Feestviering Axel
Kerknieuws
Predikbeurten
Sport
Feuilleton- vertellingen
VOGELWAARDE.
De tragiek van een vriendendienst.
WEERVERWACHTING.
VOETBAL
RECHTSZAKEN.
BRABANTSCHE BRIEVEN.
kwam zeggen, dat de bewuste koe terecht
was. Toen hij n.l. voor de tweede maal de
omheining nakeek, kwam hij tot de ontdek-
king, dat de vermiste viervoeter dood in een
sloot lag die aan den voet van den dijk loopf.
Gisteren is de heer F. A. Hendrikse ge-
installeerd als burgemeester der nieuwe ge-
meente Vogelwaarde. Hij werd met zijn
familie aan de grens bij de weegbrug Willem
HI opgewacht door de beide wethouders en
vele belangstellenden. Ter plaatse was een
eerepoort geplaatst. In de gemeente woei van
vele huizen de vlag. De burgemeester werd
toegesproken door den wethouder, den heer
Staal. Deze verklaarde zich verheugd, een
Zeeuwsch-Vlaming als hoofd der nieuwe ge
meente te mogen begroeten, aangezien deze
de streek en bevolking met al zijn eigenaardig-
heden kent.
Door burgemeester Hendrikse werd voor de
toespraak dank gezegd. Aan mevr. Hendrikse
werden bloemen aangeboden. De burgemees
ter met zijn gevolg maakte hierop per auto
een rit door de gemeente en recipieerde in het
raadhuis der vroegere gemeente Boschkapelle,
vervolgens ook te Ossenisse en Hengstdijk,
waama in het versierde raadhuis van Stoppel-
dijk de burgemeester in een plechtige zitting
van den gemeenteraad werd geitistalleerd.
Deze plechtigheid werd verricht door den oud-
burgemeester, den heer J. Truijman.
Een braaf en onkreukbaar man door
een zuivere en nobele daad van
vriendschap in den dood gedreven.
De Midd. Crt. schrijft:
Zeeland krijgt den laatsten tijd zijn over-
vloedig deel in de schandalen en schandaal-
tjes, die alom in den lande aan het licht
komen.
Kan en zal men als mensch tegenover
mensch vaak ibegaan zijn met het droeve lot
dat den betrokkenen in zoo'n geval wacht: de
dadelijke oneer en wellicht de gevangenis in
't verschiet, als staatsburger levende, in een
tijd, waarin de fundamenten van ons staats-
bestel, onze democratic en oftze volksvrijheden
van alle kanten worden aangevreten en de pij-
lers waarop de bovenbouw rust soms sidderen,
is doorzetten en schijnbare hardheid onvertoid-
delijk van noode: het gaat nu oim hoogere be-
langen dan die van den enkeling.
Het schijnt in 's werelds loop onder zulke
omstandigheden echter altijd zoo te gaan, dat
onschuldigen mee moeten lijden. Vrouw en
kinderen van een fraudeerend ambtenaar zijn
al de eerst aanwijsbare en dikwerf volmaakt
onschuldige slachtoffers. Soms strekt zich dit
ook nog verder uit: tot den naasten vrienden-
kring.
Is Zeeland ziwaar bezocht, zijn grootste stad,
Vlissingen, wordt door de schandalen letterlijk
geteisterd de laatste weken. Leelijke misgre-
pen bij den Crisisdienst, de directeur van de
arbeidsbeurs geschorst, een wethouder zoo al
niet formeel dan toch in feite geschorst en
met niet reeds meer smet'teloos blazoen, een
gemeenteraadslid gearresteerd, verdacht van
fraude, en nu de tragische dood van den wet
houder De Mey als hardste klap tot besluit.
Het kan niet sunders of de vrijwillige dood
van den alom gezienen heer De Mey wordt
door de spraakmakende gemeente in verband
gebracht met de andere onregelmatigheden in
Vlissingen. Dat is slechts menschelijk.
En nu is het juist zoo diep-tragisch, dat dit
verband, in den onderstelden zin althans, vol-
komen ontbreekt. Op den heer De Mey rust
geen enkele smet noch blaam; zijn heengaan
is slechts te wijten aan het feit, dat zijn goede
hart hem eens dreef tot een vriendendienst die
ook naar de strengste zedelijke gevoelens men
schelijk kwalijk veroordaeld zal kunnen wor
den.
