De Tweelingzusters.
AKKERTJES
Binnenland
Feuilleton
Buitenland
Gemengde Berichten
\~-o-
TER NEUZEN, 28 AUGUSTUS 1936
3103
AKKER.CACHETS
rata**
V (nlllSWJo
Omgeving van den Braakman in 154i2, door Cornelia Jansen, te Gent. Reproductie van een
teekening der kaart no. 1341, rijks-archief te Middelburg, door den heer J. R. de Jonge te
Axel.
het verhaal van Da. Scharp, de atad ala over-
winnaars binnen. De Overate Schonau, van
de bewakingsmanschappen, was al gevangen-
genomen voor hij goed wist wat er had plaata
gegrepen. Begrijpelijk vreesde hij, dat hij er
na deze geachiedenia bij de Spanjaarden niet
zonder straf zou afkomen, en ging daarom
met zijn manschappen over tot het Staatsche
leger. Dit scheen toen nog al gemakkelijk ge-
regeld te worden.
Aan de bevolking van Axel werd toegestaan
de atad te verlaten. Onder meer werd van
die vergunning gebruik gemaakt door eenige
bestuurders der atad, die, blijkena een in het
archief berustende rekening te Gent nog vier-
schaar gingen houden. Zij verkochten, om de
schulden der atad te dekken, ook den gouden
halaband en de papagaey, toebehoort hebben-
de aan 't gilde van St. Sebastiaan, om de
schulden der stad te kunnen betalen. Bij het
afsluiten der rekening in 1590 was er 6 pond
tekort.
Daar de Spanjaarden ondertusschen het
Zuiden van Axelambacht nog bezet hielden en
van hen steeds gevaar kon dreigen, werd bij
Buuxgate de zeedijk doorgestoken en kwam
tusschen Axel en het Zuiden de zee (op de
kaart te zien) vormende het Canaal of Axel-
ache Gat. Axel was nu geheel op een eiland
komen te liggen, daar Oostwaarts het water,
langs het Hellegat ook naar de Schelde
stroomde. Bovendien werd de stad op last van
Prins Maurits nog versterkt door het aanleg-
gen van wallen en grachten.
Deze versterkingen bleven bestaan tot in den
Franschen tijd.
Axel was een der eerste vestingen, door
Prins Maurits bij verrassing genomen, van
onder 't Spaansche juk bevrijd en gevoegd bij
de Republiek der Zeven vereenigde Neder-
ianden.
Axela victrix! mogen we gerust roepen. Ja,
van Axel begon de victorie, want het was de
eerste der achtendertig steden, die prins Mau
rits veroverde.
In 1596 bezocht hij het om de nieuwe forti-
ficaties in oogenschouw te nemen en lang-
zamerhand keerde Axel terug tot rust, ook in
politiek opzicht, daar kort na de verovering
er groote wanorde heerschte. Ter Neuzen
werd zoodanig begunstigd, dat Axel er onder
leed, en het valt dan ook wel te begrijpen, dat
er veel naijver onderling bestond. Doch dit
werd spoedig anders.
Toch is Axel nooit weer tot zijn vroegere
grootheid opgeklommen. Oorspronkelijk aan
drie zijden door water ingesloten, werden in
den loop der tijden vele polders in het land
van Vlaanderen ingedijkt en daarmede ver-
anderde ook Axel van aanzien. De handel
maakte plaats voor den landbouw en veeteelt
en hoewel Axel's grondgebied aan het groote
kanaal van Ter Neuzen naar Gent belangrijke
industrieen telt, is Axel zelf een echte platte-
landsgemeente geworden.
Herinnering der verovering van Axel en het
Axeler Ambacht is niet een feit van heden.
