ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Ter Neuzensche Courant
De Tweelingzusters.
Feuilleton
No. 9519
WOENSDAG 21 OCTOBER 1936
76e Jaargang
B inne nlan d.
Buitenland
EERSTE BLAD
Maandag 19 Oct. 1936
No. 9518
TWEEDE BLAD
nwrnir^r«T»W®l
TER NEUZENSCHE COURANT
irvumrrr'r «MJ»iMMoniw»»-M«»w
L»ieM8wi^d«aBBSHm*^m*«KCTKk»:<*»eae6#«s,w jahw
■■■MBBBBBBMaHaBHaUBMaMBMH
ABONNEMENTSPRIJS: Binnen Ter Neuzen 1.25 per 3 maanden Buiten Ter Neuzen
r. per post 1,55 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post f 5,60 per jaar
/oor Belgie en Amerika 2,—, overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post
Abonnementen yoor bat buitenland alleen bij vooruitbetaling.
- - - Tn* m miai i 1 'I1
ADVERTENTIeN: Van 1 tot 4 regels 0,80 Voor elken regel meer f 0,20
KLEINE ADVERTENTIeN: per 5 regels 50 cent bij vooruitbetaling.
Grootere letters en cliehfi's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrijgbaar is. Inzending van advertentien liefst 6en dag voor de uitgavo.
VAN
De K.N.M.V. schrijft een sterrit uit en zal
evenals A.N.W.B. en K.N.A.C. baar leden op-
wekken zooveel mogelijk Vrijdags naar Dord
recht te komen, waar een feestelijke voor-
avond voor alle vreemdelimgen wordt georga-
niseerd. Deze zal o.m. bestaan uit de opening
der Vetemo, de verkeerstentoonstelling.
Het logies-tvraagstuk zal worden opgelost
door bet beschikbaar stellen van een modem
I passagiersschip dat alle comfort biedt.
t Op den openingsdag zullen alle deelnemers
aan de te houden tochten gezamenlijk over de
brug naar Breda gaan.
DUITSCH-NEDERLiANDSOHE
ONDERHANDELINGEN.
iHet D. N. B. meldde Donderdagavond uit
Berlijn
De Nederlandsche monetaire maatregelen
hebben een aanpassing van de betalingsmoge-
lijkheden voor bet goederenverkeer wemsche-
lijk gemaakt. De Duitsche en Nederlandsche
regeerirugscommissies bebben in een buiten-
gewone bijeenkomst te Berlijn over een derge-
lijke aanpassing gesproken, waarbij zij zich
DR. OOLIJN KAN RILLEN! j
„De Haagscbe Post" beeft de vorige week
een interview gepubliceerd met den minister- j
president dr. H. Oolijn. "Het gaf ons aanleiding j
er een artikel aan te wijden onder het op- i
scbrift ,,Rooken en rillen". Het blad citeert j
nu op zijn beurt ons artikel en vermelde er j
nog een paar aardige bijzonderheden bij, o.a.
dezej
„Elk jaar gedurende een bepaalde periode
van eenige weken rookt dr. Oolijn in het ge-
heel niet. Dan laat hij iedere sigaar liggen. co o_r
En dit doet bij, omzijn wil te oefenen. Hij j neten leiden door bet verlangen een verstoring
van net clearingsverkeer te voorkomen.
Verder is overeengekcwnen de onderhande-
lingen oiver de vemieuwing van de verreke-
nings-overeenkomst, welke in September te
Hamburg zijn begonnen, in November weer te
henvatten.
Van welingelichte zijde wordt erop opmerk-
zaam gemaakt, dat bovenstaand bericht bet
gemeeniscbappelijk communique van de beide
regeeringscommissies is.
BELEID VAN HET CENTRAAL VERKOOP-
KANTOOR VAN MOSSELEN.
De Minister van Landbouw en Visscberij
heeft ten vervolge op de beantwoording van
vragen van den heer Drop betreffende het be-
leid van het Centraal Verkoopkantoor van
Mosselen te Bergen op Zoom ten aanzien van
den handel in mosselen in Frankrijk en Belgie
nog medegedeeld, dat de geregelde handelaren
in mosselfen op Frankrijk en Belgie voor dezen
handel combinaties hehben gevormd. De voor-
zitter van het bestuur en de directeur van het
Oentraal Verkoopkantoor bebben met mede-
weten van de overige bestuursleden aan de
totstandkoming van deze combinaties mede-
gewerkt. In de combinaties zijn opgenomen
de handelaren, die het afzetgebied, waarvoor
de combinaties zijn gevormd, in vroeger jaren
geregeld van mosselen hebben voorzien. Inder-
1 daad zijn in de combinatie voor Parijs drie Bel-
gische firma's opgenomen.
