NIEUWS
Het Mysterle van Gresford Hall.
Binnenland
Feuilleton
fccvstcLcuzyP.
RAADSVERGADERING
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN,
Het verrichten van buitenverf-
werk aan school C, aan de
Schoollaan, te Ter Neuzen.
Q-cytcuuik: Caft TMWu
r per post 71,00 per o maanuen oy vw* r-
/oor Belgie en Amerika 2,-, overige landen 2,35 per 3 maanden fr. per post -
Abon nementen voor het buiterdand alleen bij vooruittetaling.
liitgcefster: Firma P. J. VAN DE SANDE
GIRO 33150 TELEFOON No. 25.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien brj regelabonnement tegen verminderd tarief, hetwelk op aanvraag
verkrjjgbaar is. Intending van advertentien liefst 6en dag voor de uitgave.
DIT BEAD VERSCHIJNT IEDEREN MAANDAG- WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND.
De Burgemeester van TER NEUZEN brengt
ter algemeene kennis, dat een openbaire ver-
gadering van den gemeenteraad is belegd
tegen Donderdag 28 Met a.s., des namiddags
2 our.
Ter Neuzen, 23 Mei 1936.
De Burgemeester voomoemd,
L. J. GEELHOEDT.
zullen op MAANDAG 15 JUNI 1936, des
namiddags 3 uur, voor aannemers uit de
Gemeente Ter Neuzen, in het Gemeentehuis
aanbesteden
Het bestek is verkrijgbaar ten kantore van
de Gemeentewerken aan de Markt te Ter
Neuzen, waar ook nadere inlichtingen worden
gegeven.
Ter Neuzen, 25 Mei 1936.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
L. J. GEELHOEDT, Voorzitter.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
FEESTELIJKE RIJTOER.
Gisteren hebben H. M. de Koningin en Prin-
ses Juliana, die des voormiddags in de Oranje-
kerk den dienst hebben brjgewoond, die geleid
werd door Ds. P. J. de Jong, in den namiddag
door de stad een rijtoer gemaakt, die het
Koloniaal Instituut tot doel had, waar een be-
zoek gebracht werd. De tocht door de ver-
schillende straten der stad was een ware zege-
tocht. De trjtoer trekt in den regel duizenden
belangstellendengisteren werkte het mooie
weer er ook bijzonder toe mede, am de men
3chen op stap te brengen, die zich in veel-
voudige rijen schaarde langs den vooraf be-
kend gemaakten weg die de stoet zou nemen,
om deze te zien passeeren.
BHBENKOMST VAN HET AEG. NEDERL.
VERBOND TE MIDDELBURG.
Rede van Minister De Wilde over de
Nederlandsche volksgemeenschap.
Op den groepsdag van het Alg. Nederlandsch
Verbond, welke te Middelburg gehouden wordt,
heeft de Minister van Binnenlandsche Zaken,
Mr. J. A. de Wilde, .Vrijdagavond een toe-
spraak gehouden, waarin hij allereerst er op
wees, dat de doelstelling van het verbond van
ideeelen aard is, al wordt er ook gesproken
van verhooging van de stoffelijke kracht.
Gaama gaf de Minister de verzekering van
belangstelling en genegenheid voor het ver
bond, wanneer dit onveranderlijk en stand-
vastig blijft staan op het eenig juiste stand-
punt, dat historisch gegroeide staatkundige
toestanden en verhoudingen worden aanvaard
en ontzien, dat het contact in en buiten ons
vaderland worde gezocht en bevestigd met
geen ander doel, dan de familie-relatie leven-
dig te houden of steviger te maken en door
samenspreking en samenwerking, door uitw'.s-
seling van gedachten en verspreiding van les-
tuur des te beter profijt te kunnen trekken
van de vruchten, die gnoeiden en rijpten aan
den Nederlandschen stam.
Geeft acht op de stem van het bloed! Dat
is feitelijk de leuze, die het verbond opfaeft.
Dat is de klank, dien het in onze vermechani-
seerde samenleving met kracht doet hooren.
Alles wat in gezonden zin er op gericht is,
liefde te wekken voor ideeele goederen, waar-
van het bezit geen op geld waardeerhaar voor-
deel biedt, maar die aan het leven meer inhoud
geven en de zedeljjke kracht des volks verster-
ken, mag op onze waardeering aanspraak
maken.