Reeds in 1686 vond de eerste eeuwviering
plaats, terwijl in 1736 herdacht werd hoe de
stad anderhalve eeuw tevoren in handen van
Prins Maurits viel. Het tweede eeuwfeest
droeg door de aanwezigheid van de te Axel
gelegerde militairen een bijzonder vroolijk
karakter, want er werd een parade gehouden,
terwijl des avonds vuurwerk werd ontstoken,
vergezeld door de zoo feestelijke brandende
pektonnen. Doch indien de teekenen niet be-
driegen, zullen ook dit jaar grootsche feeste-
lijkheden op touw worden gezet, althans, ter
wijl wij dit schrijven, is men druk in de weer
om het 350 jarig herdenkingsfeest op waardige
wijze te vieren. 1
1Voornaamste bronnen: Ds. Jan Scharp,
,,Gesehiedenis en Costumen van Axel"; Jaar-
boek ,,De Vier Ambachten" 1936, artikel J. R.
de Jonge ,,Axel door Prins Maurits ingenomen
16/17 Juli 1586 en wat daaraan voorafging";
enkele bijzonderheden uit de rede van Mr.
P. Dieleman in de Axelsche Crt. van 3 April
1936; M. van Bmpel en H. Pieters, ,,Zeeland
door de Eeuwen Heen"; zie verder het artikel
ihierover in het maandblad ,,Historia" no. 6
van Juli 1936.
EEN BURGEMEESTERSKWESTIE.
Dezer dagen is bekend gemaakt, dat bij
Kon. besluit van 15 Augustus met ingang van
1 September op zijn verzoek eervol ontslag
is verleend als burgemeester der Brabantsche
gemeente Ossendrecht (2956 inwoners) aan
den heer F. J. v. d. V. Deze was echter ook
burgemeester, tevens gemeentesecretaris van
Putte (1490 inw.) en blijft dus als zoodanig in
functde.
Dit heeft, naar men mededeelt, zoowel in
Ossendrecht als in Putte opzien gebaard, om-
dat het verzoek om ontslag en een daaraan
voorafgegaan ziekteverlof verband zouden
houden met ambtelijke handelingen van den
hierbij betrokkene, die niet door den beugel
konden en die in extenso ter onzer kennis zijn
gebracht. Met name in Putte vraagt men zich
af, hoe het mogelijk is, dat Putte met een an-
dere maat wordt gemeten dan Ossendrecht,
daar een burgemeester, die voor de laatste
gemeente niet gehandhaafd kon worden, wel
goed genoeg wordt gevonden voor eerstge-
noemde gemeente, waar zijn prestige toch ook
Naar het Engelsch van
PATRICIA WENTHWORTH.
(Nadruk verboden.)
161
Vervolg.
XII.
Een spookversehijning.
John Waveney had een heel plezierigen
morgen gehad. 'Hij was tot de conclusie geko-
men dat hij zijn nicht Penny graag mocht lij-
den. Zij bezat de prijzenswaardige gave om bij
ieder van haar gasten de overtuiging te ves-
tigen dat hij of zij in bijzondere mate bijdroeg
tot de algemeene gezelligheid.
Het speet John dat de prettige dagen ten
einde liepen en de avond heim weer in Londen
zou zien. Maar beiden, Jenny en Nicholas,
hadden hem gevraagd spoedig terug te komen
en dikwijls terug te komen.
,.Je mag niet vergeten dat je een neef bent,
John en ik verheug me niet in 't bezit van
zoo'n bende neven als de meeste menschen.
,,Dit waren Jenny's woorden geweest. En Ni
cholas Marr had instemmend geknikt en erbij
gevoegd: ,,Neen, wat familieleden betreft, zijn
we niet ruim bedeeld; integendeel, we zijn er
vrijwel van verstoken". En toen had hij plot-
seling gezwegen met een licht wenkbrauwen-
fronsen.
John vergezelde de Marrs niet naar Grey-
stones. Na de lunch ging hij een wandeling
maken naar Tenstone Hill. In een opgewekte
stemming keerde hij terug en liep fluitend het
hek bij de portierswoning binnen. Een taxi
stond buiten de poort te wachten; de chauf
feur was in een krant verdiept. Juist was
John de kromming in de oprijlaan voorbij,
toen h\j rechts van zich haastige voetstappen
sterk getaand is. Voor het gezag wordt dit
begrijpelijkerwijs niet bevorderlijk geacht.
(N. R. Crt.)
DE WIJZIGING IN DE STEUNREGELING.