De mosselhandel op Belgie en die op Parijs
waren echter ook voor de totstandkoming van
de crisismaatregelen voor het mosselbedrijf
voor een groot deel in handen van Belgische
firma's. Onjuist is, dat in de combinaties in
hoofdzaak buitenlandsche ondernemingen zijn
opgenomen.
Het bestuur van het Centraal Verkoopkan
toor ziet in het vormen van combinaties van
handelaren uiteindelijk een voordeel voor de
kweekers. De voorzitter van het bestuur en
de directeur van het oentraal verkoopkantoor,
die tevens zijn opgetrecjen als voorzitter en
directeur van de combinatie voor Parijs, heb
ben een gratificatie ontvangen. A1 is zulks
door het bestuur goedgekeurd en in de notulen
opgenomen, toch acht de Minister dit zeer on-
gewenscht, omdat de voorzitter en de direc
teur daardoor gemakkelijk in hun vrijheid van
erkent, dat dit een groot offer is, maar hij
onderwerpt er zich aan."
En dan volgt deze anecdote:
„De Minister zat eens in een trein met ver-
schillende heeren en zei: ,,Ja, ik zou u gaame
een sigaar aanbieden, maar ik kan het niet,
want ik heb er zelf maar 25 bij me!" Se mon 5
vero
Met instemming herhaalt de ,,H. P." onze
coniclusie, dat dr. Coltjn zich niet schaamt
voor zijn „rilboeken".
..Minister Colijn schaaimt er zich niet voor
en dit strekt hem tot eer. Dat ook onze (van
de „H. P.") lezerskring zijn openhartigheid
waardeert, moge blijken uit het feit, dat hem
drie dagen na publicatie van het interview
reeds uit alle deelen des lands22 detec-
tiveromans hadden bereikt."
Nu kan de minister-president rillen, als de
politiek en de sigaren hem in den steek laten!
(Handelsblad.
DE OPENING VAN DE VERKEERSBRUG
BIJ MOERDIJK.
Men schrijft uit Dordrecht aan de N. R. Ct.:
Gmtrent de organisatie van de op den dag,
die aan de opening der nieuwe Moerdijksche
brug voorafgaat, vermoedelijk 11 December,
in Dordrecht te houden feestelijkheden, die,
zooals reeds bericht is, onder meer zullen be
staan uit het openen van een verkeerstentoon
stelling in Kunstmin en de ontvangst van de
deelnemers aan de, door de Nederlandsche ver-
keersbonden naar de brug te houden tochten,
kan nog het volgende worden meegedeeld:
De A.N.W.B., die een grooten sterrit zal
houden, laat dezen op Vrijdag 11 December
aanvangen. De deelnemers komen dan te-
zamen op de reiinie, die hun bond 's avonds
in Dordrecht houdt. Voor de inschrijvers be-
staat echter ook gelegenheid op den openings-
dag zelf, hoogstwaarschijnlijk 12 December,
naar Dordrecht te komen en vandaar den eer-
sten tocht over de vaste verbinding over het
Hollandsch Diep naar Breda mee te maken.
De B. B. N. zal een demonstratierit, die het
groote nut en helang van de bedrijfsauto's
voor verkeer en samenlerving moet aantoonen,
samenstellen, terwijl de K.N.A.C. zich in be-
ginsel bereid heeft verklaard een sport-evene-
ment voor haar leden te organiseeren, dat
zijn eindipunt Vrijdags in Dordt en Zaterdags
in Breda zal vinden.
optreden ten opzichte van den handel konden
worden belemmerd.
De betrokkenen hebben verzocht van hun
functies bij het Oentraal Verkoopkantoor te
worden ontheven. Een zelfde verzoek is ge-
daan door den vertegenwoordiger van den Mi
nister in het bestuur. De gevraagde ontslagen
zijn reeds verleend. Uitdrukkelijk wordt hier-
aan toegevoegd, dat het tot nu toe ingestelde
ruime onderzoek van den crisis-accountants-
dienst geen enkel gegeven aan het licht heeft
gebracht, dat op het bestaan van financieele
onregelmatigheden bij het Centraal Verkoop
kantoor zou wijzen. Het gold bier een onder-
deel van het beleid, dat de instemming van
den Minister niet kan hebben, maar dat de in-
tegriteit van betrokkenen volkomen onaange-
tast laat.
