal geen zin heb om op het oogeniblik „Lieveling" j te schrijven. Maar je krijgt dozen brief pas morgenocbtemd, dus als ik dan niet meer boos ben, stuur ik je een telegram. Je brief is meer dan verschrdkkelijk. Ik begrijp maar niet waarom je hem ge- schreven hebt. Om te beginnen was het tijd verspillen, verder w-as het, een slecht gestelde brief. Ik geloof niet, dat je de kunst van brievenschrijven verstaat. Je hoort links bovenaan te beginnen met „Liefste John" of ,,Mijm lieve John". Of, als je in een booze bui bent, zooals ik vrees dat het gevail was, kun je tenmin- ste Lieve John" er boven zetten. Ik heb een man gekend, die ook niet wist hoe hij een behoorlijken brief moest schrijven. Maar hij gebruikt een „Brie- venboek voor den Welopgevoedbn Jom- geman". Daaruit kun je leeren hoe je brieven moet schrijven. Hij was met dne meisjes tegelijk verloofd en hij schreef hen iedere week. En ze zeiden allemaal, dat ze nog nooit in hun leven zulke brie ven hadden ontvangen. Ik geloof, dat een „Brievenboek voor de welopgevoede jongedame" voor jou ook goed zou zijn. Ik zal zien een exemplaar voor je te be- machtigen. Zondag kom ik op den ge- wonen tijd. Zorg dat je niet zoo laat bent; anders denk ik, dat je niet komt; dan zou ik je moeten halen en dat zou misschien een heele schrik zijn voor me vrouw Fossick Yates. Ik ben niet erg dol op haar, maar ik jaag haar toch lie- ver geen doodschrik op helt lijf. Wees alsjeblieft op tijd'. Ik zal am half drie bij den hoek zijn en tot drie uur op je wachten. Als je er dan nog niet bent, zal er niet's anders opzititen, dan mevrouw Fossick Yates een doodschrik te bezor- gen. P.iS. Ik ben nog vreeselijk kwaad." Anne ontving deze brief met de eerste post. Bij het lezen ervan werd ze beurtelings rood en bleek. Toen begon ze te lachen. Het was ongetwijfeld een prettige gewaarwording, John Waveney kwaad te hebben gemaakt. Ze werd hoe langer hoe vrooiijker. Flotsietting rinkelde de telefocnbel. Anne snel- de erheen. Gesteld, dat hij werkelijk een tele gram had gestuurd! Gesteld, dat mevrouw Fossick-Y ates iZe pakbe den hoom op en ving de woo^rden op: „Een telegram voor Jones." Een onderdrukt geluid ontsnapte aan haar lippen. Het was een verwensching aan het adres van John, maar de persoom aan de an dere kant van de lijn meende, dat de naam onduidelijk verstaan was. De Volkenbond moet vernieuwd worden, of sterven. „Aangezien vernieuwing uiterst moeilijk is kan de bond, wat ons betreft, ster ven. Wij zullen nooit de duivelsche blokkade vergeten, welke de Volkenbond tegen Italie ontketende. Hierna ging de Duce over tot de bespreking van de verdragen met Oostenrijk en Honga rije, na te hebben gezwegen.op de uitstekende verhouding met Zwitserland. Hij noemde Hongarije, de groote vermink te", welke recht moet worden gedaan in het Donaugebied, opdat hier vrede heersche. De betrekkingen met Joego-Slavie zijn ver- beterd en de grondslagen voor een hechte vriendschap tusschen beide landen zijn gelegd. Ten aanzien van de betrekkingen tot Duitschland verklaarde de Duce, dat dit groote land de sympathie geniet van het Italiaansche volk. „Op de spil Berlijn-Rome kunnen alle staten van Europa, die van goeden wil zijn, mee- werken. Voor Italie is de Middellandsche Zee het leven. Italie wil dezen weg noch bedreigen, noch onderbreken, doch het wil zijn rechten geeerbiedigd zien. De Engelschen moeten zien, dat dit een voldongen feit is, waaraan niet valt te tornen. Er is slechts een middel tot een algeheele oplossing. Indien men Italie in deze zee tracht te verstikken, zal het geheele Italiaan sche volk zich verheffen. Tenslotte verklaarde de Duce, dat Italie derhalve zijn bewapening ter zee, te land en in de lucht zal perfectionneeren. Deze rede van den Duce werd herhaalde malen door luide