De Vereeniging van Nederlandsche gemeen-
ten heeft zich met een brief tot den Minister
van Sociale Zaken gewend inzake de voorge-
nomen maatregelen ten aanzien van de steun-
verleening en de werkverschaffing voor werk-
loozen, van welke maatregelen, gelijk bekend,
een voornaam bestanddeel vormt de afschaf-
fing van den huurbijslag. In dien brief wordt
te kennen gegeven, dat in aansluiting op de
eind Juli gehouden besprekingen in de con-
tactcommissie van rijk en gemeenten voor
steunverleening en werkverschaffing, de ver
eeniging in samenwerking met haar provin-
ciale afdeelingen en genoemde commissie een
onderzoek heeft ingesteld naar de werking van
evenbedoelde maatregelen in een aantal ge
meenten van verschillende structuur.
In verband hiermede heeft de vereeniging
aan den Minister verzocht een beslissing over
het al of niet opnieuw opschorten van de
maatregelen na 15 September te willen aan-
hoorde. In een strompelende vaart naderde
iemand het struikgewas. Hij draaide zich om,
liep enkele meters terug en ging het pad af,
dat van de oprijlaan naar een donker boschje
van dennen en hulst voerde. Langs dit pad
bewoog zich iemand snel voort; de gestalte van
een vrouw. Er was iets schichtigs in haar
manier van loopen; ze had de handen voor
zich uitgestrekt, alsof ze iets van zich af-
duwde.
John wachtte tot ze hem bereikt zou heb-
ben. En terwijl ze naderkwam, herkende hij
haar het was Anne Belinda! De gelijkenis
met het kind van negen jaar geleden was ver-
diwenen; alleen een glimp ervan leefde in Anne
Belinda's groote, nietsziende oogen. Maar van
een gelijkenis met Jenny was niets meer te be-
speuren. En toch herkende John haar zonder
een seconde van twijfel. Het was Anne.
Ze botste tegen hem aan en bleef stokstijf
staan, haar tastende handen om zijn arm, haar
gezicht vlak bij het zijne, haar oogen star en
onwezenlijk in peilloos verdriet, maar zonder
tranen. John was tot in het diepst van zijn
hart geroerd. Het was alsof ze slaapwandelde
en een vreeselijke droom als een muur tus
schen hen stond. Want hoewel ze hem aan-
raakte, zich zelfs met wanhopige vingers aan
hem vastklemde, was het duidelijk, dat ze
hem niet alleen niet herkende, maar evenmin
besef had van wat ze deed. Ze was blind en
doof voor de dingen om haar heen. Wat haar
oogen zagen, wat voor geluid haar in de ooren
klonk, ze zou het niet hebben kunnen zeggen.
Zijn gezicht of gestalte, de klank van zijn
stem waren het in elk geval niet.
In de veribijstering van haar smart hield ze
zijn arm in een stevigen greep. Hij legde een
warme, vaste hand op haar schouders en liet
die daar, in een van deemis vervuld wachten.
Zoo stonden zij een oogenblik vlak bij de oprij
laan; toen klonk uit de richting van de por
tierswoning geluid van stemmen; Pamela
Austin's hooge, doordringende lach.
Een schok voer door Anne; hij voelde dat
haar heele lichaam beefde. De schouder, waar-
houden, totdat zij in de gelegenheid is geweest
den Minister in kennis te stellen met de re-
sultaten van het door haar ingestelde onder
zoek.
AGITATIE VAN DE VIA DRILEE NSOHE
REGEERING IN MAROKKO.
Naar een speciale correspondent van de
News Chronicle Maandag uit Rabat (Fransch
Marokko) aan zijn blad meldde, zou de Ma-
drileensche regeering door andere instan-
ties geholpen trachten een opstand in
Marokko te ontketenen, om zoodoende de
kracht van de opstandelingen te breken.
De actie heeft een dubbel doel. In de eerste
plaats wil men een einde maken aan de
recruteering van Marokkanen voor de legers
van de opstandelingen, maar bovendien wil
men trachten de stamonen op te zetten tot
een opstand tegen de militaire heerschers te
Tetoean, het hoofdkwartier van generaal
Franco.