Ten gevolge van de concurrentie, welke de
kweekers aan hun afnemers, de handelaren,
aandeden en ten gevolge van het overvoeren
van bepaalde markten was het mosselbedrijf
voor de. kweekers niet meer loonend. Een ge-
ordende toestand kon eerst worden verkregen
door den financieelen band tusschen den pro-
aucent, den kweeker en den handelaar te ver-
breken. Dit heeft plaats gehad door de op-
richting van het centraal verkoopkantoor.
Aan dit verkoopkantoor moeten alle kwee
kers hun mosselen leveren. Wil het verkoop
kantoor aan de kweekers echter goede prijzen
kunnen uitkeeren, dan moet ook de concurren
tie tusschen de handelaren binnen redelijke
grenzen worden gehouden. De Minister is aan-
vankelijk van meening, dat ordening van den
mosselhandel op eenigerlei wijze noodzakelijk
is om de door het Oentraal Verkoopkantoor tot
dusverre voor de kweekers bereikte goede re-
sultaten te behouden. Door de leiding van het
Oentraal Verkoopkantoor wordt thans onder-
zocht, welk standpunt ten deze moet worden
ingenomen, zoodat de Minister op het oogen-
blik geen verdere mededeelingen dienaangaan-
de kan doen.
In ieder geval zal een beroepsinstantie in
het leven worden geroepen, opdat degenen, aan
wie het Oentraal Verkoopkantoor meent niet
te moeten leveren, zich tot die instantie kun
nen wenden.
De Minister is van meening, dat het Centraal
Verkoopkantoor voor het mosselbedrijf in zijn
geheel gunstig heeft gewerkt. Dit blijkt uit
de bedrijfsuitkomsten van het seizoen 1935
1938 en uit de voorloopige resultaten van het
seizoen 19361937. Ook de kleine kweekers
hebben door de werking van het Centraal Ver
koopkantoor voordeelen genoten. De Minister
kan niet ontkennen, dat de toestand van ver-
schiilende kleine kweekers, die tevens hande
laar zijn, zorglijk is. Hij moet echter opmer-
ken, dat dit voor de totstandkoming van de
tegenwoordige regeling in den regel nog veel
meer het geval is. Maatregelen ten behoeve
van deze categorie van belanghebbenden in het
mosselbedrijf worden door hem ernstig over-
wogen.
Op de vragen van den heer Van Dis betref
fende het vrijlaten van den mosselhandel door
het Centraal Verkoopkantoor van mosselen te
Bergen op Zoom, en het tot 15 October stop-
zetten van den mosseluitvoer naar Parijs, heeft
den Minister van Landbouw en Visscherij ge-
antwoord, dat het hem bekend is dat eenige
mosselhandelaren in Zeeland zich benadeeld
achten, aangezien het Centraal Verkoopkan
toor van mosselen geweigerd heeft hun mos
selen te leveren.
Dat een groote meerderheid der mossel-
kweekers voorstanders zijn van een vrijen
mosselhandel, is den Minister niet bekend.
Inderdaad is de uitvoer van mosselen naar
Parijs dit jaar eerst mogelijk met ingang van
15 October.
De Minister is niet in staat mededeeling te
doen van de redenen, welke hebben geleid tot
stopzetting van den uitvoer van mosselen naar
Parijs, aangezien het hier een maatregel be-
treft welke door de Fransche regeering is ge-
nomen.
De tijdelijke leiding van het Centraal Ver
koopkantoor stelt op korten termijn een onder
zoek in, welk standpunt ten opzichte van den
mosselhandel behoort te worden ingenomen.
DE HANDELSBETREKKINGEN MET
BELGIe.
De corr. der N. R. Crt. te Brussel telefo-
n'eerde Zaterdagavond:
Van. Belgische officieuse zijde wordt mede
gedeeld, dat de Nederlandsche gezant, Mr.
Patijn en de Belgische minister van buiten
landsche zaken, Mr. Spaak, Zaterdag een on-
derhoud hadden op het departement van bui
tenlandsche zaken betreffende de moeilijk-
heden, welke zijn gerezen in verband met den
invoer van Nederlandsche landbouwproducten
in Belgie.