Gelukkig is er nog veel, dat in die richting
wenkt en werkt. Wie er oog voor heeft, ziet in
den arbeid der kerken, in het werk der barm-
hartigheid, in het sociale streven op maat-
■ciiappelijk gebied de sprekende symptomen.
Zuik een symptoom is ook de arbeid van het
Alg. Ned. Verbond.
Geeft acht op de stem van het bloed!
Wie daarop acht geeft, vraagt niet naar
materieel gewin, maar is tot het offer bereid,
verlangt niet allereerst te ontvangen, maar is
bereid om te geven.
Uitgangspunt moet daarbij zijn de volksge
meenschap, zooals die leeft en werkt binnen
de grenzen van het Nederlandsche rijk.
Wie aan den anderen kant zou beginnen, zou
dwars tegen de natuur ingaan en bekaaid uit-
komen. Het is niet zoo, dat er eerst een ge-
voel van saamhoorigheid gewekt moet worden
jegens de stamverwanten, die in Amerika,
Zuid-Afrika of Vlaanderen wonen, om dan zoo
af te dalen tot het eigen Nederlandsche volk.
Neen, met het Nederlandsche volk moet men
beginnen. In het midden daarvan spreekt bu
rners voor ons reeds van zelf de stem van
het bloed. Wie de stem niet hoort, of weigert
er naar te luisteren, stelt zich buiten onze
volksgemeenschap.
De Minister wees er vervolgens op, dat in
de laatste jaren de liefde voor land en natio
nal! bestaan eer sterker dan zwakker is ge-
worden.
Wij aldus vervolgde Mr. De Wilde en
onze volksgenooten zijn niet alleen van het-
zelfde bloed en van dezelfde taal, maar wjj
hebben dezelfde geschiedenis doorgemaakt.
Wij hebben in de continuiteit van de geslach-
ten, kennelijk door God gezegend, ons land ge
maakt tot wat het is. We hebben onze vrjj-
heid en onafhankelijkheid bevochten. We vor-
men een natie, die anders is dan andere na-
ties, van eigen type en karakter.
Op die waarheid moet steeds weer de aan-
dacht gevestigd worden. Het besef ervan moet
verievendigd worden. Niet om in laakbaar
nationalisme of ziekelijk gedweep te vervallen.
maar om onze eenheid te zien en te waar-
deeren, wat God ons door den arbeid onzer
vaderen gaf.
Met alle kracht moet positie worden ge-
nomen tegen alien, die de kracht en de betee-
kenis der geschiedenis loochenen en het doen
voorkomen alsof ieder geslacht opnieuw be-
gint, alsof het verleden ons niet aangaat, als
of alleen het heden en de toekomst voor ons
iets beteekenen. Zoo is het niet, dat is een
leugen, die, zoo zjj ingang vindt, zich schrik-
kelijk zal wreken.
Het verleden is voor ieder van ons indivi-
dueel en is voor ons volk in 't algemeen van
alles beheerschende waarde.
Dat verleden beeft ons Sen gemaakt, heeft
onze plaats onder de andere volken bepaald,
heeft ons een naam gegeven in de wereld, is
ook thans nog van overwegenden invloed op
onze positie in het heden en heeft ons op het
nauwst verbonden met Oost- en West-Indie.
Aan dat verleden danken wij het, dat we een
vrij volk zijn met een traditie van eeuwen.
Vervolgens wees de Minister er op, dat wi)
als natie een gemeenschappelijk bezit hebben.
Da* bezit bestaat in alles wat de mensch noo-
dig heeft om den strijd des levens te strijden.
Het is de godsdienst, het is onze cultuur, onze
staatkundige onafhankelijkheid, onze volksvrij-
heden en rechten, onsr Koninkljjk huis, onze
relatie met Indie, Suriname en de Nederland-
sche Antillen.
Wie zijn eigen volk liefheeft, zal zijn ge
negenheid ook uitstrekken tot anderen, die
aan dat volk verwant zijn. Het proces van de
vervreemding moet worden gestuit en er moe
toenadering komen.
Laat ons volk, aldus besloot Mmister De
Naar het Engelsch van
SIR WILLIAM MAGNAY
(Nadruk verhoden.)
32) Vervolg.
Sibyl bleef staan, en zich naar hem toewen-
dend, ging ze een stap achteruit. ,,Neen,
neen!" protesteerde ze op zachten toon. „Me-
neer Cardon, dat moet u niet meer tegen mij
zeggen."