Wat het eerste betreft, is het resultaat tot
dusver nihil geweest. Vijfduizend Marokkaan-
op het geiwicht van zijn hand rustte, was on-
foeweeglijk geweest; nu trilde die. Zij hijgde en
nu maakten zich woorden los uit haar snik-
ken: ,,Laat ze nietZe duwde hem van
zich af en liep aehteruit.
De stemmen waren heel dichtlbij, juist ach-
ter de kromming van de oprijlaan. John ging
in de richting van waaruit ze kwamen en vond
Derek en Pamela, opgetogen, jolig als altijd.
Pamela groette hem met een kreet van
vreugde
,,iZalig, dat je er bent; nu kun je meteen een
step met me doen in de laan! Derek danst af-
schuwelijk op grint. Geef jij hem maar eens
een lesje
En meteen zette ze met haar wat schrille
sopraan een populaire melodie in.
Derek imiteerde het geluid van vechtende
katten en met z'n drieen dansten ze voorbij
het gevaarlijke punt, de oprijlaan in, tot John
voorgaf buiten adem te zijn.
„Je bent ook niet bepaald getraind! Ik heb
heel wat meer uithoudingsvermogen!" Er
klonk diepe minachting in Pomela"s stem.
,,Ha, Jenny, waar ga jij heen? Dans je ook
mee?"
Jenny's witte figuurtje dook verrassend
onverwacht op. Tusschen twee taxuspyrami-
den was ze te voorschijn gekomen en ze bleef
daar over haar schouder staan kijken.
Pamela en Derek begonnen naar haar toe
te rennen, maar John keerde zich om en liep
terug naar de plaats waar hij met Anne Be
linda had gestaan. Hij hoorde de stemmen zich
verwijderen. Zoo gauw de bocht in de oprij
laan hem aan het gezicht van de anderen
onttrokken had, verhaastte hij zijn stap, maar
toen hij den ingang van het pad bereikte, was
er niemand meer te bekennen. 'Hij liep verder,
volgde het kronkelende weggetje tot hij aan
de donkere open ruimte kwam, door hulst-
hagen omizoomd en met een opening, die op
de rivier uitkeek.
Ook hier niemand. De somlbere pek gaf hem
een onweerstaan'bare gewaarwording van
melancholie, de schaduw van Anna's verdriet
sohe recruten zijn reeds door Franco aan-
geworven tegen een handgeld van 45 gulden
en een soldij van f 1,50 per dag plus alle buit,
die zij kunnen vermeesteren. Alleen in het
westelijk deel van de Spaansche zone heeft de
Madrileensche campagne doelgetroffen. De
machtige pasja van Alcazar is door Franco's
officieren in de gevangenis geworpen en
wordt met executie bedreigd, tenzij hij het
verbod voor zijn volk om dienst te nemen op-
heft. Vijf kaids in het Westelijk deel des
lands zijn reeds gefusileerd en zes anderen tot
dwangarbeid veroordeeld.
Hoewel er millioenen peseta's van Madri
leensche zijde naar Marokko zijn gezonden zijn
tot dusver de gehoopte resultaten uitgebleven.
Behalve de Madrileensche regeering zou ook
de Komintern al geruimen tijd trachten on-
rust te zaaien onder de Moren, Niet alleen
dat zij over 't algemeen toch al niet Spaansch
gezind zijn, Franco is zeer gehaat.
De correspondent merkt op, dat het wel-
slagen van de actie onder de Moren voor
Franco een leelijke bedreiging zou vormen in
den rug en dat het ook aanleiding zou kunnen
geven tot internationale verwikkelingen. Men
kent de bezorgdheid in zekere kringen, dat
Spaansch Marokko een basis wii worden voor
Italie of (en) Duitschland in de Middelland-
sche Zee. De Madrileensche regeering zou
zulks kunnen voorkomen, zegt de correspon
dent, indien bij het uitbreken van troebelen
aldaar de Franschen op haar verzoek de zone
binnenrukken.
BRAND IN GEVANGENIS TE MADRID.