Volgens de officieuse mededeeling zouden
als gevolg van dit onderhoud de moeilijkheden
uit den weg zijn geruimd.
Nederland is bereid de prijzen zoodanig te
controleeren, dat van overdreven concurrently
op de Belgische markt geen sprake kan zijn;*
Belgie van zijn kant zou een nieuw contin
gent van 25.000 K.G. voor den boterinvoer
hebben vastgesteld. Voor het schapenvleesch
is de toestand hersteld, zooals hij vroeger was.
Deze week zullen onderhandelingen worden
gevoerd over de verdere regeling van de han-
delsbetrekkingen tusschen de beide landen.
Reuter meldt nog, dat het contingent var-
kensvleesch 75.000 K.G. zou bedragen.
DE FRANSCH-BELGISCHE MILITAIRE
OVEREENKOMST.
De rede van koning Leopold beeft, schrijft
de N. R. Crt., heel wat opschudding gewekt,
in gansch Europa. Van alle kanten stroomt
ons commentaar toe. Maar in dien commen-
taar heerscht veel verwarring. Duidelijk is de
toestand ook nog lang niet. Dat zal hij eerst
zijn als de Belgische regeering te Londen en
te Parijs heeft laten mededeelen, dat Belgie
ontheven wenscht te worden van zijn verplich-
tingen volgens het verdrag van Locarno, en
volgens de briefwisseling van 19 Maart 1936,
waarin Belgie zijn toezegging van steun aan
Frankrijk, ingeval van Duitsche aggressie,
bevestigde. Dat echter is nog niet geschied.
De constitutioneele monarchie werkt nu een-
maal langzamer dan de dictatuur.
Reeds is gebleken, zooals ook stellig te ver-
moeden viel, dat de Koning in zijn rede niet
het uittreden van Belgie uit den Volkenbond
heeft aangekondigd. Een ander punt blijft
nog twijfelachtig: Hoe het met de Fransch-
Belgiscbe militaire overeenkomst zal gaan.
Dit zal velen in ons land hebben verbaasd.
Bij ons heeft men altijd veel meer aanstoot
genomen aan deze overeenkomst, dan aan het
deelnerqen van Belgie aan het verdrag van
Locarno. Weinigen in ons land hebben aan
de gevaren van dit verdrag aandacht geschon-
ken; het hoofdschudden over genoemde over
eenkomst echter is van den beginne af alge-
meen geweest in Nederland. Immers, dat was
een eenzijdige militaire band, welke tegen
Duitschland gericht was, en die haast van zelf
Belgie moest meesleepen in een Fransch-
Duitsch conflict. Daarom zijn ook steeds vele
Belgische politici vijanden van deze overeen
komst geweest. In Nederland werd zij in
overweging genomen bij iedere politieke aan-
raking met Belgie. Zij kwam b.v. op den
voorgrond in de discussie hier te lande over
het Belgisch-Nederlandsch tractaat van 1925.
Zij vormde een zoo belangrijk punt in dien
strijd, dat de toenmalige Belgische minister van
buitenlandsche zaken, de heer Vandervelde,
het noodig vond geruststellende verklaringen
af te leggen, naar aanleiding van opmerkingen
in ons blad. Wij hadden gewezen op het ge-
vaarljjke, dat er stak in het geheime karakter
van deze overeenkomst. Zij mocht dan in
wezen nog zoo onschuldig zijn, een met Frank
rijk in oorlog geraakt Duitschland zou met de
verst mogelijke strekliing ervan rekening
moeten houden. De heer Vandervelde wees er
toen op, dat de overeenkomst bij den Volken
bond naar behooren geregistreerd was. Dit
was een zwak argument, daar slecbts van bet
bestaan van de afspraak en niet van zijn tech-
nischen inhoud, waarop het aankwam, maar
die, voor het overige, in de eerste jaren ter-
nauwemood bestond, te Geneve officieel mede
deeling was gedaan.
Na 1927 heeft het verdrag nog zeer ge-
spookt in de Nederlandsch-Belgische betrek-
kingen, naar aanleiding van de publicatie van
zekere nog lang niet vergeten ,,Utrechtscne'
documenten, waarvan de juistheid van den in
houd slechts zeer ten deele in twijfel kon wor
den getrokken. Een gelukkig politiek effect
heeft deze overeenkomst voor Belgie nooit
gehad.