,,Maar Sibyl, mijnbegon hij op smee-
kenden toon.
„Neen, neen", herhaalde ze nadrukkel.jk.
Ze kreeg een vuurroode kleur en er lag droef-
heid in haar oogen. ,,Ik verbied het u. U ver-
gist u."
,,Door te denken dat u om mij geeft? ze:
bij; heen en weer geslingerd tusschen ver
vlogen hoop en teleurstelling.
„Ja", antwoordde ze. ,,Het is verkeerd
van u."
„Verkeerd! herhaalde hij, scherp luisterend
of hij ook iets gedwongens in haar toon kon
ontdekken. „Om je te vertellen dat ik van je
houd en dat ik hoop, dat je hier nooit van-
daan zult gaan, maar zult blijven als mijn
vrouiw, Sibyl?"
Hij was een stap naar haar toe gegaan,
maar ze ontweek hem. ,,Neen, neen, het kan
niet," verklaarde ze, met een dappere poging
om haar stem vast ite doen klinken. ,,Ik moest
niet meer naar u luisteren.
„Houd je dan niet van mij vroeg hij, diep
angelukkig.
Sibyl schudde het hoofd. „Zeg alstublieft
Wilde in al zijn geledingen begrijpen, dat
het, voortbouwend aan zijn nationaal bestaan,
tevens moet vasthouden aan zjjn traditie.
Vooruitstrevend in de ontwikkeling van het
Nederlandsche recht, de nationale welvaart, in
het bevorderen van kunsten en wetenschappen,
maar daarbij altijd weer voortgaande in de
lijn van het karter de; eigen natie.
Slaagt men er in den eerbied voor het orga-
nisch gegroeide te versterken en het volk
steeds meer te doordringen van zijn historische
taak en roeping, zijn inzicht in de wonderbare
leiding van zijn geschiedenis te verdiepen, dan
zal ook het Algemeen Nederlandsch Verbond
een toebereide aarde vinden om zijn werk te
volbrengen.
Op deze vergadering was een welkomst-
woord uitgesproken door den burgemeester
var. Middelburg, den heer Femhout, terwijl
een slotwoord is gesproken door den alge-
meenen voorzitter der vereeniging, den heer
Pattist.
Zaterdag werd een autotocht door Walche-
ren gemaakt. Te Veere werd door den heer
Mr. P. Dieleman een inleiding gehouden over
de geschiedenis van Zeeland. Het slot van de
tocht was een kranslegging bij het standbeeld
van Admiraal De Ruyter te Vlissingen.
NAT I RAULSATIES EN DE NEDERL.
A RBEIDSMARKT.
Bij het afdeehngsonderzoek van een aantal
naturalisatie-wetsontwerpen vestigden enkele
leden er de aandacht op, dat tegenwoordig
over naturalisaties ook het departement van
sociale zaken wordt gehoord. Niet alleen
wordt onderzocht, of een aanvrager zelfstan-
dig in zijn onderhoud voorziet, doch ook wordt
volgens de fonnuleering van de taak, in
dezen aan het voomoemde departement opge-
dragen, gelet op den toestand van de Neder
landsche, arbeidsmarkt. De leden. hier aan
het woord achtten dit niet zonder bezwaar.
De toestand van de arbeidsmarkt, zal wel
uiterst zelden een naturalisatie bijzonder ge-
wenscht of noodzakelijk doen zijn. Wordt
niet een zekere soepelheid betracht, dan kun
nen ook personen, die reeds vele jaren hier
werkzaam zijn en die zich feitelijk al geruimen
tijd Nederlander gevoelen, worden uitgesloten.
Kans op inwilliging van een naturalisatie-
aanvrage zidlen dan siechts zij hebben, die
over ruime geldmiddelen beschikken. Gaame
zouden de hierbedoelde leden worden inge-
licht omtrent de wijze, waarop de bovenver-
melde taak door het departement van sociale
zaken wordt vervuld.
Van andere zijde werd naar aanleiding van
deze beschouwing opgemerkt, dat bij het oor-
deelen over naturalisatie-aanvragen toch wel
degelijk ernstig op den toestand van de Neder
landsche arbeidsmarkt moet worden gelet.