Volgens te Bayonne ontvangen berichten is
te Madrid een felle brand uitgebroken in een
gevangenis, waar in de hoofdstad gearresteer-
de fascisten zijn opgesloten. Brandweer af
deelingen Guardia de Asalto en militietroepen
wisten het vuur spoedig meester te worden.
Er waren onmiddellijk maatregelen genomen
om het ontsnappen van gevangenen onmoge-
lijk te maken. Het onderzoek heeft nog niet
uitgewezen wat de oorzaken van den brand
geweest zijn.
EXAMiENS.
Coupeuse.
Voor het examen coupeuse slaagde o.a. mej.
Jannie van Overbeeke te Sluis.
MERKWAARDBGE VONDST.
Enkele ondernemende personen uit Hans-
weert hebben reeds eenige dagen gevischt
naar de vorige week verloren schroef van de
veerboot Prins Hendrik. Inplaats van de
schroef boven te halen hebben ze twee stuk-
ken van een grafzerk boven gehaald, een
grroote platte steen waarop nog te lezen zijn
de woorden: ,,1603 gest. den 13 IV 1603 tot
MUDDBLBVR" en een steen welke blijkbaar
rechtop moet staan en waaraan nog een mooie
vorm zit. Deze bevat echter geen opschrift.
Beide steenen zijn te Hansweert aan den wal
gebracht. De visschers hebben den moed nog
niet verloren en zijn nog druk bezig.
LUXOR-THEATER.
De dansgirls van Panama.
Van Panama weten de meeste menschen
sleehts, dat er een kanaal doorloopt en dat er
hoeden naar genoemd worden, die overigens
niet meer in de mode zijn. Deze geforekkige
geografische en sociografische kennis is voor
de meesten ruimschoots voldoende. Wanneer
een jongedame met Park-Avenue-manieren
eohter niet beter is ingelicht over het land,
waar zij zal debuteeren als cabaretzangeres,
dan staan de zaken anders. Welke gevaren
zoodanige juffers bedreigen wordt onver-
bloemd getoond in de film „De dansgirls van
Panama", die Charles Vidor heeft geregis-
seerd en die in het Luxor wordt vertoond.
Behalve dat het aristocratische gezelschap,
dat de passagiers vormt van de boot. Dale
de jongedame, die in vorengenoemde om-
standi'gheden komt te verkeeren den rug
toekeert, krijgt zij ruzie met een vriendelijken
jongeman, wanneer blijkt, dat zij behoort bij
Trixie's dansgroep, die in het Bull Ringcabaret
een zeer gemengd gezelschap de hitte en de
eenzaamheid moet doen vergeten.
Niettemin zijn Dale, die Arlene Judge speelt,
nog meerdere onaangename verrassingen weg-
gelegd, die haar in benarde omstandigheden
brengen, waaruit zij sleehts kan worden ge-
red door den practischen zin van haar vrien-
din Jerry, haar aangeiboren afkeer van het
slechte pad en de trouwhartigheid van een
jongeman, die als de nood het hoogst is, Dale
in zijn armen komt sluiten. Als toegift als
om het happy end nog eens te onderstrepen
vindt dan ook haar vriendin Jerry rust in de
armen van haar echtgenOot, die als zeeman
in Sjanghai zijn boot miste en te weinig Ohi-
neesch kende om den weg terug te vragen.
Hij heeft het in China tot generaal gebracht,
hetgeen in Panama meer verbazing wekt, dan
het in China gedaan zal hebben.
De Dansgirls van Panama is een film vol
scheen er rond te waren. Hier moest het ge
weest zijn, dat het beste in haar ziel bezeerd
was hoe diep en bitter gekwetst en
door wie? Een ander kronkelpad liep van de
open plek verder. John dacht aan Jenny, die
zoo opeens tusschen de taxuspyramiden was
versichenen. Als Jenny en Anne elkaar op deze
plek ontmoet en verlaten hadden, wat was er
dan tusschen hen voorgevallen, dat Anne in
radelooze vaart was weggestrompeld, verblind
en verdoofd door ellende
John liep het pad weer af, aan het einde
waarvan zijn ontmoeting met Anne had plaats
gehad en haastte zich naar het groote hek. De
taxi was verdwenen. Een wilde woede, omdat
Anne zoo nabij was geweest en hij haar had
iaten gaan, sloeg als een golf over hem heen.