Men heeft te Brussel steeds vastgehouden
aan het onschuldige karakter van de regeling.
Men zeide, dat Belgie zelf te beslissen had,
of reden tot toepasing ervan bestond. Eerst
als dat het geval was, zou zij in werking
treden. Zou Belgie, uithoofde van Locarno,
volgens zijn volkenbondsverpliehtingen, of
eenvoudig uit verweer als medeaangevallene,
tot samenwerking besluiten, dan had de over
eenkomst het nut, dat men tenminste onmid-
dellijk zou weten, hoe die samenwerking moest
worden verwezenlijkt. Dit was het Belgische
betoog. En dat heeft op den duur menig
tegenstander in Belgie gerustgesteld. Het ge-
vaar van de geheime overeenkomst was daar-
mede echter niet verminderd, daar een met
Frankrijk in conflict geraakt Duitschland er
niet door zou zijn gerustgesteld, en zich allicht
genoopt zou zien, het zekere voor het onzekere
te nemen.
V56r het verdrag van Locarno door Duitsch
land werd opgezegd, heeft de militaire over
eenkomst met Frankrijk dan ook veel meer
een punt van politieke zorg voor het kabinet-
Van Zeeland uitgemaakt, dan het groote ver
drag tot wederzijdschen steun. Het had zelfs
reeds het besluit genomen tot een pogmg, de
militaire overeenkomst haar eenzij dig karak
ter te ontnemen. Het is bekend geworden, dat
Van Zeeland op 12 Maart in de Belgische
Kamer een rede zou houden, waarin hij Enge-
akkerbouw en veehouderij.
TUINBOUWUITVOERBESLTJIT.
Verschenen is het Staatsblad no. 772, hou-
dende het Besluit van den 16en September,
tot toepassing van de artikelen 8 en 11 der
Naar het Engelsch van
PATRICIA WENTHWORTH.
(Nadruk verboden.)
38) Vervolg.
,,Hoe zeldzamer een stuk, hoe minder risico
men loopt. De markt voor dergelijke dingen is
klein, en er zijn te veel menschen op' de
hoogte de kunstkenners, de handelaars, de
douane, de politie. *Het gevaar om gesnapt te
worden is groot en de kanis om zooiets met een
behoorlijke winst weer kwijt te raken, gering.
Het loont de moeite niet."
„Juiweelen gaat zeker beter?" informeerde
John. „Zijn er een tijd geleden niet parels bij
u gestolen?"
Mr. Pollard spreidde in een gebaar van
hulpeloosheid de handen uit. Parels? Ach, ja!
Parels. Het snoer wordt doorgeknipt en
pfft! Wie zal zeggen, deze zijn van mij. die
van jou, behalve dan als ze bijizondere ken-
merken hebben: kleur, vorm, grootte iets
speciaals dat ze van andere onderscheidt."
„Maar er zijn u toch parels ontstolen, niet-
waar? Ik las het in de krant, toen het gebeurd
was. En eigenlijk hen ik daardoor bij u ge-
komen. Toen ik uw naam op het bord bij de
deur zag staan, herinnerde ik mij dien en
dacht bij meizelf, ik zal hier maar eens bin-
nengaan. U hebt die parels ook weer terugge-
kregen, is 't niet?"
„Ja, ik heb ze terug. Ik heto geboft ik
heb trouwens altijd nogal geluk gehad, be
halve toen ik pas begon."
„Hoe zijn ze er in vredesnaam mee wegge-
komen
luue ueiangnjR oveneg met rveoenaxru zou
zijn voorafgegaan. Beide landen zouden, in
geval een conferentie ovee een nieuw Locarno
tot stand kwam, in nauwe samenwerking, de
deelnemende groote mogendheden venzoeken
om een garantie van hun landen als neutrale
gebieden in Wtest-Europa, die buiten ieder
„Vraagt u dat welMaar als het u interes-
seert, wil ik het u met genoegen vertellen. Ik
was zelf in den winkel, net zooals nu. Ik hielp
een heer en een dame, pas verloofde jongelui,
leken ze me. Ze zochten een ring uit; eerst
wilde de dame een robijn, toen een saffier,
tenslotte een diamant, dus ik stal een heele
collectie voor ze uit. En terwijl ik weer met
een nieuwe hezending ringen kom aandragen,
neem ik tegelijk een pakje mee, dat ik zoo
juist ontvangen heb vijf strengen parels,
pracht-exemplaren. Ik denk, dat is wel wat
voor edn meisje dat gaat trouwen. Niets is
zoo geeigend voor een huwelijkscadeau als een
snoer parels. Dus ik leg ze op de toonbank
neer. Ondenwijl zei ik dat er een dame met
mijn bediende staat te praten. Later vertelde
hij me dat ze den prijs vroeg van iets uit de
etalage. Ze was jong en chic, heel chic in een
grijis mantelpak en een coquet zwart hoedje.