Werd in dezen een te ruim standpunt inge-
ncmen, dan zou daardoor de wet inzake het
verrichten van arbeid door vreemdelingen
veel van haar beteekenis kunnen verliezen.
DE TRANSFERONDERHANDELXNGEN
MET DEITSCHLAND.
De onderhandelingen, die deze week te Ber-
lijn nopens de regeliiig van de transfer van
Duitsche kapitaalrenten en dergelijke hebben
plaatsgevotden, hebben Zaterdag tusschen de
Nederlandsche en Duitsche delegaties tot een
principeele overeenstemming geleid, die noch-
tans de goedkeuring van de beide regeeringen
alsnog behoeft.
De uitwerking van de afspraken in bijzon-
heden zal nog eenige dagen in beslag nemen.
De nieuwe regeling zal vooi den tijd van 1
Juli 1936 tot en met 30 Juni 1937 gelden.
Tegelijkertijd is de met Juli a.s. afloopende
overeenkomst nopens het reizigersverkeer
eveneens voor den duur van een jaai zij het
met kleine wijzigin.gen, verlengd. In de nieu
we reisovereenkomst is met de belangen van
de in Duitschland wonende Nederlandsche on-
derdanen. die naar Nederland willen reizen,
rekening gehouden.
DISTRIBUTIE VAN GEHAKT IN BLIK.
De Minister van Sociale Zaken heeft aan de
gemeentebesturen in den lande medegedeeld,
dat het in zijn voomemen ligt binnenkort
bij wrjze van. proef te beginnen met een
nieuwe distributie van zoogenaamd gehakt in
blik aan in de steunregeling opgenomen en/of
tot de werkverschaffing toegelaten werkloozen.
De kostprijs van het product in bussen van
ongeveer 950 gram netto inhoud bedraagt voor
de gemeente 0,32y2 en voor den bedoelde
werkloozen 0,35.
Aangezien het nieuwe product, bij wijze van
proef, voorloopig siechts in beperkten omvang
kan worden geleverd, terwijl het anderzijds
de bedoeling is zooveel mogelijk gemeenten
hiervan te laten profiteeren. stelt de Minister
er prijs op van de gemeenten te vememen of
zij voor de distributie in aanmerking wenschen
te komen en hoeveel blikken zij per week zou
den willen betrekken.
HET RAPPORT INZAKE DE
ZIEKENFONDSWET.
Naar verluidt, bevat het rapport, dat de
door den Minister van Sociale Zaken ingestelde
commissie van advies inzake een voorontwerp
voor een vierde nota van wijziging van het
ontwerp-ziekenfondswet, zal uitbrengen, aldus
het A-N.P., de bepaling, dat bestaande zieken-
fondsen toegelaten zullen blijven op eenige
voorwaarden.
Deze fondsen zullen zich nJ. moeten onder-
werpen aan het toezicht van den centralen
raad, zij zullen niet mogen werken met winst-
oogmerk en zrj zullen met betrekking tot den
omvang van de geneeskundige verzorging de
voorschriften moeten naleven, welke de Knoon
zal uitvaardigen.
Voorts bevat, naar het A.N.P. ter oore
komt, bovengenoemd rapport de bepaling, dat
bij algemeenen maatregel van bestuur voor
schriften zullen worden vastgesteld inzake de
welstandsgrens, waarbij onderscheid zou kun
nen worden gemaakt naar gelang van de
grootte van het gezin en ook naar gelang van
de vraag, of een gemeente een stedelijk dan
wel een landelijk karakter draagt. Draagt een
gemeente voor een deel een stedelijk,'voor een
ander deel een landelijk karakter, dan zal ook
voor deze deelen van eenzelfde gemeente on
derscheid kunnen worden gemaakt.
LUCHTBESCHERMING.
Besche ruling van whterkeerende
dijken tegen aanvallen uit de lucht.
Op 16 Mei j.l. zijn in Zeeland luchtbescher-
mingsoefeningen gehouden en voor-. zoover
daar thans over kan worden geoordeeld, kan
worden gezegd, dat deze oefeningen zijn ge-
slaagd en dat men op dit terrein ook in Zee-
land onder de energieke leiding van den Com-
missaris der Koningin in korten tijd veel heeft
bereikt. Deze oefeningen hebben niet weinig
brjgedr&gen aan het wakker maken van de be-
volking en tot het vormen van een juist oor-
deel over hetgeen op luchtbeschermingsgebied
in een provincit5 als Zeeland van noode is.