Het lijkt ons een eereplicht aan de nage-
dachtenis van den heer De Mey, dat, in ver
band met de omstandigheden waaronder zijn
overlijden plaats greep, volledige klaarheid
hierover kome te schrjnen. Deswege is het
onzes iniziens zeer juist gezien van de afdee-
ling Vlissingen van de S.D.A.P., dat zij ons
hieromtrent het volgende meldt:
,,Naar dr. Staverman, de voorzitter van het
ziekenfonds ,,WaIcheren" en de ,,Vereeniging
voor ziekenhuisverpleging" ons machtigt te
melden, kan het overlijden van den wethouder
voor sociale zaken en financien, den heer De
Mey, in geen enkel verband wor
den gebracht met eventueele onregelmatig
heden, die in het beheer van de fondsen dezer
vereenigingen door den heer De Mey zouden
zijn toegaan.
Uit een ingesteld onderzoek is reeds geble-
ken, dat de financien der beide fondsen,
waarover de heer De Mey sedert eenige tien-
tallen jaren het beheer voerde, in de
meest volmaa'kte orde door hem
zijn nagelaten.
Ook de burgemeester van Vlissingen, de
heer C. A. van Woelderen, machtigt ons te
verklaren, dat de heer De Mey zijn taak als
wethouder op de meest conscientieuze wijze
heeft verricht en dat hij de hem toevertrouw-
de fondsen steeds op de meest nauwgezette
wijze heeft verantwoord.
Uit nagelaten brieven van den overledene
is gebleken, dat zijn heengaan moet worden
toegeschreven aan de depressie, die zich van
hem meester maakte, toen hem te laat bleek,
dat de financieele bijstand, die hij den spoor-
wegambtenaar Van 'H. eenige jaren geleden
uit eigen middelen had gegeven, en
waarin hij zelf niets anders dan een vrienden
dienst had gezien, door de justitie wellicht
volgens het formeele recht als een laakbare
daad zou kunnen worden beschouwd.
Het is n.l. gebleken, dat de gearresteerde
Van H., behalve de fraude, welke onlangs aan
het licht kwam, reeds eerder malver-
saties tot een belangrij k be drag
had gepleegd, teneinde een zijner familieleden
voor een financieele catastrofe te taehoeden.
Na zijn daad wendde hij zich tot den heer
De Mey, die hem uit eigen middelen
en ten koste van een belangrijk offer, in staat
stelde zijn geweten te verlichten door de ont-
brekende gelden aan te zuiveren. Toen er on
langs wederom malversaties aan het licht
kwamen, was de heer De Mey niet verder bij
machte Van H. te helpen, hoewel de Ned.
Spoorwegen bereid waren, van een aanklacht
af te zien, zoo het ontlbrekende tijdig werd
aangezuiverd. (Gelijk bekend, heeft de offi-
cier van justitie te Middelburg niettemin een
strafvervolging tegen Van H. gelast.),
De heer De Mey, die meende in deze zaak
slechts als getuige te zijn gehoord, kwam tot
zijn ontsteltenis tot de ontdekking, dat de of-
ficier van justitie overwoog ook hem in deze
zaak als medeverdachte te toetrek-
ken.
De teleurstelling over het feit, dat een
vriendendienst, die belangrijke offers van hem
had gevergd, wellicht tot een schandaal rond-
om zijn persoon zou uitgroeien, was de laatste
schakel in den keten van tragische omstan
digheden, die den heer De Mey in den dood
hebben gedreven."
Tot zoover hetgeen de afd. van de S.D.A.P.
ons schrijft. Wij zijn er van overtuigd, dat, hoe
ook het formeele recht misschien al te for
meelSummum jus summa injuria deze
zaak wellicht zou hebben kunnen beschouwen,
men als mensch hier slechts den grootsten
eerbied zal hebben voor den man, die zijn
goede hart liet spreken en de ingevingen van
dat hart volgde, niet door zich te vergrij-
pen aan andermans geld, maar door uit eigen
middelen en ten koste van zware geldelijke
offers een goede vriend in den nood te zijn.
Dat zoo'n man met zijn leven den tol be-
taalt, is diep tragisch.
Dat zijn nagedachtenis bij alien in blanke
eere zal blijven, zij zijn nabestaanden tot een
thans nog geringen, maar mettertijd sterken-
den en wassenden troost.
Matige, aanvankelijk toenemende Zuiden tot
Wlesten wind. Zwaar bewolkt met opklaringen.
Waarschijnlijk regenbuien. lets kouder.
Volgens het algemeen overzicht over den
weerstoestand van het vaste land van Europa
is ten onzent, bij bui'ig weer nog verdere af-
koeling te wacht en.
NED. HEBV. KERR.
Na gehouden examen heeft het Provinciaal
Kerkbestuur van Zeeland toegelaten tot den
evangeliedienst in de Ned. 'Herv. kerk, de hee-
ren D. J. de Reus te 's Gravenhage, candidaat
aan de Universiteit te Leiden, F. J. Zuider-
duijn te Rockanje, candidaat aan de Universi
teit te Utrecht en J. Hoogenkamp te Harder-
wijk, candidaat aan de Universiteit te Utrecht.