Wlaarom was hij niet bij haar gebleven en met
haar meegegaan? Waarom was hij zoo ezel-
achtig geweest haar uit het oog te verliezen?
De fiets van den portier stond tegen den
muur naast het hek. John voelde niet het
minste gewetensbezwaar, er gebruik van te
maken. Hij had geen idee wanneer de eerst-
volgende trein uit Dene Vale vertrok, maar
hij wilde niets onbeproefd laten om Anne te
achterhalen. Hij trapte als een bezetene
langs den vijf mijl langen, oneffen weg met
als eenig resultaat dat het vertreksignaal van
de locomotief hem gillend in de ooren snerpte,
toen hij geen honderd meter van de stations-
ingang verwijderd was. Toen hij de fiets
neersmeet en den controleur die met onbe-
wogen zakelijkheid om zijn perronkaartje
vroeg wilde voorbijstuiven, was de trein al
onderweg, hem een tergenden aanblik bie-
dend van den achterkant van den goederen-
wagen.
Langzaam en diep-teleurgesteld reed hij
naar Waterdene terug. Anne was gekomen
en gegaan. Hij had haar gezien, haar aange-
raakt en haar weer verloren in zoo'n korte
spanne tijds, dat het een droom leek.
Geordend denken was hem onmogelijk, maar
een paar sterke indrukken stonden gegrifd in
bonte afwisseling en scherpe tegenstellingen
en toont nu eens de chique bars, dan weer de
beruchtste zeeluicabarets van het smalle
strookje land, dat Zuid- en Noord-Amerika
met elkaar verfbindt, alsmede de gevaren waar
aan de jongedames, die tot de oategorie welke
de titel van deze film aandui'dt, blootstaan.
VERDACHT VAN MOORD.
Naar het Handelsblad vemeemt is Dinsdag-
dagnacht te Vaassen op de Veluwe een man
aangehouden, tegen wien vermoedens zijn ge-
rezen in verband met den dood van den 21-
jarigen Utrechtenaar, wiens lijk Maandag in
Amsterdam-Oost uit het Merwedekanaal is
opgehaald.
De 21-jarige Utrechtenaar werd sinds Vrij-
dag j.l. vermist. Het lijk vertoonde diepe
hoofdwonden, zoodat reeds dadelijk vermoe
dens rezen van moord, terwijl echter ook de
kans niet uitgesloten werd geacht, dat een
schroef van een boot de verwondingen had
veroorzaakt.
Dinsdagmiddag zouden dr. Hulst uit Leiden
en de patholoog-anatoom van het Rinnengast-
huis alhier, dokter E. Hammed, sectie op het
lijk verrichten.
De man, die thans te Vaassen is aange
houden, stond in zakenrelatie met den thans
gestorven Utrechtschen jongeman en tusschen
deze beiden was een zakelijke kwestie gere-
zen, welke eventueel aanleiding tot een mis-
drijf kan hebben gegeven. De aangehoudene
ook 21-jarige en werklooze man woonde even-
eens te Utrecht en men heeft hem het laatst
in gezelschap van het slachtoffer gezien.
Maandagmorgen had hij zich naar zijn ouders
te Vaassen begeven en is daar aangehouden
Een rechercheur van het bureau-Linnaeus-
straat heeft hem Dinsdagmorgen afgehaald en
Dinsdagmiddag nam de commissaris, de heer
E. C. J. Staal, den verdachte een verhoor af,
dat tot dusver ook geen opheldering omtrent
den dood van het slachtoffer heeft gebracht.
De verdachte ontkent iets met den dood van
het slachtoffer uitstaande te hebben. Niet
temin heeft de politie termen gevonden den
verdachte in arrest te houden en Dinsdag
middag is hij in het Binnengasthuis met het
lijk van den Utrechtenaar geconfronteerd in
aanwezigheid van commissaris Staal en in-
specteur J. van den Berg.