Het is opmerkelijk, dat bij het organiseeren
der plaatselrjke diensten nog zoo weinig aan
dacht is geschonken aan de omstandigheid, dat
laag gelegen landen een bijzondere bescher-
ming vragen met het oog op de kwetsbaarheid
der waterkeerende drjken en duinen. Vooral de
dijken zijn in dezen van belang aangezien de
duinen veelal moeilrjk door bommen zijn te ver-
nietigen.
De mogelrjkheid van vemietiging van de
drjken door bommen is natuurlrjk geen speciaal
Zeeuwsch vraagstuk, al is het waar, dat voor
al ook in Zeeland een oordeelkundig tot stand
gebrachte inundatie zoowel voor vriend als
vijand van zeer groote beteekenis kan zijn.
Ongetwijfeld zullen in de eerste plaats die dij
ken worden getroffen, in welker nabijheid voor
vernietiging in aanmerking k-omende objecten
zijn gelegen, doch het staat wel vast, dat ook
op andere plaatsen de dijken niet zullen ge-
spaard worden. En dan zal men niet in de
niets meer." Ze kreeg nu haar zelfbehecr-
sching terug, vlugger dan hij.
„Dan wil je me toch zeker wel vergeven dat
ik zoo gesproken heb?" zei hij met een mat
lachje. ,,Dat was toch niet erg. En ik hoopte
zoo, Sibyl. Toe, zeg dat je me vergeeft. Heb
ik iets verkeerds gedaan?"
„ja, een prettige wandeling 'bedorven,1 ant
woordde ze, nu weer geheel zicbzelf. „Het is
zoo jammer dat menschen geen vrienden kun
Tien zrjn zonder dat..."
,,Het zou verwonderlijk zijn als dit wel kon
tenminste wat de eene partij betreft,
klonk het eenigszins bitter.
Ze gaf geen antwoord; ze zei alleen le.s
over den tijd en toen keerden ze naar de Hall
terug. Er werd niet meer over de brandende
kwestie gesproken totdat ze dioht bij het huis
waren.
,,Ik hoop dat je mij niet voor je mdiscretie
zult straffen", vroeg Richard, zoo luchtig als
zijn teleurstelling hem toeliet. „Het spijt me
ontzettend als ik je verdriet gedaan heb."
,,Dat hebt u," antwoordde ze. ,,Maar laten
we het vergeten."
„Zal het je niet ervan terug houden weer
met mij ite gaan wandelen?"
„Neen. Ik kan u vertrouiwen."
'.Dank je," zei hij eenvoudig, maar terwijl
hij sprak voelde hij dat de blik, die haar woor-
den vergezelde, hem in groot gevaar bracht
overijlde dingen te doen.
Dienzelfden middag wandelde Richard, be-
denkend dat hij zijn neef en nicht eens een
beizoek moest ibrengen, naar de Grange. Hfl
vemam dat Archer dien dag naar Louden
was, maar Marion bleek thuis te zijn. Hij
werd in haar boudoir gelaten, waar ze met
een boek voor de haard zat. Ze stond op en
begroette hem met haar innemenden, sympa-
thieken glimlach.
„Ik neem vanmiddag mijn gemak eens,
merkte ze op, terwijl ze hem beduidde een
stoel naast de hare te schuiven. „Ik heb
vanmorgen een flinken rit gemaakt op
vader's paard. Het was verrukkelijk, maar ik
ben er wel wat stijf en moe van geworden."
,,je vader is naar de stad, hoor ik
„Ja, voor zaken. Ze sprak het woord met
eeii eigenaardige intonatie, die hem opviel,
en hij schreef dit toe aan de minachting, die
een meisje voor zaken koestert. De kwellin-
gen van dien nacht hadden nauwelijks een
spoor op haar gezicht achtergelaten. Ze had
in den dollen rit van dien morgen vergetel-
heid gezocht. „Ik begon het hier juist saai
te vinden," vervolgde ze, ,,en ben daarom
dankbaar dat je de genoegens op de Hall in
de steek hebt gelaten om mij wat gezelschap
te houden. En waarde neef, hoe staat het
daar? Ben je al verliefd op Sibyl Brays-
haw?"
Deze laatste vraag, die hij t mins. van al
les verwacht had, werd zoo direct gesteld, dat
zij hem ccn moment van zijn stuk bracht. Zijn
zenuwen waren echter, door de afwijzing van
dien morgen zoodanig gekalmeerd, dat hij op-
gewassen was tegen dezen aanval.