Door het Prov. Kerkbestuur van Gelderland
is toegelaten de heer W. J. Foumier, cand.
aan de Universiteit te Leiden, te Sluiskil.
Ds. CHR. BRUINS.
Ds. Chr. Bruins, predikant bij de Geref. kerk
te Breukelen, heeft tegen 1 Nov. om gezond-
heidsredenen emeritaat aangevraagd.
Ds. Bruins heeft o.a. van 1909 tot 1915 de
gemeente Axel gediend.
De ontzaggelijke drukte waarvan wij op j.l.
Woensdag getuige zijn geweest en die in
verband met .de historische optocht zoovele
duizenden in ons stadje heeft gebracht, bleef
ook in de avonduren aanhouden en scheen
naarmate het moment naderde waarop het
vuurwerk zou beginnen nog aan te zwellen.
Onder groote belangstelling"was in de voor-
avond nog een korte muzikale wandeling ge-
maakt door de harmonic „Concordia" naar het
Plaatje, waarna door dit gezelschap te ruim
8 ure een zeer aantrekkelijk feestconcert werd
gegeven, dat op hoogen prijs bleek te worden
gesteld van de massa toehoorders en onder de
leiding van den Directeur de heer A. J. Schie-
man keurig van stapel liep.
Zoo naderde het trjdstip waarop de vele dui
zenden zich naar den omtrek van Brug en
Kinderdijk bewogen en de schitterend ver-
lichte Noord- en Zeestraat leken wel boule
vards of hoofdstraten eener hoofdstad.
Het vuurwerk was waarlijk schitterend en
verdiende dan ook tenvolle de groote belang-
stelling van de opeengepakte menigte nieuws-
gierigen, welke bij de heerschende aangename
temperatuur met bewondering het fantastisoh
schouwspel, dat voor een gedeelte op het water
plaats greep, gadesloeg.
Zooals het echter veelal gaat, mooie liedjes
duren niet lang en voor velen was het einde
van de veel prachtige vertoonde stukken te
spoedig daar.
De uurtjes die nog volgden werden nog be-
steedt om de zich in een zee van licht badende
straten te bewonderen, maar niet minder druk
werd gebruik gemaakt van de door de Burge
meester bereidwillig verleende toestemming
tot het geven van dansmuziek. Een gezellige
en recht feestelijke sfeer heerschte tot het
sluitingsuur en toen dit aangebroken was
konden de Axelaars dan ook met groote vol-
doening terugzien op een buitengewoon wel-
geslaagde en zonder eenige wanklank ver-
loopen hoofdfeestdag, die geslachten lang in
de herinnering zal voortleven.
Gisteren was het na de geweldige drukte van
den Woensdag een rustige dag, waarvan door
vele buitenbewoners gebruik gemaakt werd
om de fraai versierde straten op te nemen,
terwijl ook voor een bezoek aan de vanwege
V.V.V. in de Landbouwschool georganiseerde
tentoonstelling op het gebied van Land van
Axelsche kleederdracht in verschillende tijd-
perken deze dag zich leende. Wij vernemen
dat het bezoek aan deze tentoonstelling
hoewel niet massaal toch zeer bevredigend
is en de organiseerende vereeniging zeker
geen schadepost op zal leveren, hoewel ook in
dit opzicht door V.V.V. weer geen moeite en
kosten zijn ontzien. Reeds gisteren was het
getal bezoekers de 700 gepasseerd.
Gisteravond had de officieele feest- en hul-
digingsplechtigheid plaats ter eere van het
gouden jubileum van de harmonievereeniging
Concordia". Zooals te voorzien was werd
het voor deze jubileerende vereeniging een
goede avond en vulde zich tegen 8 ure, het
gansche gebouw, nadat het gezelschap nog
een korte muzikale wandeling had gemaakt
naar de nog niet door plaatselijke muziek-
gezelschappen bezochte buurten, n.l. de Oude
Weg en Nieuwendijk.
Toen het Concertgebouw hetwelk met het
oog op deze gelegenheid bij uitstek gezellig
versierd zich nagenoeg gevuld had nam de
heer J. Buma als voorzitter der feestvierende
harmonie het woord en releveerde in een uit-
voerig overzicht al het lief en leed dat zich
in de verloopen halve eeuw om en in „Con-
cordia" had afgespeeld. Onder den drang van
de burgerij is de Axelsche muziekvereeniging
in 1886 feitelijk heropgericht. Met zekerheid
kan uit de aanwezigheid van, oude medaille's
aan het vaandel en ook nog in den vorm van
exemplaren in het archief berustende worden
opgemaakt, dat ook langer dan een eeuw ge
leden te Axel reeds een muziekgezelschap
Concordia" heeft bestaan. E6n der voor-
naamste gangmakers bij de oprichting was
burgemeester Jhr. Mr. Quarles van Ufford,
die in de eerste jaren van het bestaan het
eere-presidium waamam.