toejuichingen onderbroken. Het aantal personen, dat op het plein ver- zameld was, werd op 250.000 geschat. Spaansche intellectueelen protesteeren tegen de luchtbombardementen. De minister van binnenlandsche zaken heeft den miliciens, die deel uitmaken van de strijdbataljons, per radio verzocht zich zonder verwijl naar hun kazernes te begeven. Voorts moeten alle miliciens van het bataljon „Cata- lonie" zich bij hun kazeme melden. Dit batal jon zal tot nader order ter beschikking van de regeering worden gesteld. Voorts wordt medegedeeld, dat de burge meester instructies heeft gegeven om den grooten vijver in het park Retiro te laten leegloopen en verder alle vijvers en fonteinen in de stad te camoufleeren, teneinde de vlieg- tuigen der rechtsche troepen tijdens hun bom- bardementen ieder orientatieteeken te ont- nemen. Het Spaansche gezantschap te Londen heeft verder Maandagavond het volgende telegram gepubliceerd, geteekend door Spaansche in tellectueelen. „Ten zedrste geroerd", aldus het telegram, „door de verschrikkelijke ta- freelen, die zich Maandag te Madrid hebben afgespeeld, voelen wij ons genoopt ten over- staan van de wereld te protesteeren tegen de wijze, waarop Maandag onze stad is gebom- bardeerd. Hoewel wij zelf niet ten slachtoffer zijn gevallen, kunnen wij niet nalaten te pro testeeren tegen het feit, dat mannen, vrouwen en kinderen verminkt zijn door granaten, die vliegtuigen der opstandelingen in de Madri- leensche straten hebben laten vallen op een oogenblik, waarop deze straten het drukst waren". De rechtsche troepen hebben de stad na Vrijdag niet opnieuw gebombardeerd. Na dit bombardement, waarbij eenige honderden dooden zijn gevallen, hebben de vliegtuigen der rechtsche troepen zich Maandag opnieuw boven Madrid vertoond en couranten en pam- fletten in het centrum van de stad laten vallen. De bank van Spanje heeft verder den minis ter van financien 15 millioen peseta s ter be schikking gesteld om in het buitenland levens- middelen aan te koopen. De rechtsche troepen moeten stamppot eten. De gouverneur-generaal van den staat Bur gos heeft aan alle gouverneurs van de provin- „J voor Johnny; O voor..." ,,Neen, neen, neen!" zei Anne zacbt met een wanhopige stem. „J voor Johnny; O voor „Neen," herhaajlde Anne. „Dat heb ik ver- sitaan. Zegt u den inhoud van het telegram." 5,Het telegram is voor J-O-N-E-S, Jcnes." „Ja, dat weet ik. Geeft u het maar op." ",Voor Jones, 183 Gssington Mansions, Os- sington Road. Verstaat U mij „Ja, gaat u verder." ,,Ik ga al verder. Voor Jones. 183 Ossington Mansions, Ossingtin Road „Ja, ja." ,,Afgegeven in Vere Street om 8 uur. Ver staat u mij?" Anne hoorde een deur achter haar open- gaan. Ze dorat niet om te kijken. De wanhoop greeip haar aan. Ze zei: ,,Ja, zeker", en voelde haar knieen trillen. ,^D'it is het telegram: „Tweede lezing aan- nemelijk. J. M. W." Anne legde de hoom met een beverige hand neer en toen ze zich omkeerde zag ze, dat me- neer Fossick Yates haar vol belangstelling aankeek. „Was dat voor mij?" vroeg hij. ,,Neen, meneer." ,,Gelukkig." Anne wilde heengaan. Zou hij haar nog meer vragen? Het scheen van niet. Ze loosde een zucht van opluchtdng en zocht haar toe- vluch't in de keuken. Om tien uur ontving ze een pakje. Het be- vatte een klein boekje met een rooden band, waarop in vergulde letters stond: „Het brievenlboek voor de welopgevoede Jongedame." Anne stopte het boek onder in haar koffer en draaide met een nijdige beweging den sleu- tel om. Daama ging ze naar de keuken om het zi'lver te poetsen. Ze wreef de lepels en vorken zoo hard ze kon. Ze huilde en lachte tegelijk en was kwaad op John. Ze zei „Spook" tegen zichzelf en wreef uit alle macht op de koffiepot. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1936 | | pagina 5