„Er is geen sprake van een verloving tus
schen juffrouw Brayshaw en mij," antwoordde
hij kodl.
I2j0 gaf ficm ecu van haar IcaraktcristiekG,
onderzoekendc blikken, alsof ze onzeker was
in hoeverre zijn stem de waarheid geopen-
baard of verborgen had.
„Voor jou ben ik er blij om, Richard," gaf
ze eenivoudig ten antwoord. .Sibyl kennend,
zou ik niet verbaasd zijn geweest als je met
een dergelijke bekentenis op de proppen was
gekomen."
„Dat kun je gerust uit je hoofd zetten,
Marion."
„Daar ben ik blij om," want ik ben over-
tuigd dat je geluk niet in die richting ligt."
„Neen," gaf hjj kort toe, maar zijn instem-
ming had een andere oonzaak dan zij dacht.
Het onderwerp had hem zwijgzaam ge
maakt; hij zat in het vuur te staren, terwijl
Marion hem nieuwsgierig gadesloeg, onderwijl
gemakkelrjk in haar lagen, diepen stoel terug-
leunend.
Wanneer kom je weer bij ons terug?"
vroeg ze ineens.
,,Ik mag werkelijk niet meer van jullie gast-
vrijheid misbruik maken," antwoordde hij.
„Het is heel vriendelijk van je mij te vragen
maar ik ben besloten terug te keeren naar
mijn kamers in de Drakenkop, als ik bij de
Brayshaws wegga, wat over een paar dagen
gebeuren zal."
.Zooals je wilt," zei ze zonder iets van haar
gevoelens te laten blijken. ,,We hebben je
zoo dikwijls als ons zelfrespect ons toeliet ge-
inviteerd. Je weet wel dat je bij ons steeds
welkom bent."
„Daarvan ben ik overtuigd," klonk het
dankbaar.
iZe ricbtte zich uit haar achteroverliggende
houding op en leunde naar voren, de handen
gevouwen voor zich uit.
„Ik wilde dat ik wist, Richard," zei ze met
een diepe, peinzende stem, „ik wilde dat ik
wist wat je van ons vervreemd heeft; want
dat iemand of iets dat gedaan heeft, dat staat
voor mij vast. Straks heb ik het over ons
zelfrespect gehad. Het was eigenlijk dwaas.
omdat ik nu zoo vrijudt tegen je spreek. Maar
we hebben zoo weinig vrienden echte vrien
den en het ds hard am als je denkt een
echten vriend gevonden te hebben, dien weer
te moeten verliezen."
IHet was een gevaarlijk oogenblik voor
Richard, die nog gebukt ging onder de afwij
zing van dien morgen. De verleiding was
groot. Sympathie en troost lagen voor het
grijpen; de liefde van een mooi en intelligent
meisje, dat op een enkel woord van hem
wachtte; een woord, dat ontgoocheling in ge
luk zou veranderen.
eerste plaats bij eb maar juist bij vloed tot den
aanval overgaan, zoodat directe herstelling
zeer moeilijk,; zoo niet onmogelijk zal zijn.
Zeer zeker is dat deel van het luchtbescher-
mingsvraagstuk niet het onbelangrijkste en in
de naaste toekomst zal in dezen. naar een op-
lossing moeten worden gestreefd. Eenvoudig
is die oplossing niet, omdat het veel moeiljjker
zal zijn door bommen vemietigde dijken te her-
stellen dan deze waterkeeringen in orde te
brengen ingeval van doorbraak bij watersnood.
Het is dan ook verblijdend, dat in het laatste
nummer van Luchtgevaar, deze kwestie wordt
besproken.
Kapitein J. H. van Riesen wijst er n.l. in een
artikel op, dat het luchtbombardement zoo
verrassend mogelijk geschiedt. In een kort
tjjdsverloop valt een serie bommen op of om
het object, waardoor tegelijkertijd verscheidene
diepe en breede gaten en scheuren in het
lichaam van den dijk ontstaan. Bij hooge vloe-
den bestaat dus alle kans, dat onmiddellijk op
het bombardement een doorbraak volgt. Een
bom van 100 K.G. (inhoud ongev. 60 K.G. zeer J*
brisante ontplofbare stof) slaat een trechte"
van ruim 13 M3. in den dijk.