Al de verdienstelijke figuren die aan het
welzijn der vereeniging hadden bijge-
dragen werden ook in de uitvoerige feest-
redevoering opgesomd, doch het zou te veel
plaatsruimte vergen dit in deze kolommen
tot in bijzonderheden te memoreeren. Vol-
staan wij dus met de vermelding dat Con
cordia" aohtereenvolgens tot voorzitters heeft
gehad de heeren Van Vessem, Van Ruijven,
Kruijsse, Van Houte, Van Dixhoom, Pieterse
en spreker, de heer Buma.
Als directeurs hebben gefungeerd de heeren
C. P. Minjon, wijlen de heer Blansaart, terwijl
thana de heer Schieman de derde directeur
van de onder leiding van den heer Blansaart
in een harmonie omgezette vereeniging is.
Allerlei andere bijzonderheden werden ge-
releveerd en daarop volgde een gloedvolle
toespraak tot de werkende leden om zich door
getrouw repetitiebezoek te blijven geven aan
de vereeniging die thans zich mag verheugen
in onze liefde en in de populariteit van de
gansche burgerjj. Ook tot de directeur onder
wiens toegewijde leiding de vereeniging thans
bloeit werd het woord gericht. Hij toch is
het, die de harmonie zal moeten bezielen en
den drang tot hooger niveau tot uiting zal
hebben te brengen. Dat de werkende leden
zich van de taak die hen is opgelegd door-
drongen zouden voelen is de hartgrondige
wensch waarmede de spreker zijn vrij lang-
durig, maar met aandacht gevolgd betoog be-
eindigde, waarbij hij wees op het voorbeeld
van de oude garde onder de leden, van wie
de heer C. W. de Jonge de eenige is die vanaf
de oprichting lid zijnde, daarnaast ook reeds
40 jaren als bode fungeert. De heer De
Jonge, die naar spreker weet, behoort tot de
stillen in den lande moge zich nog jaren met
liefde en toewijding aan de vereeniging geven.
Voor zijn hoogst verdienstelijk werk door hem
in het belang van „Ooncordia" verricht reikt
de voorzitter hem een zilveren draagpenning
uit, de hoop uitsprekende dat hij deze nog
jaren met eer en fierheid moge dragen. Ook
tot het oud-werkend lid de heer P. J. Scheele,
die zich als zoodanig op de meest loffelijke
wijze heeft onderscheiden en die gedurende
25 jaren de vereeniging met groote liefde en
ambitie heeft gediend richtte zich daarop de
voorzitter. Ook aan hem werd naast het
eere-lidmaatschap eenzelfde zilveren draag
penning uitgereikt. Onder groote instemming
en even sterk applaus op de rede van den
voorzitter werd des voorzitters gelukwensch
door de beide gedecoreerde oud-gedienden be-
antwoordt.
De voorzitter memoreerde echter daarnevens
ook de langdurige staat van dienst van de
werkende leden K. Scheele, die 30 jaar, W. P.
van Meurs, Adr. van Meurs en C. v. d. Berge,
die meer dan 25 jaren op een staat van ge
trouw lidmaatschap mogen bogen.
Het woord werd daarop gegeven aan de
genoodigde besturen van vereenigingen, die
reeds in des voorzitters openingswoord welkom
waren geheeten.
Allereerst werd het woord gevoerd door de
praeses der V.V.V., de heer Van Maale, die
wees op de steun en de sterke vriendschaps-
band die tusschen „Concordia" en zijn ver
eeniging bestaat.
Daarop sprak op zijn gewone bezadigde
maar hartelijke wijze de heer A. J. van Hoeve
als voorzitter van „Orelio" onder aanbieding
van een mand met prachtige roode rozen de
vereeniging verdere groei en bloei toewen-
schende.
Vervolgens nam de heer C. J. Schieman het
woord om namens de korfbalvereeniging
,,Rapide" met een allerhartelijkste en sportieve
speeche Concordia" met haar gouden jubi
leum te complimenteeren. Ook deze bood een
fraaie bloemenmand aan den voorzitter aan
de verzekering gevende, dat de sympathie van
,,Rapide" voor Concordia" van duurzamen
aard is.
Namens de voetbalvereeniging ,,Axel" bood
de heer F. J. Lensen eveneens een bloemen
mand aan waarbij ook hij de sympathiekste
woorden van hulde en medeleven met de
nestor onder de Axelsche vereenigingen onder
woorden bracht.
Hiema voerde de harmonie een kort popu-
lair programma uit, ingezet met een „Lang
zal ze leven!" en beeindigd met het „Waar
kunnen wij nog be ter zijn?"