Opeens hoor ik haar zeggen; „Wlat een schit-
terende parels! Mag ik ze eens even zien?"
Mijn ibediende komt bij me en ik geef hem het
pakje met de parelsnoeren. Ik kijk langs de
toonbank en zie dat het jonge meisje haar
handischoenen uittrekt. Ik denk bij mezelf: Zij
houdt van parels en heeft er verstand van; ze
wil ze met de bloote hand betasten. Daar kunt
u inkomen, nietwaar? Je betast iets wat je
mooi vindt niet met handschoenen aan. Ik zie
dat ze een kostbaren ring aanhad en dat
brengt me op het idee dat ze de parels niet
alleen bekijken en betajsten wil, maar ook
koopen. Maar ik keek niet langer, want ik
moest mijn aandacht bij de klanten bepalen
die ik zelf stond te helpen bij dat verloof
de paar. Ze kochten mijn mooisten diamanten
ring, een prachtsteen niet den grootsten,
begrijpt u, maar den mooisten. Ik vond het
prettig ik vind het altijd prettig als koo-
pers goeden smaak toonen dat doet je als
vakman goed, dat -beiwijst, dat de menschen
tische vergadering, te laten optreden als aan-
kondiger van een contra-offensief der regee-
ringspartijen, waarvoor hun samenwerking
veel inniger zal moeten zijn dan in de regee-
ringscoalitie Spaak is nog niet zoolang ge
leden ternauwernood eraan ontsnapt, uit de
I II H..II-HM i i aamiimin mil i
apprecieeren waar je zelf in opgaat. Enfin,
het tweetal neemt hie verder heelemaal in be-
slag, doordat er nog een inscriptie in den
ring moest. En toen ik klaar was, wais de
jongedame in het grijze mantelpak verdwe-
nen."
Pollard zweeg een oogenblik.
„Nu komt het. Ik ga de parels terughalen
en zeg tegen mijn bediende: ,,Dus ze heeft er
geen gekocht en hij schudt van neen. „Zou
ze terugkomen?" vraag ik. Hij antwoordt:
,,Ik weet het niet." Daarop neem ik de
strengen die in watten lagen op en zie dat
een streng iets langer is dan de anderen. Hij
steekt uit het scheelt maar twee parels,
maar zooiets ontgaat mij niet. Ik zeg: „Wat
beteekent dat kerel, wat beteekent dat?"
En mijn bediende wordt zoo wit als een doek.
Wat was het geval? Er waren vier snoeren
echte parels en een streng nagemaakte, een
goedkoope imitatie zooals je ze voor dertig
shilling overal kunt krijgen! Ik roep m'n be
diende toe: ,,Welken kant is ze uitgegaan?"
en ren meteen Bond Street in. Maar of ik
links of rechts kijk: nergens een grijs man
telpak te zien geen spoor van een chique
winkeldievegge. Ik terug en de politie getele-
foneerd en daarna geef ik mijn bediende er
van langs en niet zoo'n klein beetje ook
want die parels moeten voor zijn neus verwis-
seld zijn! Ik was helsch, dat begrijpt u, en
hij huilde letterlijk. En de politie kon me
niet veel meer vertellen dan ik al wist, name-
lijk dat er weinig hoop was. Er waren de
laatste twee, drie maanden zoo dikwijls parels
verdrwenen de kranten stonden er vol van
en niemand van de benadeelden had er ook
maar een stuk van teruggezien."
,,Maar u hebt ze toch teruggekregen, niet
waar?" vroeg John, in gedachten langs den
voet van een der candelabres strijkend.
,,Ja, het is in een woord ongelooflijk wat
ralen twee zetels. Bij de kleine partijen is
een .kleine verschuiving in de stemmenverhou-
ding waar te nemen.