Wel valt een gedeelte van den grond hierin
terug, maar de grondtrillingen vormen scheu
ren, ontzetten het lichaam van den dijk en ver
anderen de geheele structuur ter plaatse Als
de bombardeergroep, hetgeen waarschijnlijk is
in verband met de trefkans, in de lengte of in
schuine richting( niet dwars) over den dijk
vliegt om het object aan te vallen, zal de
dijk op meer plaatsen tegeljjk worden ge
troffen.
Bovendien zal de aanvaller hoogst waar
schijnlijk persistente strijdstof gebruiken om
de nawerking van het vorige bombardement
op deze belangrtjke doelen te vergrooten, den
alarmeeringstoestand te bestendigen en de
herstellingen aanzienlijk te bemoeilijken, daar
de ploegen worden gedwongen onder het gas-
masker en in beschermende kleeding te arbei-
den. Moeten de dijkploegen reeds in vredes-
tijd onder moeilijke omstandigheden en hoogen
druk werken, de luchtbeschermimgsmaatrege-
len verzwaren deze menschlievende en dank-
bare taak nog aanmerkelijk.
Door het luchtwapen worden aldus de
heer van Riesen de grondbeginselen van
de eeuwenoude bescherming tegen dergelijke
catastrofen niet aangetast, maar wel worden
de dislocatie en het vervoer van het personeei
alsmede de oplegging en de uitbreiding van
het materieel ingrijpend veranderd. Veel meer
dan tot nu toe het geval was, treden ook de
geoefendheid en de uitrusting van de ploegen
op den voorgrond. Ook nu loopen de eischen
in vredestijd te stellen een paraat en goed
geoefend dijksleger weer volkomen parallel
met die, welke door de luchtmacht worden ge-
dicteerd. En vooral stelt het luchtgevaar de
psychologische zijde van het vraagstuk in het
licht. De gemeenteljjke hoofden van den lucht-
beschermingsdienst zullen deze maatregelen
gezamenlijk met de plaatselijke autoriteiten
van den waterstaat en de leiders van de be-
drijven, welke opject zijn, moeten voorbereiden,
beoefenen en uitvoeren, geheel overeenkom-
stig de plaatselrjfee toestanden.
(N. R. Crt.)
De Minister van Binnenlandsche Zaken heeft
in een circulaire aan de commissarissen der
(Ingez. Med.
„Het is onvriendelijk van je, Marion," ant
woordde hjj en hij liet zich een oogeniblik
gaan, „om te denken dat je mij als vriend
verloren hebt."
,,Je kirnt niet ontkennen," ging ze op den-
zelfden gelaten toon voort, ,,dat ik reden heb
om dat te denken. Wij zijn niet de baas over
onze genegenheden ik bedoel de mate,
waarin wij voor een ander voelen. En niemand
kan itegen zijn wil tot vriendschap gedwon
gen worden."
,,'Het is ook niet noodig." antwoordde hij
werktuigelijk, „om mijn vriendschap af te
dwingen. Je bezit di& al."
Voor de eerste maal keek ze hem aan.
„Dank je, Richard. Ik moet met je verklariug
tevreden zijn. Wat je vriendschap betref:, je
bent je er misschien niet bewust van hoeveel
die voor ons beteekent, alleen al van een
maatschappelijk standpunt."
Ze zei dit met een verontschuldigeiid glim
lach je.
„Bescbouw het niet van een maatschappe
lijk standpunt," protesteerde hij. ,,Mijn lan-
derijen alweer. Je zoudt mij haast doen wen
schen dat het zevenitien inplaats van zeven-
tienhonderd hectare waren."
,,Als dat zoo was," hemam ze rustig, „dan
zou er geen misverstand, geen verdachtmakiu-
gen en dergelijke zijn, waardoor >vrienden van
elkaar verwijderd dreigden te worden."
De toespeling was duidelijk. Hoewel hij
goede redenen had om die als cngegrond te
beschouwen, moest hij toegeven dat het be-
grijpelijk was dat zijn nichtje er zoo over
dacht. Ze had op een toon van bitterheid
gesproken en haar eenzaamheid trof hem.
Hij legde zijn hand half-liefkoozend op haar
arm. ,,Die zullen ons niet scheiden, Marion",
zei hij snel.
(Wordt vervolgd. I