Het officieele gedeelte was daarmede be-
sloten en alsnu werden, respectievelijk op
woorden van den voorzitter en van de secre-
taris, de heer A. Th. 't Gilde vervaardigde
feestliederen voorgedr&gen.
Door den heer W. Dieleman Az., bas-zanger-
leerling van den ijeer Moerdijk wiens schoone
en forsche stem een ovatie van de zaal uit-
lokte werd voorgedragen het door den voor-
asitter vervaardigde ,,Concordialied".
Het hoeft geen betoog, dat daarmede de
stemming er in was gekomen en het nu het
rechte feestgetij voor de vereeniging was, zoo-
dat in een minimum van tijds een 250 liederen
in de zaal konden worden verkocht.
Daarna had de opvoering plaats van het
historisch-romantische tooneelspel „De Molen
van Sanssouci".
De roep die dit prachtige karakteristieke
stuk was voorafgegaan kan ons doen volstaan
met de weergave van de korte inhoud.
De molenaar Arnold is het type van een
echte Pruisische boerenstijfkop. Niettegen-
staande hij zijn drie zonen aan het vaderland
offerde, heeft hij een hartgrondige afkeer van
soldaten. Omdat zijn schoonzuster, die voor
's Konings rok een buitengewoon zwak heeft
en tot vijfmaal toe in haar liefdesillusie werd
teleurgesteld, voor hem een levend en sprekend
voorbeeld is, wil hij zijn eenig overgebleven
kind, dat met een molenaar moet en zal trou-
wen, behoeden voor het lot een oude vrijster
te worden. Maar in weerwil van zijn tegen-
zin blikt zij haar hart reeds aan een gardist te
hebben verpand, hetgeen zijn ergernis tot het
kookpunt brengt. In de onmiddellijke nabij-
heid van zijn molen ligt het koninklijke slot
Sanssouci. De Koning, de „ouwe Frits",
wordt in zijn nachtrust en bij het musiceeren
gestoord door het geklepper van den molen.
Tezelfder tijd dat hij de molenaar op het slot
doet ontbieden, is zijn dochter in een pikant
liefdesavontuur gewikkeld, doordat haar cave-
lier op wacht "nog wel de plicht offert
op het altaar der liefde. Wanneer hij en zij,
betrapt zijnde door den Koning, onder handen
worden genomen, is er een plotselinge gelegen
heid voor de garde-soldaat om zijn moed en
opofferingsgezindheid te toonen. Het toeval
wil, dat de door hem verrichte moedige daad
de doodgewaande jongste zoon van molenaar
Arnold ten goede komt. De ontknooping is
dan ook gelegen in de vreugde van een over-
gelukkig vader om h^t teruggewonnen kind
en 's Konings tusschenkomst is bijna over-
bodig voor het „happy end" tusschen zijn
dochter en de niet minder gelukkige gardist.
Dit aan een historische anecdote ontleende,
schitterend gecostumeerde gegeven werd op
de allerloffelijkste wijze uitgebeeld door de
executanten, die onder de moeilijkst denkbare
omstandigheden van feestvoorbereidingen,
vacantie's en wat dies meer zij dit stuk had
den moeten instudeeren. Dat dit tenslotte tot
een zoo succesrijk resultaat heeft mogen
leiden strekt hen tot eer en het is dan ook
aan geen twijfel onderhevig of de belangstel-
ling voor de volksvoorstelling van hedenavond
zal even gro'ot zijn.
Bij het einde hadden de medespelenden dan
ook een ovatie van de bomvolle zaal in ont-
vangst te nemen en werden daarop door den
voorzitter de gevoelens van het publiek in
ibezielende woorden van dank tot uiting ge
bracht.
Het slot van den avond was een kort maar
gezellig bal en volgt hedenavond de reprise.
Wij kunnen het verslag van de feestelijk-
hedsn nog beeindigen met de mededeeling van
een van H. M. de Koningin ontvangen tele
gram door de feestcommissie ,,Prins Maurits"
op gisteren, hetwelk luidde:
„Bestuur FeestcomitS Axel.
,,H. M. de Koningin nam met belangstelling
„van de feesten te Axel kennis en laat de be-
„volking van Axel zeer dankzeggen voor
,,gelukwenschen en betuiging van aanhanke-
,,lijkheid".
w.g. HEEMSTRA,
Secretaris.
Vermoddelijk zal de historische stoet op
Zaterdagmiddag omstreeks half drie nogmaals
rondgaan.
ZONDAG 6 SEPTEMBER 1936.
Ned. Hervomide Kerk.
TER NiEUZEN. 9.30 u., Ds. H. W. Cazemier;
van Marrum; 2.30 u., Ds. H. W. Cazemier,
toed. H. Doop.
SLUISKIL. 9.30 u., de heer W. J. Foumier;
2.30 u., Dr. L. J. Cazemier, bed. H. Doop.