De Nasjonal Samling van majoor Quisling
heeft, naar uit de tot dusver ontvangen be-
richten blijkt, geen zetel kunnen veroveren.
ik voor geluk gehad heb. Den volgenden dag
sta ik buiten om even iets in de etalages te
zien. Er schiet een taxi langs en wie kijkt
uit het raampje? Niemand anders a,Is die
jongedame van giisteren met haar grijs man-
telcostuum en haar zwart hoedje. Ik holde
zooals ik nog nooit in imijn leven gehold heb
ik zie het nog voor me. Ik spring in een
taxi die juist stilstaat voor een kantwinkel
om een dame te laten uitstappen. „Houdt dien
wagen voor je in de gaten!" schreeuwde ik
tegen den chauffeur ik ben Pollard ik
ben bestolen! Je krijgt ,vijf pond als je die
taxi inhaalt de dievegge zit erin!" Wij
volgen. Ik zie de andere auto een honderd
vijftig meter verder in een verkeersopstop-
ping. Ik eruit en weer hollen. Plotseling zie
ik het grijze mantelpak ze was ook als de
wind eruit gegaan en rende voort. Ik
schreeuw. Zij den hoek om ik den hoek
om. ,,Houd de dief!" roep ik en een agent
pakt haar bij den arm. Wij gaan naar het
politiebureau. Mijn parels zitten in haar
tasch. Ze zegt niets geen woord ze
built niet eens. Ze vertelt dat haar naam
Annie Jones is; ze bekent direct, voor den
rechter en krijgt een jaar gevangenisstraf, als
afschrikkend voorbeeld, omdat er zooveel
dergelijke diefstallen hebben plaats gehad.
„Nu", meende John, „u was wel gelukkig.
Ze moet een dekselS koelbloedige jongedame
zijn. Wat voor type was het eigenlijk zoo
op het oog?"
„Heel elegant, wat je noemt chic, dat had
ik al dadelijk in de winkel opgemerkt."
„Qp de films," hernam John, .hebben
dames, die parels stelen, altijd donker haar
en schitterende oogen. Was bet een van dat
slag?"
Pollard glimlachte 'n tikje sarcastisch.
,,'Haar haar was donker, dat hab ik in het
politiebureau en later in de rechtzaal gezien,
Madrid zijn schaarsch. Generaal Queipo de
Llano deelde in zijn radiorede mede ,dat de
rechtsche troepen door de bezetting van
Robledo een spoorwegstation in handen heb
ben gekregen, dat op 5 K.M. van deze stad
ligt. Verder bevmden de voorhoeden der
rechtsche troepen zich thans op een afstand
maar als iemand in de beklaagdenbank staat
of door een inspecteur verhoord wordt, schit-
teren de oogen in den regel niet..."
„Neen, dat zou ik ook niet denken. Maar
in den winkel, toen u haar voor het eerst zag
zijn haar haren en oogen u toen niet op-
gev alien?"
De juwelier haalde de schouders op. „Och,
in den winkel zag ik alleen een knappe, goed-
gekleede jongedame. Van haar haar en
oogen heb ik geen notitie genomen. Ik zag
het elegante costuum en haar ring met een
steen, dien ik best had willen koopen."
,,Wat voor steen zat erin?"
,,Een smaragd, een zeldzaam-mooi exem-
plaar, zooals ze niet veel voorkomen. Later
vroeg ik me af van wien ze dien ring wel ge
stolen zou hebben en waar ze hem had ver-
borgen, want toen ze den volgenden dag ge-
pakt werd, droeg ze ihem niet meer. De
parels waren in haar tasch, maar de ring met
den smaragd was nergens".
„Dus in den winkel zag u niet of ze donker
was?"
Met zijn intelligente .oogen keek Pollard
John plotseling onderzoekend aan. ,,Interes-
seert u zich dan voor die jongedame, mijn-
heer?" vroeg hij.
„De geschiedenis interesseert me, ja."
,,En het haar van de jongedame, dat inters-
seert u ook?"
,,Dus het komt hierop neer," klonk John's
wedervraag de laatste vraag van den ju
welier negeerde hij ,,dat u er in den winkel
geen acht op geslagen hebt, nietwaar?"
Mr. Pollard knikte. „Juist: zoo is het."
Even bleef het stil; toen zei John: „Ik ge-
loof dat ik die candelabres maar neem. Hoe
zwaar zijn ze ook weer?"
(Wordt vervolgd.)