De arrestant maakt een vrij onversehilligen
indruk. Zijn voorkomen doet denken aan een
jongen polderwerker, in zijn ontkenningen is
hjj zeer hardnekkig, maar er zijn lacunes in
zijn verklaringen, die nog nadere opheldering
behoeven.
Werd Utrechtenaar vermoord?
Nog wordt gemeldt, dat uit het voorloopig
onderzoek nog is gebleken, dat de jongeman.
die woonachtig was in de Zadelstraat te
Utrecht, in het bezit is geweest van een be-
drag van 150, welk bedrag niet meer op het
lijk is gevonden.
Toen men den vader van het gebeurde in
kennis stelde, achtte deze het niet onmogelijk.
dat zijn zoon zou zijn vermoord, in welk ge
val hij reeds een vermoedelijken dader kon
aanwijzen.
Zijn zoon had het ouderlijk huis met ruzie
verlaten en wilde zelf een zaakje beginnen.
Hij had echter een emstig meeningsverschil
met een anderen Utrechtenaar, die volgens
ingewijden het misdrijf zeer goed zou heb
ben kunnen gepleegd.
Degene, die men voor den dader aanziet,
heeft ongeveer 14 dagen geleden zijn kosthuis
te Utrecht met onbekende bestemming ver
laten. Bij de Utrechtsche politie staat deze
man echter zeer goed aangeschreven. Van
politioneele zijde was men aldaar de meening
toegedaan, dat hier van moord geen sprake
Niet meer in staat nog iets t«
doen aan het vele werk, dat
te wachten ligt? Dan zullen
6en of twee van die kleine
"AKKERTJES" snel en zekerUw
Nederlandsch nare hoofdpijn verdrijven en
j. Product Uw geest weer holder maken!
Onschadelijkl't Zijn ideale pijn-
stillers bij Zenuwpijn, Kiespijn,
enz. Per 12 stuks sleehts 52 cent.
Volgens recept van Apotheker Dumorrt
Ingez. Med.
zijn geest Anne's greep op zrjn arm, haar
koude, starre greep; de pijn, die haar oogen
verduisterd had; de kleine hartvormlge moe-
dervlek tusschen den duim en den wijsvinger
van haar rechterhand. Hij herinnerde zich
die kleine moedervlek; herinnerde zich die
gezien te hebben op de bruine kinderhand
negen jaar geleden. Hij was er zich bewust
van dat die hem diep getroffen had. Weer
laaide de blinde woede van straks heftig in
hem op.
Zijn vastbesloten voornemen om Anne
Waveney te vinden was van den aanvang af
aangewakkerd door de tegenstand, dien hij
had ondervonden.
Waarom gaf niemand hem een recht-
streeksch antwoord; waarom scheen niemand
hem de waarheid te Runmen of te willen ver-
tellen? Angst, tactvol ontwijken, uitvluchten,
leugens hij was er meer dan beu van en
thans in een stemming om eens ongezouten de
waarheid daarover te zeggen.
Gisteravond, wel Jenny moest hem glad-
weg voorgelogen hebben. Hij spande zijn
hersens in om zich precies te herinneren wat
ze had gezegd en kwam tot de ontdekking dat
dit bedroefd weinig geweest was. Ze had ge-
probeerd, zooals ze allemaal chadden gedaan
om hem met een kluitje in het riet te sturen.
Ze had erop gezinspeeld o, meer dan ge-
zinspeeld, dat Anne's geestvermogens gekrenkt
waren. En ze had geschreid. Vreemd ge
noeg, John had in het diepst van zijn hart
geen moment beloofd aan de waarheid van
wat Jenny tegen hem gelogen had, al begreep
hij niet waarom. Een eentonig wijsje uit zijn
kinderjaren neuriend, liep hij naar het huis,
een onwrikbaar besluit was in hem gerijpt.
Hij was niet van zins zich langer om den tuin
te laten leiden. Als hij Jenny vertelde dat hij
Anne gezien had, zou ze niet langer kunnen
weigeren hem Anne's adres te geven.
(Wordt vervolgd.)