AXEL. 9.30 u., en 2 u., Ds. Hermeraad. van
Maria 'Hoorebeke.
HOBK. 9.30 u. en 2.30 u., Ds. E. Raams.
ZAACMSLAG. 9.30 u., Dr. L. J. Cazemier, van
Ter Neuzen; 2.30 u., Ps. W. L. Hermani-
des, van Hulst.
KiLGQSTERZANDIE. 10 u., Ds. W. E. Heij-
tooer, van Ouwerkerk.
SAS VAN GENT. 9.30 u., Ds. Akersloot van
Houten Roos.
PHILIPPINE. 2.30 u., Ds. Akersloot van
Houten Roos.
Gereformeerde Kerk.
TER NEUZEN. 9.30 u., cand. G. Spijker, van
Kampen; 2,30 u., Ds. J. A. Vink, van Hoek
AXEL. 9.30 u. en 2.30 u., Ds. Post.
HOEK. 10 u., Ds. J. A. Vink; 3 u., cand. G.
Spijker, van Kampen.
ZAAMSLAG. 9.30 u. en 2.30 u., Ds. Kok.
Gereformeerde Gemeente.
TER NEUZEN. 9.30 u., 2.30 u. en 6 u., lees-
dienst.
AXEL. 9.30 u. en 2.30 u., leesdienst.
Chr. Gereformeerde Gemeente.
ZAAMSLAG. 9.30 u. en 2.30 u., Ds. J. Tolsma.
Nederduitsch Gereformeerde Gemeente.
TER NEUZEN. 9.30 u., 2.30 u. en 6 u., lees
dienst.
Evangelisatie te Othene.
Half zeven, de heer G. Ph. Pieffers, student
van de Theologische school te Kampen.
Roomsch-Katholieke Kerk.
TER NEUZEN. 7 u., 8.30 u. en 10 u., H.H.
Diensten; 2.30 u., Lof.
Niet lang zal het meer duren of de Konink
lijke Nederlandsche Voetbaltoond roept zijn
legioenen weer in het veld en gaat het seizoen
1936/37 beginnen. De verschillende clutos heb
ben de voorpostgevechten reeds geopend door
oefeningswedstrijden uit te schrijven en zoo
ook onze plaatselijke voetbalcluto, die a.s. Zon-
dag de sterke derde klasser R.C.S. uit Soutourg
heeft uitgenoodigd. Weliswaar hadden wij
liever een sterke Tweede Klasser op bezoek
gehad omdat wij na afloop van dezen wedstrijd
eenig houvast zouden hetoben aan de kracht
van ons elftal, dat de rood-zwarte kleuren zal
moeten verdedigen in de a.s. competitie waar
van als eerste wedstrijd reeds een harde noot
te kraken zal zijn n.l. tegen Middelburg.
Al met al mogen wij verwachten, dat velen
zullen opkomen om onze club aan het werk te
zien tegen R.C.S. en daarmede oop hun gang
naar het voebbalterrein zullen openen.
EX-AMBTENAAR VAN WATERSTAAT
(VOOR HET GEREOHTSHOF.
Het Gerechtshof te Amsterdam onder pre
sidium van Mr. J. Jolles, behandelde Donder-
dag de strafzaak tegen een 40-jarigen ex-
ambtenaar van den Rijkswaterstaat te Alk-
maar, verdacht van verduistering in dienst-
betrekking.
De man, die een vertrouwenspositie foe-
kleedde, had in 1934 met loonstaten geknoeid.
Hij had gefingeerde namen ingeschreven en
op deze wijze bedragen die z.g. aan arbeiders
waren uitbetaald, in eigen zak doen verdwij-
nen. Op deze wijze had hij den Staat voor
ruim f 4300 benadeeld. De man legde een vol
ledige toekentenis af.
De Rechtbank te Alkmaar had hem op 21
Maart tot 9 maanden gevangenisstraf veroor-
deeld. Het O. M., dat hooger beroep aan-
teekende, had een jaar gerequireerd.
De procureur-generaal, Mr. Versteegh, acht-
te de verduistering hoogst emstig, en was van
meening, dat de door de rechtbank opgelegde
straf te laag was, zoodat hij thans, evenals
de Officier te Alkmaar, een jaar gevangenis
straf requireerde.
De verdediger, Mr. de Groot, pleitte cle-
mentie.
Arrest 17 September.
Ulventiout, 1 September 1936.
Amico,
Nooit zult ge
raaien waar ik
gisteren, mee den
Koninginnedag,
gezeten heb
Honderdzeuven-
ennegentig trejen
hoog, man! Ja
sjuust! Op 'nen
toren!
Neee, nie op ons
eigen kerketoren-
tje op Ulvenhout,
wie klimt er
nou bij z'n-eigen-
thuis op den toren? Zulke dingen, als torens
beklimmen, de beziensweerdighedens bewon
deren en zoo, dat doet den mensch alleen maar
op den vreemde! Zoo is nou eenmaal dat
eigenaardig ding, dat mensch" hiet! Die dik-
kels meer oog heeft veur 't leelijk wijf van
'n ander, dan veur Z'n eigen knappe frommes,
waarveur ie vroeger naar 't ander end van de
weareld zou zijn gegaan, desnoods zonder z'n
Vader en Moeder eerst goeiendag te zeggen.
En zoo bestaan dan ook de V.V.V.'s (Ver
eenigingen veur Vreemdelingenverkeeren
echtscheidingsadvocaten
Waarmee heelegaar nie gezeed wil zijn,
amico, mee deus uitlooperke van m'n ge-
dachten, dat den toren, waar ik gisteren
opkraffelde, in z'n soort 'n leelijk spectakel
zou zijn! Inteugendeel!
't Dampaleis van Amsterdam, het ,,Achtste
weareldwonder" wel genoemd, mag er, mee
zij nen edelen koepeltoren zijn, lijk ge weet.
En 't is dan daar, waar 'k geweest ben!
Hah! 't Is 'nen schoonen bouw, deus paleis.
'n Machtige schepping. En als ik daar zoo
boven stond, onder dieen kolossalen klokken-
trossel, waaruit m'nen vrind Vincent den
schoonsten muziek sloeg, die weggalmde over
de Amsterdamsche daken en torens, dan
afijn! Maar als ik 'n schoon scheppingsstaal
zie, gevrocht deur menschenhanden, dan krijg
ik, drommels, dan krijg ik 'nen kouwen rug!
Vooral als ik op dieen oogenblik docht aan
den Jacob van Campen, aan den bouwmeester
van deus eeuwen torsend monument, aan den
mensch, die in den stoeren eenvoud van zijn
dagen, zooveul minder gekend was, dan 'nen
zwarten of 'nen blanken neger van deuze
dagen, die honderd of tweehonderd meters
zoo hard loopen of fietsen, springen, zwemmen
of veur mrjn part rollen kan.
En efkens zag ik toen de schuimkleurige
panorama's van Amsterdam in mistigen waas.
Maar den kunsteneer Vincent, daar achter
me, in z'n glazen eel, die zong, die jubelde z'n
bronzen klanken als muzikalen confetti over
de feestende weareldstad; hij strooide, hij
sprenkelde z'n kunst in bronzen, in zilveren.
in gouwen klanken naar den verren ender, die
als 'nen purperen ring om Amsterdam ge-
spannen lag.
En 'k was getroost. Getroost tot zingens
toe.*.....!
Getroost deur deuzen stoeren, grijzen mak-
ker, 68 jaren telt den Vincent, die daar
in hemdsmouwen en met losse bretels zijnen
muziek uit 't zware brons sloeg, als 'nen
kunstsmid zijn rozen en laurieren, zijn guir-
landes en schoonsten cier gloeiend slaat uit
het kouwe ijzer.
Prachtkearel, deuzen grijzen beiaardier,
deuzen reus mee 't ,,kleine" hart en de groote,
harde heeltknuisten, die uit duuzenden kilo's
zwarten brons 'nen muziek ciseleeren, die als
gouwen kapellen deur de lochten dartelt.
Amico, ge verstaat da'k van m'n leven nie
zoo'n schoon Koninginnefeest heb beleefd, als
dat uur op den torenkoepel van het Amster
damsche Paleis. M'n leven nie ben ik zestig
voile minuten zoo geiukkig-trotsch geweest
mee m'n Nederlanderschap als gisteren dat
uur, toen ik mee Vincent op dieen toren zat,
temidden van de statige Najaarslochten, die in
bonten pracht boven den peersen kimring
zwoegden, over de schuimwitte panorama's
van Neerlands hoofdstad. En waar bovenuit
rezen de bekende, de sierlijke, de ranke torens
waarom den Noordwester waaide, dieen mil-
den, dieen stoeren zeewind, die als balsem
deur oew longen gaat. Da's wind dien ge
proeft! Die daauwt op oew vel!
Ik mag 'm zoo geren, amico.
Wij, wij Nederlandsche menschen, wij zijn
zoo mee 'm vertrouwd! Wij kennen 'm zoo
schoon, deuzen machtigen waai, die van over
de zee komt gevlogen. Die onze lochten jaagt,
jaagt, ze vortploetert langs onzen lagen heme!
Ze uit malkaar scheurt, en plakaten van 't
diepste, 't puurste blaauw aan onzen hemel
toovert, waaruit de zon dan heur gouwen bus-
sels gulpt over de velden, over de wateren,
over de stejen en 't wisselend licht-, schaduw-
en kleurenspel over ons schoone Landje nooit
uitgetooverd komt.
Ja, ik mag ze zoo geren!
Ze maken oe sterk. Ze maken'oe frisch, ze
maken oe gezond en gelukkig als ze zoo
waaien om oew slapen, als ze soms vegen over
oew bloote borst, wanneer ge aan 't ploegen,
aan 't zaaien of aan 't oogsten bent in den
vlakken, den open akker en 't zweet aan oew
kin hangt.
Ja, daar was ie weer, dieen Westerwaai,
daar voer ie om de tientallen Amsterdamsche
torens, daar trok ie deur onzen hoogen koe-
pel. Daar droeg ie Vincent zijn kunst over
de stad, deur de ruimten, overde peerse
enders in de galerijen en open huizen daar ver,
ver in den nou donkere tropen, uit de luid-
sprekers in de voile harten van onze landge-
nooten, die mee gesloten oogen efkens toefden
aan den voet van Vincent zijnen carillonkoepel.
Want 't bekende gele en rooie lichtje van
den Radio hing daar nou te knipoogen teugen
den Beiaardier, plazierig als ge dan zelf
niks mee te maken hebt mee dat zenuw-
vreterke, en 't schoone klokkenconcert, in
samenwerking mee 't Amsterdamsche Orkest
,,,Soli Dei Gloriam" klonk over de heele wea
reld naar iederen Nederlander, die zijnen knop
maar omdraaide op den P.H.O.H.I.
'Nen zwerm zilvermeeuwen tusschen ons op
den koepel en de schoorsteenen van de stad,
glee op 'nen zonnenpiek de ruimte deur.
Fel stonden de Nederlandsche kleuren ddnen
kant op, van alle hoogtepunten in den pano-
rama-cirkel.
En altij muziek, muziek, muziek uit dieen
vervaarlrjken klokkentros mee de trillende
ijzerdraden, bewogen deur Vincent's knuisten
en voeten, naar de bonkige klepers en hamers
van gegoten brons. En altij muziek die dwerl-
de deur dat bonte zwerk, mee de zilveren, de
zwarte, de peerlmoeren, de zonbeschenen wol-
kenklodders, en de plakaten blaauw mee de
gouwen zonnebussels. En altij muziek, muziek
die daverde uit duuzenden ponden brons, mu
ziek die klingelde uit kleine klokken, muziek
die zong, die twinkeleerde als den ciseleur
van al dat zwarte, zware brons dat zoo wilde
mee zijn twee hamers" op de plek waar 'n
ander handen heeft!
Muziek met de klokken, met de koperen
bazuinen, die schalden van den toren, met de
clarinetten, tuba, groote en kleine trom in den
rijkdom van 'n geweldige klankenharmonie,
die kaatste naar 't wolkenplafond en weer-
kaatste in de feestelijk-bedromde straten van
Amsterdam.
Allez, ge mot dan wel 'n hart van steen
hebben, als g'op zoo'nen oogenblik nie geluk-
king trotsch zijt mee oewen staat van Neder
landerschap, als daar de forsche en marsoh-
matige muziek op geweldigste en schoonste
wijze de volksliederen uit den toren van een
van 's wearelds schoonste bouwwerken doet
daveren en schallen over de panorama's van
zdd'n hoofdstad, naar de verre en verste ge-
westen, gedragen op den techniek van Neder
landsche Radio-Makelij, alles in volmaakten
vorm en uitvoering!
Ge mot dan wel geen oogen hebben als ge
zoo'n gelukkig gedacht nie ziet gesymboli-
seerd in die vlucht zilvermeeuwen, daar in
d'onendigheid van 't grootsche wolkendrama
in de stille, vergankelijke pracht van kleur en
beweging.
Na 'n dergelijk festijn-van-kunstzinnigen-
arbeid, ik heb dat dikkels gemorken, is
den mensch altij zielsgelukkig.
En ook dan mot ge al weer totaal
blind zijn, als ge 't geluk niet glanzen ziet uit
d'oogen van zulke lachende menschen.
En gelukkige, lachende menschen, ze
motten daaraan uiting geven in 'n aardigheid,
in 'nen kwinkslag, in 'n jongensstreek!
Dan dan amico, dan zijn zelfs Hollan
dersBrabantsche kameraads!
En als den ouwen, zwoegenden Vincent daar
in z'n celleke stond, lekker deurwaaiend van
den milden Wester, als ook hij blij en geluk
kig om volbrachten schoonen, maar zwaren
artoeid, 'nen mop tapte mee „de jongens" van
„Soli Dei", als ie daar z'n broek optrok, naar
de knoopen veur de bretels zocht, dan dan
kwam daar haastig aangerend den joligen
drummer, die in 'n onweerstaanbare aanvech-
